ด่านเก็บค่าผ่านทางสะพานเบย์

God โพสต์ 2025-10-19 09:10:14

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Pacifico&family=Kanit:wght@400;600;800&display=swap" rel="stylesheet">

<style>

/* วอลเปเปอร์ “ทั้งหน้า” (ยังใช้งาน) */
html::before{
content:"";
position:fixed; inset:0; z-index:-1; pointer-events:none;
background:url("https://img2.pic.in.th/pic/1cd77b38d82967bf149e528fbf27bc58.jpg") center/cover no-repeat;
opacity:1;
}

/* ================== SCOPE LOCK: มีผลเฉพาะใน #soft-pastel ================== */
#soft-pastel{
/* พาเลตใหม่ (Warm Neutrals) */
--mint:#ECF8F8;/* ฟ้าอมเขียวจาง */
--shell: #EBE4E1;/* ครีมชมพูอ่อน */
--sand:#E7D8C9;/* เบจนุ่ม */
--peach: #E6B6AE;/* พีชอมน้ำตาล */
--taupe: #B2967D;/* น้ำตาลเทาเข้ม */

--ink: #5A5149;
--soft-shadow: 0 12px 28px rgba(62,45,32,.12), 0 3px 8px rgba(62,45,32,.06);
--radius: 22px;
--maxw: 820px;

color: var(--ink);
font-family:'Kanit',system-ui,-apple-system,Segoe UI,Roboto,sans-serif;
position:relative;
}
#soft-pastel *{ box-sizing:border-box }

/* พื้นหลังนวล ๆ ภายในบล็อกนี้เท่านั้น */
#soft-pastel::before{
content:""; position:absolute; inset:0; z-index:-1; pointer-events:none;
background:
radial-gradient(60% 45% at 12% 0%, var(--shell), transparent 55%),
linear-gradient(180deg,
 color-mix(in oklab, var(--mint) 35%, white 65%) 0%,
 color-mix(in oklab, var(--sand) 45%, white 55%) 55%,
 color-mix(in oklab, var(--peach) 35%, white 65%) 100%);
opacity:.9;
}

/* ================== โครงหลัก ================== */
#soft-pastel .post-wrap{
padding:28px;
background: linear-gradient(180deg, var(--shell), transparent 70%);
border-radius: 16px;
}

#soft-pastel #box01{
max-width: 980px; margin:0 auto;
border-radius: var(--radius);
padding:40px 44px;
/* ขอบกลืน: ไม่มีเส้นขอบแข็ง ใช้เงานุ่ม */
background: linear-gradient(180deg,
 color-mix(in oklab, var(--shell) 90%, white 10%) 0%,
 color-mix(in oklab, var(--mint) 25%, white 75%) 100%);
box-shadow: var(--soft-shadow), inset 0 1px 0 rgba(255,255,255,.45);
position:relative; overflow:hidden;
}

/* ไฮไลต์แสงฟุ้ง */
#soft-pastel #box01::before{
content:""; position:absolute; inset:-6% -8% -20% -8%; pointer-events:none;
background:
radial-gradient(65% 55% at 8% 0%, rgba(255,255,255,.55), transparent 60%),
radial-gradient(55% 45% at 100% 0%, color-mix(in oklab, var(--peach) 30%, transparent), transparent 60%);
}

/* เฟรมเนื้อหา: ขอบกลืนด้วย inner glow */
#soft-pastel .phx-frame{
max-width: var(--maxw);
margin:10px auto 0;
padding:18px 16px 8px;
border-radius: calc(var(--radius) + 2px);
background: color-mix(in oklab, var(--shell) 88%, white 12%);
box-shadow:
inset 0 0 0 1px color-mix(in oklab, var(--mint) 14%, var(--sand) 10%),
var(--soft-shadow);
}

/* หัวเรื่อง: ไล่เฉดพีช -> เทาอมทอง */
#soft-pastel .phx-title{
margin:10px 0 6px; text-align:center; line-height:1;
font-family:'Pacifico', cursive; font-size:48px; letter-spacing:.5px;
background: linear-gradient(90deg, var(--peach), var(--taupe));
-webkit-background-clip:text; background-clip:text; color:transparent;
text-shadow: 0 10px 24px rgba(178,150,125,.22);
}
#soft-pastel .phx-sub{ text-align:center; color:#6d6158; font-size:14px; margin:0 0 18px }

/* รูป hero: เส้นขอบกลืนมาก ๆ */
#soft-pastel .phx-hero{
width:78%; max-width:640px; margin:0 auto 20px;
border-radius:16px; overflow:hidden;
box-shadow:
0 0 0 1px color-mix(in oklab, var(--mint) 12%, var(--sand) 10%),
var(--soft-shadow);
background: color-mix(in oklab, var(--mint) 10%, white 90%);
}
#soft-pastel .phx-hero img{ display:block; width:100%; height:auto; transition:transform .5s ease, filter .5s ease }
#soft-pastel .phx-hero img:hover{ transform:scale(1.03); filter:saturate(1.03) contrast(1.02) }

/* การ์ดเนื้อหา: ไล่เฉดทราย->พีช ขอบกลืน */
#soft-pastel .phx-card{
position:relative;
width:82%; max-width:660px; margin:12px auto 24px;
border-radius: var(--radius); padding:22px 24px; text-align:center;
background: linear-gradient(180deg, var(--sand) 0%,
 color-mix(in oklab, var(--peach) 55%, white 45%) 100%);
box-shadow:
0 12px 26px rgba(62,45,32,.10),
0 2px 6px rgba(62,45,32,.06),
inset 0 1px 0 rgba(255,255,255,.55),
inset 0 0 0 1px color-mix(in oklab, var(--peach) 12%, var(--taupe) 6%);
}
#soft-pastel .phx-card::before{
content:""; position:absolute; inset:0; border-radius:inherit; pointer-events:none;
background: radial-gradient(120% 85% at 50% -20%, rgba(255,255,255,.20), transparent 60%);
}

/* ตัวหนังสือ */
#soft-pastel .phx-card h2{
font-family:'Pacifico', cursive; font-size:36px; margin:4px 0 8px;
background: linear-gradient(90deg, #ffffff, var(--shell));
-webkit-background-clip:text; background-clip:text; color:transparent;
text-shadow: 0 8px 18px rgba(255,255,255,.30);
}
#soft-pastel .phx-tag{ color:#7a6a5f; font-weight:700; margin:2px 0 12px; letter-spacing:.02em }
#soft-pastel .phx-body{ color:#4f463f; line-height:1.95; font-size:15.5px; letter-spacing:.1px }
#soft-pastel .phx-body p{ margin:10px 0 }

/* Responsive */
@media (max-width: 600px){
#soft-pastel .phx-title{ font-size:40px }
#soft-pastel .phx-card h2{ font-size:30px }
#soft-pastel .phx-hero, #soft-pastel .phx-card{ width:92% }
}
</style>

<div id="soft-pastel">
<div class="post-wrap">
<div id="box01">
 <div class="phx-frame">
 <h1 class="phx-title">Bay Bridge Toll Plaza</h1>
 <div class="phx-sub">(รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา)</div>

 <figure class="phx-hero">
 <img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/1920x08f3c426d9eaa5253.jpg" alt="Hero Image">
 </figure>

 <section class="phx-card">
 <h2>ด่านเก็บค่าผ่านทางสะพานเบย์</h2>
 <div class="phx-tag">[ ส่งเงินมา ]</div>
 <div class="phx-body">
 ด่านเก็บค่าผ่านทางนี้ตั้งอยู่ทางฝั่งโอ๊คแลนด์ (Oakland) บนทางหลวง I-80 เป็นจุดเริ่มต้นของสะพานข้ามอ่าวซานฟรานซิสโก-โอ๊คแลนด์ (San Francisco-Oakland Bay Bridge) ผู้ขับขี่จะชำระค่าผ่านทางเฉพาะขาเข้าสู่ซานฟรานซิสโกเท่านั้น (ทิศตะวันตก) ปัจจุบันด่านเก็บค่าผ่านทางทั้งหมดเป็นระบบอิเล็กทรอนิกส์เต็มรูปแบบ ไม่อนุญาตให้ชำระด้วยเงินสดแล้ว โดยใช้ระบบ FasTrak หรือการชำระเงินตามป้ายทะเบียน (Toll-by-Plate) แม้จะเป็นเพียงด่าน แต่จุดนี้คือประตูเชื่อมโยงที่สำคัญที่สุดแห่งหนึ่งระหว่างอีสต์เบย์ (East Bay) กับมหานครซานฟรานซิสโก โดยมีทิวทัศน์ของสะพานและเส้นขอบฟ้าเมืองรออยู่เบื้องหน้า
 </div>
 </section>

 </div>
</div>
</div>
</div>

Moneka โพสต์ 2025-10-19 22:29:12

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Moneka เมื่อ 2025-10-19 23:47 <img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0" style="background-color: transparent; font-family: Sarabun, sans-serif; font-size: 12pt; white-space-collapse: preserve;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 19 เดือน ตุลาคม ปี 2025<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ด่านเก็บค่าผ่านทางสะพานเบย์ ปฐมพยาบาลจำลองและการเคลื่อนย้ายผู้บาดเจ็บจากอุบัติรถชน<div style="text-align: center;"> </div><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> คมลมจากอ่าวพัดเอากลิ่นเกลือจาง ๆ มาปะทะเกราะและสายหนังจนเย็นเสียดผิว ขบวนของกองร้อยที่ 2 เคลื่อนจากเขตสถานี BART ออกสู่เมืองเปิดโล่ง มุ่งหน้าไปยังด่านเก็บค่าผ่านทางสะพานเบย์ ที่ตั้งตระหง่านอยู่ฝั่งโอ๊คแลนด์เหมือนซี่ฟันเหล็กเรียงรายคุมประตูสู่ซานฟรานซิสโก ระยะทาง 10.0 กิโลเมตร ต้องปิดงานให้ได้ภายใน 2 ชั่วโมง ไม่มีข้อแก้ตัว ไม่มีหยุดพักนอกคำสั่ง พื้นผิวทางคอนกรีตถูกราดยาวเป็นริ้วเลนแยกด้วยแท่งแบริเออร์ เสาไฟฟ้าเหล็กทาสีซีดเรียงรายเหมือนทหารเฝ้าด่าน บางช่วงมีรอยแตกร้าวและก้อนกรวดที่ถ้าพลาดเพียงนิดเดียวก็พอจะทำให้ข้อเท้าบิดเสียจังหวะทั้งหน่วยได้ โมดูลด่านเก็บเงินถูกตั้งคู่อุโมงค์แคบ ๆ ให้ต้องลอดช่องทาง หัวคานต่ำจนโล่สคูทุมเฉียดผ่านเป็นเสี้ยวคืบ ทุกอย่างออกแบบมาเพื่อบังคับระเบียบและวัดวินัย <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เฟเบียส รูฟัส ยังคงอยู่ในกิ่งไม้ที่เหน็บข้างเอวของโมนีก้า “จังหวะที่สาม ยืดช่วงก้าวให้คงที่ รักษาระยะครึ่งช่วงแขน!” เสียงเขาก้องลอยเหนือเสียงลม กองร้อยเดินทัพกัดฟันบังคับจังหวะ เหงื่อซึมผ่านเสื้อซับเกราะจนหนักและชื้น กล้ามเนื้อหลังและบ่าของทุกคนเผาไหม้อย่างเงียบ ๆ จาก สัมภาระเต็มรูปแบบ ที่ถูกรัดเพิ่มมาตั้งแต่ก่อนขึ้น BART แต่เมื่อเลขเวลาเดินบนครองเส้นหนึ่งชั่วโมง เหลือ อีกหนึ่งชั่วโมง เสียงคำสั่งใหม่ก็ตัดอากาศ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “หยุด!” เฟเบียสสั่ง ขบวนชะงักกลางคอขวดช่องทางแคบที่ล้อมด้วยเสาคอนกรีตและเหล็กเส้นจำลองยื่นงอเหมือนเถาวัลย์โลหะ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ทันทีตอนนั้นเสียง “อั่ก!” สองครั้งดังแทบพร้อมกัน ทหารฝึกสองนายที่รับบทภาวะฉุกเฉิน ล้มลงข้างซากคอนกรีตเป็นการโดนรสชน...เนียนซะไม่มี(ประชด) นายหนึ่งกุมต้นขาเลือดจำลองซึมผ้ากางเกงจนแดงฉาน อีกนายโอบไหล่ซ้ายแสดงอาการไหล่เคลื่อนและเจ็บจนยกแขนไม่ได้ เฟเบียสประกาศหนักแน่น “สถานการณ์บาดเจ็บ! ปฐมพยาบาลและเคลื่อนย้าย ภารกิจต้องดำเนินต่อ!” ทุกอย่างเกิดขึ้นแทบพร้อมกัน โมนีก้าที่อยู่หัวแถวลดย่อตัว เข้าถึงพื้นที่ก่อนใคร เธอไม่แตะตัวผู้บาดเจ็บทันทีแต่สแกนสภาพแวดล้อม ก่อนใช้เข็มทิศจำลองชี้จุดเศษเหล็กแหลมด้านขวา, แผ่นคอนกรีตร้าวที่อาจยุบ, และช่องว่างแคบที่เหมาะทำเลนปลอดภัยให้ทีม “พื้นที่ปลอด! เปิดช่องซ้ายหนึ่งเมตร!” เธอสั่งสั้น ๆ มืออีกข้างชูสัญญาณให้ถอยโล่ออกจากแนวเสี่ยง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ทหารหมายเลขสอง มือชุดแพทย์ก็เปิดสัมภาระ รูดซิปถุงปฐมพยาบาลขนาดเล็ก หยิบผ้าพันแผลแบบกดห้ามเลือดและผ้ายืด เธอย้ายเข็มขัดดาบของตนให้คล้องสูงขึ้นเพื่อไม่เกะกะมือ จากนั้น กดตรงเหนือแผล ที่ต้นขาผู้บาดเจ็บตำแหน่งเหนือจุดเลือดไหล ก่อนพันรัดเป็นชั้น กดซ้ำด้วยแผ่นอัดลงแรง โมนีก้าก้ม ตรวจดูผิวหนัง ปลายเท้า สีผิว ของผู้บาดเจ็บ ประเมินการไหลเวียนจำลองตามบทฝึก “พันแน่นได้ แต่ต้องยังรู้สึกเต้นชีพจรปลายเท้า” เธอเอ่ยเสียงนิ่ง “ดีคงที่!” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> อีกฝั่งผู้บาดเจ็บไหล่ซ้าย เพื่อนร่วมหน่วยเปิดชุดสลิงพยุงแขนจากผ้าพันสามเหลี่ยม พาดใต้ข้อมือขึ้นผูกท้ายทอย เสริมด้วยผ้าพันรอบอกเพื่อยึดต้นแขนตรึงกับลำตัว ลดแรงกระเทือน แววตาโมนีก้ากวาดดวงตาไหล่ห้อย, ตำแหน่งกระดูก, อาการชา เธอสรุปทันที “ตรึงเพิ่ม อย่าให้แบกน้ำหนักแขนซ้ายเลยแม้แต่นิดเดียว” ทั้งหมดใช้เวลาไม่ถึงห้านาที แต่ทุกวินาทีคือการสอบ มือของทุกคนสั่นจากความล้า ไม่ใช่จากความกลัว <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “รูปขบวนเคลื่อนย้าย!” โมนีก้าสลักคำสั่งใหม่ทันที <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เธอคลี่ผ้าห่มฉุกเฉินจากสัมภาระ ผืนผ้าสะท้อนความร้อนสีเงินพับซ้อนเป็นสาม ทบเชือกสนามสองเส้น ม้วนเป็นขอบ สอดใต้กับคานโล่สคูทุมสองผืน กลายเป็นเปลสนามเฉพาะกิจน้ำหนักเบาแต่กระจายน้ำหนักได้ดี เธอเข้าที่จับหัวเปล ส่วนเพื่อนอีกคนจับท้าย ทหารคนที่สาม แบกหามผู้บาดเจ็บไหล่ด้วยเทคนิค fireman’s carry แบบลดแรง ควงลงบ่าแต่ล็อกกะดูกสันหลังให้ตรง ใช้มืออีกข้างยึดหน้าขาเพื่อป้องกันแกว่ง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เฟเบียสไม่ให้ช่องว่างแม้ลมหายใจ “เดินหน้า! จังหวะที่สาม! รักษาระยะห่าง! ผู้บาดเจ็บห้ามตก!” ขบวนเคลื่อนหนักขึ้นกว่าสองเท่า สำหรับสองตำแหน่งนำ เปลสนามสั่นเล็กน้อยตามจังหวะก้าว โมนีก้าคุมด้วยไหล่และข้อมือย่อต่ำ, แกว่งแขนสั้น, ปรับฝีเท้าให้นุ่มเพื่อไม่ให้แรงกระแทกวิ่งเข้าตัวผู้บาดเจ็บ ทุกก้าวเหมือนตะกุยโคลนหนืด ทั้งที่เป็นคอนกรีตเพราะน้ำหนักและลมสวนจากอ่าวที่ผลักแนวหน้าตลอดเวลา <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> หนึ่งกิโล… สองกิโล… เสาไฟสลับแบริเออร์เหมือนกรอบภาพเดิมวนซ้ำ เสียงหายใจ “ฮึ่ม ฮึ่ม” กลืนกับเสียงโล่ขัดกัน “ครืด” และ เสียงนับจังหวะที่โมนีก้าเปล่งให้ทีมฟังเบา ๆ เพื่อหลอมก้าวให้เป็นอันหนึ่งอันเดียว “ซ้ายขวา… ซ้ายขวา…” เธอคุมลมหายใจ เข้า 2, ออก 2 เพื่อให้คนแบกผู้บาดเจ็บไหล่ตามทันโดยไม่กระชากจังหวะ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ด่านจำลองโปรยซากคอนกรีตเตี้ย ๆ เป็นช่วง ๆ บังคับให้ยกระดับปลายเท้า โมนีก้าใช้ส้นเท้ารับแล้วถ่ายน้ำหนักไปกลางเท้ากันข้อเท้าพลิก ขณะผ่านซอกเหล็กงอ เธอสั่งสั้น ๆ “เอียงโล่เข้ากันเสี้ยวแรงลม!” บอกเพื่อลดแรงปะทะให้คนท้ายที่กำลังรับบาดเจ็บบนบ่า เวลาบนนาฬิกาดิจิทัลจำลองไหลเร็วอย่างโหดร้าย 1:20:00… 1:35:00… 1:45:00 กล้ามเนื้อแขนของโมนีก้าเริ่มชา เส้นเอ็นข้อศอกตึงถึงหัวไหล่ แต่ดวงตาสีเทาเงินยังเย็นนิ่ง เธอแค่ขยับคางเล็กน้อยส่งสัญญาณสลับมือซ้ายนำเพื่อลดล้าจุดเดิมโดยไม่หยุดก้าว <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เมื่อเดินทางถึงช่องด่านโมนีก้าก็ชัดขึ้นข้างหน้า เสากั้นเลนตั้งเรียงเหมือนซี่หอก โมนีก้าเช็คอีกครั้ง “ผู้บาดเจ็บคงที่” เสียงเธอบอกตอบ “คงที่!” ทุกคนก็ตอบเหมือนกันดังพร้อมกัน เมื่อเดินทางผ่านใต้คานสุดท้าย เสียงลมแรงเปิดเป็นผืนกว้าง เห็นเส้นขอบฟ้าซานฟรานซิสโกลาง ๆ หลังโครงสะพาน  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “หยุด!” เสียงคุณไคลน์สาดลงมาจากกิ่งไม้ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ขบวนหยุดนิ่งพร้อมกันแบบเสี้ยววินาที โล่ลงพื้น ครืน เดียว กลิ่นเหล็กร้อนกับเกลือทะเลคลุ้งขึ้น โมนีก้าค่อย ๆ วางเปลสนามลงอย่างนุ่มที่สุดเท่าที่ไหล่อ่อนล้าคู่นี้จะทำได้ ผู้บาดเจ็บทั้งสองปลอดภัย ผ้าพันแผลยังแน่นดี สลิงไหล่ตรึงอยู่ตำแหน่งเดิม ไม่มีการตกหล่นไม่มีการเซทับขบวนหลัง เธอพิงสันโล่กับต้นขา หอบลมยาวหนึ่งครั้งเหมือนยืมอากาศทั้งอ่าวมาแบ่งปอด ดวงตาสีเทาเงินหรี่ลง เหงื่อไหลผ่านแนวคางหยดลงพื้นเป็นจุดเข้ม ๆ บนคอนกรีต <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เฟเบียสที่เป็นกิ่งไม้อยู่นั้นเขาเอ่ยสั้นและคมใส่ทุกคน “ผู้บาดเจ็บปลอดภัย การเคลื่อนย้ายเป็นระเบียบ วินัยชัดเจน ดีมาก!!” หยุดหนึ่งจังหวะ ก่อนเพิ่มแรงกดเล็กน้อยในน้ำเสียง “จำไว้ความเห็นอกเห็นใจโดยไม่มีวินัยคือความหุนหัน วินัยโดยไร้ความเห็นใจคือความว่างเปล่า เลกิโอนารีต้องมีทั้งสอง” โมนีก้าพยักหน้ารับเล็กน้อย ส่งให้เพื่อนร่วมหน่วยทั้งสี่คนพยักหน้าตอบ ไม่มีคำพูด มีแต่แววตาที่บอกว่า เรา แบกผ่านมันมาด้วยกันจริง ๆ เสียงคลื่นลมจากอ่าวพาดผ่านด่านเหมือนฉากปิดลำดับหนึ่งเท่านั้น เพราะทุกคนรู้ดีว่าการเดินทัพยังไม่จบ เส้นทางต่อไปยังรออยู่ข้างหน้า และตราบใดที่ยังมีคำสั่งจากลาร์เรสสุดโหด ก็ยังไม่จบตรงนั้นแหละ<span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" border="0"><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">รางวัล: พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5 เฟเบียส รูฟัส<div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div>

Moneka โพสต์ 2025-12-15 23:54:43

<h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://iili.io/fYisC0v.png" border="0"></h1><h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 14 เดือน ธันวาคม ปี 2025</h1><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เวลาเย็น เวลา 15.30 น. เป็นต้นไป ณ สะพานเบย์ (การควบคุมความเร็วและจิตใจ) <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> หลังจากตรวจสอบทุกระบบจนมั่นใจ เอสต้าก็ขึ้นไปนั่งบนที่นั่งคนขับของซีซ่าร์ แม็กซิมัส รถม้าคลาสสิกที่เธอยังคงคิดในใจว่า <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เสร่อเกินบรรยาย<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> แต่ก็ต้องยอมรับว่าพลังของมันนิ่งและสมดุลอย่างน่าประหลาด เสียงเครื่องยนต์ไม้เริ่มคำรามเบา ๆ ราวกับสัตว์โบราณที่ถูกปลุกให้ตื่นและแน่นอนว่าเธอภาวนาว่ามันคงไม่ได้ดังมากจนรถคันข้าง ๆ สังเกต “พร้อมไหมครับ?” ยาซานถามอย่างใจเย็น พลางคาดเข็มขัด เขาโน้มตัวเล็กน้อยเพื่อดูว่าทุกอย่างเรียบร้อย “จำไว้นะ ถนนข้างหน้าเป็นถนนสาธารณะแล้ว กฎทุกอย่างต้องใช้ตามจริงทั้งหมด” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“ค่ะ รุ่นพี่” เอสต้าตอบเสียงราบเรียบ แต่ในใจกลับตะโกน <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ใครบอกว่าฉันอยากขับไอ้ของเสร่อคันนี้ออกไปโชว์ใครเขากันล่ะเนี่ย! <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> รถม้ารุ่นใหม่ล่าสุด (?) วิ่งออกจากอุโมงค์คัลลีคอตต์อย่างราบรื่น แสงแดดยามบ่ายกระทบกับพื้นไม้โอ๊คด้านหน้า แสงสะท้อนผ่านม่านโปร่งบางเหนือหลังคา เอสต้ากระพริบตาเล็กน้อยเพื่อปรับสายตา มองผ่านกระจกใสที่สลักตรา SPQR เหมือนภาพฝันของโรมันยุคใหม่ ระยะทางช่วงแรกผ่านเขตภูเขาเบิร์กลีย์ ถนนคดเคี้ยวแต่ไม่ชันนัก เธอค่อย ๆ กดคันเร่ง พวงมาลัยไม้ตอบสนองอย่างนุ่มนวล ไมล์ขึ้นจาก 0 ไป 15 ... 30 ... 40 อย่างเป็นจังหวะ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ดีมากครับ ควบคุมความเร็วได้ดี” ยาซานพูดพร้อมพยักหน้า เขาชี้ไปป้ายทางข้างหน้า “พอถึงเมืองให้จำไว้ว่า เขตที่อยู่อาศัยจะจำกัดไม่เกิน 25 ไมล์ต่อชั่วโมงนะครับ” <span style="font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“ค่ะ ๆ เข้าใจค่ะ” เอสต้าตอบเสียงเรียบแต่ในใจแอบบ่น <span style="font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; font-style: italic; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ยี่สิบห้าน่ะเหรอ... ขนาดปีกแมลงยังเร็วกว่าเลยมั้ง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ระยะ 7.3 ไมล์ผ่านไปอย่างรวดเร็ว เมืองเบื้องหน้าคือซานฟรานซิสโกในยามบ่าย รถราวิ่งขวักไขว่ตามสภาพเมืองใหญ่ เสียงแตรแผ่วเบาแทรกอยู่ไกล ๆ แต่สิ่งที่ดึงดูดสายตามากกว่าคือเส้นทางคดโค้งที่มุ่งสู่ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">สะพาน Bay Bridge<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เส้นทางข้ามอ่าวอันคับคั่งของเมือง เมื่อรถเข้าใกล้ทางขึ้นสะพาน การจราจรเริ่มหนาแน่นจนเกือบหยุดนิ่ง ลมจากอ่าวพัดแรงกระแทกตัวถังไม้โอ๊คจนรถสั่นเบา ๆ เธอจับพวงมาลัยแน่น ดวงตาเทาเงินกะพริบวูบ เนตรแห่งฟีบี้ส่องแสงทองจางช่วยให้มองเห็นการเคลื่อนไหวของรถรอบข้างชัดเจนยิ่งขึ้น เธอเว้นระยะรถได้พอดีราวกับคำนวณด้วยสัญชาตญาณ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ใจเย็นครับ” ยาซานพูดพร้อมหัวเราะนุ่ม “ลมแรงช่วงนี้เป็นปกติของอ่าว ถ้ารู้สึกไม่มั่นใจให้ชะลอนะ” "<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ไม่เป็นไรค่ะ” เอสต้าตอบพลางหันหน้ากลับไปทางถนน “แต่รถติดนี่สิ... ถ้าไม่ติดก็คงดีมาก” ในใจเธอบ่นรัว ๆ แถมยังหนักมากด้วย <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โอ้ พระเจ้า! แกคิดว่าเป็นกรุงเทพหรือไงกัน?! ฉันจะต้องใช้เวลาอีกกี่นาทีในการลากเจ้าเฟอร์นิเจอร์ติดล้อคันนี้ไปถึงกลางสะพานกันแน่!? <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เมื่อถึงช่องทางเก็บเงิน เอสต้าค่อย ๆ จ่ายเงินตามรนะบบให้เรียบร้อย เสียง <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ติ๊ง!<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ดังขึ้นพร้อมแสงเขียวจากการชำรัเงิน ประตูยกขึ้นอย่างนุ่มนวล เธอค่อย ๆ กดคันเร่งอีกครั้ง รถม้าเวทเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างมั่นคง ในช่วงลมเย็นจัดจากอ่าวพัดผ่านกระจกหน้ารถ เธอมองท้องฟ้าที่เริ่มเปลี่ยนสีจากทองบ่ายเป็นฟ้าอมส้มของยามเย็น เสียงเครื่องยนต์ไม้ดังครืดเบา ๆ สม่ำเสมอ “ยอดเยี่ยมครับ เซนจูเรี่ยนบลอสซัม” ยาซานพูดขณะจ้องท้องฟ้าเหนือสะพาน “คุณขับได้ดีนะ” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เมื่อรถซีซ่าร์ แม็กซิมัสแล่นขึ้นสู่ช่วงกลางสะพาน Bay Bridge เสียงเครื่องยนต์ไม้ผสานเข้ากับเสียงลมแรงที่พัดซัดมาจากอ่าวซานฟรานซิสโกจนเกิดเป็นจังหวะสั่นสะเทือนเบา ๆ รอบตัว เอสต้ากระชับมือบนพวงมาลัยแน่น ดวงตาสีเทาเงินของเธอฉายแสงทองจางในแสงแดดยามเย็นเนตรแห่งฟีบี้เริ่มทำงาน มองเห็นการเคลื่อนไหวรอบข้างชัดเจนราวกับทุกอย่างชะลอความเร็วลง รถมอร์ทัลทั้งหลายขวักไขว่ในทุกเลน แสงไฟท้ายกระพริบวูบวาบดั่งดาวแดงระยิบ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ระวังขวาไว้ด้วยครับ รถตู้กำลังเบรก” เสียงยาซานดังอย่างใจเย็นราวครูฝึกประจำสนาม เขามองเธอจากด้านข้าง พลางตรวจความเร็วบนแผงเรือนไมล์ที่คงที่อยู่ที่ 52 ไมล์ต่อชั่วโมง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“เห็นแล้วค่ะ รุ่นพี่” เอสต้าตอบอย่างมั่นใจ มือเธอขยับพวงมาลัยนิดเดียวเพื่อเบี่ยงเลนซ้ายอย่างนุ่มนวลก่อนใช้สัญญาณไฟเปิดไว้ล่วงหน้า เสียง <span style="color: rgb(105, 105, 105); background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ติ๊กติ๊กติ๊ก<span style="color: rgb(105, 105, 105); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ดังอย่างเป็นจังหวะก่อนที่รถจะเคลื่อนไปในช่องว่างเล็ก ๆ ระหว่างรถเก๋งสีเงินกับมินิแวน เธอหมุนพวงมาลัยในองศาพอดี รักษาความเร็วให้สมดุลโดยไม่ต้องเบรกหนัก รถทั้งคันไหลไปตามจังหวะถนนอย่างนุ่มราวกับมีเส้นล่องหนคอยนำทาง <span style="color: rgb(105, 105, 105); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ในหัวของเอสต้ามีแต่เสียงพึมพำประชดตัวเอง <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โอ้ ไอ้เชี้ย... ฉันกำลังขับตู้โชว์ไม้กลางฝูงเหล็กนี่นะ... ถ้าใครรู้ว่ามันมีมนต์พรางคงขำกลิ้งแน่ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เมื่อเข้าเลนหลักได้ เอสต้าคงระยะห่างจากรถข้างหน้าไว้เป๊ะราวกับจับตาด้วยไม้บรรทัด ดวงตาเนตรทองของเธอมองทะลุม่านพลังเล็ก ๆ ที่พรางอยู่ เห็นไอระเหยของเครื่องยนต์คันหน้าไหลวนอย่างสมมาตร “ระยะปลอดภัย... สามคันรถพอดี” เธอพึมพำเบา ๆ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ดีมากครับ” ยาซานเอ่ยด้วยน้ำเสียงอบอุ่น “คุณเริ่มเข้าใจการอ่านจังหวะของการขับรถบนถนนแล้ว”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ค่ะ ก็ไม่ยากเท่าไหร่... แค่ต้องพยายามไม่อยากขับรถคนข้างหน้าทิ้งลงอ่าวก็พอ” เธอว่าหน้านิ่ง แต่เสียงนั้นเจือความหงุดหงิดปนขำ ยาซานหัวเราะเบา ๆ จนแทบกลั้นไม่อยู่ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> แสงสีทองของยามเย็นค่อย ๆ ละเลียดไปทั่วสะพาน รถทุกคันเริ่มหนาแน่นอีกครั้งก่อนเข้าสู่ทางลาดชันขึ้นสู่ตอนกลางสะพาน เอสต้ามองกระจกข้างตรวจช่องว่างซ้ายขวาอย่างชำนาญ เธอใช้จังหวะสั้น ๆ ในการเปลี่ยนเลนอีกครั้ง ขยับมือเปิดไฟเลี้ยวติดขึ้น เสียงเครื่องยนต์ตอบรับในระดับคงที่ รถไหลเรียบโดยไม่สะดุดแม้ในระยะห่างแค่ไม่กี่ฟุต <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ดีมากครับ เซนจูเรี่ยนบลอสซัม” ยาซานพูดพร้อมรอยยิ้มบางที่มุมปาก “แต่ตอนนี้มาลองอะไรสนุก ๆ กันหน่อย” “สนุก? หืออ” เอสต้าหันมามองครึ่งตา “อย่าบอกนะว่ารุ่นพี่จะให้ขับแบบ Fast & Furious บนสะพานที่มีมอร์ทัลอยู่เต็มไปหมดเนี่ย” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ยาซานไม่ตอบคำถามนั้น เขาเพียงเอียงตัวเล็กน้อย มือแตะคทาแห่งแสงสนธยาที่แขวนอยู่ข้างเอว ก่อนจะออกคำสั่งเสียงเรียบแต่เด็ดขาด “Evasive Maneuver” เสียงยาซานยังคงนิ่งบอกับทางเอสต้าที่ขับอยู่ “คันหน้าเบรกกะทันหันทางขวา คันหลังเร่งความเร็ว เข้าซ้ายเดี๋ยวนี้” เอสต้าหรี่ตาเล็กน้อย แสงทองในดวงตาเทาเงินพลันลุกวาบ เธอปล่อยลมหายใจสั้น “รับทราบ” มือทั้งสองจับพวงมาลัยแน่นแล้วหมุนควงซ้ายเฉียบ รถม้าพลังเดมิก็อดเบี่ยงตัวในองศาเป๊ะ ร่างทั้งคันเอียงนิด ๆ แต่ไม่เสียสมดุล ล้อไม้กระทบพื้นซีเมนต์เพียงเสี้ยววินาที ก่อนจะกลับเข้าช่องกลางใหม่อย่างสงบนิ่ง เธอกระตุกพวงมาลัยกลับพร้อมดึงคันเร่งเสริมแรงพลังเวทให้รถทรงตัวอยู่บนความเร็วเดิม เสียงเครื่องยนต์ร้องต่ำแต่มั่นคงราวกับกำลังหัวเราะเยาะแรงโน้มถ่วง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ยาซานยิ้มบาง ดวงตาเปล่งประกายสนธยา “ยอดเยี่ยม... คุณจัดการได้เก่งกว่าที่ผมคาดไว้มาก นึกว่าจะลนลานเสียแล้ว” เอสต้าหัวเราะในคอ “รุ่นพี่คะ ถ้าอยากจะทดสอบอะไรอีกล่ะก็ ช่วยบอกก่อนนะคะว่าฉันต้องทำในถนนจริง” “แต่นั่นแหละคือจุดประสงค์ของการสอบ” เขาตอบเรียบ ๆ พลางมองเส้นทางเบื้องหน้า “การเอาตัวรอดในโลกที่ไม่รอให้คุณพร้อมก่อนและไม่ประมาท” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เธอส่ายหน้าเบา ๆ แต่ยิ้มมุมปาก “เข้าใจละ... โลกมันโหดก็ต้องบ้ากว่ามันสินะ” เธอเร่งเครื่องอีกนิด เสียงลมกระแทกหน้ารถดังขึ้นพร้อมความเร็วที่คงที่ 55 ไมล์ต่อชั่วโมง รถม้าพลังเวทคันไม้ไหลเข้าสู่เส้นตรงกลางสะพาน Bay Bridge ท่ามกลางแสงอาทิตย์ช่วงเย็น <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <img src="static/image/hrline/1.gif" border="0" alt=""> <p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, "sans-serif", "Microsoft YaHei", SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, "Microsoft YaHei Light", "Microsoft YaHei"; font-size: 5px; text-align: center; line-height: 1.38;"> ยาซาน<div style="outline-style: none; color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large; text-align: center;">พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5</div><div style="outline-style: none; color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large; text-align: center;">โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20</div><div style="outline-style: none; color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large; text-align: center;">กลิ่นหอมจาก น้ำหอมเฮคาที - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +10</div><div style="outline-style: none; font-size: 5px; color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; text-align: center;">(ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 0 5 7 9 ทำให้ได้รับความโปรดปรานจาก NPC TGC SP Lares Satyr ได้รับความโปรดปราน+10)</div><div style="outline-style: none; font-size: 5px; color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; text-align: center;"> </div><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><div style="outline-style: none; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, "sans-serif", "Microsoft YaHei", SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, "Microsoft YaHei Light", "Microsoft YaHei"; font-size: 5px; color: rgb(105, 105, 105); text-align: center;">รออนุมัติผ่านถึงจะได้ไปต่อ</div>

หน้า: [1]

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver

ด่านเก็บค่าผ่านทางสะพานเบย์