[ทิศเหนือของค่าย] ป่าต้องห้าม - โซนอื่น ๆ - Percy Jackson and the Olympians Thailand

Denista โพสต์ 2024-11-20 13:33:13

Rita โพสต์ 2024-11-21 10:32:02

Rita โพสต์ 2024-11-21 13:32:51

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Rita เมื่อ 2024-11-21 13:44 

<meta charset="UTF-8">
<meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
<title>Roleplay Box</title>
<style>
 html {
 background-color: #333; /* สีพื้นหลังเว็บ */
 color: #fff; /* สีตัวอักษร */
 font-family: Arial, sans-serif;
 margin: 0;
 height: 100%; /* ให้เต็มความสูงหน้าจอ */
 }
 .main-content {
 display: flex;
 justify-content: center;
 align-items: center;
 min-height: 100vh;
 padding: 0 15px;
 }
 .roleplay-box {
 border: 2px solid red;
 background-color: black;
 padding: 15px;
 margin: 10px;
 border-radius: 10px;
 max-width: 500px;
 box-shadow: 0 0 10px rgba(255, 0, 0, 0.7);
 }
 .character-name {
 font-size: 1.2em;
 font-weight: bold;
 color: #ff6666;
 margin-bottom: 8px;
 }
 .roleplay-content {
 font-size: 1em;
 color: #fff;
 }
</style>

<container>

<div class="main-content">
 <div class="roleplay-box">
 <div class="character-name"> </div><div class="character-name" style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/QjBAJqg.jpeg" width="300" _height="500" border="0"> </div><div class="character-name" style="text-align: center;"> </div><div class="character-name" style="text-align: center;">ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit</div>
 <div class="roleplay-content">

 บทที่ 3: การต่อสู้กับฮาร์ปี้</div><div class="roleplay-content"> </div><div class="roleplay-content"> </div><div class="roleplay-content" style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/q2aonso.jpeg" width="300" _height="500" border="0"> </div><div class="roleplay-content" style="text-align: center;"> </div><div class="roleplay-content"> 

 ภายในลานโล่งที่ล้อมรอบด้วยหน้าผาสูงชัน เสียงลมหวีดหวิวพัดผ่านเหมือนเสียงร้องไห้ของสิ่งลี้ลับ ริต้ายืนอยู่กลางพื้นที่นั้น หอกเงินในมือของเธอสะท้อนแสงอาทิตย์ยามบ่าย ใบหน้าของเธอเปื้อนฝุ่นจากการเดินทาง แต่ดวงตากลับส่องประกายแห่งความมุ่งมั่น</div><div class="roleplay-content"> 

 เสียงปีกกระพือดังขึ้นจากด้านบน อสุรกายฮาร์ปี้โฉบลงมาจากฟ้า ดวงตาสีแดงเพลิงจับจ้องริต้าอย่างกระหาย มันส่งเสียงกรีดร้องสูงแสบแก้วหู</div><div class="roleplay-content"> 

 “เจ้ามนุษย์ตัวเล็ก คิดหรือว่าเจ้าจะรอดจากข้าที่ปกครองพื้นที่นี้?” ฮาร์ปี้พูด น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน</div><div class="roleplay-content"> 

 ริต้าไม่ตอบ เธอจับหอกแน่น ตั้งท่าพร้อมรับการโจมตี ความกลัวในใจเธอถูกกลบด้วยสัญชาตญาณการเอาตัวรอด</div><div class="roleplay-content"> 

 “ถ้าแกอยากขวางทางฉัน งั้นก็มา!” ริต้าตะโกน</div><div class="roleplay-content"> 

 ฮาร์ปี้พุ่งลงมาด้วยความเร็ว กรงเล็บแหลมคมของมันพุ่งตรงมาที่เธอ ริต้ากระโดดหลบไปด้านข้างในเสี้ยววินาที หอกในมือของเธอฟาดสวนกลับไป แต่ฮาร์ปี้ไวพอที่จะหลบได้</div><div class="roleplay-content"> 

 “เร็วดีนี่...” ริต้ากล่าวพึมพำ หอบเล็กน้อย</div><div class="roleplay-content"> 

 ฮาร์ปี้หัวเราะเยาะก่อนจะพุ่งลงมาอีกครั้ง คราวนี้มันใช้กรงเล็บโจมตีพร้อมกับปีกที่เหมือนคมมีด ริต้าตั้งสติ ใช้หอกปัดป้องการโจมตีและแทงสวนกลับอย่างแม่นยำ

 ฉึก!</div><div class="roleplay-content"> 

 หอกปักเข้าที่ปีกของฮาร์ปี้ แสงสีเงินจากหอกแผ่กระจายออกมา มันส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะพยายามบินหนี แต่ริต้าไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไป</div><div class="roleplay-content"> 

 “นี่คือจุดจบของแก!” ริต้าร้องลั่น เธอกระโดดขึ้นสูงและปักหอกลงกลางอกของมัน

 เปรี้ยง!</div><div class="roleplay-content"> 

 ร่างของฮาร์ปี้สั่นสะท้านก่อนจะแตกสลายเป็นฝุ่นละอองสีทองที่ลอยไปตามสายลม มันค่อยๆ จางหายไป ทิ้งเพียงความเงียบงันไว้เบื้องหลัง</div><div class="roleplay-content"> 

 “ข้าอาจจะแพ้วันนี้...แต่ข้าจะกลับมา” เสียงของมันเลือนรางราวกับสายลมที่พัดผ่าน</div><div class="roleplay-content"> 

 ริต้าหยุดยืน หอบหายใจหนัก เธอปล่อยหอกลงข้างตัวก่อนจะมองดูฝุ่นสีทองที่ลอยขึ้นฟ้า เธอรู้ว่าฮาร์ปี้ไม่ได้ถูกทำลายอย่างสมบูรณ์ แต่มันกลับไปยังทาร์ทารัสเพื่อรอรวมตัวกลับมา</div><div class="roleplay-content"> 

 “ครั้งต่อไป ฉันจะพร้อมมากกว่านี้” เธอพูดกับตัวเอง ก่อนจะจับหอกแน่นและเดินออกจากลานโล่ง มุ่งหน้าสู่การเดินทางที่รอเธออยู่</div><div class="roleplay-content"> </div><div class="roleplay-content" style="text-align: right;">หมายเหตุ: รางวัลแต้มตื่นรู้ +2 จากการเรียนรู้การชนะฮาร์ปี้ครั้งแรก</div>
 </div>
</div>
</container>

Denista โพสต์ 2024-11-21 16:15:33

<div class="amn-body" style="--color:#D49EB6">
<div class="amn-wrap"><div class="amn-img">
<img src="https://i.imgur.com/EwZOvSY.png"></div>
<div class="amn-imc"><img src="https://i.imgur.com/viEc8Wc.png"></div>
<div class="amn-title">Aphrodite</div><div class="amn-lyric">Lovers of Pleasure</div>


<div class="amn-quote">i am not perfect. i say stupid things sometimes. i have scars left by people who did me wrong. i'm a little crazy, and probably won't change. —- NEREZA HENLADYS
</div>
<div class="amn-texto">
มือซ้ายถือหอก มือขวาถือมีดสั้น ดวงตาของเนเรซ่าจับจ้องไปที่แผ่นหลังของอสูรกายเพศหญิงที่มีปีกนกขนาดใหญ่และร่างกายที่ปกคลุมด้วยขนนก ธิดาอะโฟรไดท์ยังไม่ได้บ้าหรือโง่จนเลือกปาอาวุธเข้าใส่ศัตรูจนปล่อยให้มือว่าง เธอเลือกวิธีที่ง่ายและดั้งเดิมกว่านั้น.. หอกของเธอฟาดลงกับลำต้นข้างพุ่มไม้สร้างเสียงดังสะนั่น ฮาร์ปี้ที่ตกเป็นเหยื่อกรีดร้องเสียงสูงปีกของมันกางออกพร้อมโผบินขึ้นเหนือศีรษะของเธอ เนเรซ่าขมวดคิ้ว เธอพึมพัมกับตัวเอง ก้าวถอยออกไปสองสามก้าวเพื่อเว้นระยะห่าง “ ไม่เอาน่า อย่าบินสิ ”
 
“ อยากตายสินะ ! ดี ไม่มีเด็กโง่หลงมาแถวนี้นานแล้ว !! ” เสียงแหลมแสบหูของฮาร์ปี้เต็มไปด้วยความเย้ยหยัน อสูรกายครึ่งนกครึ่งคนกระพือปีกแรง ๆ หมายจะพัดสาวสวยให้ปลิวไปกระแทกกับต้นไม้แต่กลับไม่สำเร็จ เพราะเนเรซ่าม้วนหอกใช้ปลายแหลมปักลงกับพื้น ยึดร่างของเธอให้คงอยู่ที่พื้นดินไม่ขยับเขยื้อน
 
ทายาทของเทพีแห่งความงามกัดฟันและก้มหน้าลงต้านทานแรงลมที่กระหน่ำเข้าใส่ตัว และฮาร์ปี้นั่นก็ใช้โอกาสที่เธอไม่สามารถตอบโต้พุ่งลงมาจากฟ้าโดยยื่นกรงเล็บออกมาหมายจะโฉบตัวเธอหรือไม่ก็สร้างบาดแผล มันเกือบจะสำเร็จ ถ้าไม่ใช่ว่าเนเรซ่ายกมือขวาข้างที่ถือมีดสั้นขึ้นกันศีรษะทันทรงกรงเล็บของมันจิกเข้ากับมีดสัมฤทธิ์ไปเต็ม ๆ
 
เนเรซ่าสะบัดข้อมือเล็กน้อย ปลายมีดสัมฤทธิ์กรีดลงกับอุ้งเท้าของฮาร์ปี้ อสูรกายครึ่งนกครึ่งคนคำรามเสียงแหลม ปลากรงเล็บของมันขูดหลังมือของเธอจนเป็นแผลที่ทำให้ลมหายใจของเธอสะดุด ทั้งสองผละจากกัน ต่างฝ่ายต่างมีแผลสะกิดเล็ก ๆ
 
บ้าเอ้ย มีดสั้นทำระยะยากเกินไป สาวสวยจากเคบินสิบสบถเบา ๆ เธอดึงหอกขึ้นจากพื้น เปลี่ยนวิธีการถือมันให้เข้ากับตัวเอง และเริ่มตวัดหอกกรีกไปด้านหน้าไล่ต้อนฮาร์ปี้ที่มุ่งเข้ามา ทว่าเนเรซ่าไม่ใช่ผู้ชำนาญการ เธอยังมีจังหวะที่ตั้งรับไม่ทัน พื้นฐานการใช้มีดสั้นของเธอสมบูรณ์แบบ แต่กับหอก.. คงจะต้องไปเรียนเพิ่มจริง ๆ
 
สิ่งเดียวที่เธอทำได้คือตั้งสติ เนเรซ่าพยายามจัดลำดับลมหายใจให้คงที่ ดวงตาของเธอจ้องมองการเคลื่อนไหวของฮาร์ปี้อย่างใกล้ชิด ค่อยยกหอกปัดการโจมตี สลับกับหาโอกาสใช้หอกเป็นที่ตรึงร่างอันปราดเปรียวของอสูรกายครึ่งคนครึ่งนก หลายนาทีผ่านไปอย่างลำบาก เนเรซ่ากลืนน้ำลาย เธอเริ่มเหนื่อยแล้ว การต้องคอยระวังซ้ำไปซ้ำมา ทำสิ่งเดิม ๆ เพื่อหาโอกาส เป็นวิธีที่ฉลาดแต่กินแรงมาก
 
แต่แล้วก็ราวกับฟ้ามีตาไม่ก็แอรีสเห็นใจ ช่องโหว่สำคัญเกิดขึ้นแล้วเมื่อฮาร์ปี้ตัวนี้โผเข้าใส่เธอโดยกางปีกออก เนเรซ่าแสยะยิ้มกว้าง หอกกรีกของเธอแทงลงอย่างแม่นยำที่ปีกข้างหนึ่งของมัน ก่อนที่กรงเล็บตรงอุ้งเท้าของฮาร์ปี้จะมาถึง เธอดันแขนออกแทงหอกให้ทะลุปีกนั้นก่อนจะเหวี่ยงหอกไปทางต้นไม้โดยไม่ปล่อยมือจนแผ่นหลังของอสูรกระแทกกับลำต้น มันกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด พยายามดิ้นรนแต่ก็จบลงด้วยการถูกตรึงไว้กับพื้น
 
“ ฉันคิดว่าฉันรู้แล้วว่าหอกมีประโยชน์ยังไง.. ” บางทีเธออาจจะต้องนอกใจไพเพอร์ไปเรียนหอกจริง ๆ เนเรซ่าหัวเราะเสียงเย็น มือข้างที่ถือมีดสั้นของเธอขยับไปมาคล้ายการร่ายรำด้วยมีดที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายอันตราย“ ลาก่อน ” เมื่อสิ้นคำ .. มีดสั้นสัมฤทธิ์ก็ทิ่มลงที่คอของฮาร์ปี้อย่างแรงก่อนจะลากลงมาจนถึงอก เป็นอันปลิดชีพของอสูรกายที่น่าสงสารหนึ่งตัวให้รอคอยการหวนคืน
 
เนเรซ่าหอบหายใจ เธอหัวเราะด้วยความเหนื่อยหน่าย ลำตัวเปื้อนไปด้วยรอยเลือดของฮาร์ปี้“ โอ๊ย ให้ตาย.. ใช้แรงนี่มันเหนื่อยเป็นบ้า ” สาบานเลยว่าการเป็นนักสู้ไม่ใช่เรื่องง่าย ถึงแม้ว่าเธอจะอยากก็ตาม สาวสวยดึงอาวุธของหอก เก็บมันไว้ที่สายรัดอาวุธตรงแผ่นหลัง
 
“ ฉันเปลี่ยนใจแล้วจริง ๆ ขอโทษนะไพเพอร์ น้องสาวพี่ตกหลุมรักหอกซะแล้ว ”


 
 

<div align="center">
<img src="https://i.imgur.com/XZ2xsJp.png" width="300" border="0"> 
<img src="https://cdn.discordapp.com/attachments/938419295564750939/1308685069531086908/image.png?ex=673f8032&is=673e2eb2&hm=2f53cb14e8db921ccb4cf34694305bff116db302bc0c9b549330d4da465c0b5a&" width="350" border="0"> 
รางวัลแต้มตื่นรู้ +2 จากการเรียนรู้การชนะฮาร์ปี้ครั้งแรก </div>

</div>

<div class="amn-tags">
Nareza Henladys
all star
and
me!
<div class="amn-tt">CABIN10</div></div>
</div><a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt">@Hye Ri</a></div>

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Kanit'); Kanit {font-family: 'Kanit';} </style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css"/>
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="https://dl.dropbox.com/s/3vono8lj48a6cp8/birds.css?dl=0"/>

Eloise โพสต์ 2024-11-28 17:04:41

Eloise โพสต์ 2024-12-6 20:29:07

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Eloise เมื่อ 2024-12-6 20:32 <link rel="stylesheet" href="https://www.w3schools.com/w3css/4/w3.css">

<style>
#boxProfilebg {
border: 7px solid #FF6666;
border-radius: 30px;
padding: 10px;
box-shadow: #FF6666 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/rR3KDvy.png");
}
</style>

<div id="boxProfilebg">
<div align="center"> </div><div align="center"> </div><div align="center">

 
<div class="w3-card-4 w3-black" style="width:80%">

<div class="w3-black w3-hover-shadow w3-center"> </div><div class="w3-black w3-hover-shadow w3-center"> </div><div class="w3-black w3-hover-shadow w3-center"><div class="w3-black w3-hover-shadow w3-center"><div class="w3-black w3-hover-shadow w3-center"><div class="w3-black w3-hover-shadow w3-center">วันที่ 6 ธันวาคม 2024</div><div class="w3-black w3-hover-shadow w3-center">เวลา 06:00 น.</div></div></div></div><div class="w3-black w3-hover-shadow w3-center"><img src="https://i.imgur.com/HiVVn9A.gif" width="380" _height="15" border="0"> </div>

<div class="w3-container w3-center">
 <div style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><div style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><div style="text-align: left;"><div>เอโลอิสตื่นแต่เช้าพร้อมอุปกรณ์ขุดเหมืองครบครัน เธอออกเดินทางสู่ป่าต้องห้ามที่อากาศยามเช้าเต็มไปด้วยหมอกบาง ๆ ข้างกายมีเคอร์ติสจอมขี้ขลาด นกกระทาคู่ใจของเธอที่เดินเตาะแตะอยู่ข้างเท้า</div><div> </div><div>“บรรยากาศตอนเช้าน่ากลัวอย่างไรก็ไม่รู้ขอรับหมอกหนาเชียว” เคอร์ติสพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกังวลพลางมองไปรอบ ๆ ด้วยความระแวง</div><div> </div><div>“อย่าขี้ขลาดไปหน่อยเลยน่าเคอร์ติส นี่มันตอนกลางวันจะน่ากลัวได้ไงกัน ฉันกลับชอบเสียอีกอย่างน้อยก็ไม่ต้องคาดไฟฉายส่องกบแบบทุกครั้ง”</div><div> </div><div>“แต่มันก็วังเวงอยู่นะขอรับถ้าเกิดว่ามีอสุรกาย...” เคอร์ติสพูดพร้อมกับกระพือปีกเบา ๆ อย่างหวาดหวั่น</div><div> </div><div>“อย่าปากพล่อยน่า!” เอโลอิสหันมาทำหน้าดุใส่เจ้านกขี้ขลาดจนทำให้เคอร์ติสสะดุ้งเล็กน้อยมันเงียบปากแล้วเดินตามต่อไปเงียบ ๆ แต่ยังคงระแวงอยู่</div><div> </div><div>เมื่อเดินเข้าป่าลึกขึ้นเรื่อย ๆ จู่ ๆ เอโลอิสก็หยุดเดิน เธอรู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง รอบตัวของเธอเงียบจนผิดธรรมชาติ แม้แต่เสียงนกร้องก็หายไปหมด เคอร์ติสรีบกระโดดเกาะขึ้นบนไหล่ของเธอตัวแข็งทื่อเหมือนสัมผัสได้ถึงอันตรายเช่นกัน</div><div> </div><div>“คะ…คุณเอโลอิสขอรับ กระผมว่ามันแปลก ๆ” เคอร์ติสกระซิบเบา ๆ ดวงตาของมันจ้องไปยังพุ่มไม้ที่ขยับไหวอยู่ไม่ไกล</div><div> </div><div>ทันใดนั้นสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กที่ดูกระหายเลือดก็กระโจนออกมาจากเงามืด มันพุ่งตรงเข้าหาเอโลอิสอย่างรวดเร็ว</div><div> </div><div>“เคอร์ติส รีบหาที่หลบ!” เอโลอิสกระโดดถอยหลังพร้อมคว้าธนูออกจากหลัง เธอสะบัดมือไปที่กระบอกเก็บลูกธนู ดึงลูกศรออกมาในจังหวะเดียวกับที่อิมป์พุ่งเข้ามาใกล้</div><div> </div><div>มันข่วนกรงเล็บใส่เธอ โชคดีที่เธอหมุนตัวหลบได้อย่างคล่องแคล่วแล้วตั้งศรขึ้นเล็งไปที่มัน มันส่งเสียงคำรามแล้วพุ่งเข้าหาเธออีกครั้ง เอโลอิสยิงศรออกไปแต่เจ้าอิมป์ตัวนั้นกลับไวพอที่จะหลบได้ทัน มันโฉบขึ้นเหนือหัวเธอเหมือนตั้งใจจะแกล้งมากกว่า แต่อสุรกายตนใดที่คิดมาก่อกวนเธอไม่มีทางได้กลับบ้านทั้งที่มีลมหายใจแน่!</div><div> </div><div>คราวนี้เธอหันไปเล็งข้างหน้า เงี่ยหูฟังเสียงการเคลื่อนไหวรอบตัว เจ้าอิมป์พุ่งจากด้านข้างหวังจะตะครุบเธออีกครั้ง แต่เอโลอิสพลิกตัวกลับพร้อมกับยิงศรดอกสุดท้ายออกไปด้วยความแม่นยำ ศรพุ่งทะลุอกของมันจนร่างสลายกลายเป็นละอองสีทอง เอโลอิสลดธนูลงและหอบแฮ่ก </div><div> </div><div>“พวกเรารอดแล้วขอรับ!” เคอร์ติสรีบวิ่งออกมาจากที่ซ่อนในพุ่มไม้</div><div> </div><div>“ปลอดภัยทั้งคู่ก็ดีแล้วล่ะไปกันเถอะเหมืองรออยู่”</div><div> </div><div>พูดจบทั้งสองก็พากันเดินลุยป่าต่อไปเพื่อไปยังจุดหมายปลายทางที่อยู่อีกไม่ไกล วันนี้ยังไงก็คงจะต้องขุดแร่กลับไปให้ได้เยอะมากที่สุดแล้วล่ะ!</div><div> </div></div><div style="text-align: center;">หลักฐานการต่อสู้</div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"><a href="https://percyjackson.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=541">อิมป์</a></div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"><div>สินสงคราม: ผงพิษอิมป์</div><div>+2 ตื่นรู้จากการสังหารอิมป์ครั้งแรก</div></div><div style="text-align: center;"> </div></div></div><div style="text-align: left;"> </div></div><div> </div></div>

</div> 

</div> 

 

</div><div align="center"> </div></div>

Laura โพสต์ 2024-12-8 09:43:30

Laura โพสต์ 2024-12-8 14:35:16

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Laura เมื่อ 2024-12-8 14:42 <meta charset="UTF-8">
<meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
<title>Activity Form</title>
<style>
 body {
 font-family: Arial, sans-serif;
 }
 .form-container {
 max-width: 600px;
 margin: 0 auto;
 padding: 20px;
 border: 1px solid #ccc;
 border-radius: 10px;
 }
 label {
 font-weight: bold;
 margin-top: 10px;
 display: block;
 }
 input, select, textarea {
 width: 100%;
 padding: 8px;
 margin-top: 5px;
 margin-bottom: 15px;
 border: 1px solid #ccc;
 border-radius: 5px;
 }
 button {
 background-color: #007BFF;
 color: #fff;
 border: none;
 padding: 10px 15px;
 border-radius: 5px;
 cursor: pointer;
 }
 button:hover {
 background-color: #0056b3;
 }
</style>

<div class="form-container">
 <h1 id="title" style="margin-top: 8px; margin-bottom: 8px; text-align: center;">[ทิศเหนือของค่าย] ป่าต้องห้าม เมื่อการต่อสู้เริ่มขึ้นดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ตัวเดียว เด็กสาวถึงกับต้องเหงื่อตกใจอยากจะวิ่งหนีสุดชีวิตเลย  แต่ก็ดูเหมือนจะทำไม่ได้เธอคงจะต้องจัดการไปทีละตัว ฮาร์ปี้ที่หันมา แบบดิจิดอล เล่นเอาคนที่มาสู้เป็นครั้งแรก กุมหัวเลยทีเดียว นี่มันอะไรกันหรือว่ามันจะรับน้องเธอมาทีเดียวขนาดนี้  ฆ่ากันก็ได้ ขาทั้งสองข้างของเด็กสาวตอนนี้สั่นไปหมดมีดในมือก็คือเล็กมากหากเทียบกับขนาดตัวของมัน  เธอแทบไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงต่อสองเท้าก็คือไม่ยอมทำงานตามคำสั่งแล้วใจอยากจะวิ่งแต่กัปตันยืนนิ่งเหมือนถูกสะกดเอาไว้สายตาจ้องมอง ตาประสานกับฮาร์ปี้ “ โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย ” ตอนนี้เธอแทบจะกรีดร้องให้สุดเสียงแต่แค่จะร้องเสียงยังหลงหายไปหมดเลย ทำอะไรไม่ถูกแล้วเธอควรทำยังไงดีกิจสั้นในมือทำงานอย่างหนักเมื่อถึงวินาทีสุดท้าย  ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก  มือของเธอเพื่อป้องกันตัวเองและสัญชาตญาณทุกอย่าง เลือกที่จะโจมตีเข้าอย่างรวดเร็วเด็กสาวเองก็ไม่เข้าใจเพราะอยู่นานก็ไม่เลือกที่จะทำอะไรเลยพอเข้ามาใกล้เท่านั้นแหละสัญชาตญาณการรักตัวเองมันปกป้อง มือไม้ก็คือทำตามคำสั่งได้ทันทีสะโมงสมองก็คือไหลไปหมดตอนนี้เหลือแต่การโจมตีอย่างบ้าคลั่ง  สติหลุดหลุดออกไปเป็นที่เรียบร้อยเหลือแต่สัญชาตญาณของมนุษย์ที่จะต้องปกป้องตัวเอง  มือไม้ของเด็กสาวพร้อมกับขาและเเขนที่เราถามว่าเธอทำอะไรไป เพราะถ้าถามตอนนี้เธอคงบอกได้เลยว่าเธอจำไม่ได้หรอก แม้แต่เสียงโดยรอบตอนนี้ก็เหมือนถูกตัดออกเหลือเพียงการต่อสู้ระหว่างเธอกับ ฮาร์ปี้เท่านั้น เด็กสาวไม่แน่ใจว่าเธอใช้ในการต่อสู้นี้นานเท่าไหร่กว่าจะสะหยกมันลงได้  ร่างใหญ่นั้นค่อยค่อยล้มลงกับพื้นฝุ่นที่ฟุ้งขึ้นมา  พร้อมกับร่างที่แน่นิ่งทำให้เด็กสาวรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก “ อันนี้คือสำเร็จหรือยัง สำเร็จแล้วหรอ ”  เด็กสาวเองก็ยังไม่เชื่อสายตาของตัวเองว่าสิ่งที่เธอทำนั้นเธอสามารถทำไปเสร็จแล้วแล้วเธอก็ทำได้แล้วด้วย  อย่างที่เธอพูดหลังจากที่มันรู้สึกตัวว่ามันต้องสู้แน่นอนว่าเธอก็สู้อย่างสุดใจ ถึงอย่างนั้นแล้วก็ทำเธอเอาเหงื่อตกกระจิดกระใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวมือไม้สั่นไปหมดจนถึงตอนนี้มือเธอก็ยังสั่นอยู่  เด็กสาวแอบทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย  พูดไม่ถูกด้วยเธอคงต้องนั่งเรียบเรียงอยู่สักพักว่ามันเกิดอะไรขึ้นและทำอะไรไปบ้าง เธอหันไปมองรอบๆเพื่อตรวจดูว่าตอนนี้ไม่มีอะไรผิดปกติไม่มีอะไรจะมาตีเธออีกใช่ไหม  จ่ายตอนนี้ตอนนี้เธอหวาดระแวงไปหมดแล้วขาสั่นไปหมดแทบจะลงไปนั่งทรุดกับพื้นพร้อมกับร่างของ ฮาร์ปี้ที่ตายไปแล้วด้วยซ้ำ ไม่นานค่ะของเธอก็หมดแรงทุกอย่างของเธอมันดูหมดไปไปหมดเเล้ว เด็กสาวนั่งทรุดลงกับพื้นแต่ก็รู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก ทุกอย่างที่เธอทำตอนนี้มันดูขัดแย้งกันไปขัดแย้งกันมาดูจะงงไปหมด  น่าจะเป็นเพราะว่าการต่อสู้ครั้งแรกยังดูเดือดของเธอด้วยละมั้ง <hr class="l"> </h1><h1 id="title" style="margin-top: 8px; margin-bottom: 8px; text-align: center;">หลักฐานการโจมตีครั้งที่ 1</h1><div style="text-align: center;"><a href="https://percyjackson.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=491">จิ้มๆ</a></div><h1 id="title" style="margin-top: 8px; margin-bottom: 8px; text-align: center;"> <img src="https://i.imgur.com/l59vBNI.png" width="450" _height="200" border="0"> <hr class="l"> ไม่นานนักหลังตัวเเรกจบลง อยู่ๆตัวใหม่ก็กระโจนออกมา เหมือนเเบบว่าลอร์ร่าไปทำเพื่อนมัน มันมาเเก้เเค่้นเเทนเพื่อนมันเเล้วนะ แต่ก็นะแล้วใครมันจะคิดหลังจากการโจมตีทุกอย่างเสร็จแล้ว ตัวถัดมาก็พอขึ้นมาอีก ฮาร์ปี้อีกตัว กระโจนออกมาจากพุ่มไม้ทำเอาเด็กสาวที่นั่งทรุดตัวอยู่ถึงกับไปไม่เป็น เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต้องทำยังไงต่อตอนนี้แรงที่ใช้ก็คือหมดไปกับตัวแรกแล้ว  เธอหันไปมองก่อนที่ดาบในมือจะเริ่มทำงานอยู่อยู่มือข้างที่จับเอาไว้ก็ยกขึ้นแทงเข้ากลางลำตัวของมัน  ท่าทางของทั้งมันและทั้งเธอก็ตกใจกันทั้งคู่ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง  “ ทำไมชอบมากันแบบนี้นะ ” เด็กสาวโวยวายยกใหญ่กับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า แต่มันก็ทำให้เธอรอดมาได้อย่างหวุดหวิด  เธอพ่นลมหายใจออกจากปากอย่างรู้สึกว่ามัน ตกใจเอามากๆ “ ฟู้ววววว ” เสียงเล็กๆของเธอยังไม่ทันจะพ้นภัยก็รู้สึกว่ามันยังไม่ตายดีด้วยซ้ำ อะไรมันจะตายยากตายเย็นแต่ถ้าหากสังเกตดูก็จะรู้ว่าตัวนี้ตัวใหญ่ตัวใหญ่กว่าตัวก่อนหน้านี้เยอะเลย  นั่นเทียบได้กับพละกำลังที่มากกว่าตัวก่อนหน้านี้เธออาจจะต้องใช้เวลาต่อสู้ที่เยอะกว่าเด็กสาวรวมพลังของของตัวเองอีกครั้งค่อยๆลุกขึ้นและยืนหยัด  และครั้งนี้จะต้องไม่เหมือนรอบก่อนที่เธอสติหลุดทำอะไรไม่ค่อยถูกมือไม้ไม่ค่อยเป็นไปตามที่ใจคิดแต่ตอนนี้เป็นตัวที่สองแล้ว  น่าจะต้องมีสติมากขึ้นเด็กสาวใช้สมาธิและเบี่ยงหลบเพียงเล็กน้อยกับการโจมตีต่างๆ  ไม่นานนักทุกอย่างก็ดูกลับมาสงบอีกครั้ง เมื่อฮาร์ปี้ ลงไปนอนกองอยู่กับพื้นอีกตัวนึง และแน่นอนว่าครั้งนี้มันไม่ได้นอนเฉยเฉยแต่มันเป็นเพราะว่ามันตายแล้วต่างหากเด็กสาวดูจะรอดตายได้อย่างหวุดหวิดเลยทีเดียวเชียว ใบหน้าของเธอนั้นคือเจื่อนแบบขาวซีด รู้เลยว่าเธอกำลังกลัวอยู่หวังว่าหลังจากนี้มันจะไม่โผล่มาแบบนี้อีกแล้วนะ ถึงงั้นก็เถอะร่างเล็กก็ภาวนาขอให้ระหว่างการเดินกลับของเธอนั้นไม่มีตัวอะไรโผล่มาอีก เพราะสภาพในตอนนี้คือเธอไม่พร้อมสู้อย่างรุนแรงเลย ร่างเล็กยกมือขึ้นปัดเหงื่อตัวเองที่ไหลอยู่บนหน้า นอกจากเหงื่อแล้วก็ยังมีแผลเล็กน้อยที่เกิดจากการต่อสู้เป็นพวกแผลถลอกจากการหกล้มของตัวเธอมากกว่า เธอเอามือปัดพวกฝุ่นต่างๆที่เกะตามตัว “ ไว่ค่อยไปอาบน้ำเอา ”  จะบอกตัวเองแบบนั้นเพื่อเป็นการปลอบใจก่อนเธอจะเดินกลับเข้าไปภายในค่าย ด้วยความเร็วเธอไม่อยากเจอตัวอะไรในระหว่างที่เธอเดินอีกแล้วแค่นี้ก็รู้สึกหลอน และท่าทางจะหลอนได้อีกนานเลยด้วย ร่างเล็กว่า และแน่นอนว่าเรื่องทั้งหมดนี้จะต้องถึงหูของไครอนอย่างแน่นอน จากที่เค้าบอกว่าจะมีแค่ตัวเดียวมันดันออกมาสองตัวพร้อมกันเลย แม้ว่าจะไม่ได้ออกมาพร้อมกันแต่ก็ในเวลาไล่เลี่ยกันแบบไม่ต้องหายใจคอกันเลยทีเดียว จิตใจช่างทำด้วยอะไรกัน ร่างเล็กที่เดินไปบ่นไปแต่เพียงการบ่นในใจ เท่านั้นเอง เเต่เมื่อหันกลับไปดูร่าง หรือซากของพวกมัน ใดๆ หายไปแล้ว หวังว่าจะไม่ใช่ก่อตัวใหม่มาไล่ตีเธออีกนะ เด็กสาวระเเวงๆ เเต่มองดีๆ คือมันสลายเป็นละอองฝุ่นปลิวกระจายไปรอบๆ  " ใดๆ ขอให้ไปอย่างสงบหละ " เด็กสาวอำนวยอวยพรพวกมัน แบบคนดีสุดๆ ก่อนร่างของเธอจะเดินกลับเข้าไป ลอดผ่านมุมเข้าไปภายในตัวค่ายโดยทันที " กลับมาเเล้ว " เธกล่าวหลังเข้าไปได้นิดหน่อย แน่นอนสภาพคือไม่จืดเลยตัวเลอะมอมเเมมไปหมด เเต่เอาเเบบนี้หละไปหาไครอน เเน่นอนสมจริงมาก ไปทั้งสภาพงี้เลย จะได้รู้ว่าการต่อสู้นี้มันเหนื่อยยากและดุขนาดนไหนกัน <hr class="l"> หลักฐานการโจมตีครั้งที่ 2 (ฝึกเผชิญหน้ากับฮาร์ปี้ - เวล 10) <a href="https://percyjackson.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=638">จิ้มๆๆ</a> <img src="https://i.imgur.com/VBiNM6n.png" width="450" _height="200" border="0"> <hr class="l">  หมายเหตุ ภารกิจ ฝึกเผชิญหน้ากับฮาร์ปี้  สินสงคราม: ขนฮาร์ปี้ 4 เส้น (ก็ตี 2 ตัวอะสิ),  ตื่นรู้ +2 จากการเรียนรู้การชนะฮาร์ปี้ครั้งแรก </h1>
</div>

Nymeria โพสต์ 2024-12-8 18:33:54

Nymeria โพสต์ 2024-12-8 19:26:27

หน้า: 1 2 3 4 5 6 7 [8] 9 10

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver