Enter Camp › เมืองซานฟรานชิสโก › สะพานโกลเดนเกต

God โพสต์ 2025-8-26 13:26:17

สะพานโกลเดนเกต

<meta charset="UTF-8">
<title>เอาไว้สร้างสถานที่</title>

<!-- ฟอนต์จาก Google -->
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Niramit:wght@300;400;500;700&amp;display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Charmonman:wght@400;700&amp;display=swap" rel="stylesheet">

<style>
#box01 {
    border: 0px double;
    border-radius: 25px;
    padding: 50px;
    background-color: #9297BE;
    background-image: radial-gradient(circle at top left, rgba(120,150,200,0.1), transparent 70%);
    box-shadow:
      0 0 20px rgba(138,173,255,0.4),
      0 0 60px rgba(90,103,110,0.5),
      inset 0 0 30px rgba(255, 255, 255, 0.03);
    transition: box-shadow 0.4s ease-in-out;
}

body {
    margin: 0;
    padding: 30px;
    background: url("https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/1.Golden-Gate-Bridge-1.md.jpg") no-repeat center center fixed;
    background-size: cover;
    font-family: 'Niramit', sans-serif;
}

.main-container {
    max-width: 800px;
    margin: auto;
    background-color: #9297BE;
    border-radius: 25px;
    padding: 40px;
    box-shadow: 0px 0px 40px rgba(0, 0, 0, 0.3);
    background-image: url('https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/e2a1c09c5a8240200772d8a5e926c3a2275a02241ca68b-5trCUc_fw658webp.md.png');
    background-size: cover;
}

.glow-title {
    font-family: 'Charmonman', cursive;
    font-size: 48px;
    font-weight: bold;
    color: #ffffff;
    text-align: center;
    margin-bottom: 5px;
    text-shadow:
      0 0 5px #752B31,
      0 0 10px #752B31,
      0 0 15px #752B31,
      2px 2px 4px rgba(0, 0, 0, 0.3);
}

.glow-subtitle {
    font-family: 'Charmonman', cursive;
    font-size: 20px;
    font-style: italic;
    color: #ffffff;
    text-align: center;
    margin-bottom: 20px;
    text-shadow:
      0 0 3px #752B31,
      0 0 6px #752B31;
}

.flower-divider {
    background-image: url('https://img2.pic.in.th/pic/892f2f2a0d070214d145b7768cd8786cec63a7dd161ec-0nmVTF_fw658webp.md.png');
    background-size: contain;
    background-repeat: no-repeat;
    background-position: center;
    height: 200px;
    margin-bottom: 30px;
}

.banner-image {
    width: 100%;
    border-radius: 15px;
    box-shadow: 0px 0px 10px rgba(0, 0, 0, 0.2);
    margin-bottom: 30px;
}

.text-box {
    background: #84768D;
    border-radius: 20px;
    padding: 30px;
    font-size: 18px;
    color: #F0EAD6;
    line-height: 1.9em;
    box-shadow: inset 0 0 15px rgba(0, 0, 0, 0.1);
}

.text-box .title {
    text-align: center;
    font-size: 20px;
    font-weight: bold;
    color: #E8A03B;
    margin-bottom: 10px;
}

.text-box .subtitle {
    text-align: center;
    font-size: 16px;
    color: #DDC799;
    margin-bottom: 20px;
}

.flex-boxes {
    display: flex;
    flex-wrap: wrap;
    gap: 20px;
    justify-content: center;
    margin-top: 40px;
    margin-bottom: 30px;
}

.info-box {
    flex: 1 1 300px;
    max-width: 400px;
    background-color: rgba(7, 17, 44, 0.92);
    border-radius: 20px;
    box-shadow: 0 0 15px rgba(0,0,0,0.3);
    overflow: hidden;
    color: #F0EAD6;
}

.info-box img {
    width: 100%;
    display: block;
    border-bottom: 1px solid #ccc;
}

.info-box .content {
    padding: 20px;
    font-family: 'Niramit', sans-serif;
    color: #F0EAD6;
}

.info-box .content .title {
    font-size: 20px;
    font-weight: bold;
    color: #E8A03B;
    text-align: center;
}

.info-box .content .subtitle {
    font-size: 14px;
    text-align: center;
    color: #DDC799;
    margin: 8px 0 16px;
}
</style>



<div align="center">
<div id="box01">

<div class="main-container">
    <div class="glow-title"><img src="static/image/hrline/newbg25.png" border="0" alt=""><br></div><div class="glow-title"><font face="JasmineUPC">สะพานโกลเดนเกต (</font><font face="TH Chakra Petch">Golden Gate Bridge</font><font face="JasmineUPC">)</font></div><font face="JasmineUPC"><br>
    </font><div class="glow-subtitle"><font face="JasmineUPC">{ รัฐแคลิฟอเนียร์ สหรัฐอเมริกา }</font></div>

    <div class="flower-divider"></div>

    <img class="banner-image" src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/a3a73ae0-d828-11ec-b96e-ab70faed3451_webp_original.md.jpg" alt="ภาพสถานที่">

    <div class="text-box">
      <div class="title"><font color="#ffffff">【 สะพานโกลเดนเกต 】</font></div>
      <div class="subtitle">「 <span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: " th="" niramit="" as";="" font-size:="" x-large;="" text-align:="" left;="" white-space-collapse:="" preserve;"=""><b>Gateway to the Pacific</b></span> 」</div><span id="docs-internal-guid-49a53e3b-7fff-7036-fcdd-90b15458b176"><font face="TH Niramit AS" size="5" color="#ffffff"><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">         สะพานโกลเดนเกต (Golden Gate Bridge) คือหนึ่งในสัญลักษณ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเมืองซานฟรานซิสโก และของประเทศสหรัฐอเมริกา โดยมีฉายาที่คนทั่วโลกรู้จักกันว่า “สะพานแห่งหมอก” (</span><span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">The Bridge of Fog</span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">) หรือในอีกชื่อหนึ่งว่า “ประตูทองสู่แปซิฟิก” (</span><span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">Gateway to the Pacific</span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">) ตัวสะพานตั้งตระหง่านท่ามกลางภูเขาเบื้องหลัง น้ำทะเลสีฟ้าเข้มเบื้องล่าง และหมอกขาวที่ค่อย ๆ เคลื่อนตัวมาทับซ้อนราวกับม่านแห่งสรวงสวรรค์ เป็นภาพที่งดงามราวภาพวาด จนทำให้สะพานแห่งนี้กลายเป็นแรงบันดาลใจของศิลปิน ช่างภาพ นักประพันธ์ และผู้ฝันใฝ่ทั่วโลก</span></p><div style="text-align: left;"><br></div></font><font face="TH Niramit AS" size="5" color="#ffffff"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline;">         การเดินทางจากใจกลางเมืองซานฟรานซิสโกสามารถใช้รถยนต์ วิ่งบนทางหลวง US-101 หรือ CA-1 ข้ามสะพานได้อย่างสะดวก ตัวสะพานตั้งอยู่ระหว่างอ่าวซานฟรานซิสโกกับมหาสมุทรแปซิฟิก เชื่อมระหว่างเมืองซานฟรานซิสโกฝั่งใต้และมารินเคาน์ตี้ฝั่งเหนือ มีความยาวรวมประมาณ 2.7 กิโลเมตร โครงสร้างเหล็กสีแดงอมส้มที่เรียกว่า </span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; font-style: italic; vertical-align: baseline;">International Orange</span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline;"> โดดเด่นเหนือท้องฟ้าและทะเลเมฆหมอกที่ปกคลุมเป็นประจำ โดยเฉพาะในช่วงเช้าและเย็น </span></div></span></font></span></div>

    <div class="flex-boxes">
      <div class="info-box"><span style="background-color: initial; color: rgb(0, 0, 0);"></span></div></div></div></div></div>

Moneka โพสต์ 2025-8-26 14:20:42

<span id="docs-internal-guid-f223928c-7fff-d86d-e235-537c03fdd8c9"><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"><font face="TH Niramit AS" style="" size="5"><b></b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH Niramit AS" style="" size="5"><b>ที่ 26 เดือนสิงหาคม ปี 2558</b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH Niramit AS" size="5"><b>ช่วงบ่าย เวลา 13.00 - 16.00 น. ณ สะพานโกลเดนเกต รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา (พบ ลูปา)</b></font></span></p><font face="TH Niramit AS" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH Niramit AS" size="5">       เสียงลมพัดแรงพาเอากลิ่นไอทะเลและละอองเค็มของมหาสมุทรแปซิฟิกซัดขึ้นมาปะทะร่าง ขณะที่รถแท็กซี่ค่อย ๆ เคลื่อนตัวเข้าสู่สะพานโกลเดนเกต โครงเหล็กสีแดงส้มตัดกับท้องฟ้าที่สว่างจ้าเป็นภาพอลังการที่ใคร ๆ ก็อยากบันทึกเก็บไว้ โมนีก้าเองก็เช่นกัน เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรัว ๆ แทบไม่หยุด รอยยิ้มเปื้อนเต็มใบหน้าเหมือนเด็กสาวที่ได้เที่ยวทริปในฝัน <b><font color="#a0522d">“โมลูก…อย่าลืมสิว่าเราไม่ได้มาพักร้อนนะ”</font></b> พ่อถอนหายใจยาว มือยังคงกอดกระเป๋าเดินทางไว้แน่น แต่ก็ห้ามลูกสาวไม่ได้</font></span></p><font face="TH Niramit AS" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH Niramit AS&quot;; font-size: x-large;">      <b><font color="#9932cc"> </font></b></span><font face="TH Niramit AS" size="5"><b><font color="#9932cc">“แหมพ่อ~ ถ้าหนูทำหน้านอย ๆ ตลอดทางมันก็ไม่ช่วยอะไรนี่นา อย่างน้อยขอมีรูปสวย ๆ ก่อนตายก็ยังดี” </font></b>เธอพูดติดตลกพลางหันกล้องมาถ่ายเซลฟี่อีกสักช็อต แต่ทันใดนั้นเองรอยยิ้มของโมนีก้าก็พลันชะงักไป…</font></span></p><font face="TH Niramit AS" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH Niramit AS&quot;; font-size: x-large;">       </span><font face="TH Niramit AS" size="5">ในขณะที่สายตาเธอเหลือบออกไปนอกหน้าต่างตรงกลางสะพาน ดวงตาสีเงินกลับสะดุดเข้ากับบางสิ่ง เป็นเงาขาวขยับอยู่ท่ามกลางหมอกที่ลอยเหนือผิวน้ำและเสาเหล็กมหึมา ร่างนั้นค่อย ๆ ชัดเจนขึ้น หมาป่าขนสีขาวบริสุทธิ์ตัวใหญ่ดวงตาสีทองคมกริบ สง่างามราวกับหลุดมาจากตำนานโบราณ มันยืนอยู่กลางเส้นทางที่มีทั้งรถยนต์วิ่งขวักไขว่และผู้คน แต่กลับไม่มีใครสังเกตเห็นเลยสักคนเดียว…นอกจากเธอ</font></span></p><font face="TH Niramit AS" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH Niramit AS&quot;; font-size: x-large;">       </span><font face="TH Niramit AS" size="5">โมนีก้าตกใจจนเผลอกำโทรศัพท์แน่น หัวใจเต้นแรงจนหายใจไม่ทัน แต่หมาป่าตัวนั้นไม่ขยับ ไม่เห่า ไม่คำราม มันเพียงแค่ จ้องเธอ…จ้องด้วยสายตาที่นิ่ง ลึกล้ำ ราวกับกำลังชั่งน้ำหนักหรือพิพากษาอะไรบางอย่างในตัวเธอ<b><font color="#9932cc"> “พ่อ…”</font></b> เสียงเธอสั่นเครือ พยายามเรียกให้พ่อหันไปมอง แต่เมื่อแคนทัสหันไป กลับไม่เห็นอะไรเลยนอกจากรถและนักท่องเที่ยวที่กำลังถ่ายรูป</font></span></p><font face="TH Niramit AS" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH Niramit AS&quot;; font-size: x-large;">       </span><font face="TH Niramit AS" size="5">โมนีก้ากัดริมฝีปากแน่น ความรู้สึกวูบหนึ่งแผ่วผ่านหัวใจ คล้ายกับที่เคยเกิดขึ้นในห้องนอนคืนนั้นตอนเธอได้ยินเสียงประหลาด ความเชื่อมโยงบางอย่างกำลังชัดขึ้น…หมาป่าขาวยังคงไม่พูด ไม่ใช้กระแสจิต ไม่แม้แต่จะขยับ เพียงแต่ยืนอยู่ตรงนั้นในโลกที่เหมือนมีเพียงโมนีก้าคนเดียวที่มองเห็นมัน ราวกับเป็นสัญลักษณ์ของทางเลือกหรือจุดเริ่มต้นของโชคชะตา มือเล็กของเธอเผลอเลื่อนไปจับแขนเสื้อพ่อแน่นขึ้น พลางพึมพำเบา ๆ กับตัวเอง <b><font color="#9932cc">“นี่มัน…อะไรกันเนี้ย…” </font></b>ลมหายใจของโมนีก้าสะดุดชะงัก ดวงตาสีเงินเบิกกว้างขณะหมาป่าขาวที่ยืนอยู่กลางสะพานโกลเดนเกตค่อย ๆ หันศีรษะไปทางหนึ่ง หูตั้งชัน ก่อนจะขยับตัวเหมือนกำลังจะออกวิ่ง ทว่าก่อนจะก้าวหายไปในหมอกหนา มันกลับหยุด หันกลับมามองเธอตรง ๆ อีกครั้ง</font></span></p><font face="TH Niramit AS" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH Niramit AS&quot;; font-size: x-large;">       </span><font face="TH Niramit AS" size="5">สายตาสีทองนั้นชัดเจนเกินกว่าคำพูดราวกับกำลังเอ่ยกับเธอโดยไม่ต้องเปล่งเสียง หากอยากปลอดภัย…ตามข้ามา…ตรงนั้น อันตรายต่อเขา</font></span></p><font face="TH Niramit AS" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH Niramit AS&quot;; font-size: x-large;">       </span><font face="TH Niramit AS" size="5">ร่างเล็กของโมนีก้าสั่นสะท้าน เธอหันกลับไปมองพ่อ ดวงตาสีเงินพราวสั่นเครือด้วยทั้งความกลัวและความเข้าใจที่ผุดขึ้นจากก้นบึ้งสัญชาตญาณ เธอเอื้อมไปกอดพ่อแน่นจนร่างกายอบอุ่นของเขากลายเป็นกำแพงสุดท้ายที่เธอไม่อยากปล่อย<b><font color="#9932cc"> “พ่อ…”</font></b> เสียงเธอแตกพร่า <b><font color="#9932cc">“หนูต้องไป…หนูรู้สึกได้เลย ถ้าหนูยังอยู่ พ่อจะเป็นอันตราย”</font></b> แคนทัสนิ่งไปชั่วอึดใจ แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดปนยอมรับ ลึก ๆ เขาเองก็รู้มาตลอดตั้งแต่เมื่อวานว่าลูกสาวไม่ได้เกิดมาเพื่อชีวิตธรรมดา เศษเสี้ยวสายเลือดโบราณที่เขาเองไม่อาจปฏิเสธบอกชัดเจน นี่คือเวลาที่เธอต้องเดินเส้นทางของเธอเอง</font></span></p><font face="TH Niramit AS" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH Niramit AS&quot;; font-size: x-large;">       </span><font face="TH Niramit AS" size="5">เขาขมวดคิ้วแน่น ก่อนตัดสินใจกระซิบกับคนขับแท็กซี่เสียงหนักแน่น <b><font color="#a0522d">“หยุดรถตรงนี้ด้วยครับ”</font></b></font></span></p><font face="TH Niramit AS" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH Niramit AS&quot;; font-size: x-large;">       </span><font face="TH Niramit AS" size="5">แท็กซี่ชะลอแล้วหยุดกลางสะพานท่ามกลางเสียงบีบแตรจากรถคันอื่น แต่ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าชั่ววินาทีนี้ แคนทัสหันกลับมากอดลูกสาวแน่นอีกครั้ง กลิ่นอุ่นคุ้นเคยของเขาแทบทำให้โมนีก้าน้ำตาไหล <b><font color="#a0522d">“ฟังพ่อนะโมนี่…” </font></b>น้ำเสียงของเขาสั่น แต่หนักแน่นเต็มไปด้วยความรัก <b><font color="#a0522d">“ไม่ว่าเจออะไร อย่าลืมติดต่อพ่อนะเจ้าตัวเล็ก สัญญากับพ่อสิว่าจะติดต่อมา” </font></b>หญิงสาวพยักหน้ารัว ๆ กำเสื้อพ่อแน่นเหมือนไม่อยากปล่อยมือจากไปเลย <b><font color="#9932cc">“สัญญาค่ะพ่อ หนูจะติดต่อมาแน่นอน…ไม่เคยโกหกพ่ออยู่แล้ว”</font></b></font></span></p><font face="TH Niramit AS" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH Niramit AS&quot;; font-size: x-large;">       </span><font face="TH Niramit AS" size="5">หมาป่าขาวเหยียดยืนรออยู่ข้างหน้า ร่างสูงสง่างามตัดกับหมอกสีทองที่ปกคลุมสะพาน เหมือนผู้พิทักษ์แห่งชะตากรรมที่ไม่อาจเพิกเฉยได้อีกต่อไป โมนีก้าผละออกจากอ้อมกอดอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนหันไปสบตาพ่ออีกครั้งเพื่อเก็บภาพนี้ไว้ในใจเป็นครั้งสุดท้าย แล้วจึงหันกลับไปยังหมาป่าที่รออยู่ หัวใจเธอเต้นแรง แต่ก้าวแรกก็ถูกยกขึ้นและโลกทั้งใบของเธอกำลังจะเปลี่ยนตลอดกาล</font></span></p><font face="TH Niramit AS" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH Niramit AS&quot;; font-size: x-large;">       </span><font face="TH Niramit AS" size="5">ตอนแรกก็คิดว่าแค่เดินตามธรรมดา แต่ทว่า…เสียงส้นสูง<b><font color="#ff0000"> ก๊อก ก๊อก ก๊อก!</font></b> กระแทกลงบนพื้นสะพานโกลเดนเกตดังก้องประสานกับเสียงลมแรงที่พัดปะทะ เส้นผมสีม่วงครามของโมนีก้าสะบัดไปด้านหลังเป็นพวง เธอกัดฟันแน่น วิ่งตามร่างสง่างามของหมาป่าขาวที่พุ่งไปข้างหน้าโดยไม่เหลียวกลับมามองเลยแม้แต่น้อย ตอนแรกก็เดิน จากนั้นก็เป็นเดินเร็ว…และตอนนี้คือวิ่ง!!&nbsp;</font></span></p><font face="TH Niramit AS" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH Niramit AS&quot;; font-size: x-large;">   <b><font color="#9932cc">    </font></b></span><font face="TH Niramit AS" size="5"><b><font color="#9932cc">“โอ้ยยยย!! นี่มันบ้าไปแล้ว!!”</font></b> เธอแทบจะกรี๊ดออกมาดัง ๆ ทั้งเหนื่อย ทั้งตกใจ และทั้งตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน มือหนึ่งโอบกอดกระเป๋าสีชมพูแน่น กลัวสิ่งของสำคัญข้างในหล่นหาย ส่วนอีกมือแกว่งไปตามจังหวะวิ่งที่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะทำได้ ชุดเบลเซอร์สีชมพูหวานกับกระโปรงลูกไม้สีขาวที่เธอสวมอยู่ในตอนนี้ดูจะไม่เข้ากับสถานการณ์เลยแม้แต่น้อย ยิ่งส้นสูง Sam Edelman Women’s Camdyn Pump สี Nude ที่กำลังถูกใช้งานหนักยิ่งกว่ารันเวย์แฟชั่น ทำให้ภาพที่เกิดขึ้นดูเหมือนฉากหลุดมาจากหนัง โดยเฉพาะ Jurassic World ฉากตำนานที่ ไบรซ์ ดัลลาส ฮาวเวิร์ด วิ่งหนีทีเร็กซ์ในส้นสูงเป๊ะ ๆ</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH Niramit AS" size="5"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/tumblr_npz4mmUUfE1rsyxgco1_500.gif" width="500" _height="250" border="0"><font face="TH Niramit AS" size="5"></font></span></p><font face="TH Niramit AS" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH Niramit AS&quot;; font-size: x-large;">       </span><font face="TH Niramit AS" size="5"><b><font color="#9932cc">“ทำไมต้องใส่ส้นสูงวันนี้ด้วยยยย!?” </font></b>โมนีก้าโวยวายในใจแทบร้องไห้ แต่ขาก็ยังสับไม่หยุด เธอพยายามเก็บสมดุลตัวเองอย่างบ้าคลั่ง เหงื่อเริ่มไหลซึมจากขมับ หัวใจเต้นแรงไม่ต่างจากกลองศึก</font></span></p><font face="TH Niramit AS" size="5"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-family: &quot;TH Niramit AS&quot;; font-size: x-large; white-space-collapse: preserve;">       </span><font face="TH Niramit AS" size="5"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">หมาป่าขาววิ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูงอย่างสง่างาม มันไม่สนถนน ไม่สนสายตาผู้คน ที่จริงแล้วดูเหมือน ไม่มีใครเห็นมันเลยนอกจากเธอ ยิ่งทำให้ความจริงย้ำชัดในหัว นี่คือบททดสอบ นี่คือการนำทางของโชคชะตา เสียงส้นสูงกระแทกพื้นดังสะท้อนขึ้นเรื่อย ๆ ในใจเธอเหลือเพียงความคิดเดียว <i><font color="#9932cc">อย่าล้มนะ…อย่าล้มนะนังโมนีก้า!!</font></i> แต่ถึงแม้จะบ่นแทบขาดใจ ใบหน้าของโมนีก้ากลับมีประกายบางอย่างแทรกเข้ามา มันคือรอยยิ้มบาง ๆ ของคนที่</span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;">รู้ว่าแม้การวิ่งครั้งนี้จะบ้าบิ่นแต่มันคือก้าวแรกที่พาเธอเข้าสู่โลกที่แท้จริงของตัวเองแล้ว</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font face="TH Niramit AS" size="5"><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"><font face="TH Niramit AS" size="5"><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;"></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font face="TH Niramit AS" size="5"><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><font face="TH Niramit AS" size="5"><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;"><b>อื่น ๆ:</b> วิ่ง ๆ เอาออกมาวิ่ง วิ่งสิแฮมทาโร่ววว</span></font></p><div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="background-color: transparent; font-size: 12pt;"><br></span></span></div></span><p></p>

Esper โพสต์ 2025-9-9 06:58:53

08 · กันยายน · 2025 · 08.00 น.
สายหมอกหนาทึบคลอเลียบริมอ่าวซานฟรานซิสโก แสงแดดอ่อน ๆ พาดผ่านท้องฟ้าสีเงินหม่น สะพานโกลเดนเกตทอดตัวอย่างยิ่งใหญ่เหนือผืนน้ำมืดมิด เสียงลมกระทบโครงเหล็กดังลั่นเป็นจังหวะคล้ายหัวใจของเมืองที่ไม่เคยหลับไหล
เอสเปอร์ สเปนเซอร์ก้าวเท้าอย่างระมัดระวังบนทางเดินไม้ของสะพาน ร่างสูงโปร่งสะท้อนเงาเรียวยาวลงบนพื้นไม้ เขาสวมเสื้อโค้ทเข้ารูปสีน้ำเงินเข้มทับชุดสูทเรียบหรู เส้นผมสีเงินอ่อนพลิ้วตามแรงลม ดวงตาสีน้ำทะเลของเขาแฝงความสงบเย็น แต่ในนั้นกลับเต็มไปด้วยความตื่นตัว สายตาเรียวคมจดจ้องสิ่งหนึ่ง.บางสิ่งที่ไม่อาจอธิบายด้วยเหตุผล
เสียงเครื่องบินเหนือหัวและรถที่แล่นผ่านทางหลวงห่างออกไปจางหายไปในความว่างเปล่า เหลือเพียงเสียงลมปะทะใบไม้ และเสียงคลื่นซัดฝั่งเบา ๆ
ทันใดนั้น…
เงาร่างสีขาวปรากฏอยู่เหนือทางเดินไม้ ลูปาหมาป่าสีขาวบริสุทธิ์ตัวใหญ่สง่างาม ยืนอยู่ตรงปลายสะพาน ดวงตาสีฟ้าใสแฝงประกายเย็นเยือก แต่เต็มไปด้วยความมั่นคงและความอ่อนโยนในเวลาเดียวกัน เส้นขนขาวสว่างราวกับหิมะสะท้อนแสงหมอกล้อมรอบ เงาร่างของเธอคงทนมั่นคงเหมือนเทพนิยายโบราณ
เอสเปอร์หยุดก้าว ริมฝีปากบางเม้มแน่น หัวใจเต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน แต่สัญชาตญาณบางอย่างในสายเลือดแห่งโรม กระซิบเบา ๆ ให้เขาเชื่อมั่น ลมหายใจลึก ๆ ช่วยชะลอความตื่นตระหนก ความรู้สึกในอกบอกเขาว่า หากติดตามหมาป่าตัวนี้ไป เขาจะปลอดภัย
ลูปาไม่ขยับพูดสักคำ เธอเพียงจ้องมองเขาอย่างมั่นคง เสียงลมพัดผ่านปีกเหล็กของสะพานดังก้องเหมือนดนตรีโบราณ เส้นขนของเธอโบกสะบัดเบา ๆ ราวกับกำลังร่ายเวทย์ด้วยการเคลื่อนไหวอันสง่างาม
ลูปาเริ่มเคลื่อนตัวอย่างช้า ๆ ไปข้างหน้า ทางเดินไม้สะพานสั่นสะเทือนเบา ๆ กับน้ำหนักเท้าที่ทรงพลังของเธอ เอสเปอร์ตามทันทีหัวใจเต้นสอดประสานกับจังหวะการก้าวของหมาป่า ความรู้สึกเย็นยะเยือกแล่นผ่านปลายนิ้วและฝ่าเท้า ราวกับทุกอณูร่างกายเขาเชื่อมโยงกับสิ่งมีชีวิตตรงหน้า
เขาเดินและวิ่งตามอย่างไม่ลดละ เส้นผมสีเงินโบกสะบัดตามแรงลม ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลจับจ้องทุกการเคลื่อนไหวของหมาป่า ความสง่างามและความบริสุทธิ์ของลูปาทำให้เอสเปอร์แทบลืมหายใจ แต่ความรู้สึกของสัญชาตญาณบอกเขาว่า อย่าพลาดแม้เพียงก้าวเดียว
สะพานทอดยาวเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด เสียงฝีเท้าของเขาเข้ากับเสียงคลื่นซัดชายฝั่ง แรงลมหนาวกระทบใบหน้าและเสื้อโค้ทจนสั่น แต่เขาไม่หยุด เด็กหนุ่มใช้ทั้งสายตาในการติดตามร่างขาวสะอาดตรงหน้า
ทุกครั้งที่ลูปาหยุด ก้าวช้า ๆ หรือเลี้ยวไปทางซ้าย ขวา เอสเปอร์ก็จะหยุดชั่วครู่ สังเกตและประเมินก่อนจะก้าวต่อไปอย่างมั่นใจและไม่รีบร้อน เสียงลมปะทะกล้ามเนื้อทำให้เขารู้สึกถึงการมีชีวิตอยู่เต็มที่ ไม่ใช่แค่การหายใจ แต่เป็นการเชื่อมต่อกับสิ่งที่ใหญ่กว่า
ลูปาไม่เคยหันมาสนทนา เธอเพียงจ้องเขาด้วยสายตาเยือกเย็นแต่ปลอดภัยเหมือนกำลังบอกโดยไม่ใช้คำพูด—ตามฉันไป และเธอจะไม่เป็นอันตราย
เอสเปอร์เข้าใจทุกสิ่งในเวลานั้น เขายิ้มบาง ๆ ริมฝีปากแห้ง ผิวขาวซีดและเส้นผมเงินอ่อนสะท้อนแสงหมอก เขารู้สึกถึงความอบอุ่นและความมั่นคงอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน แม้จะเหนื่อยล้าเพียงใด เขาก็จะไม่หยุด
พวกเขาเคลื่อนตัวผ่านสะพานไปเรื่อย ๆ หมอกหนาปกคลุมโครงเหล็กราวกับโลกนี้ตัดขาดจากทุกสิ่งอื่น เสียงฝีเท้าของเอสเปอร์เข้ากับเสียงลมหอบของลูปาเป็นหนึ่งเดียว ดวงตาสีน้ำทะเลและดวงตาสีฟ้าของหมาป่าส่องประกายสอดประสาน ราวกับกำลังพูดคุยโดยไม่ต้องเอ่ยคำ
ทุกก้าวที่ตามลูปา เอสเปอร์เรียนรู้ที่จะปล่อยใจให้เชื่อมต่อกับสัญชาตญาณ หมาป่าขาวไม่ได้เพียงเป็นเป้าหมาย แต่เป็นสัญลักษณ์ของสายเลือดแห่งโรมในกายเขาเอง การวิ่งตามไปไม่เพียงเพื่อหาเธอ แต่เพื่อค้นหาตัวเอง
สะพานยาวเหมือนทางเดินแห่งโชคชะตา เด็กหนุ่มไม่อาจหยุดได้ ดวงตาเย็นชาภายนอกซ่อนหัวใจที่กำลังลุกโชนด้วยความตื่นเต้น ความสง่างามของลูปาและความเชื่อมโยงลึกซึ้งทำให้เขาเข้าใจว่า การติดตามครั้งนี้ไม่ใช่การตามหาเพียงหมาป่า แต่เป็นการก้าวไปสู่ชะตากรรมที่เขาไม่อาจหลีกหนี
เมื่อหมอกเริ่มจาง เงาของลูปายังคงทอดยาวอยู่ตรงหน้า เส้นขนสีขาวสะอาดสะท้อนแสงจาง ๆ ราวกับทอด้วยแสงเดือนเอสเปอร์ยืนหยุดชั่วครู่ สูดลมหายใจลึก จ้องมองร่างสง่างามตรงหน้าอย่างเต็มตา แม้เธอไม่เอ่ยคำใด ความมั่นคงและความปลอดภัยที่ส่งผ่านสายตาก็เพียงพอให้เขาเชื่อมั่น

Moneka โพสต์ 2025-9-17 02:11:01

<span id="docs-internal-guid-5e0ab3c0-7fff-3b14-0994-feae9d9a92c1"><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5"><b></b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5" color="#696969"><b>วันที่ 14 เดือน กันยายน ปี 2025</b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><b>ช่วงเที่ยง เวลา 12.00 - 13.00 น. ลานตระเวนซานฟรานซิสโก มุ่งหน้าสู่ลอสแอนเจลิส (559 กิโลเมตร = 42 นาที)</b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">            เสียงเครื่องยนต์คำรามต่ำและเบาในจังหวะสม่ำเสมอ เครื่องบินลาดตระเวนสีเงินลอยเหนือฟากฟ้าฝั่งซานฟรานซิสโกอย่างมั่นคง เมืองทั้งเมืองทอดตัวเป็นผืนพรมแห่งแสงสะท้อนคลื่นมหาสมุทรแปซิฟิกสะท้อนประกายตัดกับเส้นสะพานโกลเดนเกตสีแดงสดที่ทอดข้ามอ่าวราวกับด้ายทองคำที่ผูกโลกกับฟ้าไว้ โมนีก้าก้มมองหน้าจอสแกนเรดาร์บนแผงควบคุม ตรวจสอบข้อมูลอีกครั้งเพื่อยืนยันว่าทุกสัญญาณผิดปกติถูกเคลียร์เรียบร้อย</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">หญิงสาวขยับไมค์ใกล้ริมฝีปาก </font><b style=""><font color="#9932cc">“พื้นที่ซานฟรานซิสโกเคลียร์ค่ะ ไม่มีสัญญาณผิดปกติ”</font></b><font color="#696969"> น้ำเสียงของเธอมั่นคงแต่ยังแฝงด้วยความตื่นเต้นที่ยังไม่จาง นักบินลีอันเดอร์เหลือบมองผ่านหน้ากากสื่อสาร ก่อนพยักหน้าเบา ๆ</font></font><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#006400"><b> “รับทราบ จุดต่อไปลอสแอนเจลิส ระยะทาง 348 ไมล์ คำนวณเวลาบิน 42 นาที ล็อกเส้นทางแล้ว”</b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">เขาขยับคันเร่ง เครื่องบินลาดตระเวนเริ่มเปลี่ยนมุมไต่ระดับเล็กน้อยเพื่อรับกระแสลมตะวันตกเฉียงใต้ แผงหน้าจอเรืองแสงสีฟ้าบอกตำแหน่งเส้นทางที่พุ่งตรงสู่มหานครแห่งแสงไฟ โมนีก้าสบตากับทิวทัศน์เบื้องล่าง เห็นเส้นขอบฟ้าเริ่มเลือนหายไปในหมอกทะเลที่คลี่ตัวตามกระแสลม ก่อนจะเหลือเพียงเส้นสีเงินของแปซิฟิกทอดยาวไปจนสุดสายตา</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;"><font color="#696969">          </font><b style=""><font color="#006400"></font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b style=""><font color="#006400">“เข้าสู่ความเร็วเดินทาง 520 น็อต” </font></b><font color="#696969">เสียงลีอันเดอร์รายงานขณะปรับคันเร่ง </font><b style=""><font color="#006400">“เตรียมเข้าสู่ช่วงลมแรงกลางเส้นทาง”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5" color="#696969">โมนีก้าสวมเฮดเซ็ตกระชับแน่น มือเรียวยังคงตรวจเช็กจอเรดาร์และบันทึกค่าความเร็วอย่างเป็นระบบ แม้หัวใจจะเต้นแรงกับแรงสั่นสะเทือนจากลมเหนือ แต่แววตาเทาเงินยังคงนิ่งแน่ว เธอสูดลมหายใจลึก เตรียมตัวสำหรับการบินสู่มหานครลอสแอนเจลิสที่รออยู่ข้างหน้า พร้อมภารกิจการลาดตระเวนที่ยังอีกยาวไกล</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5"></font></span></p><div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></div></span><p></p>

Moneka โพสต์ 3 วันที่แล้ว

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Moneka เมื่อ 2025-10-18 05:04 <br /><br /><span id="docs-internal-guid-7e500b71-7fff-57e6-14e7-09e497b44587"><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5" color="#696969"><b></b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5" color="#696969"><b>วันที่ 16 เดือน ตุลาคม ปี 2025</b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><b>ช่วงเช้า เวลา 07.00 - 08.00 น. ลานตระเวนซานฟรานซิสโก มุ่งหน้าสู่ลอสแอนเจลิส (559 กิโลเมตร = 42 นาที)</b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">            ท้องฟ้ายามเช้าเหนือซานฟรานซิสโกทอดกว้างเป็นผืนฟ้าใสที่เจือแสงทองอ่อน ๆ จากดวงอาทิตย์ซึ่งเพิ่งพ้นขอบมหาสมุทรแปซิฟิก เส้นแสงสะท้อนบนผิวน้ำราวกับแผ่นกระจกส่องประกายไปทั่วอ่าว เสียงลมกรูผ่านปีกโลหะของเครื่องบินลานตระเวนเป็นจังหวะมั่นคงสม่ำเสมอ เครื่องบินลาดตระเวนของค่ายจูปิเตอร์แล่นฉิวเหนือทิวตึกสูงเรียงรายกับสะพานโกลเดนเกตที่ดูเล็กลงราวกับของเล่นในมุมสูงนั้น</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">โมนีก้านั่งประจำตำแหน่งผู้สังเกตการณ์ ฝั่งขวามือของเครื่อง เธอสวมชุดนักบินสีไวน์แดงที่ทับด้วยเสื้อเกราะเบาเฉพาะภารกิจ ข้อมือขวารัดแถบสัญลักษณ์กองร้อยที่สองแน่น กลีบผมสีม่วงอ่อนปลิวเล็กน้อยจากแรงลมที่รั่วเข้ามาจากช่องระบาย เธอกวาดตามองจอมอนิเตอร์เรดาร์ด้านหน้า พลางมองออกไปนอกกระจกทรงโดมกว้างเมืองทั้งเมืองดูเงียบสงบกว่าที่คิด</font><b style=""><font color="#9932cc"> </font></b></font></span><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;"><b style=""><font color="#9932cc">“รายงานสถานะน่านฟ้าซานฟรานซิสโกค่ะ” </font></b><font color="#696969">เธอกดสวิตช์ไมโครโฟน พูดเสียงชัด </font><b style=""><font color="#9932cc">“พื้นที่ปกติ เคลียร์ ไม่มีสิ่งผิดปกติ ตรวจไม่พบพลังงานกึ่งเทพหรือสัญญาณคาบเกี่ยวผิดปกติ”</font></b></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">เสียงของเธอสะท้อนเบา ๆ ในห้องนักบิน ก่อนจะได้ยินเสียงตอบรับจากเบาะนักบินด้านหน้า</font><b style=""><font color="#a0522d"> “รับทราบ คุณบลอสซัม” </font></b><font color="#696969">อาเธอร์หันศีรษะมาทางเธอเล็กน้อย แววตาเขาแน่วแน่แต่มีรอยยิ้มบางแฝงอยู่</font><b style=""><font color="#a0522d"> “ดีมาก เราจะเปลี่ยนเส้นทางต่อไปจุดหมายถัดไป ลอสแอนเจลิส”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b style=""><font color="#9932cc">“ระยะเวลาในการบินจนถึงที่หมาย 42 นาทีใช่ไหมคะ?”</font></b><font color="#696969"> เธอถามพลางเอียงคอมองจอเรดาร์อีกครั้ง&nbsp;</font></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;"><font color="#696969">         </font><b style=""><font color="#a0522d"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b style=""><font color="#a0522d">“ถูกต้อง” </font></b><font color="#696969">อาเธอร์ตอบ</font><b style=""><font color="#a0522d"> “เราจะบินต่ำกว่าชั้นเมฆเล็กน้อยเพื่อสำรวจความผิดปกติทางพลังงาน ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น จะได้เห็นด้วยตาโดยตรง”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">โมนีก้าพยักหน้าอย่างเข้าใจ ก่อนโน้มตัวไปหยิบแท็บเล็ตส่วนตัวจากกระเป๋าด้านข้าง เธอปลดล็อกหน้าจอที่มีโลโก้ค่ายจูปิเตอร์ขึ้นมา แล้วเริ่มพิมพ์รายงานภารกิจในขณะที่เครื่องบินเปลี่ยนทิศและเพิ่มระดับความเร็ว เสียงเครื่องยนต์คำรามต่ำ ๆ สั่นสะเทือนทั่วห้องนักบินแต่ยังอยู่ในจังหวะที่คงที่</font><b style=""><font color="#9932cc"> “07.32 น. ลาดตระเวนเหนือซานฟรานซิสโกเสร็จสิ้น ไม่พบสิ่งผิดปกติ”</font></b><font color="#696969"> เธอพึมพำเบา ๆ ระหว่างพิม</font><b style=""><font color="#9932cc">พ์ “สภาพอากาศ ปลอดโปร่ง ทัศนวิสัยชัดเจน การติดต่อจากภาคพื้นปกติทุกช่องทาง ไม่มีคลื่นพลังงานรั่วไหล”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">เธอหยุดพิมพ์นิดหนึ่ง มองออกไปนอกหน้าต่างอีกครั้ง เห็นแสงแดดยามเช้าไล้ผ่านปีกโลหะจนเกิดเป็นแสงสว่างราวกับขนนกสีทอง เธอยิ้มบาง ๆ ความรู้สึกอิสระนี้มันคือสิ่งที่เธอชอบที่สุดในภารกิจแบบนี้ </font><b style=""><font color="#a0522d">“เขียนรายงานระหว่างบินเลยเหรอ?”</font></b><font color="#696969"> เสียงของอาเธอร์ดังขึ้นอย่างขบขัน</font></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;"><font color="#696969">      </font><b style=""><font color="#9932cc">    </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b style=""><font color="#9932cc">“ใช่ค่ะ จะได้ไม่เสียเวลา พอกลับถึงค่ายจะได้ส่งเลย” </font></b><font color="#696969">เธอตอบโดยไม่เงยหน้า</font><b style=""><font color="#9932cc"> “ปกติฉันทำแบบนี้ทุกภารกิจ ถ้าไม่รีบเขียนเดี๋ยวกลับถึงค่ายจะลืมรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;"><font color="#696969">          </font><b style=""><font color="#a0522d"></font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b style=""><font color="#a0522d">“ละเอียดดีนี่นา”</font></b><font color="#696969"> เขาพูดพร้อมหัวเราะในลำคอเบา ๆ </font><b style=""><font color="#a0522d">“ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมแม่ทัพยาสมินถึงพูดถึงคุณบ่อยว่าเป็นพวกขยันเกินเหตุ”</font></b><font color="#696969"> โมนีก้าชะงักมือไปชั่วขณะที่ได้ยินแบบนั้นก่อนหัวเราะเบา ๆ</font><b style=""><font color="#9932cc"> “ถ้าคุณยาสมินพูดแบบนั้นจริง ก็คงเพราะฉันยังไม่เรียนรู้วิธีพักบ้างมั้งคะ”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;"><font color="#696969">         </font><b style=""><font color="#a0522d"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b style=""><font color="#a0522d">“บางทีก็ไม่จำเป็นต้องพักเสมอไปหรอก” </font></b><font color="#696969">เขาพูดเสียงเรียบแต่จริงจัง </font><b style=""><font color="#a0522d">“คนบางคนพักได้บนท้องฟ้า เหมือนตอนนี้ไง” </font></b><font color="#696969">คำพูดนั้นทำให้เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย หันไปมองใบหน้าของอาเธอร์ที่สะท้อนแสงแดดผ่านกระจกใส ดวงตาเขาเป็นสีเขียวเทาปนฟ้า เหมือนท้องฟ้าในวันที่มีทั้งแดดและลม เธอยิ้มบาง ๆ ก่อนจะตอบกลับเบา ๆ “</font><b style=""><font color="#9932cc">บางทีอาจจะจริงก็ได้นะคะ”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">เสียงเครื่องยนต์เพิ่มระดับขึ้นอีกครั้งพร้อมเร่งความเร็วสู่ระดับการบินสูงสุด เหนือน่านฟ้ารัฐแคลิฟอร์เนีย ท้องฟ้าสีครามเข้มค่อย ๆ แผ่วเปลี่ยนเป็นสีทองเมื่อแสงแดดสาดแรงขึ้น เส้นขอบเมืองซานฟรานซิสโกหายไปด้านหลัง เหลือเพียงเมฆสีขาวเรียงตัวเป็นแนวไกลสุดสายตา และเส้นทางสู่ลอสแอนเจลิสที่กำลังรออยู่ข้างหน้า </font></span><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;">โมนีก้าพิมพ์รายงานต่ออย่างตั้งใจ โดยมีเสียงเครื่องยนต์และเสียงลมเป็นดนตรีประกอบ เธอไม่รู้เลยว่าการบินครั้งนี้ ซึ่งดูเรียบง่ายในตอนต้น... กำลังจะนำเธอไปพบกับบางสิ่งที่ไม่อาจคาดเดาได้ใต้ผืนฟ้าที่เธอรักนัก</span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5" color="#696969"></font></span></p><div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></div></span><p></p>

ดูในรูปแบบกติ: สะพานโกลเดนเกต