สถานีรถไฟฟ้า BART

God โพสต์ เมื่อวาน 09:09

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Pacifico&family=Kanit:wght@400;600;800&display=swap" rel="stylesheet">

<style>

/* วอลเปเปอร์ “ทั้งหน้า” (ยังใช้งาน) */
html::before{
content:"";
position:fixed; inset:0; z-index:-1; pointer-events:none;
background:url("https://img2.pic.in.th/pic/a061441bef9b0c28829fe55f7fe5554d.jpg") center/cover no-repeat;
opacity:1;
}

/* ================== SCOPE LOCK: มีผลเฉพาะใน #soft-pastel ================== */
#soft-pastel{
/* พาเลตใหม่ (Pastel Sky & Sage) */
--snow: #EBEFF8;/* ขาวอมฟ้า */
--sky1: #D3E1EE;/* ฟ้าเทาอ่อน */
--sky2: #C0D0E7;/* ฟ้าน้ำเงินพาสเทล */
--rose: #EACBD1;/* ชมพูนมเย็น */
--sage: #97AF8F;/* เขียวเสจพาสเทล */

--ink: #4f5360; /* สีตัวอักษรหลัก */
--soft-shadow: 0 12px 28px rgba(40,54,70,.12), 0 3px 8px rgba(40,54,70,.08);
--radius: 22px;
--maxw: 820px;

color: var(--ink);
font-family:'Kanit',system-ui,-apple-system,Segoe UI,Roboto,sans-serif;
position:relative;
}
#soft-pastel *{ box-sizing:border-box }

/* พื้นหลังนุ่ม ๆ ภายในบล็อกนี้เท่านั้น */
#soft-pastel::before{
content:""; position:absolute; inset:0; z-index:-1; pointer-events:none;
background:
radial-gradient(60% 45% at 12% 0%, var(--snow), transparent 55%),
linear-gradient(180deg,
 color-mix(in oklab, var(--sky1) 45%, white 55%) 0%,
 color-mix(in oklab, var(--sky2) 45%, white 55%) 50%,
 color-mix(in oklab, var(--rose) 40%, white 60%) 85%);
opacity:.95;
}

/* ================== โครงหลัก ================== */
#soft-pastel .post-wrap{
padding:28px;
background: linear-gradient(180deg, var(--snow), transparent 70%);
border-radius: 16px;
}

#soft-pastel #box01{
max-width:980px; margin:0 auto;
border-radius: var(--radius);
padding:40px 44px;
/* ขอบกลืน: ไม่มีเส้นขอบแข็ง ใช้เงานุ่มแทน */
background: linear-gradient(180deg,
 color-mix(in oklab, var(--snow) 92%, white 8%) 0%,
 color-mix(in oklab, var(--sky2) 28%, white 72%) 100%);
box-shadow: var(--soft-shadow), inset 0 1px 0 rgba(255,255,255,.5);
position:relative; overflow:hidden;
}

/* ไฮไลต์แสงฟุ้ง */
#soft-pastel #box01::before{
content:""; position:absolute; inset:-6% -8% -20% -8%; pointer-events:none;
background:
radial-gradient(65% 55% at 8% 0%, rgba(255,255,255,.55), transparent 60%),
radial-gradient(55% 45% at 100% 0%, color-mix(in oklab, var(--rose) 26%, transparent), transparent 60%);
}

/* เฟรมเนื้อหา: ขอบกลืนด้วย inner glow โทนฟ้าขาว */
#soft-pastel .phx-frame{
max-width: var(--maxw);
margin:10px auto 0;
padding:18px 16px 8px;
border-radius: calc(var(--radius) + 2px);
background: color-mix(in oklab, var(--snow) 88%, white 12%);
box-shadow:
inset 0 0 0 1px color-mix(in oklab, var(--sky1) 16%, var(--sky2) 10%),
var(--soft-shadow);
}

/* หัวเรื่อง: ไล่เฉดฟ้า -> เสจ */
#soft-pastel .phx-title{
margin:10px 0 6px; text-align:center; line-height:1;
font-family:'Pacifico', cursive; font-size:48px; letter-spacing:.5px;
background: linear-gradient(90deg, var(--sky2), var(--sage));
-webkit-background-clip:text; background-clip:text; color:transparent;
text-shadow: 0 10px 24px rgba(151,175,143,.22);
}
#soft-pastel .phx-sub{ text-align:center; color:#626977; font-size:14px; margin:0 0 18px }

/* รูป hero: เส้นขอบกลืนมาก ๆ */
#soft-pastel .phx-hero{
width:78%; max-width:640px; margin:0 auto 20px;
border-radius:16px; overflow:hidden;
box-shadow:
0 0 0 1px color-mix(in oklab, var(--sky1) 12%, var(--sky2) 10%),
var(--soft-shadow);
background: color-mix(in oklab, var(--sky1) 12%, white 88%);
}
#soft-pastel .phx-hero img{ display:block; width:100%; height:auto; transition:transform .5s ease, filter .5s ease }
#soft-pastel .phx-hero img:hover{ transform:scale(1.03); filter:saturate(1.03) contrast(1.02) }

/* การ์ดเนื้อหา: ไล่เฉดชมพู -> เสจ (กลืนเนียน) */
#soft-pastel .phx-card{
position:relative;
width:82%; max-width:660px; margin:12px auto 24px;
border-radius: var(--radius); padding:22px 24px; text-align:center;
background: linear-gradient(180deg, var(--rose) 0%,
 color-mix(in oklab, var(--sage) 55%, white 45%) 100%);
box-shadow:
0 12px 26px rgba(40,54,70,.10),
0 2px 6px rgba(40,54,70,.06),
inset 0 1px 0 rgba(255,255,255,.55),
inset 0 0 0 1px color-mix(in oklab, var(--rose) 12%, var(--sky2) 6%);
}
#soft-pastel .phx-card::before{
content:""; position:absolute; inset:0; border-radius:inherit; pointer-events:none;
background: radial-gradient(120% 85% at 50% -20%, rgba(255,255,255,.20), transparent 60%);
}

/* ตัวหนังสือ */
#soft-pastel .phx-card h2{
font-family:'Pacifico', cursive; font-size:36px; margin:4px 0 8px;
background: linear-gradient(90deg, #ffffff, var(--snow));
-webkit-background-clip:text; background-clip:text; color:transparent;
text-shadow: 0 8px 18px rgba(255,255,255,.30);
}
#soft-pastel .phx-tag{ color:#6b7381; font-weight:700; margin:2px 0 12px; letter-spacing:.02em }
#soft-pastel .phx-body{ color:#4b5160; line-height:1.95; font-size:15.5px; letter-spacing:.1px }
#soft-pastel .phx-body p{ margin:10px 0 }

/* Responsive */
@media (max-width: 600px){
#soft-pastel .phx-title{ font-size:40px }
#soft-pastel .phx-card h2{ font-size:30px }
#soft-pastel .phx-hero, #soft-pastel .phx-card{ width:92% }
}
</style>

<div id="soft-pastel">
<div class="post-wrap">
<div id="box01">
 <div class="phx-frame">
 <h1 class="phx-title">สถานีรถไฟฟ้า BART</h1>
 <div class="phx-sub">(รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา)</div>

 <figure class="phx-hero">
 <img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/istockphoto-1177105434-612x612.jpg" alt="Hero Image">
 </figure>

 <section class="phx-card">
 <h2>สถานีรถไฟฟ้า BART</h2>
 <div class="phx-tag">[ หัวใจการเดินทางแห่งอ่าวเบย์แอเรีย ]</div>
 <div class="phx-body">
 ระบบรถไฟฟ้าขนส่งมวลชนในเขตเบย์แอเรีย (BART - Bay Area Rapid Transit) เป็นโครงข่ายรถไฟที่สำคัญยิ่งในการเชื่อมโยงเมืองต่าง ๆ รอบอ่าวซานฟรานซิสโก BART ครอบคลุมพื้นที่หลัก ๆ ทั้งซานฟรานซิสโก โอ๊คแลนด์ เบิร์กลีย์ และขยายไปถึงซานโฮเซ โดยมีจุดเด่นอยู่ที่ "Transbay Tube" อุโมงค์ใต้ทะเลที่พาคุณลอดข้ามอ่าวเชื่อมระหว่างซานฟรานซิสโกกับโอ๊คแลนด์ได้อย่างรวดเร็ว สถานีต่าง ๆ สะดวกต่อการเดินทางไปยังสถานที่สำคัญ อาทิ สนามบิน SFO และ Oakland พร้อมเชื่อมต่อกับระบบขนส่งอื่น ๆ เช่น Caltrain และ MUNI ถือเป็นทางเลือกหลักในการหลีกเลี่ยงการจราจรที่ติดขัดในเบย์แอเรีย
 </div>
 </section>

 </div>
</div>
</div>
</div>

Moneka โพสต์ เมื่อวาน 21:50

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Moneka เมื่อ 2025-10-19 23:47 <img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0" style="background-color: transparent; font-family: Sarabun, sans-serif; font-size: 12pt; white-space-collapse: preserve;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 19 เดือน ตุลาคม ปี 2025<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ช่วงเช้า เวลา 09.44 - 10.44 เป็นต้นไป ณ สถานีรถไฟฟ้า BART ซานฟรานซิสโก เปลี่ยนจังหวะการเดินทัพตามคำสั่งอย่างรวดเร็ว <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เสียงฝีเท้าของกองร้อยที่ 2 ดังสะท้อนเป็นจังหวะคงที่ท่ามกลางอากาศเย็นของช่วงสาย พวกเขาเพิ่งผ่านทางลาดชันของ CA-24 ที่แสนโหดมาได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ขณะนี้ทั้งหน่วยกำลังเดินเรียงหนึ่งเข้าสู่เขตเมืองของโลกภายนอก สถานีรถไฟฟ้า BART ของเขตเบย์แอเรีย ที่ถูกปรับใช้เป็นสนามทดสอบใหม่ของค่ายจูปิเตอร์ เสียงโลหะและหนังรัดของสัมภาระกระทบกันเบา ๆ ทุกครั้งที่พวกเขาเคลื่อนไหว กลายเป็นทำนองเดียวกับเสียงแผ่วของสายลมใต้โครงสร้างคอนกรีต <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ภาพเบื้องหน้าคือเสาโครงสร้างขนาดยักษ์เรียงรายขนานไปตามแนวเพดานสูง ผิวพื้นเรียบเย็นจนสะท้อนเงาแสงไฟนีออนสีขาวซีด พื้นคอนกรีตบางช่วงถูกแต่งให้เรียบลื่น ขณะที่บางส่วนกลับแตกร้าวจนเห็นเหล็กเส้นผุพังซ่อนอยู่ด้านใน บันไดเลื่อนสองฝั่งที่เคยขนผู้โดยสารนับหมื่นขึ้นลงถูกปิดตายด้วยแผ่นโลหะ ข้างบันไดเต็มไปด้วยฝุ่นและเศษกระจกเก่า ๆ ที่สะท้อนเงาเหล่าทหารเหมือนภาพซ้อนของอดีตนี้ค่ายจูปิเตอร์มันเล่นใหญ่ขนาดนี้เลยหรอวะเนี้ย…สุดยอด <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ต่อไปคือบททดสอบการปรับตัวต่อจังหวะ” เสียงของ เฟเบียส รูฟัส ดังขึ้นข้างหูโมนีก้า ร่างองลาเรสยังคงอยู่ในกิ่งไม้ที่เหน็บไว้ข้างเอวของเธอ “ในสถานการณ์ยุทธวิธีจริง คำสั่งเปลี่ยนได้ทุกวินาที พวกเจ้าต้องเปลี่ยนจังหวะการเดินทัพได้อย่างรวดเร็วและพร้อมเพรียง” โมนีก้าพยักหน้าช้า ๆ ขณะกระชับสายรัดสัมภาระให้แน่นขึ้น การเพิ่มน้ำหนักจำลองเล็กน้อยที่เพิ่งได้รับทำให้สัมภาระบนหลังของเธอรู้สึกเหมือนก้อนหินร้อยก้อนถ่วงอยู่บนกระดูกสันหลัง แต่เธอไม่ปริปากบ่นแม้แต่น้อย เพราะเข้าใจดีว่าทุกครั้งที่ลาร์เรสพูดว่าเล็กน้อยมันไม่เคยหมายถึงน้ำหนักที่คนทั่วไปจะรับไหว <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “แถวตอนเรียงหนึ่ง! เดินปกติ! (Pace Normalis!)” เสียงสั่งเริ่มต้นดังขึ้นพร้อมเสียงตะโกนยืนยันจากกิ่งไม้พูดได้ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เสียงฝีเท้ากระทบพื้นคอนกรีตดังก้องเป็นระเบียบ ตึก... ตึก... ตึก... โมนีก้าก้าวนำอยู่หัวแถว ใช้ช่วงเวลาเริ่มต้นนี้ควบคุมการหายใจของตนเองให้สม่ำเสมอ พยายามปล่อยให้ร่างกายได้ฟื้นตัวจากความล้าในส่วนที่ยังเหลือ การเดินในจังหวะปกติให้คงรูปแถวได้ตลอดหนึ่งชั่วโมงนั้นยากกว่าที่คิด เพราะทุกคนเริ่มมีจังหวะการหายใจที่ต่างกันตามความอ่อนแรงของร่างกาย อากาศใต้ดินชื้นและเย็นจัด เมื่อพวกเขาเดินเข้าสู่ทางเดินใต้ดินที่เลียนแบบ Transbay Tube ของระบบจริง เสียงหายใจเริ่มดังแข่งกับเสียงรองเท้าเหล็ก <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “เดินเร็ว! (Pace Celer!)” เฟเบียสสั่งอย่างเฉียบขาด <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ทันทีที่ได้ยินคำสั่ง ทั้งกองร้อยขยับพร้อมกันโดยอัตโนมัติ จังหวะการก้าวเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แขนของพวกเขาเหวี่ยงไปมาหนักขึ้นเพื่อสร้างแรงส่ง โมเมนตัมของการเดินเร็วนี้ไม่ใช่การเร่งรีบ แต่เป็นการทดสอบการควบคุมความเร็วให้คงเส้นคงวา โมนีก้ากัดฟันแน่น ดวงตาสีเทาเงินจับจ้องไปยังแนวเสาเบื้องหน้า เธอไม่มองพื้น เพราะรู้ว่าทุกการเหลือบตาจะทำให้เสียจังหวะเพียงเสี้ยววินาทีและในสนามนี้ เสี้ยววินาทีก็ถือเป็นข้อผิดพลาด <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ลมหายใจเริ่มหนักขึ้นเมื่อผ่านไปสิบนาที เสียงกระทบของสัมภาระด้านหลังสั่นสะเทือนเข้ามาที่หัวไหล่ของเธอ แต่ก่อนที่ความเหนื่อยจะมีโอกาสสะสม เสียงของเฟเบียสก็ดังขึ้นอีกครั้ง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “เดินเร่งด่วน! (Pace Maximus!)” คำสั่งที่ฟังเหมือนง่ายแต่ทุกคนในหน่วยรู้ดีว่านั่นหมายถึงการลงโทษทางร่างกายที่แท้จริง เสียงรองเท้าทั้งแถวดังสนั่น พื้นคอนกรีตสะเทือนเล็กน้อยเมื่อทุกคนเริ่มก้าวในจังหวะที่ยาวและเร็วที่สุดเท่าที่มนุษย์สามารถทำได้โดยไม่แตกแถว แขนเหวี่ยงสุดแรง ขาเหยียดจนกล้ามเนื้อหลังต้นขาแทบฉีก เสียงหอบเริ่มกลืนกันเป็นเสียงเดียว <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ทหารคนที่ห้า! อย่าลากเท้า! การลากเท้าคือการทรยศต่อจังหวะของเพื่อน!” เสียงนั้นสะท้อนก้องไปทั่วอุโมงค์ราวกับฟ้าผ่ากลางเหล็ก โมนีก้ากลั้นหายใจชั่วครู่ก่อนจะปรับแรงก้าวของตนเองให้มั่นคงขึ้น เธอรู้ดีว่าคำดุด่านั้นไม่ใช่เพียงต่อคนเดียว แต่คือคำเตือนสำหรับทั้งหน่วยให้ไม่หลุดออกจากจังหวะชีวิตเดียวกัน เหงื่อไหลซึมผ่านขอบหมวกเกราะเข้าตา เธอพยายามไม่ยกมือขึ้นเช็ดเพราะจะทำให้เสียสมดุล โล่บนแขนซ้ายหนักขึ้นทุกวินาที จนเธอรู้สึกเหมือนร่างกายจะดับวูบ แต่แล้วเสียงของเฟเบียสก็ดังอีกครั้ง คราวนี้ไม่ใช่คำดุ หากแต่เป็นคำสั่งที่ทำให้กล้ามเนื้อทุกส่วนแทบช็อก <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “เดินปกติ!” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เพียงเสี้ยววินาทีหลังคำสั่ง ร่างกายของทุกคนต้องเปลี่ยนจากก้าวยาวเร็วที่สุดมาสู่จังหวะสั้นและช้าทันที โมนีก้ารู้สึกว่ากล้ามเนื้อขาตึงจนแทบระเบิด เธอต้องลดการเหวี่ยงแขนทันควัน ปรับการหายใจให้ลึกขึ้นเพื่อลดอัตราการเต้นของหัวใจโดยไม่เสียการทรงตัว เสียงหอบของเพื่อนร่วมหน่วยกลายเป็นเสียงเดียวกันที่สะท้อนในอุโมงค์ราวกับลมหายใจของสิ่งมีชีวิตขนาดมหึมา <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ภารกิจดำเนินต่ออีกเกือบหนึ่งชั่วโมง เดินเร็วสามนาที, ปกติหนึ่งนาที, เร่งด่วนห้านาที, แล้ววนกลับซ้ำเหมือนเครื่องจักรสงครามที่ไม่รู้จักคำว่าพัก ไม่มีใครพูด ไม่มีเสียงบ่น มีเพียงเสียงฝีเท้าที่หลอมรวมเป็นจังหวะเดียวกับเสียงหัวใจของทุกคนในกองร้อย เมื่อครบหนึ่งชั่วโมงพอดี เสียงของ คุณไคลน์ ดังขึ้นแทนเฟเบียส “หยุด!” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ฝีเท้าทั้งหมดหยุดพร้อมกันในชั่วพริบตา ความเงียบกลับมาเยือนอีกครั้ง โมนีก้าทรุดตัวนั่งพิงกำแพงคอนกรีต โล่สคูทุมของเธอวางข้างตัว เสียงโลหะสัมผัสพื้นเบา ๆ ดังก้องในอุโมงค์ที่เงียบงันเกินจริง เธอหายใจแรงจนหน้าอกกระเพื่อม เหงื่อไหลเข้าร่องนิ้วมือที่ถือโล่แน่นจนสั่น “วินัยของพวกเจ้า... เป็นที่น่าพอใจ” เขาหยุดหนึ่งจังหวะก่อนเสริมด้วยน้ำเสียงเข้ม “แต่การปรับตัวยังต้องฝึกฝนอีกมาก ในสนามจริง คำสั่งไม่รอใคร แม้แต่คนที่หอบอยู่ข้างกำแพง” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โมนีก้ายิ้มเหนื่อย ๆ ดวงตาสีเทาเงินยังคงส่องประกายท่ามกลางเหงื่อและฝุ่น “เข้าใจแล้วค่ะ... ลาร์เรสเฟเบียส…” ถึงจะเหมือนอยากจะบ่นแต่สุดท้ายก็สอบต่อวนไป<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, "sans-serif", "Microsoft YaHei", SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, "Microsoft YaHei Light", "Microsoft YaHei"; font-size: 5px; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">รางวัล: พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5 เฟเบียส รูฟัส

หน้า: [1]

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver

สถานีรถไฟฟ้า BART