[ฝั่งตะวันออกของเขตบ้านพัก] ทะเลสาบกลางค่าย - โซนอื่น ๆ - Percy Jackson and the Olympians Thailand

Dean โพสต์ 2025-5-20 03:56:30

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2025-5-21 00:13 <br /><br />

<center>
<table id="r_invu" style="--width: 1150px; --height: 600px; --border-color: #161616; --bg-prim-color: #150102; --bg-sec-color: #9b111e; --text-color: #c1bcbd; --accent: #aaa;">
<tbody><tr><td><table style="width: var(--width); height: var(--height); background-color: var(--border-color); border-spacing: 7px; padding: 30px; position: relative;">
<tbody><tr><td style="width: 25%; height: 100%; background: var(--bg-prim-color);"><table><tbody><tr><td style="padding: 0px 20px; font-variant: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-feature-settings: normal; font-variation-settings: normal; font-stretch: normal; line-height: 100%; text-align: center; font-style: normal;"><span style="font-weight: bolder; color: var(--text-color);"><font face="Times, serif" style="font-size: 50px;"><img src="https://i.imgur.com/cFELGRa.png" width="180" _height="250" border="0"></font><font size="4"><font face="Kanit" style=""><br></font><font style="" face="Kanit"><br></font></font></span><font style="" face="Kanit" size="4"><br><font style="" color="#9b111e">DAUGTHER OF ARES</font></font></td></tr><tr><td style="padding: 20px 30px; font: bold 8px/150% 'Arial', sans-serif; color: var(--text-color); text-transform: uppercase; letter-spacing: 3px; text-align: center;">19.05.2025   07.45PM</td></tr><tr><td></td></tr></tbody></table></td>
<td style="width: 5%; height: 100%; background: var(--bg-sec-color);"><table style="width: 100%; height: 100%; padding: 10px; border-spacing: 20px;"><tbody><tr><td style="width: 100%; background: url(<a href=" https:="" 64.media.tumblr.com="" f7d357be059906b82889b78578e82261="" 846a3286db32a80a-2b="" s250x400="" 3fb9b60c55bd0980aef0574abcfab5d7269a0862.png"="" target="_blank"><br></td></tr></tbody></table></td>

<td style="width: 70%; height: 100%; padding: 50px; background-image: ; background-position-x: ; background-position-y: ; background-size: ; background-repeat: ; background-attachment: ; background-origin: ; background-clip: ; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-feature-settings: normal; font-variation-settings: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; font-stretch: normal; line-height: 1.4; text-align: justify;"><div style="text-align: center;"><font face="Pridi" size="3"><span style="background-color: rgb(155, 17, 30);"><i style=""><font color="#ffffff" style="">  ...หนทางหมื่นลี้ เริ่มที่ทะเลสาบ...  <br></font></i></span><br></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Pridi" size="3"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/ume.png" width="36" _height="32" border="0"><span style="background-color: rgb(155, 17, 30);"><i style=""><font color="#ffffff" style=""></font></i></span></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Pridi" size="3"><br></font></div><font face="Pridi" size="3"><div style="text-align: left;"><font color="#c1bcbd">ณ ห้องนั่งเล่นบ้านหมายเลขห้า</font><br><font color="#a64635"><br>"จะไปไหนน่ะรูบี้"</font></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><font color="#c1bcbd">เสียงทักทำเอาฝีเท้าชะงัก เชลิค โบซครูต์ เป็นคนหยุดเธอไว้ </font><span style="background-color: var(--border-color);"><font color="#c1bcbd">ก่อนหน้านี้พี่ชายชาวตุรกีไปศึกษาต่อที่นิวโรมในสาขานิติศาสตร์ เพื่อเดินตามความฝันพิทักษ์คุณธรรมด้วยกฎหมายไม่ใช้กฎหมู่ พอกลับมาพี่ใหญ่คนนี้ก็ทำตัวเสมือนกับเป็น </font><i style=""><font color="#808080">'พ่อคนที่สอง' </font></i><font color="#c1bcbd">อาจเพราะอยากเติมเต็มปมวัยเด็กอันแสนลำเค็ญของตน ด้วยการชดเชยสิ่งนั้นแก่น้อง ๆ</font></span></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><font color="#c1bcbd">ซึ่งหากพูดกันตามตรง... เขาอาจเล่นบทบาทนั้นได้ดีกว่า</font><i style=""><font color="#808080"> 'แอรีส'</font></i><font color="#c1bcbd"> ก็ได้</font></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;">สำหรับรูบี้ เทพสงครามไม่ได้มีบุญคุณอะไรมากไปกว่าการให้กำเนิดโดยที่มารดาไม่ยินยอม และประทานพรที่เหมือนกับคำสาปติดตัวมา ตั้งแต่เกิดจนถึงอายุสิบสอง บิดาเทพไม่เคยทำเลืองตามาดูดำดูดี ปล่อยให้สามแม่ลูกต้องใช้ชีวิตอย่างยากลำบากบนแผ่นดินที่ทุกคนหน้าตาแตกต่างจากพวกเรา</div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><i style=""><font color="#ff0000">'เจ้าทำได้ดีมากรูบี้'</font></i></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><font color="#c1bcbd">ประโยคแรกที่ได้สนทนา คือหลังจากทำภารกิจเทพครั้งแรกสำเร็จ สัญลักษณ์หมวกเกราะปรากฏขึ้นบนหัวของฝาแฝดชายหญิง น้องชายโง่อย่างแจสเปอร์ดีใจที่การรับรองจากเทพสักองค์หลังอยู่ค่ายในฐานะ </font><i style=""><font color="#808080">'เด็กที่ไม่ได้รับการรับรอง' </font></i><font color="#c1bcbd">มานานครึ่งปี ส่วนเธอ...</font></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><i style=""><font color="#808080">...ฉันก็แค่จะจำเอาไว้...</font></i></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;">ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้ดีมาจนถึงวันนี้เป็นเพราะตัวฉันเอง... เป็นเพราะท่านแม่ที่เลี้ยงดูและฝึกวรยุทธ์ให้... เป็นเพราะท่านอาจารย์ไครอนที่สั่งสอนวิชาดาบ</div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><i style=""><font color="#808080">...ฉันจะสำนึกไว้เพียงแค่นี้...</font></i></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;">เชลิคยังคงจ้องไม่หยุด จนเธอต้องถอนหายใจหนักด้วยคร้านจะอธิบาย ทว่าหากไม่ยอมตอบมีหวังดวงตาสีมะกอกนั้นคงจ้องเธอไม่หยุด</div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><font color="#9b111e">"ภารกิจที่เฮติ"</font></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;">แน่แท้.. แม้ว่ารูบี้จะไม่ได้พกสัมภาระไปมากมาย มีเพียงแค่กระบี่คู่ใจ ร่มกระดาษ และย่ามใบหนึ่งที่ใส่เฉพาะอุปกรณ์ส่วนตัว เช่น ลิปสติกสีชาดและอายชาโดว์อีกนิดหน่อย อาจด้วยเครื่องสำอางค์ที่แต่งแต้มอย่างจัดเต็มเพราะคิดว่าเมื่อไปอยู่ที่แดนใต้น่าจะไม่มีเวลาเสริมสวยใหม่</div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><i style=""><font color="#808080">...บางทีพี่ชายอาจคิดว่าจะออกไปเที่ยวกลางคืน...</font></i></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><font color="#e06b6b">"เอ๋ เฮติเหรอคะ ที่นั่นอันตรายมากเลยนี่นา แต่พี่สาวคนสวยเอาอยู่ ๆ แล้วเนอะ"</font></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;">โผล่มาจนได้นังอสรพิษ... พริมูล่า มิลเลอร์ น้องสาวคนเล็กเดินเข้ามาที่ห้องรับแขกก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งข้าง ๆ เชลิคด้วยสีหน้าไม่ทุกข์ไม่ร้อนตามแบบฉบับของนาง ด้วยท่าทางนั้นยิ่งทำให้อคติในใจถูกจุดติด</div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><font color="#9b111e">"ไม่ต้องมาสาระแน... พริมูล่า"</font></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><font color="#a64635">"รูบี้ ทำไมพูดกับน้องไม่ดีแบบนี้ พริมูล่าไม่ได้พูดจาไม่ดีกับเธอเลยนะ ขอโทษเธอซะ"</font></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;">เชลิคเอ่ยเสียงดุ... ทว่าช่างน่าเวทนาเหลือแสน พี่ชายที่แสนดีมีคุณธรรมน้ำมิตรเป็นอันดับหนึ่ง อุตส่าห์ส่งเสียตัวเองเรียนจบมหาลัยจากนิวโรมมาได้แท้ ๆ แต่กลับดูไม่ออกว่ามีอสรพิษร้ายอยู่ใกล้ตัว</div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><font color="#9b111e">"เรื่องนี้ผู้ชายไม่เกี่ยว"</font><span style="color: rgb(193, 188, 189);"> เธอตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา</span></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><font color="#e06b6b">"ผู้ชายไม่เกี่ยว? อุ๊ยตายแล้ว... อย่าบอกนะคะว่าพี่สาวยังโกรธพริมูล่าเรื่องนั้นอยู่ ตอนนั้นพริมูล่าไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ ค่ะ ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นคบกับพี่รูบี้อยู่ ว่าแต่เขาชื่ออะไรนะคะพริมูล่าจำไม่ได้แล้วจริง ๆ"</font></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><font color="#c1bcbd">ริมฝีปากสีชาดเม้มเข้าหากันอย่างฉุนเฉียว มองลงมาจากดาวอังคารก็รู้ว่ายัยคนลิ้นสองแฉกกำลังเล่นละครอยู่ ไม่มีทางอยู่แล้วที่พริมูล่าจะไม่รู้ว่าในตอนนั้นเธอกับ</font><i style=""><font color="#808080"> 'โบล์ต วัตสัน บุตรแห่งซุส'</font></i><font color="#c1bcbd"> กำลังคบหาดูใจกันอยู่</font></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><font color="#e06b6b">"พริมูล่าขอโทษอีกครั้งได้มั้ยคะ พี่รูบี้หายโกรธพริมูล่านะ นะ"</font></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><font color="#a64635">"พวกเธอมีปัญหาอะไรกัน?"</font></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;">ไม่แปลกที่เชลิคจะไม่รู้ เพราะความบาดหมางเกิดขึ้นในช่วงที่พี่ชายอยู่ระหว่างการศึกษาต่อที่นิวโรมพอดี</div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><font color="#9b111e">"ฉันไปล่ะ"</font></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;">ขี้คร้านจะอธิบาย ทั้งหงุดหงิดจนเลือดขึ้นหน้า รูบี้เลือกจะเลี่ยงคำถามของพี่ชายนักกฎหมาย ใช้ฝีเท้าอันเบาและรวดเร็วประหนึ่งแมวจร ลี้หายออกจากห้องนั่งเล่นของบ้านแอรีสประดุจสายลม โดยไม่สนว่าหลังจากนี้น้องสาวจอมเสแสร้งจะเป่าหูพี่ชายสุดทึมทื่อนั้นอย่างไร</div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;">กระนั้นสุ้มเสียงที่ชวนให้อึดอัดใจก็ยังลอยตามมา</div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><font color="#e06b6b">"ไปดีมาดีนะค้า~~~"</font></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;">.</div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;">.</div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;">.</div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;">ณ ทะเลสาบกลางค่าย</div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;">แม้เสียเวลาต่อล้อต่อเถียงอยู่ครู่หนึ่ง ทว่ารูบี้ก็ไม่ได้มาสาย เธอมาถึงก่อนเวลามิต้องให้เทพเจ้าต้องมารอ</div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;">เงาของน้ำฉายภาพดวงตะวันแม้ยามราตรีกาลควรมาถืง ความเงียบสงบของธรรมชาติพอจะขัดเกลาจิตใจของมือกระบี่ให้สงบผ่องใส</div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><font color="#3ebb81">"อ๋า โทษทีเค้ามาฉายไปหน่อย เตงคือคนที่รับภารกิจของเค้าจินะ"</font></div><div style="text-align: left;"><br><font color="#9b111e">"หา...?"</font><br><br></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;">เด็กหญิงวัยประถมปรากฎกายออกมาท่ามกลางความว่างเปล่า แม้ว่าบุคคลตรงหน้าจะหน้ารักจิ้มลิ้มชวนให้เอ็นดูก็จริง แต่กลับสร้างความอึ้งเสียมากกว่า เบื้องหน้าคงเป็นเทพีฮีบี้ไม่ผิด กระนั้นการพบกันครั้งแรกก็ชวนประทับใจเกินไปเสียหน่อยจนเผลออ้าปากค้าง</div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><font color="#3ebb81">"ดูเตงทำหน้าเข้าจิ"</font></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;">เทพฮีบี้ตัวน้อยยืนเท้าสะเอวพร้อมกับอมลมจนแก้มป่องไปข้างหนึ่ง จากนั้นร่างเล็ก ๆ ของนางก็ยืดขยายกลายเป็นหญิงสาวผู้งามสง่า</div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><font color="#3ebb81">"วันนี้มีลูกค้าคนนึงไม่ยอมละทิ้งวัยเยาว์ของตัวเองไปน่ะ ข้าเลยเลิกงานสายไปหน่อย ไม่อยากให้เจ้ารอนานจึงรีบมาหาในทันทีโดยลืมคืนร่างผู้ใหญ่"</font></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><font color="#9b111e">"ขออภัยเจ้าค่ะเทพี..."</font></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;">รูบี้รีบยอบตัวลงคำนับเทพีแห่งความเยาว์วัยทันทีที่นางแสดงตัวตนในร่างมนุษย์</div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><font color="#c1bcbd">เคยได้ยินมาว่าเทพีฮีบี้เปิดร้าน</font><i style=""><font color="#808080"> 'ฮีบี้จีบี้ส์' </font></i><font color="#c1bcbd">อาเขตลี้ลับแห่งความทรงจำในวัยเยาว์ กลางมหานครนิวยอร์ก เป็นร้านลับที่ดลบันดาลความสุขในวัยเยาว์เพียงชั่วครู่แก่ผู้ที่โหยหาอดีต </font><span style="color: rgb(193, 188, 189); background-color: var(--border-color);">เพียงแต่ไม่คิดว่าเทพีก็จะอยู่ในรูปลักษณ์ของเด็กน้อยเช่นนี้ด้วย คงไม่ใช่ว่างานที่นางทำคือการเข้าไปเล่นในบ้านลูกบอลหรอกนะ...</span></div><div style="text-align: left;"><span style="color: rgb(193, 188, 189); background-color: var(--border-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: var(--border-color);"><i style=""><font color="#808080">...หากส่งแจสเปอร์ไปคงน่าเอ็นดูน่าดู...</font></i></span></div><div style="text-align: left;"><span style="color: rgb(193, 188, 189); background-color: var(--border-color);"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="color: rgb(193, 188, 189); background-color: var(--border-color);">ในขณะที่ก้มหน้า เดมิก็อดสาวลอบยิ้มเล็กน้อย</span></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><font color="#3ebb81">"ไม่ต้องมากพิธีหรอกสาวน้อย เจ้าเตรียมตัวพร้อมแล้วหรือยัง ข้าจะได้ส่งเจ้าไปที่เฮติเลย"</font></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><font color="#9b111e">"พร้อมเจ้าค่ะ"</font></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;">หญิงสาวตอบรับด้วยความนอบน้อมเช่นเดิม นาทีนี้เธอพร้อมปฎิบัติภารกิจทั้งกายทั้งใจ จะปล่อยให้เด็ก ๆ ที่ถูกทารุณกรรมรอคอยความช่วยเหลือนานกว่านี้ไม่ได้</div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><font color="#3ebb81">"เช่นนั้นจงหลับตาเสีย การวาร์ปอาจทำให้เจ้ามึนหัวเล็กน้อย"</font></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><font color="#9b111e">"เจ้าค่ะ"</font></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;">หลังการตอบรับ เวทมนตร์อันทรงพลังของเทพีแห่งความเยาว์วัยได้โอบล้อมตัวเธอให้เบาดุจขนนก ส่งธิดาเจ้าสงครามโบยบินไปพร้อมกับสายลมใต้ ให้เธอไปถึงแดนเถื่อนที่เคยต้องสาปภายในพริบตา...</div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div></font><font face="Pridi" size="3"><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><br></div><div style="color: rgb(193, 188, 189); text-align: left;"><hr class="l"><br></div><div style="text-align: right;"><span style="color: rgb(193, 188, 189); background-color: rgb(155, 17, 30);"> เริ่มภารกิจ </span><font color="#c1bcbd"> ช่วยเหล่าเด็ก ๆ ผู้น่าสงสาร<br></font><span style="color: rgb(192, 192, 192); background-color: rgb(155, 17, 30);"> รางวัลโปรโมชั่นเดือนพฤษภาคม </span><span style="color: rgb(192, 192, 192);"> หินตีบวกตามจำนวนไบต์</span><br><font color="#808080"><i>(ได้ความสนิท +25 จากค่าชื่อเสียง Heroes ด้วยไหม?)</i></font></div></font></td></tr></tbody></table></td>
</tr></tbody></table><a href="https://is.gd/rossr">「R」</a></center>

Ripley โพสต์ 2025-7-1 11:18:14

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Ripley เมื่อ 2025-7-1 22:53 <br /><br /><style>
#wis01 {
border: 0px double ;
box-shadow: #FFFFFF 1px 1px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/oucKony.jpg");
}
</style>

<style>
#wis02 {
width: 700px;
border: 0px solid ;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>

<div align="center">
<div id="wis01">
<br><br>
<div id="wis02">
<div style="height: 500px; background-image: url('https://i.imgur.com/qCski30.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -300px; margin-right: -150px; text-align: right;">
<img height="500" src="https://i.imgur.com/Kke3enc.png" border="0" alt=""></div>
<br>
<div style="margin-top: -600px; text-align: center;">
<img width="600" src="https://i.imgur.com/pIE6pSO.png" border="0" alt=""></div>

<div align="center">

<font face="TH SarabunPSK">
<b>
<span style="text-shadow: #345DA7 0px 0px 0.7px, #345DA7 0px 0px 25px, #345DA7 0px 0px 10px;">
<font color="#ffffff" size="7"> White Swan in The Ocean<br></font>
<font color="#ffffff" size="5">26th June 202515 PM</font>
</span>
</b>
</font></div>
<br><br>

<div style="text-align: left; display: block; width: 90%;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">

&emsp;&emsp; วันนี้สถานที่ฝึกดันเปลี่ยนไปทำให้ยายอินโทรเวิร์ตบ้านโพไซดอนต้องตบเท้าออกมาจากบ้านพักเพื่อมายังทะเลสาบกลางค่ายภาพเพื่อนร่วมค่ายเดินมารวมตัวกัน ณ ทะเลสาบเป็นภาพที่แปลกตา คงเพราะว่าเธอมักจะมาตัวคนเดียวละมั้งเลยรู้สึกว่าตอนคนเยอะ ๆ มันก็ดู— ครึกครื้นดี
<br><br>
&emsp;&emsp; “เราฝึกท่าว่ายน้ำมากันแล้วสองวันถ้วนได้เวลาฝึกว่ายน้ำในแหล่งน้ำธรรมชาติแน่นอนว่าความปลอดภัยของพวกเธอเป็นอันดับแรกวอร์มอัพร่างกายให้พร้อม ถ้าเกิดเหนื่อยขึ้นมาก็ให้ขึ้นฝั่งจะเกิดอะไรขึ้นก็กรี๊ดเอาไว้ก่อนต่อให้ในนี้จะมีชายชาตรีก็ตามฉันจะไปช่วยพวกเธอเอง—หรือไม่ก็ริปลีย์อาจจะช่วยได้ใช่ไหมเด็กบ้านโพไซดอน”
<br><br>
&emsp;&emsp; “อย่าให้ต้องได้ช่วยจะดีกว่า”
<br><br>
&emsp;&emsp; ริปลีย์ที่ถูกเมนชั่นชื่อถึงว่าสามารถช่วยสหายทั้งหลายได้ก็ได้แต่ทำหน้างงเป็นไก่ตาแตกว่าทำไมเธอจะต้องไปช่วยคนอื่นด้วย เธอเองก็เป็ฯนักเรียนเหมือนกันไม่ใช่หรือไง ? แต่เมื่อมองทะเลสาบธรรมชาตินี่อีกทีก็ได้แต่ถอนหายใจเพราะว่าเธอมันเป็นธิดาโพไซดอนผู้หายใจใต้น้ำได้ยังไงก็ไม่ตายในน้ำอยู่แล้ว
<br><br>
&emsp;&emsp; ถ้าบุตรธิดาแห่งเทพมหาสมุทรจมน้ำตายคงอนาถาน่าดูชม
<br><br>
&emsp;&emsp; “เอ้า ๆ ก่อนที่มันจะมืดค่ำ— ไม่สิ มันไม่มีวันค่ำนี่นะ ก่อนที่มันจะนานไปมากกว่านี้รีบเริ่มวอร์มอัพกันเถอะ”
<br><br>
&emsp;&emsp; แล้วเหล่าลูกทีม(?)เมนเทอร์เจโรมก็ได้ฝึกฝนมาสเตอร์คลาส(?)เพื่อที่จะไม่ให้ดับดิ้นสิ้นอนาคตจนเข้าห้องดำ(?)ในตอนที่ต้องต่อสู้กับสัตว์อสูรใต้ผืนน้ำเริ่มด้วยการวอร์มอัพร่างกายให้อบอุ่นและยืดหยุ่นมากพอ ป้องกันการเป็นตะคริวกินขาจนต้องไปนอนพักยกใต้ทะเลสาบก่อนจะกระโดดน้ำตูมไปเริ่มว่ายน้ำสักหน่อย
<br><br>
&emsp;&emsp; ริปลีย์เดินลงไปแช่ในทะเลสาบหากเป็นครั้งก่อน ๆ ก็จะรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างราวกับว่าสายน้ำเป็นบ้านของเธอแต่ว่าตอนนี้มันเหมือนกันว่าเดินไปหน้าบ้านแล้วพบว่าประตูบ้านปิดจนไม่สามารถจะง้างออกไปได้เลย
<br><br>
&emsp;&emsp; “เมื่อไหร่จะเลิกหลับปุ๋ยซักทีนะ”
<br><br>
&emsp;&emsp; ริปลีย์คิดไว้ว่า หลังจากจบคลาสพิเศษนี้เดี๋ยวก็คงจะต้องไปคุยบ่นให้เขาฟังสักหน่อยบางทีอาจจะตื่นขึ้นมาก้ได้— มั้ง ?

<div align="center">
<br><br>โรลเพลย์คิดถึงโพไซดอน<br><br>
@God
</div>

</font>
</div>
<br><br>

<div style="text-align: center; display: block; width: 100%;">
<img src="https://i.imgur.com/bH3hmBb.png" width="200" _height="200" border="0"></div>
<br>
<br>
</div>

</b><br><br><br></div></div>

Ripley โพสต์ 2025-7-1 22:42:13

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Ripley เมื่อ 2025-7-1 22:52 <br /><br /><style>
#wis01 {
border: 0px double ;
box-shadow: #FFFFFF 1px 1px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/oucKony.jpg");
}
</style>

<style>
#wis02 {
width: 700px;
border: 0px solid ;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>

<div align="center">
<div id="wis01">
<br><br>
<div id="wis02">
<div style="height: 500px; background-image: url('https://i.imgur.com/qCski30.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -300px; margin-right: -150px; text-align: right;">
<img height="500" src="https://i.imgur.com/Kke3enc.png" border="0" alt=""></div>
<br>
<div style="margin-top: -600px; text-align: center;">
<img width="600" src="https://i.imgur.com/pIE6pSO.png" border="0" alt=""></div>

<div align="center">

<font face="TH SarabunPSK">
<b>
<span style="text-shadow: #345DA7 0px 0px 0.7px, #345DA7 0px 0px 25px, #345DA7 0px 0px 10px;">
<font color="#ffffff" size="7"> White Swan in The Ocean<br></font>
<font color="#ffffff" size="5">27th June 20252-4 PM</font>
</span>
</b>
</font></div>
<br><br>

<div style="text-align: left; display: block; width: 90%;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">

&emsp;&emsp; ริปลีย์บอกกับตัวเองว่าเธอนั้นจะไปเปลี่ยนชุดดีไหม หรือว่าจะเดินไปว่ายน้ำเล่นรอที่ทะเลสาบไปเลย
<br><br>
&emsp;&emsp; ด้วยความที่หญิงสาวไปให้อาหารฮิปโปแคมปัสนั้นทำให้ตัวเปียกไปไม่ใช่น้อย แถมยังใช้เวลานานอีกต่างหากจนล่วงเวลามาเกือบบ่ายครั้นจะไปอาบน้ำอาบท่าเปลี่ยนชุดก็ดูเหมือนว่าจะเป็นการเปลี่ยนชุดเพื่อมาเปียกใหม่มากกว่าเพราะอย่างนั้นในตอนบ่ายสองกว่า ๆ ของวันเธอเลือกที่จะเดินมาทะเลสาบเพื่อเริ่มฝึกซ้อมคนเดียวสักหน่อย
<br><br>
&emsp;&emsp; ฮิปโปแคมปัสพวกนั้นขี้หยอกใช่เล่นมีตัวที่งับมือเธอเบา ๆ แล้วลากลงน้ำจนเปียกไปทั้งตัวกว่าจะให้อาหารจนหมดก็ใช้เวลานานโขแถมต้องมาดูพวกมันว่ายน้ำเล่นจนพอใจอีกต่างหากอยากจะเครซี่…
<br><br>
&emsp;&emsp; ในเมื่อพักกล้ามเนื้อได้สักพักแม้ว่าจะเพิ่งไปออกแรงมาตลอดเช้าก็เถอะเธอจำต้องยืดเหยียดร่างกายและวอร์มอัพให้เรียบร้อยก่อนจะฝึกว่ายน้ำเพิ่มความชำนาญให้มากขึ้นถึงแม่จริง ๆ จะเป็นการฝึกใช้ทักษะอย่างการหายใจใต้น้ำก็ตามไม่รู้ว่าเธอจะต้องใช้ทักษะนี้ให้ได้นานขนาดนี้แต่สำหรับธิดาแห่งเทพสมุทรย่อมต้องไม่จมใต้คลื่นทะเลเช่นนั้นแล้วเธอต้องใช้งานมันให้ได้ดั่งหายใจบนดิน
<br><br>
&emsp;&emsp; เวลาผ่านไปเท่าไหร่ก็ไม่ทราบได้เมื่อร่างของหญิงสาวพุ่งขึ้นมาเหนือน้ำเช่นนางเงือกสาวในอนิเมชั่นดังก็ได้ยินเสียงคุ้นเคยที่ริมทะเลสาบ
<br><br>
&emsp;&emsp; “ดูเหมือนว่าจะตั้งใจฝึกฝนนะครับ คุณสวอนสัน”
<br><br>
&emsp;&emsp; “ก็แค่เปียกน้ำแล้วเลยไม่อยากไปเปลี่ยนชุดเท่านั้นแหละค่ะคุณปาร์ค”
<br><br>
&emsp;&emsp; หญิงสาวลูบหน้าไล่มวลน้ำออกมาใบหน้าหวานก่อนสักรอบก่อนจะว่ายน้ำกลับไปนั่งฝั่งอาการท้องร้องเบา ๆ นี้เองได้ประท้วงเธอแล้วว่าอยากหาอะไรรองท้องสักหน่อยเพราะว่ามื้อเที่ยงที่กินไปก็แค่ขนมปักชีสโง่ๆ แผ่นสองแผ่นเท่านั้นมือเล็กหยิบถ้วยพลาสติกที่เป็นอาหารจานด่วนอย่างบิบิมบับออกมาก่อนจะยื่นให้คนข้าง ๆ ด้วย
<br><br>
&emsp;&emsp; “ซื้อมาเกินค่ะเอาสักหน่อยไหม ?”
<br><br>
&emsp;&emsp; “โฮ่ถ้าเป็นอันนี้ไม่ปฏิเสธเลย”
<br><br>
&emsp;&emsp; ภาพในวันนี้เลยซ้อนทับกับวันก่อนไปโดยปริยายเปลี่ยนเพียงสถานที่นั่งไม่ใช่สระน้ำที่บ้านเป็นริมทะเลสาบ และในมือถือถ้วยบิบิมบับกันคนละถ้วยแทนมือเล็กไม่รอช้าแกะพลาสติกคลุมหน้าถ้วยกับช้อนมาตักกินเคี้ยวตุ้ย
<br><br>
&emsp;&emsp; “วันนี้ไปทะเลมาใช่ไหม ?”
<br><br>
&emsp;&emsp; “ใช่ค่ะรู้ได้ไง ?”
<br><br>
&emsp;&emsp; “ได้กลิ่นทะเลน่ะ”
<br><br>
&emsp;&emsp; “จมูกคุณดีจังนะ”
<br><br>
&emsp;&emsp; “จะบอกว่าเหมือนตัวขนสักก้อนก็บอกมาเถอะ”
<br><br>
&emsp;&emsp; ไร้เสียงตอบมีเพียงเสียงหัวเราะของริปลีย์ที่หลุดออกมาเป็นคำยืนยันว่าเธอเองก็คิดไปในแนวทางเดียวกันว่าในหัวของเธอคิดว่าเขาเหมือนตัวอะไรกันแน่
<br><br>
&emsp;&emsp; “แล้ววันนี้รู้สึกอะไรจากทะเลได้ไหม”
<br><br>
&emsp;&emsp; “ไม่ได้เลย…”
<br><br>
&emsp;&emsp; เป็นสิ่งที่เหล่าบุตรธิดาของเทพแห่งท้องทะเลต้องเผชิญหน้ากับการเงียบหายของบิดาบังเกิดเกล้าริปลีย์ที่ดำผุดดำว่ายใต้ท้องทะเลธรรมชาติก็ไร้เสียงผู้ใดกระซิบหาหรือไร้ความรู้สึกโอบล้อยกายใดทั้งนั้นราวกับว่าผู้คุ้มครองหายไปที่ไหนสักแห่ง
<br><br>
&emsp;&emsp; “สักวันคงจะรู้สึกได้แหละ” เจโรมเอ่ยก่อนจะยื่นมือมาขอถ้วยบิบิมบับในมือของหญิงสาวข้างกายเพื่ออาสาเอาไปทิ้งให้ตอบแทนที่เลี้ยงบิบิมบับของชอบ “เตรียมตัวเถอะได้เวลาเรียนแล้ว”
<br><br>
&emsp;&emsp; “ค่า เมนเทอร์พี่ลูกเจ—”
<br><br>
&emsp;&emsp; แล้วหลังจากนั้นการเรียนฝึกว่ายน้ำในทะเลสาบอีกครั้งก็เกิดขึ้นคราวนี้เพื่อน ๆ ร่วมคลาสพิเศษทุกคนดูคล่องกันมากกว่าเดิมเยอะเชียวจนไม่ต้องมาคอยจับตาดูอีกแรงให้เสียเวลาด้วยความที่พอคล่องแคล่วแล้วจะให้ว่ายไปว่ายมาก็ยังไงยังไงอยู่เจโรมจึงบอกว่าให้แข่งกันว่ายน้ำไปกลับจากต้นไม้ต้นหนึ่งไปอีกต้นที่เขาเดินไปทำสัญญลักษณ์เอาไว้
<br><br>
&emsp;&emsp; ไกลใช่เล่นแฮะ
<br><br>
&emsp;&emsp; เมื่อสัญญาณการแข่งขันเริ่มขึ้น ริปลีย์ก็เริ่มดีดตัวว่ายน้ำท่าฟรีสไตล์พุ่งไปยังจุดหมายและถีบตัวกลับให้ไวที่สุดผลของการว่ายน้ำนี้ค่อนข้างเอกฉันท์อย่างน่าประหลาดอยู่พอควรว่าเด็กบ้านโพไซดอนมันก็ต้องชนะอยู่แล้วไหม—
<br><br>
&emsp;&emsp; “แล้วรางวัลล่ะ ?”
<br><br>
&emsp;&emsp; เจโรมหัวเราะร่าอย่างสดใสด้วยใบหน้าหล่อเหลาของคนที่ขึ้นชื่อว่าไอดอลคนหนึ่ง “ความภูมิใจไงล่ะริปลีย์เด็กบ้านโพไซดอนอย่างเรา ๆ มันก็ต้องว่ายน้ำเก่งเป็นเลิศอยู่แล้วใช่ไหมล่ะ ?”
<br><br>
&emsp;&emsp; บัดซบจริง ไม่น่าจริงจังไปเลย

<br><br><div align="center">
ให้ บิบิมบับ เจโรม ปาร์ค ซึงยอน<br>
ให้สิ่งที่ชอบที่สุดกับ NPC จะได้รับ +20 แต้มมิตรภาพ<br><br>โรลเพลย์คิดถึงโพไซดอน<br><br>

@God
</div>

</font>
</div>
<br><br>

<div style="text-align: center; display: block; width: 100%;">
<img src="https://i.imgur.com/bH3hmBb.png" width="200" _height="200" border="0"></div>
<br>
<br>
</div>

</b><br><br><br></div></div>

Red โพสต์ 2025-7-3 16:04:05

เวลา 9:00-11:00 น. วันที่ 3/7/2568

วันนี้ตัวของ red เขานั้นได้เดินทางมายัง ทะเลสาปกลางค่าย เพื่อ ที่เขาจะเรียนและศึกษาภาษากรีก
เพื่อที่จะทำให้เขาอ่านหนังสือรู้เรื่องขึ้นมาบ้างเพราะเขาอ่านภาษากรีกไม่ค่อยออกเป็นผลมาจากโรคของเขา

ซึ่งเมื่อเขาเรียนจริงๆเขากลับเรียนรู้ได้อย่างรวดเร็วอย่างแปลกประหลาด
เขาเริ่มค่อยๆคำต่างๆจากคำที่เข้าใจง่ายสู่ประโยคนั้นแต่ตอนนี้เขายังสามารถเขาใจได้เพียงแค่บางส่วนไม่ใช่ทั้งหมด
ซึ่งหลังจากนั้นเขาก็ได้เรียนและทำแบบฝึกหัดตามที่อาจารยืได้สอนจนหมดคาบในที่สุด
https://i.postimg.cc/VLh0XMvY/images.jpg
รางวัลเข้าชั้นเรียนวิชา GK (1/4) : +10 EXP, ความกล้า +20

Ripley โพสต์ 2025-7-4 01:53:29

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Ripley เมื่อ 2025-7-4 01:54 <br /><br />
<style>
#wis01 {
border: 0px double ;
box-shadow: #FFFFFF 1px 1px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/oucKony.jpg");
}
</style>

<style>
#wis02 {
width: 700px;
border: 0px solid ;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>

<div align="center">
<div id="wis01">
<br><br>
<div id="wis02">
<div style="height: 500px; background-image: url('https://i.imgur.com/qCski30.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -300px; margin-right: -150px; text-align: right;">
<img height="500" src="https://i.imgur.com/Kke3enc.png" border="0" alt=""></div>
<br>
<div style="margin-top: -600px; text-align: center;">
<img width="600" src="https://i.imgur.com/pIE6pSO.png" border="0" alt=""></div>

<div align="center">

<font face="TH SarabunPSK">
<b>
<span style="text-shadow: #345DA7 0px 0px 0.7px, #345DA7 0px 0px 25px, #345DA7 0px 0px 10px;">
<font color="#ffffff" size="7"> White Swan in The Ocean<br></font>
<font color="#ffffff" size="5">3rd July 20259 AM</font>
</span>
</b>
</font></div>
<br><br>

<div style="text-align: left; display: block; width: 90%;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">

&emsp;&emsp;ในตอนเก้าโมงเช้าที่ก็เช้าตลอดอยู่แล้วจะมีคาบเรียนที่ทะเลสาบ
<br><br>
&emsp;&emsp; วิชาศึกษาภาษาโบราณของเหล่าทวยเทพและบรรพบุรุษ— หรือที่เด็กในค่ายต่างพูดกันว่า “คลาสบ่นของเทพ”
<br><br>
&emsp;&emsp; ขอร้องนะเธอไม่ใช่เด็กนักเรียนที่เรียนเก่งอะไรนัก ทั้งชีวิตตั้งแต่เด็ก ๆ ทุ่มเทให้กับบัลเลต์จนครูที่โรงเรียนกราบกรานให้เธอเข้าสอบทุกครั้งเป็นอย่างน้อยเรื่องงานต่าง ๆ ก็ตามส่งเอาอีกทีหนึ่งได้แต่ตอนนี้การทัวร์บัลเลต์ของเธอมันจบไปเป็นที่เรียบร้อยตั้งแต่ที่โดนฮาร์ปี้มาเซย์เฮลโหลทักทายจนต้องเอารถโหม่งโกดังเก็บของกลางเถียงนา—อันที่จริงที่น่าขนลุกไม่ใช่ฮาร์ปี้นักหรอกการที่ต้องเดาอารมณ์คุณนายสวอนสันต่างหาก นรกสุด ๆ
<br><br>
&emsp;&emsp; “เอาล่ะได้เวลาเรียนแล้วเด็ก ๆ ”
<br><br>
&emsp;&emsp; ในวิชานี้เป็นวิชาที่เรียนกับรีเบคก้า แม็กเคลนบรรยากาศการเรียนใกล้ทะเลทราบนี้เองช่างวิวดีจนรู้สึกว่าต้องมานั่งเรียนวิชาการมันก็น่าเสียดายไป
<br><br>
&emsp;&emsp; ทำเอานึกถึงฝันสักฝันฝันที่โลกทั้งใบช่างสงบราวกับอยู่ในสวนอีเดน ร่างของเธอที่กำลังหมุนตัวบนพ้อยต์ชูก่อนจะจมลงในทะเลสาบ ความฝันมันจบเท่านั้น
<br><br>
&emsp;&emsp; ริปลีย์นั่งเงียบอยู่ที่ขอบศาลา ลมเย็นจากทะเลสาบพัดไล้ปลายผมสีเข้มของเธอคล้ายเส้นเชือกป่านเปียกน้ำ กลิ่นไอของสายน้ำแผ่วบางลอยปะทะจมูก
<br><br>
&emsp;&emsp;"ที่นี่ เราไม่ได้เรียนภาษา เราเรียนวิธีอ่านโชคชะตา" รีเบคก้าเอ่ยพร้อมโยนเหรียญดรักม่าขึ้นลง “ก่อนอื่นพวกเธอคงสงสัยใช่ไหมว่าเราต้องเรียนไปทำไมแน่นอนว่าเรื่องพวกนี้ไม่เสียเปล่า เรามาทำให้ตัวอักษรกรีกโบราณไม่ใช่แค่สัญลักษณ์ที่ต้องท่องจำ แต่เป็นเครื่องมือสำหรับไขปริศนาและสร้างโอกาสที่จะหล่อนทับตอนไหนก็ไม่รู้กันดีกว่า”
<br><br>
&emsp;&emsp; “อย่างแรกตัวอักษรกรีกมีอะไรบ้างมาดูกัน— Α (อัลฟ่า) คือการเริ่มต้น... Ω (โอเมก้า) คือจุดสิ้นสุด”
<br><br>
&emsp;&emsp; แผ่นศิลามากมายที่สลักสัญลักษณ์ของตัวอักษรกรีกนั้นเป็นอุปกรณ์ประกอบการเรียนการสอนที่ทำให้เห็นภาพอย่างดีเธออธิบายเชื่มโยงของแต่ละตัวอย่างคล่องแคล่วทำเอาเธอคิดว่าก็สมแล้วที่เป็นคุณครูสอรภาษาตัวอักษรที่เป็นตัว ๆ คำ ๆ และมีความเชื่อมโยงมากมาย
<br><br>
&emsp;&emsp; “และแน่นอนว่าอย่างน้อย ๆ ก็คงจะต้องเคยเห็นชื่อพ่อแม่ของพวกเธอมาแล้วใช่ไหมงั้นเอาแบบนี้ก็แล้วกัน มาแข่งกันประกอบชื่อเทพเจ้าจากแผ่นกระเบื้องตัวอักษรกรีก ใครต่อได้เร็วที่สุดจะได้ "เครื่องรางนำโชค" ประจำคาบไป”
<br><br>
&emsp;&emsp; ไฟการแข่งขันมันลุกโชนริปลีย์ที่ฟังพอผ่านก็ขยับตัวนั่งหลังตรงแล้วหยิบศิลาอักษรมาต่อชื่อของบิดาบังเกิดเกล้าที่เพิ่งจะได้ฤกษ์รู้สึกถึงกันไม่นานมานี้นี่เอง
<br><br>
&emsp;&emsp; Ποσειδῶν
<br><br>
&emsp;&emsp; ส่งงานจบปิ๊งขอรับเครื่องรางนำโชคไปก็แล้วกันนะ

<br><br><div align="center">
รางวัลเข้าชั้นเรียน (แนบโรล): +10 EXP<br><br>
@God
</div>

</font>
</div>
<br><br>

<div style="text-align: center; display: block; width: 100%;">
<img src="https://i.imgur.com/bH3hmBb.png" width="200" _height="200" border="0"></div>
<br>
<br>
</div>

</b><br><br><br></div></div>

Ripley โพสต์ 2025-7-6 02:58:07

Axel โพสต์ 2025-7-17 21:27:00

<div class="amn-body" style="--color:#bbbbbb">
<div class="amn-wrap"><div class="amn-img">
<img src="https://i.postimg.cc/5y35JY1J/2.png"></div>
<div class="amn-imc"><img src="https://i.postimg.cc/VLWZsv4d/1.png"></div>
<div class="amn-title">A. Mikailov</div><div class="amn-lyric">power of calculated luck</div>
<span class="cp cp-target-o"></span>

<div class="amn-quote">To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel
</div>
<div class="amn-texto"><font face="Kanit"><font size="2">
<p style="text-align: left;">17.07.2025 | 08:00 AM</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">หลังจากที่ออกมาจากบ้านใหญ่, แอ็กเซลไม่ได้กลับไปยังเคบินหรือลานฝึกซ้อม เป้าหมายต่อไปของเขาคือสถานที่เรียนรู้ที่สำคัญที่สุดในค่าย—คลาสภาษากรีกโบราณ</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เขาเลือกที่จะเข้าคลาสภาษากรีกโบราณที่จัดขึ้นริมทะเลสาบ มันไม่ใช่แค่การเติมเวลาว่าง แต่เป็นความจำเป็นทางยุทธศาสตร์ เขารู้ดีว่าคลังความรู้ที่แท้จริงของโลกใบนี้—ประวัติศาสตร์, เวทมนตร์, และคำพยากรณ์—ส่วนใหญ่ถูกบันทึกไว้ด้วยภาษาโบราณนี้ การไม่แตกฉานในภาษากรีกก็ไม่ต่างอะไรกับการมีห้องสมุดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกแต่กลับไม่มีกุญแจเข้าไป</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">บรรยากาศริมทะเลสาบในยามเช้าสงบและงดงาม, แสงแดดสะท้อนผิวน้ำเป็นประกายระยิบระยับ, ลมเย็นๆ พัดโชยมาเป็นระยะ แต่บุตรแห่งไทคีไม่ได้สนใจความงามนั้น สายตาของเขากำลังมองหาผู้สอน—พี่สาวต่างบิดาที่เขาไม่เคยพบหน้า, รีเบคก้า แม็กเคลน</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เขาไม่รู้ว่าหล่อนเป็นคนเช่นไร, แต่ในโลกของเขา, ครอบครัวคือตัวแปรที่ซับซ้อนและอันตรายที่สุดเสมอ การทำความรู้จักหล่อนคือการเก็บข้อมูล, คือการประเมินพันธมิตรหรือศัตรูคนใหม่</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เธอคือทุกสิ่งที่เขาร่ำลือกันจริงๆ หญิงสาวผู้มีรอยยิ้มเจิดจ้าและความมั่นใจที่แผ่ออกมาเป็นรัศมี, ดึงดูดทุกสายตาให้จับจ้องไปที่เธอราวกับถูกสะกดจิต มันไม่ใช่แค่ความงาม, แต่มันคือเสน่ห์ที่เปี่ยมด้วยพลัง, เป็นความสามารถในการโน้มน้าวใจคนที่ฝังลึกอยู่ในสายเลือด</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เธอไม่ได้เริ่มคลาสด้วยการทักทายที่น่าเบื่อ แต่กลับโยนเหรียญดรักม่าทองคำเล่นในมืออย่างชำนาญ, แสงแดดสะท้อนกับโลหะจนเป็นประกายวูบวาบ </p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;"><font color="#fffacd">"ที่นี่, เราไม่ได้เรียนภาษา"</font> เธอประกาศด้วยน้ำเสียงที่ทั้งเป็นกันเองและทรงอำนาจ </p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;"><font color="#fffacd">"เราเรียนวิธีอ่านโชคชะตา"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">แอ็กเซลยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย—เป็นสไตล์ที่ฉูดฉาด, แต่เขาก็ยอมรับในปรัชญาของมัน</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;"><font color="#fffacd">"ตัวอักษรไม่ใช่แค่สัญลักษณ์ที่ต้องท่องจำ" รีเบคก้ากล่าวต่อ, เธอใช้กิ่งไม้ขีดตัวอักษรกรีกลงบนพื้นดินที่ชื้น "Α (อัลฟ่า) คือการเริ่มต้น…ของทุกเกมที่คุณจะเล่น และ Ω (โอเมก้า) คือจุดสิ้นสุด…ของคู่ต่อสู้ของคุณ" เธอเชื่อมโยงภาษาเข้ากับอำนาจ, กลยุทธ์, และโชคชะตา—เป็นแนวคิดที่เขาเข้าใจเป็นอย่างดี "ใครที่รู้จักคำศัพท์เยอะกว่า ก็เหมือนมีไพ่ในมือเยอะกว่า"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">จากนั้น, การแนะนำตัวอักษรที่เหลือก็เริ่มต้นขึ้น, แต่ไม่ใช่ในรูปแบบที่น่าเบื่อ</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;"><font color="#fffacd">"Τ (เทา)…เสียงของมันคือจุดเริ่มต้นของชื่อแม่ฉัน… Τύχη (ไทคี)…จุดเริ่มต้นของโชคชะตา...Υ (อัปไซลอน)…เหมือนทางแยกบนถนน, เหมือนการตัดสินใจที่ต้องเลือก..Χ (ไค)…คือสิ่งที่ซ่อนอยู่, คือศักยภาพที่ยังไม่ถูกค้นพบ...Η (อีต้า)…คือแสงอาทิตย์, คือความกระจ่างแจ้ง…เหมือนชื่อของ Ἥλιος (เฮลิออส)...Ε (เอปไซลอน)…คือสาร, คือข้อความ… ἐπιστολή (เอพิสโตเล), จดหมายที่เฮอร์มีสต้องนำไปส่ง...Ρ (โร)…คือการไหล… ῥέω (เรโอ), เหมือนสายน้ำที่ไม่เคยหยุดนิ่ง  ...Μ (มิว)…คือ μῦθος (มีธอส)…คือตำนาน, คือเรื่องเล่าที่สร้างโลกของเราขึ้นมา...Σ (ซิกม่า)…คือผลรวมของทุกสิ่ง, คือบทสรุปของสมการ...Π (พาย)…คือเสาหลัก, เหมือนเสาในวิหาร...Ο (โอไมครอน)…คือวงกลมที่สมบูรณ์แบบ, เหมือนดวงอาทิตย์ที่อพอลโลขับเคลื่อน...Λ (แลมบ์ดา)…คือลำแสง, คือความรู้ที่ส่องลงมาจากเบื้องบน...Ν (นิว)…คือ νίκη (นีเก)…คือชัยชนะที่ทุกคนปรารถนา"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;"><font color="#fffacd">"เอาล่ะ, เมื่อรู้จักไพ่ในมือกันแล้ว…ก็ถึงเวลาลงสนามจริง"</font> รีเบคก้าประกาศพร้อมกับวางแผ่นกระเบื้องสลักตัวอักษรกรีกลงบนพื้นหญ้า <font color="#fffacd">"เกมนี้เรียกว่า 'เกมต่ออักษรเทพเจ้า'" </font>เธอประกาศ<font color="#fffacd"> "ฉันจะให้พวกเธอแข่งกันประกอบชื่อเทพเจ้าสามองค์จากแผ่นกระเบื้องพวกนี้ ใครต่อได้เร็วที่สุดและถูกต้องทั้งหมด..."<br><br>"จะได้ 'เครื่องรางนำโชค' ประจำคาบนี้ไป!"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">แอ็กเซลมองไปยังกองกระเบื้องตัวอักษรที่ปะปนกันอยู่ ในขณะที่คนอื่นๆ เริ่มขมวดคิ้วและพยายามนึกชื่อเทพเจ้า สมองของเขากลับทำงานอย่างรวดเร็วและเยือกเย็น...สามเทพเจ้า…มันน่าจะเป็นเทพเจ้าองค์สำคัญ…</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">แล้วเขาก็เห็นมัน—รูปแบบที่ซ่อนอยู่ในความวุ่นวาย คำใบ้ที่ถูกวางไว้อย่างแนบเนียน ราวกับความบังเอิญ</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เขาขยับทันที ปลายนิ้วของเขาเคลื่อนไหวด้วยความแม่นยำ, คัดแยกตัวอักษรที่ต้องการออกมาอย่างรวดเร็ว เขาไม่ได้เป็นดิสเล็กเซียที่ช่วยให้เรียนภาษากรีกได้ไว แต่เขามีความจำเป็นเป็นเลิศ สมองบันทึกข้อมูลสำคัญที่รีเบคก้าสอนไว้แล้ว</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">Τ…ύ…χ…η — <b>ΤΥΧΗ</b> (ไทคี)</p><p style="text-align: left;">มารดาของเขา, ผู้คุมกฎของเกมทั้งหมด</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">Ἑ…ρ…μ…ῆ…ς — <b>ΕΡΜΗΣ</b>  (เฮอร์มีส)</p><p style="text-align: left;">เจ้าของคทาปีกหัก, ชิ้นส่วนสำคัญของคำพยากรณ์</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">Ἀ…π…ό…λ…λ…ω…ν — <b>ΑΠΟΛΛΩΝ</b> (อพอลโล่)</p><p style="text-align: left;">เทพเจ้าผู้อยู่เบื้องหลังนักพยากรณ์และทุกคำใบ้ที่ได้รับ</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เขานั่งนิ่ง, รอให้คนอื่นสังเกตเห็นผลงานของเขา ไม่กี่วินาทีต่อมา, รีเบคก้าก็หันมามอง, ดวงตาของเธอเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยด้วยความประทับใจ ก่อนจะตามมาด้วยรอยยิ้ม</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;"><font color="#fffacd">"ดูเหมือนว่าเราจะได้ผู้ชนะแล้ว" </font>เธอกล่าว, เดินเข้ามาหยิบเครื่องรางชิ้นเล็กๆ ออกมาจากกระเป๋า—เหรียญทองสัมฤทธิ์ที่เก่าแก่และดูธรรมดา ไม่ได้สลักลวดลายใดๆ—แล้วยื่นให้เขา</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">บุรุษชาวรัสเซียรับเหรียญทองสัมฤทธิ์นั้นมา ปลายนิ้วของเขาสัมผัสกับผิวโลหะที่เรียบและเย็น มันเป็นเพียงเหรียญธรรมดาๆ แต่ในโลกที่สัญลักษณ์มีความหมายมากกว่าตัวตน, เขารู้ดีว่ามันคือเครื่องหมายของการยอมรับ—การเปิดตาเดินครั้งแรกในเกมที่ซับซ้อนระหว่างเขากับพี่สาวต่างบิดาคนนี้ <font color="#add8e6">"ขอบคุณครับ"</font> เขาเอ่ยเรียบๆ, ไม่ได้แสดงความดีใจออกมาเกินพอดี</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เมื่อคลาสเรียนสิ้นสุดลงและเหล่าเดมิก็อดคนอื่นๆ เริ่มทยอยแยกย้ายกันไป, บ้างก็ยังคงบ่นอุบอิบเรื่องความยากของเกม, แอ็กเซลกลับยังคงนั่งอยู่ที่เดิม, รอคอยจังหวะที่เหมาะสม เขาปล่อยให้ความวุ่นวายจางหายไป, เหลือเพียงเสียงลมที่พัดผ่านใบไม้</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">รีเบคก้ากำลังเก็บแผ่นกระเบื้องตัวอักษรกลับเข้าถุงผ้า, การเคลื่อนไหวของเธอดูผ่อนคลายแต่ก็เปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ แอ็กเซลจึงลุกขึ้นเดินเข้าไปหาเธออย่างเงียบๆ</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;"><font color="#add8e6">"คุณมีเวลาสักครู่ไหมครับ?"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">หญิงสาวเงยหน้าขึ้น, รอยยิ้มยังคงประดับอยู่บนใบหน้า "สำหรับน้องชายคนใหม่ที่เพิ่งชนะเกมแรกของฉันไป? แน่นอนสิ มีอะไรให้ช่วยรึเปล่า?"</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;"><font color="#add8e6">"ผมต้องการคำแนะนำ"</font> ผู้สืบทอดของตระกูลมิคาอิลอฟกล่าวอย่างตรงไปตรงมา, ไม่มีการอ้อมค้อม <font color="#add8e6">"ผมเพิ่งได้รับคำพยากรณ์"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">แววตาของรีเบคก้าฉายประกายของความสนใจขึ้นมาทันที, แต่ก็ไม่มีร่องรอยของความตกใจ <font color="#fffacd">"ยินดีต้อนรับสู่สโมสร</font><font color="#add8e6">"</font> เธอกล่าวกลั้วหัวเราะเบาๆ <font color="#fffacd">"แล้วมันว่ายังไงล่ะ?"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เขาทวนคำพยากรณ์ให้เธอฟังอย่างคร่าวๆ, เน้นไปที่ความคลุมเครือและสัญลักษณ์ที่ซับซ้อน</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">รีเบคก้าฟังอย่างตั้งใจ, นิ้วเคาะที่คางเบาๆ<font color="#fffacd"> "น่าสนใจ...แต่ต้องขอโทษด้วย, ฉันไม่รู้ความหมายเฉพาะเจาะจงของมันหรอก"</font> เธอยอมรับอย่างตรงไปตรงมา <br><font color="#fffacd"><br>"คำพยากรณ์ของแต่ละคนก็เหมือนลายนิ้วมือ, มันถูกสร้างมาเพื่อคนคนนั้นโดยเฉพาะ"</font>เธอหยุดไปชั่วครู่, มองลึกเข้าไปในดวงตาของเขา <font color="#fffacd">"แต่จากประสบการณ์ของฉันนะ...มีกฎอยู่ไม่กี่ข้อที่ใช้ได้กับทุกภารกิจ"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;"><font color="#fffacd">"หนึ่ง: คำพยากรณ์คือแผนที่, ไม่ใช่กรงขัง มันบอกจุดหมายปลายทาง, แต่ไม่ได้บอกทุกโค้งทุกเลี้ยวที่เธอต้องเจอระหว่างทาง อิสระในการเลือกเส้นทางยังเป็นของเธอเสมอ"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;"><font color="#fffacd">"สอง: มองหาช่องโหว่ พวกเทพเจ้าน่ะชอบเล่นคำเป็นชีวิตจิตใจ คำทุกคำในคำพยากรณ์มีความหมายสองแง่สามง่ามได้เสมอ อย่าเชื่อแค่ความหมายแรกที่ผุดขึ้นมาในหัว"</font></p><p style="text-align: left;"><font color="#fffacd"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#fffacd">"และสาม...ซึ่งสำคัญที่สุด"</font> เธอเน้นเสียง <font color="#fffacd">"เพื่อนร่วมทีมคือไพ่ในมือที่สำคัญที่สุดของเธอ อย่าเลือกคนที่เก่งที่สุด, แต่เลือกคนที่เธอต้องการจริงๆ บางครั้งคนที่ดูเหมือนอ่อนแอที่สุดอาจจะเป็นไพ่โจ๊กเกอร์ที่พลิกเกมได้ทั้งกระดาน"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">บุตรแห่งโชคชะตารับฟังทุกคำพูด, ประมวลผลมันเข้ากับข้อมูลที่เขามีอยู่แล้ว มันคือคำแนะนำที่จับต้องได้, เป็นตรรกะเชิงปฏิบัติ, ไม่ใช่คำปลอบใจที่ไร้ความหมาย มันมีค่ามากกว่าที่เธอจะรู้</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;"><font color="#add8e6">"ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับ"</font> เขาพยักหน้าให้เธอ, รอยยิ้มที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าครั้งนี้จริงใจกว่าครั้งก่อน <font color="#add8e6">"มันช่วยได้มาก"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;"><font color="#fffacd">"โชคดีนะ น้องชาย"</font> รีเบคก้าตบไหล่เขาเบาๆ<font color="#fffacd"> "และจำไว้...ในเกมของเรา, โชคไม่ได้มาจากการรอ, แต่มาจากการสร้างมันขึ้นมาเอง"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">แอ็กเซลหมุนตัวเดินจากมา, เหรียญทองสัมฤทธิ์ในกระเป๋ากางเกงให้ความรู้สึกหนักอึ้งกว่าเดิม</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">กระดานถูกกางออกแล้ว, ผู้เล่นคนสำคัญบางส่วนก็ปรากฏตัวขึ้น, และเขาก็เพิ่งได้รับคำแนะนำจากหนึ่งในผู้เล่นที่มีประสบการณ์</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">ตาเดินต่อไป...คือการรวบรวมไพ่ในมือของเขาให้ครบ</p><p><br></p><p>
<br>

</p><div align="center">
<img src="https://static.vecteezy.com/system/resources/thumbnails/012/634/800/small_2x/art-deco-outline-stroke-in-golden-color-for-classy-and-luxury-style-premium-vintage-line-art-design-element-free-png.png" width="300" border="0" style="filter: grayscale(100%);"><br><br><div align="center">คลาสกรีกโบราณ  (1/6)<br>เข้าชั้นเรียน: +10 EXP และ +5 ความกล้า</div><div align="center">พูดคุยกับรีเบคก้า แมกเคลน<br><div align="center">น้ำหอมบุรุษ: เลขไบต์ 2 4 6 8 +2 โบนัสพิเศษ</div><div><br></div></div><div><br></div></div>

</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<div class="amn-tags">
<em class="amn-tag">Power</em>
<em class="amn-tag">Money</em>
<em class="amn-tag">Game</em> <em class="amn-tag">Music</em><div class="amn-tt">CABIN 19</div></div>
</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2"><a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt">@Hye Ri</a></font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Kanit'); Kanit {font-family: 'Kanit';} </style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css">

<style>
.amn-body br {
display: none;
}
.amn-texto br {
display: block;
}
.amn-body {
margin: 10px auto;
background: #171717;
width: 550px;
padding: 25px;
border-radius: 10px;
color: #aaa;
font: 12px Hind;
line-height: 18px;
text-align: justify;
}
.amn-wrap {
background: #1a1a1a;
border-radius: 10px;
overflow: hidden;
border-top: 15px solid #131313;
position: relative;
}
.amn-img {
width: 550px;
height: 150px;
display: block;
position: relative;
overflow: hidden;
}
.amn-img:before {
content: "";
display: block;
width: 550px;
height: 150px;
position: absolute;
background: #000;
mix-blend-mode: color;
}
.amn-img:after {
content: "";
display: block;
width: 550px;
height: 150px;
position: absolute;
background: var(--color);
top: 0;
mix-blend-mode: multiply;
}
.amn-imc {
border: 10px solid #0a0a0a;
width: 100px;
height: 100px;
position: absolute;
top: 50px;
right: 10px;
outline: 1px solid #0a0a0a;
outline-offset: 4px;
z-index: 10;
}
.amn-title {
font: 80px "Abril Fatface";
color: #d0d0d0;
margin-top: -100px;
z-index: 10;
position: relative;
padding: 20px;
text-shadow: #000 2px 2px 0;
}
.amn-lyric {
text-transform: uppercase;
font-size: 10px;
letter-spacing: 10px;
padding: 20px;
margin-top: -60px;
position: relative;
z-index: 20;
text-align: right;
width: 390px;
text-shadow: #000 1px 1px 0;
color: #f0f0f0;
}
.amn-texto {
padding: 50px;
margin: 50px 20px 20px;
position: relative;
z-index: 30;
background: #131313;
}
.amn-body span {
color: #0a0a0a;
font-size: 20px;
background: var(--color);
clip-path: polygon(
50% 0%,
100% 0,
100% 35%,
100% 55%,
100% 100%,
50% 84%,
0 100%,
0 57%,
0 37%,
0 0
);
width: 20px;
height: 30px;
display: block;
padding: 20px;
color: #fff;
font-size: 20px;
position: relative;
float: left;
margin: -10px 0 0 20px;
z-index: 50;
position: relative;
opacity: 0.6;
}
.amn-quote {
background: #0f0f0f;
margin: -10px 20px -30px 100px;
border: transparent solid 20px;
padding: 0 10px;
height: 30px;
overflow: hidden;
font: bold 10px Rajdhani;
text-transform: uppercase;
line-height: 1.5;
color: FFFFFF;
}

.amn-tag {
font: bold 8px Poppins;
background: #151515;
padding: 10px;
color: #fdfafa;
margin: 5px 5px 0 0;
border-radius: 5px;
}
.amn-tag:hover {
background: #d0d0d0;
}
.amn-tags {
margin: 20px;
}
.amn-tt {
float: right;
color: #d0d0d0;
font: bold 60px Poppins;
margin-top: -45px;
letter-spacing: -5px;
}
a.hr-credt {
text-decoration: none;
float: right;
padding: 10px 0;
color: #a0a0a0;
text-transform: uppercase;
position: relative;
top: -5px;
font: 10px calibri;
}
</style>

</font></font>

Nymeria โพสต์ 2025-7-18 08:36:14

Axel โพสต์ 2025-7-21 23:04:36

Ripley โพสต์ 2025-7-22 00:47:55

หน้า: 1 2 3 4 [5] 6 7

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver