<div class="Axel-body" style="--color:#bbbbbb">
<div class="Axel-wrap"><div class="Axel-img">
<img src="https://i.postimg.cc/5y35JY1J/2.png"></div>
<div class="Axel-imc"><img src="https://i.postimg.cc/VLWZsv4d/1.png"></div>
<div class="Axel-title">A. Mikailov</div><div class="Axel-lyric">power of calculated luck</div>
<span class="cp cp-target-o"></span>
<div class="Axel-quote">To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel
</div>
<div class="Axel-texto"><font face="Kanit"><font size="2">
<p></p><div style="text-align: left;"><div><div>08.08.2025 | 03:00 PM</div><div><br></div><div>ลมยามบ่ายที่พัดมาจากทะเลสาบแคนูนั้นอบอุ่นและนุ่มนวล, มันหอบเอากลิ่นของน้ำจืด, หญ้าที่ถูกตัดใหม่, และไอแดดที่ไม่มีวันร้อนเกินไปมาด้วย, เป็นยาบรรเทาความเมื่อยล้าทางกายภาพที่หลงเหลืออยู่จากการฝึกซ้อมในช่วงเช้าได้อย่างสมบูรณ์แบบ มันคือการเปลี่ยนจากสมการแห่งการใช้กำลัง…ไปสู่สมการที่ซับซ้อนและละเอียดอ่อนยิ่งกว่า</div><div><br></div><div>ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดเดินมาถึงจุดนัดหมายริมทะเลสาบ, ที่ซึ่งกลุ่มเดมิก็อดกลุ่มเล็กๆ กำลังนั่งล้อมวงกันอยู่บนพื้นหญ้า, ในมือของแต่ละคนคือแผ่นกระดานชนวนและดินสอ, ไม่ใช่ดาบหรือหอก นี่คือคาบเรียนสุดท้ายของคลาสเตรียมสอบภาษากรีกโบราณ, คือบทสรุปของการลงทุนทางปัญญาที่เขาได้ทำมา</div><div><br></div><div>รีเบคก้า, พี่สาวต่างบิดาผู้เปี่ยมด้วยความสงบนิ่ง, ยืนอยู่เบื้องหน้าพวกเขา, รอยยิ้มที่อบอุ่นของเธอดูเหมือนจะทำให้บรรยากาศที่ผ่อนคลายอยู่แล้วยิ่งน่ารื่นรมย์ขึ้นไปอีก <font color="#fffacd">"วันนี้…เราจะไม่เรียนคำศัพท์ใหม่กันแล้ว" </font>เธอกล่าว, น้ำเสียงของเธอนุ่มนวลแต่กลับเต็มไปด้วยอำนาจของความรู้ <font color="#fffacd">"แต่เราจะเรียนรู้ที่จะ ‘ฟัง’ สิ่งที่คนโบราณพยายามจะบอกเราผ่านตัวอักษร"</font></div><div><br></div><div><font color="#fffacd">"การอ่านจับใจความ…ไม่ใช่แค่การแปลคำต่อคำ, แต่มันคือการถอดรหัสเจตนาที่ซ่อนอยู่ระหว่างบรรทัด"</font></div><div><br></div><div>เธอยื่นม้วนกระดาษปาปิรัสจำลองให้กับนักเรียนแต่ละคน, บนนั้นมีข้อความสั้นๆ จากบทละครโบราณพิมพ์ไว้ บุรุษชาวรัสเซียรับมันมา, สายตาของเขากวาดผ่านตัวอักษรกรีกที่คุ้นเคย, สมองของเขาเริ่มทำงานโดยอัตโนมัติ, แยกส่วนประโยค, วิเคราะห์โครงสร้างไวยากรณ์, และมองหาคำสำคัญ</div><div><br></div><div>ในขณะที่คนอื่นๆ กำลังพยายามจะแปลความหมายอย่างตรงไปตรงมา, ดาชิกลับกำลังมองหาสิ่งที่แตกต่างออกไป เขาไม่ได้สนใจ ‘ความรู้สึก’ ที่บทละครพยายามจะสื่อ, แต่เขาสนใจ ‘ข้อมูล’ ที่ซ่อนอยู่—ใครคือผู้พูด, พูดกับใคร, และมีวัตถุประสงค์อะไรที่มองไม่เห็นซ่อนอยู่เบื้องหลัง</div><div><br></div><div><font color="#fffacd">"แอ็กเซล"</font> เสียงของรีเบคก้าดังขึ้น, ดึงเขาออกจากภวังค์แห่งการวิเคราะห์ <font color="#fffacd">"เธอคิดว่าผู้เขียนใช้คำว่า 'μοίρα' (โชคชะตาที่ถูกกำหนดไว้) ในประโยคนี้…แทนที่จะเป็น 'τύχη' (โชคที่ผันแปรได้)…เพื่ออะไร?"</font></div><div><br></div><div>มันไม่ใช่คำถามที่ทดสอบความรู้, แต่เป็นคำถามที่ทดสอบความเข้าใจในเชิงลึก</div><div><br></div><div><font color="#add8e6">"เพื่อเน้นย้ำถึงความสิ้นหวัง" </font>เขาตอบกลับ, ไม่ได้ใช้ความรู้สึก, แต่ใช้ตรรกะในการอนุมาน <font color="#add8e6">"ผู้พูดไม่ได้กำลังพูดถึงโอกาสที่อาจจะเกิดขึ้น, แต่กำลังพูดถึงผลลัพธ์ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้…เป็นการสร้างฉากเพื่อปูทางไปสู่โศกนาฏกรรม"</font></div><div><br></div><div>รีเบคก้าพยักหน้ารับอย่างช้าๆ, ในแววตาของเธอมีความชื่นชมที่ไม่ได้ปิดบัง<font color="#fffacd"> "ถูกต้อง"</font> เธอกล่าว <font color="#fffacd">"เธอมองเห็นกลไกของมันได้อย่างเฉียบแหลม"</font></div><div><br></div><div>เธอหยุดไปชั่วครู่, ก่อนจะกล่าวเสริมด้วยน้ำเสียงที่เบาลง<font color="#fffacd"> "แต่บางครั้ง…เธอก็มองข้ามสิ่งที่ซ่อนอยู่ระหว่างบรรทัดไปนะ…ความหมายที่แท้จริงไม่ได้อยู่ในคำพูดเสมอไป, แต่อยู่ในสิ่งที่พวกเขาไม่ได้พูดต่างหาก"</font></div><div><br></div><div>เมื่อคาบเรียนสิ้นสุดลงและทุกคนเริ่มแยกย้าย พี่สาวต่างพ่อของเขาก็เดินเข้ามา</div><div><br></div><div><font color="#fffacd">"ฉันได้ยินว่าเคบินเรามีสมาชิกใหม่ เป็นไงนายเข้ากับเธอได้ไหม?"</font></div><div><br></div><div><font color="#add8e6">"ลูซีน...ค่อนข้างโอเค" </font>บุตรแห่งโชคชะตาตอบกลับ <font color="#add8e6">"เราชอบความเงียบและความเป็นระเบียบเหมือนกัน เพราะฉะนั้นคงจะไม่มีปัญหาอะไร..."</font> ชายหนุ่มเก็บของเสร็จและเตรียมจะลุกออกไป</div><div><br></div><div><font color="#fffacd">"โชคชะตาเป็นสิ่งที่คาดเดายากนะ"</font> เธอกล่าวเตือนเบาๆ, มือของเธอแตะลงบนแขนของเขาอย่างแผ่วเบาเป็นครั้งแรก <font color="#fffacd">"บนกระดานหมากรุกที่ซับซ้อน…บางครั้งการเดินหมากที่ฉลาดที่สุด…ก็คือการยอมรับว่ามีบางตาที่เธอไม่สามารถชนะได้ด้วยตรรกะเพียงอย่างเดียว"</font></div><div><br></div><div>บุรุษเจ้าของเส้นผมสีทองคำไม่ได้ตอบโต้, เขาเพียงแค่พยักหน้ารับคำเตือนนั้นอย่างสุภาพ, ก่อนจะเดินจากไป, ทิ้งให้ปรัชญาที่ซับซ้อนและคาดเดาไม่ได้นั้นลอยค้างอยู่ในอากาศที่สงบนิ่งริมทะเลสาบ</div></div><div><br></div><div><br></div></div>
<br>
<p></p><div align="center">
<img src="https://static.vecteezy.com/system/resources/thumbnails/012/634/800/small_2x/art-deco-outline-stroke-in-golden-color-for-classy-and-luxury-style-premium-vintage-line-art-design-element-free-png.png" width="300" border="0" style="filter: grayscale(100%);"><br><br><div align="center">คลาสกรีกโบราณ (6/6)</div><div align="center">เข้าชั้นเรียน: +10 EXP และ +5 ความกล้า</div><div align="center">พูดคุยกับรีเบคก้า แมกเคลน</div><div align="center">น้ำหอมบุรุษ: เลขไบต์ 2 4 6 8 +2 โบนัสพิเศษ</div></div>
</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">
<div class="Axel-tags">
<em class="Axel-tag">Power</em>
<em class="Axel-tag">Money</em>
<em class="Axel-tag">Game</em> <em class="Axel-tag">Music</em><div class="Axel-tt">CABIN 19</div></div>
</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2"><a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt">@Hye Ri</a></font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Kanit'); Kanit {font-family: 'Kanit';} </style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css">
<style>
.Axel-body br {
display: none;
}
.Axel-texto br {
display: block;
}
.Axel-body {
margin: 10px auto;
background: #171717;
width: 550px;
padding: 25px;
border-radius: 10px;
color: #aaa;
font: 12px Hind;
line-height: 18px;
text-align: justify;
}
.Axel-wrap {
background: #1a1a1a;
border-radius: 10px;
overflow: hidden;
border-top: 15px solid #131313;
position: relative;
}
.Axel-img {
width: 550px;
height: 150px;
display: block;
position: relative;
overflow: hidden;
}
.Axel-imc {
border: 10px solid #0a0a0a;
width: 100px;
height: 100px;
position: absolute;
top: 50px;
right: 10px;
outline: 1px solid #0a0a0a;
outline-offset: 4px;
z-index: 10;
}
.Axel-title {
font: 80px "Abril Fatface";
color: #d0d0d0;
margin-top: -100px;
z-index: 10;
position: relative;
padding: 20px;
text-shadow: #000 2px 2px 0;
}
.Axel-lyric {
text-transform: uppercase;
font-size: 10px;
letter-spacing: 10px;
padding: 20px;
margin-top: -60px;
position: relative;
z-index: 20;
text-align: right;
width: 390px;
text-shadow: #000 1px 1px 0;
color: #f0f0f0;
}
.Axel-texto {
padding: 50px;
margin: 50px 20px 20px;
position: relative;
z-index: 30;
background: #131313;
}
.Axel-body span {
color: #0a0a0a;
font-size: 20px;
background: var(--color);
clip-path: polygon(
50% 0%,
100% 0,
100% 35%,
100% 55%,
100% 100%,
50% 84%,
0 100%,
0 57%,
0 37%,
0 0
);
width: 20px;
height: 30px;
display: block;
padding: 20px;
color: #fff;
font-size: 20px;
position: relative;
float: left;
margin: -10px 0 0 20px;
z-index: 50;
position: relative;
opacity: 0.6;
}
.Axel-quote {
background: #0f0f0f;
margin: -10px 20px -30px 100px;
border: transparent solid 20px;
padding: 0 10px;
height: 30px;
overflow: hidden;
font: bold 10px Rajdhani;
text-transform: uppercase;
line-height: 1.5;
color: FFFFFF;
}
.Axel-tag {
font: bold 8px Poppins;
background: #151515;
padding: 10px;
color: #fdfafa;
margin: 5px 5px 0 0;
border-radius: 5px;
}
.Axel-tag:hover {
background: #d0d0d0;
}
.Axel-tags {
margin: 20px;
}
.Axel-tt {
float: right;
color: #d0d0d0;
font: bold 60px Poppins;
margin-top: -45px;
letter-spacing: -5px;
}
a.hr-credt {
text-decoration: none;
float: right;
padding: 10px 0;
color: #a0a0a0;
text-transform: uppercase;
position: relative;
top: -5px;
font: 10px calibri;
}
</style>
</font></font>
<style>
#RIPS01 {
border: 0px double ;
width: 800px;
box-shadow: #FFFFFF 1px 1px 1em;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/f25a4e8ff181d79718c5abdd2ed2e4a3c100365011933-ZMDY1F_fw658webp.png");
}
</style>
<style>
#RIPS02 {
width: 75%;
border: 0px solid ;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<style>
#RIPS03 {
width: 63%;
border: 0px solid ;
padding: 50px;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<div align="center">
<div id="RIPS01">
<br><br>
<div id="RIPS02">
<div style="height: 400px; background-image: url('https://i.imgur.com/qCski30.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -250px; margin-right: -150px; text-align: right;">
<img height="500" src="https://i.imgur.com/Kke3enc.png" border="0" alt=""></div>
<br>
<div style="margin-top: -600px; text-align: center;">
<img width="600" src="https://img2.pic.in.th/pic/a8bbb7fc2cffd96a10b216e5f77bbe88.png" border="0" alt=""></div>
<div align="center">
<font face="TH SarabunPSK">
<b>
<span style="text-shadow: #345DA7 0px 0px 0.7px, #345DA7 0px 0px 25px, #345DA7 0px 0px 10px;">
<font color="#ffffff" size="7"> White Swan in The Ocean<br><br> DS I Test…really ?</font><br>
<font color="#ffffff" size="5">20 th August 20259 AM </font>
</span>
</b>
</font></div>
<br><br>
<div style="text-align: left; display: block; width: 80%;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
   หลังจากหลายสัปดาห์ที่ชีวิตเต็มไปด้วยการเดินทาง, การต่อสู้, การฝึกฝนที่แทบจะหมดลมหายใจ, และแม้กระทั่งการก้าวเข้าสู่โลกของแสงสีในกองถ่าย... วันนี้ริปลี่ย์ขอมอบช่วงเวลาสั้นๆ ให้กับความสงบ เธอกลับมายังสถานที่ที่รู้สึกสบายใจที่สุดในค่าย—ชายหาดริมทะเลสาบ
<br><br>
   ร่างเล็กในชุดเสื้อยืดสีส้มสุดจ๊ายของค่ายและกางเกงขาสั้นสบายๆ เดินเท้าเปล่าไปบนผืนทรายที่ยังคงความเย็นจากเมื่อคืนไว้เล็กน้อย เสียงคลื่นซัดสาดเบาๆ เป็นท่วงทำนองที่คุ้นเคย ดวงตาสีน้ำตาลขอบเทาครามหรี่ลงเล็กน้อยเมื่อมองแสงแดดยามสายที่ทอประกายบนผิวน้ำ เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ รับเอากลิ่นอายของเกลือและต้นสนเข้ามาจนเต็มปอด... นี่แหละคือการพักผ่อนที่แท้จริง
<br><br>
   อย่างน้อยก็สำหรับเธออ่ะนะ
<br><br>
   ขณะที่กำลังจะหาที่นั่งเหมาะๆ สายตาของเธอก็พลันไปเห็นร่างที่คุ้นเคยนั่งอยู่บนขอนไม้ไม่ไกลนัก... โกรเวอร์ อันเดอร์วู้ด กำลังเป่าขลุ่ยต้นอ้อของเขาเบาๆ เป็นท่วงทำนองที่เรียบง่ายแต่กลับกลมกลืนไปกับเสียงของธรรมชาติรอบกาย ริปลี่ย์ยิ้มบางๆ ก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปทักทาย
<br><br>
   "สวัสดี โกรเวอร์" เธอเอ่ยเสียงเบา เพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนช่วงเวลาส่วนตัวของเขามากนัก
<br><br>
   โกรเวอร์ลดขลุ่ยลงแล้วหันมายิ้มให้ รอยยิ้มของเขาดูใจดีเสมอ "อ้าว ริปลีย์เองหรอกรึ มาเดินเล่นเหรอ ได้ยินว่าเธอฝึกหนักน่าดูเลยนะช่วงนี้"
<br><br>
   เมื่อเธอเดินเข้าไปใกล้ขึ้น ก็ได้เห็นว่าเขาไม่ได้อยู่คนเดียว ข้างๆ เขามีหญิงสาวร่างบางคนหนึ่งนั่งอยู่... ไม่สิ ไม่ใช่คนธรรมดา ผิวของเธอมีประกายสีเขียวอ่อนจางๆ ราวกับใบไม้แรกผลิ เรือนผมสีน้ำตาลแดงของเธอดูราวกับเปลือกไม้และมีใบไม้เล็กๆ แซมอยู่ ดวงตาสีเขียวมรกตของเธอมองมาที่ริปลี่ย์ด้วยความสงสัยใคร่รู้ระคนเขินอายเล็กน้อย
<br><br>
   "ริปลีย์ นี่จูนิเปอร์... เอ่อ... แฟนผมเอง" โกรเวอร์แนะนำอย่างภาคภูมิใจแกมเขิน "จูนิเปอร์ นี่ริปลีย์ สวอนสัน ธิดาแห่งโพไซดอน"
<br><br>
   จูนิเปอร์ ยิ้มให้เธอ เป็นรอยยิ้มที่ดูบริสุทธิ์และสดใสราวกับดอกไม้ "ยินดีที่ได้รู้จักนะ" น้ำเสียงของเธอแผ่วเบาราวเสียงใบไม้ไหว "เธอมีกลิ่นอายของทะเลที่สงบนิ่ง... ไม่เหมือนคลื่นลมที่เกรี้ยวกราดเลย"
<br><br>
   ริปลี่ย์ที่ตอนแรกแอบเบิกดวงตาเล็กน้อยราวกับไม่เชื่อสายตาว่าผู้สาวคนสวยตรงนี้เป็นแฟนของโกรเวอร์ก่อนจะเก๊กขรึมอีกรอบเพื่อยิ้มตอบอย่างเป็นมิตร "เช่นกันค่ะ คุณสวยมากเลย...นี่สินะความงามของนางไม้นางสวรรค์ที่คนทั่วไปชอบเอาไปเปรียบกับคนงามน่ะ"
<br><br>
   หลังจากพูดคุยทักทายกันเล็กน้อย โกรเวอร์ก็เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ เขาล้วงเข้าไปในกระเป๋าย่ามของเขา หยิบแผ่นกระดาษรีไซเคิลสีน้ำตาลอ่อนกับดินสอถ่านแท่งเล็กๆ ขึ้นมา
<br><br>
   "เห็นเธอตั้งใจเรียนในคลาสของผมมาก แถมยังผ่านภารกิจโหดๆ มาได้อีก" เขากล่าวพลางจรดดินสอลงบนกระดาษ "ผมว่าถึงเวลาแล้วที่เธอจะลองทดสอบทักษะการเอาตัวรอดของตัวเองจริงๆ จังๆ สักหน่อย"
<br><br>
   เขายื่นกระดาษแผ่นนั้นให้กับเธอ ในนั้นมีลายมือหวัดๆ แต่ก็อ่านออกได้ชัดเจนเขียนไว้ว่า
<br><br>
ป่าต้องห้าม
<br><br>
   "นี่ไม่ใช่ภารกิจทางการ... แต่เป็นการทดสอบ" โกรเวอร์อธิบาย "ผมอยากให้เธอใช้ทุกอย่างที่เรียนไป ทั้งการฟังเสียง การดมกลิ่น การสังเกตสภาพแวดล้อม ลองเข้าไปสำรวจดู... ไม่ต้องสู้กับอะไร แค่เข้าไปให้ลึกที่สุดเท่าที่สัญชาตญาณของเธอบอกว่าปลอดภัย แล้วกลับมารายงานว่าเจออะไรบ้าง"
<br><br>
   เขาเว้นจังหวะเล็กน้อย ก่อนจะเสริมรายละเอียดที่สำคัญ "เป้าหมายย่อยของเธอคือ... อย่างน้อยถ้าผ่านฝูงหมาป่าของบ้านแอรีสไปได้จะถือว่าผ่านการเอาชีวิตรอดจากอสุรกาย ส่วนถ้าเจอฝูงฮาร์ปี้ แนะนำให้หนี หรือจะลองสู้ดูก็ได้ แต่ถ้าสู้ไม่ไหวหรือได้รับบาดเจ็บสาหัสขึ้นมา ให้หนีทันที"
<br><br>
   ริปลี่ย์รับกระดาษแผ่นนั้นมา ดวงตาของเธอจ้องมองข้อความและเงื่อนไขที่เพิ่มขึ้นมา ในใจพลันรู้สึกถึงความตื่นเต้นและความหวาดหวั่นที่ชัดเจนกว่าเดิม นี่คือบททดสอบที่วัดความสามารถของเธอโดยตรง ไม่ใช่พละกำลัง แต่เป็นสติปัญญา สัญชาตญาณ และที่สำคัญที่สุดคือ... การตัดสินใจ
<br><br>
   เธอเงยหน้าขึ้นสบตาโกรเวอร์แล้วพยักหน้าอย่างแน่วแน่ "ได้ค่ะ... ฉันจะลองดู"
<br><br>
   จูนิเปอร์ยิ้มให้กำลังใจ "ขอให้สายลมนำทางเธอนะ"
<br><br>
   ริปลี่ย์ขอบคุณทั้งสองคนอีกครั้ง ก่อนจะหันหลังเดินออกจากริมทะเลสาบ เป้าหมายต่อไปของเธอไม่ใช่การฝึกซ้อมที่ลานประลอง แต่คือเงามืดของแมกไม้ที่เรียงรายอยู่ไม่ไกล ป่าต้องห้าม นั่นเอง
<br><br>
   ได้เวลาหนีตายแล้ว
<br><br><div align="center"><img src="https://i.imgur.com/bH3hmBb.png" width="200" _height="200" border="0"></div><br>
</font>
</div>
<div style="margin-top: -580px; "><div style="height: 800px; background-image: url('https://img2.pic.in.th/pic/2fdb742eac38e9e7ea5730ff1b25b4e4fd521a82fcaac-AzsWKK_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div>
<br><br>
<div id="RIPS03">
<div style="text-align: left;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
<div align="center"><font size="6"><b>เปิดใช้งานเอฟเฟค</b></font></div>
<br><br>
ผลตอบรับหลังผ่านบททดสอบ:<br>
ได้รับ 5 ตื่นรู้ และ +15 INT
<br>
<br>
ปฏิสัมพันธ์กับ โกรเวอร์ อันเดอร์วู้ด<br>
+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุย<br>
<br>
การปฏิสัมพันธ์กับ จูนิเปอร์<br>
+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุย<br>
<br>
ใช้ได้ตัวละครผู้หญิงเท่านั้น : ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 2 4 6 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัวคุณ ได้รับโบนัสพิเศษ+2 แต้ม (เฉพาะรุ่นพี่และเพื่อนเท่านั้น)<br><br>
@God
</font></div></div>
<div style="margin-top: -100px; "><div style="height: 200px; background-image: url('https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/5720a3b19bcc91d47431705002cb55aebdda1a8f2df0-jXF7du_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div></div>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Ripley เมื่อ 2025-8-23 09:16 <br /><br /><style>
#RIPS01 {
border: 0px double ;
width: 800px;
box-shadow: #FFFFFF 1px 1px 1em;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/f25a4e8ff181d79718c5abdd2ed2e4a3c100365011933-ZMDY1F_fw658webp.png");
}
</style>
<style>
#RIPS02 {
width: 75%;
border: 0px solid ;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<style>
#RIPS03 {
width: 63%;
border: 0px solid ;
padding: 50px;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<div align="center">
<div id="RIPS01">
<br><br>
<div id="RIPS02">
<div style="height: 400px; background-image: url('https://i.imgur.com/qCski30.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -250px; margin-right: -150px; text-align: right;">
<img height="500" src="https://i.imgur.com/Kke3enc.png" border="0" alt=""></div>
<br>
<div style="margin-top: -600px; text-align: center;">
<img width="600" src="https://img2.pic.in.th/pic/a8bbb7fc2cffd96a10b216e5f77bbe88.png" border="0" alt=""></div>
<div align="center">
<font face="TH SarabunPSK">
<b>
<span style="text-shadow: #345DA7 0px 0px 0.7px, #345DA7 0px 0px 25px, #345DA7 0px 0px 10px;">
<font color="#ffffff" size="7"> White Swan in The Ocean<br><br> DS I Test…really ?</font><br>
<font color="#ffffff" size="5">20 th August 20251 PM </font>
</span>
</b>
</font></div>
<br><br>
<div style="text-align: left; display: block; width: 80%;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
   "ฉันต้องไปไหนต่อนะ—"
<br><br>
   ริปลีย์ที่ออกจากป่าต้องห้ามแล้วถึงกับนอนแผ่อยู่ชายป่าสักพักทีเดียวเชียวกว่าจะมีสติ มีแรง มีกำลังหยัดตัวลุกขึ้นนั่งโง่ ๆ แกะแอมโบรเชียกินเพื่อฟื้นฟูร่างกายตัวเอง และแน่นอนว่าต้องเพื่อมาระลึกชาติว่าตัวเธอตอนนี้ต้องไปที่ไหนต่อถึงเขาจะบอกว่าเธอไม่จำเป็นต้องซีเรียสว่ามันคือการทำภารกิจก็เถอะแต่ว่าการที่เธอได้รับสิ่งใดมาให้ทำก็ต้องรายงานผลการฝึกฝนให้ผู้ที่มอบหมายงานให้เรียบร้อยเช่นนั้นแล้วเธอก็เริ่มมานั่งระลึกชาติว่าตัวเองต้องไปตรงไหนต่อจากนี้บ้าง
<br><br>
   ถ้าเอาตามที่ควรจะเป็นก็คงไม่พ้นที่สองที่ อย่างที่ทะเลสาบที่เดิมที่ไปเจอเมื่อเช้า กับที่ชายหาดสถานที่เรียนวิชาอสุรกายวิทยาแต่ว่ามันนี้ไม่มีคาบของเขาก็คงไม่พ้นที่เดินล่ะมั้ง ?
<br><br>
   หญิงสาวบ้านมหาสมุทรนั่งไล่เรียงเหม่อมองลมฟ้าอากาศรอบตัวพร้อมกับเคี้ยวตุ้ยแอมโบรเชียในมือพอให้ร่างกายหายจากอาการบาดเจ็บพอควรก่อนจะค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนถึงแม้ว่าตอนนี้จะดูหายดีแต่ความเจ็บใช่ว่าจะหายไปเหมือนเสกคาถาลึก ๆ แล้วยังรู้สึกปวดเนื้อเมื่อยตัวกลาย ๆ จริง ๆ จะบอกว่าเธอแค่กินพอให้ตัวเองไม่เป็นก้อนเนื้อตายโหงตรงนี้ก็พอได้ล่ะมั้ง ที่เหลือก็ให้การนอนพักผ่อนและร่างกายของเธอใช้เวลาในการฟื้นฟูตัวเองแทนแล้ว
<br><br>
   หงส์ขาวตัวน้อยเดินออกจากป่าต้องห้ามไปยังฝั่งตะวันออกของบ้านพักเพื่อที่เธอจะได้เดินทางตรงไปถึงทะเลสาบใกล้ค่ายอันเป็นสถานที่ที่เธอคาดว่ารุ่นพี่โกรเวอร์น่าจะยังอยู่กับแฟนสาวดรายแอดของเขาแน่นอน
<br><br>
   เมื่อเธอเดินลัดเลาะมาจนถึงริมทะเลสาบ ภาพที่เห็นก็เป็นไปตามที่คาดไว้ โกรเวอร์ยังคงนั่งอยู่ที่ขอนไม้เดิม แต่ตอนนี้เขาไม่ได้เป่าขลุ่ยแล้ว เขากำลังใช้ผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กๆ เช็ดทำความสะอาดขลุ่ยต้นอ้อของเขาอย่างเบามือ ส่วนจูนิเปอร์ก็นั่งอยู่ข้างๆ เอนศีรษะพิงไหล่ของเขาเบาๆ ทั้งสองดูเหมือนคู่รักธรรมดา ๆ ในโลกอันโหดร้ายจนไม่อยากจะลึกว่าสภาพในยามปกติที่พวกเขาต้องไปทำภารกิจจะเป็นอย่างไร
<br><br>
   เสียงฝีเท้าที่เหยียบย่ำใบไม้แห้งของริปลีย์ทำให้ทั้งสองคนเงยหน้าขึ้นมามอง จูนิเปอร์สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเห็นสภาพมอมแมมและรอยแผลที่แขนของริปลีย์ ในขณะที่โกรเวอร์เพียงแค่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แววตาของเขาฉายแววรอคอยอย่างใจเย็น
<br><br>
   "กลับมาแล้วเหรอ" โกรเวอร์เอ่ยขึ้นเป็นคนแรก "ดูเหมือนเธอจะเจออะไรมาเยอะกว่าที่คิดนะ"
<br><br>
   ริปลีย์พยักหน้าช้าๆ ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้แล้วทรุดตัวลงนั่งบนพื้นหญ้าอย่างหมดแรง เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อรวบรวมความคิดก่อนจะเริ่มรายงานผลการทดสอบ
<br><br>
   "เรียกว่าแทบหนีตายเถอะค่ะ" เธอเริ่มเล่า "เปิดมาก็เจอฮาร์ปี้สองตัวก่อนเลย จัดการได้ไม่ยากเท่าไหร่ แต่พอเข้าไปลึกอีกหน่อยก็เจออัลกูลอีกสองตัว... แล้วก็..." เธอเว้นจังหวะ กลืนน้ำลายที่แห้งผาก "เจอหมาป่าของบ้านแอรีสค่ะ ตอนแรกมาแค่สองตัว ก็พอรับมือได้ แต่พอจัดการเสร็จ... อีกสี่ตัวก็โผล่มารุมเลย"
<br><br>
   จูนิเปอร์ยกมือขึ้นทาบอกด้วยความเป็นห่วง ในขณะที่โกรเวอร์ยังคงนั่งฟังนิ่งๆ
<br><br>
   "ฉันใช้คลื่นน้ำซัดพวกมันจนกระเจิงแล้วก็จัดการไปได้ทั้งหมด ตอนนั้นคิดว่ารอดแล้ว" ริปลีย์เหลือบมองรอยแผลที่แขนตัวเอง "แต่เหมือนว่า ฝูงฮาร์ปี้ จะไม่คิดแบบนั้นพวกมันโผล่มาเยอะมาก... น่าจะยี่สิบตัวได้"
<br><br>
   เธอถอนหายใจยาว "จริง ๆ ฉันก็ลองสู้ดูแล้ว แต่โดนไปแผลนึงก็รู้เลยว่าไม่ไหวแน่ เลยสร้างกำแพงน้ำพุร้อนบังตาแล้วก็วิ่งค่ะ วิ่งอย่างเดียวเลย"
<br><br>
   หลังจากเล่าจบ ความเงียบก็เข้าปกคลุมชั่วครู่ มีเพียงเสียงคลื่นและเสียงลมที่พัดผ่านใบไม้ ก่อนที่โกรเวอร์จะพยักหน้าช้าๆ รอยยิ้มบางๆ ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา
<br><br>
   "เธอทำได้ดีมาก ริปลีย์" เขากล่าวด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง "ดีมากจริงๆ"
<br><br>
   "การเอาชนะอสูรทั้งหมดนั่นได้ด้วยตัวคนเดียวถือว่ายอดเยี่ยม แต่สิ่งที่ยอดเยี่ยมที่สุดคือการที่เธอรู้ว่าเมื่อไหร่ควรถอย... การตัดสินใจหนีจากฝูงฮาร์ปี้นั่นแหละ คือสิ่งที่พิสูจน์ว่าเธอผ่านบททดสอบนี้แล้วอย่างสมบูรณ์"
<br><br>
   จูนิเปอร์ยิ้มอย่างโล่งอก "เธอเก่งมากเลยนะที่รอดกลับมาได้"
<br><br>
   ริปลีย์รู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก เธอไม่ได้รู้สึกผิดหวังที่หนีมา แต่กลับรู้สึกภูมิใจที่ตัดสินใจถูกต้อง โกรเวอร์ลุกขึ้นยืนแล้วยื่นมือมาให้เธอ
<br><br>
   "เอาล่ะ ไปหาอะไรกินกันดีกว่า แล้วก็ไปทำแผลซะ" เขากล่าว "วันนี้เธอได้พิสูจน์แล้วว่าเธอไม่ใช่พวกที่ต้องสู้จนตัวตายเพราะว่าชัยชนะไม่ใช่การฆ่าให้สิ้นซากแต่เป็นการที่ยังมีลมหายใจอยู่ต่างหากคือชัยชนะที่แท้จริง"
<br><br>
   ริปลีย์จับมือของโกรเวอร์แล้วลุกขึ้นยืน เธอยิ้มออกมาเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่เข้าป่าไป... เป็นรอยยิ้มที่เหนื่อยล้าแต่ก็เต็มไปด้วยความมั่นใจ บททดสอบในวันนี้อาจจะจบลงแล้ว
<br><br>
   ได้เวลาที่เธอจะต้องไปคุยกับพ่อสักหน่อย แล้วก็ไปทิ้งตัวลงเตียงแทนแล้วอยากจะเครซี่
<br><br><div align="center"><img src="https://i.imgur.com/bH3hmBb.png" width="200" _height="200" border="0"></div><br>
</font>
</div>
<div style="margin-top: -580px; "><div style="height: 800px; background-image: url('https://img2.pic.in.th/pic/2fdb742eac38e9e7ea5730ff1b25b4e4fd521a82fcaac-AzsWKK_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div>
<br><br>
<div id="RIPS03">
<div style="text-align: left;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
<div align="center"><font size="6"><b>เปิดใช้งานเอฟเฟค</b></font></div>
<br><br>
ผลตอบรับหลังผ่านบททดสอบ:<br>
ได้รับ 5 ตื่นรู้ และ +15 INT
<br>
<br>
ปฏิสัมพันธ์กับ จูนิเปอร์ <br>
+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุย<br>
<br>
ปฏิสัมพันธ์กับ โกรเวอร์ อันเดอร์วู้ด<br>
+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุย<br><br>
ใช้ได้ตัวละครผู้หญิงเท่านั้น : ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 2 4 6 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัวคุณ ได้รับโบนัสพิเศษ+2 แต้ม (เฉพาะรุ่นพี่และเพื่อนเท่านั้น)<br><br>
@God
</font></div></div>
<div style="margin-top: -100px; "><div style="height: 200px; background-image: url('https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/5720a3b19bcc91d47431705002cb55aebdda1a8f2df0-jXF7du_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div></div>