[บันทึกการเดินทาง] พ่อคะ แม่คะ หนูไม่ได้หนีตามผู้ชาย...แค่ไปเป็น 'ความรับผิดชอบสูงสุด' ของอะพอลโลที่ยุโรปค่ะ! - บันทึกภารกิจชาวค่ายจูปิเตอร์ - Percy Jackson and the Olympians Thailand

Moneka โพสต์ 2025-11-6 22:34:35

Moneka โพสต์ 2025-11-7 00:36:02

Moneka โพสต์ 2025-11-7 02:36:15

Moneka โพสต์ 2025-11-7 04:48:18

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Moneka เมื่อ 2025-11-7 04:53 

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Thasadith:wght@700&family=Kanit:wght@400;600&display=swap" rel="stylesheet">

<style>

/* แก้ขอบดำกลาง: ตัดเงารอบบอร์ด/หรี่ให้จางลง */
#my-post .arc-board{
/* วิธี 1: ตัดเงาออกเลย */
box-shadow: none !important;
/* ถ้าอยากให้ยังมีเงานิด ๆ แทน ให้คอมเมนต์บรรทัดบน แล้วใช้บรรทัดล่างแทน */
/* box-shadow: 0 6px 16px rgba(91,63,66,.08) !important; */
}

/* กันธีมเว็บบางตัวที่ใส่ outline/border รอบบล็อคอัตโนมัติ */
#my-post{
outline: none !important;
}

/* ===== ให้สไตล์มีผลเฉพาะในกล่องโพสต์ของเรา ===== */
#my-post{ position:relative; }

/* ===== THEME: Pink Beige Palette (scoped) =====
A: #edcec7B: #d2a8aaC: #fcf4e5D: #faf4e6
*/
#my-post .arc-wrap{
/* พาเลต */
--ink:#5b3f42; /* ข้อความหลัก */
--vio:#d2a8aa; /* สีเมน/หัวข้อ */
--slate:#edcec7; /* พื้นรอง/แถบ */
--graph:#faf4e6; /* เส้นกรอบ/ไฮไลต์ */
--silver:#e7d7d1; /* เส้นกรอบอ่อน */

/* ขนาด */
--corner:16px;
--gap1:14px;
--gap2:34px;
--bw1:1.6px;
--bw2:1.2px;
--notch-w:200px;
--notch-h:100px;
--seal:160px;
--title-color:#d2a8aa;

max-width:860px; margin:0 auto; padding:18px;
color:var(--ink); font-family:'Kanit',system-ui,-apple-system,sans-serif;
background:linear-gradient(180deg,#fcf4e5 0%, #edcec7 100%);
}
#my-post .arc-board{
background:linear-gradient(180deg,#fcf4e5,#edcec7);
border-radius:20px; padding:16px; position:relative;
box-shadow:0 10px 28px rgba(91,63,66,.15);
border:1px solid #e9d8d1;
}
#my-post .arc-card{
position:relative; overflow:hidden; border-radius:12px; min-height:240px;
background:linear-gradient(180deg, rgba(237,206,199,.96) 0%,
 rgba(210,168,170,.92) 38%,
 rgba(209,190,163,.90) 100%);
box-shadow: inset 0 80px 160px rgba(210,168,170,.18);
}
/* เส้นคู่ */
#my-post .arc-card::before{
content:""; position:absolute; inset:var(--gap1);
border:var(--bw1) solid var(--graph); border-radius:10px;
clip-path:polygon(var(--corner) 0, calc(100% - var(--corner)) 0, 100% var(--corner),
 100% calc(100% - var(--corner)), calc(100% - var(--corner)) 100%,
 var(--corner) 100%, 0 calc(100% - var(--corner)), 0 var(--corner));
opacity:.95;
}
#my-post .arc-card::after{
content:""; position:absolute; inset:var(--gap2);
border:var(--bw2) solid var(--silver); border-radius:8px;
clip-path:polygon(var(--corner) 0, calc(100% - var(--corner)) 0, 100% var(--corner),
 100% calc(100% - var(--corner)), calc(100% - var(--corner)) 100%,
 var(--corner) 100%, 0 calc(100% - var(--corner)), 0 var(--corner));
opacity:.88;
}
/* รอยเว้า */
#my-post .arc-notch{
position:absolute; left:50%; top:0; transform:translateX(-50%);
width:var(--notch-w); height:var(--notch-h);
background:linear-gradient(180deg, #d2a8aa, #edcec7);
border:var(--bw1) solid var(--graph); border-top:none;
border-bottom-left-radius:120px; border-bottom-right-radius:120px;
z-index:3; box-shadow:inset 0 8px 18px rgba(91,63,66,.18);
}
/* ตราประทับ (ซีล) */
#my-post .arc-seal{
position:absolute; left:50%;
top:calc(var(--notch-h)/2 - var(--seal)/2);
transform:translateX(-50%);
width:var(--seal); height:var(--seal);
border-radius:50%;
background:radial-gradient(circle at 35% 30%, #edcec7 0%, #d2a8aa 60%, #faf4e6 100%);
box-shadow:0 10px 28px rgba(91,63,66,.18),
 0 0 0 5px rgba(209,190,163,.45),
 0 0 0 12px rgba(237,206,199,.30);
display:flex; align-items:center; justify-content:center;
z-index:4;
}
#my-post .arc-seal img{
width:88%; height:auto; object-fit:contain;
filter:drop-shadow(0 2px 4px rgba(91,63,66,.25)); pointer-events:none;
}
#my-post .arc-seal img.big{ transform:scale(1.18); transform-origin:center; }

/* เนื้อหา */
#my-post .arc-content{
position:relative; z-index:2;
padding:calc(var(--gap2) + var(--notch-h) + 16px)
 calc(var(--gap2) + 16px)
 calc(var(--gap2) + 20px)
 calc(var(--gap2) + 16px);
line-height:1.9; font-size:16px;
color:var(--ink); /* เบสสีแบบอ่อนโยน */
}
/* ให้ลูก ๆ รับสีจากพ่อ (จะไม่ไปกลบสีที่สั่งเองแบบ inline) */
#my-post .arc-content :where(p,span,b,strong,i,em,div,li){ color:inherit; }

/* หัวเรื่อง/วันที่ */
#my-post .arc-title{
font-family:'Thasadith','Kanit',sans-serif; font-weight:700;
font-size:26px; text-align:center; margin:-6px 0 10px;
color:var(--title-color);
text-shadow:0 6px 18px rgba(210,168,170,.35);
}
#my-post .arc-date{ text-align:center; color:#6d5859; opacity:.92; margin-bottom:14px; }

/* ปุ่ม/ป้าย */
#my-post .arc-content .label,
#my-post .arc-content .badge{
background:#edcec7; color:#5b3f42; border:1px solid #faf4e6;
padding:.2rem .55rem; border-radius:999px;
}

/* มือถือ */
@media (max-width:520px){
#my-post .arc-wrap{ --gap1:10px; --gap2:24px; --notch-w:180px; --notch-h:90px; --seal:140px; }
#my-post .arc-title{ font-size:24px; }
}

/* ========== OVERRIDE ขยายกรอบ (ตามไฟล์เดิม) ========== */
#my-post .arc-wrap{
max-width:1080px;
--notch-w:220px;
--notch-h:110px;
--seal:180px;
}
#my-post .arc-card{ min-height:360px; }

/* ===== กันเฉพาะเคสตัวอักษรสีขาวล่องหนจากการก๊อป ===== */
#my-post .arc-content ,
#my-post .arc-content ,
#my-post .arc-content ,
#my-post .arc-content {
color:var(--ink) !important;
}

/* ===== สไตล์ลิงก์เริ่มต้น (ไม่ใช้ !important เพื่อให้ inline override ได้) ===== */
#my-post .arc-content a{ color:#8b0000; text-decoration:underline; }
#my-post .arc-content a:hover{ opacity:.85; }

#my-post .arc-wrap{ box-shadow: none !important; }

</style>

<div id="my-post">
<div class="arc-wrap">
<div class="arc-board">
<div class="arc-card">
 <div class="arc-notch"></div>

 
 <div class="arc-seal">
 <img class="big" src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/Gemini_Generated_Image_d8i95dd8i95dd8i9-removebg-preview-1.png" alt="sigil">
 </div>

 <div class="arc-content">
 <div class="arc-title">
 บันทึกการเดินทาง Hushsong of the Gods (ภาคพิเศษ) 
 (คำเตือน โพสหลังจากนี้เหม็นความรัก 3000%)
 </div>

 <div class="arc-date">
 
 ตอนพิเศษที่ 15 : อิรัชชัยมาเซ่ 
 วันที่ 03 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025 ช่วงบ่าย เวลา 15.00 - 23.00 น. เป็นต้นไป เมืองโอมาฮา ไปยัง เมืองแคสเปอร์ รัฐไวโอมิง สหรัฐอเมริกา
 
 </div>

 
 
 <img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" border="0" alt="">
 ดวงอาทิตย์คล้อยต่ำ ลมบ่ายพัดเอื่อยพาเศษใบไม้ปลิวกระจายเหนือเส้นทางสายเล็กที่ทอดผ่านเมืองโอมาฮา ก่อนจะเข้าสู่ถนนเปลี่ยวไปยังรัฐไวโอมิง เสียงเครื่องยนต์ของราชรถพระอาทิตย์ในร่างมาเซราติสีแดงเชอร์รี่ดับลงตรงลานจอดข้างร้านอาหารไม้เก่า ๆ กลิ่นเฟรนช์ฟรายกับโค้กยังติดปลายลมหายใจของทั้งคู่หลังมื้อกลางวันที่แสนเรียบง่าย โมนีก้าก้าวออกจากร้านพร้อมแก้วโค้กในมือ ดวงตาสีเทาเงินมองไปยังถนนรกร้างเบื้องหน้า “อืม... อากาศดีนะ” เธอพูดเสียงเบาเหมือนชวนใครสักคนเดินเล่นมากกว่าพูดกับตัวเอง เลสเตอร์ที่เดินตามหลังมาหยุดข้าง ๆ แล้วตอบ “ดีเกินไป จนผมไม่ไว้ใจเลยต่างหาก” น้ำเสียงเขามีทั้งหยอกและระแวดระวัง

 และเหมือนคำของเขาจะกลายเป็นคำทำนาย ฝุ่นที่เกาะอยู่กับพื้นเริ่มขยับ เงาดำเล็ก ๆ ผุดขึ้นจากมุมกำแพงเก่า ก่อนจะกลายเป็นเสียงฝีเท้าดังกระทบพื้นหิน ฝูงก๊อบลินกว่า 30 ตัวโผล่ออกมาพร้อมเสียงหัวเราะเย้ยหยัน ดวงตาเหลืองจัดเป็นแถวยาวในเงามืด ท่าทางของพวกมันกลับไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันกำลังเจอคนที่น่ากลัวมาก ๆ เกินว่าที่พวกมันจะรับมือได้ด้วยซ้ำ และแน่นอนว่าโมนีก้าและเลสเตอร์ก็ไม่ได้กลัวมันด้วยซ้ำ ในเมื่อโมนีก้าแทบจะฆ่าพวกมันไม่ถึงนาที กับเลสเตอร์นี้ยิ่งกว่านั้นอีกแค่เดินผ่านไม่ต้องชายตามองพวกมันก็คงจะตายกันไปหมดแล้วมั้ง

 “สามสิบ... สอง” เลสเตอร์นับอย่างเซ็ง ๆ พลางถอนหายใจ “นี่มันขบวนพาเหรดทาทารัสหรือไงกันเนี่ย” โมนีก้าเลิกคิ้วเล็กน้อย ดวงตาเป็นประกายเย็นชาแต่เหมือนคนที่คิดอะไรบางอย่างออก “ฉันไม่ชอบก๊อบลินนะ แต่ถ้ามีของน่าสนใจให้ย่อยสลายอย่างดาบพวกมันล่ะก็... ถือว่าโชคดีที่ได้ของเล่นใหม่แล้วกัน”

 เธอส่งแก้วโค้กในมือให้เลสเตอร์อย่างไม่ต้องพูด เขารับไว้โดยดี เหมือนรู้งานในบทบาทแฟนหนุ่มผู้มีหน้าที่เฝ้าดูนักฆ่าสาวที่เขาหลงรักลงมือสังหารหมู่ก๊อบลิน 32 ตัวพร้อม ๆ กัน ไม่นานปลายนิ้วของโมนีก้าก็วาดผ่านอากาศ ดาบสุริยคติแผ่แสงสีทองจากข้อมือขึ้นรูปอย่างสมบูรณ์ในพริบตา ลมสะบัดผมเธอให้ปลิวตามแรง เสียงก๊อบลินแผดร้องราวกับกองสัตว์ป่าในนรกที่เพิ่งถูกปลุกขึ้นมา แต่ยังไม่ทันได้เข้าใกล้เธอ ดาบในมือก็เคลื่อนไหวรวดเร็ว สะอาด และเฉียบคม แสงสะท้อนจากคมดาบไล่ผ่านร่างของพวกมันทีละตัว เหมือนจังหวะการเต้นรำของนักดาบบนเวทีสีทอง เศษเงาของปีศาจระเบิดเป็นละอองสีอำพันร่วงลงกับพื้น ร่างของก๊อบลินทยอยกลายเป็นฝุ่นแห่งทาทารัสกลับคืนสู่ความว่างเปล่า

 ทุกอย่างจบลงในเวลาไม่ถึงสองนาที... หรือเกือบจะเป็นเช่นนั้น ถ้าโมนีก้าไม่สะดุดขาของศัตรูที่เพิ่งล้มลงแล้วเสียจังหวะ พลัดเซไปข้างหน้าอย่างสวยงามจนเลสเตอร์ต้องอ้าปากค้าง ดาบของก๊อบลินที่ถูกเตะกระเด็นปักพื้นเสียงดัง ฉึก! ส่วนโมนีก้านั้น ในขณะที่เธอก้มต่ำไปเล็กน้อยพร้อมเสียง “โอ๊ย!” เบา ๆ ที่มาพร้อมภาพผมปลิวกระจายกับกางเกงที่ร่นขึ้นจนขอบลูกไม้สีจางโผล่พ้นออกมา ภาพนั้นมันน่าจะเป็นสิ่งที่คนอื่นไม่เห็น แต่เลสเตอร์ที่กำลังถือและดูดน้ำโค้กที่ได้มาเมื่อกี้ดวงตาสีน้ำเงินเข้มมองตาค้างชนิดที่ตาไม่กระพริบ ภาพที่เขาเห็นแม่งเป็นภาพสโลโมชั่นที่มักจะเห็นในอนิเมะญี่ปุ่นด้วยซ้ำ .... พะเจ้าช่วย

 “พรู๊ดดด!!!” เลสเตอร์เกือบพ่นโค้กที่ถืออยู่ เขายกมือปิดหน้าบ่งบอกความเป็นสุภาพบุรุษแม้ว่าเขายังคงจำภาพขอบกางเกงในนั้นได้ก็ตาม “นี้ฉันกำลังทำอะไรอยู่เนี้ย”

 ในขณะนั้นโมนีก้าลุกขึ้นปัดฝุ่น เสื้อผ้าแทบไม่ยับแต่สีหน้าของเธอเรียบนิ่งอย่างคนพยายามทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เรียกว่าหน้าไหวใจกรี๊ดร้องออกมาเป็นคำที่ไม่สามารถพูดออกมาได้เลยด้วยซ้ำ เพราะตอนนี้เธอเขินมาก พยายามทำหน้าให้มันเข้มและนิ่งที่สุดเหมือนว่าตัวเองสามารถวางฟอร์มแล้วคนอื่น ๆ ก็ไม่รู้ไม่ชี้ไม่เกี่ยวไม่สนอยู่ตอนนี้ “อย่าพูดซ้ำเชียวนะ ไม่งั้นฉันจะฟันนายก่อนก๊อบลินตัวต่อไปแน่”

 เลสเตอร์ยกมือยอมแพ้แต่หัวเราะในลำคอ “ครับ ๆ แม่สาวไลแลค ผมไม่พูด... แค่จำไว้ก็พอ” เมื่อฝุ่นทองสุดท้ายจางหาย โมนีก้าก็ก้มลงหยิบเศษดาบก๊อบลินที่ยังไม่ละลายดีใส่แหวนดาราจรัส เธอยืดตัวตรง สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นเริ่มนับจำนวนว่าได้ครบ 64 ชิ้นหรือเปล่า เมื่อครบแล้วเธอก็พยักหน้าเล็กน้อยแล้วเอ่ยต่อ “เอาล่ะ ถือว่าเป็นค่าลำบากระหว่างทาง”

 เลสเตอร์เดินเข้าไปใกล้ ยื่นแก้วโค้คคืนให้เธอ “คุณน่าจะได้เหรียญรางวัลเรื่อง ‘ความอลังการในความซุ่มซ่าม’ นะ”
 “นายเริ่มพูดมากเหมือน AI ในรถเลยนะเลสเตอร์” เธอว่าเสียงเรียบแต่ในแววตาฉายประกายกลั้นขำ
 “ต่างกันนิดหน่อย พวกนั้นพูดไม่หยุด ส่วนผมพูดเพราะผมหลงคุณ” เขายักคิ้ว
 โมนีก้าหลุดหัวเราะในที่สุด “ถ้านายยังมีแรงพูดขนาดนี้ คืนนี้ฉันจะให้ขับรถจนถึงแคสเปอร์เองเลย ดีไหม”
 “โธ่… คุณจะโหดร้ายกับผมเกินไปแล้วนะครับ จะไม่ให้ผมพักหน่อยเลยหรอ” ก่อนที่ทั้งสองจะขึ้นรถเหมือนเดิมท่ามกลางเสียงหัวเราะของทั้งคู่กลืนไปกับสายลมบ่าย ราชรถสีแดงเชอร์รี่เริ่มเคลื่อนตัวอีกครั้ง ล้อบดผ่านทางหลวงทอดยาวท่ามกลางแสงอาทิตย์ที่อ่อนลง เหลือเพียงฝุ่นทองระยิบระยับลอยอยู่ด้านหลัง
 
 ลมบ่ายบนทางหลวงทอดยาวพัดปลิวผ่านเส้นผมของโมนีก้า เส้นทางจากรัฐไวโอมิงสู่เนวาดาเปิดโล่งออกเป็นเส้นสีทองอาบด้วยแสงแดดจากทิศตะวันตก ราชรถพระอาทิตย์ในรูปลักษณ์มาเซราติสีแดงเชอร์รี่แล่นไปอย่างราบเรียบ แสงบนฝากระโปรงสะท้อนระยับราวกับไฟจากขอบฟ้า ทว่าภายในรถกลับไม่เงียบเท่าไรนัก เพราะเหล่า AI ม้าทั้งสี่กำลังจ้อกันไม่หยุด ทั้งเรื่องการแข่งขันระหว่างพวกมันว่าใครหล่อที่สุดในทีม ใครวิ่งเร็วกว่าอีกตัว และใครมีเสียงท่อไอเสียที่ไพเราะกว่าเสียงพิณของอะพอลโล
 
 เสียงของพิโรอิสดังขึ้นอย่างโอหัง “บอกเลยนะ พวกนายยังไม่รู้หรอกว่าเวลาผมเร่งเครื่อง เสียงผมเหมือนแสงแรกของรุ่งอรุณ!”
 เอโธนหัวเราะ “แสงแรกงั้นเหรอ? อันนั้นมันเสียงของลำโพงตอนท่านอะพอลโลกดสตาร์ทรถผิดโหมดมากกว่า!”
 อิโอสเสริมด้วยเสียงอ่อนโยนแต่กวนไม่แพ้ “ผมว่าต้องให้คุณโมนีก้าตัดสินนะ ว่าระหว่างพวกเรากับท่านอะพอลโล ใครเสียงเพราะกว่ากัน”
 เฟลโกนหัวเราะยาว “อืม... ถ้าตัดเรื่องหลงตัวเองออกไป ท่านอะพอลโลก็ยังเสียงดังสุดอยู่ดีแหละ เขาเป็นแฟนกันก็ต้องเลือกแฟนสิ!”

 “พอได้แล้ว!” เลสเตอร์โพล่งเสียงดัง พวงมาลัยในมือกระชับแน่น ดวงตาสีฟ้าเป็นประกายทั้งหงุดหงิดทั้งขบขันเอาตรง ๆ ปกติเขาต้องผสมโรงกับเจ้าพวกนี้แหละ แต่ตอนนี้เขาอยู่ต่อหน้าแฟนนะเฟ้ย ต้องเก๊กหน่อยสิ “ฉันขับรถ ไม่ได้ขับคณะตลกนะเฟ้ย!” โมนีก้านั่งข้าง ๆ หัวเราะจนต้องยกมือขึ้นแตะริมฝีปากกลั้นเสียง “นายควรดีใจนะที่มีคนพูดถึงตลอดทาง ไม่งั้นจะเงียบกว่านี้มากเลยล่ะ”

 “เงียบแต่มีคุณพูดก็ดีกว่าพวกมันสักพันเท่า” เขาตอบกลับทันทีโดยไม่มองหน้า น้ำเสียงเรียบแต่แฝงความจริงใจที่ทำให้เธอเงียบไปครู่หนึ่ง “อืม...” เธอทำเสียงในลำคอ หันหน้าออกหน้าต่าง ริมฝีปากคลี่ยิ้มบาง ๆ “อยากได้ยินเสียงฉันมากกว่าพวกเขาเหรอ?”

 “แน่นอนสิ” เขาเอ่ยอย่างไม่ลังเล “คุณมีเสียงที่ทำให้ผมอยากจำบทกวีได้มากกว่าเสียง AI พวกนั้นเยอะ” เธอหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเอียงหน้าเข้าหาเขาเล็กน้อย “งั้นฉันถามอะไรหน่อยสิ นายอยากรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงอยากทำรองเท้าจากพวกอสุรกายที่เราฆ่าไปน่ะ?”

 “แน่นอน ผมกำลังจะถามอยู่พอดี” เขาเลิกคิ้ว ดวงตาเปล่งประกายความอยากรู้อย่างเด็กที่รอของขวัญพลางขยับมือไปหยิบขวดน้ำแร่จากคอนโซลหน้ารถมาดื่มไปพลางฟังโมนีก้า “เพราะฉันต้องใช้พลังในการยืดหดร่างกายไงเลสเตอร์” เธอตอบเสียงเรียบแต่ชัด ดวงตาเทาเงินหันกลับมาสบกับเขา “ถ้าฉันเผลอใช้พลังมากเกินไป เสื้อผ้าก็ฉีก... ถ้าใช้พลังน้อยเกินไป เสื้อผ้าก็หลวมโคร่ง หรือหลุดไปเลยน่ะสิ”

 เลสเตอร์ที่กำลังดื่มน้ำอยู่ถึงกับสำลัก เขาเกือบเหยียบเบรกกลางทาง “เดี๋ยว... อะไรนะ?”

 “อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ” เธอพูดต่อเหมือนไม่ได้ใส่ใจ “ฉันไม่อยากต้องทำภารกิจแบบโป้ ๆ หรอกนะ เพราะงั้นรองเท้ากับเสื้อผ้าที่สร้างจากเยื่อปีกแวนมีเทอร์มันยืดหดได้ตามร่างกาย ฉันจะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นอีกไง” เมื่อโมนีก้าพูดจบทั้งรถก็คือเงียบ… ใช่ เงียบจนได้ยินเสียงลมหายใจของทั้งสอง และเสียงหัวเราะเบา ๆ จาก AI ที่พยายามจะไม่หัวเราะแต่ก็อดไม่ได้

 เลสเตอร์หันมามองเธอ ดวงหน้าเขาแดงขึ้นนิด ๆ ก่อนแสร้งกระแอม “อืม... ก็จริง... ผมไม่อยากให้คุณโป้ตอนทำภารกิจเหมือนกัน” เขาพูดพลางเบือนหน้าออกนอกกระจก เหมือนจะมองวิวแต่จริง ๆ คือหลบสายตา

 โมนีก้ายักคิ้ว “เขินเหรอ?”
 “ผม? ผมคืออะพอลโลนะ คุณลืมหรือไง ผมเคยเป็นแรงบันดาลใจของศิลปินเปลือยกายมากกว่าร้อยคน! พวกเขาก็พยายามปั้นผมกันทั้งนั้น แน่นอน หล่อขนาดนี้ ผมมันประติมากรรมที่พระเจ้าตั้งใจสรรสร้าง” เลสเตอร์พยายามพูดถึงตัวเอง ความจริงเขาก็มีความพราวในตัวเองเหมือนกันและมากด้วยและไม่เคยหมดไป แค่ตอนนี้เขาก็อยากจะกรีดกร้องแล้วกัดลิ้นตัวเองให้มันพูดไม่ได้จริง ๆ 
 “แต่ตอนนี้นายหน้าแดงเหมือนมะเขือเทศเลยนะ”
 เขารีบยกมือข้างหนึ่งปิดแก้ม “ผมไม่ได้เขิน! ผมแค่... อืม... ผมกำลังอบอุ่นด้วยพลังแห่งแสงอาทิตย์!”
 “อ๋อ แสงอาทิตย์ที่ส่องจากข้างในเหรอ?” เธอหัวเราะเสียงใส ดวงตาเปล่งประกายระยิบระยับจากแสงแดดที่ลอดเข้ามา
 เลสเตอร์ทำทีไอแล้วปรับกระจกหลัง “พิโรอิส เปิดเพลงเร็ว ๆ ก่อนที่ผมจะถูกฆ่าด้วยคำของตุ๊กตาหน้ารถ”
 “รับทราบครับท่าน แต่ขออนุญาตแจ้งว่าดวงอาทิตย์ของเรากำลังหน้าแดงกว่าปกติ 3.2 องศาเซลเซียส”
 “พิโรอิส!”

 เสียงหัวเราะของโมนีก้าดังก้องในรถ ทำให้บรรยากาศที่อบอ้าวกลับกลายเป็นอบอุ่น เธอเอนตัวพิงเบาะ มองเขาที่พยายามทำหน้านิ่งแต่หูยังแดงไม่เลิก แล้วเอ่ยเบา ๆ “นายเนี่ยนะ เทพแห่งแสง... แต่โดนแค่คำว่าโป้ก็ลนไปหมดแล้วหรือไงหืม?” เลสเตอร์เหลือบตามามองโมนีก้า ก่อนที่เขานั้นจะยิ้มมุมปาก “ก็ตอนนี้ผมไม่ได้กลัวคำว่าโป้... แต่กลัวคุณจะทำให้ผมหลงจนลืมแสงอาทิตย์ต่างหาก” โมนีก้าชะงักตอนที่ได้ยิน แล้วหัวเราะออกมาเบา ๆ “พูดกันขนาดนี้... ยังจะบอกว่าไม่ได้เขินอีกเหรอ”

 “ก็... บางทีผมอาจจะแค่กำลังฝึกบทกวีใหม่เกี่ยวกับคุณอยู่ก็ได้” เขาพูดพลางหันไปข้างหน้าพยายามที่จะไม่สนใจอะไรมากมายนักแล้วปล่อยให้บทสนทนาสุดอันตรายนั้นหายไปตามสายลมแทบ เลสเตอร์แทบไม่อยากจะบอกว่าเขาเองก็เป็นคนโชคโชนเรื่องนี้เหมือนกัน แม้ว่าตอนนี้ร่างกายของเขาคือเด็กอายุ 16 แต่ก็เป็นเด็กชายอายุ 16 ที่ร่างกายแข็งแรง แถมจิตใจของเขาความจริงมันอายุมากกว่าพันปี ขืนเขาทำอะไรขึ้นมา...

 คุกเท่านั้นที่รออยู่…. อาจจะไม่ใช่คุกทาทารัส แต่คุกข้อหาพรากผู้เยาว์ก็ไม่แน่

<img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" border="0" alt="" style="background-color: initial;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/imagefedb7e125da4bd4a.md.png" width="500" _height="361" border="0"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" border="0" alt="" style="background-color: initial;">มีค่า LUK 50 หน่วย จะได้รับวัตถุดิบ x2ได้รับ ดาบก๊อบลิน จำนวน 32 ชิ้น 32 x 2 = 64 ชิ้นสรุป ได้รับ ดาบก๊อบลิน 32 ชิ้น <div style="text-align: center;"> เลสเตอร์ ปาปาโดปูลอส</div><div style="text-align: center;">พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5</div><div style="text-align: center;">โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20</div><div style="text-align: center;">กลิ่นหอมจาก น้ำหอมเฮคาที - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +10</div><div style="text-align: center;">(ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 0 5 7 9 ทำให้ได้รับความโปรดปรานจาก NPC TGC SP Lares Satyr ได้รับความโปรดปราน+10)</div><div style="text-align: center;">สรุปรวมค่าความสัมพันธ์ หาร 2 = โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +17.5</div>

 
 
 
 </div>
</div>
</div>
</div>
</div>

Moneka โพสต์ 2025-11-7 12:32:18

Moneka โพสต์ 2025-11-7 14:34:44

Moneka โพสต์ 2025-11-7 16:40:30

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Moneka เมื่อ 2025-11-7 16:45 

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Thasadith:wght@700&family=Kanit:wght@400;600&display=swap" rel="stylesheet">

<style>

/* แก้ขอบดำกลาง: ตัดเงารอบบอร์ด/หรี่ให้จางลง */
#my-post .arc-board{
/* วิธี 1: ตัดเงาออกเลย */
box-shadow: none !important;
/* ถ้าอยากให้ยังมีเงานิด ๆ แทน ให้คอมเมนต์บรรทัดบน แล้วใช้บรรทัดล่างแทน */
/* box-shadow: 0 6px 16px rgba(91,63,66,.08) !important; */
}

/* กันธีมเว็บบางตัวที่ใส่ outline/border รอบบล็อคอัตโนมัติ */
#my-post{
outline: none !important;
}

/* ===== ให้สไตล์มีผลเฉพาะในกล่องโพสต์ของเรา ===== */
#my-post{ position:relative; }

/* ===== THEME: Pink Beige Palette (scoped) =====
A: #edcec7B: #d2a8aaC: #fcf4e5D: #faf4e6
*/
#my-post .arc-wrap{
/* พาเลต */
--ink:#5b3f42; /* ข้อความหลัก */
--vio:#d2a8aa; /* สีเมน/หัวข้อ */
--slate:#edcec7; /* พื้นรอง/แถบ */
--graph:#faf4e6; /* เส้นกรอบ/ไฮไลต์ */
--silver:#e7d7d1; /* เส้นกรอบอ่อน */

/* ขนาด */
--corner:16px;
--gap1:14px;
--gap2:34px;
--bw1:1.6px;
--bw2:1.2px;
--notch-w:200px;
--notch-h:100px;
--seal:160px;
--title-color:#d2a8aa;

max-width:860px; margin:0 auto; padding:18px;
color:var(--ink); font-family:'Kanit',system-ui,-apple-system,sans-serif;
background:linear-gradient(180deg,#fcf4e5 0%, #edcec7 100%);
}
#my-post .arc-board{
background:linear-gradient(180deg,#fcf4e5,#edcec7);
border-radius:20px; padding:16px; position:relative;
box-shadow:0 10px 28px rgba(91,63,66,.15);
border:1px solid #e9d8d1;
}
#my-post .arc-card{
position:relative; overflow:hidden; border-radius:12px; min-height:240px;
background:linear-gradient(180deg, rgba(237,206,199,.96) 0%,
 rgba(210,168,170,.92) 38%,
 rgba(209,190,163,.90) 100%);
box-shadow: inset 0 80px 160px rgba(210,168,170,.18);
}
/* เส้นคู่ */
#my-post .arc-card::before{
content:""; position:absolute; inset:var(--gap1);
border:var(--bw1) solid var(--graph); border-radius:10px;
clip-path:polygon(var(--corner) 0, calc(100% - var(--corner)) 0, 100% var(--corner),
 100% calc(100% - var(--corner)), calc(100% - var(--corner)) 100%,
 var(--corner) 100%, 0 calc(100% - var(--corner)), 0 var(--corner));
opacity:.95;
}
#my-post .arc-card::after{
content:""; position:absolute; inset:var(--gap2);
border:var(--bw2) solid var(--silver); border-radius:8px;
clip-path:polygon(var(--corner) 0, calc(100% - var(--corner)) 0, 100% var(--corner),
 100% calc(100% - var(--corner)), calc(100% - var(--corner)) 100%,
 var(--corner) 100%, 0 calc(100% - var(--corner)), 0 var(--corner));
opacity:.88;
}
/* รอยเว้า */
#my-post .arc-notch{
position:absolute; left:50%; top:0; transform:translateX(-50%);
width:var(--notch-w); height:var(--notch-h);
background:linear-gradient(180deg, #d2a8aa, #edcec7);
border:var(--bw1) solid var(--graph); border-top:none;
border-bottom-left-radius:120px; border-bottom-right-radius:120px;
z-index:3; box-shadow:inset 0 8px 18px rgba(91,63,66,.18);
}
/* ตราประทับ (ซีล) */
#my-post .arc-seal{
position:absolute; left:50%;
top:calc(var(--notch-h)/2 - var(--seal)/2);
transform:translateX(-50%);
width:var(--seal); height:var(--seal);
border-radius:50%;
background:radial-gradient(circle at 35% 30%, #edcec7 0%, #d2a8aa 60%, #faf4e6 100%);
box-shadow:0 10px 28px rgba(91,63,66,.18),
 0 0 0 5px rgba(209,190,163,.45),
 0 0 0 12px rgba(237,206,199,.30);
display:flex; align-items:center; justify-content:center;
z-index:4;
}
#my-post .arc-seal img{
width:88%; height:auto; object-fit:contain;
filter:drop-shadow(0 2px 4px rgba(91,63,66,.25)); pointer-events:none;
}
#my-post .arc-seal img.big{ transform:scale(1.18); transform-origin:center; }

/* เนื้อหา */
#my-post .arc-content{
position:relative; z-index:2;
padding:calc(var(--gap2) + var(--notch-h) + 16px)
 calc(var(--gap2) + 16px)
 calc(var(--gap2) + 20px)
 calc(var(--gap2) + 16px);
line-height:1.9; font-size:16px;
color:var(--ink); /* เบสสีแบบอ่อนโยน */
}
/* ให้ลูก ๆ รับสีจากพ่อ (จะไม่ไปกลบสีที่สั่งเองแบบ inline) */
#my-post .arc-content :where(p,span,b,strong,i,em,div,li){ color:inherit; }

/* หัวเรื่อง/วันที่ */
#my-post .arc-title{
font-family:'Thasadith','Kanit',sans-serif; font-weight:700;
font-size:26px; text-align:center; margin:-6px 0 10px;
color:var(--title-color);
text-shadow:0 6px 18px rgba(210,168,170,.35);
}
#my-post .arc-date{ text-align:center; color:#6d5859; opacity:.92; margin-bottom:14px; }

/* ปุ่ม/ป้าย */
#my-post .arc-content .label,
#my-post .arc-content .badge{
background:#edcec7; color:#5b3f42; border:1px solid #faf4e6;
padding:.2rem .55rem; border-radius:999px;
}

/* มือถือ */
@media (max-width:520px){
#my-post .arc-wrap{ --gap1:10px; --gap2:24px; --notch-w:180px; --notch-h:90px; --seal:140px; }
#my-post .arc-title{ font-size:24px; }
}

/* ========== OVERRIDE ขยายกรอบ (ตามไฟล์เดิม) ========== */
#my-post .arc-wrap{
max-width:1080px;
--notch-w:220px;
--notch-h:110px;
--seal:180px;
}
#my-post .arc-card{ min-height:360px; }

/* ===== กันเฉพาะเคสตัวอักษรสีขาวล่องหนจากการก๊อป ===== */
#my-post .arc-content ,
#my-post .arc-content ,
#my-post .arc-content ,
#my-post .arc-content {
color:var(--ink) !important;
}

/* ===== สไตล์ลิงก์เริ่มต้น (ไม่ใช้ !important เพื่อให้ inline override ได้) ===== */
#my-post .arc-content a{ color:#8b0000; text-decoration:underline; }
#my-post .arc-content a:hover{ opacity:.85; }

#my-post .arc-wrap{ box-shadow: none !important; }

</style>

<div id="my-post">
<div class="arc-wrap">
<div class="arc-board">
<div class="arc-card">
 <div class="arc-notch"></div>

 
 <div class="arc-seal">
 <img class="big" src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/Gemini_Generated_Image_d8i95dd8i95dd8i9-removebg-preview-1.png" alt="sigil">
 </div>

 <div class="arc-content">
 <div class="arc-title">
 บันทึกการเดินทาง Hushsong of the Gods (ภาคพิเศษ) 
 (คำเตือน โพสหลังจากนี้เหม็นความรัก 3000%)
 </div>

 <div class="arc-date">
 
 ตอนพิเศษที่ 18 : ขี้โม้เอ่ยยย 
 วันที่ 04 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025 ช่วงเช้า เวลา 07.00 - 17.00 น. เป็นต้นไป เมืองซอลต์เลกซิตี้ ไปยัง Lassen Volcanic National Park แคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา
 
 </div>

 
 
 <img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" border="0" alt="">
 เช้าวันใหม่มาพร้อมสายหมอกบางที่เกาะอยู่เหนือเส้นทางยาวเหยียดซึ่งทอดออกจากซอลต์เลกซิตี้ ราชรถพระอาทิตย์ในรูปร่างมาเซราติสีแดงเชอร์รี่แล่นฝ่าความเย็นแห่งรุ่งอรุณไปอย่างสง่างาม เสียงเครื่องยนต์ต่ำกังวานก้องในหุบเขา ขณะที่เลสเตอร์ ปาปาโดปูลอส เทพเจ้าแห่งแสงอาทิตย์ในร่างมนุษย์วัยรุ่นผู้หลงตัวเองราวกับเป็นศิลปะชั้นสูง กำลังขับรถไปพลางมองเงาสะท้อนของตัวเองในกระจกมองหลังไปพลาง

 “ผมว่านะโมนี่ แสงยามเช้าแบบนี้มันเกิดมาเพื่อส่องผมโดยเฉพาะเลย” เขาพูดเสียงเนิบแต่เต็มไปด้วยความภาคภูมิ เหมือนกำลังกล่าวสุนทรพจน์บนโอลิมปัส โมนีก้ากอดอก พ่นลมหายใจพลางหันไปมองวิวข้างทาง “หรือเพราะนายมันขับรถย้อนแสงล่ะ”

 “ไม่ ๆ ผมว่ามันเป็นเพราะโลกหมุนตามจังหวะของผมมากกว่า แสงถึงได้มุมพอดีแบบนี้” เขาว่าพร้อมยิ้มพอใจในเงาของตัวเองอย่างจริงจัง “นายพูดเหมือนพระอาทิตย์มีชีวิตขึ้นมาเพราะนายเป็นคนตั้งเวลาเลยนะ” เลสเตอร์หัวเราะในลำคอเบา ๆ “แน่นอนสิครับที่รัก ก็ผมนี่แหละพระอาทิตย์” โมนีก้าเงียบกรอกตา ไม่พูดอะไรนอกจากทำหน้ากลอกตาใส่ก่อนเอียงหัวพิงกระจก หน้าตาเหมือนคนพยายามอดทนฟังเสียงโม้ของแฟนที่ไม่มีวันหมดพลังงานได้ทั้งวัน

 พอขับมาได้สักพัก ถนนเริ่มคดเคี้ยวมากขึ้น ต้นไม้สองข้างทางหนาแน่นขึ้นเรื่อย ๆ ลมเย็นพัดกลิ่นกำมะถันบาง ๆ จากเทือกเขาไฟใกล้ ๆ แคลิฟอร์เนีย “ว่าแต่ที่นี่คือ Lassen Volcanic National Park ใช่ไหม?” โมนีก้าถามขึ้น

 “ใช่ครับ มิวส์ของผม สถานที่แห่งเปลวไฟและหินร้อน… เหมาะกับเทพแห่งแสงผู้ร้อนแรงที่สุดในปฐพีแบบผมมาก”
 “อืม แต่เรามาพักผ่อนนะ ไม่ได้มาเปิดคอนเสิร์ตโชว์ออร่า” เธอพูดขำ ๆ
 เขาทำตาโต “พักผ่อน? โมนี่ คุณยังไม่เข้าใจเหรอ การได้ชมผมในแสงอาทิตย์กลางภูเขาไฟนี่แหละคือการพักผ่อนที่สุดของชีวิตแล้ว”
 “ฉันควรพกหูฟังกันเสียงตัวเองของนายมาด้วย...” เธอพึมพำเบา ๆ

 ทว่าคำพูดยังไม่ทันจบดี เสียง กรีดอากาศ แหลมสูงก็ดังขึ้นจากฟากฟ้า เสียงกระพือปีกแรงจนฝุ่นฟุ้งกระจายอยู่เบื้องหน้า รถหยุดกะทันหันก่อนที่ร่างของ แวนมีเทอร์สองตัว จะร่วงลงกลางถนน ค้างคาวปีศาจผิวเทาเข้ม ขนาดเท่ารถม้า ลำแสงจากหน้าผากของมันสว่างวาบจนต้นไม้ใกล้ ๆ แทบไหม้ เลสเตอร์ถอนหายใจเฮือก “โอ้ พิโรอิส... ผมรู้เลย ว่าการพักผ่อนของเราคือการต่อสู้แบบไม่มีวันหยุดแน่นอน”

 โมนีก้าหัวเราะแผ่ว ๆ “ฉันก็ว่างั้น แต่ดีนะ ฉันเริ่มชอบมันแล้ว” เธอเปิดประตูรถ ชักกำไลข้อมือซ้ายออกจนเปล่งแสงกลายเป็น ดาบสุริยคติ สีทอง แล้วเดินลงไปอย่างมั่นใจ

 “เดี๋ยว ๆ รอผมก่อนสิครับ ผมยังไม่ได้ตั้งกล้องถ่ายคลิปตอนคุณโชว์ฝีมือเลย เดี๋ยวผมเขียนไฮกุให้!” เขารีบควักสมุดโน้ตขนาดพกพาออกมา “หญิงสาวในแสง ปีกปีศาจสลาย พระอาทิตย์ยิ้ม...”

 “เลสเตอร์ ขืนพูดอีกประโยค ฉันจะเอาดาบนี้หั่นสมุดนายก่อนนะ”
 เขายกมือยอมแพ้ทันที “โอเค ๆ ไปเลยที่รัก ผมจะนั่งชมอย่างสุภาพเหมือนเคย... อย่างเทพผู้มีมารยาท” เพียงไม่กี่นาทีต่อมา เสียงโลหะกระทบ เสียงปีกกระพือ และแสงทองพวยพุ่งเต็มอากาศ ดาบในมือโมนีก้าเฉือนผ่านผิวปีศาจราวกับสายฟ้า แสงจากหน้าผากของแวนมีเทอร์ทั้งสองดับลงพร้อมเสียงระเบิดเบา ๆ ของละอองทองที่ฟุ้งกระจายเต็มอากาศ

 แต่คราวนี้... โมนีก้ากลับเดินกลับมาพร้อมสีหน้าที่ไม่พอใจอย่างชัดเจน หน้าบูดเหมือนโดนใครเอาสีแดงป้ายไว้กลางหน้าผาก เลสเตอร์รีบยื่นทิชชูให้โมนีก้าทันที “เฮ้ โมนี่เป็นอะไรไป ผมชมอยู่นะว่าคุณสู้ได้เหมือนบทกวีที่กำลังเคลื่อนไหวเลย”

 “บทกวีอะไรล่ะ” เธอบ่นพลางชูของในมือให้ดู เขาแวนมีเทอร์ที่บิ่น ๆ “เยื่อปีกมันห่วยมาก มีแต่รอยขีดข่วน ฉันเอาไปทำรองเท้าไม่ได้เลย เหลือได้แค่นี่แหละเขาแวนมีเทอร์อ่ะ” เลสเตอร์ทำหน้าเหมือนจะเข้าใจโลกทั้งใบในชั่วพริบตา ก่อนพูดเสียงเรียบแต่เต็มไปด้วยออร่าความหลงตัวเอง “ไม่เป็นไรนะครับ คุณได้เขามันมาก็พอแล้ว อย่างน้อยเราจะเอาไว้ตั้งโชว์ข้างรูปผมได้ จะได้เข้าชุดกันเขาอสูรกับเทพผู้หล่อร้าย”

 โมนีก้าหันมาช้า ๆ “นายนี้มัน... หลงตัวเอง”
 AI ในรถรีบพูดแทรก “อย่าเรียกว่าหลงตัวเองเลยขอรับท่านโมนีก้า ท่านอะพอลโลมีดีให้โม้เยอะ” เลสเตอร์ยิ้มภูมิใจ “แน่นอนสิ มันคือพลังเสียงของพระอาทิตย์ยังไงล่ะ” โมนีก้าเท้าเอว หันกลับมานั่งที่เบาะฝั่งข้างคนขับ “โอเค... ขับต่อเถอะคุณเทพ ก่อนที่ฉันจะใช้ดาบสุริยคติเป็นไมค์ให้คุณร้องแร็ป”

 เลสเตอร์หัวเราะเสียงดัง “ถ้าเป็นผมร้อง แสงอาทิตย์ยังต้องสั่นไหวตามจังหวะเลยนะมิวส์ของผม”
 โมนีก้าพูดพลางกลั้นหัวเราะ “เอาเถอะ ฉันหวังว่าเสียงนายจะไม่ทำภูเขาไฟระเบิดก่อนถึงสวนสาธารณะนะ”
 เขาหันมายักคิ้ว “ไม่แน่หรอกที่รัก... เพราะบางที แค่รอยยิ้มผมก็อาจจุดปะทุได้แล้ว”
 และเสียงถอนหายใจของโมนีก้าก็ดังขึ้นทันที ก่อนราชรถสีแดงจะแล่นต่อไปบนถนนท่ามกลางแสงแดดส่องสะท้อนกระจกหน้ารถ ราวกับทั้งภูเขาไฟและพระอาทิตย์บนฟ้า... ต่างพร้อมใจกันยอมแพ้ให้กับความขี้โม้ระดับตำนานของเทพหนุ่มคนนี้
<img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" border="0" alt="" style="background-color: initial;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/image897c6bd0cf2bafd2.md.png" border="0"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" border="0" alt="" style="background-color: initial;">มีค่า LUK 69+ หน่วย จะได้รับวัตถุดิบ x2ได้รับ เขาแวนมีเทอร์ จำนวน 6 ชิ้น 6 x 2 = 12 ชิ้น สรุป ได้รับ เขาแวนมีเทอร์ 6 ชิ้น <div style="text-align: center;"> เลสเตอร์ ปาปาโดปูลอส</div><div style="text-align: center;">พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5</div><div style="text-align: center;">โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20</div><div style="text-align: center;">กลิ่นหอมจาก น้ำหอมเฮคาที - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +3</div><div style="text-align: center;">(ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 0 5 7 9 ทำให้ได้รับความโปรดปรานจาก NPC TGC SP Lares Satyr ได้รับความโปรดปราน+10)</div><div style="text-align: center;">สรุปรวมค่าความสัมพันธ์ หาร 2 = โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +14</div>

 
 
 
 </div>
</div>
</div>
</div>
</div>

Moneka โพสต์ 2025-11-7 20:02:54

Moneka โพสต์ 2025-11-7 22:05:34

Moneka โพสต์ 2025-11-8 14:11:27

หน้า: 1 2 3 4 [5] 6

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver