[บันทึกการเดินทาง] พ่อคะ แม่คะ หนูไม่ได้หนีตามผู้ชาย...แค่ไปเป็น 'ความรับผิดชอบสูงสุด' ของอะพอลโลที่ยุโรปค่ะ! - บันทึกภารกิจชาวค่ายจูปิเตอร์ - Percy Jackson and the Olympians Thailand

Moneka โพสต์ 2025-11-2 22:45:28

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Moneka เมื่อ 2025-11-2 23:17 

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Thasadith:wght@700&family=Kanit:wght@400;600&display=swap" rel="stylesheet">

<style>
/* ===== ให้สไตล์มีผลเฉพาะในกล่องโพสต์ของเรา ===== */
#my-post{ position:relative; }

/* วอลเปเปอร์ “ทั้งหน้า” (ยังใช้งาน) */
html::before{
content:"";
position:fixed; inset:0; z-index:-1; pointer-events:none;
background:url("https://img2.pic.in.th/pic/Gemini_Generated_Image_eb7bnfeb7bnfeb7b.png") center/cover no-repeat;
opacity:1;
}

/* ===== THEME: Pink Beige Palette (scoped) =====
A: #edcec7B: #d2a8aaC: #fcf4e5D: #faf4e6
*/
#my-post .arc-wrap{
/* พาเลต */
--ink:#5b3f42; /* ข้อความหลัก */
--vio:#d2a8aa; /* สีเมน/หัวข้อ */
--slate:#edcec7; /* พื้นรอง/แถบ */
--graph:#faf4e6; /* เส้นกรอบ/ไฮไลต์ */
--silver:#e7d7d1; /* เส้นกรอบอ่อน */

/* ขนาด */
--corner:16px;
--gap1:14px;
--gap2:34px;
--bw1:1.6px;
--bw2:1.2px;
--notch-w:200px;
--notch-h:100px;
--seal:160px;
--title-color:#d2a8aa;

max-width:860px; margin:0 auto; padding:18px;
color:var(--ink); font-family:'Kanit',system-ui,-apple-system,sans-serif;
background:linear-gradient(180deg,#fcf4e5 0%, #edcec7 100%);
}
#my-post .arc-board{
background:linear-gradient(180deg,#fcf4e5,#edcec7);
border-radius:20px; padding:16px; position:relative;
box-shadow:0 10px 28px rgba(91,63,66,.15);
border:1px solid #e9d8d1;
}
#my-post .arc-card{
position:relative; overflow:hidden; border-radius:12px; min-height:240px;
background:linear-gradient(180deg, rgba(237,206,199,.96) 0%,
 rgba(210,168,170,.92) 38%,
 rgba(209,190,163,.90) 100%);
box-shadow: inset 0 80px 160px rgba(210,168,170,.18);
}
/* เส้นคู่ */
#my-post .arc-card::before{
content:""; position:absolute; inset:var(--gap1);
border:var(--bw1) solid var(--graph); border-radius:10px;
clip-path:polygon(var(--corner) 0, calc(100% - var(--corner)) 0, 100% var(--corner),
 100% calc(100% - var(--corner)), calc(100% - var(--corner)) 100%,
 var(--corner) 100%, 0 calc(100% - var(--corner)), 0 var(--corner));
opacity:.95;
}
#my-post .arc-card::after{
content:""; position:absolute; inset:var(--gap2);
border:var(--bw2) solid var(--silver); border-radius:8px;
clip-path:polygon(var(--corner) 0, calc(100% - var(--corner)) 0, 100% var(--corner),
 100% calc(100% - var(--corner)), calc(100% - var(--corner)) 100%,
 var(--corner) 100%, 0 calc(100% - var(--corner)), 0 var(--corner));
opacity:.88;
}
/* รอยเว้า */
#my-post .arc-notch{
position:absolute; left:50%; top:0; transform:translateX(-50%);
width:var(--notch-w); height:var(--notch-h);
background:linear-gradient(180deg, #d2a8aa, #edcec7);
border:var(--bw1) solid var(--graph); border-top:none;
border-bottom-left-radius:120px; border-bottom-right-radius:120px;
z-index:3; box-shadow:inset 0 8px 18px rgba(91,63,66,.18);
}
/* ตราประทับ (ซีล) */
#my-post .arc-seal{
position:absolute; left:50%;
top:calc(var(--notch-h)/2 - var(--seal)/2);
transform:translateX(-50%);
width:var(--seal); height:var(--seal);
border-radius:50%;
background:radial-gradient(circle at 35% 30%, #edcec7 0%, #d2a8aa 60%, #faf4e6 100%);
box-shadow:0 10px 28px rgba(91,63,66,.18),
 0 0 0 5px rgba(209,190,163,.45),
 0 0 0 12px rgba(237,206,199,.30);
display:flex; align-items:center; justify-content:center;
z-index:4;
}
#my-post .arc-seal img{
width:88%; height:auto; object-fit:contain;
filter:drop-shadow(0 2px 4px rgba(91,63,66,.25)); pointer-events:none;
}
#my-post .arc-seal img.big{ transform:scale(1.18); transform-origin:center; }

/* เนื้อหา */
#my-post .arc-content{
position:relative; z-index:2;
padding:calc(var(--gap2) + var(--notch-h) + 16px)
 calc(var(--gap2) + 16px)
 calc(var(--gap2) + 20px)
 calc(var(--gap2) + 16px);
line-height:1.9; font-size:16px;
color:var(--ink);
}

/* หัวเรื่อง */
#my-post .arc-title{
font-family:'Thasadith','Kanit',sans-serif; font-weight:700;
font-size:26px; text-align:center; margin:-6px 0 10px;
color:var(--title-color);
text-shadow:0 6px 18px rgba(210,168,170,.35);
}
#my-post .arc-date{ text-align:center; color:#6d5859; opacity:.92; margin-bottom:14px; }

/* ปรับคอนเทนต์ที่เคยเป็นตัวอักษรสีขาวให้เข้มขึ้น */
#my-post .arc-content p,
#my-post .arc-content b,
#my-post .arc-content span,
#my-post .arc-content div{
color:var(--ink);
}
#my-post .arc-content .label,
#my-post .arc-content .badge{
background:#edcec7; color:#5b3f42; border:1px solid #faf4e6;
padding:.2rem .55rem; border-radius:999px;
}

/* มือถือ */
@media (max-width:520px){
#my-post .arc-wrap{ --gap1:10px; --gap2:24px; --notch-w:180px; --notch-h:90px; --seal:140px; }
#my-post .arc-title{ font-size:24px; }
}

/* ========== OVERRIDE ขยายกรอบ (ตามไฟล์เดิม) ========== */
#my-post .arc-wrap{
max-width:1080px;
--notch-w:220px;
--notch-h:110px;
--seal:180px;
}
#my-post .arc-card{ min-height:360px; }
</style>

<div id="my-post">
<div class="arc-wrap">
<div class="arc-board">
<div class="arc-card">
 <div class="arc-notch"></div>

 
 <div class="arc-seal">
 <img class="big" src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/Gemini_Generated_Image_d8i95dd8i95dd8i9-removebg-preview-1.png" alt="sigil">
 </div>

 <div class="arc-content">
 <div class="arc-title">บันทึกการเดินทาง Hushsong of the Gods (ภาคพิเศษ) (คำเตือน โพสหลังจากนี้เหม็นความรัก 3000%)</div>
 <div class="arc-date">ตอนพิเศษที่ 02 : คุณพี่ให้หนูสู้กับไอ้เหี้ยนั้นหรอ? วันที่ 30 เดือน ตุลาคม ปี 2025 ช่วงเย็น เวลา 19.00 น. เป็นต้นไป สถานีคาตาเนีย แคว้นซิชิลี อิตาลี ยุโรป</div>

 
 <img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"> รถไฟสายเฮเฟตัสเทียบท่าด้วยเสียงหวีดโหยหวน ดั่งเสียงของเหล็กที่กำลังครวญครางกลางไฟนรก กลิ่นไอร้อนจากล้อเหล็กที่สีกับรางดัง “แกร๊ก แกร๊ก” แทรกเข้าไปในทุกอณูอากาศ โมนีก้ามองรอบ ๆ ภายในตู้โดยสารด้วยความสงสัย เหล็กทุกแผ่นเปล่งแสงสีแดงราวกับเพิ่งหลอมออกจากเตา แต่กลับไม่มีผู้โดยสารสักคน มีเพียงแสงไฟสลัวไหว ๆ เหมือนกำลังหายใจ เธอเอนตัวลงนั่งตรงข้ามเลสเตอร์ พลางกอดแขนเสื้อโค้ทของตัวเองแน่น “ทำไมไม่มีใครเลยล่ะ แปลกจัง…” เลสเตอร์ที่กำลังดูหน้าต่างรถไฟหันมาพูดแบบไม่ทุกข์ร้อน “ก็ขบวนด่วนพิเศษนี่ครับ คงไม่มีใครยอมจ่ายยี่สิบดรักม่าหรอกถ้าไม่รีบหรือมีเงินเหลือใช้จริง ๆ” เขาพูดพลางเอนพิงเบาะ ยิ้มมุมปาก “หรือบางทีเขาอาจกลัวว่าเทพที่มีเสน่ห์ล้นเหลืออย่างผมจะนั่งด้วยก็ได้” โมนีก้าเหล่มองอย่างเบื่อหน่าย “อย่าหลงตัวเองนักสิ ฉันยังนั่งอยู่ได้นี่ไง” “นั่นสิครับ… แล้วผมก็คงไม่อยากให้ใครนั่งข้างคุณอยู่ดี” เขาตอบพลางยักไหล่ยิ้มอ่อน ก่อนจะเอามือประสานไว้หลังศีรษะ เสียงหัวเราะแผ่วเบาหลุดจากริมฝีปากของเธอ ความเงียบของตู้โดยสารทำให้เสียงนั้นดังก้องอย่างผิดธรรมชาติ “ตอนนี้กลับเป็นเทพแล้ว นายต้องกลับไปทำหน้าที่เทพอีกสินะ?” เธอถาม สีหน้าดูสงบแต่สายตาแฝงแววห่วง เลสเตอร์ถอนหายใจยาวแบบเหนื่อย ๆ “ใช่แล้วล่ะ…” เขาเอนตัวพิงหน้าต่าง “ผมต้องทำให้กลางคืนกลับมาอีกครั้งแม้แค่ชั่วคราวก็ยังดี ตั้งแต่ที่นิกซ์โดนลักพาตัวไป โลกนี้ก็ไม่มีกลางคืนเลย มีแต่แดดทั้งวัน… คุณรู้ไหมว่ามันเหนื่อยขนาดไหน?” “นายกำลังบ่นเหรอ?” โมนีก้าเอ่ยถามอีกฝ่ายที่พอไม่ต้องปิดบังก็บ่นเป็นต่อยหอย “บ่นมากด้วยครับ” เขาหันมาทำหน้าเครียดแบบเล่นใหญ่ “คุณลองคิดดูสิ ต้องทำงาน 24 ชั่วโมงไม่มีพัก เทพแสงอาทิตย์นะไม่ใช่โรงไฟฟ้า! เทพองค์อื่นก็ยุ่งกันหมด เฮอร์มีสวิ่งส่งของเป็นบ้าเป็นหลัง ไดโอนิซุสก็เริ่มบ่นว่าจะกินเหล้าไม่อร่อยแล้วถ้ายังไม่มีเวลากลางคืน!” โมนีก้าอดหัวเราะไม่ได้กับท่าทีนั้น “งั้นนายต้องการอะไรเลสเตอร์ กำลังใจเหรอ?” เมื่อโมนีก้าพูดจบเลสเตอร์ก็เอนเข้ามาใกล้จนปลายผมของเขาแทบจะสัมผัสแก้มของเธอ “อย่างน้อย…จูบหนึ่งก็ช่วยได้เยอะเลยนะครับ”  โมนีก้าหรี่ตาใส่ท่าทางนั้นของเขา “อยากโดนดาบเคาะหัวไหม?” เขายกมือยอมแพ้ ยิ้มขำ ๆ “ก็แค่เสนอแนวทางเยียวยาทางใจน่ะครับ” แต่ก่อนที่เธอจะทันพูดตอบ รถไฟก็เริ่มสั่น เสียงเหล็กครูดกันจนสะเทือนลึกไปถึงกระดูก “เอ๊ะ…?” เธอหันมองรอบตัว “รู้สึกแปลก ๆ ไหม?” เลสเตอร์เองก็หยุดนิ่ง แววตาเปลี่ยนเป็นเข้มขึ้นในทันที “ใช่… ผมก็รู้สึกเหมือนกัน” พอทั้งคู่มองออกไปนอกหน้าต่าง แสงสีแดงก็เริ่มกระพริบตามทางเดินราวกับหัวใจของบางสิ่งกำลังเต้นเร็วขึ้น เสียงเครื่องจักรดังขึ้นเอง ทั้งที่ไม่มีใครขับ “โมนีก้า…” เสียงเลสเตอร์แผ่วแต่เด็ดขาด “ผมรู้แล้วว่ามันคืออะไร” เธอหันมองเขา “อย่าบอกนะว่า—” “รถไฟจักรกลลีเจี้ยนแน่ ๆ” เขาพูดพร้อมลุกขึ้นยืนทันทีเหมือนพยายามระวังภัยดูว่ามีเดมิก็อดคนอื่น ๆ ไหม แต่เมื่อเห็นว่าไม่มีเขาก็โล่งใจ โมนีก้าเบิกตา “อะไรนะ?! มอนสเตอร์หรอ?! เราต้องสู้กับรถไฟเหรอ!? ทั้งขบวนเนี้ยนะ?!” “เรา? เหรอครับ?” เขายักคิ้วท่าทางกวน ๆ “ไม่สิต้องใช้คำว่า คุณ ต้องสู้ต่างหาก ถ้าผมลงมือผมจะโดนพ่อปาสายฟ้าใส่ข้อหาช่วยแฟนเกินจำเป็นทำยังไงล่ะครับ มันอยู่ในกฎครับ” “อะไรของนายเนี่ย!” เธอตะโกนขึ้นก่อนจะถอนหายใจแรงแต่ก็เข้าใจ “โอเค เข้าใจแล้ว ถ้างั้นฉันจะสู้เองก็ได้!” โมนีก้าเหยียดมือซ้ายออก กำไลทองบนข้อมือเปล่งแสงออกมาแปรเปลี่ยนเป็นดาบสุริยคติ ปลายคมดาบส่องประกายสีขาวทองสะท้อนบนผนังเหล็ก รถไฟคำรามดังราวกับสัตว์ร้ายมีชีวิต ล้อเหล็กทั้งสี่เริ่มหมุนแรงขึ้นจนเกิดประกายไฟกระจายราวกับฝนแห่งนรก เธอกระโดดขึ้นยืนบนเบาะ ดาบในมือหมุนเป็นวงกลมก่อนจะฟาดเข้ากับผนังตู้ เสียงโลหะปะทะโลหะดังลั่น อุณหภูมิรอบข้างพุ่งสูงขึ้นทันที รอยแยกสีทองค่อย ๆ ปรากฏบนตัวรถไฟเหมือนรอยแผลที่กำลังเปิดเผยหัวใจที่เน่าเฟะ รถไฟกรีดร้อง เสียงกลไกสะท้อนทั่วอุโมงค์ ไอน้ำร้อนทะลักออกจากรอยแตกในโครงสร้าง แต่ทุกครั้งที่แรงระเบิดปะทุ เลสเตอร์จะเข้ามายืนข้างหลังเธอ คอยปัดเศษเหล็กที่พุ่งเข้ามา เขาใช้มือข้างหนึ่งสร้างโล่แสงส่องรอบตัวเธอโดยไม่ข้ามเส้นกฎใด ๆ “นาย…กำลังปกป้องฉันใช่ไหม?” เธอตะโกนท่ามกลางแรงลม “ผมแค่กันเศษเหล็กเฉย ๆ ไม่ได้ช่วยสู้ครับ ไม่ผิดกฎแน่นอน” เขาตะโกนตอบ แต่รอยยิ้มบนใบหน้าบ่งบอกทุกอย่างแล้วว่าบางครั้งคำมันก็ดิ้นได้ ดาบสุริยคติของโมนีก้าฟาดลงอีกครั้ง รอยแยกขยายกว้างขึ้น แสงสีทองปะทุจนแสบตา ก่อนรถไฟจะคำรามครั้งสุดท้ายแล้วระเบิดออกเป็นฝุ่นทองกระจายทั่วอุโมงค์ แรงระเบิดผลักโมนีก้าเสียหลัก แต่ก่อนที่เธอจะล้ม เลสเตอร์ก็พุ่งเข้ามาอุ้มไว้ในอ้อมแขนกลางอากาศ ร่างทั้งสองหมุนหนึ่งรอบก่อนลงพื้นอย่างนุ่มนวล แสงทองโปรยรอบตัวเหมือนฝนแห่งดวงดาว เลสเตอร์หอบเบา ๆ ก่อนจะพูดพร้อมรอยยิ้มภาคภูมิ “ผมว่าภาพนี้เท่ใช้ได้นะ” โมนีก้ามองหน้าเขาแล้วหัวเราะ “เท่ตายล่ะสิ ถ้าฉันไม่ออกแรงนายคงโดนบดไปแล้ว” “ก็ใช่ไงครับ…แต่คุณก็มีผมไว้ปกป้องไม่ใช่เหรอ?” โมนีก้ากลอกตาแต่ยิ้มมุมปาก “อย่าให้หลงตัวเองมากกว่านี้เลยเลสเตอร์” “ก็เทพแสงอาทิตย์นี่ครับ จะให้เงียบก็ไม่ได้สิ ต้องส่องตลอดเวลา” กลิ่นเขม่าควันจากรถไฟที่เพิ่งดับสนิทลอยอ้อยอิ่งอยู่ในอากาศ เสียงโลหะที่ยังอุ่นดัง “ตึง…ตึง…” จากแรงระเบิดเมื่อครู่ เลสเตอร์ยังคงอุ้มโมนีก้าไว้ในอ้อมแขนแน่น แขนเสื้อของเขาเปื้อนฝุ่นทองจากเศษซากของรถไฟลีเจี้ยนที่เพิ่งสลายไป แสงสุดท้ายของมันยังลอยละล่องในอากาศราวฝุ่นละอองดวงดาวที่ไม่ยอมดับสิ้น “ดูเหมือนว่าเราจะต้องเดินทางอีกไกลเลยล่ะ” เสียงของเลสเตอร์แผ่วทุ้มแต่เต็มไปด้วยชีวิตชีวา เขาเหลือบมองไปรอบ ๆ ทางอุโมงค์ที่ค่อย ๆ มืดลง “เพราะสถานีรถไฟของเฮเฟตัสที่ใกล้ที่สุด…ก็น่าจะอยู่ที่ Roma Termini ที่โรม อิตาลี” โมนีก้ากรอกตาอย่างอ่อนใจ “โรมอีกแล้วเหรอ…” เธอบ่นพลางเอนศีรษะพิงไหล่เขา “นี้เราต้องเดินทางกันอีกแล้วสินะ คงจะไม่ได้กลับค่ายง่าย ๆ ใช่ไหม?” เลสเตอร์หัวเราะเบา ๆ “ถือว่าเดทไง” เขาตอบพลางยิ้มมุมปากแบบเจ้าเล่ห์ที่เธอคุ้นดี “ฉันออกมากับนายทุกรอบปะ ก็ถือว่าเดทตลอดอยู่แล้วมั้ง” เธอตอบอย่างเหนื่อยใจแต่แววตายังมีประกายขบขัน “ไม่เหมือนกันนะ” เขาเอียงคอมองเธอ ดวงตาสีทองสะท้อนแสงไฟในอุโมงค์ “ตอนนั้นความสัมพันธ์เรายังไม่ชัดเจน ตอนนี้ชัดเจนแล้วไม่ใช่เหรอ?” สิ้นคำนั้นโมนีก้าชะงักไปนิด “…” เธออ้าปากจะเถียงแต่ก็พูดไม่ออกจริง ๆ เพราะเขาพูดถูกทุกคำ “เลสเตอร์ ปาปาโดปูลอส” เธอพูดเสียงต่ำมันเป็นชื่อเวลาที่โมนีก้าอยากจะดุเขาเธอจะเรียกชื่อเต็มของเลสเตอร์ “เมื่อไรนายจะปล่อยฉันลง นายอุ้มฉันมานานแล้วนะ” ทว่าเขากลับทำเพียงก้มลงมองเธอ แววตาแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจ “หืม? อะไรนะ ผมไม่ได้ยิน” “อย่ามาเนียนนะ!” เธอตวัดสายตาขึ้นทันที “ฉันพูดว่า ปล่อย!” แต่เลสเตอร์กลับยักคิ้วยิ้ม ๆ แล้วเดินหน้าต่ออย่างไม่สะทกสะท้าน “ผมว่าท่าทางคุณเหนื่อย ควรพักอยู่ในอ้อมแขนผมแบบนี้ไปก่อนดีกว่า” “เลสเตอร์! ปล่อยนะ!” เธอดิ้นขลุกขลักในอ้อมแขนเหมือนแมวขี้โมโหที่ไม่ยอมให้อุ้มดี ๆ ขาเธอกระตุกใส่ชายเสื้อเขา แถมยังตบไหล่เบา ๆ “ฉันเดินเองได้ ไม่ต้องอุ้ม!” เขาหัวเราะเต็มเสียง “ระวังหน่อยสิครับ เดี๋ยวตกจริง ๆ ผมไม่รับผิดชอบนะ” “นายอุ้มฉันอยู่นี่จะตกได้ยังไง!?” โมนีก้าเอ่ยเถียงทันที “อ้าว ก็เผื่อผมสะดุดหลุมแห่งความรักไงครับ” เลสเตอร์เลยตอบแบบกวนเธอเต็มขั้น “โอ๊ย! พอเลย!” เธอแหวขึ้นหน้าแดงจัด “พูดอีกฉันจะใช้ดาบฟาดหัวนายจริง ๆ นะ!” เขายิ้มกวน “คุณจะเอาดาบที่ผมให้คุณมาฟาดหัวผมเนี้ยนะ? ถ้าโดนฟาดแล้วได้อยู่ในสายตาคุณ ผมยอม” ทว่าหลังจากนั้นโมนีก้าก็เริ่มดิ้นแรงขึ้นแบบปลากระดี่ขาดน้ำท่าทางแล้วคงจะเขินจริง จนในที่สุดเลสเตอร์ก็หัวเราะลั้นแล้วจำใจที่จะต้องยอมปล่อยโมนีก้าให้เดินเอง “โอเค ๆ ก็ได้ครับคุณแม่สาวไลแลค” ทันทีที่ปล่อย โมนีก้าก็ก้าวถอยหลังกอดอกจ้องเขาเขม็ง “ทีหลังห้ามอุ้มฉันมั่วซั่วแบบนั้นอีก เข้าใจไหม?” “รับทราบครับ” เขาตอบพลางยกมือขึ้นเหมือนทหาร แต่ในแววตายังมีรอยยิ้มร้ายซ่อนอยู่ “แต่ไม่รับปากนะว่าคราวหน้า…จะไม่แอบอุ้มอีก” “เลสเตอร์!” “ครับ~?” เสียงโวยวายของเธอดังก้องไปทั่วอุโมงค์ แต่รอยยิ้มของเขากลับยิ่งกว้าง แสงไฟสีส้มอ่อนจากทางออกปลายอุโมงค์ส่องให้เห็นเงาของทั้งสองทอดคู่กัน หนึ่งเดินนำอย่างกวน อีกหนึ่งเดินตามอย่างหัวฟัดหัวเหวี่ยง ทว่ามือของทั้งคู่กลับแตะกันแผ่ว ๆ ระหว่างก้าวเดินสู่จุดหมายใหม่…โรมา เทอมินี<span style="font-size:12pt;font-family:Sarabun,sans-serif;color:#000000;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"><span style="font-size:12pt;font-family:Sarabun,sans-serif;color:#000000;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/image6943e60cff6e2422.md.png" width="500" _height="341" border="0"><span style="font-size:12pt;font-family:Sarabun,sans-serif;color:#000000;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, "sans-serif", "Microsoft YaHei", SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, "Microsoft YaHei Light", "Microsoft YaHei"; font-size: 5px; text-align: center; line-height: 1.38;"> +2 ตื่นรู้ จากการกำจัด รถไฟลีเจี้ยน ครั้งแรก มีค่า LUK 150 หน่วย จะได้รับวัตถุดิบ x2ได้รับ น้ำมันหล่อลื่นที่ไหม้เกรียม จำนวน 4 ชิ้น 4 x 2 = 8 ชิ้น สรุป ได้รับ น้ำมันหล่อลื่นที่ไหม้เกรียน 4 ชิ้น เลสเตอร์ ปาปาโดปูลอสพูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20กลิ่นหอมจาก น้ำหอมเฮคาที - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +10(ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 0 5 7 9 ทำให้ได้รับความโปรดปรานจาก NPC TGC SP Lares Satyr ได้รับความโปรดปราน+10) สรุปรวมค่าความสัมพันธ์ หาร 2 = โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +17.5
 </div>
</div>
</div>
</div>
</div>

Moneka โพสต์ 2025-11-4 07:54:45

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Moneka เมื่อ 2025-11-4 09:56 

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Thasadith:wght@700&family=Kanit:wght@400;600&display=swap" rel="stylesheet">

<style>

/* แก้ขอบดำกลาง: ตัดเงารอบบอร์ด/หรี่ให้จางลง */
#my-post .arc-board{
/* วิธี 1: ตัดเงาออกเลย */
box-shadow: none !important;
/* ถ้าอยากให้ยังมีเงานิด ๆ แทน ให้คอมเมนต์บรรทัดบน แล้วใช้บรรทัดล่างแทน */
/* box-shadow: 0 6px 16px rgba(91,63,66,.08) !important; */
}

/* กันธีมเว็บบางตัวที่ใส่ outline/border รอบบล็อคอัตโนมัติ */
#my-post{
outline: none !important;
}

/* ===== ให้สไตล์มีผลเฉพาะในกล่องโพสต์ของเรา ===== */
#my-post{ position:relative; }

/* ===== THEME: Pink Beige Palette (scoped) =====
A: #edcec7B: #d2a8aaC: #fcf4e5D: #faf4e6
*/
#my-post .arc-wrap{
/* พาเลต */
--ink:#5b3f42; /* ข้อความหลัก */
--vio:#d2a8aa; /* สีเมน/หัวข้อ */
--slate:#edcec7; /* พื้นรอง/แถบ */
--graph:#faf4e6; /* เส้นกรอบ/ไฮไลต์ */
--silver:#e7d7d1; /* เส้นกรอบอ่อน */

/* ขนาด */
--corner:16px;
--gap1:14px;
--gap2:34px;
--bw1:1.6px;
--bw2:1.2px;
--notch-w:200px;
--notch-h:100px;
--seal:160px;
--title-color:#d2a8aa;

max-width:860px; margin:0 auto; padding:18px;
color:var(--ink); font-family:'Kanit',system-ui,-apple-system,sans-serif;
background:linear-gradient(180deg,#fcf4e5 0%, #edcec7 100%);
}
#my-post .arc-board{
background:linear-gradient(180deg,#fcf4e5,#edcec7);
border-radius:20px; padding:16px; position:relative;
box-shadow:0 10px 28px rgba(91,63,66,.15);
border:1px solid #e9d8d1;
}
#my-post .arc-card{
position:relative; overflow:hidden; border-radius:12px; min-height:240px;
background:linear-gradient(180deg, rgba(237,206,199,.96) 0%,
 rgba(210,168,170,.92) 38%,
 rgba(209,190,163,.90) 100%);
box-shadow: inset 0 80px 160px rgba(210,168,170,.18);
}
/* เส้นคู่ */
#my-post .arc-card::before{
content:""; position:absolute; inset:var(--gap1);
border:var(--bw1) solid var(--graph); border-radius:10px;
clip-path:polygon(var(--corner) 0, calc(100% - var(--corner)) 0, 100% var(--corner),
 100% calc(100% - var(--corner)), calc(100% - var(--corner)) 100%,
 var(--corner) 100%, 0 calc(100% - var(--corner)), 0 var(--corner));
opacity:.95;
}
#my-post .arc-card::after{
content:""; position:absolute; inset:var(--gap2);
border:var(--bw2) solid var(--silver); border-radius:8px;
clip-path:polygon(var(--corner) 0, calc(100% - var(--corner)) 0, 100% var(--corner),
 100% calc(100% - var(--corner)), calc(100% - var(--corner)) 100%,
 var(--corner) 100%, 0 calc(100% - var(--corner)), 0 var(--corner));
opacity:.88;
}
/* รอยเว้า */
#my-post .arc-notch{
position:absolute; left:50%; top:0; transform:translateX(-50%);
width:var(--notch-w); height:var(--notch-h);
background:linear-gradient(180deg, #d2a8aa, #edcec7);
border:var(--bw1) solid var(--graph); border-top:none;
border-bottom-left-radius:120px; border-bottom-right-radius:120px;
z-index:3; box-shadow:inset 0 8px 18px rgba(91,63,66,.18);
}
/* ตราประทับ (ซีล) */
#my-post .arc-seal{
position:absolute; left:50%;
top:calc(var(--notch-h)/2 - var(--seal)/2);
transform:translateX(-50%);
width:var(--seal); height:var(--seal);
border-radius:50%;
background:radial-gradient(circle at 35% 30%, #edcec7 0%, #d2a8aa 60%, #faf4e6 100%);
box-shadow:0 10px 28px rgba(91,63,66,.18),
 0 0 0 5px rgba(209,190,163,.45),
 0 0 0 12px rgba(237,206,199,.30);
display:flex; align-items:center; justify-content:center;
z-index:4;
}
#my-post .arc-seal img{
width:88%; height:auto; object-fit:contain;
filter:drop-shadow(0 2px 4px rgba(91,63,66,.25)); pointer-events:none;
}
#my-post .arc-seal img.big{ transform:scale(1.18); transform-origin:center; }

/* เนื้อหา */
#my-post .arc-content{
position:relative; z-index:2;
padding:calc(var(--gap2) + var(--notch-h) + 16px)
 calc(var(--gap2) + 16px)
 calc(var(--gap2) + 20px)
 calc(var(--gap2) + 16px);
line-height:1.9; font-size:16px;
color:var(--ink); /* เบสสีแบบอ่อนโยน */
}
/* ให้ลูก ๆ รับสีจากพ่อ (จะไม่ไปกลบสีที่สั่งเองแบบ inline) */
#my-post .arc-content :where(p,span,b,strong,i,em,div,li){ color:inherit; }

/* หัวเรื่อง/วันที่ */
#my-post .arc-title{
font-family:'Thasadith','Kanit',sans-serif; font-weight:700;
font-size:26px; text-align:center; margin:-6px 0 10px;
color:var(--title-color);
text-shadow:0 6px 18px rgba(210,168,170,.35);
}
#my-post .arc-date{ text-align:center; color:#6d5859; opacity:.92; margin-bottom:14px; }

/* ปุ่ม/ป้าย */
#my-post .arc-content .label,
#my-post .arc-content .badge{
background:#edcec7; color:#5b3f42; border:1px solid #faf4e6;
padding:.2rem .55rem; border-radius:999px;
}

/* มือถือ */
@media (max-width:520px){
#my-post .arc-wrap{ --gap1:10px; --gap2:24px; --notch-w:180px; --notch-h:90px; --seal:140px; }
#my-post .arc-title{ font-size:24px; }
}

/* ========== OVERRIDE ขยายกรอบ (ตามไฟล์เดิม) ========== */
#my-post .arc-wrap{
max-width:1080px;
--notch-w:220px;
--notch-h:110px;
--seal:180px;
}
#my-post .arc-card{ min-height:360px; }

/* ===== กันเฉพาะเคสตัวอักษรสีขาวล่องหนจากการก๊อป ===== */
#my-post .arc-content ,
#my-post .arc-content ,
#my-post .arc-content ,
#my-post .arc-content {
color:var(--ink) !important;
}

/* ===== สไตล์ลิงก์เริ่มต้น (ไม่ใช้ !important เพื่อให้ inline override ได้) ===== */
#my-post .arc-content a{ color:#8b0000; text-decoration:underline; }
#my-post .arc-content a:hover{ opacity:.85; }

#my-post .arc-wrap{ box-shadow: none !important; }

</style>

<div id="my-post">
<div class="arc-wrap">
<div class="arc-board">
<div class="arc-card">
 <div class="arc-notch"></div>

 
 <div class="arc-seal">
 <img class="big" src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/Gemini_Generated_Image_d8i95dd8i95dd8i9-removebg-preview-1.png" alt="sigil">
 </div>

 <div class="arc-content">
 <div class="arc-title">
 บันทึกการเดินทาง Hushsong of the Gods (ภาคพิเศษ) 
 (คำเตือน โพสหลังจากนี้เหม็นความรัก 3000%)
 </div>

 <div class="arc-date">
 
 ตอนพิเศษที่ 03 : นักเผาแห่งโอลิมปัส 
 วันที่ 30 เดือน ตุลาคม ปี 2025 ช่วงเย็น เวลา 20.00 น. เป็นต้นไป แคว้นซิชิลี ไปยัง ช่องแคบเมสซินา อิตาลี ยุโรป
 
 </div>

 
 
 <img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" border="0" alt="">
 ยามค่ำในซิชิลี แสงอาทิตย์สุดท้ายของวันค่อย ๆ ลาลับหลังเส้นขอบฟ้า ท้องฟ้าเปลี่ยนสีจากส้มอมทองเป็นม่วงเข้มก่อนจะถูกแทนที่ด้วยหมู่ดาวที่เริ่มกระพริบขึ้นทีละดวง รถโดยสารสีเงินขาวแล่นไปตามเส้นทางคดเคี้ยวของถนนริมเขาเอตนา เสียงเครื่องยนต์กลบเสียงคลื่นลมทะเลเมดิเตอร์เรเนียนที่พัดปะทะหน้าผาเบื้องล่างภายในรถ โมนีก้านั่งไขว่ห้างอยู่ริมหน้าต่าง แสงไฟข้างถนนสะท้อนในดวงตาเทาเงินของเธออย่างงดงาม เธอพิงพนักเบาะพลางมองวิวด้านนอก แสงไฟจากหมู่บ้านเล็ก ๆ ไหลลดหลั่นราวกับเส้นสายของอัญมณีบนพื้นดิน ข้าง ๆ กัน เลสเตอร์นั่งเอนหลัง มือซุกกระเป๋าเสื้อแจ็กเก็ตหนัง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเบื่อหน่ายปนขี้เล่นตามแบบฉบับของเขา “เห็นไหมยอดเขานั่นน่ะ” เขาเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูภูมิใจอย่างไม่สมควร “ยอดของเอตนาโดนสายฟ้าของประธานโอลิมปัส พ่อผมเอง ตัดเฉือนเอาไว้ตั้งแต่สมัยโบราณเห็นไหมยังมีกลิ่นพลังศักดิ์สิทธิ์จาง ๆ อยู่เลย”

 โมนีก้าหันมามองตามนิ้วเขา ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ “นายพูดเหมือนกำลังอวดของเล่นในบ้านยังไงยังงั้นเลยนะเลสเตอร์”

 “ของเล่นเหรอ?” เขาหัวเราะเบา ๆ “ผมเรียกว่าศิลปะการลงโทษแบบเทพเจ้าต่างหาก เห็นไหมว่าไม่มีอสุรกายตัวไหนกล้าเข้าใกล้ภูเขาลูกนั้น เพราะมันยังคงกลิ่นอายของซุสอยู่เต็มไปหมด นี่แหละข้อดีของพ่อผม ถึงจะพูดมาก น่ากลัว และชอบฟาดสายฟ้าใส่คนมั่วซั่ว แต่เรื่องพลังเขาไม่มีใครเทียบได้หรอก”

 “ฟังดูเหมือนนายกำลังเผาพ่อตัวเองอยู่เลยนะ” โมนีก้าเอ่ยแบบเหนื่อย ๆ
 “แค่เรียกว่าบ่นด้วยความชื่นชมครับ” เขาเงยหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิ “แล้วรู้ไหม เอตนาเคยเป็นที่ขังของไทฟอนบิดาแห่งอสุรกายทุกตน ก่อนที่พวกเราจะย้ายเขาไปขังที่เซนต์เฮเลนส์ เพราะกลัวมันจะระเบิดซ้ำอีกที” โมนีก้าย่นคิ้วนิดหน่อยแล้วเอ่ยถาม “พวกเรานี่หมายถึงเหล่าเทพโอลิมปัสสินะ”

 “แน่นอนสิ” เลสเตอร์ยักคิ้ว “ศึกแมนฮัตตันไง จำได้ไหม? โพไซดอนเป็นคนเปิดทางให้ ผมเลยซัดลูกศรลงกลางหน้ามันเต็ม ๆ สรุปตอนนั้นเราชนะ พวกอสุรกายเลยไม่กล้าเหยียบเขานี้อีก” โมนีก้าพยักหน้าช้า ๆ เธอเหลือบมองเขาแล้วหัวเราะในลำคอเบา ๆ “ฉันเริ่มคิดแล้วล่ะ ว่าคบกับนายไปเรื่อย ๆ ฉันคงรู้ความลับของโอลิมปัสครบทุกข้อก่อนใครแน่” 

 “ดีสิครับ ผมกำลังจะออกหนังสือชื่อ คู่มือชีวิตกับเทพสุดเพอร์เฟกต์” 
 “ฟังชื่อแล้วอยากปาโทรศัพท์ทิ้ง ถ้าไม่ติดว่าแท็บแล็ตเดดาลัสมันแพงนะ” 
 “อย่าปาเลยครับ เดี๋ยวต้องใช้เปิดแผนที่ไปเมสซินา”
 โมนีก้าหัวเราะออกมา เธอมองเขาที่นั่งสบายใจเหมือนอยู่บ้านแล้วส่ายหน้าเบา ๆ “แล้วเราจะถึงเมื่อไรเนี่ย…”
 “อีกสักชั่วโมงได้มั้ง” เขาตอบ พลางหันไปมองนอกหน้าต่าง แสงจากภูเขาไฟไกล ๆ สะท้อนบนดวงตาสีฟ้าอมทองของเขา “แล้วจากเมสซินาก็ต้องต่อเรือเฟอร์รี่ข้ามไปยังแผ่นดินใหญ่…กว่าจะถึงโรมก็คงดึกหน่อย ถือว่าเป็นการเดินทางแบบโรแมนติกดีไหม?”

 โมนีก้าเลิกคิ้ว “โรแมนติกเหรอ? นั่งรถเมล์กับเรือข้ามฟาก?”
 “แล้วไม่ดีหรอครับ? มีคุณกับผม?” เลสเตอร์เอ่ยยักคิ้ว
 โมนีก้าหยุดพูดทันที แก้มขึ้นสีเล็กน้อย แต่พยายามกลบด้วยการเบือนหน้าออกนอกหน้าต่าง “พูดเหมือนจะได้รางวัลอะไรสักอย่างเลยนะ”
 “แน่นอนสิ ผมได้รางวัลใหญ่ที่สุดในจักรวาลแล้วนี่ คุณไง”
 “เลสเตอร์…” เธอพูดเสียงเรียบแต่แฝงความเขิน “นายพูดคำพวกนี้บ่อย ๆ แล้วคิดว่าฉันจะชินไหม?”
 “ก็อยากให้ชินครับ เผื่อวันหนึ่งคุณจะไม่หนีตอนผมพูดคำจริงจัง”
 “โอ้ยพอเลย” เธอหัวเราะกลบเกลื่อน “นายพูดแบบนี้ทุกครั้งที่จีบคนอื่นหรือเปล่าเนี่ย?”
 “ก็มีบ้างครับ ผมมันพ่อหนุ่มเทพหล่อคารมดีใครจะต้านทานเสน่ห์ของผมไหว?”
 “พูดเหมือนภูมิใจในตัวเองนะเลสเตอร์” โมนีก้ากรอกตาไปมากับอีกฝ่าย
 “แน่นอนสิ ผมมีเสน่ห์โดยธรรมชาติ”

 โมนีก้าส่ายหน้าตัวเองเล็กน้อยพลางถอนหายใจยาว “ฉันไม่เถียงแล้ว นายพูดไปเถอะ ฉันแค่หวังว่ารถจะถึงเมสซินาเร็ว ๆ จะได้หนีไปนั่งเรือเงียบ ๆ สักที” เขาหัวเราะเสียงดังแล้วบอกกับโมนีก้าว่ายังไงก็หนีไม่รอด “อย่าลืมสิครับ เดทนี้ผมจองที่นั่งข้างคุณบนเรือแล้วนะ จะหนีก็ไม่รอด” โมนีก้ามองหน้าเขา แล้วยิ้มจาง ๆ “ฉันควรดีใจไหมที่มีแฟนขี้บ่นแต่ไม่ยอมให้ฉันอยู่ห่างสายตาเลย”

 “ดีใจสิครับ” เขาตอบทันควัน “เพราะถ้าผมเงียบเมื่อไร…แปลว่าผมกำลังเขียนเพลงรักให้คุณอยู่” สิ้นคำเธอส่ายหน้าแต่ยิ้มไม่หยุด เสียงหัวเราะของทั้งคู่ดังกลบเสียงเครื่องยนต์เบา ๆ รถโดยสารแล่นฝ่าความมืดมุ่งหน้าสู่ช่องแคบเมสซินา แสงไฟท้ายรถสะท้อนอยู่บนถนนสายยาว ท่ามกลางลมทะเลและกลิ่นควันภูเขาไฟ โรแมนติกในแบบฉบับของเทพเจ้าเจ้าเสน่ห์กับหญิงสาวที่รู้จักเขาเกินกว่าจะคาดคิด

 ไม่นานภาพท่าเรือช่องแคบเมสซินาในยามค่ำคืนยังคงสว่างไสวด้วยแสงไฟจากร้านค้าและเรือที่เทียบท่าเรียงรายก็ชัดขึ้นมา เสียงคลื่นซัดสาดผสมกับเสียงเครื่องยนต์เรือที่ดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ กลิ่นเกลือทะเลลอยอ้อยอิ่งในอากาศ โมนีก้ากับเลสเตอร์ก้าวลงจากรถประจำทางท่ามกลางผู้คนที่ยังพลุกพล่าน แม้จะเป็นเวลาเกือบห้าทุ่มแล้วก็ตาม “เมืองนี้ไม่หลับเลยนะเนี้ย ว่าไหม” โมนีก้าเอ่ยเบา ๆ พลางมองไปที่เรือเฟอร์รี่หลายลำที่ลอยอยู่ในน้ำ แสงสะท้อนจากไฟท่าเรือระยิบระยับบนผิวน้ำราวอัญมณีที่พลิ้วไหว

 เลสเตอร์พยักหน้า มือซุกกระเป๋าเสื้อแจ็กเก็ตหนัง “การเดินทางที่นี่เปิดตลอด 24 ชั่วโมงเลยล่ะ โดยเฉพาะเรือบรรทุกยานพาหนะ พวกนั้นออกกันทั้งวันทั้งคืน แต่ตอนนี้คงออกทุกสี่สิบนาที ส่วนกลางวันยี่สิบนาทีเท่านั้น”

 “พูดเหมือนไกด์นำเที่ยวเลยนะคุณเทพบ่นเก่ง” เธอพูดยิ้ม ๆ
 เขาเชิดคางเล็กน้อย “ผมแค่มีความรู้รอบตัวมากครับ ไม่เหมือนบางคนที่นอกจากรู้ว่าไก่ทอดร้านไหนอร่อยก็ไม่รู้เรื่องอื่นเลย”
 “เลสเตอร์ ปาปาโดปูลอส ถ้านายไม่อยากถูกโยนลงทะเลคืนนี้ก็หุบปากเดี๋ยวนี้เลย” เธอขู่เสียงเรียบ ดวงตาเทาเงินวาววับจนชายหนุ่มหัวเราะพรืด “ครับ ๆ ไม่พูดแล้วแม่สาวไลแลค” เขาแกล้งยกมือยอมแพ้ แต่ใบหน้ายังเต็มไปด้วยรอยยิ้มขี้เล่น

 ทั้งคู่เดินไปซื้อตั๋วเรือเฟอร์รี่ด่วนพิเศษที่เคาน์เตอร์ไม้เก่า ๆ พนักงานชายชาวอิตาเลียนยิ้มต้อนรับก่อนส่งบัตรโดยสารให้ โมนีก้าหยิบมาอย่างรวดเร็ว “โชคดีนะ ขึ้นได้เลยรอบนี้” เธอพูดพลางดึงแขนเสื้อของเลสเตอร์ให้ตามขึ้นเรือ เรือด่วนขนาดใหญ่ค่อย ๆ เคลื่อนตัวออกจากท่า เสียงหวูดดังยาวแผ่วสะท้อนกับผิวน้ำที่กลืนไปกับเงาแสงไฟจากชายฝั่ง เมืองเมสซินาเริ่มห่างออกไปเรื่อย ๆ แสงไฟเปลี่ยนเป็นเพียงจุดแสงระยิบไกลลิบ

 บนดาดฟ้าเรือ ลมทะเลพัดแรงจนเส้นผมของโมนีก้าปลิวกระจาย เธอยกมือขึ้นจับผมไว้ พลางมองออกไปยังเส้นขอบน้ำ “ไม่คิดเลยว่าทะเลตอนกลางคืนจะดูเหมือน…มีชีวิต” เลสเตอร์ยืนข้างเธอ ดวงตาสีฟ้าสะท้อนแสงจันทร์ที่ยังคงจางหายจากขอบฟ้า “จริงสิ ตอนนี้กลางคืนยังไม่กลับมาเต็มที่เลย ต้องรอให้นิกซ์กลับมาก่อน โลกถึงจะได้คืนสมดุลของช่วงเวลาอีกครั้ง”

 “แล้วนายไม่เหนื่อยเหรอ” เธอหันไปถาม “ต้องคอยส่องแสงทั้งวันทั้งคืนแทนเธอแบบนี้น่ะ”
 เขาหัวเราะเบา ๆ “เหนื่อยสิครับ แต่ผมก็ชอบเวลาที่ได้อยู่ตรงนี้นะ มันเหมือนการได้พักสายตาจากงาน ดูสิ ทะเล…แสงไฟ…แล้วก็คุณ”
 “พูดเสีั่ยวอีกแล้วนะ” เธอว่าแต่ริมฝีปากกลับคลี่ยิ้มบาง ๆ “นายรู้ไหม ถ้าฉันเป็นคนอื่น ฉันคงเชื่อว่านายพูดแบบนี้กับทุกคน”
 “แต่ผมไม่ใช่กับทุกคนหรอก” เขาเอนตัวเล็กน้อย กระซิบใกล้หูเธอ “มีแค่คนที่ผมอยากอยู่ด้วยเท่านั้น” โมนีก้าเบือนหน้าออกนอกทะเลทันที “พอเลย ก่อนที่ฉันจะโยนนายลงน้ำจริง ๆ”

 “โยนผมลงไปสิครับ ผมจะได้ว่ายกลับขึ้นมาอุ้มคุณแทน”
 “เลสเตอร์!” โมนีก้าพูดเสียงสูงแต่ในแววตาเริ่มมีประกายขบขัน ทั้งสองยืนเคียงกันอยู่บนดาดฟ้า เรือเฟอร์รี่แล่นฝ่าคลื่นเบา ๆ ไปบนผืนน้ำที่สะท้อนแสงจากดาวไม่กี่ดวงเหนือฟ้า เสียงหัวเราะของพวกเขาลอยไปพร้อมสายลมเค็ม ๆ ของทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ก่อนที่แสงสว่างจากฝั่งอิตาลีแผ่นดินใหญ่จะเริ่มปรากฏขึ้นที่ขอบฟ้า<img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" border="0" alt="" style="background-color: initial;"><div style="text-align: center;"> เลสเตอร์ ปาปาโดปูลอส</div><div style="text-align: center;">พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5</div><div style="text-align: center;">โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20</div><div style="text-align: center;">กลิ่นหอมจาก น้ำหอมเฮคาที - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +3</div><div style="white-space-collapse: preserve; text-align: center;">(ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 0 5 7 9 ทำให้ได้รับความโปรดปรานจาก NPC TGC SP Lares Satyr ได้รับความโปรดปราน+10)</div><div style="text-align: center;">สรุปรวมค่าความสัมพันธ์ หาร 2 = โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +14 </div>

 
 
 
 </div>
</div>
</div>
</div>
</div>

Moneka โพสต์ 2025-11-4 10:02:12

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Moneka เมื่อ 2025-11-4 10:04 

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Thasadith:wght@700&family=Kanit:wght@400;600&display=swap" rel="stylesheet">

<style>

/* แก้ขอบดำกลาง: ตัดเงารอบบอร์ด/หรี่ให้จางลง */
#my-post .arc-board{
/* วิธี 1: ตัดเงาออกเลย */
box-shadow: none !important;
/* ถ้าอยากให้ยังมีเงานิด ๆ แทน ให้คอมเมนต์บรรทัดบน แล้วใช้บรรทัดล่างแทน */
/* box-shadow: 0 6px 16px rgba(91,63,66,.08) !important; */
}

/* กันธีมเว็บบางตัวที่ใส่ outline/border รอบบล็อคอัตโนมัติ */
#my-post{
outline: none !important;
}

/* ===== ให้สไตล์มีผลเฉพาะในกล่องโพสต์ของเรา ===== */
#my-post{ position:relative; }

/* ===== THEME: Pink Beige Palette (scoped) =====
A: #edcec7B: #d2a8aaC: #fcf4e5D: #faf4e6
*/
#my-post .arc-wrap{
/* พาเลต */
--ink:#5b3f42; /* ข้อความหลัก */
--vio:#d2a8aa; /* สีเมน/หัวข้อ */
--slate:#edcec7; /* พื้นรอง/แถบ */
--graph:#faf4e6; /* เส้นกรอบ/ไฮไลต์ */
--silver:#e7d7d1; /* เส้นกรอบอ่อน */

/* ขนาด */
--corner:16px;
--gap1:14px;
--gap2:34px;
--bw1:1.6px;
--bw2:1.2px;
--notch-w:200px;
--notch-h:100px;
--seal:160px;
--title-color:#d2a8aa;

max-width:860px; margin:0 auto; padding:18px;
color:var(--ink); font-family:'Kanit',system-ui,-apple-system,sans-serif;
background:linear-gradient(180deg,#fcf4e5 0%, #edcec7 100%);
}
#my-post .arc-board{
background:linear-gradient(180deg,#fcf4e5,#edcec7);
border-radius:20px; padding:16px; position:relative;
box-shadow:0 10px 28px rgba(91,63,66,.15);
border:1px solid #e9d8d1;
}
#my-post .arc-card{
position:relative; overflow:hidden; border-radius:12px; min-height:240px;
background:linear-gradient(180deg, rgba(237,206,199,.96) 0%,
 rgba(210,168,170,.92) 38%,
 rgba(209,190,163,.90) 100%);
box-shadow: inset 0 80px 160px rgba(210,168,170,.18);
}
/* เส้นคู่ */
#my-post .arc-card::before{
content:""; position:absolute; inset:var(--gap1);
border:var(--bw1) solid var(--graph); border-radius:10px;
clip-path:polygon(var(--corner) 0, calc(100% - var(--corner)) 0, 100% var(--corner),
 100% calc(100% - var(--corner)), calc(100% - var(--corner)) 100%,
 var(--corner) 100%, 0 calc(100% - var(--corner)), 0 var(--corner));
opacity:.95;
}
#my-post .arc-card::after{
content:""; position:absolute; inset:var(--gap2);
border:var(--bw2) solid var(--silver); border-radius:8px;
clip-path:polygon(var(--corner) 0, calc(100% - var(--corner)) 0, 100% var(--corner),
 100% calc(100% - var(--corner)), calc(100% - var(--corner)) 100%,
 var(--corner) 100%, 0 calc(100% - var(--corner)), 0 var(--corner));
opacity:.88;
}
/* รอยเว้า */
#my-post .arc-notch{
position:absolute; left:50%; top:0; transform:translateX(-50%);
width:var(--notch-w); height:var(--notch-h);
background:linear-gradient(180deg, #d2a8aa, #edcec7);
border:var(--bw1) solid var(--graph); border-top:none;
border-bottom-left-radius:120px; border-bottom-right-radius:120px;
z-index:3; box-shadow:inset 0 8px 18px rgba(91,63,66,.18);
}
/* ตราประทับ (ซีล) */
#my-post .arc-seal{
position:absolute; left:50%;
top:calc(var(--notch-h)/2 - var(--seal)/2);
transform:translateX(-50%);
width:var(--seal); height:var(--seal);
border-radius:50%;
background:radial-gradient(circle at 35% 30%, #edcec7 0%, #d2a8aa 60%, #faf4e6 100%);
box-shadow:0 10px 28px rgba(91,63,66,.18),
 0 0 0 5px rgba(209,190,163,.45),
 0 0 0 12px rgba(237,206,199,.30);
display:flex; align-items:center; justify-content:center;
z-index:4;
}
#my-post .arc-seal img{
width:88%; height:auto; object-fit:contain;
filter:drop-shadow(0 2px 4px rgba(91,63,66,.25)); pointer-events:none;
}
#my-post .arc-seal img.big{ transform:scale(1.18); transform-origin:center; }

/* เนื้อหา */
#my-post .arc-content{
position:relative; z-index:2;
padding:calc(var(--gap2) + var(--notch-h) + 16px)
 calc(var(--gap2) + 16px)
 calc(var(--gap2) + 20px)
 calc(var(--gap2) + 16px);
line-height:1.9; font-size:16px;
color:var(--ink); /* เบสสีแบบอ่อนโยน */
}
/* ให้ลูก ๆ รับสีจากพ่อ (จะไม่ไปกลบสีที่สั่งเองแบบ inline) */
#my-post .arc-content :where(p,span,b,strong,i,em,div,li){ color:inherit; }

/* หัวเรื่อง/วันที่ */
#my-post .arc-title{
font-family:'Thasadith','Kanit',sans-serif; font-weight:700;
font-size:26px; text-align:center; margin:-6px 0 10px;
color:var(--title-color);
text-shadow:0 6px 18px rgba(210,168,170,.35);
}
#my-post .arc-date{ text-align:center; color:#6d5859; opacity:.92; margin-bottom:14px; }

/* ปุ่ม/ป้าย */
#my-post .arc-content .label,
#my-post .arc-content .badge{
background:#edcec7; color:#5b3f42; border:1px solid #faf4e6;
padding:.2rem .55rem; border-radius:999px;
}

/* มือถือ */
@media (max-width:520px){
#my-post .arc-wrap{ --gap1:10px; --gap2:24px; --notch-w:180px; --notch-h:90px; --seal:140px; }
#my-post .arc-title{ font-size:24px; }
}

/* ========== OVERRIDE ขยายกรอบ (ตามไฟล์เดิม) ========== */
#my-post .arc-wrap{
max-width:1080px;
--notch-w:220px;
--notch-h:110px;
--seal:180px;
}
#my-post .arc-card{ min-height:360px; }

/* ===== กันเฉพาะเคสตัวอักษรสีขาวล่องหนจากการก๊อป ===== */
#my-post .arc-content ,
#my-post .arc-content ,
#my-post .arc-content ,
#my-post .arc-content {
color:var(--ink) !important;
}

/* ===== สไตล์ลิงก์เริ่มต้น (ไม่ใช้ !important เพื่อให้ inline override ได้) ===== */
#my-post .arc-content a{ color:#8b0000; text-decoration:underline; }
#my-post .arc-content a:hover{ opacity:.85; }

#my-post .arc-wrap{ box-shadow: none !important; }

</style>

<div id="my-post">
<div class="arc-wrap">
<div class="arc-board">
<div class="arc-card">
 <div class="arc-notch"></div>

 
 <div class="arc-seal">
 <img class="big" src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/Gemini_Generated_Image_d8i95dd8i95dd8i9-removebg-preview-1.png" alt="sigil">
 </div>

 <div class="arc-content">
 <div class="arc-title">
 บันทึกการเดินทาง Hushsong of the Gods (ภาคพิเศษ) 
 (คำเตือน โพสหลังจากนี้เหม็นความรัก 3000%)
 </div>

 <div class="arc-date">
 
 ตอนพิเศษที่ 04 : แม่ฉันหรือแม่นาย 
 วันที่ 31 เดือน ตุลาคม ปี 2025 ช่วงเช้ามืด เวลา 05.00 น. เป็นต้นไป วิลลา ซาน จิโอวานนี ไปยัง ถนนสาย A2/E45/A1 Herculaneum (Ercolano)อิตาลี ยุโรป
 
 </div>

 
 
 <img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" border="0" alt="">
 ท้องฟ้าเหนือเมือง วิลลา ซาน จิโอวานนี ในเช้าวันที่ 31 ตุลาคมสดใสเกินคาดสำหรับปลายเดือนฤดูใบไม้ร่วง แสงอาทิตย์อ่อน ๆ สาดกระทบผืนน้ำทะเลที่ระยิบระยับราวกระจกสะท้อนแสงทอง เมืองท่าเล็ก ๆ ริมช่องแคบเมสซินาเต็มไปด้วยสีสันและชีวิตชีวา บนท้องถนนมีแผงขายฟักทองแกะสลัก เสียงดนตรีจากลำโพงเล็ก ๆ ดังคลอเป็นจังหวะสนุกสนาน ผู้คนสวมหน้ากากและเสื้อผ้าธีมแฟนตาซีเดินไปมาอย่างคึกคัก

 “ว้าว…ฉันลืมไปเลยว่าวันนี้วันฮาโลวีน” โมนีก้าหันไปพูดพร้อมรอยยิ้ม ดวงตาเทาเงินสะท้อนแสงแดดกับสีส้มของฟักทองในร้านข้างถนน “เมืองนี้ตกแต่งเหมือนฉากหนังเลยอะ เหมือนได้มาเที่ยวจริง ๆ เลยสิ”

 เลสเตอร์ยิ้มบาง ๆ ข้างเธอ เขาสวมแว่นกันแดดบังตาสีฟ้าสดจากแสงจ้า “ก็ถือว่าผมพาแฟนมาเดทในเทศกาลนะครับ เหมาะกับบรรยากาศเลย”
 “อย่าใช้คำว่าแฟนบ่อยได้ไหม ฉันจะเขิน” เธอประชดกลับ แต่ปลายเสียงยังคงนุ่มนวล “นายก็พูดอะไรเรื่อยเปื่อยไปเรื่อยนะ”
 “ไม่เรื่อยครับ ผมเลือกคำอย่างระมัดระวังเสมอ โดยเฉพาะเวลาพูดกับคุณ” เขาหันมายิ้มกว้างจนคนขายขนมฝั่งตรงข้ามที่เห็นถึงกับอมยิ้มตาม

 โมนีก้าหัวเราะ ยกมือดันไหล่เขาเบา ๆ “พอเลยเลสเตอร์” ทั้งสองใช้เวลาสองชั่วโมงเดินชมเมือง กินไอศกรีม เจอร้านขายของที่ระลึกที่มีรูปปั้นเทพเจ้ากรีกเรียงรายอยู่เต็มหน้าร้าน เลสเตอร์ถึงกับบ่นเสียงอ่อยเมื่อเห็นรูปปั้นอะพอลโลรุ่นที่ขายดีแต่ “ดูไม่เหมือนผมเลยสักนิด” นั้นแหละคือสิ่งที่เลสเตอร์บ่น ส่วนโมนีก้าก็แค่กลอกตาแล้วหัวเราะใส่เขาอย่างอารมณ์ดี

 หลังจากนั้น ทั้งคู่ก็ขึ้นรถเช่าคันเล็กสีเงินมุ่งหน้าไปยังกรุงโรม เส้นทางบนถนนหลวง A2 คดเคี้ยวไปตามแนวเขาและทะเล เสียงเพลงในรถคลอเบา ๆ จนกระทั่งเมื่อเข้าใกล้อุโมงค์เส้นทาง 45/A1 บรรยากาศกลับเริ่มเปลี่ยนแปลงไป “เอ๊ะ…” โมนีก้าขมวดคิ้ว “นี่มันอุโมงค์รถไฟไม่ใช่เหรอ?”
เลสเตอร์ที่เป็นคนขับก็มองตาม “ไม่ใช่สิ มันควรเป็นอุโมงค์รถยนต์นี่นา” เขาพูดไม่ทันขาดคำเสียงหวีดของโลหะก็ดังลั่น อากาศเริ่มสั่นสะเทือนจนกระจกหน้ารถสั่นไหว

 เงาดำมหึมาค่อย ๆ ปรากฏขึ้นข้างหน้า รอยสนิมแวววาว ไอน้ำร้อนจัดพวยพุ่งจากล้อเหล็กสีแดงราวกับกำลังเผาไหม้ “อย่าบอกนะ…” โมนีก้ากัดฟัน “รถไฟจักรกลลีเจี้ยนอีกแล้วเรอะ!” เลสเตอร์พยักหน้าอย่างใจเย็นจนน่าหมั่นไส้เพราะดูเหมือนว่าจะโดนล่อมาจริง ๆ ด้วยแหละ “ถูกต้องครับ เชิญเลย คุณจัดการได้แน่นอน”

 “นายพูดเหมือนมันเป็นงานปอกกล้วยเลยนะ!” เธอหันขวับใส่เขา
 “ก็จริงนี่ครับ ผมโดนห้ามช่วย เดี๋ยวพ่อจะปาไฟฟ้ามาเผารถเราแน่ ๆ ถึงแม้ว่าผมจะหลบก็ไม่พ้นเพราะมีเสน่ห์เกินต้าน”
 “เทพบ้านอะไรชีวิตซับซ้อนขนาดนี้วะ!” เธอสบถออกมาเบา ๆ ก่อนขยับมือซ้าย กำไลโลหะรอบข้อมือแปรเปลี่ยนเป็นดาบยาวสีทองอร่าม ดาบสุริยคติส่องแสงวาบสะท้อนภายในอุโมงค์ โมนีก้าก้าวออกจากรถ พื้นใต้เท้าร้อนฉ่าเพราะแรงสั่นสะเทือนของรถไฟปีศาจที่คำรามกึกก้องเข้ามาใกล้ โมนีก้าปักเท้าลงแน่น แล้วฟันดาบขึ้นอย่างรวดเร็ว เสียงโลหะกระทบกันสะท้อนทั่วอุโมงค์ ประกายไฟแตกกระจายราวกับดาวตก

 เลสเตอร์ยืนพิงรถ มองภาพตรงหน้าด้วยแววตาชื่นชม “โว้…แฟนผมนี่เท่มากเลยแฮะ”
 “เลสเตอร์! หุบปากแล้วถอยไป!” เธอตะโกนขณะสะบัดดาบตัดล้อรถไฟปีศาจจนมันล้มระเนระนาด เสียงหวีดของมันดังก้องสุดท้ายก่อนจะระเบิดเป็นเถ้าควันสีทองที่ค่อย ๆ จางหายไปในอากาศ เมื่อสู้จบโมนีก้าก็ยืนหอบเล็กน้อย ดาบค่อย ๆ หดกลับเป็นกำไลรอบข้อมืออย่างเดิม ก่อนจะหันมามองเลสเตอร์ที่ปรบมือเบา ๆ ด้วยสีหน้าพึงพอใจ

 “สุดยอดเลยครับ ผมว่าแม่ผมต้องชอบคุณแน่ ๆ” เขาเอ่ยถึงแม่ของตัวเอง
 โมนีก้าหันมาคาดคั้นทันที “แม่ที่ว่านี่คือเทพีเลโตหรือเทพีเซเรส!?”
 “อืม…ขอผ่านที่จะตอบได้ไหมครับ อีกคนแม่ผมอีกคนแม่แฟน” เขายิ้มตาหยี
 โมนีก้าเลยกอดอกถอนหายใจ “คนที่จะคบกับเทพได้เนี่ย ลำบากจะตายชักจริง ๆ…”
 “แต่คุณก็ยังเลือกผมนะ เข้าใจ ใครจะต้านการเคียงคู่ผมกันล่ะ” เลสเตอร์พูดยิ้ม ๆ ยักคคิ้วด้วยแบบน่าหมั่นไส้
 “ก็เพราะตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าจะมีรถไฟปีศาจโผล่มาในอุโมงค์กลางอิตาลีนี่นา!”
 เลสเตอร์หัวเราะร่าเมื่อได้ยินโมนีก้าบอกแบบนั้น “ถือว่าเป็นเดทที่ตื่นเต้นดีไม่ใช่เหรอครับ”
 “เลสเตอร์!”
 “ครับ~?”

 เสียงโวยของโมนีก้าดังตามมาท่ามกลางเสียงหัวเราะของเลสเตอร์ที่ขับรถออกจากอุโมงค์ รัศมีแสงแดดของอรุณรุ่งสะท้อนผ่านกระจกหน้า สาดลงบนเส้นผมของทั้งคู่ ชายหนุ่มผู้เป็นเทพเจ้าแห่งแสง กับหญิงสาวที่ไม่ยอมให้โชคชะตากำหนดชีวิตของตนเองอีกต่อไป (แต่เลือกแต่เรื่องวุ่นวายแบบงง ๆ เหมือนกันนะ)
<img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" border="0" alt="" style="background-color: initial;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/image030f7e04e7f7bfe1.md.png" width="500" _height="349" border="0"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" border="0" alt="" style="background-color: initial;"><div style="text-align: center;"> เลสเตอร์ ปาปาโดปูลอส</div><div style="text-align: center;">พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5</div><div style="text-align: center;">โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20</div><div style="text-align: center;">กลิ่นหอมจาก น้ำหอมเฮคาที - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +10</div><div style="white-space-collapse: preserve; text-align: center;">(ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 0 5 7 9 ทำให้ได้รับความโปรดปรานจาก NPC TGC SP Lares Satyr ได้รับความโปรดปราน+10)</div><div style="text-align: center;">สรุปรวมค่าความสัมพันธ์ หาร 2 = โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +17.5</div>

 
 
 
 </div>
</div>
</div>
</div>
</div>

Moneka โพสต์ 2025-11-4 12:26:22

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Moneka เมื่อ 2025-11-4 16:51 

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Thasadith:wght@700&family=Kanit:wght@400;600&display=swap" rel="stylesheet">

<style>

/* แก้ขอบดำกลาง: ตัดเงารอบบอร์ด/หรี่ให้จางลง */
#my-post .arc-board{
/* วิธี 1: ตัดเงาออกเลย */
box-shadow: none !important;
/* ถ้าอยากให้ยังมีเงานิด ๆ แทน ให้คอมเมนต์บรรทัดบน แล้วใช้บรรทัดล่างแทน */
/* box-shadow: 0 6px 16px rgba(91,63,66,.08) !important; */
}

/* กันธีมเว็บบางตัวที่ใส่ outline/border รอบบล็อคอัตโนมัติ */
#my-post{
outline: none !important;
}

/* ===== ให้สไตล์มีผลเฉพาะในกล่องโพสต์ของเรา ===== */
#my-post{ position:relative; }

/* ===== THEME: Pink Beige Palette (scoped) =====
A: #edcec7B: #d2a8aaC: #fcf4e5D: #faf4e6
*/
#my-post .arc-wrap{
/* พาเลต */
--ink:#5b3f42; /* ข้อความหลัก */
--vio:#d2a8aa; /* สีเมน/หัวข้อ */
--slate:#edcec7; /* พื้นรอง/แถบ */
--graph:#faf4e6; /* เส้นกรอบ/ไฮไลต์ */
--silver:#e7d7d1; /* เส้นกรอบอ่อน */

/* ขนาด */
--corner:16px;
--gap1:14px;
--gap2:34px;
--bw1:1.6px;
--bw2:1.2px;
--notch-w:200px;
--notch-h:100px;
--seal:160px;
--title-color:#d2a8aa;

max-width:860px; margin:0 auto; padding:18px;
color:var(--ink); font-family:'Kanit',system-ui,-apple-system,sans-serif;
background:linear-gradient(180deg,#fcf4e5 0%, #edcec7 100%);
}
#my-post .arc-board{
background:linear-gradient(180deg,#fcf4e5,#edcec7);
border-radius:20px; padding:16px; position:relative;
box-shadow:0 10px 28px rgba(91,63,66,.15);
border:1px solid #e9d8d1;
}
#my-post .arc-card{
position:relative; overflow:hidden; border-radius:12px; min-height:240px;
background:linear-gradient(180deg, rgba(237,206,199,.96) 0%,
 rgba(210,168,170,.92) 38%,
 rgba(209,190,163,.90) 100%);
box-shadow: inset 0 80px 160px rgba(210,168,170,.18);
}
/* เส้นคู่ */
#my-post .arc-card::before{
content:""; position:absolute; inset:var(--gap1);
border:var(--bw1) solid var(--graph); border-radius:10px;
clip-path:polygon(var(--corner) 0, calc(100% - var(--corner)) 0, 100% var(--corner),
 100% calc(100% - var(--corner)), calc(100% - var(--corner)) 100%,
 var(--corner) 100%, 0 calc(100% - var(--corner)), 0 var(--corner));
opacity:.95;
}
#my-post .arc-card::after{
content:""; position:absolute; inset:var(--gap2);
border:var(--bw2) solid var(--silver); border-radius:8px;
clip-path:polygon(var(--corner) 0, calc(100% - var(--corner)) 0, 100% var(--corner),
 100% calc(100% - var(--corner)), calc(100% - var(--corner)) 100%,
 var(--corner) 100%, 0 calc(100% - var(--corner)), 0 var(--corner));
opacity:.88;
}
/* รอยเว้า */
#my-post .arc-notch{
position:absolute; left:50%; top:0; transform:translateX(-50%);
width:var(--notch-w); height:var(--notch-h);
background:linear-gradient(180deg, #d2a8aa, #edcec7);
border:var(--bw1) solid var(--graph); border-top:none;
border-bottom-left-radius:120px; border-bottom-right-radius:120px;
z-index:3; box-shadow:inset 0 8px 18px rgba(91,63,66,.18);
}
/* ตราประทับ (ซีล) */
#my-post .arc-seal{
position:absolute; left:50%;
top:calc(var(--notch-h)/2 - var(--seal)/2);
transform:translateX(-50%);
width:var(--seal); height:var(--seal);
border-radius:50%;
background:radial-gradient(circle at 35% 30%, #edcec7 0%, #d2a8aa 60%, #faf4e6 100%);
box-shadow:0 10px 28px rgba(91,63,66,.18),
 0 0 0 5px rgba(209,190,163,.45),
 0 0 0 12px rgba(237,206,199,.30);
display:flex; align-items:center; justify-content:center;
z-index:4;
}
#my-post .arc-seal img{
width:88%; height:auto; object-fit:contain;
filter:drop-shadow(0 2px 4px rgba(91,63,66,.25)); pointer-events:none;
}
#my-post .arc-seal img.big{ transform:scale(1.18); transform-origin:center; }

/* เนื้อหา */
#my-post .arc-content{
position:relative; z-index:2;
padding:calc(var(--gap2) + var(--notch-h) + 16px)
 calc(var(--gap2) + 16px)
 calc(var(--gap2) + 20px)
 calc(var(--gap2) + 16px);
line-height:1.9; font-size:16px;
color:var(--ink); /* เบสสีแบบอ่อนโยน */
}
/* ให้ลูก ๆ รับสีจากพ่อ (จะไม่ไปกลบสีที่สั่งเองแบบ inline) */
#my-post .arc-content :where(p,span,b,strong,i,em,div,li){ color:inherit; }

/* หัวเรื่อง/วันที่ */
#my-post .arc-title{
font-family:'Thasadith','Kanit',sans-serif; font-weight:700;
font-size:26px; text-align:center; margin:-6px 0 10px;
color:var(--title-color);
text-shadow:0 6px 18px rgba(210,168,170,.35);
}
#my-post .arc-date{ text-align:center; color:#6d5859; opacity:.92; margin-bottom:14px; }

/* ปุ่ม/ป้าย */
#my-post .arc-content .label,
#my-post .arc-content .badge{
background:#edcec7; color:#5b3f42; border:1px solid #faf4e6;
padding:.2rem .55rem; border-radius:999px;
}

/* มือถือ */
@media (max-width:520px){
#my-post .arc-wrap{ --gap1:10px; --gap2:24px; --notch-w:180px; --notch-h:90px; --seal:140px; }
#my-post .arc-title{ font-size:24px; }
}

/* ========== OVERRIDE ขยายกรอบ (ตามไฟล์เดิม) ========== */
#my-post .arc-wrap{
max-width:1080px;
--notch-w:220px;
--notch-h:110px;
--seal:180px;
}
#my-post .arc-card{ min-height:360px; }

/* ===== กันเฉพาะเคสตัวอักษรสีขาวล่องหนจากการก๊อป ===== */
#my-post .arc-content ,
#my-post .arc-content ,
#my-post .arc-content ,
#my-post .arc-content {
color:var(--ink) !important;
}

/* ===== สไตล์ลิงก์เริ่มต้น (ไม่ใช้ !important เพื่อให้ inline override ได้) ===== */
#my-post .arc-content a{ color:#8b0000; text-decoration:underline; }
#my-post .arc-content a:hover{ opacity:.85; }

#my-post .arc-wrap{ box-shadow: none !important; }

</style>

<div id="my-post">
<div class="arc-wrap">
<div class="arc-board">
<div class="arc-card">
 <div class="arc-notch"></div>

 
 <div class="arc-seal">
 <img class="big" src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/Gemini_Generated_Image_d8i95dd8i95dd8i9-removebg-preview-1.png" alt="sigil">
 </div>

 <div class="arc-content">
 <div class="arc-title">
 บันทึกการเดินทาง Hushsong of the Gods (ภาคพิเศษ) 
 (คำเตือน โพสหลังจากนี้เหม็นความรัก 3000%)
 </div>

 <div class="arc-date">
 
 ตอนพิเศษที่ 05 : ขอทำวิจัย? 
 วันที่ 31 เดือน ตุลาคม ปี 2025 ช่วงบ่าย เวลา 14.00 น. เป็นต้นไปHerculaneum (Ercolano) ไป Catacombs of San Gennaro (เนเปิลส์) อิตาลี ยุโรป
 
 </div>

 
 
 <img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" border="0" alt="">
 บ่ายคล้อยที่ท้องฟ้าเหมือนกำลังลังเลว่าจะเป็นกลางวันหรือหัวค่ำเพราะกลางคืนยังกลับมาไม่เต็มตัวรถเช่าสีเงินของทั้งคู่ไหลไปตามโค้งถนนสู่เนเปิลส์ ทางซ้ายคือทะเลสีครามจัด ทางขวาคือลาดเขาสีเขียวมะกอกที่มีบ้านเรือนสีพาสเทลเกาะอยู่เป็นชั้น ๆ ลมอุ่น ๆ พัดกลิ่นเกลือทะเลปนกลิ่นเอสเปรสโซจากปั๊มกาแฟริมทางลอดเข้ามาในห้องโดยสาร โมนีก้านั่งไขว่ห้าง แตะกระจกหน้าต่างเย็น ๆ ด้วยปลายนิ้ว สีตาเงินสะท้อนเงาคลื่นระยิบระยับ “หลังจากโรม รอบนี้นายจะทำยังไงกับเรื่องกลางคืนกันแน่อ่ะ” เธอชวนคุยระหว่างที่ขับรถนุ่มนวลแต่ตรงใจ “ฉันยังอยากมีดาวให้ดูนะ ไม่อยากดูไฟถนนแทนไปตลอดชีวิต”

 เลสเตอร์ยิ้มรอยยิ้มแบบคนกำลังจะโม้ของรัก “ผมกำลังสังเคราะห์ความมืดชั่วคราวอยู่ครับ จะติดตั้งเป็นฉากราตรีให้รถม้าพระอาทิตย์ ใช้คั่นเวลากับดวงวันจนกว่านิกซ์จะกลับมา” เขายักคิ้ว “ผสมระหว่างวิทยาศาสตร์กับเวทมนตร์นิดหน่อยผมเอาชิ้นส่วนเตาปฏิกรณ์ที่พังในภารกิจโรมคราวก่อน มาสร้างเป็นโครงตาข่ายดูดแสงที่วังสุริยะ พูดง่าย ๆ คือเอาเศษซากของความสว่าง ไปปั่นเป็นผ้าคลุมความมืด โคตรฉลาด”

 “โคตรโม้ต่างหาก” โมนีก้าหัวเราะ กลิ่นไลแลคหวาน ๆ จากผิวเธอลอยแผ่ว “เห็นอยู่ว่ามีการประกาศ แล้วของที่ต้องใช้ยังขาดอะไรบ้างคะ ท่านวิศวะพระอาทิตย์”

 “เยอะอยู่นะครับ” เขาทำเสียงบ่นอย่างภูมิใจ “ผมประกาศอีเวนต์ไปแล้วให้พวกเดมิก็อดช่วยกันหาวัตถุดิบ เพราะข่าวร้าย เป็นเทพก็ไม่ได้หาของอะไรได้ง่าย ๆ กฎเต็มไปหมด งบประมาณทวยเทพก็ชอบตัด” เขาไล่นิ้วบนพวงมาลัย “ที่พวกเหลือเยอะ ๆ ก็ ขนนกอินทรีทองคำเอาไว้เป็นพลังงานที่อัดแน่นจึงใช้แทนพลังงานสุริยะบริสุทธิ์เพื่อป้อนเข้าสู่ระบบได้ และ ขนไนท์แมร์ สำหรับร้อยขอบม่านราตรีเพิ่มความสามารถในการดูดซับแสงและเสริมพลังด้านมืด”

 “ฉันส่งของบางส่วนให้นายไปตั้งแต่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่านายคืออะพอลโลนะ” เธอยิ้มตาโค้ง “อย่าลืมบอกขอบคุณดี ๆ ด้วยล่ะ”
 “รับแล้วครับ ที่รักของผม” เขาตอบทันที ทำเสียงเนียนหวานเกินเหตุ ฝ่ามือเล็ก ๆ ของโมนีก้าเลยเคาะหัวไหล่เขาเบา ๆ “ขับรถอยู่ อย่าหวานเกิน เดี๋ยวลงคู”

 เลสเตอร์หัวเราะ แต่ยังบ่นต่อด้วยท่าทางคนมีภารกิจใหญ่ “ปัญหาคือ อินทรีทองคำของซุส ไม่ค่อยโผล่หรอก ถ้าไม่ใช่ลูกหลานสายเลือดจูปิเตอร์หรือซุสไปขอเอง ส่วนไนท์แมร์ก็เงียบ เพราะหน้าร้อนจบแล้ว ไม่ค่อยมีไฟป่าให้มันออกมาวิ่งสร้างเรื่องฤดูใบไม้ร่วงนี่มันทำตัวเรียบร้อยเกินจริง ๆ”

 “แต่ภูเขาไฟก็มีนี่คะ” โมนีก้าเอนตัวชี้ผ่านกระจก “นี่เลยภูเขาไฟวิสุเวียส เรากำลังผ่านอยู่พอดี เดี๋ยวอาจมีไนท์แมร์ซ่อนอยู่ก็ได้”

 เลสเตอร์ส่ายหน้าโดยไม่ต้องคิด “โน่ว ๆ นั่นเป็นห้องทำงานของวัลแคนเลยครับ คุณอยากขโมยขนม้าจากโรงตีเหล็กของช่างใหญ่เหรอ” เขายิ้มเอ็นดู “แถมการระเบิดใหญ่สมัยโบราณหลายครั้งก็เพราะท่านเผลอทำงานชิ้นทดลองพัง เอางานช่างกับรูหนอนมาปั่นรวมกันอย่าถามว่าทำไมทวยเทพชอบทำอะไรเสี่ยง ๆ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่แน่ใจได้อย่างหนึ่งไนท์แมร์ไม่กล้าอาละวาดในเขตนั้นหรอก”

 “โอเค งั้นตัดวิสุเวียสออกจากลิสต์” โมนีก้าจดในใจแบบเล่น ๆ “แล้วเราจะหาได้จากไหนคะ”

 “เดี๋ยวถึงอเมริกาผมจะไล่ช่องทางดูแล้วกัน” เขายักไหล่ “ถ้าโชคดี เราอาจสอยขนนกจากรังอินทรีในหอคอยสายฟ้าของพ่อ…หลังจากผมทำเรื่องขออนุญาตระลอกที่สิบแปด”

 “ฟังดูเหมือนขอทุนทำวิจัย” โมนีก้าขำพรืด
 “ก็คล้าย ๆ นั่นแหละ” เขาทำเสียงจริงจังแบบเล่น “หัวข้อวิจัย: การเย็บเงาคืนสู่ท้องฟ้าเพื่อสุขภาวะการนอนของเผ่าพันธุ์ ผู้วิจัย: หล่อมาก หน้าตาธรรมดาเสน่ห์ไม่ธรรมดา เลสเตอร์ ปาปาโดปูลอส”
 “รายงานฉบับนั้นฉันให้คะแนน ‘ลบสิบ’ ในหัวข้อความถ่อมตัวนะคะ”
 “ผมได้คะแนนเต็มในวิชารักแฟนก็พอ” เขาว่าพลางเฉไปยิ้มให้เธอหนึ่งที

 ถนนเริ่มไหลลงสู่ที่ราบ เมืองเนเปิลส์กางตัวออกตรงหน้า อ่าวโค้งสีฟ้าถูกกอดด้วยแนวอาคารสีอิฐ สลับโดมโบสถ์กับระเบียงโลหะ เสียงฮอร์นรถประสานกับเสียงนกทะเล กลิ่นแป้งพิซซ่าจากเตาฟืนลอยล่องเข้ามาอย่างยั่วใจ โมนีก้าเหลือบเห็นแผงเห็ดสดที่ตลาดข้างทาง ดวงตาเธอเป็นประกาย แต่ก็กลั้นใจหันกลับ เพราะเป้าหมายวันนี้คือโรม “รู้อะไรมั้ยคะ” เธอพูดเบา ๆ “ฉันไม่ได้อยากได้เพียงกลางคืนคืนมาเพื่อโลก…ฉันอยากได้มันเพื่อนายด้วยนะ”

 เลสเตอร์ชะลอรถนิดเดียวตอนที่ได้ยินคำนั้นเหมือนเขาจะคิดอะไรบางอย่าง “ทำไมล่ะครับ”
 “เพราะคนที่ทำงานเป็นพระอาทิตย์ทั้งวัน สมควรมีช่วงที่ได้เป็นแค่เลสเตอร์บ้าง ได้นั่งใต้ดาว กินพิซซ่า เหนื่อยนิดหน่อยแล้วหลับ ไม่ใช่แบกแสงไว้ตลอดเวลา”

 ดวงตาสีฟ้าของเลสเตอร์อ่อนลงเล็กน้อย เป็นจังหวะที่รถมุดเข้าอุโมงค์อีกช่วง แสงไฟนีออนวิ่งเป็นเส้นยาวเหนือกระจกหน้า เลสเตอร์ยังบ่นต่อเรื่องกฎทวยเทพและแบบฟอร์มขออนุญาตที่ยาวยิ่งกว่าคู่มือประกอบเตาปฏิกรณ์ โมนีก้าก็แกล้งพยักหน้ารับทุกประโยคเหมือนผู้จัดการโครงการที่ใจเย็นที่สุดในจักรวาล ระหว่างที่อยู่ในอุโมงค์ทั้งสองก็พบกับรถไฟจักรกลลีเจี้ยนอีกแล้วและโมนีก้าก็จัดการไปได้โดยง่ายเพราะมีเลสเตอร์ที่ไม่ได้เข้าร่วมการต่อสู้แต่ช่วยปัดการโจมตีให้โมนีก้า ก่อนที่รถสีเงินเร่งเครื่องอย่างมั่นคง ข้ามอ่าวสู่เส้นทางที่จะพาไปบรรจบ A1 ตรงไปยังโรมที่ซึ่งผืนฟ้ากำลังรอผ้าคลุมราตรีชุดใหม่จากมือของเทพเจ้าที่หัดถ่อมตัว

<img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" border="0" alt="" style="background-color: initial;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/image986daf312ffa7235.md.png" width="500" _height="356" border="0"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" border="0" alt="" style="background-color: initial;"> <div style="text-align: center;">มีค่า LUK 150 หน่วย จะได้รับวัตถุดิบ x2
ได้รับ เฟืองออโตมาตอน จำนวน 2 ชิ้น 2 x 2 = 4 ชิ้น
สรุป ได้รับ เฟืองออโตมาตอน 2 ชิ้น</div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> เลสเตอร์ ปาปาโดปูลอส</div><div style="text-align: center;">พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5</div><div style="text-align: center;">โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20</div><div style="text-align: center;">กลิ่นหอมจาก น้ำหอมเฮคาที - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +10</div><div style="white-space-collapse: preserve; text-align: center;">(ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 0 5 7 9 ทำให้ได้รับความโปรดปรานจาก NPC TGC SP Lares Satyr ได้รับความโปรดปราน+10)</div><div style="text-align: center;">สรุปรวมค่าความสัมพันธ์ หาร 2 = โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +17.5</div>

 
 
 
 </div>
</div>
</div>
</div>
</div>

Moneka โพสต์ 2025-11-4 14:53:06

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Moneka เมื่อ 2025-11-4 16:52 

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Thasadith:wght@700&family=Kanit:wght@400;600&display=swap" rel="stylesheet">

<style>

/* แก้ขอบดำกลาง: ตัดเงารอบบอร์ด/หรี่ให้จางลง */
#my-post .arc-board{
/* วิธี 1: ตัดเงาออกเลย */
box-shadow: none !important;
/* ถ้าอยากให้ยังมีเงานิด ๆ แทน ให้คอมเมนต์บรรทัดบน แล้วใช้บรรทัดล่างแทน */
/* box-shadow: 0 6px 16px rgba(91,63,66,.08) !important; */
}

/* กันธีมเว็บบางตัวที่ใส่ outline/border รอบบล็อคอัตโนมัติ */
#my-post{
outline: none !important;
}

/* ===== ให้สไตล์มีผลเฉพาะในกล่องโพสต์ของเรา ===== */
#my-post{ position:relative; }

/* ===== THEME: Pink Beige Palette (scoped) =====
A: #edcec7B: #d2a8aaC: #fcf4e5D: #faf4e6
*/
#my-post .arc-wrap{
/* พาเลต */
--ink:#5b3f42; /* ข้อความหลัก */
--vio:#d2a8aa; /* สีเมน/หัวข้อ */
--slate:#edcec7; /* พื้นรอง/แถบ */
--graph:#faf4e6; /* เส้นกรอบ/ไฮไลต์ */
--silver:#e7d7d1; /* เส้นกรอบอ่อน */

/* ขนาด */
--corner:16px;
--gap1:14px;
--gap2:34px;
--bw1:1.6px;
--bw2:1.2px;
--notch-w:200px;
--notch-h:100px;
--seal:160px;
--title-color:#d2a8aa;

max-width:860px; margin:0 auto; padding:18px;
color:var(--ink); font-family:'Kanit',system-ui,-apple-system,sans-serif;
background:linear-gradient(180deg,#fcf4e5 0%, #edcec7 100%);
}
#my-post .arc-board{
background:linear-gradient(180deg,#fcf4e5,#edcec7);
border-radius:20px; padding:16px; position:relative;
box-shadow:0 10px 28px rgba(91,63,66,.15);
border:1px solid #e9d8d1;
}
#my-post .arc-card{
position:relative; overflow:hidden; border-radius:12px; min-height:240px;
background:linear-gradient(180deg, rgba(237,206,199,.96) 0%,
 rgba(210,168,170,.92) 38%,
 rgba(209,190,163,.90) 100%);
box-shadow: inset 0 80px 160px rgba(210,168,170,.18);
}
/* เส้นคู่ */
#my-post .arc-card::before{
content:""; position:absolute; inset:var(--gap1);
border:var(--bw1) solid var(--graph); border-radius:10px;
clip-path:polygon(var(--corner) 0, calc(100% - var(--corner)) 0, 100% var(--corner),
 100% calc(100% - var(--corner)), calc(100% - var(--corner)) 100%,
 var(--corner) 100%, 0 calc(100% - var(--corner)), 0 var(--corner));
opacity:.95;
}
#my-post .arc-card::after{
content:""; position:absolute; inset:var(--gap2);
border:var(--bw2) solid var(--silver); border-radius:8px;
clip-path:polygon(var(--corner) 0, calc(100% - var(--corner)) 0, 100% var(--corner),
 100% calc(100% - var(--corner)), calc(100% - var(--corner)) 100%,
 var(--corner) 100%, 0 calc(100% - var(--corner)), 0 var(--corner));
opacity:.88;
}
/* รอยเว้า */
#my-post .arc-notch{
position:absolute; left:50%; top:0; transform:translateX(-50%);
width:var(--notch-w); height:var(--notch-h);
background:linear-gradient(180deg, #d2a8aa, #edcec7);
border:var(--bw1) solid var(--graph); border-top:none;
border-bottom-left-radius:120px; border-bottom-right-radius:120px;
z-index:3; box-shadow:inset 0 8px 18px rgba(91,63,66,.18);
}
/* ตราประทับ (ซีล) */
#my-post .arc-seal{
position:absolute; left:50%;
top:calc(var(--notch-h)/2 - var(--seal)/2);
transform:translateX(-50%);
width:var(--seal); height:var(--seal);
border-radius:50%;
background:radial-gradient(circle at 35% 30%, #edcec7 0%, #d2a8aa 60%, #faf4e6 100%);
box-shadow:0 10px 28px rgba(91,63,66,.18),
 0 0 0 5px rgba(209,190,163,.45),
 0 0 0 12px rgba(237,206,199,.30);
display:flex; align-items:center; justify-content:center;
z-index:4;
}
#my-post .arc-seal img{
width:88%; height:auto; object-fit:contain;
filter:drop-shadow(0 2px 4px rgba(91,63,66,.25)); pointer-events:none;
}
#my-post .arc-seal img.big{ transform:scale(1.18); transform-origin:center; }

/* เนื้อหา */
#my-post .arc-content{
position:relative; z-index:2;
padding:calc(var(--gap2) + var(--notch-h) + 16px)
 calc(var(--gap2) + 16px)
 calc(var(--gap2) + 20px)
 calc(var(--gap2) + 16px);
line-height:1.9; font-size:16px;
color:var(--ink); /* เบสสีแบบอ่อนโยน */
}
/* ให้ลูก ๆ รับสีจากพ่อ (จะไม่ไปกลบสีที่สั่งเองแบบ inline) */
#my-post .arc-content :where(p,span,b,strong,i,em,div,li){ color:inherit; }

/* หัวเรื่อง/วันที่ */
#my-post .arc-title{
font-family:'Thasadith','Kanit',sans-serif; font-weight:700;
font-size:26px; text-align:center; margin:-6px 0 10px;
color:var(--title-color);
text-shadow:0 6px 18px rgba(210,168,170,.35);
}
#my-post .arc-date{ text-align:center; color:#6d5859; opacity:.92; margin-bottom:14px; }

/* ปุ่ม/ป้าย */
#my-post .arc-content .label,
#my-post .arc-content .badge{
background:#edcec7; color:#5b3f42; border:1px solid #faf4e6;
padding:.2rem .55rem; border-radius:999px;
}

/* มือถือ */
@media (max-width:520px){
#my-post .arc-wrap{ --gap1:10px; --gap2:24px; --notch-w:180px; --notch-h:90px; --seal:140px; }
#my-post .arc-title{ font-size:24px; }
}

/* ========== OVERRIDE ขยายกรอบ (ตามไฟล์เดิม) ========== */
#my-post .arc-wrap{
max-width:1080px;
--notch-w:220px;
--notch-h:110px;
--seal:180px;
}
#my-post .arc-card{ min-height:360px; }

/* ===== กันเฉพาะเคสตัวอักษรสีขาวล่องหนจากการก๊อป ===== */
#my-post .arc-content ,
#my-post .arc-content ,
#my-post .arc-content ,
#my-post .arc-content {
color:var(--ink) !important;
}

/* ===== สไตล์ลิงก์เริ่มต้น (ไม่ใช้ !important เพื่อให้ inline override ได้) ===== */
#my-post .arc-content a{ color:#8b0000; text-decoration:underline; }
#my-post .arc-content a:hover{ opacity:.85; }

#my-post .arc-wrap{ box-shadow: none !important; }

</style>

<div id="my-post">
<div class="arc-wrap">
<div class="arc-board">
<div class="arc-card">
 <div class="arc-notch"></div>

 
 <div class="arc-seal">
 <img class="big" src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/Gemini_Generated_Image_d8i95dd8i95dd8i9-removebg-preview-1.png" alt="sigil">
 </div>

 <div class="arc-content">
 <div class="arc-title">
 บันทึกการเดินทาง Hushsong of the Gods (ภาคพิเศษ) 
 (คำเตือน โพสหลังจากนี้เหม็นความรัก 3000%)
 </div>

 <div class="arc-date">
 
 ตอนพิเศษที่ 06 : ก็เขินเป็นปะเนี้ย 
 วันที่ 31 เดือน ตุลาคม ปี 2025 ช่วงบ่าย เวลา 17.00 น. เป็นต้นไปCatacombs of San Gennaro (เนเปิลส์) ไป Stazione Roma Termini, Rome อิตาลี ยุโรป
 
 </div>

 
 
 <img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" border="0" alt="">
 แสงแดดยามบ่ายปลายเดือนตุลาคมเริ่มอ่อนลงเมื่อรถเช่าสีเงินของทั้งคู่เคลื่อนเข้าสู่ใจกลางกรุงโรม เสียงเครื่องยนต์กลืนไปกับเสียงเมืองผู้คนที่เร่งรีบ เสียงแตรที่ประสานกันอย่างไม่มีจังหวะ และกลิ่นกาแฟเข้มจากร้านริมถนนที่ลอยมาแตะจมูกอย่างบางเบา เลสเตอร์หันพวงมาลัยเข้าไปในช่องจอดรถของบริษัทเช่า ก่อนจะดับเครื่องพร้อมถอนหายใจเบา ๆ “เรียบร้อย คืนรถแล้วนะครับคุณบลอสซัม เห็นไหมผมขับมาทั้งอิตาลีโดยไม่เฉี่ยวอะไรเลยสักนิด สมกับที่เป็นเทพแห่งความแม่นยำโดยธรรมชาติ”

 โมนีก้าเหลือบตามองเขา แล้วตอบเสียงเรียบแต่ปนรอยยิ้ม “ถ้าพูดเก่งได้เท่าขับรถคงเป็นเทพแห่งการอวดดีไปแล้วมั้ง”
 “อวดดีอะไรครับ เรื่องจริงทั้งนั้น” เขาหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะโดนหญิงสาวตีต้นแขนไปหนึ่งที

 หลังจากคืนรถเสร็จ ทั้งสองก็มุ่งหน้าไปยังสถานีรถไฟโรมา เทอร์มินี ด้วยรถประจำทาง บรรยากาศในรถเมล์ตอนเย็นเต็มไปด้วยผู้คน ทั้งนักท่องเที่ยวและชาวเมือง เสียงเครื่องยนต์และเสียงคุยแผ่ว ๆ ปะปนกับกลิ่นน้ำหอมหลากชนิดในอากาศ โมนีก้ายืนอยู่ข้างเลสเตอร์ มือหนึ่งจับเสาไว้แน่น แต่เมื่อรถกระตุกอย่างแรงตอนเข้าโค้งร่างของเธอก็เอนเอียงไปด้านข้างแทบจะล้ม แขนของเลสเตอร์ขยับขึ้นโดยสัญชาตญาณ โอบไหล่เธอไว้แน่นอย่างไม่ต้องคิด “ระวังหน่อยสิครับ ผมยังไม่อยากให้แฟนผมล้มต่อหน้าคนทั้งคันรถหรอกนะ”

 “เลสเตอร์...” เธอเรียกชื่อเขาเสียงเบา รู้สึกถึงความร้อนจากร่างของเขาที่แผ่ผ่านมาทางต้นแขน จนต้องหลบสายตาอย่างรวดเร็ว แต่ชายหนุ่มกลับหันมายิ้มมุมปาก ดวงตาสีฟ้าใสสะท้อนแสงอาทิตย์ยามเย็นที่ลอดเข้ามาทางหน้าต่าง ดวงตาคู่นั้นมีแววเจ้าเล่ห์จนโมนีก้ารู้ทันทีว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ “นาย...ทำหน้าแบบนั้นอีกแล้วนะ”

 “หน้าแบบไหนครับ หน้าหล่อ ๆ แบบนี้เหรอ”
 “แบบหน้าหมั่นไส้ต่างหาก!” โมนีก้าพูดพลางเหยียบเท้าเขาเต็มแรง
 “โอ๊ย! โมนีก้า!” เขาเกือบร้องเสียงหลง ดึงขาขึ้นเล็กน้อยด้วยความเจ็บ “นี่คุณรู้ไหมว่าผมต้องใช้เท้าคู่นี้ขับรถข้ามประเทศมาเชียวนะ! ทำไมถึงทำร้ายร่างกายกันแบบนี้ล่ะ!” เธอสะบัดหน้าไปอีกทาง พยายามกลั้นยิ้มแต่ไม่สำเร็จ “เพราะนายทำตัวน่าหมั่นไส้ไง ไม่เห็นเหรอว่าคนในรถเขามองอยู่”

 “พวกเขามองเพราะผมดูดีต่างหากครับ ไม่ใช่เพราะผมโอบคุณ” เขาว่าพลางจัดปกเสื้อให้ตัวเอง “ใครจะไปต้านทานรอยยิ้มผมได้ล่ะ จริงไหม” โมนีก้าถอนหายใจตอนที่ได้ยินเฮือกใหญ่ “เฮ้อ…อยากจะให้ฟ้าผ่าลงมาใส่นายจริง ๆ”

 “อย่าเลยครับ ถ้าพ่อได้ยิน ผมอาจโดนหาว่ารับคำสั่งฆ่าตัวตาย” เขาตอบหน้าตาย แต่รอยยิ้มยังไม่หายไปไหน

 ในที่สุดรถเมล์ก็ค่อย ๆ ชะลอจอดหน้าสถานีโรมา เทอร์มินี เสียงประกาศจากลำโพงดังขึ้นแผ่ว ๆ ทั้งคู่เดินลงจากรถท่ามกลางคลื่นคนที่พลุกพล่าน แสงสีทองของอาทิตย์ยามเย็นทอดลงบนผมสีน้ำตาลเข้มของโมนีก้า เธอหันมามองเขาด้วยสายตาคล้ายจะต่อว่า “นายจะเลิกยิ้มแบบนั้นได้ยัง”

 “ไม่ได้ครับ” เขาตอบทันที “ก็แฟนผมเขิน ผมจะยิ้มไม่ได้ได้ยังไง” โมนีก้าชะงักตอนที่ได้ยิน ก่อนจะก้าวเท้าเดินหนีไปอย่างรวดเร็ว “ไปเถอะเลสเตอร์ ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจโยนนายลงรถไฟขบวนต่อไป” เลสเตอร์หัวเราะเบา ๆ แล้วรีบเดินตามหลังเธอไป เขายกมือเกาท้ายทอยเบา ๆ พลางพึมพำกับตัวเองด้วยรอยยิ้มที่ห้ามไม่อยู่

 เสียงประกาศในสถานีรถไฟโรมาเทอร์มินี ดังคลออยู่เหนือศีรษะ ทั้งสองเดินเคียงกันผ่านผู้คนที่ขวักไขว่ แสงไฟสีทองจากโคมเพดานสะท้อนบนพื้นหินอ่อนจนดูเหมือนคลื่นแดดต้องผิวกระจก โมนีก้าเดินตามเลสเตอร์เข้าไปในลิฟต์ด้านในสุดของสถานีที่ไม่มีป้ายบอกและไม่มีใครสังเกตเห็น เขากดปุ่มทองแดงที่มีตรา DEMI EXPRESS แล้วลิฟต์ทั้งคันก็สั่นเบา ๆ ก่อนจะเคลื่อนตัวลงอย่างนุ่มนวล “ชั้นพิเศษสำหรับเดมิก็อด” เลสเตอร์พึมพำพร้อมยักคิ้ว “อย่างน้อยก็มีที่ที่มนุษย์ธรรมดาเข้าไม่ถึงบ้างแหละนะ”

 “ก็หวังว่าจะไม่มีอสุรกายตามมาด้วยน่ะสิ” โมนีก้าตอบเรียบ ๆ แต่สีหน้าเธอยังคงตื่นเต้น ดวงตาเทาเงินสะท้อนแสงจากแผงไฟในลิฟต์ “ครั้งที่แล้วฉันยังไม่หายกลัวจากเจ้ารถไฟจักรกลนั่นเลยนะ”

 “ไม่ต้องห่วงครับ รอบนี้ของจริงแน่นอน รถไฟของเฮเฟตัส ไม่มีของปลอมแน่” เสียงติ๊งเบา ๆ ดังขึ้น ประตูลิฟต์เปิดออกพร้อมกลิ่นของเหล็กร้อนและควันบางเบา สถานีรถไฟเฮเฟตัสตั้งอยู่กลางอุโมงค์โลหะที่มีรอยลวดลายจักรกลประดับแสงไฟสีส้มแดงราวเปลวเพลิง เสียงล้อเหล็กเสียดสีกันดังก้องจากชานชาลาเบื้องล่าง โมนีก้าเดินไปซื้อตั๋วตรงช่องเคาน์เตอร์ แสงจากป้าย “Hephaestus Express – Grand Central, New York” กระทบกับใบหน้าของเธอจนดูอบอุ่น เธอหยิบเงินออกจากกระเป๋า “จ่ายล่วงหน้าทั้งหมดเลยก็แล้วกัน ฉันไม่อยากต่อแถวอีก”

 เลสเตอร์ยกคิ้วแล้วพูดนิดหน่อย “รู้ไหมครับ ผมชอบผู้หญิงที่ลงมือรวดเร็วแบบนี้ โดยเฉพาะเวลาจ่ายเงินแทนผม”
 “หยุดเลย” เธอหันขวับมามองหน้าเลสเตอร์ “ถ้านายจะพูดอีกคำเดียว ฉันจะให้จ่ายคืนพร้อมภาษีดอกเบี้ยจากโอลิมปัส”
 “โอเคครับ ๆ” เขาหัวเราะ แต่แววตายังเต็มไปด้วยความเอ็นดู

 ทั้งสองใช้เวลารอไม่นาน เข็มนาฬิกาบนสถานีชี้ไปที่ 18.00 น. พอดี เสียงหวีดแผ่ว ๆ ดังลั่นเมื่อรถไฟเฮเฟตัสเทียบท่าด้วยพลังไอน้ำที่พวยพุ่งจากช่องท่อด้านข้าง มันดูเหมือนผลงานศิลปะชั้นสูงมากกว่าเครื่องจักร ขบวนสีทองแดงเข้มสะท้อนเงาเปลวไฟจากหัวขบวนที่สลักตราค้อนแห่งเฮเฟตัส โมนีก้ากับเลสเตอร์ก้าวขึ้นสู่ชั้นด่วนพิเศษ เบาะที่นั่งบุด้วยหนังเรียบหรูสีครีมและทอง มีลวดลายดวงอาทิตย์ล้อมวงอยู่ตรงพนักพิง แสงอ่อน ๆ จากหลอดส่องบนเพดานทำให้ทั้งห้องโดยสารดูเหมือนแช่ไว้ในเวลาค่ำพอดี

 เลสเตอร์เหลือบมองรอบ ๆ พลางยิ้มอย่างพอใจ “สบายสมชื่อชั้นพิเศษเลยนะครับ นี่แหละชีวิตที่คู่ควรกับเทพอย่างผม”
 “นายกับความถ่อมตัวนี่ไปกันคนละทิศเลยสินะ” โมนีก้าตอบขณะวางกระเป๋าไว้ข้างที่นั่ง แต่ยังไม่ทันนั่งดี เลสเตอร์ก็ขยับตัวกั้นทางไว้ “เดี๋ยวก่อนครับ คุณนั่งด้านในตรงหน้าต่าง”

 “หืม? ทำไมล่ะ” โมนีก้าเอ่ยถามเพราะก่อนหน้านี้เขาบอกว่าจะนั่งติดหน้าต่างไม่ใช่หรอ “ผมนั่งริมทางเดินเองดีกว่า” เขาตอบอย่างจริงจังเกินจำเป็น “ผมไม่อยากให้ผู้ชายคนอื่นเดินผ่านแล้วเห็นคุณใกล้ ๆ ขนาดนั้นพวกเขาไม่มีสิทธิ์รับรังสีแสงจันทร์จากแฟนผมหรอก”

 “พูดเหมือนฉันเป็นหลอดไฟเลยนะเลสเตอร์” เธอหัวเราะ แต่ก็ยอมขยับเข้าไปนั่งข้างใน กลิ่นไลแลคจากผิวเธอลอยแผ่วจนเขาได้กลิ่นชัดเมื่อเอนตัวพิงเบาะข้าง ๆ “ไม่ใช่หลอดไฟครับ แต่เป็นดวงดาวของผมคนเดียว” เขาพูดเสียงเบาแต่มั่นคง โมนีก้าเลิกคิ้ว “พูดแบบนี้อีกเดี๋ยวจะโดนเหยียบเท้าอีกรอบนะ”

 “ผมยอมครับ” เขายิ้มมุมปากอย่างท้าทาย

 ไม่นานเสียงหวีดสุดท้ายก็ดังก้อง รถไฟค่อย ๆ เคลื่อนตัวออกจากชานชาลา แรงสั่นสะเทือนนุ่มนวลแต่ทรงพลังจนพื้นใต้เท้าสั่นเล็กน้อย ตัวเลขบนจอมอนิเตอร์เหนือประตูแสดงความเร็วที่พุ่งขึ้นเรื่อย ๆ2,000 กม./ชม. … 5,000 กม./ชม. … 10,485 กม./ชม. ทิวทัศน์นอกหน้าต่างแปรเปลี่ยนเป็นแสงสีพุ่งผ่านราวเส้นสายจักรวาล รถไฟทะลุข้ามประตูมิติของอาณาจักรทวยเทพและเวลาทั้งหมดกลายเป็นเพียงเสี้ยวลมหายใจ

 เลสเตอร์เอนพิงเบาะ หลับตาอย่างพอใจ “รู้ไหมครับ นี่อาจจะเป็นการเดินทางที่โรแมนติกที่สุดตั้งแต่ผมตกจากโอลิมปัสมาเลยก็ได้” โมนีก้าเหลือบมองเขา แล้วตอบเบา ๆ “อย่าพูดเหมือนเรากำลังเดินทางใหญ่อ่ะ แค่กลับไปนิวยอร์กเองนะ”

 “ก็แค่ไปนิวยอร์ก…แต่ไปกับคุณ” เขาเปิดตาขึ้น หันมามองเธอด้วยรอยยิ้มที่ทั้งอวดดีและอ่อนโยนในเวลาเดียวกัน “แบบนี้ผมว่ามันยิ่ก็ไม่ได้ไม่ดีแล้วล่ะ” รถไฟเฮเฟตัสแล่นตัดผ่านแสงสีทองแดงที่สะท้อนจากโครงเหล็กภายในอุโมงค์ เสียงหัวใจของโลกดังประสานกับเสียงเครื่องจักรที่พุ่งทะยาน มุ่งตรงไปยังสถานีแกรนด์เซ็นทรัล นิวยอร์ก ด้วยความเร็วที่ไม่มีสิ่งใดเทียบเท่า และในความเร็วระดับนั้น มีเพียงสองสิ่งที่ยังคงมั่นคงอยู่ตลอดทาง...
<img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" border="0" alt="" style="background-color: initial;"><div style="text-align: center;">เดินทางด้วยรถไฟเฮเฟตัส (สายด่วนพิเศษ) 2 ที่นั่ง ราคาตั๋ว 20x2 = 40 ดรักม่าสถานีต้นทาง : สถานีรถไฟโรมาเทอร์มินี, อิตาลีสถานีปลายทาง : สถานีแกรนด์เซ็นทรัล, นิวยอร์ก(จ่ายแล้วจ้า)</div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> เลสเตอร์ ปาปาโดปูลอส</div><div style="text-align: center;">พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5</div><div style="text-align: center;">โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20</div><div style="text-align: center;">กลิ่นหอมจาก น้ำหอมเฮคาที - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +3</div><div style="white-space-collapse: preserve; text-align: center;">(ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 0 5 7 9 ทำให้ได้รับความโปรดปรานจาก NPC TGC SP Lares Satyr ได้รับความโปรดปราน+10)</div><div style="text-align: center;">สรุปรวมค่าความสัมพันธ์ หาร 2 = โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +14</div>

 
 
 
 </div>
</div>
</div>
</div>
</div>

Moneka โพสต์ 2025-11-4 17:45:10

Moneka โพสต์ 2025-11-4 19:46:16

Moneka โพสต์ 2025-11-6 15:44:45

Moneka โพสต์ 2025-11-6 17:45:18

Moneka โพสต์ 2025-11-6 19:46:15

หน้า: 1 2 3 [4] 5 6

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver