[เมืองบันยูวังงี] ท่าเรือเกตาปัง

God โพสต์ 2025-8-19 20:31:50

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxsystem01 {
border-radius: 0px;
border: 0px double #000;
padding: 3px;
box-shadow: #b2ccd0 0px 0px 20px;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/imagef9126428932ef383.png");
background-attachment:fixed;}
</style>

<style>
#boxsystem02 {
width: 700px;
border-radius: 0px;
border: 0px dotted #ef4939;
padding: 100px;
box-shadow: #fff 0px 0px 10px;
background-color: #fff;}
</style>


<style>
#boxsystem03 {
width: 300px;
border-radius: 50px;
border: 2px dotted #3F3F3F;
padding: 20px;
box-shadow: #3F3F3F 0px 0px 2em;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/9a1b9c38a32d3867fef6192052d28359.gif");}
</style>

<style>
.shadow {
 text-shadow: 0px 0px 5px #928a5a;
}
</style>


<div id="boxsystem01">


 <div id="boxsystem02">Ketapang Port ⋘ ท่าเรือเกตาปัง ⋙ <img src="https://img2.pic.in.th/pic/tumblr_d20169e9bf491b35a93dfab015f36077_1361bdf4_2048.png" width="638" _height="55" border="0"> <table id="side" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody><tr>
<td><div id="text"><div style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/VcnQnHK.png" width="417" _height="417" border="0"></div></div></td><td><div id="picture"><img src="https://i.imgur.com/ZcPX8DP.png" width="626" _height="417" border="0"></div></td>
</tr></tbody></table>⋘ คลิกที่ภาพเพื่อเข้าสู่ทางเชื่อมประตูสู่กรุงโรม ⋙<img src="https://img2.pic.in.th/pic/tumblr_d20169e9bf491b35a93dfab015f36077_1361bdf4_2048.png" width="638" _height="55" border="0" style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">           ท่าเรือเกตาปัง ตั้งอยู่บนชายฝั่งตะวันออกของเกาะชวา เป็นเพียงท่าเรือขนส่งธรรมดาที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายของสินค้าและผู้คน ทว่าสำหรับผู้รู้ความลับแห่งโรมัน ท่าเรือแห่งนี้มิใช่แค่จุดแวะพักก่อนข้ามไปยังเกาะบาหลี แต่เป็นประตูบานสำคัญที่ซ่อนเร้นไว้ซึ่งความลับระดับสูงของสภาเซเนท           เบื้องหลังอาคารขนส่งที่ดูเก่าแก่และโทรมนั้น มีสิ่งปลูกสร้างที่ดูแปลกแยกออกไป มันคืออาคารขนาดใหญ่ที่ถูกปิดป้ายประกาศไว้ว่า "กำลังก่อสร้าง" มานานหลายสิบปี อาคารแห่งนี้ถูกทิ้งร้างและกลายเป็นที่เลื่องลือว่าเป็นอาคารอาถรรพ์ที่ไม่มีวันสร้างเสร็จ แต่แท้จริงแล้วภายในอาคารคือ เครือข่ายส่วนตัวของสภาเซเนท ที่ถูกสร้างขึ้นอย่างประณีตและซับซ้อน มันทำหน้าที่เป็นศูนย์บัญชาการลับสำหรับภารกิจกู้ภัยและการสอดแนมในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และที่สำคัญที่สุด มันยังเป็น ทางเชื่อมประตูสู่กรุงโรม ที่สามารถพาเหล่าบุตรแห่งเทพกลับไปยังค่ายจูปิเตอร์ได้อย่างปลอดภัยในยามฉุกเฉิน <img src="https://img2.pic.in.th/pic/image8475d5c85f64f681.png" width="360" _height="360" border="0">           ดังนั้น หากคุณเป็นบุตรแห่งเทพที่ต้องการความช่วยเหลืออย่างเร่งด่วนในดินแดนที่ห่างไกลนี้ จงมองหาอาคารที่ถูกทิ้งร้างแห่งนั้น คุณจะได้พบกับทางเข้าที่ถูกปกปิดไว้ภายใต้เวทมนตร์และเทคโนโลยีโบราณ เพื่อเข้าไปยังที่ซ่อนซึ่งเต็มไปด้วยผู้พิทักษ์ที่ซื่อสัตย์ และความช่วยเหลือที่พร้อมจะนำคุณกลับบ้านอย่างปลอดภัย <img src="https://img2.pic.in.th/pic/tumblr_d20169e9bf491b35a93dfab015f36077_1361bdf4_2048.png" width="683" _height="55" border="0"></div> 


</div>

 



<style type="text/css">BODY{background:url("https://img2.pic.in.th/pic/imagef9126428932ef383.png"); background-attachment:fixed; }</style>


<style name="captain" type="text/css">
img:hover{
-webkit-transform:scale(1.1);
transform:scale(1.1);
}
img:hover{
overflow:hidden;
}
img{
-webkit-transition: all 1.0s ease;
transition: all 1.0s ease;
}
</style>


<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar{width:5px; height:5px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece:decrement{ background:#fff!important; border-left:2px solid #849da3; border-right:2px solid #849da3; }
::-webkit-scrollbar-track-piece:increment { background:#2f545e!important; }
::-webkit-scrollbar-button{ background:#2f545e!important; height: 00px!important; }
::-webkit-scrollbar-thumb{ background: linear-gradient(#c5cfd2, #4c727e, #2f545e); border-top:1px solid #fff;border-radius:5px; border-bottom:0px solid #fbfaf2;border-radius:5px;}
::-webkit-scrollbar-thumb:hover{ background: linear-gradient(#5c6b74, #4c727e, #2f545e); border-top:1px solid #fff;border-radius:5px; border-bottom:0px solid #fbfaf2;border-radius:5px;}</style>



<style name="captain" type="text/css">img:hover {-webkit-transform: rotate(3deg);-moz-transform: rotate(3deg);-o-transform: rotate(3deg) }img {-webkit-transition:5s; -moz-transition:5s;
-o-transition:5s;} </style>



<style type="text/css">
#side{
margin-right:-1px;
width:626px;
height:417px;
overflow:hidden;}

#text
{text-align:center;
width:620px;
height:408px;
padding:5px;
overflow:auto;
color:#0e1c26;
background-color: ;}

#picture
{margin-left:-300px;
width:626px;
height:417px;
overflow:hidden;
-webkit-transition: opacity 0.9s linear;
-webkit-transition: all 0.9s ease-in-out;
-moz-transition: all 0.9s ease-in-out;
-o-transition: all 0.9s ease-in-out;}

#side:hover #picture
{margin-left:-1500px;}
</style>

</div>

Moneka โพสต์ 2025-11-10 17:41:44

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Moneka เมื่อ 2025-11-10 17:43 <h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"></h1><h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 10 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025</h1><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ยามสาย เวลา 11.10 น. ณ ประตูที่เกตาปัง อินโดนีเซีย <span style="color: rgb(105, 105, 105); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เสียงลั่นแผ่วของกลไกเวทดังขึ้นพร้อมกับแสงสีทองที่ค่อย ๆ สลายหายไปในอากาศ เมื่อโมนีก้าและซูกิก้าวออกมาจากประตูวิเศษเบื้องหลัง พวกเธอพบว่าตนเองอยู่ในอาคารที่ดูเหมือนตึกร้างริมท่าเรือ ผนังปูนแตกร้าวมีคราบเกลือทะเลจับขาว ข้างนอกมีเสียงคลื่นกระทบไม้ เสียงนกทะเลร้องเป็นระยะ แต่ภายในกลับไม่เงียบเลยสักนิด มีผู้คนแต่งกายหลากหลาย บ้างในชุดช่าง บ้างในเครื่องแบบกึ่งทหารเดินผ่านไปมาอย่างมีระเบียบ ทั่วบริเวณมีกลิ่นน้ำมันเครื่องและควันบุหรี่ปนกลิ่นทะเลเค็ม โมนีก้ามองรอบตัวด้วยความสงสัย ข้างหนึ่งของผนังมีป้ายเหล็กเล็ก ๆ จารึกว่า <span style="color: rgb(105, 105, 105); background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">Unitum Romanum Intel – Southeast Division<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เธอขมวดคิ้ว “นี่คือ...หน่วยข่าวกรองนิวโรมเหรอ?” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ซูกิที่ยืนข้าง ๆ พยักหน้า “ใช่ พวกนี้ทำงานให้กับสภาเซเนทโดยตรง ช่วยสอดส่องข่าวในโลกมนุษย์ โดยเฉพาะแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้” เธอพูดพลางยกมือไหว้ทหารผ่านศึกคนหนึ่งที่เดินผ่านอย่างสุภาพ “โอ้ ฉันพึ่งรู้เหมือนกัน...” โมนีก้าพึมพำ มองรอบตัวด้วยแววตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ “ปกติฉันใช้บริการแต่ประตูทางโรม ไม่คิดเลยว่าที่นี่จะซ่อนอยู่ในท่าเรือแบบนี้” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ซูกิยักไหล่ “นั่นสินะ ดูยังกับฉากหนังสายลับเลย” ยังไม่ทันพูดอะไรกันต่อ เสียงเรียกจากด้านในก็ดังขึ้น “สองคนที่เพิ่งมาจากนิวโรมใช่ไหมครับ?” เสียงนั้นมาจากชายร่างสูงในเสื้อเชิ้ตพับแขนสีกากี ผูกเนกไทหลวม ๆ ใบหน้ามีรอยหนวดเคราแต่แววตาคมเหมือนผ่านสนามรบมาหลายครั้ง “ค่ะ โมนีก้าค่ะ เซนจูเรี่ยนกองร้อยที่สอง” โมนีก้าตอบพร้อมพยักหน้ายิ้มบาง ส่วนซูกิแนะนำตัวตามมารยาท “อัสทริก เดวอน ซูกิ จากกองร้อยที่หนึ่งค่ะ” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ครับ ยินดีต้อนรับสู่หน่วยข่าวกรองนิวโรมสาขาเกตาปัง ผมชื่อรามัน เป็นเจ้าหน้าที่ประสานงานภาคสนามของที่นี่” เขายื่นมือออกมาทักทาย ทั้งสองจับมือกลับอย่างเป็นทางการ รามันพาพวกเธอเดินลอดทางเดินแคบ ๆ ที่เต็มไปด้วยกล่องพัสดุ เครื่องมือสื่อสาร และโต๊ะเหล็กที่มีแผนที่โลกกางอยู่เต็มไปหมด “พวกคุณคงได้รับคำสั่งภารกิจมาแล้วสินะ?” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ค่ะ” โมนีก้าพยักหน้า “กู้ภัยเรือสำรวจทองคำจักรพรรดิ”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ดีเลย งั้นผมจะพาไปที่ท่าเรือ เพราะพวกคุณต้องไปคุยกับคนขับเรือในสังกัดของเรา เขาชื่ออาดิต เป็นชาวประมงท้องถิ่นจากบันยูวังงี”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ซูกิเลิกคิ้วขึ้น “ชาวประมง?”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ใช่ครับ แต่ไม่ต้องห่วง” รามันพูดพลางหัวเราะในลำคอ “พวกเราจ้างเขาไว้เพื่อความแนบเนียน ใช้คนธรรมดาจะไม่สะดุดตา ที่สำคัญสภาเซเนทกับนิวโรมก็ให้เงินสนับสนุนพวกเราด้วยนะ ถึงขั้นซื้อเรือเฟอร์รี่ไว้ให้เลย”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โมนีก้าหันไปสบตาซูกิ ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ “เอาจริงดิ สบายเหมือนกันแฮะ นึกว่าต้องนั่งเรือประมงโงกเงกกลางคลื่นเสียอีก”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ก็เกือบได้เหมือนกันครับ” รามันตอบติดตลก “ถ้าภารกิจเขียนไว้ว่าออกไปหาปลาน่ะนะ”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ซูกิหัวเราะออกมาเบา ๆ “ดีที่ไม่ใช่” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ทั้งสามคนเดินออกจากอาคารไปยังเขตท่าเรือด้านนอก แสงแดดบ่ายของอินโดนีเซียสาดส่องลงบนพื้นไม้เปียกชื้นเป็นเงาวับ กลิ่นทะเลแรงขึ้นทุกย่างก้าว เสียงเรือยนต์และเสียงเรียกของชาวประมงดังระงมราวกับเป็นเพลงประจำถิ่น โมนีก้ากวาดตามองเห็นเรือเฟอร์รี่ลำใหญ่หรูหราลำหนึ่งจอดอยู่ มันดูใหม่เอี่ยมผิดจากเรือลำอื่นที่ผุพังและเต็มไปด้วยสนิม ตัวเรือทาสีขาวครีม มีตราเล็ก ๆ ของ <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">N.R.I.<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> แอบสลักอยู่ตรงท้ายอย่างแนบเนียน <span style="font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“นั่นแหละครับ เรือของพวกเรา” รามันบอกขณะยกมือชี้ “เรือลำนั้นชื่อ <span style="font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">Aurora Mare<span style="font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> หมายถึงแสงแห่งทะเลอรุณ เป็นชื่อที่เด็กฝึกงานของผมตั้ง โรแมนติกเกินไปหน่อยแต่จำง่ายดี” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โมนีก้ายิ้มบาง “ชื่อสวยนะคะ”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “แต่หวังว่าคลื่นจะโรแมนติกตามชื่อเรือนะ” ซูกิพูดขณะก้าวขึ้นท่าเรือ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ลมทะเลพัดแรงจนผมของโมนีก้าไหวไปตามแรงลม เส้นผมสีน้ำตาลเข้มสะท้อนแสงจนเห็นประกายฟ้าอิเล็กทริกแวววาว เธอสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด กลิ่นเกลือและแดดแรงผสมกันจนรู้สึกเหมือนยืนอยู่ระหว่างโลกสองใบ ระหว่างความเป็นจริงของมนุษย์และโลกลับของเทพ “โอเค งั้นพวกคุณไปคุยกับอาดิต เขารออยู่ที่นั่นแล้ว ผมขอตัวก่อนนะ” รามันชี้ไปยังชายคนหนึ่งที่กำลังนั่งซ่อมแหอยู่ข้างเรือ เสียงคลื่นกระทบโป๊ะไม้ดังเบา ๆ คลอจังหวะการซ่อมแหของชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่ริมเรือ เขาอยู่ในเสื้อกล้ามสีซีดและกางเกงผ้าแบบชาวประมง มือที่หยาบกร้านสะบัดแหอย่างคล่องแคล่ว <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โมนีก้ากับซูกิเข้าไปใกล้ พลางมองเรือเฟอร์รี่ลำหรูที่จอดอยู่ข้างหลัง ชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นทันทีเมื่อเห็นพวกเธอ ดวงตาสีเข้มทอแววอบอุ่น “Selamat sore! Kalian dari Roma, ya?” เสียงพูดจาเร็วและเต็มไปด้วยสำเนียงอินโดนีเซียแท้ ๆ โมนีก้ากะพริบตาปริบ ๆ “เอ่อ... อะไรนะคะ?” เธอหันมามองซูกิด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม ซูกิพยายามช่วย “Uh... do you speak English?” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ชายคนนั้นหัวเราะในลำคอ “Yes, yes, of course! I speak English, a little bit only!” (แน่นอนว่ากรุณาจินตนาการถึงสำเนียงอินเดีย) <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เสียงของเขาเต็มไปด้วยสำเนียงหนักปนผสมระหว่างเอเชียใต้กับเอเชียตะวันออกเฉียงใต้จนโมนีก้าชะงักอีกครั้ง “โอ้ไม่นะ...” เธอกระซิบกับตัวเองเบา ๆ “สำเนียงนี้มัน... ผสมอินเดียด้วยใช่ไหมเนี่ย?” ชายคนนั้นหัวเราะกว้าง “Yes, yes! My father Indian, my mother from Java. I am mixed. Half curry, half sambal!” (แน่นอนว่ากรุณาจินตนาการถึงสำเนียงอินเดีย อีกรอบ...) เขาพูดพลางหัวเราะสะใจในมุกตัวเอง โมนีก้าอ้าปากจะตอบ แต่เสียงหัวเราะของซูกิดังขึ้นก่อน “อย่างน้อยเขาก็ซื่อดีนะ” เธอพึมพำเป็นภาษาอังกฤษเบา ๆ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ชายคนนั้นวางแหลงข้างตัว ลุกขึ้นเต็มความสูงก่อนจะยื่นมือให้ทักทาย “My name is Aditya, but you can call me Adit. Everyone calls me that.”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โมนีก้ายื่นมือไปจับพลางยิ้มบาง “Moneka. Nice to meet you, Adit.”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “และฉัน ซูกิ” เพื่อนของเธอแนะนำตัวต่ออย่างเรียบง่าย<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> อาดิตพยักหน้า “Moneka, Suki... good names. Very good.” แล้วอยู่ ๆ เขาก็ยิ้มกว้างขึ้นอีกนิด “Moneka... very pretty name. Pretty girl too.”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โมนีก้าชะงัก ขนลุกเล็ก ๆ ที่ต้นคอทันที เธอยิ้มเกร็งพลางยกมือแตะผมตัวเองเบา ๆ “เอ่อ ขอบคุณค่ะ...” จากนั้นก็พูดต่อด้วยน้ำเสียงนุ่มแต่แฝงการขีดเส้นชัดเจน “แฟนฉันก็บอกแบบนั้นเหมือนกันค่ะ”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ซูกิที่ยืนข้าง ๆ ทำหน้ากลั้นขำแทบไม่อยู่ เธอยกมือขึ้นปิดปากทันทีเมื่อเห็นสีหน้าอาดิตที่นิ่งไปเสี้ยววินาทีก่อนจะหัวเราะเสียงดังออกมา “Ah! Sorry, sorry! I just teasing! No worry, I am good man, not thief of heart!” โมนีก้าถอนหายใจยาว เหมือนจะโล่งอกแต่ก็แอบหัวเราะในลำคอ “ดีแล้วค่ะ เพราะฉันไม่อยากให้แฟนฉันต้องเผาใครกลางทะเล” อาดิตยกมือสองข้างทำท่าขอโทษพร้อมหัวเราะ “Okay, okay, no fight, peace! We go now, yes?”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ไปสิ” ซูกิพูดพลางหันมามองโมนีก้า “ฉันว่าเขาน่าจะพูดเก่งกว่าเธอเวลาโดนต้อนนะ”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “อย่ากวนสิ” โมนีก้าบ่นกลับพร้อมดันแขนเพื่อนเบา ๆ แต่รอยยิ้มมุมปากก็ปรากฏขึ้นอย่างห้ามไม่ได้ <span style="color: rgb(105, 105, 105); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ทั้งสามเดินไปยังเรือ <span style="color: rgb(105, 105, 105); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">Aurora Mare<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ที่จอดนิ่งอยู่ข้างโป๊ะ เสียงเครื่องยนต์เบา ๆ เริ่มดังขึ้นเมื่ออาดิตขึ้นไปจัดการเช็กอุปกรณ์ เขาตะโกนกลับมาว่า “Please come! Wind good today, sea calm, very nice for travel!” โมนีก้ากับซูกิเดินขึ้นสะพานไม้เข้าสู่เรือ ลมทะเลพัดกระโชกทำให้เส้นผมสีน้ำตาลเข้มของโมนีก้าปลิวสะบัด เธอกลับรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายของการผจญภัยที่จะเริ่มขึ้นอีกครั้ง เสียงคลื่น เสียงหัวเราะ และเสียงเหล็กของเรือกระทบคลื่นเหมือนเพลงเริ่มต้นบทใหม่ของการเดินทาง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ซูกิเอนตัวพิงราวเรือ “ฉันว่าภารกิจนี้จะไม่เงียบเหงานะ...”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โมนีก้าหันมายิ้มหวาน “ฉันก็คิดแบบนั้นแหละ โดยเฉพาะถ้ามีลูกครึ่งอินเดียขี้แซวเป็นคนขับเรือ”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">อาดิตที่ได้ยินหัวเราะดังลั่น “Hey! I heard that!” เรือ <span style="color: rgb(105, 105, 105); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">Aurora Mare<span style="color: rgb(105, 105, 105); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ค่อย ๆ เคลื่อนออกจากท่า ท้องฟ้าเหนือเกตาปังกลายเป็นสีทองอ่อนยามเย็น ขณะที่เสียงหัวเราะของทั้งสามคนลอยไปพร้อมลมทะเล เสมือนเสียงแห่งมิตรภาพที่กำลังเริ่มต้นท่ามกลางคลื่นของมหาสมุทรอินเดีย<div style="text-align: center;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"></div><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> อัสทริก เดวอน ซูกิ<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">พูดคุยกับ TGC ความสนิทสนม +7<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ TGC +5<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">กลิ่นหอมจาก น้ำหอมเฮคาที - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +10<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">(ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 0 5 7 9 ทำให้ได้รับความโปรดปรานจาก NPC TGC SP Lares Satyr ได้รับความโปรดปราน+10)<div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div>

Moneka โพสต์ 2025-11-24 08:50:38

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Moneka เมื่อ 2025-11-24 08:55 <h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" border="0"></h1><h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 24 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025</h1><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ช่วงเช้า เวลา 06.00 น. เป็นต้นไป ณ ท่าเรือเกตาปัง อินโดนีเซีย <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> แดดยามเช้าสาดกระทบผิวน้ำจนเกิดประกายระยิบระยับ เมื่อเรือเฟอร์รี่ Aurora Mare ขนาดใหญ่ที่เคลือบสีเงินอมฟ้าดุจโลหะเย็นของรุ่งสางค่อย ๆ แล่นเข้าเทียบท่าท่าเรือตาเกปังอย่างสง่างาม เสียงเชือกเสียดสีกับเสากันเรือดังเบา ๆ จับคู่กับเสียงลมหอบที่พัดผ่านกลิ่นเกลือทะเล ความเหนื่อยของการเดินทาง 8 วันเต็มเหมือนปลิวหายไปในลมทะเลกรุ่นหอม ทั้งโมนีก้า ซูกิ และสาวลูกหลานมรดกสายเลือดอีเดอเซียที่สวมแค่บราเซียกับกางเกงลำลอง ยืนอยู่บนดาดฟ้าเรือให้แสงแดดแรกของทวีปชวาแตะผิวอย่างแผ่วเบา <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ซูกิกระชับเสื้อคลุมสีเทาเข้มขึ้นบนไหล่ เธอเคยติดต่อหน่วยข่าวกรองของสาขาตาเกปังเอาไว้ก่อนแล้วว่า มีผู้รอดชีวิตหนึ่งคนจากเรือสำรวจทองคำที่สูญหายกลางมหาสมุทร นั่นทำให้เจ้าหน้าที่สนามคนเดิมเดินทางมารอที่ท่าเรือตั้งแต่เช้าตรู่ รามันรออยู่แล้ว มีเต็นท์ที่เขียนว่ากู้ภัยพิเศษมาจัดตั้งรอสำหรับคนบาดเจ็บ เครื่องแต่งกายของเขาคือแจ็กเก็ตสีกรมท่าแบบชุดสนามที่ปักสัญลักษณ์ของหน่วยข่าวกรองนิวโรม มีกลิ่นละมุนของมะลิและกลิ่นลมร้อนแบบเอเชียใต้ที่ติดตัวมาด้วยอย่างน่าแปลก <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ที่ริมท่าเรือ โมนีก้าหันกลับไปมองเรือ Aurora Mare อีกครั้ง เธอมองเห็นอาดิตยืนพิงราวเรือ ยกมือไหว้แบบผสมทรงตัวล้อเลียน พร้อมตะโกนภาษาอังกฤษสำเนียงอินเดียอินโดที่ชัดเจน “May our paths cross again, little lilac girl! Don’t forget me when you become famous at your festival, alright?” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โมนีก้ายิ้มจนตาหยี ก่อนจะตอบกลับพร้อมเสียงหัวเราะ “เรือ Aurora Mare น่ะ ฉันจะจำให้แม่นเลย ถ้าได้เจอกันอีก คงดีมากนะคะคุณอาดิต!” เธอไม่ได้โบกมือแบบเด็ก ๆ แต่กลับยกนิ้วโป้งขึ้นให้แทน อาดิตหัวเราะเสียงดังลั่นเรือ ราวกับไม่รู้จักคำว่าเหนื่อย เสียงหัวเราะนั้นเบาลงเมื่อคลื่นลมพัดเรือถอยห่างออกจากท่า แต่ความรู้สึกบางอย่างกลับยังค้างอยู่ในใจของทั้งสอง บางอย่างคล้ายคำอวยพรจากทะเล <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> บนผืนท่าเรือที่เต็มไปด้วยกลิ่นสนิมและเสียงก้าวเท้าของคนงานซ้อนทับกับเสียงนกทะเล โมนีก้าเดินไปหาทางเจ้าหน้าที่รามัน พร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงสุภาพชัดถ้อยชัดคำ “เราช่วยมาได้หนึ่งคนค่ะ เธออยู่ในสภาพปลอดภัยพอสมควร ให้สอบถามจากทางเธอได้เลยนะคะ มันมีเรื่องที่เกิดขึ้นในพื้นที่ต้องห้ามกลางทะเล แต่ตอนนี้ฉัน…ต้องรีบกลับค่าย มีงานรออยู่” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> รามันโค้งศีรษะเล็กน้อย “ทางเราจะดูแลเธอเต็มที่ครับ ขอบคุณสำหรับการช่วยชีวิตครั้งนี้” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ฝ่ายลูกหลานมรดกสายเลือดอีเดอเซียโบกมือให้โมนีก้ากับซูกิอย่างพลังเหลือล้นแม้จะเพิ่งแทบตายมา เธอทำหน้าเหมือนกำลังจะไปลุยยิมต่อทันที “ไว้เจอกันนะสองสาวโรมัน! ฉันติดหนี้บุญคุณพวกเธอ ช่วยชีวิตฉันไว้สองครั้งแล้วเนี่ย!” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โมนีก้าหัวเราะแผ่ว ๆ พลางยกมือโบกกลับ “ทีหลังอย่าลุยคนเดียวอีกล่ะ ยัยบราเซียเหล็ก” ซูกิกลั้นขำแทบไม่ไหว ส่วนรามันทำหน้าเหมือนได้ยินคำใหม่ในชีวิตครั้งแรก <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ไม่นานรามันก็พาสาวลูกหลานอีเดอเซียที่สวมบราเซียสีดำไปอย่างระมัดระวัง พาไปยังที่ของหน่วยประสานงานสนามซึ่งจอดอยู่ไม่ไกล เธอหันกลับมายิ้มให้โมนีก้าอีกครั้ง รอยยิ้มเหนื่อยแต่เต็มไปด้วยชีวิต ก่อนจะถูกพาตัวไปพักฟื้นที่อาคารภาคสนามของหน่วยข่าวกรองเพื่อทำการรักษาอีกครั้ง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> จากนั้นโมนีก้าและซูกิเข้าสู่พื้นที่หวงห้ามชั้นในของท่าเรือตาเกปัง จุดเชื่อมต่อที่ปิดบังด้วยป้าย กำลังก่อสร้างมานานหลายปี อาคารสีซีเมนต์ซีดดูเก่าและโทรมเหมือนถูกทอดทิ้ง แต่เมื่อเดินเข้าสู่ภายใน มันกลับเปลี่ยนจากความรกร้างสู่ความวิจิตรและซับซ้อนของเครือข่ายใต้ดิน ทางเดินแก้วสีเขียวเข้มที่มีสัญลักษณ์ของสภาเซเนทประดับอยู่ทุกระยะ ราวกับมันกำลังกระซิบสู่วิญญาณของลูกหลานเทพให้รู้ว่าที่นี่คือเส้นเลือดใหญ่ของเส้นสายโรมันบนผืนโลก <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ซูกิพูดเบา ๆ ด้วยน้ำเสียงนิ่งและฟังดูพึ่งพาได้ “ประตูเมอคิวรี่…ต้องใช้คีการ์ดเดิมสินะ ถึงจะเข้าได้” ทั้งสองมองหน้ากันแล้วโมนีก้าก็เอาคีการ์ดออกมาจากแหวนดาราจรัสส่งให้ซูกิและเธอเองก่อนที่ทั้งสองจะทำการเดินทางมุ่งหน้าสู่ค่ายจูปิเตอร์ที่อยู่อีกซีกโลก  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “กลับไปทำงานต่อ…เห่อโคตรบ้า” โมนีก้าบ่นอุบ ๆ ระหว่างเดินเข้าประตู<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ซูกิยิ้มบาง ๆ “ใช่ กลับไปลุยงานของเธอกันเถอะโมนีก้า งานใหญ่กำลังรออยู่ บอกเลยรอบนี้เธอกรี๊ดแตกกับงานเทศกาลแน่” แล้วทั้งสองก็ก้าวเข้าสู่ภายในอาคารอาถรรพ์ ซึ่งแท้จริงคือศูนย์บัญชาการแห่งโรมัน ก่อนที่แสงเงินแสงทองของประตูเมอร์คิวรี่จะสว่างขึ้นส่งพวกเธอกลับไปยังค่ายจูปิเตอร์ และที่สำคัญคือทันงาน The Grand Brumalia 2025 อย่างหวุดหวิดที่สุดเท่าที่โชคชะตาจะอนุญาต<div style="text-align: center;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"></div><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เดินทางด้วยประตูเมอร์คิวรี่มุ่งหน้าสู่โรม<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> อัสทริก เดวอน ซูกิ<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">พูดคุยกับ TGC ความสนิทสนม +7<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ TGC +5<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">กลิ่นหอมจาก น้ำหอมเฮคาที - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +10<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">(ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 0 5 7 9 ทำให้ได้รับความโปรดปรานจาก NPC TGC SP Lares Satyr ได้รับความโปรดปราน+10)<div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div>

หน้า: [1]

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver

[เมืองบันยูวังงี] ท่าเรือเกตาปัง