<p></p>
<meta charset="UTF-8">
<meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
<title>Activity Form</title>
<style>
body {
font-family: Arial, sans-serif;
}
.form-container {
max-width: 650px;
margin: 0 auto;
padding: 20px;
border: 1px solid #ccc;
border-radius: 10px;
}
label {
font-weight: bold;
margin-top: 10px;
display: block;
}
input, select, textarea {
width: 100%;
padding: 8px;
margin-top: 5px;
margin-bottom: 15px;
border: 1px solid #ccc;
border-radius: 5px;
}
button {
background-color: #007BFF;
color: #fff;
border: none;
padding: 10px 15px;
border-radius: 5px;
cursor: pointer;
}
button:hover {
background-color: #0056b3;
}
</style>
<div class="form-container">
<h1 id="title" style="margin-top: 8px; margin-bottom: 8px; text-align: center;"><div style="margin: 0px; padding: 0px; overflow-wrap: break-word; font-size: large; text-align: center;"><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: right; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Cordia New" size="3">22/07/2025 9.30 น. – 10.00 น.<o:p></o:p></font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: right; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Sarabun" size="5"><b><u>บทที่ 73</u></b><o:p></o:p></font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Sarabun" size="5">หลังจากคูเปอร์ใช้เวลาปรับทุกอย่างให้เข้าที่ ทั้งเช็กสัมภาระและอุปกรณ์ รวมถึงเรือบานาน่าที่อยู่ในสภาพพับเป็นผ้าเช็ดปากสีเหลืองสวยงาม เขาก็รู้แล้วว่าทุกอย่างพร้อมสำหรับการออกเดินทางกู้ภัย (?) เดมิก็อดรุ่นพี่เสียที<o:p></o:p></font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Sarabun" size="5">เสียงของแม่หรือเทพีอะธีน่า ที่ดังขึ้นเป็นระยะในช่วงหลายวันที่ผ่านมา ทำให้หัวใจเขาเริ่มรู้สึกผิดจนทนไม่ไหว มันไม่ใช่เสียงดุด่าหรือคำสั่งแข็งกร้าว หากแต่เป็นเสียงที่เต็มไปด้วยน้ำหนักของความรับผิดชอบและความหวัง เสียงนั้นกระซิบว่า<font color="#ffa500"> “ไปช่วยพี่สาวของเจ้า เธอจะต้องไม่ถูกทอดทิ้ง” </font>,<font color="#ffa500"> “คูเปอร์ลูกรัก เจ้าจงเร่งทำเวลาหน่อย พี่สาวของลูกใกล้จะไม่ไหวแล้ว” </font>และมันเร่งเร้าจนเขาต้องลุกขึ้นเก็บสัมภาระโดยไม่สามารถลังเลได้<o:p></o:p></font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Sarabun" size="5">โชคดีที่แหวนดาราจรัสซึ่งเขาเพิ่งได้มานั้นทำหน้าที่เก็บของทั้งหมดได้อย่างเรียบร้อย ไม่ต้องห่วงว่าจะแบกกระเป๋าให้ปวดหลังอีกต่อไป ทุกสิ่งทุกอย่างถูกเก็บอยู่ในวงแหวนขนาดเท่านิ้วโป้ง ซึ่งดูเรียบง่ายแต่ทรงพลัง<o:p></o:p></font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Sarabun" size="5">เมื่อทุกอย่างพร้อม ร่างสูงของคูเปอร์ก็เดินออกจากกระท่อมหมายเลข 6 ผ่านสนามหญ้าที่เต็มไปด้วยแสงอาทิตย์ยามบ่ายอุ่นๆ และตรงไปยังทะเลสาบกลางค่าย ที่ซึ่งเปลวคลื่นแวววาวสะท้อนแสงแดดเล่นตา<o:p></o:p></font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Sarabun" size="5">เมเรซยืนอยู่ตรงนั้นแล้วในชุดโทนดำที่ตัดกับสีผมชมพูอ่อนจนดูโดดเด่นอย่างกับงานศิลป์เคลื่อนที่ เขาเอนตัวเล็กน้อย มือหนึ่งถือหอกสัมฤทธิ์พาดไหล่ อีกมือกอดอก สีหน้าดูไม่บ่งบอกอารมณ์แต่แววตาสองสีนั้นกลับสะท้อนประกายขี้เล่นอย่างซ่อนเร้น<o:p></o:p></font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Sarabun" size="5"><font color="#00bfff">“นายมาช้ากว่าฉันห้านาที” </font>เมเรซเอ่ยเสียงเรียบ<o:p></o:p></font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><font face="Sarabun" size="5"><span lang="TH">คูเปอร์ยักไหล่ ทำหน้ายิ้มอ่อน ๆ<font color="#48d1cc"> “ฉันแค่ไม่อยากให้ดูเหมือนฉันกระตือรือร้นเกินไปไง นายจะได้ไม่รู้สึกว่าตัวเองพิเศษมาก”</font></span><o:p></o:p></font></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Sarabun" size="5">ตอนนี้เขากับเมเรซเดินมายังทะเลสาบกลางค่ายที่มีผิวน้ำสะท้อนแสงตะวันอ่อน ๆ จนดูราวกับกระจกน้ำเงินที่ล้อมรอบด้วยความเงียบสงบ<o:p></o:p></font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Sarabun" size="5"><font color="#48d1cc">“โอเค นี่แหละที่นัดไว้…” </font>คูเปอร์เอ่ยขึ้นขณะหยุดมองผืนน้ำ <font color="#48d1cc">“นายว่าพอถึงเวลา แม่ฉันจะปรากฏตัวแบบน่ากลัวไหม?”</font><o:p></o:p></font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Sarabun" size="5">เมเรซยักไหล่เบา ๆ เส้นผมสีชมพูสะท้อนแสงไฟยามเย็นราวกับก้อนสายไหมสีทองอ่อน<font color="#00bfff"> “ไม่รู้สิ ฉันแค่หวังว่าเธอจะไม่สั่งให้เราท่องบทกวีโบราณก่อนจะบอกข้อมูลนะ ฉันไม่ชอบบทที่ต้องท่องจำ”</font><o:p></o:p></font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Sarabun" size="5">คูเปอร์หัวเราะเบา ๆ <font color="#48d1cc">“ถ้าแม่ฉันบังคับ ฉันจะโบ้ยให้นายทำแทน”</font><o:p></o:p></font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Sarabun" size="5">ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อ คลื่นน้ำเบื้องหน้าก็พลันแยกออก ราวกับมีพลังงานมหาศาลบางอย่างสั่นสะเทือนอยู่ใต้น้ำ ลมรอบตัวเงียบลงราวกับทั้งค่ายหยุดหายใจ<o:p></o:p></font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Sarabun" size="5">จากกลางทะเลสาบ แสงสว่างสีเงินอ่อนค่อย ๆ ก่อตัวขึ้น แล้วรูปกายของสตรีในชุดคลุมยาวสีงาช้างก็ปรากฏร่างขึ้นมา ดวงตาสีเทาลึกล้ำมองตรงมาที่คูเปอร์ด้วยความสงบแต่เปี่ยมด้วยพลังปัญญา<o:p></o:p></font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Sarabun" size="5"><b><font color="#ffa500">“ลูกของข้า”</font></b> เสียงของเทพีอะธีน่าดังก้องในหัวมากกว่าที่จะได้ยินด้วยหูจริง ๆ<b><font color="#ffa500"> “เจ้าพร้อมหรือยัง”</font></b><o:p></o:p></font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><font face="Sarabun" size="5"><span lang="TH">คูเปอร์พยายามจะยืดตัวให้ตรงเหมือนเด็กถูกถามการบ้าน “<font color="#48d1cc">ก็... น่าจะพร้อมแล้วครับ ถึงจะยังรู้สึกเหมือนหัวใจไม่พร้อม แต่ร่างกายน่าจะไปได้”</font></span><o:p></o:p></font></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Sarabun" size="5">เมเรซหันไปเหลือบมองเขาเหมือนจะประชด <font color="#9932cc"><i>‘นี่น่ะเหรอคำตอบของลูกชายเทพีแห่งปัญญา’ </i></font>แต่ก็ไม่ได้พูดออกมา<o:p></o:p></font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Sarabun" size="5">อะธีน่าก้าวเท้าลงจากผิวน้ำ หรือจะบอกว่าเธอลอยมาก็ได้ เทพีอะธีน่าหันสายตามองทั้งสองหนุ่ม ก่อนจะเอ่ยเสียงนิ่งชัด<o:p></o:p></font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Sarabun" size="5"><font color="#ffa500">“ภารกิจนี้ไม่ใช่การต่อสู้เพียงอย่างเดียว แต่คือการใช้สติปัญญาและความรอบคอบเหนือความกลัว เจ้าทั้งสองต้องตามหาหญิงสาวที่ชื่อเคย์ล่า เฮย์เดน บุตรีที่ข้าภาคภูมิใจ</font><o:p></o:p></font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Sarabun" size="5"><font color="#ffa500">“เจ้าจะไปช่วยเคย์ล่า เฮย์เดน พี่สาวของเจ้า นางคือบุตรีของข้า ผู้เลือกใช้ชีวิตปกติท่ามกลางมนุษย์ธรรมดา นางไม่มีอาวุธหรือเกราะป้องกันตนเองอีกต่อไป แต่ตอนนี้เธอกำลังถูกไล่ล่าโดยมนุษย์ และอสุรกายที่ได้กลิ่นครึ่งเทพในตัวเธอ”</font><o:p></o:p></font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Sarabun" size="5">คูเปอร์เงียบฟังทุกคำราวกับกลัวพลาดรายละเอียดสำคัญ<o:p></o:p></font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Sarabun" size="5"><font color="#ffa500">“ข้าจะส่งพวกเจ้าไปใกล้เคย์ล่าให้มากที่สุด”</font> อะธีน่ากล่าว <font color="#ffa500">“แต่ไม่สามารถระบุจุดที่แน่นอนได้ เพราะสถานการณ์ของนางไม่แน่นอน พวกเจ้าต้องใช้ไหวพริบของตัวเองตามหาเธอ และพาเธอออกมาให้ปลอดภัย”</font><o:p></o:p></font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Sarabun" size="5">จากนั้นเธอหยิบสิ่งหนึ่งออกมาจากอากาศหนังสือพิมพ์เก่าฉบับหนึ่ง รูปหญิงสาวสูงวัยผิวเข้ม ผมสั้น แต่งกายแบบมืออาชีพ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเฉลียวฉลาดที่ดูมั่นใจ<font color="#ffa500"> “นี่คือเคย์ล่า เฮย์เดน ตอนทำงานที่รัฐสภา จำใบหน้าและแววตาของนางไว้ให้ขึ้นใจ”</font><o:p></o:p></font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Sarabun" size="5">คูเปอร์รับหนังสือพิมพ์อย่างระมัดระวัง เขาเหลือบไปทางเมเรซที่ยืนไขว้แขนอยู่ เงียบงันราวกับกำลังวิเคราะห์รายละเอียดด้วยสายตา<o:p></o:p></font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Sarabun" size="5"><font color="#ffa500">“พวกเจ้าต้องรู้ไว้ว่า ข้าอาจจะไม่สามารถช่วยพวกเจ้าได้ตลอดเวลา” </font>อะธีน่ากล่าวต่อ <font color="#ffa500">“แต่ความฉลาดของเคย์ล่า นางจะเป็นแสงนำทางให้พวกเจ้าผ่านความมืดมิดได้”</font><o:p></o:p></font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Sarabun" size="5">เมเรซพยักหน้าเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไร แต่สายตาของเขาสื่อว่าเข้าใจแล้ว<o:p></o:p></font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><font face="Sarabun" size="5"><span lang="TH">คูเปอร์หันมาสบตากับแม่ของเขา ความรู้สึกทั้งภูมิใจและกดดันปนกันในใจ <font color="#48d1cc">“พวกเราจะช่วยเธอออกมาให้ได้ครับ”</font></span><o:p></o:p></font></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><font face="Sarabun" size="5"><span lang="TH">อะธีน่ามองทั้งสองด้วยรอยยิ้มบางๆ แต่มีบางอย่างในแววตาที่คล้ายกับความห่วงใยลึกซึ้ง<font color="#ffa500"><b> “ข้าเชื่อในเจ้า”</b></font></span><o:p></o:p></font></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Sarabun" size="5">แล้วเพียงพริบตาเดียว แสงสีเงินจากร่างของเธอก็สว่างขึ้นเรื่อยๆ จนกลืนภาพรอบข้างหมดสิ้น<o:p></o:p></font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Sarabun" size="5">คูเปอร์รู้สึกเหมือนร่างกายถูกแรงดึงบางอย่างยกขึ้นจากพื้น เสียงลมแรงก้องในหู ก่อนทุกอย่างจะพร่ามัว และในเสี้ยววินาทีนั้นทั้งเขาและเมเรซ ก็ถูกวาร์ปหายไปจากค่ายฮาล์ฟบลัด ราวกับเพียงหมอกบางที่สลายหายไปกับแสงแห่งเทพเจ้า…<o:p></o:p></font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><br><div style="text-align: center;"><img src="static/image/hrline/43.gif" border="0" alt="" style="text-indent: 36pt;"></div><br></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-align: start; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"><br></font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; text-indent: 36pt;"><span lang="TH" style=""><font face="Sarabun" size="5" style=""><u>สรุปเหตุการณ์</u><span style="font-weight: 400;"><o:p></o:p></span></font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><o:p><font face="Sarabun" size="5"> </font></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Sarabun" size="5">เริ่มภารกิจบันทึก ช่วยเหลือรุ่นพี่อะธีน่าผู้ไม่เปิดเผยตัว</font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Sarabun" size="5"><br></font></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Microsoft Yahei", Simsun; font-size: 12px; font-weight: 400; text-indent: 36pt;"><span lang="TH"><font face="Sarabun" size="5"><br></font></span></p></div>
</h1></div>
<div class="amn-body" style="--color:#bbbbbb">
<div class="amn-wrap"><div class="amn-img">
<img src="https://i.postimg.cc/5y35JY1J/2.png"></div>
<div class="amn-imc"><img src="https://i.postimg.cc/VLWZsv4d/1.png"></div>
<div class="amn-title">A. Mikailov</div><div class="amn-lyric">power of calculated luck</div>
<span class="cp cp-target-o"></span>
<div class="amn-quote">To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel
</div>
<div class="amn-texto"><font face="Kanit"><font size="2">
<p></p><div style="text-align: left;"><div>24.07.2025 | 08:00 AM</div><div><br></div><div>คลาสภาษากรีกโบราณในวันนี้ไม่ได้จัดขึ้นในห้องเรียนที่น่าอึดอัด แต่กลับย้ายมายังชายฝั่งที่สงบเงียบของทะเลสาบ, ที่ซึ่งสายลมพัดเอื่อยๆ ช่วยขับไล่ความร้อนที่เริ่มก่อตัว และเสียงคลื่นซัดสาดก็ทำหน้าที่เป็นซาวด์แทร็กประกอบการเรียนรู้ที่แปลกประหลาด สำหรับบุตรแห่งไทคี, การมาที่นี่ไม่ใช่แค่การเข้าเรียนตามตาราง, แต่มันคือการแสวงหาเครื่องมือที่จำเป็นที่สุดหลังจากที่เขาได้รับ 'คำสั่ง' ส่วนตัวจากเทพเจ้า—คำพยากรณ์ที่สลักลึกลงไปในความทรงจำของเขา</div><div><br></div><div>รีเบคก้า แม็กเคลน ยืนอยู่หน้ากลุ่มนักเรียนที่นั่งล้อมวงกันอยู่บนผืนหญ้า เธอดูผ่อนคลายและเปี่ยมด้วยชีวิตชีวายิ่งกว่าครั้งก่อนๆ เสน่ห์และความมั่นใจของเธอแผ่ออกมาเป็นรัศมีที่มองไม่เห็น ทำให้ทุกคน—รวมถึงบุตรแห่งโชคชะตา—ต้องตั้งใจฟังอย่างเต็มใจ</div><div><br></div><div><font color="#fffacd">"วันนี้ เราจะมาเรียนสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับพวกเราทุกคน: การถอดรหัสโชคชะตา"</font> เธอเริ่มต้นด้วยน้ำเสียงที่จริงจังกว่าเดิม, ดวงตาที่เปลี่ยนสีได้ของเธอฉายแววของประสบการณ์ที่ผ่านโลกมาอย่างโชกโชน </div><div><br></div><div>เธอเว้นจังหวะ, ปล่อยให้คำพูดนั้นหนักอึ้งอยู่ในอากาศ <font color="#fffacd">"หลายปีก่อน, ฉันเคยไปทำภารกิจที่ขั้วโลกเหนือ… คำพยากรณ์ที่ได้มามันสั้นและคลุมเครือมาก"</font> เธอเล่า สายตาของเธอมองเหม่อไปยังผืนน้ำ ราวกับกำลังย้อนกลับไปในช่วงเวลานั้น <br><font color="#fffacd">"ถ้าฉันอ่านผิดแค่นิดเดียว…ถ้าฉันตีความ 'คำสำคัญ' ผิดไปแค่คำเดียว…คงไม่ได้กลับมาสอนพวกเธออยู่ตรงนี้"</font></div><div><br></div><div>เรื่องเล่าสั้นๆ นั้นยกระดับความสำคัญของบทเรียนในวันนี้จากวิชาเลือกให้กลายเป็นวิชาบังคับเพื่อการเอาตัวรอดในทันที</div><div><br></div><div><font color="#fffacd">"โครงสร้างของคำพยากรณ์ส่วนใหญ่มักจะเรียบง่าย…เพราะโชคชะตาไม่ชอบพูดจาเวิ่นเว้อ"</font> เธอกล่าวต่อ, เดินไปเขียนโครงสร้างประโยคลงบนกระดานไวท์บอร์ดขนาดพกพา <font color="#fffacd">"สิ่งที่พวกเธอต้องทำคือหา 'คำสำคัญ' สามอย่างให้เจอ: ประธาน—ใครหรืออะไร, กริยา—ทำอะไร, และกรรม—ผู้ถูกกระทำ"</font></div><div><br></div><div>จากนั้น, การทดสอบภาคปฏิบัติก็ได้เริ่มต้นขึ้น</div><div><br></div><div>รีเบคก้าลบกระดานจนสะอาด, แล้วเขียนประโยคภาษากรีกโบราณที่ดูยุ่งเหยิงและสลับตำแหน่งกันอย่างจงใจลงไป <font color="#fffacd">"เอาล่ะ, 'ปริศนาคำพยากรณ์'! ใครก็ตามที่เรียงประโยคนี้ให้ถูกต้องและสมบูรณ์ได้เป็นคนแรก…จะได้สิทธิ์เลิกคลาสก่อนคนอื่น"</font></div><div><br></div><div>เหล่าเดมิก็อดหน้าใหม่เริ่มขมวดคิ้ว, พยายามจะปะติดปะต่อคำศัพท์ที่เพิ่งเรียนรู้ไปเข้าด้วยกันอย่างทุลักทุเล แต่สำหรับแอ็กเซล, มันไม่ใช่ปริศนา…มันคือสมการที่รอการแก้ไข</div><div><br></div><div><b>τὴν σκιὰν | ὁ υἱὸς | εὑρήσει | τοῦ ἡλίου | ἐν τῇ νυκτὶ</b></div><div>(เงา, บุตรชาย, จะพบ, ของพระอาทิตย์, ในยามราตรี)</div><div><br></div><div>สมองของเขาเริ่มทำงานอย่างรวดเร็วและเป็นระบบ, ไม่ได้แปลตามลำดับ, แต่สแกนหา 'คำสำคัญ' ตามที่รีเบคก้าเพิ่งสอนไป มือพลิกเปิดดิกชันนารีภาษากรีก</div><div><br></div><div>ประธาน: ὁ υἱὸς (โฮ ฮุยออส) - บุตรชาย</div><div>กริยา: εὑρήσει (เฮวเรเซ) - จะพบ</div><div>กรรม: τὴν σκιὰν (เทน สเกียน) - เงา</div><div><br></div><div>เมื่อได้โครงสร้างหลักแล้ว, ชิ้นส่วนที่เหลือก็เข้าที่ของมันเองราวกับแม่เหล็ก เขาไม่ได้ยกมือขึ้นในทันที, แต่ทบทวนคำตอบในใจอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่ามันสมบูรณ์แบบ</div><div><br></div><div>เมื่อมั่นใจแล้ว, เขาจึงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เรียบและชัดเจน</div><div><br></div><div><font color="#add8e6">"ὁ υἱὸς τοῦ ἡλίου τὴν σκιὰν ἐν τῇ νυκτὶ εὑρήσει." </font>(บุตรแห่งอาทิตย์จะค้นพบเงาในยามราตรี)</div><div><br></div><div>ทุกคนหันมามองเขาเป็นตาเดียว รีเบคก้าจ้องมองเขาด้วยความประหลาดใจระคนกับความทึ่งไปชั่วขณะ, ก่อนที่รอยยิ้มภาคภูมิใจของผู้เป็นพี่สาวจะปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ <font color="#fffacd">"ถูกต้อง…ทุกคำ" </font>เธอกล่าว <font color="#fffacd">"ดูเหมือนว่าการถอดรหัสโชคชะตามันจะอยู่ในสายเลือดของเราจริงๆ สินะ"</font></div><div><br></div><div><div><font color="#add8e6">“อาจเป็นเพราะคุณอธิบายเข้าใจง่ายมากกว่า ใครจะรู้”</font> บุตรแห่งไทคีพยักหน้ารับคำชมนั้นเบาๆ, ในใจของเขากำลังคิดว่า…</div></div><div><br></div><div>บางที, การเรียนรู้ภาษาแห่งโชคชะตานี้…อาจจะช่วยให้เขาเข้าใจ 'เกม' ที่มารดาของเขากำลังเล่นอยู่ได้ดียิ่งขึ้นก็ได้</div><div><br></div></div>
<br>
<p></p><div align="center">
<img src="https://static.vecteezy.com/system/resources/thumbnails/012/634/800/small_2x/art-deco-outline-stroke-in-golden-color-for-classy-and-luxury-style-premium-vintage-line-art-design-element-free-png.png" width="300" border="0" style="filter: grayscale(100%);"><br><br><div align="center">คลาสกรีกโบราณ (3/6)</div><div align="center">เข้าชั้นเรียน: +10 EXP และ +5 ความกล้า</div><div align="center">พูดคุยกับรีเบคก้า แมกเคลน</div><div align="center">น้ำหอมบุรุษ: เลขไบต์ 2 4 6 8 +2 โบนัสพิเศษ</div></div>
</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">
<div class="amn-tags">
<em class="amn-tag">Power</em>
<em class="amn-tag">Money</em>
<em class="amn-tag">Game</em> <em class="amn-tag">Music</em><div class="amn-tt">CABIN 19</div></div>
</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2"><a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt">@Hye Ri</a></font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Kanit'); Kanit {font-family: 'Kanit';} </style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css">
<style>
.amn-body br {
display: none;
}
.amn-texto br {
display: block;
}
.amn-body {
margin: 10px auto;
background: #171717;
width: 550px;
padding: 25px;
border-radius: 10px;
color: #aaa;
font: 12px Hind;
line-height: 18px;
text-align: justify;
}
.amn-wrap {
background: #1a1a1a;
border-radius: 10px;
overflow: hidden;
border-top: 15px solid #131313;
position: relative;
}
.amn-img {
width: 550px;
height: 150px;
display: block;
position: relative;
overflow: hidden;
}
.amn-imc {
border: 10px solid #0a0a0a;
width: 100px;
height: 100px;
position: absolute;
top: 50px;
right: 10px;
outline: 1px solid #0a0a0a;
outline-offset: 4px;
z-index: 10;
}
.amn-title {
font: 80px "Abril Fatface";
color: #d0d0d0;
margin-top: -100px;
z-index: 10;
position: relative;
padding: 20px;
text-shadow: #000 2px 2px 0;
}
.amn-lyric {
text-transform: uppercase;
font-size: 10px;
letter-spacing: 10px;
padding: 20px;
margin-top: -60px;
position: relative;
z-index: 20;
text-align: right;
width: 390px;
text-shadow: #000 1px 1px 0;
color: #f0f0f0;
}
.amn-texto {
padding: 50px;
margin: 50px 20px 20px;
position: relative;
z-index: 30;
background: #131313;
}
.amn-body span {
color: #0a0a0a;
font-size: 20px;
background: var(--color);
clip-path: polygon(
50% 0%,
100% 0,
100% 35%,
100% 55%,
100% 100%,
50% 84%,
0 100%,
0 57%,
0 37%,
0 0
);
width: 20px;
height: 30px;
display: block;
padding: 20px;
color: #fff;
font-size: 20px;
position: relative;
float: left;
margin: -10px 0 0 20px;
z-index: 50;
position: relative;
opacity: 0.6;
}
.amn-quote {
background: #0f0f0f;
margin: -10px 20px -30px 100px;
border: transparent solid 20px;
padding: 0 10px;
height: 30px;
overflow: hidden;
font: bold 10px Rajdhani;
text-transform: uppercase;
line-height: 1.5;
color: FFFFFF;
}
.amn-tag {
font: bold 8px Poppins;
background: #151515;
padding: 10px;
color: #fdfafa;
margin: 5px 5px 0 0;
border-radius: 5px;
}
.amn-tag:hover {
background: #d0d0d0;
}
.amn-tags {
margin: 20px;
}
.amn-tt {
float: right;
color: #d0d0d0;
font: bold 60px Poppins;
margin-top: -45px;
letter-spacing: -5px;
}
a.hr-credt {
text-decoration: none;
float: right;
padding: 10px 0;
color: #a0a0a0;
text-transform: uppercase;
position: relative;
top: -5px;
font: 10px calibri;
}
</style>
</font></font>
<div class="amn-body" style="--color:#bbbbbb">
<div class="amn-wrap"><div class="amn-img">
<img src="https://i.postimg.cc/5y35JY1J/2.png"></div>
<div class="amn-imc"><img src="https://i.postimg.cc/VLWZsv4d/1.png"></div>
<div class="amn-title">A. Mikailov</div><div class="amn-lyric">power of calculated luck</div>
<span class="cp cp-target-o"></span>
<div class="amn-quote">To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel
</div>
<div class="amn-texto"><font face="Kanit"><font size="2">
<p></p><div style="text-align: left;"><div><div>24.07.2025 | 03:00 PM</div><div><br></div><div>ท้องฟ้าในช่วงบ่ายแก่ๆ เปลี่ยนจากสีฟ้าใสเป็นสีทองเข้ม, แสงแดดที่เคยร้อนแรงเริ่มอ่อนกำลังลง แต่ก็ยังคงทิ้งไออุ่นไว้บนผืนทรายและผิวน้ำที่ส่องประกายระยิบระยับ เหล่าเดมิก็อดที่กลับมารวมตัวกันอีกครั้งที่ชายหาดดูจะมีจำนวนน้อยลงเล็กน้อย, บางคนอาจจะเลือกไปฝึกซ้อมวิชาอื่นหรือพักผ่อน, แต่สำหรับผู้ที่ยังคงอยู่, บทเรียนในช่วงบ่ายนี้อาจมีความสำคัญยิ่งกว่าการฟันดาบเสียอีก</div><div><br></div><div><font color="#fffacd">"วันนี้เราจะมาเรียนรู้วลีเอาตัวรอดที่สำคัญที่สุด" </font>เธอกล่าวต่อ, "<font color="#fffacd">คำพูดที่สามารถหยุดการต่อสู้ก่อนที่มันจะเริ่ม, หรือช่วยให้เธอรอดพ้นจากสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด"</font> เธอเริ่มเขียนคำศัพท์ลงบนกระดานไวท์บอร์ด</div><div><br></div><div><font color="#fffacd">"Χαῖρε! – สวัสดี หรือ จงเจริญ ใช้เมื่อต้องการแสดงความเคารพหรือประกาศการมาถึงอย่างสันติ"</font></div><div><br></div><div><font color="#fffacd">"Βοήθεια! – ช่วยด้วย! คำนี้ตรงไปตรงมา ไม่ต้องอธิบายเยอะ"</font></div><div><br></div><div><font color="#fffacd">"Δέχομαι. – ข้าขอยอมรับ ใช้เมื่อยอมรับเงื่อนไข, คำท้า, หรือแม้แต่ชะตากรรมของตนเอง มันแสดงถึงความกล้าหาญ, ไม่ใช่ความอ่อนแอ"</font></div><div><br></div><div><font color="#fffacd">"และสุดท้าย, คำที่อาจจะช่วยชีวิตพวกเธอได้บ่อยที่สุด… Συγγνώμη. – ขออภัย"</font></div><div><br></div><div>"<font color="#fffacd">เอาล่ะ, ถึงเวลาของกิจกรรมภาคปฏิบัติ!"</font> เธอประกาศด้วยแววตาเป็นประกาย <br><br><font color="#fffacd">"'สวมรอยเจรจา'!"</font></div><div><br></div><div><font color="#fffacd">"สถานการณ์สมมติคือ: พวกเธอทำแจกันล้ำค่าของเทพีเฮร่าแตกโดยไม่ได้ตั้งใจ จงกล่าวคำขอโทษเป็นภาษากรีกโบราณเพื่อเอาชีวิตรอดจากความพิโรธของราชินีแห่งทวยเทพ"</font></div><div><br></div><div>นักเรียนคนหนึ่งถูกเรียกให้ออกไปแสดงเป็นคนแรก เขายกมือไหว้ท่วมหัวแล้วตะโกนออกมาอย่างสิ้นหวัง<font color="#9acd32"> "Συγγνώμη! Συγγνώμη!"</font> (ขออภัย! ขออภัย!)</div><div><br></div><div>รีเบคก้าส่ายหัว<font color="#fffacd"> "เธอตายสถานเดียว"</font></div><div><br></div><div>เมื่อถึงตาของดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัด, เขาไม่ได้แสดงท่าทีตื่นตระหนกหรือหวาดกลัว เขาก้าวออกมาข้างหน้าอย่างสงบนิ่ง, ยืนตัวตรง, แล้วค้อมศีรษะลงเล็กน้อย, เป็นการแสดงความเคารพที่ถูกควบคุมไว้เป็นอย่างดีต่อเทพีที่มองไม่เห็น</div><div><br></div><div>แอ็กเซลไม่ได้พูดคำว่า 'ขออภัย' ออกไปตรงๆ, แต่น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความสำนึกผิดที่ถูกคำนวณมาแล้ว เขาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย, สบตากับรีเบคก้าโดยตรง <font color="#add8e6">"Τὴν δίκην δέχομαι." </font>(ข้าขอยอมรับการตัดสินโทษของท่าน) </div><div><br></div><div>มันไม่ใช่แค่การขอโทษ, แต่คือการยอมรับในอำนาจสูงสุดของราชินีแห่งทวยเทพ, คือการมอบอำนาจในการตัดสินใจทั้งหมดให้แก่หล่อน, ซึ่งเป็นการเคลื่อนไหวทางการเมืองที่ชาญฉลาดที่สุดในสถานการณ์เช่นนี้</div><div><br></div><div>รีเบคก้าจ้องมองเขาด้วยแววตาที่ทอประกายแห่งความทึ่งอย่างไม่ปิดบัง ก่อนที่รอยยิ้มที่ภาคภูมิใจจะปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธออีกครั้ง<font color="#fffacd"> "เป็นคำตอบที่สมบูรณ์แบบ"</font> เธอกล่าว <font color="#fffacd">"เธอไม่เพียงแต่ขอโทษ, แต่เธอกำลังบอกหล่อนว่า 'ข้ายอมรับในอำนาจของท่าน'...บางทีเธออาจจะรอดก็ได้นะ, น้องชาย”</font></div></div><div><br></div><div><br></div></div>
<br>
<p></p><div align="center">
<img src="https://static.vecteezy.com/system/resources/thumbnails/012/634/800/small_2x/art-deco-outline-stroke-in-golden-color-for-classy-and-luxury-style-premium-vintage-line-art-design-element-free-png.png" width="300" border="0" style="filter: grayscale(100%);"><br><div align="center">คลาสกรีกโบราณ (4/6)</div><div align="center">เข้าชั้นเรียน: +10 EXP และ +5 ความกล้า</div><div align="center">พูดคุยกับรีเบคก้า แมกเคลน</div><div align="center">น้ำหอมบุรุษ: เลขไบต์ 2 4 6 8 +2 โบนัสพิเศษ</div></div>
</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">
<div class="amn-tags">
<em class="amn-tag">Power</em>
<em class="amn-tag">Money</em>
<em class="amn-tag">Game</em> <em class="amn-tag">Music</em><div class="amn-tt">CABIN 19</div></div>
</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2"><a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt">@Hye Ri</a></font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Kanit'); Kanit {font-family: 'Kanit';} </style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css">
<style>
.amn-body br {
display: none;
}
.amn-texto br {
display: block;
}
.amn-body {
margin: 10px auto;
background: #171717;
width: 550px;
padding: 25px;
border-radius: 10px;
color: #aaa;
font: 12px Hind;
line-height: 18px;
text-align: justify;
}
.amn-wrap {
background: #1a1a1a;
border-radius: 10px;
overflow: hidden;
border-top: 15px solid #131313;
position: relative;
}
.amn-img {
width: 550px;
height: 150px;
display: block;
position: relative;
overflow: hidden;
}
.amn-imc {
border: 10px solid #0a0a0a;
width: 100px;
height: 100px;
position: absolute;
top: 50px;
right: 10px;
outline: 1px solid #0a0a0a;
outline-offset: 4px;
z-index: 10;
}
.amn-title {
font: 80px "Abril Fatface";
color: #d0d0d0;
margin-top: -100px;
z-index: 10;
position: relative;
padding: 20px;
text-shadow: #000 2px 2px 0;
}
.amn-lyric {
text-transform: uppercase;
font-size: 10px;
letter-spacing: 10px;
padding: 20px;
margin-top: -60px;
position: relative;
z-index: 20;
text-align: right;
width: 390px;
text-shadow: #000 1px 1px 0;
color: #f0f0f0;
}
.amn-texto {
padding: 50px;
margin: 50px 20px 20px;
position: relative;
z-index: 30;
background: #131313;
}
.amn-body span {
color: #0a0a0a;
font-size: 20px;
background: var(--color);
clip-path: polygon(
50% 0%,
100% 0,
100% 35%,
100% 55%,
100% 100%,
50% 84%,
0 100%,
0 57%,
0 37%,
0 0
);
width: 20px;
height: 30px;
display: block;
padding: 20px;
color: #fff;
font-size: 20px;
position: relative;
float: left;
margin: -10px 0 0 20px;
z-index: 50;
position: relative;
opacity: 0.6;
}
.amn-quote {
background: #0f0f0f;
margin: -10px 20px -30px 100px;
border: transparent solid 20px;
padding: 0 10px;
height: 30px;
overflow: hidden;
font: bold 10px Rajdhani;
text-transform: uppercase;
line-height: 1.5;
color: FFFFFF;
}
.amn-tag {
font: bold 8px Poppins;
background: #151515;
padding: 10px;
color: #fdfafa;
margin: 5px 5px 0 0;
border-radius: 5px;
}
.amn-tag:hover {
background: #d0d0d0;
}
.amn-tags {
margin: 20px;
}
.amn-tt {
float: right;
color: #d0d0d0;
font: bold 60px Poppins;
margin-top: -45px;
letter-spacing: -5px;
}
a.hr-credt {
text-decoration: none;
float: right;
padding: 10px 0;
color: #a0a0a0;
text-transform: uppercase;
position: relative;
top: -5px;
font: 10px calibri;
}
</style>
</font></font>
<style>
#RIPS01 {
border: 0px double ;
width: 800px;
box-shadow: #FFFFFF 1px 1px 1em;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/f25a4e8ff181d79718c5abdd2ed2e4a3c100365011933-ZMDY1F_fw658webp.png");
}
</style>
<style>
#RIPS02 {
width: 75%;
border: 0px solid ;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<style>
#RIPS03 {
width: 63%;
border: 0px solid ;
padding: 50px;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<div align="center">
<div id="RIPS01">
<br><br>
<div id="RIPS02">
<div style="height: 400px; background-image: url('https://i.imgur.com/qCski30.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -250px; margin-right: -150px; text-align: right;">
<img height="500" src="https://i.imgur.com/Kke3enc.png" border="0" alt=""></div>
<br>
<div style="margin-top: -600px; text-align: center;">
<img width="600" src="https://img2.pic.in.th/pic/a8bbb7fc2cffd96a10b216e5f77bbe88.png" border="0" alt=""></div>
<div align="center">
<font face="TH SarabunPSK">
<b>
<span style="text-shadow: #345DA7 0px 0px 0.7px, #345DA7 0px 0px 25px, #345DA7 0px 0px 10px;">
<font color="#ffffff" size="7"> White Swan in The Ocean<br><br> GK Class 3/4 </font><br>
<font color="#ffffff" size="5">24th July 20259 AM</font>
</span>
</b>
</font></div>
<br><br>
<div style="text-align: left; display: block; width: 80%;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
   แสงแดดยามสายสาดลอดหมอกบางเหนือผิวน้ำ ทะเลสาบในยามเช้านิ่งเงียบผิดปกติ เหมือนกำลังฟังอะไรบางอย่าง
<br><br>
   อาจารย์รีเบคก้า แม็กเคลน ยืนอยู่กลางศาลาหิน ริมฝั่งน้ำ เธอสวมเสื้อคลุมสีน้ำเงินเข้ม และถือแท็บเล็ตหินแผ่นหนึ่งในมือ—คล้ายหินทำนายที่แตกออกมาจากวิหารอพอลโล
<br><br>
   “ทุกคน...นั่งลงให้พร้อม” รีเบคก้าเอ่ยออกมา “คาบนี้ไม่ใช่แค่การเรียนภาษาธรรมดาเพราะว่ามันจะเป็นคำที่พวกเธอได้เจอบ่อย ๆ ในคำพยากรณ์”
<br><br>
   “สำหรับเดมิก็อด... คำพยากรณ์คือสิ่งที่เราหนีไม่พ้น แถมดันไม่ได้ถูกเขียนมาให้เข้าใจง่าย—มันถูกเขียนมาเพื่อ ‘ทดสอบ’ พวกเธอทุกคน”
<br><br>
   ครูผู้สอนวิชาภาษากรีกโบราณเอ่ยก่อนจะจดจ้องดวงตาของเด็ก ๆ ตรงหน้าทุกคน ดูเหมือนว่าวันนี้เธอจะดูจริงจังกว่าเดิมในความรู้สึกของธิดาแห่งโพไซดอนหรือเปล่านะ ?
<br><br>
   “ฉันเคยได้รับภารกิจจากคำพยากรณ์หนึ่งที่ส่งฉันไปขั้วโลกเหนือ” เธอเริ่มเล่าประสบการณ์ที่เธอไปทำมา “คำทำนายเขียนว่า ‘หลีกหนีเปลวเพลิงในแผ่นน้ำแข็ง’ และฉันคิดว่ามันหมายถึงปีศาจเพลิงที่หลบซ่อนในถ้ำ...”
<br><br>
  “แต่เปลวเพลิงจริง ๆ คือกับดักแสงจากออโรร่า… ฉันเกือบถูกแช่แข็งทั้งเป็น” เธอเว้นจังหวะ ก่อนเอ่ยเสียงเรียบ “ถ้าอ่านผิดแค่นิดเดียว... ฉันคงไม่ได้นั่งอยู่ตรงนี้”
<br><br>
   เด็ก ๆ ในคลาสนั่งเงียบตั้งใจฟังเสียงเล่าเรื่องราวของหญิงสาวตรงหน้าผู้เป็นคนสอนภาษากรีกโบาณให้เด็ก ๆ ในค่ายรีเบคก้าเอ่ยเล่าเรื่องออกมาจนจบสักพัก บริเวณนี้เต็มไปด้วยความเงียบสองสามวินาทีได้ก่อนที่เธอจะปรบมือเรียกความสนใจและเริ่มการเรียนการสอนจริง ๆ สักที
<br><br>
   “ทีนี้ได้รู้ความสำคัญของคาบนี้แล้วก็มาเรียนกัน” รีเบคก้าเอ่ยพร้อมกับเดินแจกแผ่นหินศิลาอักษรกรีกและอธิบายความหมายของมัน
<br><br>
   <i>θάνατος — thánatos — ความตาย
<br>
   σωτηρία — sōtēría — ความรอด
<br>
   ὁδός — hodós — เส้นทาง
<br>
   λύκος — lýkos — หมาป่า
<br>
   καρδία — kardía — หัวใจ</i>
<br><br>
  “คำทำนายมักเล่นกับ ‘คำสองแง่’ และคำกริยาในรูปพหูพจน์หรืออนาคต เช่น‘λύκος νικήσει’ — หมาป่าจะชนะ หรือ ลูกหลานของหมาป่าจะรอด?”
<br><br>
   หลังจากนี้ได้เวลาของการฝึกลับสมองประลองปัญญาอย่างการที่รีเบคก้าจะให้จับกลุ่มมาทดสอบกับเธอเป็นการที่รีเบคก้าจะสลับคำไปมาแล้วให้เด็ก ๆ เรียงให้ถูกต้อง
<br><br>
   σωτηρία – οὐ – καρδία – ἐκ – λύκος
<br><br>
   ริปลีย์นั่งเงียบอยู่ริมสุดของแถว เธอลูบเปลือกหอยที่เก็บมาจากชายฝั่งเมื่อคืนเสียงคำว่า “σωτηρία” สะกิดใจเธอเบา ๆ เหมือนคำที่เคยได้ยินในฝัน
<br><br>
   “…ฉันเคยได้ยินคำนี้” เธอพูดเบา ๆ “ตอนที่อยู่ในความฝัน…มีเสียงหนึ่งบอกว่า ‘καρδία σωτηρία θάλασσα’”
<br><br>
   รีเบคก้าหันมามองเธออย่างสนใจ
<br><br>
   “หัวใจ – ความรอด – ทะเล…”
<br><br>
   “…เธออาจได้รับคำพยากรณ์มาแล้ว โดยไม่รู้ตัว”
<br><br>
   ดูเหมือนว่าคลาสนี้ของเธอจะน่าสนใจทีเดียวอดทนรอคลาสที่สี่ช่วงบ่ายไม่ได้แล้วสิ
<br><br><div align="center"><img src="https://i.imgur.com/bH3hmBb.png" width="200" _height="200" border="0"></div><br>
</font>
</div>
<div style="margin-top: -580px; "><div style="height: 800px; background-image: url('https://img2.pic.in.th/pic/2fdb742eac38e9e7ea5730ff1b25b4e4fd521a82fcaac-AzsWKK_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div>
<br><br>
<div id="RIPS03">
<div style="text-align: left;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
<div align="center"><font size="6"><b>เปิดใช้งานเอฟเฟค</b></font></div>
<br><br>
ปฏิสัมพันธ์กับ รีเบคก้า แม็กเคลน<br>
+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุย<br><br>
รางวัลเข้าชั้นเรียน (แนบโรล): +10 EXP<br><br>
@God
</font></div></div>
<div style="margin-top: -100px; "><div style="height: 200px; background-image: url('https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/5720a3b19bcc91d47431705002cb55aebdda1a8f2df0-jXF7du_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div></div>
<style>
#RIPS01 {
border: 0px double ;
width: 800px;
box-shadow: #FFFFFF 1px 1px 1em;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/f25a4e8ff181d79718c5abdd2ed2e4a3c100365011933-ZMDY1F_fw658webp.png");
}
</style>
<style>
#RIPS02 {
width: 75%;
border: 0px solid ;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<style>
#RIPS03 {
width: 63%;
border: 0px solid ;
padding: 50px;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<div align="center">
<div id="RIPS01">
<br><br>
<div id="RIPS02">
<div style="height: 400px; background-image: url('https://i.imgur.com/qCski30.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -250px; margin-right: -150px; text-align: right;">
<img height="500" src="https://i.imgur.com/Kke3enc.png" border="0" alt=""></div>
<br>
<div style="margin-top: -600px; text-align: center;">
<img width="600" src="https://img2.pic.in.th/pic/a8bbb7fc2cffd96a10b216e5f77bbe88.png" border="0" alt=""></div>
<div align="center">
<font face="TH SarabunPSK">
<b>
<span style="text-shadow: #345DA7 0px 0px 0.7px, #345DA7 0px 0px 25px, #345DA7 0px 0px 10px;">
<font color="#ffffff" size="7"> White Swan in The Ocean<br><br> GK Class 4/4 </font><br>
<font color="#ffffff" size="5">24th July 202512 PM</font>
</span>
</b>
</font></div>
<br><br>
<div style="text-align: left; display: block; width: 80%;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
   หลังจากที่เธอไปอ่านเรื่องซุบซิบหวังว่ามีเรื่องใหม่ ๆ ของพี่ชายบ้างแต่ดูเหมือนว่าจะกลายเป็นเรื่องของเธอเองเสียนี่อ่านให้ฟังไม่พอ เผาส่งขึ้นไปโอลิมปัสอีกต่างหากหวังเพียงแค่ว่าพ่อของเธอจะยุ่งมากพอที่จะไม่เปิดอ่านเรื่องไร้สาระพวกนี้น่ะนะ
<br><br>
   น่าขายหน้าชะมัดบ้าจริง
<br><br>
   ในยามเย็นที่แดดจ้าราวกับเที่ยงวัน ลมอ่อน ๆ จากทะเลสาบพัดผ่านขนนกบนโต๊ะไม้เสียงน้ำกระทบฝั่งอย่างสม่ำเสมอราวกับว่าที่แห่งนี้มีเพียงความร่มเย็นอันถูกหยุดเวลาไว้เป็นส่วนของความสงบอันหาได้ยากในที่ที่ดีเดมิก็อดมากมายมารวมตัวกัน
<br><br>
   รีเบคก้า แม็กเคลนวางม้วนกระดาษลงบนโต๊ะ ก่อนเงยหน้ามองเด็ก ๆ ครึ่งเทพทั้งหลายที่เข้ามาเรียนในคาบนี้อันเป็นคาบสุดท้ายของวัน
<br><br>
   “ในโลกที่มีทวยเทพคำพูดของพวกเธอน่ะไม่สามารถเอ่ยอะไรก็ได้ตามใจนึกขนาดนั้นหรอกนะคำพูดของพวกเธอที่เป็นถึงเด็กเทพที่มีสายเลือดทวยเทพในตัวมันหมายถึงทุกการกระทำของเธอ ตัวตนของพวกเธอย่อมถูกจับตามองจากพวกเขาในสักช่วงเวลา หรือเสียงของพวกเธอจะดังมากกว่าคนธรรมดาทั่วไป แน่นอนว่ามันส่งไปถึงแน่ ๆ อย่างน้อยก็ตอนที่บูชาตรงเตาไฟล่ะที่นึง”
<br><br>
   “และนั่นหมายถึงในบางสถานการณ์แค่คำพูดของพวกเธอก็สามารถช่วยชีวิตคนทั้งโลกได้ถ้าพูดได้ดี แม้แต่เทพีแห่งการแก้แค้นก็อาจจะละเว้นเธอไว้”
<br><br>
   รีเบคก้าเอ่ยก่อนจะพูดอธิบายประโยคพื้นฐานที่ควรจะต้องจดจำเหมือนมานั่งเรียนภาษาอังกฤษประจำวันตั้งแต่วัยกระเต๊าะใหม่ริปลีย์ที่ดูเหมือนว่าวิชาการพวกนี้จะเป็นของแสลงของเธอจนไดฤกษ์นอนยามเย็มแล้วยังรู้สึกว่าเรื่องพวกนี้จำต้องเรียบประดับสมองไว้เอาตัวรอด
<br><br>
   วลีสำคัญประจำคาบ
<br><br>
   Χαῖρε! — Khaîre! — สวัสดี / จงเจริญ! (ทักทายหรือใช้กับสิ่งมีอำนาจ)
<br>
   Συγγνώμη. — Syngnṓmē. — ขอโทษ / ขออภัย
<br>
   Δέχομαι. — Dékhomai. — ข้ายอมรับ / ข้าเห็นด้วย
<br>
   Βοήθεια! — Boḗtheia! — ช่วยด้วย! (ใช้ขอความช่วยเหลือแบบเร่งด่วน)
<br><br>
   คำพูดเล่านี้เป็นประโยคพื้นฐานที่เธอมองว่าในบางประโยคเหล่านี้ เมื่อแปลเป็นภาษาอังกฤษอ่านง่ายก็เล็งเห็นว่ามันคือประโยคสั้น ๆ ที่คนธรรมดาทั่วไปยังจะไม่พูดออกมามากมายนัก — ความอีโก้ ทิฐิบังดวงตา คำว่าขอโทษ ขอบคุณ คำง่าย ๆ พวกนี้เห้นทีจะได้ยินแค่จากการจำลองสถานการณ์มั้ง
<br><br>
   แบบนั้นแล้วก็ไม่แปลกใจที่จะสอนคำสั้น ๆ ที่จริงใจให้แก่เด็ก ๆ ทุกคน
<br><br>
   “จำไว้... บางครั้งคำเดียวอย่าง ‘Δέχομαι’ อาจทำให้พันธสัญญาเริ่มต้น และคำอย่าง ‘Συγγνώμη’ ที่เปล่งออกมาจากใจจริง อาจยุติสงครามได้ทั้งสงคราม”
<br><br>
   “ถ้าอย่างนั้นลองมาโต้ตอบกันหน่อยใช้วลีที่ฉันสอนได้เลย”
<br><br>
  “เรื่องมีอยู่ว่า พวกเธอทำแจกันศักดิ์สิทธิ์ของเทพีเฮร่าตกแตก… และนางก็กำลังจะมาถึงตรงนี้ในอีก 3 วินาที— จงพูดอะไรบางอย่างเป็นภาษากรีกโบราณ เพื่อหวังให้รอดชีวิต” เธอเอ่ยโจทย์สถานการณ์ได้รู้สึกว่ามันจะต้องมีสักวันที่เกิดขึ้นจริงแน่ ๆ ทำเอาเด็ก ๆ กลืนน้ำลายกันเป็นแถบ ๆ และผู้โชคดีที่จะมาตอบคำถามของรีเบคก้าก็คือ “ริปลีย์ สวอนสัน ลองตอบดูสิ”
<br><br>
   ริปลีย์เหม่อไปชั่วครู่ก่อนจะได้สติเพราะร็อกซาน่าที่สะกิดเธอยิก ๆ ว่าให้เดินไปได้แล้วริปลีย์เดินไปก่อนจะเริ่มจำลองสถานการ์เธอยืนนิ่งด้วยความตกใจเพราะเธอทำแจกันตกแตกจากการสะดุดชายผ้าคลุมตัวเองเสียง แกร๊ง ดังขึ้นกลางศาลา ราวกับเธอเพิ่งประกาศสงครามกับสวรรค์
<br><br>
   รีเบคก้าเดินเข้ามาแทนที่เทพีเฮร่า พร้อมแสดงสีหน้าเย็นชา
<br><br>
   “Σὺ ἐποίησας τοῦτο;”
<br>
   (เจ้าเป็นคนทำสิ่งนี้งั้นหรือ?)
<br><br>
   ริปลีย์ยกมือไหว้อย่างเบลอ ๆ แล้วพูดประโยคตะกุกตะกักออกมา:
<br><br>
   “Συγγνώμη… θεά… ἦν ἀτύχημα. Δέχομαι ποινή.”
<br>
   (ขออภัย ท่านเทพี… มันเป็นอุบัติเหตุ ข้ายอมรับโทษ…)
<br><br>
   มีเพียงความเงียบที่สะท้อนคำตอบของเธออกมาชั่วครู่จนรีเบคก้ายิ้มออกมาเธอพึงพอใจพอสมควรเชียว
<br><br>
   “นั่นแหละคือการเอาตัวรอดด้วยคำพูด—แสดงความสำนึก สั้น กระชับ ชัดเจน ...และไม่พยายามโกหกต่อเทพีที่รู้ทุกอย่างอยู่แล้วคนต่อไปได้”
<br><br>
   เมื่อสิ้นสุดสถานกาณ์ของเธอแล้วริปลีย์ก็เดินมานั่งพักเพื่อรอเวลาเลิกคลาส
<br><br>
   ไม่สิ… เพื่อรอไปส่องทะเลกว้างกับเมนเทอร์ของเธอต่างหาก
<br><br><div align="center"><img src="https://i.imgur.com/bH3hmBb.png" width="200" _height="200" border="0"></div><br>
</font>
</div>
<div style="margin-top: -580px; "><div style="height: 800px; background-image: url('https://img2.pic.in.th/pic/2fdb742eac38e9e7ea5730ff1b25b4e4fd521a82fcaac-AzsWKK_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div>
<br><br>
<div id="RIPS03">
<div style="text-align: left;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
<div align="center"><font size="6"><b>เปิดใช้งานเอฟเฟค</b></font></div>
<br><br>
ปฏิสัมพันธ์กับ รีเบคก้า แม็กเคลน<br>
+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุย<br><br>
รางวัลเข้าชั้นเรียน (แนบโรล): +10 EXP<br><br>
@God
</font></div></div>
<div style="margin-top: -100px; "><div style="height: 200px; background-image: url('https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/5720a3b19bcc91d47431705002cb55aebdda1a8f2df0-jXF7du_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div></div>
<style>
.chaos {
width: 700px;
margin: 10px auto;
background: #111;
outline: #0d0d0d 1px solid;
padding: 10px;
color: #999;
line-height: 1;
}
.chaos im {
width: 660px;
height: 140px;
overflow: hidden;
display: block;
position: relative;
background: var(--color);
}
.chaos im img {
width: 660px;
filter: grayscale(100%);
mix-blend-mode: multiply;
outline: #5f3c8a 1px solid;
}
.chaos>div {
outline: #0d0d0d 1px solid;
padding: 10px;
background: #222;
}
.chaos imagen {
position: relative;
border-radius: 100%;
display: block;
overflow: hidden;
width: 100px;
height: 100px;
padding: 0px;
border-top: #999 2px solid;
border-left: #999 2px solid;
border-bottom: var(--color) 2px solid;
border-right: var(--color) 2px solid;
top: -50px;
left: 105px;
position: relative;
z-index: 15;
}
.chaos imagen img {
width: 100px;
height: 100px;
border-radius: 50%;
}
.chaos dato {
background: var(--color);
font: 11px 'Inconsolata';
text-transform: uppercase;
padding: 5px;
display: block;
width: 85px;
border-radius: 25px;
margin-bottom: 5px;
position: relative;
top: -110px;
left: 10px;
text-align: center;
}
.chaos h2 {
position: relative;
margin-top: -225px;
padding: 20px;
text-align: right;
text-transform: uppercase;
}
.chaos h2 n {
display: block;
font: 21px Raleway;
font-weight: 100;
letter-spacing: -1px;
line-height: 15px;
}
.chaos h2 m {
display: block;
}
.chaos h2 x {
display: block;
font: 26px Oswald;
letter-spacing: 0px;
line-height: 20px;
letter-spacing: 3px;
font-weight: 200;
}
.chaos h2 l {
display: block;
font: bold 29px Montserrat;
line-height: 23px;
letter-spacing: -1px;
color: var(--color);
animation: glow 2s ease-in-out infinite alternate;
}
@-webkit-keyframes glow {
from {
text-shadow: 0 0 5px #ccc, 0 0 15px #ccc, 0 0 25px #ccc, 0 0 35px #ccc
}
to {
text-shadow: 0 0 20px #111, 0 0 30px #111, 0 0 40px #111
}
}
.chaos texto {
display: block;
text-align: justify;
padding: 80px 30px 30px;
background: #e0e0e0;
font-size: 11px;
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: -65px;
color: #444;
}
.chaos h2:after {
content: " ";
width: 150px;
height: 1px;
background: #333;
display: block;
position: relative;
left: 240px;
top: 20px;
}
.chaos frase {
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: 1px;
display: block;
padding: 10px;
background: #0f0f0f;
text-transform: uppercase;
font: 9px calibri;
color: #666;
text-align: right;
line-height: 15px;
}
.chaos .Creds {
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: 1px;
display: block;
padding: 10px;
background: #0f0f0f;
text-transform: uppercase;
font: 8px calibri;
color: #666;
text-align: center;
width: 80px;
margin-top: -35px;
line-height: 15px;
background: rgba(255, 255, 255, 0.1);
text-decoration: none;
}
.chaos br {
display: none;
}
.chaos texto br {
display: block;
}
</style>
<div class="chaos">
<div>
<im><img src="https://i.imgur.com/EGURcM2.png"></im>
<imagen><img src="https://i.imgur.com/kR6reOS.png"></imagen>
<dato>21-07-2025 </dato>
<dato>15.00 PM</dato>
<h2>
<n>I want to be your</n>
<l>everything</l>
<x>little darling</x>
</h2>
<texto><br><font face="Kanit"><font size="3">
<br>
<br><div style="text-align: left;">ผืนน้ำนิ่งสงบของทะเลสาบคานูที่อยู่ด้านหลังค่าย สะท้อนภาพท้องฟ้ายามบ่ายที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีทองอ่อนๆ ราวกับแผ่นกระจกสีนิลขนาดยักษ์ อากาศที่นี่เย็นสบายและชื้นกว่าลานฝึกที่อบอวลไปด้วยฝุ่นและหยาดเหงื่อ มันคือสถานที่ที่เหมาะสำหรับการใช้สมาธิและการเรียนรู้ศาสตร์ที่ต้องอาศัยความสงบในจิตใจ</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">กลุ่มเดมิก็อดกลุ่มเล็กๆ นั่งล้อมวงกันอยู่บนผืนหญ้าที่เขียวชอุ่ม พวกเขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อพักผ่อน แต่เพื่อเข้าร่วมคลาสเรียนภาษากรีกโบราณ ไนมีเรียเดินเข้าไปร่วมวงอย่างเงียบเชียบ ทิ้งตัวลงนั่งบนผืนหญ้าที่ยังคงอุ่นไอแดด พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นคนคุ้นหน้า ริปป์ลี่ย์ บุตรสาวแห่งโพไซดอนกำลังโบกมือทักทายมาให้จากอีกฝั่งของวงสนทนา สตรีรอยยิ้มเรียบเพียงแค่พยักหน้ารับพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ เป็นการตอบกลับ มันคือการทักทายที่เรียบง่ายแต่เต็มไปด้วยมิตรภาพที่เข้าใจกันโดยไม่ต้องเอ่ยคำพูด</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">ไม่นานนัก ผู้สอนของวันนี้ก็ปรากฏตัวขึ้น รีเบคก้า แม็กเคลน ธิดาแห่งเทพีไทคี ยังคงเปี่ยมไปด้วยพลังและเสน่ห์ที่น่าดึงดูดเช่นเคย เรือนผมสีน้ำตาลทองของหล่อนสะท้อนแสงแดดยามบ่ายเป็นประกายระยิบระยับ ดวงตาคู่สวยกวาดมองไปรอบวงด้วยรอยยิ้มที่เหมือนกับจะบอกว่า ‘วันนี้โชคเข้าข้างพวกเธอทุกคน’</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“เอาล่ะ เหล่าผู้กล้า!” รีเบคก้าเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สดใสและเปี่ยมด้วยพลัง “ยินดีต้อนรับสู่คาบเรียน ‘วจีแห่งอำนาจ’ คาบที่สอง วันนี้เราจะมาเรียนรู้เกี่ยวกับอาวุธที่อันตรายที่สุดในคลังแสงของพวกเราทุกคน นั่นก็คือ คำนามและกริยา”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">หล่อนหยุดไปชั่วครู่ ปล่อยให้ทุกคนซึมซับคำพูดที่ดูเหมือนจะธรรมดาแต่กลับแฝงไว้ด้วยความหมายที่ลึกซึ้ง</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“จำไว้ให้ดีนะ” น้ำเสียงของหล่อนเข้มขึ้นเล็กน้อย “คำนามจะบอกเธอว่า อะไร กำลังจะฆ่าเธอ ส่วนคำกริยาจะบอกว่า มันจะทำอย่างไร”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">บทเรียนเริ่มต้นขึ้นด้วยคำศัพท์พื้นฐานที่เดมิก็อดทุกคนจำเป็นต้องรู้เพื่อเอาชีวิตรอด</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“คำแรก” รีเบคก้าชูแฟลชการ์ดแผ่นแรกขึ้น มันคือภาพวาดลายเส้นของไฮดร้าที่ดูน่ากลัวและสมจริงอย่างน่าประหลาดใจ “τέρας (เทราส) แปลว่า อสุรกาย”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">คำๆ นั้นก้องอยู่ในหัวของไนท์ มันไม่ใช่แค่ตัวอักษรบนหน้ากระดาษอีกต่อไป แต่คือภาพของมิโนทอร์ที่พุ่งเข้าใส่, คือโครงร่างของเดธแมชชีนใต้แสงไฟนีออน, และคือคมเขี้ยวของวัวโคลคีสที่อาบไปด้วยเปลวเพลิง</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“คำต่อไป” แฟลชการ์ดแผ่นที่สองคือภาพของดาบกรีกโบราณที่ส่องประกายคมกริบ “ξίφος (คซีฟอส) แปลว่า ดาบ”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“θεός (เธโอส) เทพเจ้า”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“และ προφητεία (โพรเฟเทีย) คำพยากรณ์”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">คำสุดท้ายนั้นหนักอึ้งราวกับก้อนหินที่ถ่วงอยู่ในใจ มันคือชะตากรรมที่มองไม่เห็น คือเส้นด้ายที่กำลังจะนำทางไปสู่สงครามครั้งใหญ่</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“ทีนี้ก็มาถึงส่วนของการกระทำ” รีเบคก้ากล่าวต่อ “เมื่อเธอเจอ เทราส เธอมีทางเลือกอยู่สามทาง φεύγω (เฟวโก) ฉันหนี, μάχομαι (มาโคไม) ฉันสู้, หรือถ้าโชคเข้าข้างเธอสุดๆ νικάω (นิคาโอ) ฉันชนะ”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">เมื่อการบรรยายจบลง ก็มาถึงกิจกรรมภาคปฏิบัติที่ทุกคนรอคอย "แฟลชการ์ดชี้ชะตา"</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">รีเบคก้าเริ่มสับแฟลชการ์ดในมือราวกับเป็นนักพนันมืออาชีพ ก่อนจะชูภาพแรกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว มันคือภาพของไซคลอปส์ตาเดียวที่กำลังถือกระบองอันใหญ่</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“τέρας!” เสียงของเหล่าเดมิก็อดดังขึ้นเกือบจะพร้อมเพรียงกัน</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">ภาพต่อไปคือรูปของคันธนู “τόξο (ท็อกโซ)!”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">การทดสอบดำเนินต่อไปอย่างสนุกสนานและออกรส รีเบคก้าสลับภาพไปมาอย่างรวดเร็ว ทดสอบทั้งความรู้และความเร็วในการตอบสนอง ไนท์ตอบทุกคำได้อย่างถูกต้องและมั่นใจ เสียงของหล่อนไม่ได้ดังที่สุด แต่กลับคมชัดและหนักแน่นที่สุดในวง</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“ยอดเยี่ยมมาก!” รีเบคก้าเอ่ยชมเมื่อเห็นว่าทุกคนเริ่มจะจับทางได้แล้ว “งั้นมาดูไพ่ใบสุดท้ายของวันนี้กันดีกว่า”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">หล่อนชูแฟลชการ์ดใบสุดท้ายขึ้นมา แต่มันกลับไม่ใช่ภาพของอสูรกายหรืออาวุธชนิดใดๆ มันคือภาพวาดของเส้นด้ายสีทอง, สีเงิน, และสีดำที่พันกันยุ่งเหยิงจนมองไม่ออกว่าเป็นรูปอะไร ราวกับภาพสะท้อนของโชคชะตาที่ยังมาไม่ถึง</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“คำนี้ใครตอบได้บ้าง” หล่อนถามด้วยรอยยิ้มที่ท้าทาย</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">ทุกคนในวงต่างเงียบกริบ ไม่มีใครรู้ว่าภาพนั้นหมายถึงอะไร</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">ยกเว้นเพียงคนเดียว เธอเห็นมันมาแล้วยังไงล่ะ..</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“προφητεία” เสียงของธิดาแห่งเฮคาทีดังขึ้นอย่างแผ่วเบาแต่ชัดเจน</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">รีเบคก้าเลื่อนสายตามาสบตากับไนท์โดยตรง รอยยิ้มของหล่อนยังคงอยู่ แต่ในแววตานั้นมีความหมายบางอย่างที่ลึกซึ้งกว่าเดิม ราวกับว่าธิดาแห่งโชคองค์นี้จะมองเห็นเส้นด้ายแห่งโชคชะตาที่กำลังพันรอบตัวของนักเรียนคนนี้อยู่</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“ถูกต้อง” รีเบคก้ากล่าวในที่สุด “มันคือคำพยากรณ์ คือวจีแห่งอำนาจที่ทรงพลังที่สุด และก็อันตรายที่สุดเช่นกัน จงใช้มันอย่างชาญฉลาดล่ะ”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">บทเรียนจบลงแล้ว แต่สำหรับไนท์ มันคือการตอกย้ำถึงภาระที่ต้องแบกรับ วจีแห่งอำนาจเหล่านี้ไม่ได้เป็นเพียงแค่ความรู้ แต่คืออาวุธ คือทางเลือก และคือชะตากรรมที่ต้องเผชิญหน้าด้วยตัวเอง</div>
<div style="text-align: center;"><br>*******</div><div style="text-align: center;"><b>วิชาภาษากรีกศึกษาครั้งที่ 2/4</b></div><div style="text-align: center;">รางวัลเข้าชั้นเรียน: +10 EXP , +5 ความกล้า</div>
<div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"> รีเบคก้า แม็กเคลน</div><div style="text-align: center;">โบนัสความสัมพันธ์จากการพูดคุย +5</div><div style="text-align: center;">กำไลมิตรประสาน : ทุกครั้งที่สนทนาคู่สนทนาจะรู้สึกถึงออร่าบางอย่างที่ทำให้รู้สึกคุ้นเคยและสนิทสนมกับคุณขึ้นเล็กน้อย ได้รับโบนัสพิเศษ +10 แต้ม (เฉพาะรุ่นพี่และเพื่อนเท่านั้น)<br>@God </div>
<br>
<br>
</font></font></texto>
<frase>i'll melt your heart into two </frase>
<a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="Creds">@HyeRi Codes</a>
</div>
</div>
<style>
.chaos {
--color: #5f3c8a;
}
</style>
<link rel="preconnect" href="https://fonts.gstatic.com">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Inconsolata:wght@200;400;600&family=Montserrat:wght@100;400;600&family=Raleway:wght@100;400;700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Oswald:wght@200;400;600&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Athiti:wght@200;300;400;500;600;700&f&display=swap" rel="stylesheet">
<style>
.chaos {
width: 700px;
margin: 10px auto;
background: #111;
outline: #0d0d0d 1px solid;
padding: 10px;
color: #999;
line-height: 1;
}
.chaos im {
width: 660px;
height: 140px;
overflow: hidden;
display: block;
position: relative;
background: var(--color);
}
.chaos im img {
width: 660px;
filter: grayscale(100%);
mix-blend-mode: multiply;
outline: #5f3c8a 1px solid;
}
.chaos>div {
outline: #0d0d0d 1px solid;
padding: 10px;
background: #222;
}
.chaos imagen {
position: relative;
border-radius: 100%;
display: block;
overflow: hidden;
width: 100px;
height: 100px;
padding: 0px;
border-top: #999 2px solid;
border-left: #999 2px solid;
border-bottom: var(--color) 2px solid;
border-right: var(--color) 2px solid;
top: -50px;
left: 105px;
position: relative;
z-index: 15;
}
.chaos imagen img {
width: 100px;
height: 100px;
border-radius: 50%;
}
.chaos dato {
background: var(--color);
font: 11px 'Inconsolata';
text-transform: uppercase;
padding: 5px;
display: block;
width: 85px;
border-radius: 25px;
margin-bottom: 5px;
position: relative;
top: -110px;
left: 10px;
text-align: center;
}
.chaos h2 {
position: relative;
margin-top: -225px;
padding: 20px;
text-align: right;
text-transform: uppercase;
}
.chaos h2 n {
display: block;
font: 21px Raleway;
font-weight: 100;
letter-spacing: -1px;
line-height: 15px;
}
.chaos h2 m {
display: block;
}
.chaos h2 x {
display: block;
font: 26px Oswald;
letter-spacing: 0px;
line-height: 20px;
letter-spacing: 3px;
font-weight: 200;
}
.chaos h2 l {
display: block;
font: bold 29px Montserrat;
line-height: 23px;
letter-spacing: -1px;
color: var(--color);
animation: glow 2s ease-in-out infinite alternate;
}
@-webkit-keyframes glow {
from {
text-shadow: 0 0 5px #ccc, 0 0 15px #ccc, 0 0 25px #ccc, 0 0 35px #ccc
}
to {
text-shadow: 0 0 20px #111, 0 0 30px #111, 0 0 40px #111
}
}
.chaos texto {
display: block;
text-align: justify;
padding: 80px 30px 30px;
background: #e0e0e0;
font-size: 11px;
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: -65px;
color: #444;
}
.chaos h2:after {
content: " ";
width: 150px;
height: 1px;
background: #333;
display: block;
position: relative;
left: 240px;
top: 20px;
}
.chaos frase {
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: 1px;
display: block;
padding: 10px;
background: #0f0f0f;
text-transform: uppercase;
font: 9px calibri;
color: #666;
text-align: right;
line-height: 15px;
}
.chaos .Creds {
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: 1px;
display: block;
padding: 10px;
background: #0f0f0f;
text-transform: uppercase;
font: 8px calibri;
color: #666;
text-align: center;
width: 80px;
margin-top: -35px;
line-height: 15px;
background: rgba(255, 255, 255, 0.1);
text-decoration: none;
}
.chaos br {
display: none;
}
.chaos texto br {
display: block;
}
</style>
<div class="chaos">
<div>
<im><img src="https://i.imgur.com/EGURcM2.png"></im>
<imagen><img src="https://i.imgur.com/kR6reOS.png"></imagen>
<dato>24-07-2025</dato>
<dato>09.15 PM</dato>
<h2>
<n>I want to be your</n>
<l>everything</l>
<x>little darling</x>
</h2>
<texto><br><font face="Kanit"><font size="3">
<br><div style="text-align: left;"><br></div>
<div style="text-align: left;">วันเวลาในค่ายฮาล์ฟบลัดดูเหมือนจะเดินเร็วกว่าโลกภายนอกเสมอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อทุกชั่วโมงถูกอุทิศให้กับการฝึกฝนอย่างไม่หยุดหย่อน การเตรียมตัวสำหรับภารกิจกอบกู้รัตติกาลไม่ได้เหลือที่ว่างให้กับการพักผ่อนหย่อนใจ เช้าวันใหม่จึงเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง ณ ริมทะเลสาบคานูที่สงบนิ่ง สถานที่ซึ่งความรู้โบราณจะถูกถ่ายทอดผ่านวจีแห่งอำนาจอีกครั้ง</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">หญิงสาวได้ยินจากรุ่นพี่ว่าวันนี้คลาสเรียนภาษากรีกโบราณจะถูกจัดขึ้นอย่างเข้มข้นเป็นพิเศษ มีทั้งคาบเช้าและคาบบ่าย และนั่นก็เป็นเหตุผลที่เพียงพอให้สองเท้าพาร่างที่เริ่มจะคุ้นชินกับความเหนื่อยล้ามายังที่แห่งนี้โดยไม่ลังเล ไม่แน่ใจนักว่าความสามารถทางภาษาจะช่วยอะไรได้ในแดนหมีขาวหรือในถ้ำมังกร แต่การมีอาวุธไว้ในคลังแสงเพิ่มอีกหนึ่งชิ้นย่อมดีกว่ามือเปล่าเสมอ</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“ฉันนับถือในความอึดของเธอจริงๆ นะ” เสียงของวิญญาณสาวดังขึ้นในห้วงคำนึง เจือด้วยความระอาเล็กน้อย “คนอื่นเขาคงไปนั่งจิบเนคทาร์รอวันเดินทางกันแล้ว แต่เธอกลับมานั่งเรียนพิเศษเหมือนเด็กมัธยมที่กำลังจะสอบเข้ามหาวิทยาลัย”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“เพราะการสอบครั้งนี้มีชีวิตเป็นเดิมพันยังไงล่ะ แคลร์” เจ้าของนัยน์ตาลึกลับตอบกลับเรียบๆ ขณะทิ้งตัวลงนั่งบนผืนหญ้าที่เย็นชื้น</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">รีเบคก้า แม็กเคลน ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่สว่างไสวราวกับเป็นพรจากเทพีแห่งโชคด้วยตัวเอง “ดีใจที่ทุกคนยังคงกระตือรือร้นที่จะแสวงหาความรู้กันนะ!” หล่อนกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมด้วยพลัง “เพราะวันนี้ เราจะก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง เราจะมาเรียนรู้เรื่อง ‘การทำนายแห่งโชค’ หรือการถอดความคำพยากรณ์กัน”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">เพียงแค่ได้ยินหัวข้อ บรรยากาศในวงสนทนาก็พลันเปลี่ยนไป ความสนุกสนานจากการเรียนคำศัพท์เมื่อวานนี้ถูกแทนที่ด้วยความตึงเครียดที่จับต้องได้ ทุกสายตาจับจ้องไปที่ธิดาแห่งไทคีอย่างใจจดใจจ่อ</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“ก่อนที่เราจะเริ่ม” รีเบคก้ากล่าวต่อพลางเดินไปมาอย่างกระฉับกระเฉง “ฉันอยากจะเล่าอะไรให้ฟังเรื่องหนึ่ง” แววตาของหล่อนหม่นลงเล็กน้อย ความร่าเริงเมื่อครู่ถูกแทนที่ด้วยความทรงจำอันไกลโพ้น “หลายปีก่อน ฉันเคยได้รับภารกิจให้ไปตามหาของวิเศษชิ้นหนึ่งที่ขั้วโลกเหนือ คำพยากรณ์ที่ฉันได้มามันสั้นและกำกวมมาก มีเพียงประโยคเดียว”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">หล่อนหยุดเดินแล้วหันมาสบตากับนักเรียนทุกคน “ถ้าวันนั้นฉันอ่านความหมายของคำภาษากรีกโบราณคำเดียวผิดไปแค่นิดเดียว ฉันคงไม่ได้กลับมายืนสอนพวกเธออยู่ตรงนี้หรอก ร่างของฉันคงจะกลายเป็นอาหารของหมีขั้วโลกกลายพันธุ์ไปแล้ว”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">เรื่องเล่าที่สั่นประสาทนั้นได้ผลยิ่งกว่าคำขู่ใดๆ มันคือบทพิสูจน์ที่ชัดเจนว่าความรู้ทางภาษานั้นสำคัญต่อการเอาชีวิตรอดของเดมิก็อดมากเพียงใด</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“เอาล่ะ หัวใจของการถอดความคำพยากรณ์ที่แสนจะคลุมเครือเหล่านั้นคือการหา ‘คำสำคัญ’ ให้เจอ” หล่อนหยิบชอล์กขึ้นมาเขียนบนกระดานชนวนที่พกมาด้วย “โครงสร้างประโยคพื้นฐานที่สุดในโลกคือ ประธาน, กริยา, และกรรม หน้าที่ของพวกเธอคือการหาคำนามที่น่าจะเป็นประธานหรือกรรมให้เจอ แล้วก็หากริยาที่เชื่อมโยนพวกมันเข้าไว้ด้วยกันให้ได้”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“คำพยากรณ์มันชอบเล่นลิ้นกับพวกเรา มันอาจจะสลับตำแหน่งคำ หรือใช้คำที่แปลได้หลายความหมาย แต่แก่นของมันจะยังคงอยู่เสมอ จงมองหาแก่นนั้นให้เจอ”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">จากนั้นกิจกรรมภาคปฏิบัติที่น่าตื่นเต้นที่สุดก็เริ่มต้นขึ้น "ปริศนาคำพยากรณ์"</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">รีเบคก้าแบ่งทุกคนออกเป็นทีม แล้วเขียนประโยคภาษากรีกที่ถูกสลับคำจนยุ่งเหยิงไว้บนกระดาน</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">τὸν (ton) διώκει (diokei) ἥρωα (hēroā) δαίμων (daimōn)</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“ทีมไหนเรียงประโยคให้ถูกต้องและแปลความหมายได้ก่อน ทีมนั้นชนะ!”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">เสียงกระซิบกระซาบและเสียงโต้เถียงดังขึ้นจากทุกทีม พวกเขาพยายามจะปะติดปะต่อคำศัพท์ที่เพิ่งเรียนไปเข้าด้วยกัน แต่สำหรับไนท์แล้ว มันคือภาพที่ชัดเจนในทันที</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">δαίμων คือคำนาม แปลว่าอสูร มันน่าจะเป็นประธาน ἥρωα คือคำนามอีกคำหนึ่ง แปลว่าวีรบุรุษ น่าจะเป็นกรรม และ διώκει คือกริยา แปลว่าไล่ล่า</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“δαίμων τὸν ἥρωα διώκει (ไดมอน ทอน เฮโรอา ดิโอเค)” เสียงของหญิงสาวดังขึ้นอย่างมั่นใจท่ามกลางความสับสนวุ่นวาย “อสูรไล่ล่าวีรบุรุษ”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">ทั้งวงเงียบกริบ ทุกสายตาหันมามองที่ทีมของไนท์เป็นตาเดียว รีเบคก้ายิ้มกว้างออกมาอย่างพึงพอใจ</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“ถูกต้อง!” หล่อนปรบมือให้ “ยอดเยี่ยมมาก! ทีมพวกเธอชนะไปในรอบนี้!”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">บทเรียนในช่วงเช้าจบลงพร้อมกับความรู้สึกของผู้ชนะและความเข้าใจที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นเกี่ยวกับศาสตร์แห่งการทำนาย มันไม่ใช่แค่การรอคอยโชคชะตา แต่คือการเรียนรู้ที่จะอ่านและตีความมันให้เป็นประโยชน์กับตัวเองมากที่สุด และสำหรับผู้ที่กำลังจะก้าวเข้าสู่สมรภูมิที่ถูกขีดเขียนไว้ด้วยคำพยากรณ์บทใหญ่ที่สุดในชีวิตแล้ว ความรู้นี้อาจจะเป็นอาวุธชิ้นสำคัญที่สุดที่จะช่วยให้รอดกลับมาได้</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: center;"><b>******</b></div>
<div style="text-align: center;"><b><br></b></div><div style="text-align: center;"><b>วิชาภาษากรีกศึกษาครั้งที่ 3/4
รางวัลเข้าชั้นเรียน: +10 EXP , +5 ความกล้า</b></div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"> รีเบคก้า แม็กเคลน
<br>โบนัสความสัมพันธ์จากการพูดคุย +5
<br>กำไลมิตรประสาน : ทุกครั้งที่สนทนาคู่สนทนาจะรู้สึกถึงออร่าบางอย่างที่ทำให้รู้สึกคุ้นเคยและสนิทสนมกับคุณขึ้นเล็กน้อย ได้รับโบนัสพิเศษ +10 แต้ม (เฉพาะรุ่นพี่และเพื่อนเท่านั้น)<br><div style="text-align: center;">@God </div></div>
<br>
</font></font></texto>
<frase>i'll melt your heart into two </frase>
<a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="Creds">@HyeRi Codes</a>
</div>
</div>
<style>
.chaos {
--color: #5f3c8a;
}
</style>
<link rel="preconnect" href="https://fonts.gstatic.com">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Inconsolata:wght@200;400;600&family=Montserrat:wght@100;400;600&family=Raleway:wght@100;400;700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Oswald:wght@200;400;600&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Athiti:wght@200;300;400;500;600;700&f&display=swap" rel="stylesheet">
<style>
.chaos {
width: 700px;
margin: 10px auto;
background: #111;
outline: #0d0d0d 1px solid;
padding: 10px;
color: #999;
line-height: 1;
}
.chaos im {
width: 660px;
height: 140px;
overflow: hidden;
display: block;
position: relative;
background: var(--color);
}
.chaos im img {
width: 660px;
filter: grayscale(100%);
mix-blend-mode: multiply;
outline: #5f3c8a 1px solid;
}
.chaos>div {
outline: #0d0d0d 1px solid;
padding: 10px;
background: #222;
}
.chaos imagen {
position: relative;
border-radius: 100%;
display: block;
overflow: hidden;
width: 100px;
height: 100px;
padding: 0px;
border-top: #999 2px solid;
border-left: #999 2px solid;
border-bottom: var(--color) 2px solid;
border-right: var(--color) 2px solid;
top: -50px;
left: 105px;
position: relative;
z-index: 15;
}
.chaos imagen img {
width: 100px;
height: 100px;
border-radius: 50%;
}
.chaos dato {
background: var(--color);
font: 11px 'Inconsolata';
text-transform: uppercase;
padding: 5px;
display: block;
width: 85px;
border-radius: 25px;
margin-bottom: 5px;
position: relative;
top: -110px;
left: 10px;
text-align: center;
}
.chaos h2 {
position: relative;
margin-top: -225px;
padding: 20px;
text-align: right;
text-transform: uppercase;
}
.chaos h2 n {
display: block;
font: 21px Raleway;
font-weight: 100;
letter-spacing: -1px;
line-height: 15px;
}
.chaos h2 m {
display: block;
}
.chaos h2 x {
display: block;
font: 26px Oswald;
letter-spacing: 0px;
line-height: 20px;
letter-spacing: 3px;
font-weight: 200;
}
.chaos h2 l {
display: block;
font: bold 29px Montserrat;
line-height: 23px;
letter-spacing: -1px;
color: var(--color);
animation: glow 2s ease-in-out infinite alternate;
}
@-webkit-keyframes glow {
from {
text-shadow: 0 0 5px #ccc, 0 0 15px #ccc, 0 0 25px #ccc, 0 0 35px #ccc
}
to {
text-shadow: 0 0 20px #111, 0 0 30px #111, 0 0 40px #111
}
}
.chaos texto {
display: block;
text-align: justify;
padding: 80px 30px 30px;
background: #e0e0e0;
font-size: 11px;
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: -65px;
color: #444;
}
.chaos h2:after {
content: " ";
width: 150px;
height: 1px;
background: #333;
display: block;
position: relative;
left: 240px;
top: 20px;
}
.chaos frase {
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: 1px;
display: block;
padding: 10px;
background: #0f0f0f;
text-transform: uppercase;
font: 9px calibri;
color: #666;
text-align: right;
line-height: 15px;
}
.chaos .Creds {
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: 1px;
display: block;
padding: 10px;
background: #0f0f0f;
text-transform: uppercase;
font: 8px calibri;
color: #666;
text-align: center;
width: 80px;
margin-top: -35px;
line-height: 15px;
background: rgba(255, 255, 255, 0.1);
text-decoration: none;
}
.chaos br {
display: none;
}
.chaos texto br {
display: block;
}
</style>
<div class="chaos">
<div>
<im><img src="https://i.imgur.com/EGURcM2.png"></im>
<imagen><img src="https://i.imgur.com/kR6reOS.png"></imagen>
<dato>24-07-2025</dato>
<dato>15.17 PM</dato>
<h2>
<n>I want to be your</n>
<l>everything</l>
<x>little darling</x>
</h2>
<texto><br><div style="text-align: left;"><span style="font-size: medium; font-family: Kanit;">ความเมื่อยล้าจากลานประลองยังคงหลงเหลืออยู่ตามมัดกล้ามเนื้อ แต่จิตใจกลับถูกลับให้คมกริบและพร้อมที่จะซึมซับความรู้บทต่อไป ท่ามกลางบรรยากาศที่สงบนิ่งของริมทะเลสาบคานู สุภาพสตรีลึกลับทิ้งตัวลงบนผืนหญ้าอีกครั้งหนึ่ง นี่คือคาบเรียนภาษากรีกโบราณครั้งที่สี่ และเป็นคาบสุดท้ายของระดับพื้นฐาน ทุกคำ ทุกวลีที่กำลังจะได้เรียนรู้ในวันนี้ คืออิฐก้อนสุดท้ายที่จะใช้ปูทางไปสู่การเดินทางที่แท้จริง</span></div><font face="Kanit"><div style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></div><font size="3"><div style="text-align: left;">“ฉันยังไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสมองที่ผิดปกติของเธอจะเรียนรู้ภาษาที่ตายไปแล้วนี่ได้เร็วกว่าภาษาอังกฤษซะอีก” เสียงของบรรพบุรุษแม่มดดังขึ้นในหัวอย่างอดไม่ได้ “มันคือความผิดพลาดของธรรมชาติที่น่าสนใจที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมาเลย”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“มันคือพรสวรรค์ของเดมิก็อดต่างหาก แคลร์” สตรีตาคมตอบกลับเรียบๆ ดวงตาจดจ้องไปที่ผิวน้ำที่สะท้อนแสงระยิบระยับ “ไม่ใช่ความผิดพลาด”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">รีเบคก้า แม็กเคลน เดินเข้ามาในวงสนทนาด้วยรอยยิ้มที่เปี่ยมด้วยความลับและโชคชะตาเช่นเคย “เอาล่ะทุกคน ยินดีต้อนรับสู่บทเรียนสุดท้ายของระดับพื้นฐาน ‘ปาฏิหาริย์แห่งบทสนทนา’ วันนี้เราจะมาเรียนรู้กันว่าคำพูดนั้นมีพลังมากกว่าที่พวกเธอคิดแค่ไหน”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">หล่อนหยุดไปชั่วครู่ ปล่อยให้สายลมพัดผ่านและสร้างความเงียบที่ทรงพลัง “จำคำพูดของฉันไว้นะ” ธิดาแห่งไทคีกล่าวด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง “บางครั้งคำพูดที่ถูกต้องเพียงประโยคเดียว ก็มีพลังมากกว่าดาบของเพอร์ซีย์เสียอีก”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">บทเรียนเริ่มต้นขึ้นด้วยวลีเอาตัวรอดที่สำคัญที่สุด สี่คำที่จะเป็นได้ทั้งกุญแจและโล่กำบังในสถานการณ์ที่คับขัน</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“Χαῖρε! (ไคเร!)” รีเบคก้ากล่าวด้วยน้ำเสียงที่สดใส “มันแปลได้ทั้ง สวัสดี และ จงเจริญ ใช้มันเพื่อเปิดการสนทนาอย่างเป็นมิตร หรือเพื่อแสดงความเคารพต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“Συγγνώμη. (ซิงกโนเม่) ขออภัย” น้ำเสียงของหล่อนอ่อนลงเล็กน้อย “คำพูดที่อาจจะช่วยรักษาชีวิตของพวกเธอได้เมื่อทำอะไรผิดพลาดไป”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“Δέχομαι. (เดโคไม) ข้าขอยอมรับ ใช้เมื่อต้องยอมรับเงื่อนไข หรือรับคำท้าที่หลีกเลี่ยงไม่ได้”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“และสุดท้าย” รีเบคก้าสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะตะโกนออกมาสุดเสียง “Βοήθεια! (โวเอเธีย!) ช่วยด้วย!”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">เสียงนั้นดังก้องไปทั่วทะเลสาบจนนกที่เกาะอยู่บนกิ่งไม้บินแตกฮือไปทั้งฝูง นักเรียนบางคนถึงกับสะดุ้งโหยง</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“เมื่อถึงเวลาที่ต้องใช้คำนี้ อย่าลังเลที่จะตะโกนมันออกมาให้ดังที่สุด” หล่อนกล่าวพลางยิ้มอย่างพึงพอใจ</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">เมื่อการสอนทฤษฎีจบลง ก็มาถึงกิจกรรมภาคปฏิบัติที่น่าจะตึงเครียดที่สุดของทุกคลาสที่ผ่านมา "สวมรอยเจรจา"</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“เอาล่ะ สถานการณ์สมมติในวันนี้คือ” รีเบคก้ากล่าวด้วยแววตาที่เจ้าเล่ห์ “พวกเธอทำแจกันล้ำค่าของเทพีเฮร่าแตกโดยไม่ได้ตั้งใจ และพระนางก็กำลังปรากฏกายอยู่ตรงหน้าด้วยความเกรี้ยวกราดสูงสุด จงกล่าวคำขอโทษเป็นภาษากรีกโบราณเพื่อเอาชีวิตรอดซะ”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">เพียงแค่ได้ยินชื่อของเทพีเฮร่า บรรยากาศในวงก็เย็นเยียบลงทันที นักเรียนหลายคนหน้าซีดเผือดราวกับเจอข้อสอบที่ทำไม่ได้</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">เด็กหนุ่มจากบ้านฮารืโมเนียคนหนึ่งถูกเรียกให้ออกไปแสดงเป็นคนแรก เขาตัวสั่นเล็กน้อยก่อนจะพูดออกมาอย่างตะกุกตะกัก “เอ่อ Συγγνώμη, θεά ขออภัย ท่านเทพี”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“ไม่เลว” รีเบคก้ายิ้มให้กำลังใจ “แต่อ่อนไปหน่อย พระนางคงจะสาปให้เธอเป็นวัวไปตลอดกาลอยู่ดี คนต่อไป!”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">หลายคนพยายาม แต่ก็ไม่มีใครสามารถหาคำพูดที่น่าจะช่วยให้รอดพ้นจากพระพิโรธของราชินีแห่งโอลิมปัสได้ จนกระทั่งมาถึงตาของไนท์</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">หญิงสาวลุกขึ้นยืนอย่างสง่างาม ไม่ได้มีความหวั่นไหวปรากฏบนใบหน้าแม้แต่น้อย</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“พูดไปสิว่าเจ้าแจกันนั่นมันน่าเกลียดตั้งแต่แรกแล้ว” แม่ซื้อของไนมีเรียกระซิบยุยง “หรือไม่ก็โยนความผิดให้พวกแซเทอร์ซักตัว”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">แต่เจ้าของนัยน์ตาลึกลับกลับไม่ได้ทำตาม นางโค้งคำนับลงอย่างนอบน้อมที่สุด ก่อนจะเอ่ยถ้อยคำที่ถูกเรียบเรียงขึ้นมาอย่างดีในหัวออกมาด้วยน้ำเสียงที่ชัดเจนและสั่นเครือเล็กน้อยเพื่อความสมจริง</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“Ω κραταιά θεά, συγχώρεσέ με. Η αδεξιότητά μου προσβάλλει την τελειότητά σου.”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“โอ้ เทพีผู้ทรงฤทธานุภาพ โปรดอภัยให้ข้าด้วย ความซุ่มซ่ามของข้าได้ลบหลู่ความสมบูรณ์แบบของพระนาง”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">ทั้งวงเงียบกริบยิ่งกว่าเดิม รีเบคก้าเบิกตากว้างเล็กน้อย ก่อนที่รอยยิ้มแห่งความทึ่งและภาคภูมิใจอย่างสูงสุดจะปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหล่อน</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“สุดยอด” ธิดาแห่งโชคกล่าวออกมาในที่สุด “นั่นคือคำตอบที่สมบูรณ์แบบที่สุด เธอไม่ได้แค่ขอโทษที่ทำของแตก แต่เธอยกย่องในความสมบูรณ์แบบของพระนางไปในตัว เธอไม่ได้ปกป้องตัวเอง แต่กลับยกย่องอีกฝ่าย”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“ถ้าเป็นสถานการณ์จริง” รีเบคก้ากล่าวสรุป “พระนางอาจจะยังกริ้วอยู่ แต่ฉันพนันได้เลยว่าโชคจะเข้าข้างเธอ และเธอจะรอดกลับมาได้แน่นอน”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">บทเรียนสุดท้ายจบลงแล้ว แต่มันได้ทิ้งอาวุธชิ้นใหม่ที่คมกริบและอันตรายที่สุดไว้ในคลังแสงของธิดาแห่งเฮคาที อาวุธที่เรียกว่า ‘คำพูด’ ซึ่งพร้อมจะถูกนำไปใช้ในสมรภูมิที่ไม่มีดาบเล่มไหนจะต้านทานได้</div>
<div style="text-align: center;"><br>****</div><div style="text-align: left;"><div style="text-align: center;">วิชาภาษากรีกศึกษาครั้งที่ 4/4</div><div style="text-align: center;">รางวัลเข้าชั้นเรียน: +10 EXP , +5 ความกล้า</div></div>
<div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: left;"> รีเบคก้า แม็กเคลน</div><div style="text-align: left;">โบนัสความสัมพันธ์จากการพูดคุย +5</div><div style="text-align: left;">กำไลมิตรประสาน : ทุกครั้งที่สนทนาคู่สนทนาจะรู้สึกถึงออร่าบางอย่างที่ทำให้รู้สึกคุ้นเคยและสนิทสนมกับคุณขึ้นเล็กน้อย ได้รับโบนัสพิเศษ +10 แต้ม (เฉพาะรุ่นพี่และเพื่อนเท่านั้น)<br><div style="text-align: center;">@God </div></div>
<div style="text-align: left;"><br></div>
<div style="text-align: left;"><br></div>
</font></font></texto>
<frase>i'll melt your heart into two </frase>
<a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="Creds">@HyeRi Codes</a>
</div>
</div>
<style>
.chaos {
--color: #5f3c8a;
}
</style>
<link rel="preconnect" href="https://fonts.gstatic.com">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Inconsolata:wght@200;400;600&family=Montserrat:wght@100;400;600&family=Raleway:wght@100;400;700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Oswald:wght@200;400;600&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Athiti:wght@200;300;400;500;600;700&f&display=swap" rel="stylesheet">
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Axel เมื่อ 2025-8-5 12:11 <br /><br /><div class="Axel-body" style="--color:#bbbbbb">
<div class="Axel-wrap"><div class="Axel-img">
<img src="https://i.postimg.cc/5y35JY1J/2.png"></div>
<div class="Axel-imc"><img src="https://i.postimg.cc/VLWZsv4d/1.png"></div>
<div class="Axel-title">A. Mikailov</div><div class="Axel-lyric">power of calculated luck</div>
<span class="cp cp-target-o"></span>
<div class="Axel-quote">To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel
</div>
<div class="Axel-texto"><font face="Kanit"><font size="2">
<p></p><div style="text-align: left;"><div>04.08.2025 | 04:00 PM </div><div><br></div><div>คำพูดที่เรียบง่ายและตรงไปตรงมาจากมิแรนด้า, ธิดาแห่งดีมีเตอร์ในร่างเด็ก, คือคำตัดสินที่เยือกเย็นและเด็ดขาด <font color="#9acd32">"เพกาซัสไม่ใช่แค่เครื่องมือ…แต่เป็นคู่หู พวกมันต้องการความจริงใจ"</font> และด้วยเหตุนั้น, การลงทุนในสินทรัพย์การบินของเขาก็ถูกระงับลงอย่างกะทันหัน</div><div><br></div><div>แต่บทลงโทษ…หรือ 'การแก้ไข' ในสายตาของมิแรนด้า…กลับน่าขันยิ่งกว่านั้น หล่อน 'ยัดเยียด' เขาให้ไปเข้าคลาสพิเศษเพื่อเรียนรู้ที่จะ 'รัก' กับไพเพอร์ แมคลีน, ธิดาแห่งอะโฟรไดท์, ที่ริมทะเลสาบ</div><div><br></div><div>บุตรแห่งโชคชะตาไม่ได้แสดงอาการคัดค้านหรือหงุดหงิด เขาเพียงแค่พยักหน้ารับอย่างสุภาพ, แต่ในใจของเขากลับกำลังประมวลผลตัวแปรใหม่ที่น่ารำคาญใจนี้อย่างรวดเร็ว—ระบบที่ไร้ซึ่งตรรกะ, ซึ่งให้คุณค่ากับอารมณ์ที่จับต้องไม่ได้มากกว่าการกระทำที่วัดผลได้…มันคือระบบที่มีความเสี่ยงสูงเกินไป</div><div><br></div><div>เขาเดินตรงไปยังทะเลสาบ, ไม่ใช่เพื่อเข้าร่วมบทเรียนที่ไร้สาระ, แต่เพื่อปฏิบัติการใหม่ที่เขาเพิ่งจะสร้างขึ้นในหัว—ปฏิบัติการ ‘ปฏิเสธอย่างสุภาพ’</div><div><br></div><div>ริมทะเลสาบนั้นสงบและงดงาม, ผืนน้ำสีครามสะท้อนแสงสีทองของสนธยานิรันดร์จนดูเหมือนจะเรืองแสง, และสายลมก็พัดเอื่อยๆ, เป็นบรรยากาศที่ดูไม่เข้ากับการเจรจาทางธุรกิจเลยแม้แต่น้อย ไพเพอร์ แมคลีน ยืนรออยู่แล้วที่ริมน้ำ, ผมสีน้ำตาลของเธอถูกถักเป็นเปียอย่างง่ายๆ, และนัยน์ตาที่สลับสีไปมาตามแสงของเธอก็กำลังทอดมองไปยังผิวน้ำ, เป็นความงามที่ไม่ได้มาจากเครื่องสำอาง แต่มาจากความมั่นใจภายใน</div><div><br></div><div><font color="#add8e6">"สวัสดีครับ, คุณแมคลีน" </font>ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดเอ่ยทัก, น้ำเสียงของเขาสุภาพและมีระยะห่างที่พอเหมาะ</div><div><br></div><div>หญิงสาวหันมามอง, รอยยิ้มที่เป็นมิตรปรากฏขึ้นที่มุมปาก <br><font color="#ffc0cb">"แอ็กเซล.. มิแรนด้าบอกฉันแล้ว"</font></div><div><br></div><div><font color="#add8e6">"ผมมาที่นี่เพื่อจะบอกว่าผมไม่สามารถเข้าร่วมการฝึกนี้ได้ คุณจะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์"</font></div><div><br></div><div>ไพเพอร์เลิกคิ้วเล็กน้อย, ไม่ได้ดูโกรธ, แต่กลับสนใจใคร่รู้มากกว่า <font color="#ffc0cb">"ทำไมล่ะ?"</font></div><div><br></div><div><font color="#add8e6">"มิแรนด้าสั่งให้ผมมาเรียนรู้ที่จะ 'รัก'" </font>เขาเริ่มต้นการอธิบายด้วยตรรกะที่เยือกเย็น <font color="#add8e6">"แต่ในฐานะที่คุณเป็นธิดาแห่งอะโฟรไดท์, คุณคงจะเข้าใจดีที่สุดว่าความรู้สึกที่แท้จริงไม่ใช่สิ่งที่จะบังคับหรือฝึกฝนกันได้"</font></div><div><br></div><div><font color="#add8e6">"การดูแลและการปฏิบัติอย่างเหมาะสมของผม…อาจจะไม่เพียงพอในสายตาของเธอ แต่มันก็คือทั้งหมดที่ผมจะให้ได้ในตอนนี้ บางที…คลาสเพกาซัสคงไม่ใช่คลาสที่ใช่สำหรับผม" </font>เขากล่าวสรุป <font color="#add8e6">"และการมาที่นี่เพื่อเรียนรู้ ‘ที่จะรัก’…ก็จะไม่เปลี่ยนแปลงอะไร"</font></div><div><br></div><div>ธิดาแห่งความงามไม่ได้โกรธ, แต่กลับหัวเราะออกมาเบาๆ, เป็นเสียงหัวเราะที่จริงใจและเต็มไปด้วยความขบขัน <font color="#ffc0cb">"เธอนี่มัน…"</font> เธอกล่าว, ส่ายหัวอย่างไม่อยากจะเชื่อ <font color="#ffc0cb">"สำหรับคนที่ถูกส่งมาเรียนเรื่องความรู้สึก…เธอกลับมีความเข้าใจในกลไกของมันได้ถูกต้องอย่างน่าประหลาดใจ"</font></div><div><br></div><div>เธอถอนหายใจยาว, ทอดสายตามองไปยังผืนน้ำที่สงบนิ่ง <font color="#ffc0cb">"เอาเป็นว่า…ถือซะว่าคาบนี้คือการมานั่งคุยกันริมทะเลสาบก็แล้วกัน…บางทีนั่นอาจจะเป็นประโยชน์มากกว่าการพยายามจะบังคับให้เกิดอะไรที่ไม่เป็นธรรมชาติก็ได้"</font></div><div><br></div><div>ข้อเสนอของธิดาแห่งอะโฟรไดท์นั้นไม่คาดฝัน…และน่าสนใจอย่างประหลาด มันไม่ใช่การบังคับหรือการเทศนา, แต่กลับเป็นข้อเสนอที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของการยอมรับในความแตกต่าง</div><div><br></div><div>บุรุษชาวรัสเซียยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง, สมองของเขาประมวลผลตัวแปรใหม่นี้อย่างรวดเร็ว—การสนทนาที่ไม่มีข้อผูกมัด, ไม่มีการยัดเยียดความเชื่อ…มันคือการลงทุนที่มีความเสี่ยงต่ำ แต่กลับมีโอกาสที่จะให้ผลตอบแทนที่น่าสนใจ—ข้อมูล, ความเข้าใจในมุมมองที่แตกต่าง, หรืออย่างน้อยที่สุดก็คือการเปลี่ยนสถานการณ์ที่น่ารำคาญใจให้กลายเป็นพันธมิตรชั่วคราว</div><div><br></div><div>เขาไม่ได้ยิ้ม, แต่การตัดสินใจก็ได้เกิดขึ้นแล้วในใจ</div><div><br></div><div>ร่างสูงเดินไปนั่งลงบนพื้นหญ้านุ่มๆ ริมทะเลสาบ, ไม่ได้นั่งใกล้จนเกินไป, แต่ก็ไม่ได้ห่างเหินจนดูเป็นการเสียมารยาท, เป็นการรักษาระยะห่างที่สมบูรณ์แบบ</div><div><br></div><div><font color="#add8e6">"ถ้าคุณรับปากว่าจะพูดคุยแลกเปลี่ยนมุมมองกันแบบไม่ยัดเยียดความเชื่อให้กันและกัน" </font>เขากล่าว, เป็นการยอมรับข้อเสนอของเธอ, แต่ก็มาพร้อมกับเงื่อนไขที่ชัดเจนของเขาเอง <font color="#add8e6">"ผมก็ไม่มีปัญหา"</font></div><div><br></div><div>จากนั้น, เขาก็มองตรงไปยังผืนน้ำที่สงบนิ่ง, เอ่ยถึงการตัดสินใจของตัวเองอย่างเด็ดขาด <font color="#add8e6">"ผมคงไม่กลับไปที่คลาสเพกาซัสแล้ว"</font> เขากล่าว, น้ำเสียงของเขาเรียบและเป็นข้อเท็จจริง<font color="#add8e6"> "แต่ผมก็โอเคที่จะเปลี่ยนคลาสเสริมที่ดูเหมือนจะไม่เป็นประโยชน์กับผม...ให้กลายเป็นโอกาสในการแลกเปลี่ยนมุมมองกับคุณ"</font></div><div><br></div><div>ไพเพอร์หัวเราะออกมาอีกครั้ง, เป็นเสียงหัวเราะที่ใสและจริงใจ, ไม่ได้แฝงการเยาะเย้ยใดๆ <font color="#ffc0cb">"ฟังดูเหมือนการเจรจาธุรกิจมากกว่าการนั่งเล่นริมทะเลสาบนะ" </font>เธอกล่าว, ส่ายหัวอย่างขบขัน <font color="#ffc0cb">"แต่ก็ได้…ฉันรับปาก"</font></div><div><br></div><div>เธอนั่งลงข้างๆ เขา, เว้นระยะห่างที่พอเหมาะ, แล้วทอดสายตามองไปยังผืนน้ำเช่นเดียวกับเขา, ปล่อยให้ความเงียบเข้าปกคลุมอยู่ชั่วครู่หนึ่ง, ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่จริงจังขึ้นเล็กน้อย, แต่ยังคงเจือความสงสัยใคร่รู้</div><div><br></div><div><font color="#ffc0cb">"แล้วมุมมองแบบไหนล่ะที่เธออยากจะแลกเปลี่ยน?"</font> เธอกล่าว, <font color="#ffc0cb">"มุมมองที่ว่าความรู้สึกที่วัดค่าไม่ได้...มันไม่มีค่างั้นเหรอ?”</font></div><div><br></div><div>คำถามนั้นไม่ได้ถูกตอบในทันที</div><div><br></div><div>บุรุษชาวรัสเซียนิ่งเงียบไปชั่วครู่, ดวงตาสีฟ้าเทาของเขาทอดมองไปยังผืนน้ำที่ระยิบระยับ, ราวกับกำลังชั่งน้ำหนักคำพูดของตัวเองอย่างละเอียด, ไม่ใช่เพื่อปิดบัง, แต่เพื่อให้มันแม่นยำและคมชัดที่สุด</div><div><br></div><div><font color="#add8e6">"ผมไม่ได้มองว่ามันไม่มีค่าครับ" </font>ในที่สุดเขาก็เอ่ยขึ้น, น้ำเสียงของเขาเรียบและเยือกเย็น, ปราศจากอารมณ์ใดๆ<font color="#add8e6"> "แต่มันเหมือนกับ...สิ่งของฟุ่มเฟือย"</font></div><div><br></div><div>เขาหันมาสบตากับไพเพอร์, แววตาของเขาไม่ได้ดูถูก, แต่เป็นการอธิบายข้อเท็จจริงในมุมมองของเขา<font color="#add8e6"> "สำหรับคนทั่วไปที่อยู่ในสภาวะปกติ…ความรัก, ความผูกพัน, อาจจะเป็นสิ่งล้ำค่าที่สุดในชีวิต"</font> เขายอมรับ <font color="#add8e6">"แต่สำหรับคนที่ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้ายอยู่ทุกวัน…ความรู้สึกพวกนั้นจะกลายเป็นจุดอ่อน"</font></div><div><br></div><div><font color="#add8e6">"และที่เลวร้ายกว่านั้น…"</font> เขาเว้นจังหวะ, ปล่อยให้ความหมายของคำพูดนั้นทิ้งตัวลงในความเงียบ <font color="#add8e6">"มันกลายเป็นอคติที่ทำให้การตัดสินใจซึ่งเดิมพันด้วยชีวิต…ต้องคลาดเคลื่อน"</font></div><div><br></div><div>ไพเพอร์ไม่ได้โต้เถียงในทันที หล่อนเพียงแค่นั่งฟัง, นัยน์ตาที่สลับสีไปมาของหล่อนจ้องมองเขาอย่างจริงจัง, พยายามจะทำความเข้าใจโลกที่สร้างให้ผู้ชายคนนี้ขึ้นมา</div><div><br></div><div><font color="#ffc0cb">"ฉันเข้าใจ" </font>เธอกล่าวในที่สุด, น้ำเสียงของเธออ่อนลงเล็กน้อย, เจือความเห็นใจที่ไม่ได้เสแสร้ง<font color="#ffc0cb"> "ในโลกของเรา…ความรู้สึกสามารถถูกใช้เป็นอาวุธเพื่อทำร้ายเราได้"</font> เธอยอมรับในความเป็นจริงข้อนั้น</div><div><br></div><div><font color="#ffc0cb">"แต่ในขณะเดียวกัน…มันก็เป็นเกราะที่แข็งแกร่งที่สุดได้เหมือนกันไม่ใช่เหรอ?" </font>เธอเอ่ยถาม, เป็นคำถามที่ไม่ได้ต้องการคำตอบที่ตายตัว<font color="#ffc0cb"> "มันคือเหตุผลที่ทำให้เรายังคงสู้ต่อไป…ในวันที่ทุกอย่างมันดูเหมือนจะไม่มีความหวัง"</font></div><div><br></div><div>เธอทอดสายตามองไปยังผืนน้ำอีกครั้ง, ก่อนจะหันมาถามคำถามสุดท้ายที่ทิ้งไว้ให้เขาได้ครุ่นคิด <font color="#ffc0cb">"แล้วคนที่ใช้ชีวิตโดยไม่มีอะไรให้รักหรือปกป้องเลย...เขาจะเอาแรงที่ไหนมาสู้ในวันที่ทุกอย่างมันมืดมนที่สุดล่ะ?”</font></div><div><br></div><div>คำถามนั้นทิ้งความเงียบที่หนักอึ้งไว้ระหว่างพวกเขา, ไม่ใช่ความเงียบที่น่าอึดอัด, แต่เป็นความเงียบที่เต็มไปด้วยการครุ่นคิด บุตรแห่งโชคชะตาไม่ได้รีบร้อนที่จะหาคำตอบ, เขาเพียงแค่นั่งนิ่ง, ปล่อยให้คำถามของไพเพอร์ก้องอยู่ในความคิด, ค้นหาคำตอบที่ซื่อสัตย์ที่สุดต่อตัวเอง</div><div><br></div><div><font color="#add8e6">"มันอาจจะฟังดูตลก…และเห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจ"</font> ในที่สุดเขาก็เอ่ยขึ้น, น้ำเสียงของเขายังคงความเรียบเฉยไว้เช่นเคย, แต่แฝงไว้ด้วยความจริงจังที่เยือกเย็น <font color="#add8e6">"แต่ผมรักตัวเองมากพอที่จะสู้ต่อไปเรื่อยๆ"</font></div><div><br></div><div>มันไม่ใช่ความรักที่อบอุ่นหรือเปี่ยมด้วยความหวัง…แต่มันคือสัญญารักษาผลประโยชน์ที่เขาทำไว้กับสินทรัพย์ที่สำคัญที่สุดในเกมนี้—นั่นคือตัวของเขาเอง</div><div><br></div><div><font color="#add8e6">"และผมก็เกลียดการแพ้"</font> เขากล่าวเสริม, ดวงตาสีฟ้าเทาของเขาทอประกายที่แข็งกร้าวขึ้นมาเล็กน้อย<font color="#add8e6"> "เกลียดมาก…จนถึงขั้นที่ว่าขอเพียงแค่โอกาสที่ผมจะแพ้มันไม่ใช่ศูนย์…ผมก็จะสู้"</font></div><div><br></div><div>เขาหันมาสบตากับธิดาแห่งอะโฟรไดท์, แววตาของเขาไม่ได้ขอความเห็นใจ, แต่เป็นการประกาศข้อเท็จจริงที่เย็นชา "<font color="#add8e6">ผมใช้เวลาทั้งชีวิตในการต่อสู้, ในการวางแผน, ในการลงทุนเพื่อให้ตัวเองรอดมาได้จนถึงทุกวันนี้…ยิ่งนึกถึงความพยายามทั้งหมดที่ผ่านมา, ถ้ายอมแพ้ง่ายๆ ในตอนนี้…ผมคงจะรู้สึกผิดต่อตัวเองอย่างมหันต์"</font></div><div><br></div><div>ไพเพอร์ไม่ได้เอ่ยคำใดออกมาในทันที หล่อนเพียงแค่นั่งฟัง, นัยน์ตาที่สลับสีไปมาของหล่อนจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเขา, ไม่ใช่ด้วยการตัดสิน, แต่ด้วยความพยายามที่จะทำความเข้าใจปรัชญาชีวิตที่ทั้งแข็งแกร่งและโดดเดี่ยวนี้</div><div><br></div><div><font color="#ffc0cb">"นั่น…เป็นภาระที่หนักน่าดูเลยนะ"</font> ในที่สุดเธอก็กล่าว, น้ำเสียงของเธออ่อนโยนและเต็มไปด้วยความเห็นใจที่ไม่ได้เสแสร้ง <font color="#ffc0cb">"การที่ต้องต่อสู้โดยมีแค่ตัวเองเป็นเดิมพัน…โดยไม่มีใครให้พึ่งพา"</font></div><div><br></div><div>เธอทอดสายตามองไปยังผืนน้ำอีกครั้ง, ปล่อยให้ความคิดของตัวเองตกตะกอน <font color="#ffc0cb">"มันไม่ใช่ความเห็นแก่ตัวหรอกนะ"</font> เธอกล่าวเบาๆ, เหมือนกำลังพูดกับตัวเองมากกว่า <font color="#ffc0cb">"มันคือความแข็งแกร่งในรูปแบบที่…น่าเศร้าที่สุด"</font></div><div><br></div><div><font color="#ffc0cb">"แต่ความแข็งแกร่งแบบนั้น…</font><font color="#ffc0cb">…มันคงจะโดดเดี่ยวน่าดูเลย"</font></div><div><br></div><div>คำพูดของเธอลอยค้างอยู่ในอากาศที่นิ่งสงบ, เป็นเหมือนกระจกที่สะท้อนภาพของตัวตนที่เขาไม่เคยคิดจะมองมันในมุมนั้นมาก่อน…ความโดดเดี่ยว</div><div><br></div><div><font color="#add8e6">"ไม่รู้สิ" </font>เขากล่าว, น้ำเสียงของเขากลับมาเรียบเฉยและไร้ซึ่งอารมณ์อีกครั้ง, เป็นการปัดประเด็นทางความรู้สึกนั้นทิ้งไปอย่างนุ่มนวลแต่เด็ดขาด <font color="#add8e6">"ผมไม่ได้มีเวลาว่างมากพอที่จะมานั่งเหงาซักเท่าไหร่"</font></div><div><br></div><div>สำหรับเขา, มันคือความจริงที่เรียบง่ายที่สุด วันแต่ละวันของเขาถูกจัดสรรไว้สำหรับการวางแผน, การฝึกฝน, การวิเคราะห์ข้อมูล, และการเตรียมพร้อมสำหรับภัยคุกคามครั้งต่อไป มันไม่มีช่องว่างในตารางเวลาสำหรับกิจกรรมที่ไร้ประสิทธิภาพอย่างการนั่งคร่ำครวญถึงสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง</div><div><br></div><div>ความเหงา…มันคือสินค้าฟุ่มเฟือยสำหรับคนที่มีเวลาเหลือเฟือพอที่จะคิดถึงมันได้</div><div><br></div><div>และเขาก็เป็นนักลงทุนที่ไม่เคยใช้จ่ายไปกับอะไรที่ไม่ให้ผลตอบแทนที่คุ้มค่า</div><div><br></div><div>ดาชิดันตัวลุกขึ้นยืน การเคลื่อนไหวที่ราบรื่นและเด็ดขาดนั้นเป็นเหมือนการขีดเส้นใต้บทสนทนาที่เพิ่งจะจบลง, เป็นสัญญาณที่ชัดเจนว่า 'การแลกเปลี่ยนมุมมอง' ในครั้งนี้ได้สิ้นสุดลงแล้ว แสงของสนธยานิรันดร์สะท้อนบนผิวน้ำ</div><div><br></div><div><font color="#add8e6">"แต่ก็ขอบคุณสำหรับมุมมองของคุณครับ"</font> เขากล่าว, เป็นการปิดการประชุมที่ไม่ได้นัดหมายนี้อย่างเป็นทางการ, น้ำเสียงของเขากลับมาสุภาพและมีระยะห่างที่ถูกควบคุมไว้เป็นอย่างดี <font color="#add8e6">"มันน่าสนใจดี…ส่วนอีกสามคลาสในตารางถ้าคุณยังอยากพูดคุยกันอีก ผมก็ยินดี…แต่ท็อปปิคอาจจะไม่ใช่สิ่งที่คุณวางแผนเอาไว้ในตอนแรก”</font></div><div><br></div></div>
<br>
<p></p><div align="center">
<img src="https://static.vecteezy.com/system/resources/thumbnails/012/634/800/small_2x/art-deco-outline-stroke-in-golden-color-for-classy-and-luxury-style-premium-vintage-line-art-design-element-free-png.png" width="300" border="0" style="filter: grayscale(100%);"><br><br><div align="center">พูดคุยถกเถียงในเรื่องของมุมมองกับไพเพอร์<br>ปฏิเสธคลาสพิเศษอย่างสุภาพ แต่เสนอให้ปรับเปลี่ยนแผนบางส่วน<br>น้ำหอมบุรุษ: เลขไบต์ 2 4 6 8 +2 โบนัสพิเศษ</div><div><br></div></div>
</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">
<div class="Axel-tags">
<em class="Axel-tag">Power</em>
<em class="Axel-tag">Money</em>
<em class="Axel-tag">Game</em> <em class="Axel-tag">Music</em><div class="Axel-tt">CABIN 19</div></div>
</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2"><a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt">@Hye Ri</a></font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Kanit'); Kanit {font-family: 'Kanit';} </style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css">
<style>
.Axel-body br {
display: none;
}
.Axel-texto br {
display: block;
}
.Axel-body {
margin: 10px auto;
background: #171717;
width: 550px;
padding: 25px;
border-radius: 10px;
color: #aaa;
font: 12px Hind;
line-height: 18px;
text-align: justify;
}
.Axel-wrap {
background: #1a1a1a;
border-radius: 10px;
overflow: hidden;
border-top: 15px solid #131313;
position: relative;
}
.Axel-img {
width: 550px;
height: 150px;
display: block;
position: relative;
overflow: hidden;
}
.Axel-imc {
border: 10px solid #0a0a0a;
width: 100px;
height: 100px;
position: absolute;
top: 50px;
right: 10px;
outline: 1px solid #0a0a0a;
outline-offset: 4px;
z-index: 10;
}
.Axel-title {
font: 80px "Abril Fatface";
color: #d0d0d0;
margin-top: -100px;
z-index: 10;
position: relative;
padding: 20px;
text-shadow: #000 2px 2px 0;
}
.Axel-lyric {
text-transform: uppercase;
font-size: 10px;
letter-spacing: 10px;
padding: 20px;
margin-top: -60px;
position: relative;
z-index: 20;
text-align: right;
width: 390px;
text-shadow: #000 1px 1px 0;
color: #f0f0f0;
}
.Axel-texto {
padding: 50px;
margin: 50px 20px 20px;
position: relative;
z-index: 30;
background: #131313;
}
.Axel-body span {
color: #0a0a0a;
font-size: 20px;
background: var(--color);
clip-path: polygon(
50% 0%,
100% 0,
100% 35%,
100% 55%,
100% 100%,
50% 84%,
0 100%,
0 57%,
0 37%,
0 0
);
width: 20px;
height: 30px;
display: block;
padding: 20px;
color: #fff;
font-size: 20px;
position: relative;
float: left;
margin: -10px 0 0 20px;
z-index: 50;
position: relative;
opacity: 0.6;
}
.Axel-quote {
background: #0f0f0f;
margin: -10px 20px -30px 100px;
border: transparent solid 20px;
padding: 0 10px;
height: 30px;
overflow: hidden;
font: bold 10px Rajdhani;
text-transform: uppercase;
line-height: 1.5;
color: FFFFFF;
}
.Axel-tag {
font: bold 8px Poppins;
background: #151515;
padding: 10px;
color: #fdfafa;
margin: 5px 5px 0 0;
border-radius: 5px;
}
.Axel-tag:hover {
background: #d0d0d0;
}
.Axel-tags {
margin: 20px;
}
.Axel-tt {
float: right;
color: #d0d0d0;
font: bold 60px Poppins;
margin-top: -45px;
letter-spacing: -5px;
}
a.hr-credt {
text-decoration: none;
float: right;
padding: 10px 0;
color: #a0a0a0;
text-transform: uppercase;
position: relative;
top: -5px;
font: 10px calibri;
}
</style>
</font></font>
<div class="Axel-body" style="--color:#bbbbbb">
<div class="Axel-wrap"><div class="Axel-img">
<img src="https://i.postimg.cc/5y35JY1J/2.png"></div>
<div class="Axel-imc"><img src="https://i.postimg.cc/VLWZsv4d/1.png"></div>
<div class="Axel-title">A. Mikailov</div><div class="Axel-lyric">power of calculated luck</div>
<span class="cp cp-target-o"></span>
<div class="Axel-quote">To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel
</div>
<div class="Axel-texto"><font face="Kanit"><font size="2">
<p></p><div style="text-align: left;"><div>06.08.2025 | 03:00 PM</div><div><br></div><div>ความเจ็บปวดจากการฝึกซ้อมดาบได้ถูกบรรเทาลงด้วยการพักผ่อน, แต่สำหรับดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัด, การลงทุนในทักษะไม่ได้หยุดอยู่แค่การใช้พละกำลัง แต่ยังรวมไปถึงการใช้สติปัญญาด้วย และไม่มีสติปัญญาใดในโลกของพวกเขาที่จะสำคัญไปกว่าภาษาที่เป็นรากฐานของทุกสิ่ง—ภาษากรีกโบราณ</div><div><br></div><div>เขาไม่ได้มุ่งหน้าไปที่ลานประลองหรือโรงเหล็ก, แต่กลับเดินไปยังชายฝั่งที่สงบนิ่งของทะเลสาบแคนู ที่ซึ่งสายลมพัดเอื่อยๆ, ผิวน้ำสะท้อนแสงสีทองของสนธยานิรันดร์จนดูเหมือนกระจกบานใหญ่, และกลุ่มเดมิก็อดกลุ่มเล็กๆ ก็กำลังนั่งรวมตัวกันอยู่บนพื้นหญ้า, รอคอยบทเรียนที่ไม่เป็นทางการแต่กลับมีความสำคัญอย่างยิ่ง</div><div><br></div><div>ศูนย์กลางของกลุ่มนั้นคือ รีเบคก้า, พี่สาวต่างพ่อที่เขาเพิ่งจะเคยเจอหน้ากันไม่กี่ครั้ง หล่อนมีรอยยิ้มที่อบอุ่นและดวงตาที่ฉายแววของความเข้าใจ, เป็นความสงบที่แตกต่างจากพายุที่ซ่อนอยู่ในตัวของธิดาแห่งซุสโดยสิ้นเชิง</div><div><br></div><div><font color="#fffacd">"ยินดีต้อนรับทุกคน"</font> รีเบคก้าเริ่มต้น, น้ำเสียงของเธอนุ่มนวลแต่ชัดเจน, กวาดสายตามองนักเรียนแต่ละคนอย่างใส่ใจ <font color="#fffacd">"วันนี้เราจะมาทบทวนคำศัพท์ที่สำคัญกัน…ไม่ใช่แค่เพื่ออ่านตำรา, แต่เพื่อทำความเข้าใจตัวตนของเราและโลกที่พวกเราอยู่"</font></div><div><br></div><div>เธอหยิบชอล์กขึ้นมา, แล้วเริ่มเขียนคำแรกบนกระดานไม้เก่าๆ ที่พิงอยู่กับต้นไม้</div><div><br></div><div><font color="#fffacd">"ἀρετή"</font> เธอกล่าว<font color="#fffacd"> "แปลว่า คุณธรรม, หรือความดีเลิศ มันคือสิ่งที่วีรบุรุษทุกคนพยายามจะไปให้ถึง…และก็เป็นสิ่งที่ทำให้พวกเขาต้องพบกับจุดจบได้เหมือนกันถ้าใช้มันผิดทาง"</font></div><div><br></div><div><font color="#fffacd">"κλέος"</font> คำต่อมาปรากฏขึ้น <font color="#fffacd">"แปลว่า เกียรติยศ, หรือชื่อเสียงที่ถูกเล่าขานต่อกันไปไม่รู้จบ นี่คือสิ่งที่ทำให้เรายังคงอยู่…แม้ว่าร่างกายจะสลายไปแล้วก็ตาม"</font></div><div><br></div><div>บุตรแห่งโชคชะตานั่งฟังอย่างเงียบๆ สมองของเขาประมวลผลทุกคำ, ไม่ใช่ในฐานะนักเรียน, แต่ในฐานะนักกลยุทธ์ที่กำลังทำความเข้าใจกฎของเกมที่เขากำลังเล่น</div><div><br></div><div><font color="#fffacd">"และคำสุดท้ายสำหรับวันนี้…" </font>รีเบคก้ากล่าว, สายตาของเธอหันมาสบเข้ากับดวงตาสีฟ้าเทาของเขาโดยตรง, เป็นการสื่อสารที่ไร้คำพูด <font color="#fffacd">"…τύχη"</font></div><div><br></div><div><font color="#fffacd">"โชค, หรือโชคชะตา" </font>เธอกล่าว, น้ำเสียงของเธอมีความหมายที่ซับซ้อนซ่อนอยู่ <font color="#fffacd">"มันคือพลังที่คาดเดาไม่ได้ที่สุดในจักรวาล…เป็นได้ทั้งพรและคำสาปในเวลาเดียวกัน ขึ้นอยู่กับว่าใครเป็นคนใช้มัน"</font></div><div><br></div><div>เมื่อบทเรียนสิ้นสุดลงและคนอื่นๆ เริ่มแยกย้ายกันไป, รีเบคก้าก็เดินเข้ามาหาเขาอย่างเงียบๆ</div><div><br></div><div><font color="#fffacd">"เธอเรียนรู้ได้เร็วนะ สำหรับคนที่ไม่ได้เป็นดิสเล็กเซีย"</font> เธอกล่าว, ไม่ใช่คำชม, แต่เป็นการสังเกตการณ์<font color="#fffacd"> "เธอเรียนเหมือนนักถอดรหัส, ไม่ใช่นักเรียน"</font></div><div><br></div><div><font color="#add8e6">"มันก็เป็นแค่รหัสอีกชุดหนึ่งที่จำเป็นต้องเรียนรู้" </font>เขาตอบกลับ, ไม่ได้ปฏิเสธข้อสังเกตนั้น</div><div><br></div><div>พี่สาวต่างพ่อของเขาพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ "แม่ของเรา…คงจะภูมิใจในตัวเธอ" เธอกล่าวเบาๆ, ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่เจือความห่วงใย <font color="#fffacd">"แล้วเธอ…รับมือกับ ‘เกม’ ของท่านได้ใช่ไหม?"</font></div><div><br></div><div><font color="#add8e6">"มันคือการเจรจาต่อรอง"</font> บุตรแห่งไทคีตอบกลับสั้นๆ, เป็นคำจำกัดความที่แม่นยำที่สุดสำหรับความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนของเขา</div><div><br></div><div>รีเบคก้าถอนหายใจยาว, ทอดสายตามองไปยังผืนน้ำที่นิ่งสงบ <font color="#fffacd">"ระวังไว้หน่อยก็แล้วกัน"</font> เธอกล่าวเตือน, เป็นคำพูดที่ทิ้งไว้ให้เขาได้ครุ่นคิด<font color="#fffacd"> "บางครั้ง…การชนะการศึก…ก็อาจจะหมายถึงการแพ้ในสงครามที่ใหญ่กว่าก็ได้”</font></div><div><br></div></div>
<br>
<p></p><div align="center">
<img src="https://static.vecteezy.com/system/resources/thumbnails/012/634/800/small_2x/art-deco-outline-stroke-in-golden-color-for-classy-and-luxury-style-premium-vintage-line-art-design-element-free-png.png" width="300" border="0" style="filter: grayscale(100%);"><br><br><div align="center">คลาสกรีกโบราณ (5/6)</div><div align="center">เข้าชั้นเรียน: +10 EXP และ +5 ความกล้า</div><div align="center">พูดคุยกับรีเบคก้า แมกเคลน</div><div align="center">น้ำหอมบุรุษ: เลขไบต์ 2 4 6 8 +2 โบนัสพิเศษ</div></div>
</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">
<div class="Axel-tags">
<em class="Axel-tag">Power</em>
<em class="Axel-tag">Money</em>
<em class="Axel-tag">Game</em> <em class="Axel-tag">Music</em><div class="Axel-tt">CABIN 19</div></div>
</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2"><a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt">@Hye Ri</a></font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Kanit'); Kanit {font-family: 'Kanit';} </style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css">
<style>
.Axel-body br {
display: none;
}
.Axel-texto br {
display: block;
}
.Axel-body {
margin: 10px auto;
background: #171717;
width: 550px;
padding: 25px;
border-radius: 10px;
color: #aaa;
font: 12px Hind;
line-height: 18px;
text-align: justify;
}
.Axel-wrap {
background: #1a1a1a;
border-radius: 10px;
overflow: hidden;
border-top: 15px solid #131313;
position: relative;
}
.Axel-img {
width: 550px;
height: 150px;
display: block;
position: relative;
overflow: hidden;
}
.Axel-imc {
border: 10px solid #0a0a0a;
width: 100px;
height: 100px;
position: absolute;
top: 50px;
right: 10px;
outline: 1px solid #0a0a0a;
outline-offset: 4px;
z-index: 10;
}
.Axel-title {
font: 80px "Abril Fatface";
color: #d0d0d0;
margin-top: -100px;
z-index: 10;
position: relative;
padding: 20px;
text-shadow: #000 2px 2px 0;
}
.Axel-lyric {
text-transform: uppercase;
font-size: 10px;
letter-spacing: 10px;
padding: 20px;
margin-top: -60px;
position: relative;
z-index: 20;
text-align: right;
width: 390px;
text-shadow: #000 1px 1px 0;
color: #f0f0f0;
}
.Axel-texto {
padding: 50px;
margin: 50px 20px 20px;
position: relative;
z-index: 30;
background: #131313;
}
.Axel-body span {
color: #0a0a0a;
font-size: 20px;
background: var(--color);
clip-path: polygon(
50% 0%,
100% 0,
100% 35%,
100% 55%,
100% 100%,
50% 84%,
0 100%,
0 57%,
0 37%,
0 0
);
width: 20px;
height: 30px;
display: block;
padding: 20px;
color: #fff;
font-size: 20px;
position: relative;
float: left;
margin: -10px 0 0 20px;
z-index: 50;
position: relative;
opacity: 0.6;
}
.Axel-quote {
background: #0f0f0f;
margin: -10px 20px -30px 100px;
border: transparent solid 20px;
padding: 0 10px;
height: 30px;
overflow: hidden;
font: bold 10px Rajdhani;
text-transform: uppercase;
line-height: 1.5;
color: FFFFFF;
}
.Axel-tag {
font: bold 8px Poppins;
background: #151515;
padding: 10px;
color: #fdfafa;
margin: 5px 5px 0 0;
border-radius: 5px;
}
.Axel-tag:hover {
background: #d0d0d0;
}
.Axel-tags {
margin: 20px;
}
.Axel-tt {
float: right;
color: #d0d0d0;
font: bold 60px Poppins;
margin-top: -45px;
letter-spacing: -5px;
}
a.hr-credt {
text-decoration: none;
float: right;
padding: 10px 0;
color: #a0a0a0;
text-transform: uppercase;
position: relative;
top: -5px;
font: 10px calibri;
}
</style>
</font></font>