[ทิศเหนือของค่าย] ป่าต้องห้าม - โซนอื่น ๆ - Percy Jackson and the Olympians Thailand

Nymeria โพสต์ 2025-7-10 23:33:53

Nymeria โพสต์ 2025-7-11 00:17:24

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Nymeria เมื่อ 2025-7-11 00:19 <br /><br /><style>
.chaos {
width: 700px;
margin: 10px auto;
background: #111;
outline: #0d0d0d 1px solid;
padding: 10px;
color: #999;
line-height: 1;
}

.chaos im {
width: 660px;
height: 140px;
overflow: hidden;
display: block;
position: relative;
background: var(--color);
}

.chaos im img {
width: 660px;
filter: grayscale(100%);
mix-blend-mode: multiply;
outline: #5f3c8a 1px solid;
}

.chaos>div {
outline: #0d0d0d 1px solid;
padding: 10px;
background: #222;
}

.chaos imagen {
position: relative;
border-radius: 100%;
display: block;
overflow: hidden;
width: 100px;
height: 100px;
padding: 0px;
border-top: #999 2px solid;
border-left: #999 2px solid;
border-bottom: var(--color) 2px solid;
border-right: var(--color) 2px solid;
top: -50px;
left: 105px;
position: relative;
z-index: 15;
}

.chaos imagen img {
width: 100px;
height: 100px;
border-radius: 50%;
}

.chaos dato {
background: var(--color);
font: 11px 'Inconsolata';
text-transform: uppercase;
padding: 5px;
display: block;
width: 85px;
border-radius: 25px;
margin-bottom: 5px;
position: relative;
top: -110px;
left: 10px;
text-align: center;
}

.chaos h2 {
position: relative;
margin-top: -225px;
padding: 20px;
text-align: right;
text-transform: uppercase;
}

.chaos h2 n {
display: block;
font: 21px Raleway;
font-weight: 100;
letter-spacing: -1px;
line-height: 15px;
}

.chaos h2 m {
display: block;
}

.chaos h2 x {
display: block;
font: 26px Oswald;
letter-spacing: 0px;
line-height: 20px;
letter-spacing: 3px;
font-weight: 200;
}

.chaos h2 l {
display: block;
font: bold 29px Montserrat;
line-height: 23px;
letter-spacing: -1px;
color: var(--color);
animation: glow 2s ease-in-out infinite alternate;
}

@-webkit-keyframes glow {
from {
text-shadow: 0 0 5px #ccc, 0 0 15px #ccc, 0 0 25px #ccc, 0 0 35px #ccc
}

to {
text-shadow: 0 0 20px #111, 0 0 30px #111, 0 0 40px #111
}
}

.chaos texto {
display: block;
text-align: justify;
padding: 80px 30px 30px;
background: #e0e0e0;
font-size: 11px;
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: -65px;
color: #444;
}

.chaos h2:after {
content: " ";
width: 150px;
height: 1px;
background: #333;
display: block;
position: relative;
left: 240px;
top: 20px;
}

.chaos frase {
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: 1px;
display: block;
padding: 10px;
background: #0f0f0f;
text-transform: uppercase;
font: 9px calibri;
color: #666;
text-align: right;
line-height: 15px;
}

.chaos .Creds {
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: 1px;
display: block;
padding: 10px;
background: #0f0f0f;
text-transform: uppercase;
font: 8px calibri;
color: #666;
text-align: center;
width: 80px;
margin-top: -35px;
line-height: 15px;
background: rgba(255, 255, 255, 0.1);
text-decoration: none;
}

.chaos br {
display: none;
}

.chaos texto br {
display: block;
}
</style>

<div class="chaos">
<div>
<im><img src="https://i.imgur.com/EGURcM2.png"></im>
<imagen><img src="https://i.imgur.com/kR6reOS.png"></imagen>
<dato>10-07-2025</dato>
<dato>09.15 AM</dato>
<h2>
<n>I want to be your</n>
<l>everything</l>
<x>little darling</x>
</h2>
<texto><br><font face="Kanit"><font size="3">
<br>
<br><div style="text-align: left;">ป่าลึกกลืนกินสรรพเสียงและแสงสว่างยิ่งขึ้นในทุกย่างก้าวที่ไนมีเรียติดตามรอยลากปริศนาเข้าไป กลิ่นกำมะถันและกลิ่นสาบของเลือดเริ่มรุนแรงขึ้นจนแสบจมูก บ่งบอกว่าเธอเข้าใกล้ต้นตอของมันแล้ว ร่างอรชรเคลื่อนไหวไปตามเงาไม้อย่างเงียบกริบราวกับภูตพราย มือข้างหนึ่งวางอยู่บนด้ามดาบซิฟอสที่เหน็บข้างเอวตลอดเวลา สมาธิของเธอถูกขึงจนตึงเครียด</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">แล้วเธอก็ได้ยินมัน... เสียงคำรามทุ้มต่ำที่สั่นสะเทือนพื้นดิน ตามมาด้วยเสียงของกิ่งไม้ขนาดใหญ่ที่หักสะบั้นลง</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">เจ้าของนัยน์ตาลึกลับชะงักฝีเท้าอยู่หลังต้นโอ๊กมหึมา เธอค่อยๆ ชะโงกหน้าออกไปมองภาพที่ปรากฏเบื้องหน้าในลานป่าเล็กๆ... มันคืออสุรกายในตำนาน... มิโนทอร์ ร่างกายกำยำสูงใหญ่ของมันเต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อที่บิดเกร็ง ศีรษะที่เป็นวัวกระทิงดุร้ายนั้นมีดวงตาสีแดงฉานลุกโชนไปด้วยความเกรี้ยวกราดและสัญชาตญาณดิบเถื่อน ในมือของมันลากร่างของกวางขนาดใหญ่ที่ถูกฉีกกระชากจนแทบไม่เหลือชิ้นดีมาด้วย นั่นคือที่มาของรอยลากและกลิ่นคาวเลือด</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><font color="#9932cc">“ให้ตายสิ... ก็ว่าอยุ่ทำไมวันนี้อยากกินโคขุน” </font>ไนท์พึมพำกับตัวเองเบาๆ <font color="#9932cc">“นั่นมันของจริง”</font></div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">ภารกิจคือ "ประเมินภัยคุกคาม" และภาพตรงหน้าก็คือคำจำกัดความของคำนั้นอย่างสมบูรณ์แบบ แผนในหัวของเธอคือการเก็บข้อมูลให้ได้มากที่สุด... รูปแบบการเคลื่อนไหว จุดอ่อนที่อาจมี แล้วค่อยล่าถอยกลับไปรายงาน</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><font color="#808080">“นี่น่ะเหรอภัยคุกคาม? ก็แค่วัวโง่ๆ ตัวนึงที่ลากมื้อเย็นกลับบ้าน” </font>เสียงของแคลร์ดังขึ้นในหัวอย่างไม่ถูกที่ถูกเวลาตามเคย<font color="#808080"> “ฉันว่าเธอจัดการมันคนเดียวได้สบายๆ ไม่เห็นต้องไปฟ้องเจ้าบ้านักรบนั่นเลย”</font></div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><font color="#9932cc">“แคลร์! เงียบก่อน!”</font> ไนมีเรียเผลอตวาดกลับในใจเสียงดังเกินไปนิด...</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">แต่นั่นก็ดังพอแล้ว</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">ศีรษะวัวกระทิงของเจ้ามิโนทอร์หยุดชะงัก มันเงยหน้าขึ้นจากซากกวางทันที รูจมูกที่บานใหญ่นั้นพ่นลมหายใจฟืดฟาด ดวงตาสีเลือดหันขวับมายังทิศทางของต้นโอ๊กที่เธอซ่อนตัวอยู่ มันได้ยิน!</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><b><i>บึ้มมม!</i></b></div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">มิโนทอร์คำรามก้องป่า มันทิ้งซากกวางลงกับพื้นแล้วพุ่งเข้าใส่ที่ซ่อนของเธออย่างบ้าคลั่งราวกับรถบรรทุกที่เบรกแตก ต้นโอ๊กทั้งต้นสั่นสะเทือนเมื่อเขาของมันกระแทกเข้าใส่เต็มแรง เศษไม้และใบไม้ระเบิดกระจายไปทั่ว</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">ร่างอรชรไถลตัวหลบไปด้านข้างในเสี้ยววินาที ดึงดาบซิฟอสออกมาจากฝักได้อย่างทันท่วงที หัวใจของเธอเต้นรัว แต่สมองกลับเย็นเยียบราวกับน้ำแข็ง บทเรียนของเอมีเลียและเลเวอเรทท์ผุดขึ้นมาในหัวโดยอัตโนมัติ... <i><font color="#8b0000">ย่อตัวลง! รักษาสมดุล! เลี่ยงปะทะตรงๆ!</font></i></div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">เจ้าอสูรวัวกระทิงหมุนตัวกลับมา มันกวาดแขนอันทรงพลังไปด้านข้างหมายจะฟาดร่างเล็กให้แหลกเป็นชิ้นๆ แต่ธิดาแห่งเฮคาทีกลับมุดตัวหลบต่ำลงไปใต้แขนของมันอย่างคล่องแคล่ว แล้วใช้จังหวะนั้นแทงดาบสัมฤทธิ์สวรรค์สวนเข้าไปที่ข้อพับหลังหัวเข่าของมันทันที!</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><b><i>*เคร้ง!*</i></b></div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">คมดาบกระทบกับหนังที่หนาและเหนียวราวกับเกราะ มีเพียงรอยขีดข่วนตื้นๆ เท่านั้น แต่มันก็สร้างความเจ็บปวดและโกรธเกรี้ยวให้เจ้าอสูรได้มากพอ มิโนทอร์คำรามลั่นด้วยความเดือดดาล มันกระทืบเท้าลงกับพื้นจนแผ่นดินสะเทือน</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">ไนมีเรียถอยฉากออกมาเพื่อตั้งหลัก เธอตระหนักได้ในทันทีว่าการโจมตีส่วนลำตัวหรือขานั้นแทบจะไร้ประโยชน์ หนังของมันหนาเกินไป <i><font color="#9932cc">จุดอ่อน... ต้องเป็นจุดอ่อน...</font></i> ความคิดจากคลาสของเลเวอเรทท์แวบเข้ามา <i><font color="#9932cc">ตา... คอ...</font></i></div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">การเล็งที่ตาดูจะเป็นไปได้ยากและเสี่ยงเกินไป แต่บริเวณลำคอ... จุดเชื่อมต่อระหว่างศีรษะวัวกับร่างกายมนุษย์... ตรงนั้นอาจจะเป็นคำตอบ</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">การต่อสู้หลังจากนั้นกลายเป็นการเต้นรำแห่งความตายที่น่าหวาดเสียว มิโนทอร์จู่โจมด้วยพละกำลังที่มหาศาล ทุกการพุ่งชน ทุกการเหวี่ยงแขนของมันสามารถทำลายต้นไม้ให้หักโค่นได้ แต่สตรีตาคมกลับใช้ความคล่องตัวที่ถูกเคี่ยวกรำมาเป็นอย่างดีหลบหลีกไปได้อย่างฉิวเฉียด เธอไม่ได้พยายามสู้กลับ แต่ใช้ทุกการเคลื่อนไหวของมันเพื่อเรียนรู้จังหวะและหาช่องโหว่ เธอใช้บทเรียนของโซเฟียในการควบคุมระยะให้เป็นประโยชน์ ไม่เข้าใกล้เกินไปจนถูกจับได้ แต่ก็ไม่ถอยห่างจนเสียโอกาส</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">ในที่สุดโอกาสก็มาถึง...</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">หลังจากที่มันพุ่งชนพลาดไปกระแทกกับโขดหินขนาดใหญ่จนมึนไปชั่วขณะ มิโนทอร์ก็คำรามลั่นแล้วก้มตัวลงเตรียมที่จะพุ่งเข้าใส่อีกครั้ง... และนั่นคือช่องว่างที่เธอรอคอย</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">สตรีรอยยิ้มเรียบตัดสินใจในเสี้ยววินาที เธอไม่ได้ถอย แต่กลับพุ่งสวนเข้าไป! เธอเหยียบลงบนแผ่นหลังที่กำยำของมันราวกับเป็นบันได แล้ววิ่งขึ้นไปบนร่างของอสูรกายด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อ ทุกอย่างที่เธอฝึกมา... ความสมดุลจากการฝึกขี่เพกาซัส, การก้าวเท้าที่มั่นคงของนักรบ... มันผสานรวมกันในพริบตานี้</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">ก่อนที่มิโนทอร์จะทันรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น ร่างของไนท์ก็ขึ้นมาประทับอยู่บนบ่าของมันแล้ว เธอกำด้ามดาบซิฟอสด้วยสองมือ ยกขึ้นเหนือหัว แล้วทุ่มสุดแรงกายและแรงใจแทงลึกลงไปที่ข้อต่อระหว่างต้นคอกับหัวไหล่ของมัน!</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><b><i>*ฉึ่ก!*</i></b></div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">คมดาบสัมฤทธิ์สวรรค์จมหายเข้าไปจนมิดด้าม เลือดสีดำข้นทะลักออกมา เสียงกรีดร้องของอสุรกายดังขึ้น มันไม่ใช่เสียงคำรามที่ดุดันอีกต่อไป แต่เป็นเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดสุดแสนทรมาน</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">ร่างยักษ์ของมันทรุดลงกับพื้นอย่างแรง ไนมีเรียดีดตัวออกจากร่างของมันลงสู่พื้นดินอย่างปลอดภัย เธอยืนมองอสูรกายในตำนานที่กำลังดิ้นรนทุรนทุรายเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่ร่างกายของมันจะเริ่มสลายกลายเป็นผุยผงสีทองแล้วค่อยๆ เลือนหายไปกับสายลม ทิ้งไว้เพียงความเงียบและ...สินสงครามที่ร่วงหล่นลงบนพื้นดิน</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">ธิดาแห่งเฮคาทีทรุดตัวลงนั่งพิงต้นไม้ใกล้ๆ เธอหอบหายใจอย่างหนัก เหงื่อกาฬไหลซึมไปทั่วร่าง บนแขนของเธอมีรอยถลอกเล็กน้อยจากการเฉี่ยวของกิ่งไม้ แต่นอกนั้นเธอก็ไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><font color="#808080"><i><b>"เห็นไหม... บอกแล้วว่าเธอทำได้"</b></i></font> แคลร์เอ่ยขึ้นอย่างพึงพอใจ</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">ไนมีเรียไม่ได้ตอบ เธอเพียงแค่หลับตาลงเพื่อสงบสติอารมณ์อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหยิบสินสงครามชิ้นสำคัญ... เขาของมิโนทอร์ที่หักออกมา... จากนั้นจึงค่อยหมุนตัว เตรียมเดินทางกลับไปรายงานผล... ที่ดูจะเกินกว่าคำว่า <b>"ประเมินภัยคุกคาม"</b> ไปไกลโข</div><div style="text-align: center;"><div style="text-align: left;"><br></div>****<br><span id="docs-internal-guid-72114e96-7fff-3dce-c782-d22d1bc742f2"><span style="font-size: 11pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="border:none;display:inline-block;overflow:hidden;width:413px;height:345px;"><img src="https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXed2s2uPKUxJFdg-cHs1cyzKI9rACKhW9lJ9DS_fO0fvdHEqMSS1ShZKDF4719AL4hwJUZnK6YZvY6d6VMm2zP1NgzK2OpPvIrAI-MNbcZZTfJwsd5QGbaLc11HFCasRXVkP5Yg6w?key=DYeCatt5os3BJ7zAvVp5gA" width="413" height="345">

</span></span></span></div>
<br>
สินสงคราม:
เขามิโนทอร์ (เลขไบต์ 0/1/6/9)
หนังมิโนทอร์ (เลขไบต์คู่ ยกเว้นเลขข้างบน)
เนื้อมิโนทอร์ (เลขไบต์คี่ ยกเว้นเลขข้างบน) <br>
<br>
ภารกิจสำรวจพื้นที่อันตรายใกล้ค่าย : กำจัดเป้าหมาย
<br><font style=""><font color="#9932cc"><b>รุ่นพี่ต้องพูมจัยแล้วล่ะ ผมต่อยวัวล้ม!!
<br></b></font>พิชิตมิโนทอรืครั้งแรก +2 ตื่นรู้<br><div style="text-align: center;">@God </div></font><div style="text-align: center;"><br></div>

</font></font></texto>
<frase>i'll melt your heart into two </frase>
<a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="Creds">@HyeRi Codes</a>
</div>
</div>

<style>
.chaos {
--color: #5f3c8a;
}
</style>

<link rel="preconnect" href="https://fonts.gstatic.com">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Inconsolata:wght@200;400;600&family=Montserrat:wght@100;400;600&family=Raleway:wght@100;400;700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Oswald:wght@200;400;600&display=swap" rel="stylesheet">

Axel โพสต์ 2025-7-13 00:58:19

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Axel เมื่อ 2025-7-13 04:35 <br /><br /><center>
<link href="https://dl.dropbox.com/s/0wgl9d2fkpbis0f/you%20think%20i%27m%20such%20a%20flower.css" rel="stylesheet">
<div id="rr_you-think-im-such-a-flower" style="--width: 430px; --img-height: 200px; --accent: #c5c5c5; --title-color: #000; --subtitle-color: #dadada; --main-font: 'Karla', sans-serif; --main-font-size: 12px; --main-font-line-space: 140%;"><a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」"></a>
<div class="rcontainer">
<div class="rheader" style="background-image: url('https://img.freepik.com/free-photo/portrait-magical-mythological-being-with-fairy-core-aesthetic_23-2151046441.jpg?semt=ais_hybrid&w=740');"></div>
<div class="rtitle"><b>In a world of chaos</b><i>I don't pray for luck. I build one.....</i></div>
<div class="rtxt"><font size="3"><b>11.07.2025 | 5:00 PM </b></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3" face="Sarabun">บุตรแห่งโชคชะตาก้าวลึกเข้าไปในป่าอย่างระมัดระวัง ในมือข้างหนึ่งของเขาถือกระจกเงากรอบเงิน ในมืออีกข้างถือกองม้วนถาวัลย์ที่เขาเตรียมมาจากบริเวณขอบป่าก่อนเข้ามา—แข็งแรงและเหนียวกว่าที่เห็นมาก ป่าต้องห้ามไม่ได้มีป้ายเขียนเตือนเอาไว้ แต่มันส่งสัญญาณของมันเอง อากาศที่เย็นลงราวกับลดอุณหภูมิไปหลายองศาในก้าวเดียว แสงแดดยามบ่ายที่เคยอบอุ่นกลับกลายเป็นเพียงลำแสงสีซีดที่พยายามส่องทะลุม่านใบไม้หนาทึบ เสียงจักจั่นและนกร้องเงียบหายไป ถูกแทนที่ด้วยเสียงลมหวีดหวิวผ่านกิ่งไม้ที่ฟังดูคล้ายเสียงกระซิบเตือน </font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3" face="Sarabun"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3" face="Sarabun"> บุรุษชาวรัสเซียไม่ได้เดินสะเปะสะปะ สายตาสีเทาของเขากวาดสำรวจพื้นดินและกิ่งไม้เบื้องบนอย่างเป็นระบบเหมือนนักล่าที่กำลังแกะรอยเหยื่อ เขาไม่มองหาสิ่งที่ใหญ่โต แต่เป็นรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ที่คนส่วนใหญ่มองข้าม ขนสีน้ำตาลอมเทาที่สกปรกมอมแมมติดอยู่กับเปลือกไม้ เศษกระดูกเล็กๆ ที่ถูกแทะจนเกลี้ยงเกลาตกอยู่โคนต้นไม้ใหญ่ และที่ชัดเจนที่สุด—กลิ่นเหม็นเปรี้ยวจางๆ ที่ลอยมากับลม มันคือกลิ่นของรังที่ไม่เคยทำความสะอาด

เขาเดินตามร่องรอยไปเรื่อยๆ ลึกเข้าไปในป่าที่รกทึบขึ้นทุกขณะ เสียงฝีเท้าของเขาเงียบกริบ กลืนหายไปกับเสียงเสียดสีของใบไม้ </font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3" face="Sarabun"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3" face="Sarabun">ในที่สุด เขาก็มาถึงลานเล็กๆ แห่งหนึ่ง มันเป็นช่องว่างกลางดงไม้ที่แสงแดดสามารถส่องลงมาได้โดยตรง พื้นดินค่อนข้างโล่งเตียน มีรอยขีดข่วนจากกรงเล็บบนลำต้นของต้นโอ๊คแก่ต้นหนึ่งที่อยู่ริมลาน เป็นหลักฐานชั้นดีว่ามีบางสิ่งใช้มันเป็นจุดเกาะพัก

ยอดเยี่ยม... นี่คือเวที

ร่างสูงวางกระจกลงบนพื้น เขาใช้เวลาสองสามนาทีในการจัดวางมันอย่างพิถีพิถัน ขยับซ้ายทีขวาทีจนกระทั่งมันทำมุมพอดีกับลำแสงที่ส่องลงมา แสงสะท้อนพุ่งวาบขึ้นไปกระทบกับใบไม้ด้านบน สร้างประกายระยิบระยับที่เคลื่อนไหวไปมาตามแรงลม มันโดดเด่นราวกับอัญมณีล้ำค่าที่ถูกทิ้งไว้กลางป่ารกชัฏ—เหยื่อล่อที่สมบูรณ์แบบสำหรับสิ่งมีชีวิตที่มีสมองเท่าเมล็ดถั่วแต่มีความโลภเท่ามหาสมุทร </font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3" face="Sarabun"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3" face="Sarabun">ขั้นต่อไปคือกับดัก

เขาหยิบม้วนเถาวัลย์ขึ้นมา นิ้วเรียวของเขาทำงานอย่างคล่องแคล่วและแม่นยำ เขาไม่ได้แค่ผูกมันส่งๆ แต่กำลังถักทอ—สานเถาวัลย์แต่ละเส้นเข้าด้วยกันจนเกิดเป็นตาข่ายขนาดใหญ่ที่มีความเหนียวและแข็งแรง แต่ละปมถูกดึงให้แน่นด้วยแรงที่คำนวณมาแล้วอย่างดี เขาทำงานอย่างเงียบเชียบและใจเย็น ความอดทนคือแต้มต่อที่สำคัญที่สุดในเกมทุกประเภท

เมื่อตาข่ายเสร็จสมบูรณ์ เขาปีนขึ้นไปบนต้นโอ๊คอย่างเงียบเชียบ เคลื่อนไหวอย่างสง่างามราวกับเงา เขาผูกปลายด้านหนึ่งของตาข่ายไว้กับกิ่งไม้ที่แข็งแรงหลายกิ่งเหนือลานโล่ง จัดวางให้มันครอบคลุมพื้นที่รอบๆ กระจกเงาพอดี จากนั้นจึงโยงเถาวัลย์เส้นหลักเส้นหนึ่งลงมาด้านล่าง ผูกมันเข้ากับรากไม้เล็กๆ ที่โผล่พ้นดินขึ้นมาเป็นกลไก—กับดักง่ายๆ แต่ทรงประสิทธิภาพ หากมีอะไรไปสะดุดรากไม้นั่น... ตาข่ายทั้งหมดจะร่วงลงมาครอบทุกอย่างที่อยู่ข้างใต้ทันที </font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3" face="Sarabun"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3" face="Sarabun">บุตรแห่งไทคีลงมาจากต้นไม้ เขาใช้เวลาอีกเล็กน้อยในการกลบร่องรอยของตัวเอง ใช้กิ่งไม้กวาดลบพื้นดินเพื่อซ่อนรอยเท้า โรยใบไม้แห้งทับเพื่อพรางเถาวัลย์ที่เป็นกลไก ทุกอย่างกลับสู่สภาพเดิมราวกับไม่เคยมีใครย่างกรายเข้ามา

งานของเขาเสร็จสิ้นแล้ว

แอ็กเซลถอยกลับเข้าไปในเงามืดของพงไม้หนาทึบ ห่างจากลานโล่งพอสมควรแต่ยังอยู่ในระยะที่มองเห็นทุกอย่างได้ชัดเจน เขานั่งลงพิงต้นไม้ กอดอกอย่างสบายๆ ดวงตาสีน้ำแข็งจับจ้องไปยังแสงสะท้อนระยิบระยับของกระจกนิ่งไม่ไหวติง

ตอนนี้ก็เหลือแค่รอ </font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3" face="Sarabun"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3" face="Sarabun">รอให้เจ้ามือเปิดไพ่ใบต่อไป….. </font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3" face="Sarabun"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3" face="Sarabun">-------------------------------------------------------------</font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3" face="Sarabun"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3" face="Sarabun">ความอดทนคือการลงทุนที่ให้ผลตอบแทนคุ้มค่าเสมอ และสำหรับแอ็กเซล มันคือการลงทุนที่ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง

เสียงกรีดร้องแหลมสูงที่เสียดแก้วหูดังขึ้นจากเบื้องบน ฉีกกระชากความเงียบของป่าจนสิ้นซาก เงาตะคุ่มหนึ่งร่อนลงมาจากยอดไม้ ร่างอัปลักษณ์ของหญิงสาวกับปีกของนกขนาดใหญ่ กรงเล็บแหลมคมเกาะเกี่ยวอยู่บนกิ่งไม้ ดวงตาสีดำขุ่นมัวจ้องเขม็งไปยังแสงระยิบระยับของกระจกเงาบนพื้นเบื้องล่างด้วยความโลภอย่างไม่ปิดบัง

มันร่อนวนอยู่สองสามรอบ ส่งเสียงร้องแหลมๆ ที่ฟังดูเหมือนการหยั่งเชิงมากกว่าการข่มขู่ </font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3" face="Sarabun"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3" face="Sarabun">กลิ่นเหม็นเน่าของมันโชยมาตามลมจนชายหนุ่มต้องขมวดคิ้วด้วยความรังเกียจ

แต่ความโลภนั้นทรงพลังกว่าความระแวงเสมอ

ในที่สุด อสูรกายก็ทนไม่ไหว มันโผลงจากกิ่งไม้ ปีกขนาดใหญ่กางออกต้านลม ชะลอความเร็วก่อนที่เท้ามีเกล็ดของมันจะแตะลงบนพื้นหญ้าเบาๆ ห่างจากกระจกเงาเพียงไม่กี่ก้าว มันเดินเข้าไปใกล้ ยืดคอที่เหี่ยวย่นออกไป หมายจะใช้จงอยปากคาบเอาสมบัติชิ้นใหม่

และนั่นคือตอนที่กลไกทำงาน </font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3" face="Sarabun"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3" face="Sarabun">เสียงเถาวัลย์ที่ถูกดึงจนตึงขาดดังลั่น สิ้นเสียงนั้น ตาข่ายขนาดใหญ่ที่ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางใบไม้ด้านบนก็ร่วงกราวลงมา ครอบร่างของฮาร์ปี้ไว้ได้อย่างสมบูรณ์แบบก่อนที่มันจะทันได้กรีดร้องด้วยซ้ำ

ความเงียบปกคลุมอยู่เพียงชั่วลมหายใจ ก่อนจะถูกทำลายด้วยเสียงหวีดร้องด้วยความตื่นตระหนกและโกรธเกรี้ยว ฮาร์ปี้ดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง ปีกของมันตีพึ่บพั่บอยู่ใต้ตาข่าย กรงเล็บข่วนทึ้งเถาวัลย์อย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ปมทุกปมที่ดาชิผูกไว้นั้นแน่นหนาเกินกว่ากำลังของมันจะทำลายได้โดยง่าย </font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3" face="Sarabun"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3" face="Sarabun">ร่างสูงก้าวออกจากเงามืดของพงไม้เข้ามาในลานอย่างไม่รีบร้อน ฝีเท้าของเขาเงียบเชียบราวกับนักล่าที่กำลังชื่นชมผลงาน รอยยิ้มบางเบาปรากฏบนริมฝีปาก...

เขาเดินเข้าไปใกล้ตาข่ายเพื่อประเมินสถานการณ์ ดวงตาสีน้ำแข็งกวาดมองอสูรกายที่ดิ้นรนอยู่ข้างในอย่างเย็นชา ทันใดนั้นเอง ในจังหวะที่เขาเข้าใกล้เกินไป กรงเล็บแหลมคมข้างหนึ่งของมันแทงทะลุตาข่ายออกมาอย่างสิ้นหวัง มันฝากรอยข่วนลากเป็นทางยาวเสื้อแขนยาวสีดำขาดวิ่น แต่มนุษย์กึ่งเทพหดแขนกลับมาทนก่อนจะทันได้เลือด

ดวงตาสีเทาพลันวาวโรจน์ขึ้น </font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3" face="Sarabun"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3" face="Sarabun"><b><font color="#5c96ab">“เสียงดังน่ารำคาญ” </font></b>เขาพึมพำกับตัวเองเสียงเย็นชา

สายตาของบุตรแห่งไทคีกวาดมองไปรอบๆ ก่อนจะหยุดลงที่ก้อนขนาดกำลังเหมาะมือที่วางอยู่ไม่ไกล เขาเดินไปหยิบมันขึ้นมา ความเย็นและน้ำหนักของมันในฝ่ามือให้ความรู้สึกหนักแน่นและเด็ดขาด เขากลับมาที่ข้างตาข่าย ย่อตัวลง จ้องลึกเข้าไปในดวงตาสีดำขุ่นที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังของอสูรกาย

จากนั้น เขาก็ฟาดมันลงไปที่หัวของอสูรกายเต็มแรง ดัง <b>ผลัวะ!</b> </font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"><br></span></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">ฮาร์ปี้กรีดร้องโหยหวน ร่างของมันกระตุกเกร็ง แต่เขายังไม่หยุด เขาเงื้อมือขึ้นแล้วฟาดลงไปอีกครั้ง… และอีกครั้ง

ครั้งแล้วครั้งเล่า

เสียงกรีดร้องโหยหวนดังขึ้นอย่างต่อเนื่องพร้อมกับอสูรกายที่ดิ้นรนคราวนี้มันข่วนบุตรแห่งไทคีได้สำเร็จ แต่เขาเองก็ทุบกลับอย่างไม่ผ่อนแรงจนกระทั่งเสียงของฮาร์ปี้ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นเสียงครางแผ่วเบา การดิ้นรนที่เคยรุนแรงอ่อนแรงลงจนเหลือเพียงการกระตุกเบาๆ ร่างสูงหยุดมือเมื่อเห็นว่ามันนอนแน่นิ่ง หายใจรวยรินอยู่ใต้ตาข่าย เลือดสีเข้มข้นไหลซึมออกมาจากบาดแผลบนหัวของมัน ย้อมใบไม้แห้งบนพื้นให้กลายเป็นสีคล้ำ </span></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"><br></span></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">มันยังไม่ตาย... แต่ก็ไม้สามารถขัดขืนอะไรได้อีก เขาได้ทำให้มันหมดสิ้นหนทางต่อสู้ใดๆ </span><font face="Sarabun" size="3">ร่างสูงถอนหายใจก่อนจะทุบลงไปครั้งสุดท้ายเพื่อเผด็จศึก ร่างของอสูรกายค่อยๆสลายหายไปเหลือเพียงขนนก</font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><br></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">ดาชิยืนขึ้น ปล่อยก้อนหินในมือทิ้งลงบนพื้นเสียงดัง <b>ตุ้บ</b> เขาเหลือบมองรอยแผลบนแขนตัวเอง เลือดยังคงไหลซึมออกมา เขาถอนหายใจเบาๆ พลางฉีกชายเสื้อของตัวเองออกมาพันแผลเอาไว้อย่างลวกๆ  </span></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"><b><font color="#5c96ab"><br></font></b></span></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">------------------------------------------------------------</span></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"><br></span></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">+2 </span><font face="Sarabun" size="3">ตื่นรู้ </font><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">พิชิตฮาร์ปี้</span><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">เป็นครั้งแรก</span></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font face="Sarabun" size="3">สินสงคราม: ขนฮาร์ปี้ 2 เส้น</font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;">@God <font face="Sarabun" size="3"></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"><br></span></div><div class="rtxt"><a href="https://percyjackson.mooorp.com/dzs_npccomrade-fight?aid=962">The fight</a></div><div class="rtxt"><b><b><b><br></b></b></b></div><b><b><b><b><b>
</b></b></b></b></b></div><b><b><b>
</b></b></b></div><b><b><b>
</b></b></b></center><br>

Axel โพสต์ 2025-7-14 09:24:01

<div class="amn-body" style="--color:#bbbbbb">
<div class="amn-wrap"><div class="amn-img">
<img src="https://i.postimg.cc/5y35JY1J/2.png"></div>
<div class="amn-imc"><img src="https://i.postimg.cc/VLWZsv4d/1.png"></div>
<div class="amn-title">A. Mikailov</div><div class="amn-lyric">power of calculated luck</div>
<span class="cp cp-target-o"></span>

<div class="amn-quote">To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel
</div>
<div class="amn-texto"><font face="Kanit">
<p style="text-align: left;"><font size="3"><b>13.07.2025 | 08:10 AM</b></font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">ป่าต้องห้ามไม่ได้ถูกเรียกขานเช่นนั้นเพื่อความเก๋ไก๋ มันคือชื่อที่ซื่อตรงต่อความเป็นจริงที่สุด อากาศภายในเย็นเยียบลงทันทีที่เขาข้ามเส้นแบ่งเขตแดนที่มองไม่เห็น แสงแดดที่เคยสว่างจ้าถูกกลืนหายไปในเรือนยอดหนาทึบของต้นไม้โบราณ เหลือเพียงลำแสงที่ส่องลอดลงมาเป็นหย่อมๆ เหมือนสปอตไลท์บนเวทีที่รกร้าง กลิ่นดินชื้น, ใบไม้เน่าเปื่อย, และบางสิ่งที่เก่าแก่กว่านั้น...บางสิ่งที่คล้ายกับความกลัวที่จับตัวเป็นก้อน ลอยอวลอยู่ในอากาศ</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">แอ็กเซลปรับสายตาให้ชินกับความมืดสลัว การเคลื่อนไหวของเขาราบรื่นและเงียบกริบ แต่ละย่างก้าวถูกวางลงบนพื้นดินที่นุ่มที่สุดเพื่อลดเสียงฝีเท้าให้เหลือน้อยที่สุด นี่ไม่ใช่การเดินเล่น แต่คือการแทรกซึม</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">ภารกิจแรกคือประเมินจุดอ่อน เขาไม่ได้มองหาช่องโหว่ขนาดเท่ารถบรรทุกที่สัตว์ประหลาดจะเดินผ่านเข้ามาได้อย่างสบายๆ จุดอ่อนที่อันตรายที่สุดมักเป็นจุดที่เล็กและถูกมองข้ามที่สุดเสมอ</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">สัญชาตญาณของเขากำลังทำงานในระดับสูงสุด สมองของบุตรแห่งไทคีประมวลผลทุกรายละเอียดรอบตัวราวกับคอมพิวเตอร์ประสิทธิภาพสูง เขาไม่ได้เห็นแค่ต้นไม้ แต่เห็นแนวกำบัง เขาไม่ได้ยินแค่เสียงลม แต่ได้ยินทิศทางที่มันพัดผ่าน ซึ่งอาจนำพากลิ่นของนักล่าหรือเหยื่อมาด้วย นิ้วของเขาลูบไปบนเปลือกไม้ที่ชื้นแฉะ—ไม่ใช่เพื่อสัมผัส แต่เพื่อตรวจสอบชนิดของมอสส์ ซึ่งบ่งบอกถึงระดับความชื้นและเส้นทางที่ถูกใช้งานน้อยที่สุด</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">ความจุกจิกของเขาคือเกราะป้องกันตัวที่ดีที่สุด เขาเหลือบมองรอยเท้าสัตว์เล็กๆ บนพื้นโคลน แต่แล้วก็มีบางอย่างผิดปกติ—รอยแตกบนกิ่งไม้เตี้ยๆ เหนือพื้นดิน มันไม่ได้หักแบบตามธรรมชาติ แต่ดูเหมือนถูกบางสิ่งที่สูงประมาณเจ็ดฟุต*กระแทก*จนหักขณะเคลื่อนที่ผ่านไปอย่างรวดเร็วเกินไป</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">เขาย่อตัวลง แว่นกันแดดถูกเลื่อนขึ้นไปคาดไว้บนเรือนผมสีทอง ดวงตาสีฟ้าเทาจับจ้องไปที่พื้นดินอย่างละเอียดลออ มีรอยประทับจางๆ อยู่บนใบไม้ที่ทับถมกัน มันไม่ใช่รอยเท้ามนุษย์หรือสัตว์ป่าธรรมดา มันใหญ่เกินไป ลึกเกินไป และบ่งบอกถึงน้ำหนักมหาศาล</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">เขาไม่ได้หวาดกลัว ความรู้สึกที่เกิดขึ้นคือความรำคาญใจที่เจือด้วยความพึงพอใจเล็กน้อย มันยืนยันข้อสันนิษฐานของเขา—มีบางอย่างกำลังทดสอบแนวป้องกันของค่ายอยู่จริงๆ</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">ความรู้สึกบางอย่างแวบเข้ามา—ความรู้สึกว่าถูกจับจ้อง สัญชาตญาณที่ถูกลับคมมาจากการเอาตัวรอดในโลกมาเฟียกรีดร้องเตือนอยู่ในอก แอ็กเซลนิ่งสนิท กลั้นหายใจ ปล่อยให้ผัสสะทุกส่วนทำงานอย่างเต็มที่</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">ดวงตาสีฟ้าเทาของเขากวาดไปรอบๆอย่างช้าๆ ไล่ไปตามเงาไม้ที่ทอดตัวยาวเหยียดบนพื้นป่า และนั่นคือตอนที่เขาเห็นมัน</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">เงาตะคุ่มๆ ที่ซ่อนตัวอยู่หลังพุ่มไม้หนาทึบ ห่างออกไปราวห้าสิบเมตร มันมีขนาดใหญ่กว่ามนุษย์ แต่รูปทรงไม่แน่ชัด มันนิ่งสนิทจนดูเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของทิวทัศน์ กลืนไปกับความมืดใต้ต้นไม้ใหญ่ สัญชาตญาณของเขากรีดร้องว่ามันคือสิ่งมีชีวิตที่กำลังเฝ้ารอ… แต่เหตุผลกลับคัดค้าน ว่ามันอาจเป็นแค่กลุ่มก้อนของพุ่มไม้กับแสงและเงาที่เล่นตลก</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">ไม่มีการเคลื่อนไหว ไม่มีเสียงใดๆ แต่ความกดดันในอากาศกลับเพิ่มสูงขึ้นอย่างประหลาด</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">แอ็กเซลไม่ขยับเข้าไปใกล้ เขาไม่ได้ชักอาวุธออกมา ภารกิจคือการประเมิน ไม่ใช่การปะทะ การเดิมพันโดยที่ยังไม่เห็นไพ่ของคู่ต่อสู้คือความโง่เขลา</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">ข้อมูล… เขาต้องการข้อมูลมากกว่านี้</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">ร่างสูงค่อยๆ ถอยหลังช้าๆ ทีละก้าว ทีละก้าว เงียบเชียบเหมือนตอนที่เขาเข้ามา สายตาของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่เงาดำนั้น ไม่ละไปไหน จนกระทั่งต้นไม้บดบังมันจากสายตาไปในที่สุด</font></p><div style="text-align: left;"><br></div>

<div align="center" style="font-size: small;">
<img src="https://static.vecteezy.com/system/resources/thumbnails/012/634/800/small_2x/art-deco-outline-stroke-in-golden-color-for-classy-and-luxury-style-premium-vintage-line-art-design-element-free-png.png" width="300" border="0" style="filter: grayscale(100%);"><br><br><br></div>

</font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<div class="amn-tags">
<em class="amn-tag">Power</em>
<em class="amn-tag">Money</em>
<em class="amn-tag">Game</em> <em class="amn-tag">Music</em><div class="amn-tt">CABIN 19</div></div>
</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2"><a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt">@Hye Ri</a></font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Kanit'); Kanit {font-family: 'Kanit';} </style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css">

<style>
.amn-body br {
display: none;
}
.amn-texto br {
display: block;
}
.amn-body {
margin: 10px auto;
background: #171717;
width: 550px;
padding: 25px;
border-radius: 10px;
color: #aaa;
font: 12px Hind;
line-height: 18px;
text-align: justify;
}
.amn-wrap {
background: #1a1a1a;
border-radius: 10px;
overflow: hidden;
border-top: 15px solid #131313;
position: relative;
}
.amn-img {
width: 550px;
height: 150px;
display: block;
position: relative;
overflow: hidden;
}
.amn-img:before {
content: "";
display: block;
width: 550px;
height: 150px;
position: absolute;
background: #000;
mix-blend-mode: color;
}
.amn-img:after {
content: "";
display: block;
width: 550px;
height: 150px;
position: absolute;
background: var(--color);
top: 0;
mix-blend-mode: multiply;
}
.amn-imc {
border: 10px solid #0a0a0a;
width: 100px;
height: 100px;
position: absolute;
top: 50px;
right: 10px;
outline: 1px solid #0a0a0a;
outline-offset: 4px;
z-index: 10;
}
.amn-title {
font: 80px "Abril Fatface";
color: #d0d0d0;
margin-top: -100px;
z-index: 10;
position: relative;
padding: 20px;
text-shadow: #000 2px 2px 0;
}
.amn-lyric {
text-transform: uppercase;
font-size: 10px;
letter-spacing: 10px;
padding: 20px;
margin-top: -60px;
position: relative;
z-index: 20;
text-align: right;
width: 390px;
text-shadow: #000 1px 1px 0;
color: #f0f0f0;
}
.amn-texto {
padding: 50px;
margin: 50px 20px 20px;
position: relative;
z-index: 30;
background: #131313;
}
.amn-body span {
color: #0a0a0a;
font-size: 20px;
background: var(--color);
clip-path: polygon(
50% 0%,
100% 0,
100% 35%,
100% 55%,
100% 100%,
50% 84%,
0 100%,
0 57%,
0 37%,
0 0
);
width: 20px;
height: 30px;
display: block;
padding: 20px;
color: #fff;
font-size: 20px;
position: relative;
float: left;
margin: -10px 0 0 20px;
z-index: 50;
position: relative;
opacity: 0.6;
}
.amn-quote {
background: #0f0f0f;
margin: -10px 20px -30px 100px;
border: transparent solid 20px;
padding: 0 10px;
height: 30px;
overflow: hidden;
font: bold 10px Rajdhani;
text-transform: uppercase;
line-height: 1.5;
color: FFFFFF;
}

.amn-tag {
font: bold 8px Poppins;
background: #151515;
padding: 10px;
color: #fdfafa;
margin: 5px 5px 0 0;
border-radius: 5px;
}
.amn-tag:hover {
background: #d0d0d0;
}
.amn-tags {
margin: 20px;
}
.amn-tt {
float: right;
color: #d0d0d0;
font: bold 60px Poppins;
margin-top: -45px;
letter-spacing: -5px;
}
a.hr-credt {
text-decoration: none;
float: right;
padding: 10px 0;
color: #a0a0a0;
text-transform: uppercase;
position: relative;
top: -5px;
font: 10px calibri;
}
</style>

</font></font>

Axel โพสต์ 2025-7-14 09:36:19

<div class="amn-body" style="--color:#bbbbbb">
<div class="amn-wrap"><div class="amn-img">
<img src="https://i.postimg.cc/5y35JY1J/2.png"></div>
<div class="amn-imc"><img src="https://i.postimg.cc/VLWZsv4d/1.png"></div>
<div class="amn-title">A. Mikailov</div><div class="amn-lyric">power of calculated luck</div>
<span class="cp cp-target-o"></span>

<div class="amn-quote">To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel
</div>
<div class="amn-texto"><font face="Kanit">
<p style="text-align: left;"><font size="3"><b>13.07.2025 | 08:10 AM</b></font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">การถอยกลับไม่ใช่การหนี แต่เป็นการปรับตำแหน่งบนกระดานหมากรุก แอ็กเซลไม่ได้หันหลังให้ป่าแล้วเดินกลับค่าย เขากำลังทำในสิ่งที่นักล่าผู้ชาญฉลาดทำเมื่อเจอกับร่องรอยที่ไม่รู้จัก—เขาเริ่มเคลื่อนที่เป็นวงกว้าง ลัดเลาะไปตามแนวต้นไม้เพื่อหาจุดสังเกตการณ์ใหม่</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">ทุกย่างก้าวของเขาถูกคำนวณมาอย่างดี เขาหลีกเลี่ยงใบไม้แห้งที่อาจส่งเสียงกรอบแกรบ ใช้ลำต้นของต้นไม้ใหญ่เป็นที่กำบังชั่วคราวขณะเคลื่อนที่จากจุดหนึ่งไปยังอีกจุดหนึ่ง สายตายังคงจับจ้องไปยังทิศทางเดิมที่เขาเห็นเงาตะคุ่มๆ นั้น แม้ว่าตอนนี้มันจะถูกบดบังด้วยพงไพรหนาทึบก็ตาม</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">ในความเงียบสงัดของป่า สมองของเขาทำงานด้วยความเร็วสูงสุด</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">สมมติฐานที่หนึ่ง: ภาพลวงตา มันอาจเป็นแค่กองหินหรือพุ่มไม้ที่เกาะกลุ่มกันในมุมที่พอเหมาะ แสงและเงาสามารถเล่นตลกกับสายตาที่เคร่งเครียดได้เสมอ ความน่าจะเป็น: 40% ข้อโต้แย้ง: สัญชาตญาณของเขา—สิ่งที่ช่วยให้รอดจากเงื้อมมือของอิริน่าและโลกใต้ดินมาได้นับครั้งไม่ถ้วน—มันไม่เคยเตือนผิดพลาดเรื่องการถูกจับจ้อง</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">สมมติฐานที่สอง: สัตว์ประหลาด เป็นไปได้มากที่สุดตามบริบทของสถานที่แห่งนี้ ขนาดที่ใหญ่กว่ามนุษย์และพฤติกรรมการซุ่มรอสอดคล้องกับพฤติกรรมของนักล่า ความน่าจะเป็น: 55% คำถามที่ตามมา: มันคือตัวอะไร? มันเฝ้ารออะไร? มันรู้ตัวหรือยังว่าถูกพบเห็น?</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">สมมติฐานที่สาม: สิ่งอื่น อาจเป็นเดมิก็อดคนอื่นกำลังทำภารกิจลับ หรืออาจเป็นกับดักที่ใครบางคนวางไว้ ความน่าจะเป็น: 5% ถึงจะน้อย แต่ก็ตัดทิ้งไม่ได้ ในเกมที่เดิมพันด้วยชีวิต ต้องพิจารณาทุกความเป็นไปได้</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">ขณะที่เขากำลังครุ่นคิด มือของเขาก็แตะเข็มกลัดรูปปืนอีกครั้งโดยไม่รู้ตัว—ไม่ใช่เพื่อเตรียมพร้อมจะสู้ แต่เพื่อยืนยันว่าเขามีไพ่ตายในมือ หากสถานการณ์บังคับให้ต้องเปิดไพ่ เขาต้องมั่นใจว่ามันยังอยู่ตรงนั้น</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">ในที่สุดเขาก็มาถึงจุดที่สามารถมองเห็นตำแหน่งเดิมได้จากอีกมุมหนึ่ง ห่างจากจุดเดิมประมาณเก้าสิบองศา เขาย่อตัวลงหลังพุ่มไม้หนา ใช้ช่องว่างระหว่างใบไม้เป็นช่องมองภาพ</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">จากมุมนี้... เงาตะคุ่มๆ นั้นดูแตกต่างออกไป มันไม่ได้ดูเป็นก้อนทึบเหมือนก่อนหน้านี้ แต่กลับเห็นเป็นรูปทรงที่ดูคล้ายกับ... กองกิ่งไม้แห้งขนาดมหึมาที่ถูกสุมทับกันอย่างผิดธรรมชาติ ส่วนที่เคยดูเหมือน "หัว" หรือ "ไหล่" ตอนนี้กลับดูเหมือนกิ่งไม้ที่ยื่นออกมาในมุมแปลกๆ</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">มันนิ่งสนิท... นิ่งเกินไป....</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">ความสงสัยในใจของเขาไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่น้อย แต่กลับทวีความรุนแรงขึ้น ถ้ามันเป็นแค่กองไม้ ทำไมสัญชาตญาณของเขาถึงกรีดร้องไม่หยุด? ทำไมความกดดันในอากาศยังคงอยู่?</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">เขาเพ่งสมาธิไปที่เงาดำนั้นอีกครั้ง พยายามจับการเคลื่อนไหวแม้เพียงเล็กน้อย—การกระเพื่อมของเงา, ใบไม้ที่สั่นไหวผิดจังหวะลม, หรือแม้แต่ไอดินที่ลอยขึ้นมา... แต่ไม่มีอะไรเลย</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">มันเหมือนกับกำลังจ้องมองภาพวาดทิวทัศน์ที่น่าขนลุกภาพหนึ่ง—ภาพที่ดูเหมือนจะธรรมดา แต่คุณกลับรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติอย่างร้ายแรงซ่อนอยู่ในนั้น</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">ข้อมูลยังไม่เพียงพอ การสังเกตการณ์จากระยะไกลมาถึงทางตันแล้ว การเข้าไปใกล้กว่านี้คือการเดินเข้าสู่กับดักโดยไม่จำเป็น บุตรแห่งโชคชะตาขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาไม่ได้คำตอบที่ต้องการ แต่เขาได้คำถามใหม่ที่สำคัญกว่าเดิม</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">สิ่งที่เขาเห็น... มันตั้งใจให้ดูเหมือนไม่มีอะไร หรือมันไม่มีอะไรอยู่แล้วจริงๆ?</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">ไม่ว่าคำตอบจะเป็นอะไร การวางเดิมพันครั้งต่อไปของเขาต้องรอบคอบกว่านี้มาก</font></p><div style="text-align: left;"><br></div>

<div align="center" style="font-size: small;">
<img src="https://static.vecteezy.com/system/resources/thumbnails/012/634/800/small_2x/art-deco-outline-stroke-in-golden-color-for-classy-and-luxury-style-premium-vintage-line-art-design-element-free-png.png" width="300" border="0" style="filter: grayscale(100%);"><br><br><br></div>

</font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<div class="amn-tags">
<em class="amn-tag">Power</em>
<em class="amn-tag">Money</em>
<em class="amn-tag">Game</em> <em class="amn-tag">Music</em><div class="amn-tt">CABIN 19</div></div>
</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2"><a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt">@Hye Ri</a></font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Kanit'); Kanit {font-family: 'Kanit';} </style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css">

<style>
.amn-body br {
display: none;
}
.amn-texto br {
display: block;
}
.amn-body {
margin: 10px auto;
background: #171717;
width: 550px;
padding: 25px;
border-radius: 10px;
color: #aaa;
font: 12px Hind;
line-height: 18px;
text-align: justify;
}
.amn-wrap {
background: #1a1a1a;
border-radius: 10px;
overflow: hidden;
border-top: 15px solid #131313;
position: relative;
}
.amn-img {
width: 550px;
height: 150px;
display: block;
position: relative;
overflow: hidden;
}
.amn-img:before {
content: "";
display: block;
width: 550px;
height: 150px;
position: absolute;
background: #000;
mix-blend-mode: color;
}
.amn-img:after {
content: "";
display: block;
width: 550px;
height: 150px;
position: absolute;
background: var(--color);
top: 0;
mix-blend-mode: multiply;
}
.amn-imc {
border: 10px solid #0a0a0a;
width: 100px;
height: 100px;
position: absolute;
top: 50px;
right: 10px;
outline: 1px solid #0a0a0a;
outline-offset: 4px;
z-index: 10;
}
.amn-title {
font: 80px "Abril Fatface";
color: #d0d0d0;
margin-top: -100px;
z-index: 10;
position: relative;
padding: 20px;
text-shadow: #000 2px 2px 0;
}
.amn-lyric {
text-transform: uppercase;
font-size: 10px;
letter-spacing: 10px;
padding: 20px;
margin-top: -60px;
position: relative;
z-index: 20;
text-align: right;
width: 390px;
text-shadow: #000 1px 1px 0;
color: #f0f0f0;
}
.amn-texto {
padding: 50px;
margin: 50px 20px 20px;
position: relative;
z-index: 30;
background: #131313;
}
.amn-body span {
color: #0a0a0a;
font-size: 20px;
background: var(--color);
clip-path: polygon(
50% 0%,
100% 0,
100% 35%,
100% 55%,
100% 100%,
50% 84%,
0 100%,
0 57%,
0 37%,
0 0
);
width: 20px;
height: 30px;
display: block;
padding: 20px;
color: #fff;
font-size: 20px;
position: relative;
float: left;
margin: -10px 0 0 20px;
z-index: 50;
position: relative;
opacity: 0.6;
}
.amn-quote {
background: #0f0f0f;
margin: -10px 20px -30px 100px;
border: transparent solid 20px;
padding: 0 10px;
height: 30px;
overflow: hidden;
font: bold 10px Rajdhani;
text-transform: uppercase;
line-height: 1.5;
color: FFFFFF;
}

.amn-tag {
font: bold 8px Poppins;
background: #151515;
padding: 10px;
color: #fdfafa;
margin: 5px 5px 0 0;
border-radius: 5px;
}
.amn-tag:hover {
background: #d0d0d0;
}
.amn-tags {
margin: 20px;
}
.amn-tt {
float: right;
color: #d0d0d0;
font: bold 60px Poppins;
margin-top: -45px;
letter-spacing: -5px;
}
a.hr-credt {
text-decoration: none;
float: right;
padding: 10px 0;
color: #a0a0a0;
text-transform: uppercase;
position: relative;
top: -5px;
font: 10px calibri;
}
</style>

</font></font>

Axel โพสต์ 2025-7-14 10:26:18

<div class="amn-body" style="--color:#bbbbbb">
<div class="amn-wrap"><div class="amn-img">
<img src="https://i.postimg.cc/5y35JY1J/2.png"></div>
<div class="amn-imc"><img src="https://i.postimg.cc/VLWZsv4d/1.png"></div>
<div class="amn-title">A. Mikailov</div><div class="amn-lyric">power of calculated luck</div>
<span class="cp cp-target-o"></span>

<div class="amn-quote">To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel
</div>
<div class="amn-texto"><font face="Kanit">
<p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">ความนิ่งคือการหลอกลวงที่ทรงพลังที่สุดในคลังแสงของนักล่า แอ็กเซลกำลังจะตัดสินใจว่านี่คือสัญญาณเตือนที่ผิดพลาด—ผลผลิตจากความเครียดและจินตนาการที่มากเกินไป—เมื่อภาพลวงตานั้นสลายไป</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">มันไม่ใช่การเคลื่อนไหวที่ยิ่งใหญ่อะไร เป็นเพียงการขยับเล็กน้อยที่แทบมองไม่เห็น กิ่งไม้ที่เคยดูเหมือนยื่นออกมาอย่างไร้ระเบียบเส้นหนึ่ง...ขยับลงอย่างเชื่องช้าและมีเป้าหมาย เผยให้เห็นด้ามจับของดาบโรมันโบราณที่ถูกกุมไว้ในมือที่มีเกล็ดสีเขียวมรกต</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">ในเสี้ยววินาทีนั้น กองไม้ที่ดูไร้พิษสงก็คลี่คลายรูปร่างที่แท้จริงของมันออกมาต่อหน้าต่อตาเขา</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">ภาพที่ปรากฏคือฝันร้ายที่หลุดออกมาจากหน้าหนังสือเทพปกรณัมที่วิปลาสที่สุด ท่อนบนเป็นของหญิงสาว...แต่ผิวของหล่อนไม่ใช่ผิวมนุษย์ มันเป็นเกล็ดละเอียดสีเขียวที่สะท้อนแสงแดดเป็นประกายวูบวาบ เส้นผมของหล่อนยาวสลวย ดวงตาสีเหลืองอำพันคู่หนึ่งเบิกโพลงจ้องตรงมายังทิศทางของเขา—ไม่สิ, ไม่ใช่ทิศทางของเขา แต่คือจุดที่เขาเคยยืนอยู่ก่อนหน้านี้ มันรู้ว่ามีบางอย่างอยู่ที่นั่น</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">และท่อนล่าง...ไม่มีขา แต่เป็นหางงูขนาดยักษ์ที่ขดตัวอยู่บนพื้นป่า หางที่ปกคลุมด้วยเกล็ดหนาและแข็งแกร่งกว่าส่วนบนหลายเท่า ในมือข้างหนึ่งถือดาบ ส่วนอีกข้างถือโล่ทรงกลมที่บุบจากการรบ</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">กอร์กอน? ไม่ใช่ ไม่น่าใช่ กอร์ดอนควรมีผมเป็นงู</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">เขาไม่มีข้อมูลใดๆ เกี่ยวกับมันเลย ไม่รู้ว่ามันเคลื่อนไหวเร็วแค่ไหน ไม่รู้ว่ามันมีพิษหรือไม่ แต่สิ่งหนึ่งที่เขารู้โดยไม่ต้องมีใครบอก...คือเจตนาฆ่าที่แผ่ออกมาจากตัวมันราวกับไอร้อน</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">สัญชาตญาณของเขาไม่ได้แค่เตือนอีกต่อไปแล้ว มันกำลังกรีดร้องโหยหวนอยู่ในหัวด้วยคำคำเดียว: หนี</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">นี่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่ควรจะลองเชิง ไม่ใช่เกมที่สามารถเดิมพันด้วยไหวพริบได้ การเผชิญหน้ากับมันในตอนนี้ ด้วยข้อมูลที่เป็นศูนย์และอาวุธเพียงชิ้นเดียว คือการเดินไปลงชื่อในใบมรณบัตรของตัวเอง</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">สมองของนักวางแผนทำงานสวนทางกับหัวใจที่เต้นรัว แผนที่ในหัวของเขาปรากฏขึ้นอีกครั้ง เส้นทางถอยที่ปลอดภัยที่สุดคืออะไร? เส้นทางที่เงียบที่สุด? เส้นทางที่เร็วที่สุด?</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">เขาต้องเคลื่อนไหว—เดี๋ยวนี้</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">แอ็กเซลไม่หันหลังวิ่ง เขาทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม เขาค่อยๆ ย่อตัวลงต่ำอีกจนแทบจะราบไปกับพื้นพุ่มไม้ ใช้มันเป็นที่กำบังอย่างสมบูรณ์แบบ แล้วเริ่มเคลื่อนตัวถอยหลังอย่างช้าๆ นิ้วเท้าจิกลงบนพื้นดินเพื่อลดเสียงให้เหลือน้อยที่สุด สายตาของเขายังคงจับจ้องไปที่อสูรกายตนนั้นผ่านช่องว่างของใบไม้</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">ทุกการเคลื่อนไหวของมัน—ถูกบันทึกไว้ในใจ มันยังไม่เห็นเขา แต่มันรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ ความอดทนของมันมีขีดจำกัด และเขาไม่ต้องการจะอยู่ที่นี่เมื่อขีดจำกัดนั้นหมดลง</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">บุตรแห่งโชคชะตากำลังถอยทัพ แต่ในใจของเขารู้ดี นี่ไม่ใช่ความพ่ายแพ้ นี่คือการเก็บข้อมูลภาคสนามที่อันตรายที่สุดในชีวิต เขาได้คำตอบสำหรับภารกิจแล้ว—มีภัยคุกคามจริง และมันร้ายแรงกว่าที่ใครคาดคิด</font></p><p style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#aaaaaa" size="3">ตอนนี้...ภารกิจได้เปลี่ยนไปแล้ว มันไม่ใช่การสำรวจอีกต่อไป แต่เป็นการเอาชีวิตรอด เพื่อกลับไปเตือนคนอื่นให้ทันเวลา</font></p><div style="text-align: left;"><br></div>

<div align="center" style="font-size: small;">
<img src="https://static.vecteezy.com/system/resources/thumbnails/012/634/800/small_2x/art-deco-outline-stroke-in-golden-color-for-classy-and-luxury-style-premium-vintage-line-art-design-element-free-png.png" width="300" border="0" style="filter: grayscale(100%);"><br><br><br></div>

</font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<div class="amn-tags">
<em class="amn-tag">Power</em>
<em class="amn-tag">Money</em>
<em class="amn-tag">Game</em> <em class="amn-tag">Music</em><div class="amn-tt">CABIN 19</div></div>
</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2"><a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt">@Hye Ri</a></font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Kanit'); Kanit {font-family: 'Kanit';} </style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css">

<style>
.amn-body br {
display: none;
}
.amn-texto br {
display: block;
}
.amn-body {
margin: 10px auto;
background: #171717;
width: 550px;
padding: 25px;
border-radius: 10px;
color: #aaa;
font: 12px Hind;
line-height: 18px;
text-align: justify;
}
.amn-wrap {
background: #1a1a1a;
border-radius: 10px;
overflow: hidden;
border-top: 15px solid #131313;
position: relative;
}
.amn-img {
width: 550px;
height: 150px;
display: block;
position: relative;
overflow: hidden;
}
.amn-img:before {
content: "";
display: block;
width: 550px;
height: 150px;
position: absolute;
background: #000;
mix-blend-mode: color;
}
.amn-img:after {
content: "";
display: block;
width: 550px;
height: 150px;
position: absolute;
background: var(--color);
top: 0;
mix-blend-mode: multiply;
}
.amn-imc {
border: 10px solid #0a0a0a;
width: 100px;
height: 100px;
position: absolute;
top: 50px;
right: 10px;
outline: 1px solid #0a0a0a;
outline-offset: 4px;
z-index: 10;
}
.amn-title {
font: 80px "Abril Fatface";
color: #d0d0d0;
margin-top: -100px;
z-index: 10;
position: relative;
padding: 20px;
text-shadow: #000 2px 2px 0;
}
.amn-lyric {
text-transform: uppercase;
font-size: 10px;
letter-spacing: 10px;
padding: 20px;
margin-top: -60px;
position: relative;
z-index: 20;
text-align: right;
width: 390px;
text-shadow: #000 1px 1px 0;
color: #f0f0f0;
}
.amn-texto {
padding: 50px;
margin: 50px 20px 20px;
position: relative;
z-index: 30;
background: #131313;
}
.amn-body span {
color: #0a0a0a;
font-size: 20px;
background: var(--color);
clip-path: polygon(
50% 0%,
100% 0,
100% 35%,
100% 55%,
100% 100%,
50% 84%,
0 100%,
0 57%,
0 37%,
0 0
);
width: 20px;
height: 30px;
display: block;
padding: 20px;
color: #fff;
font-size: 20px;
position: relative;
float: left;
margin: -10px 0 0 20px;
z-index: 50;
position: relative;
opacity: 0.6;
}
.amn-quote {
background: #0f0f0f;
margin: -10px 20px -30px 100px;
border: transparent solid 20px;
padding: 0 10px;
height: 30px;
overflow: hidden;
font: bold 10px Rajdhani;
text-transform: uppercase;
line-height: 1.5;
color: FFFFFF;
}

.amn-tag {
font: bold 8px Poppins;
background: #151515;
padding: 10px;
color: #fdfafa;
margin: 5px 5px 0 0;
border-radius: 5px;
}
.amn-tag:hover {
background: #d0d0d0;
}
.amn-tags {
margin: 20px;
}
.amn-tt {
float: right;
color: #d0d0d0;
font: bold 60px Poppins;
margin-top: -45px;
letter-spacing: -5px;
}
a.hr-credt {
text-decoration: none;
float: right;
padding: 10px 0;
color: #a0a0a0;
text-transform: uppercase;
position: relative;
top: -5px;
font: 10px calibri;
}
</style>

</font></font>

Cooper โพสต์ 2025-7-14 18:55:05

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Cooper เมื่อ 2025-7-14 19:01

14/07/2025 12.00 น. - 13.00 น.

บทที่ 69

ผืนป่าเงียบสงบผิดปกติในวันนี้ ไม่ใช่แบบเงียบจนได้ยินเสียงนกหาว แต่เป็นเงียบที่ทำให้คนเริ่มเดินเข้ามารู้สึกเหมือนต้นไม้กำลังจ้องอยู่ รอจะกระซิบอะไรสักอย่างผ่านใบไม้ที่สั่นเบา ๆ ทั้งที่ไม่มีลม

คูเปอร์เหยียบลงบนผืนดินชื้นด้วยฝีเท้าที่ระวังมากกว่าตอนเดินผ่านสนามฝึกหลายเท่า ชายหนุ่มเลือกเดินเลียบขอบเขตด้านตะวันตกเฉียงใต้ของค่าย ห่างออกจากเขตปลอดภัยไปไม่ไกลนัก พอให้ได้ยินเสียงไม้ลั่นเอี๊ยดของรั้วด้านหลัง แต่ไม่มากพอจะมั่นใจได้ว่าถ้าเกิดอะไรขึ้น จะวิ่งกลับมาทันก่อนมีอะไรบางอย่างลากเข้าโพรงไม้

ในมือเขายังถือหอกกรีกไว้แน่นเหมือนเป็นไม้เท้าวิเศษที่เสกให้หัวใจไม่เต้นแรงเกินจำเป็น ดวงตาสีเทาของชายหนุ่มกวาดมองไปรอบ ๆ ด้วยสายตาที่ฝึกมาแล้วว่าให้มองพุ่มไม้สองชั้น เงาด้านข้าง และรอยเท้าในดินแฉะ ๆ ก่อนจะมองต้นไม้ใหญ่ตรงหน้า

เสียงรองเท้ากระทบพื้นดินดังกึกๆ บ้างในบางช่วงที่ต้องเหยียบกิ่งไม้แห้ง เขาพยายามจะหลบมันแต่บางทีก็มีเผลอบ้าง กลายเป็นเสียงประหลาดที่ทำให้เจ้าตัวถึงกับบ่นกับตัวเองเบา ๆ

“ให้ตายสิ เดินในเมืองยังไม่เสียงดังขนาดนี้”

เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะเจออะไรในทันที แต่ทุกย่างก้าวคือการประเมิน ทุกจุดที่มองคือการคิดไว้ก่อนล่วงหน้า ใต้เงาไม้ขนาดใหญ่ที่โน้มลงมาคล้ายจะบังแสงแดดยังเต็มไปด้วยกลิ่นของมอสและดินเปียก กลิ่นที่บางทีทำให้เขานึกถึงฤดูฝนในบอสตันมากกว่าจะนึกถึงค่ายฮาล์ฟบลัด

มือหนึ่งไล้ผ่านต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งที่ผิวเปลือกไม้มีรอยข่วนบาง ๆ ขนานแนวขึ้นด้านบน ไม่ใช่รอยธรรมดาแน่นอน แม้จะยังไม่กล้าฟันธงว่าเป็นอสูรกายหรือกระรอกคลั่ง

คูเปอร์ก้มลงดูพื้นดินตรงรากไม้ เงียบและจดจ่อ ราวกับกำลังตั้งใจฟังเสียงกระซิบของผืนป่า บางรอยเหมือนรอยเล็บ บางรอยอาจเป็นแค่รากไม้โผล่ทะลุดิน แต่สิ่งหนึ่งที่เขาแน่ใจคือ... ป่านี้ไม่ได้เงียบเพราะไม่มีอะไร

มันเงียบเหมือนกำลังรออะไรบางอย่างให้เดินเข้ามาใกล้กว่านี้

เขาลุกขึ้น ปัดฝุ่นจากเข่ากางเกง แล้วเดินต่ออย่างระมัดระวังยิ่งขึ้น มือที่ถือหอกเริ่มขยับเป็นจังหวะการป้องกันทุกระยะที่เดินผ่านโพรงไม้หรือเงามืดระหว่างพุ่มหญ้า แม้จะยังไม่เจอสิ่งใดผิดปกติชัดเจน แต่สัญชาตญาณบางอย่างภายในหัวของเขากำลังกระซิบว่าอะไรบางอย่างอยู่ไม่ไกล

และที่แน่ ๆ ... มันรู้แล้วว่าเขาเข้ามา

เสียงใบไม้ไหวเหนือหัวแผ่วเบา คล้ายเสียงใครหายใจเบา ๆ อยู่ตรงไหนสักแห่ง

คูเปอร์หยุดฝีเท้า หรี่ตาเล็กน้อย ขยับตัวเล็กน้อยเพื่อให้แสงลอดผ่านเรือนยอดไม้ตกกระทบใบหน้าของเขา ร่างสูงยืนนิ่งท่ามกลางแสงอาทิตย์ที่รอดผ่านผืนป่าลงมาเฉียง ๆ

เขารอฟังเสียงอื่นที่อาจตามมาในวินาทีถัดไป แต่มีเพียงความเงียบ ราวกับป่ากำลังกลั้นหายใจ

เขากำหอกแน่นขึ้น ค่อย ๆ ขยับเท้าเดินต่อไปข้างหน้า คูเปอร์ก็ยังคงก้าวเดินต่อ ท่ามกลางเงาไม้ที่เริ่มหนาทึบขึ้นเรื่อย ๆ และความเงียบที่ยิ่งลึกเท่าไรก็ยิ่งเหมือนเสียงหัวเราะของอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ตรงปลายป่า

ภารกิจ - ภารกิจสำรวจพื้นที่อันตรายใกล้ค่าย
ได้ 9 ... มาเลยเจ้ามิโนทอร์ ได้! แกจงมาเป็นสนามอารมณ์ของฉันนน

Axel โพสต์ 2025-7-14 20:29:28

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Axel เมื่อ 2025-7-14 20:31 <br /><br /><div class="amn-body" style="--color:#bbbbbb">
<div class="amn-wrap"><div class="amn-img">
<img src="https://i.postimg.cc/5y35JY1J/2.png"></div>
<div class="amn-imc"><img src="https://i.postimg.cc/VLWZsv4d/1.png"></div>
<div class="amn-title">A. Mikailov</div><div class="amn-lyric">power of calculated luck</div>
<span class="cp cp-target-o"></span>

<div class="amn-quote">To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel
</div>
<div class="amn-texto"><font face="Kanit"><font size="2">
<p>14.07.2025 | 09:30 AM</p><p><br></p><p style="text-align: left;">อิสรภาพที่ได้มาอย่างไม่คาดคิดคือทรัพยากรที่ต้องใช้อย่างชาญฉลาดที่สุด แทนที่จะกลับไปที่เคบินหรือหอสมุด, สัญชาตญาณของแอ็กเซลกลับนำเขาไปยังที่ที่อันตรายและน่าสนใจที่สุด—ป่าต้องห้าม</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">การเผชิญหน้ากับแดรกคีเน่เมื่อวานนี้ทิ้งคำถามไว้มากมายกว่าคำตอบ สนามเด็กเล่นของเขาปรากฏว่ามีผู้เล่นรายอื่นที่ไม่ได้รับเชิญ และเขาก็รังเกียจความไม่แน่นอนเป็นที่สุด บุรุษชาวรัสเซียจึงกลับมาอีกครั้ง, ไม่ใช่เพื่อล่า แต่เพื่อทำความเข้าใจกฎของเกมที่เปลี่ยนไป</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">ครั้งนี้เขาเตรียมพร้อมมากกว่าเดิม ปืนถูกแปรสภาพจากเข็มกลัดมาอยู่ในซองพกซ่อนที่เอวตั้งแต่ก่อนจะก้าวเข้าสู่แนวป่าเสียอีก ทุกประสาทสัมผัสของเขาตื่นตัว, สแกนสภาพแวดล้อมด้วยความเข้มข้นที่ถูกฝึกฝนมาอย่างดี</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เขาไม่ได้เดินไปไกลนัก, ยังคงอยู่ในเขตที่พอจะเรียกได้ว่าเป็นชายป่า, เมื่อความรู้สึกนั้นกลับมาอีกครั้ง—ความรู้สึกของการถูกจ้องมอง แต่ครั้งนี้มันแตกต่างออกไป มันไม่ใช่นักล่าที่ซุ่มซ่อนและอดทนรอ แต่เป็นความเกลียดชังที่แผ่ออกมาอย่างโจ่งแจ้ง, ความกระหายเลือดที่ทำให้ขนบนแขนของเขาลุกชัน</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">แอ็กเซลหยุดนิ่ง, มือวางอยู่บนด้ามปืนอย่างเป็นธรรมชาติ, แล้วหันไปเผชิญหน้ากับต้นตอของความรู้สึกนั้น</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">มันปรากฏตัวออกจากพุ่มไม้หนาทึบ, ไม่มีการพรางตัว, ไม่มีการซุ่มโจมตี ร่างของมันคือหมาป่า...แต่เป็นหมาป่าในเวอร์ชันที่บิดเบี้ยวและน่าสะพรึงกลัว ขนาดของมันใหญ่กว่าหมาป่าสายพันธุ์ที่ใหญ่ที่สุดเกือบเท่าตัว, กล้ามเนื้อทุกมัดปูดโปนอยู่ใต้ขนสีดำสนิทราวกับรัตติกาล และดวงตาทั้งคู่ของมัน...ส่องประกายด้วยความบ้าคลั่งและโทสะอันบริสุทธิ์ของสงคราม</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">บุตรแห่งโชคชะตารู้ได้ในทันที—นี่ไม่ใช่สัตว์ป่าธรรมดา มันคือศาสตราวุธมีชีวิต, ร่างอวตารแห่งความรุนแรง</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">โดยไม่มีการคำรามเตือนหรือแยกเขี้ยวขู่, อสูรกายแห่งแอรีสก็กระโจนเข้าใส่ มันคือการเคลื่อนไหวที่ระเบิดออกด้วยพละกำลังล้วนๆ, รวดเร็วและดุดันจนแทบมองไม่ทัน</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">แอ็กเซลตอบสนองด้วยสัญชาตญาณ เขาไม่ได้ถอยหลังแต่กลับสไลด์ตัวไปด้านข้าง, เฉียดกรงเล็บแหลมคมที่ตะปบลงบนพื้นดินที่เขาเคยยืนอยู่จนเศษดินกระจุยกระจายไปเพียงเสี้ยววินาที ความรุนแรงของการโจมตีนั้นทำให้พื้นสั่นสะเทือนเล็กน้อย</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">การต่อสู้ในช่วงแรกเป็นไปอย่างสูสี มันคือการเต้นรำที่อันตรายระหว่างความเร็วและความแม่นยำ หมาป่าโจมตีอย่างไม่หยุดยั้ง, ทุกการตะปบและทุกการพุ่งชนถูกขับเคลื่อนด้วยความเกรี้ยวกราดอันไร้ที่สิ้นสุด มันเป็นคู่ต่อสู้ที่ตึงมืออย่างแท้จริง, บีบให้ร่างสูงต้องเคลื่อนไหวตลอดเวลา, ใช้ทุกจังหวะเพื่อหลบหลีกและหาช่องว่าง</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">แต่ขณะที่ร่างกายของเขากำลังหลบหลีก, สมองของเขาก็กำลังวิเคราะห์</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">มันโจมตีเป็นเส้นตรงเสมอ...มันจะเอนตัวไปทางซ้ายเล็กน้อยก่อนจะกระโจน...ทุกการโจมตีคือการทุ่มสุดตัว, ไม่มีการป้องกัน...</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">รูปแบบเริ่มปรากฏชัดขึ้นเรื่อยๆ ความบ้าคลั่งของมันคือจุดแข็ง, แต่ก็เป็นจุดอ่อนที่ร้ายแรงที่สุดเช่นกัน</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เมื่อมันพุ่งเข้าใส่อีกครั้ง, คราวนี้แอ็กเซลไม่ได้หลบไปด้านข้าง เขาหมุนตัวต่ำลง, ปล่อยให้ร่างมหึมาของมันผ่านเหนือหัวไปอย่างเฉียดฉิว และในจังหวะที่มันเสียหลักจากการโจมตีที่พลาดเป้านั่นเอง, เขาก็ชักปืนออกมา</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">ปัง!</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">กระสุนทองสัมฤทธิ์นัดแรกเจาะเข้าที่ข้อต่อขาหลังข้างขวาของมันอย่างแม่นยำ เสียงคำรามด้วยความเจ็บปวดดังลั่นป่า แต่มันไม่ได้ทำให้ความดุร้ายของมันลดลงเลยแม้แต่น้อย</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">ทว่า...มันช้าลงแล้ว</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เกมได้เปลี่ยนข้างแล้ว แอ็กเซลคือผู้คุมเกม, เป็นนักล่าที่ไล่ต้อนเหยื่อที่บาดเจ็บ ทุกครั้งที่มันพยายามจะหันกลับมาสู้, กระสุนอีกนัดก็จะถูกยิงออกไปเพื่อจำกัดการเคลื่อนไหวของมัน—เข้าที่ไหล่, เข้าที่ขาอีกข้าง เขาไม่ได้เล็งไปที่จุดตาย, แต่กำลังทำลายความสามารถในการต่อสู้ของมันลงทีละน้อย</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">ในที่สุด, หมาป่าแห่งแอรีสก็ทรุดลง มันหายใจหอบหนัก, ดวงตาสีแดงยังคงเต็มไปด้วยความเกลียดชังแต่ร่างกายไม่ยอมทำตามคำสั่งอีกต่อไป</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">แอ็กเซลเดินเข้าไปหามันช้าๆ, ปากกระบอกปืนยังคงจ่อไปที่ร่างของมันไม่ลดละ เขายืนคร่อมร่างที่กำลังจะสิ้นลมหายใจ, มองลึกลงไปในดวงตาที่เต็มไปด้วยไฟสงครามนั้น</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;"><font color="#add8e6">"นายเป็นแค่อาวุธที่ไร้ความคิด"</font> เขาพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น </p><p style="text-align: left;"><font color="#add8e6"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#add8e6">"และอาวุธที่ใช้ไม่ได้แล้ว...ก็สมควรถูกทำลาย"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">ปัง!</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">กระสุนนัดสุดท้ายเจาะเข้าที่กลางหน้าผากของมันอย่างเด็ดขาด ร่างของอสูรกายกระตุกเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะแน่นิ่งไป แล้วสลายกลายเป็นกองฝุ่นสีทองอร่ามที่ค่อยๆ จางหายไปกับสายลม, ทิ้งไว้เพียงความเงียบและกลิ่นกำมะถันจางๆ</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">บุตรแห่งไทคียืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง, ปล่อยให้เสียงปืนที่ยังก้องอยู่ในหูค่อยๆ เงียบลง</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">อีกหนึ่งตัวแปรบนกระดานถูกกำจัดไป...และอีกหนึ่งบทเรียนได้ถูกบันทึกไว้ ค่ายแห่งนี้อันตรายกว่าที่เอกสารใดๆ จะบรรยายได้ และดูเหมือนว่า...โชคชะตากำลังผลักดันให้เขาต้องลงเล่นในสนามนี้เร็วกว่าที่คาดไว้...</p><div><br></div><p>
<br>

</p><div align="center">
<img src="https://static.vecteezy.com/system/resources/thumbnails/012/634/800/small_2x/art-deco-outline-stroke-in-golden-color-for-classy-and-luxury-style-premium-vintage-line-art-design-element-free-png.png" width="300" border="0" style="filter: grayscale(100%);"><br><br>
+2 ตื่นรู้ กำจัดหมาป่าแอรีสเป็นครั้งแรก<br>สินสงคราม: หนังหมาป่าแอรีส<br><div align="center">โอกาสดรอปพิเศษ: ลูกแก้วแห่งแอรีส (เลขไบต์สุดท้าย 9)</div><div align="center"><br></div><div align="center"><br></div></div>

</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<div class="amn-tags">
<em class="amn-tag">Power</em>
<em class="amn-tag">Money</em>
<em class="amn-tag">Game</em> <em class="amn-tag">Music</em><div class="amn-tt">CABIN 19</div></div>
</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2"><a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt">@Hye Ri</a></font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Kanit'); Kanit {font-family: 'Kanit';} </style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css">

<style>
.amn-body br {
display: none;
}
.amn-texto br {
display: block;
}
.amn-body {
margin: 10px auto;
background: #171717;
width: 550px;
padding: 25px;
border-radius: 10px;
color: #aaa;
font: 12px Hind;
line-height: 18px;
text-align: justify;
}
.amn-wrap {
background: #1a1a1a;
border-radius: 10px;
overflow: hidden;
border-top: 15px solid #131313;
position: relative;
}
.amn-img {
width: 550px;
height: 150px;
display: block;
position: relative;
overflow: hidden;
}
.amn-img:before {
content: "";
display: block;
width: 550px;
height: 150px;
position: absolute;
background: #000;
mix-blend-mode: color;
}
.amn-img:after {
content: "";
display: block;
width: 550px;
height: 150px;
position: absolute;
background: var(--color);
top: 0;
mix-blend-mode: multiply;
}
.amn-imc {
border: 10px solid #0a0a0a;
width: 100px;
height: 100px;
position: absolute;
top: 50px;
right: 10px;
outline: 1px solid #0a0a0a;
outline-offset: 4px;
z-index: 10;
}
.amn-title {
font: 80px "Abril Fatface";
color: #d0d0d0;
margin-top: -100px;
z-index: 10;
position: relative;
padding: 20px;
text-shadow: #000 2px 2px 0;
}
.amn-lyric {
text-transform: uppercase;
font-size: 10px;
letter-spacing: 10px;
padding: 20px;
margin-top: -60px;
position: relative;
z-index: 20;
text-align: right;
width: 390px;
text-shadow: #000 1px 1px 0;
color: #f0f0f0;
}
.amn-texto {
padding: 50px;
margin: 50px 20px 20px;
position: relative;
z-index: 30;
background: #131313;
}
.amn-body span {
color: #0a0a0a;
font-size: 20px;
background: var(--color);
clip-path: polygon(
50% 0%,
100% 0,
100% 35%,
100% 55%,
100% 100%,
50% 84%,
0 100%,
0 57%,
0 37%,
0 0
);
width: 20px;
height: 30px;
display: block;
padding: 20px;
color: #fff;
font-size: 20px;
position: relative;
float: left;
margin: -10px 0 0 20px;
z-index: 50;
position: relative;
opacity: 0.6;
}
.amn-quote {
background: #0f0f0f;
margin: -10px 20px -30px 100px;
border: transparent solid 20px;
padding: 0 10px;
height: 30px;
overflow: hidden;
font: bold 10px Rajdhani;
text-transform: uppercase;
line-height: 1.5;
color: FFFFFF;
}

.amn-tag {
font: bold 8px Poppins;
background: #151515;
padding: 10px;
color: #fdfafa;
margin: 5px 5px 0 0;
border-radius: 5px;
}
.amn-tag:hover {
background: #d0d0d0;
}
.amn-tags {
margin: 20px;
}
.amn-tt {
float: right;
color: #d0d0d0;
font: bold 60px Poppins;
margin-top: -45px;
letter-spacing: -5px;
}
a.hr-credt {
text-decoration: none;
float: right;
padding: 10px 0;
color: #a0a0a0;
text-transform: uppercase;
position: relative;
top: -5px;
font: 10px calibri;
}
</style>

</font></font>

Nanette โพสต์ 2025-7-14 20:48:30

<div class="datosmi-b1"><div class="port-dtsmib1"><b style="background:#DFA9A9; color:#FFF;"><font size="3">Nanette Leblanc</font></b></div><div class="img-dtsmib1" style="border-color:#ddd"><img src="https://i.imgur.com/YTSa3a6.jpeg"></div><div class="content-dtsmib1"><div class="imagenes-mib1"><img src="https://i.imgur.com/ph3yxZw.jpeg"><img src="https://i.imgur.com/WvvUJWo.jpeg"><img src="https://i.imgur.com/peGo8kA.jpeg"></div><div class="seccion-mib1" style=""><font color="#dfa9a9" face="EucrosiaUPC" size="5">ป่าต้องห้าม</font></div><div class="texto-mib1"><span id="docs-internal-guid-98084719-7fff-a346-b242-46a250c8d11f"><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><br></p><span id="docs-internal-guid-98084719-7fff-a346-b242-46a250c8d11f"><font face="EucrosiaUPC"><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;">ท่ามกลางเสียงลมหวีดหวิวพัดพาใบไม้จากต้นไม้ใหญ่เสียดสีกันเป็นจังหวะประหลาด ก็เหมือนจะมีเสียงเต้นของหัวใจของเด็กสาวตระกูลเลอบลังก์ที่ฟังดูชัดเจน นาแนตต์ย่ำเท้าอย่างระมัดระวังเข้ามายังบริเวณป่าต้องห้าม ดวงตากลมคล้ายกวางในการ์ตูนดิสนีย์สอดส่ายไปมาอย่างระแวดระวังภัย บอกตามตรงเลยว่าเธอไม่เข้าใจซักนิดว่าทำไมป่าที่มีคำว่าต้องห้ามอยู่ ถึงได้มีภารกิจให้เข้ามาป้วนเปี้ยนที่นี่บ่อยนัก</span></font></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;"><i>เฮือก!</i></span></font></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;">เสียงกระพือปีกของสัตว์ปีกบางชนิดดังขึ้นจนเด็กสาวผวา นาแนตต์ยืนตัวแข็งทื่อ พยายามทำให้ดีสู้เสือมองหาที่มาของเสียง เธอจะได้ระวังการโจมตีได้ถูก โดยไม่รู้เลยว่าตัวเองก็เป็นหนึ่งในคนที่ถูกจับตาดูอยู่เช่นเดียวกัน ตั้งแต่ที่นาแนตต์ก้าวเข้ามาในเขตอันตรายนี้แล้ว</span></font></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;"><i>ฮิฮิฮิ...</i></span></font></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;">เสียงหัวเราะของหญิงสาวที่ไม่น่าไว้ใจเลยซักนิดดังแว่วมาตามลม ยิ่งทำให้เด็กสาวเริ่มจะตัวสั่นน้อย ๆ อย่างควบคุมไม่ได้</span></font></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="font-weight:normal;" id="docs-internal-guid-9b21c7a8-7fff-2f2e-03b6-7fc0aa59d39c"><br></b></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(223, 169, 169); background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;">“คะ..ใครน่ะ ออกมานะ!”</span></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(223, 169, 169); background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;"><font color="#000000">“อยู่นี่อย่างไรล่ะ!!”</font></span><span style="color: rgb(223, 169, 169); background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;"></span></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;"><font color="#000000"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(223, 169, 169); white-space-collapse: preserve;"><font size="6">“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”</font></span><span style="font-size: x-large; white-space-collapse: preserve;"><font color="#000000"></font></span></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(223, 169, 169); white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve;">เสียงหัวเราะของหญิงสาวที่ไม่น่าไว้ใจเลยซักนิดดังแว่วมาตามลม ยิ่งทำให้เด็กสาวเริ่มจะตัวสั่นน้อย ๆ อย่างควบคุมไม่ได้ พร้อมกับร่างเล็กที่หงายหลังลงกับพื้น หลบหลีกการโฉบเฉี่ยวจากฮาร์ปี้ตัวร้ายได้ทันควัน</span><span style="color: rgb(223, 169, 169); white-space-collapse: preserve;"></span></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(223, 169, 169); white-space-collapse: preserve;">“ยัยบ้า! ยัยคนนิสัยไม่ดี!”</span><span style="color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve;"></span></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(223, 169, 169); white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve;">เด็กสาวจากบลัวส์เริ่มจะโกรธเสียแล้ว นาแนตต์จ้องไปยังอสุรกายมีปีกตัวนั้นเขม็ง พยายามลืมใบหน้าของป้าแม่ครัวฮาร์ปี้แล้วคิดว่าตัวนี้น่ะดุกว่ามาก มือเล็กที่เริ่มมีแผลเป็นประปรายจากการฝึกซ้อมจับดาบเอาไว้มั่น ตั้งท่าตามที่ได้เรียนมาเตรียมตัวต่อสู้</span><span style="color: rgb(223, 169, 169); white-space-collapse: preserve;"></span></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;"><font color="#000000">“โอ๊ะโอ๋ ดูเหมือนจะมีคนพร้อมสู้แล้วแฮะ”</font></span><span style="color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve;"></span></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;"><font color="#000000"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(223, 169, 169); white-space-collapse: preserve;">“พูดมากน่ารำคาญ เข้ามาเถอะยัยปากเหม็น”</span><span style="white-space-collapse: preserve;"><font color="#000000"></font></span></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(223, 169, 169); white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve;">สิ่งที่นาแนตต์ไม่ชอบที่สุดก็คือกลิ่นเหม็น ยิ่งเป็นเหม็นที่โชยออกมาจากพวกอสูรไม่น่ามองพวกนี้ด้วยแล้วยิ่งแล้วใหญ่ อยากจะจัดการให้เสร็จแล้วออกไปจากที่นี่เร็ว ๆ เต็มที</span><span style="color: rgb(223, 169, 169); white-space-collapse: preserve;"></span></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve;">นาแนตต์เบี่ยงตัวหลบกรงเล็บฮาร์ปี้ที่โฉบเข้ามา ง้างดาบหมายจะฟันลงที่ปีกของมันแต่ก็วืด ปลายดาบกระทบพื้นดินเข้าอย่างจัง นาแนตต์กัดฟันแน่นขณะวิ่งไปหลบที่หลังต้นไม้ใหญ่</span></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve;">“โถ ๆ เด็กน้อย ซ่อนไปก็เท่านั้น”</span><span style="color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve;"></span></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;">มันทำจมูกฟุดฟิดขณะกวาดสายตามองไปรอบ ๆ เพื่อหาตัวของเธอ นาแนตต์ขมวดคิ้ว ขนาดยอมไม่ฉีดน้ำหอมก่อนมาเลยนะ หวังว่ามันจะหาเธอไม่เจอ</span></font></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;">พลันเด็กสาวก็นึกอะไรขึ้นได้ เธอลอบสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ ก่อนจะโยนดาบออกไปอีกทางเบี่ยงเบนความสนใจ รอจนฮาร์ปี้มันหันไปตามเสียงก็อาศัยทักษะย่องเบา อ้อมไปทางด้านหลังก่อนจะปักปลายมีดสั้นเข้าที่แผ่นหลังตรงกลางระหว่างปีกทั้งสองข้างทันที</span></font></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve;"><font size="6">“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”</font></span></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve;">เสียงร้องโหยหวนดังก้องทั่วป่า นาแนตต์เม้มปากแน่น จับด้ามมีดไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง ก่อนจะกดลึกจนใบมีดจมหายเข้าไปในเนื้อของมัน ไม่นานร่างของฮาร์ปี้ก็สลายหายไป</span></p></font><font face="EucrosiaUPC" size="5"><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=viewthread&tid=985&page=2#pid6818">รับภารกิจทดสอบเด็กใหม่</a></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=64&pid=6822">เตรียมตัว</a></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><a href="https://percyjackson.mooorp.com/dzs_npccomrade-fight?aid=990">สู้กับฮาร์ปี้</a></p></font></span></span></div></div></div><div class="cred"><a href="http://bettyleg.tumblr.com">bettyleg</a></div>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Play&display=swap" rel="stylesheet">
<style>.datosmi-b1{width:800px; padding:0px; background:#fff; border:1px solid #ddd; margin:10px auto; font-family: 'Play', sans-serif;} .port-dtsmib1{height:100px; width:800px; border-bottom:1px solid #ddd;} .img-dtsmib1{width:100px; height:100px; border:1px solid #ddd; background:#fff; padding:6px; border-radius:180px; position:absolute; margin-top:-60px; margin-left:40px;} .content-dtsmib1{padding:70px 20px 20px;} .img-dtsmib1 img{width:100px; height:100px; border-radius:180px;} .port-dtsmib1 b{display:block; position:relative; top:87px; float:right; right:20px; background:#ccc; color:#fff; padding:5px 15px; border-radius:10px; font-size:13px;} .imagenes-mib1{display:flex; align-items:center; justify-content:center; margin:10px 0px 20px;} .imagenes-mib1 img{width:100px; height:100px; margin:0px 4px; border:1px solid #ddd; padding:4px;} .seccion-mib1{ text-align:right; border-top:1px solid #ddd; border-bottom:1px solid #ddd; padding:10px 15px; font-size:12px; text-transform:uppercase; font-weight:800;} .texto-mib1{ padding:35px 40px 30px; text-align:justify; font-size:12px; color:#555; line-height:18px;}.cred{margin:0px auto; margin-top:-5px; width:280px; text-align:center;background:#fff;border:1px solid #eee;} .cred a{text-decoration:none; color:#888; text-transform:uppercase; font-size:8px; font-family:arial; letter-spacing:2px;}</style>

Cooper โพสต์ 2025-7-14 21:53:02

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Cooper เมื่อ 2025-7-14 22:06

14/07/2025 12.00 น. - 13.00 น.

บทที่ 70

เสียงกรอบแกรบของกิ่งไม้ใต้ฝ่าเท้ายังดังต่อเนื่องอย่างระมัดระวัง ราวกับผู้เดินกำลังเขียนจดหมายด้วยเท้าในภาษาที่ไม่มีใครอ่านออก จังหวะฝีเท้าของคูเปอร์ช้าลงเมื่อเงาดำมหึมาปรากฏอยู่ลึกเข้าไปในแนวต้นสนเบื้องหน้า ตอนแรกเขานึกว่าเป็นโขดหินใหญ่หรือไม่ก็ต้นไม้ที่มีพฤติกรรมต่อต้านแรงโน้มถ่วง แต่เมื่อมันขยับขยับจริง ๆ แบบที่เงาไม่มีสิทธิ์จะทำแบบนั้นโดยปราศจากเจ้าของ ความเข้าใจทั้งหมดเปลี่ยนไปทันที

เงานั้นลุกขึ้นจากท่านั่ง ค่อย ๆ หันหน้ามาช้า ๆ ก่อนแสงแดดที่ลอดผ่านกิ่งไม้จะส่องกระทบเข้ากับดวงตาสีแดงสว่างคู่หนึ่ง และใบหน้าที่ไม่ใช่ใบหน้าคน

คูเปอร์กระชับหอกในมือโดยอัตโนมัติ กล้ามเนื้อทุกส่วนตึงขึ้นในจังหวะที่สายตาเบิกกว้าง

“อืม…” เสียงออกจากปากเขาเบา ๆ “ถ้ามีใครบอกว่าป่านี้น่าเดินเล่น ฉันจะเอาหอกแทงเท้าเขาเป็นรายแรก”

ตรงหน้าคือมิโนทอร์

สิ่งมีชีวิตที่ดูเหมือนเกิดจากฝันร้ายของใครบางคนที่รักการยำรวมสัตว์ เป็นร่างกายเปลือยเปล่าของนักกล้ามขนาดรถกระบะที่มีหัววัวดุดัน เหมือนที่เขาเคยเจอที่อุโมงค์ในนิวยอร์ก

เสียงหอบต่ำๆ ดังออกจากปากของเจ้าวัวร้าย กลิ่นคาวเลือดเจือปนกับกลิ่นเหงื่อเหม็นคลุ้งปะทะจมูกราวกับโดนโยนเข้าโรงยิมหลังเที่ยงคืนของกริฟฟิน

มันคำรามในลำคอ เสียงสั่นสะเทือนลงมาจนถึงพื้นหญ้า ก่อนจะถีบเท้าพุ่งมาทางเขาเหมือนรถบรรทุกที่พึ่งได้ยินข่าวลดราคาเบรก

คูเปอร์ไม่ตอบสนองด้วยเสียง เขาตอบกลับด้วยการหมุนตัวหลบฉิว หอกในมือกวาดไปด้านข้าง ฟาดผ่านผิวหนังหนาอย่างวัวเพิ่งอาบน้ำมัน ก่อนจะกระโดดถอยหลังออกมา รอยเฉียดที่ฝากไว้ทำให้มิโนทอร์คำรามลั่น ปัปักกีบลงกับพื้นอย่างเดือดดาล

สัตว์ประหลาดพุ่งใส่เขาอีกครั้ง คราวนี้ด้วยแรงที่มากกว่าเดิม คูเปอร์เบี่ยงตัวหลบไปอีกด้าน หมุนหอกเข้าหาเอวหนา ๆ นั่นอย่างรวดเร็ว เสียงโลหะเฉียดเนื้อดังฟึ่บ ก่อนที่ฝุ่นและเศษไม้จะกระจายขึ้นจากการกระทืบของมัน

เขาไม่มีเวลาจะพูดเท่ ๆ หรือปล่อยมุกตอนนี้ สมองใช้ทุกเซลล์คิดทางหลบหลีก จุดโจมตี ช่องว่างทางจังหวะหายใจของคู่ต่อสู้ ทุกอย่างต้องแม่น ต้องเร็ว และต้องไม่พลาด เพราะการพลาดหมายถึงชีวิต

"ถ้าชนะแล้วไม่ได้อะไรขึ้นมานะ ฉันจะเขียนจดหมายร้องเรียนให้ถึงถึงซุส" เสียงเขาดังขึ้นระหว่างการปะทะอีกครั้ง คราวนี้หอกแทงเข้าที่หัวไหล่ของมิโนทอร์โดยตรง ทำเอาสัตว์ประหลาดคำรามเสียงหลงพร้อมเหวี่ยงแขนพยายามจะคว้าเขา

คูเปอร์พลิกตัวหลุดออกมาได้อย่างเฉียดฉิว แล้วกระแทกปลายหอกเข้ากับเข่าของมันในจังหวะที่ยังไม่ตั้งตัว เสียงกระแทกดังหนักแน่นก่อนที่เจ้าวัวจะทรุดตัวลงชั่วครู่ และนั่นคือช่องว่างเดียวที่เขาต้องการ

บุตรแห่งอะธีน่ากระโดดขึ้นอย่างรวดเร็ว แรงส่งจากขาทั้งสองข้างนำร่างเขาสูงขึ้นเหนือหัวของมัน ปลายหอกพลิกมือและแทงลงตรงกลางท้ายทอยด้วยแรงทั้งหมดที่มี

เสียงแทงทะลุดังฉึกแทรกผ่านเสียงคำรามครั้งสุดท้ายของมันก่อนที่ร่างนั้นจะเริ่มสลาย

ไม่ใช่เสียงเลือด ไม่ใช่เสียงกระดูก มันเป็นเสียงที่แปลกอย่างน่าพิศวงคล้ายกระดิ่งที่ดังเบาๆ จากอีกมิติหนึ่ง แล้วร่างมหึมาก็แตกสลายออกเป็นละอองทองระยิบระยับ ปลิวขึ้นในอากาศช้าๆ อย่างสง่างามผิดกับความโหดร้ายเมื่อครู่ราวกับการจบของการแสดงโอเปร่า

คูเปอร์ยืนอยู่ท่ามกลางกลุ่มแสงที่ลอยสลายหายไปในอากาศ เหงื่อชื้นทั่วแผ่นหลัง และลมหายใจที่เริ่มกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง

ละอองทองสลาย ทิ้งไว้เพียงบางสิ่งเล็กๆ บนพื้นสินสงครามตกอยู่ ชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมาอย่างใจเย็น

“นี่แหละ... วอร์มอัป” เจ้าตัวพูดกับตัวเองในที่สุด ก่อนจะหันหลังกลับ เดินออกจากป่าด้วยฝีเท้าที่ช้าลงแต่มั่นคงกว่าเดิม

เมื่อหลุดจากแนวป่า เสียงลมเบาๆ โชยผ่านเข้ามาปะทะหน้า พร้อมกลิ่นไอจากค่ายที่คุ้นเคย คูเปอร์มุ่งหน้าไปยังจุดที่พอจะหาคนได้เพื่อรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นโดยไม่เร่งรีบอะไรนัก

ภารกิจ - ภารกิจสำรวจพื้นที่อันตรายใกล้ค่ายหลักฐานการพิชิต

https://percyjackson.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=989

สินสงครามเขามิโนทอร์ (เลขไบต์ 0/(LUK 100+ จะมีโอกาสดรอปมากกว่า 1 ชิ้น โดยอิงจำนวนจากเลขไบต์รองท้าย)

แม้แต่เนื้อมิโนทอร์ก็ยังไม่ได้ //ทรุด-----

หน้า: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 [10] 11 12

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver