Ripley
โพสต์ 2025-7-9 00:51:48
<style>
#RIPS01 {
border: 0px double ;
width: 800px;
box-shadow: #FFFFFF 1px 1px 1em;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/f25a4e8ff181d79718c5abdd2ed2e4a3c100365011933-ZMDY1F_fw658webp.png");
}
</style>
<style>
#RIPS02 {
width: 75%;
border: 0px solid ;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<style>
#RIPS03 {
width: 63%;
border: 0px solid ;
padding: 50px;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<div align="center">
<div id="RIPS01">
<br><br>
<div id="RIPS02">
<div style="height: 400px; background-image: url('https://i.imgur.com/qCski30.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -250px; margin-right: -150px; text-align: right;">
<img height="500" src="https://i.imgur.com/Kke3enc.png" border="0" alt=""></div>
<br>
<div style="margin-top: -600px; text-align: center;">
<img width="600" src="https://img2.pic.in.th/pic/a8bbb7fc2cffd96a10b216e5f77bbe88.png" border="0" alt=""></div>
<div align="center">
<font face="TH SarabunPSK">
<b>
<span style="text-shadow: #345DA7 0px 0px 0.7px, #345DA7 0px 0px 25px, #345DA7 0px 0px 10px;">
<font color="#ffffff" size="7"> White Swan in The Ocean<br><br> Unlock The Power</font><br>
<font color="#ffffff" size="5">8th July 2025 7.30 PM</font>
</span>
</b>
</font></div>
<br><br>
<div style="text-align: left; display: block; width: 90%;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
  เมื่อร่างเล็กได้อาบน้ำชำระร่างกายให้เรียบร้อยแล้วก็ถึงเวลาเอนหลังพักผ่อนริปลีย์ในชุดนอนนั้นเดินมานั่งเล่นที่โถงกลางบ้านพักดวงตาเล็กเลื่อนมองรอบกายก่อนที่จะหยุดที่รูปปั้นของผู้เป็นพ่อบังเกิดเกล้าโพไซดอน
<br><br>
   ริปลีย์เดินตรงไปยังรูปปั้นของเขาจ้องมองอยู่พักหนึ่งเชียวก็คิดขึ้นได้ว่าจะเล่าเรื่องนี้ให้เขาฟังดีไหมแม้ว่านี่จะไม่ใช่เตาไฟก็เถอะ—
<br><br>
   ถ้าได้ยินก็คือได้ยินไม่ได้ยินก็ถือว่าระบายความในใจก็แล้วกัน
<br><br>
   “วันนี้ได้ฆ่ามอนสเตอร์เป็นครั้งแรกล่ะค่ะ” เสียงหวานของบัลเลรีน่าสาวเอ่ยขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ “น่าทึ่งที่ก่อนห้านี้เอาแต่วิ่งหนีแท้ ๆ แต่พอต้องทำใจเผชิญหน้ากับมันกลับได้รู้ว่าการปลิดชีพสิ่งมีชีวิตมันง่ายดายขนาดเลยเชียว”
<br><br>
   เธอกลัวว่าวันหนึ่งจะเป็นแบบนั้นเป็นสิ่งมีชีวิตด่อนแอที่ถูกผู้แข็งแกร่งดับลมหายใจแต่ก็กลัวตัวเธอที่นิ่งเฉยกับการคร่าชีวิตได้มากขนาดนี้
<br><br>
   “ไม่ฆ่าก็ถูกฆ่าสินะคะ”
<br><br>
   มือเล็กยื่นไปวางที่ฝ่ามือของรูปปั้นโพไซดอนเบา ๆ หลังตาลงเพื่อรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่หลั่งไหลเข้ามา
<br><br>
   ราวกับว่าในวันที่เธอได้ก้าวข้ามความอ่อนแอครั้งแรกมีพ่อของเธอคอยอวยพรอยู่ไม่ห่างกาย
<br><br><div align="center"> <br><br><img src="https://i.imgur.com/bH3hmBb.png" width="200" _height="200" border="0"></div><br>
</font>
</div>
<div style="margin-top: -550px; "><div style="height: 800px; background-image: url('https://img2.pic.in.th/pic/2fdb742eac38e9e7ea5730ff1b25b4e4fd521a82fcaac-AzsWKK_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div>
<br><br>
<div id="RIPS03">
<div style="text-align: left;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
<br><br>
ปลดล็อก เซ็นเชอร์น้ำ <br> ใช้ตื่นรู้ 2 แต้ม <br><br>
@God
</font></div></div>
<div style="margin-top: -100px; "><div style="height: 200px; background-image: url('https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/5720a3b19bcc91d47431705002cb55aebdda1a8f2df0-jXF7du_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div></div>
Ripley
โพสต์ 2025-7-18 23:27:26
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Ripley เมื่อ 2025-7-19 08:52 <br /><br /><style>
#RIPS01 {
border: 0px double ;
width: 800px;
box-shadow: #FFFFFF 1px 1px 1em;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/f25a4e8ff181d79718c5abdd2ed2e4a3c100365011933-ZMDY1F_fw658webp.png");
}
</style>
<style>
#RIPS02 {
width: 75%;
border: 0px solid ;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<style>
#RIPS03 {
width: 63%;
border: 0px solid ;
padding: 50px;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<div align="center">
<div id="RIPS01">
<br><br>
<div id="RIPS02">
<div style="height: 400px; background-image: url('https://i.imgur.com/qCski30.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -250px; margin-right: -150px; text-align: right;">
<img height="500" src="https://i.imgur.com/Kke3enc.png" border="0" alt=""></div>
<br>
<div style="margin-top: -600px; text-align: center;">
<img width="600" src="https://img2.pic.in.th/pic/a8bbb7fc2cffd96a10b216e5f77bbe88.png" border="0" alt=""></div>
<div align="center">
<font face="TH SarabunPSK">
<b>
<span style="text-shadow: #345DA7 0px 0px 0.7px, #345DA7 0px 0px 25px, #345DA7 0px 0px 10px;">
<font color="#ffffff" size="7"> White Swan in The Ocean<br><br> Unlock The Power</font><br>
<font color="#ffffff" size="5">17th July 2025 9PM</font>
</span>
</b>
</font></div>
<br><br>
<div style="text-align: left; display: block; width: 90%;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
  ในที่สุดเธอก็ได้กลับบ้านแล้ว !
<br><br>
   ริปลีย์ที่กลับมาถึงค่ายเอาช่วงเย็น ๆ ไปกินข้าวกับลิเลียน่า ไทเลอร์ และ เบย์ สโตนบรูค เพื่อเป็นการฉลองการทำภารกิจแรกของริปลีย์และฉลองที่ทุกคนกลับมาอย่างปลอดภัน
<br><br>
   “ดีจริง ๆ ที่ไม่ต้องลอยไปหายัยออตตี้บ้านฮาเดสซะแล้ว”
<br><br>
   เป็นอีกครั้งที่เธอยังคงใช้คำว่า กลายเป็นเพื่อนจอร์จ แทนคำว่า ตาย อยู่เสมออาจเป็นเพราะเป็นการปลอบใจตัวเธอเองล่ะมั้งที่ว่าการตายก็แค่ทำให้เธอกลายเป็นวิญญาณไปแกล้งยัยพี่สาวร่วมบ้านที่ตอนนี้กลายเป็นพี่สาวต่างบ้านไปแล้วเรียบร้อย
<br><br>
   มือเล็กยกผ้าขนหนูขึ้นเช็ดเรือนผมสีน้ำตาลทองสว่างที่เปียกชื้นกายบางในชุดนอนเดินตามทางในบ้านมายังโถงกลางบ้าน
<br><br>
   “เหนื่อยหน่อยนะพี่ริปลีย์”
<br><br>
   “ไม่หน่อยหรอกรีชอย่างกับซ้อมหนีตายตลอดเวลาแหนะ”
<br><br>
   บทสนทนาของสองสาวในบ้านหลังใหญ่ได้กำเนิดขึ้นในรอบหลายวันที่ไม่ได้เจอกัน มือเล็กของริปลีย์ยื่นไปลูบหัวของรีชาเบา ๆ ก่อนจะนึกถึงเด็ก ๆ สามคนที่เธอเพิ่งไปกู้ชีพมาแก๊งพ่อมดแม่มดในโลกทวยเทพเธอนึกถึงว่าหนึ่งในนั้นมีคนที่มักจะจดจ้องลำน้ำตลอดยามขับผ่านความรู้ของเธอได้บอกว่าบางทีเอียนอาจจะเป็น—น้องชายของเธอก็ได้ ?
<br><br>
   “รีชเราอาจจะมีสมาชิกใหม่ก็ได้นะ— Maybe ?”
<br><br>
   “จริงหรอพี่ริปลีย์!?”
<br><br>
   ดวงตาของรีชาวาวใสเปล่งประกายจนน่าเอ็นดูแม้ว่าอยากจะยอมรับไปเต็มปากว่าเป็นแบบนั้นแต่ถ้าเธอคาดการผิดขึ้นมาจะไม่ทำให้ความหวังของเด็กน้อยคนนี้ที่จะกลายเป็น ‘รุ่นพี่’ ในวันข้างหน้าพังทลายหรอกหรอ ?ริปลีย์ทำได้เพียงยกยิ้มเบา ๆ ก่อนจะย่อตัวเพื่อเอ่ยกับรีชาอย่างอ่อนโยน
<br><br>
   “Just maybe—ไม่แน่ใจว่าพี่จะคิดถูกไหมแต่ถ้าถูกก็ถือว่าดีใช่ไหมล่ะ ?” เธอเอ่ยบอกตามตรง “เดี๋ยวขอไปทักทายพ่อหน่อยว่ากลับบ้านแล้วส่วนเด็กดีน่ะ ต่อให้ตอนนี้จะสว่างจนแสบตาก็เถอะแต่ก็สามทุ่มแล้ว ไปนอนเร็ว”
<br><br>
   “ค่า !”
<br><br>
   ดวงตากลมมองตามร่างเล็กของน้องน้อยในค่ายรีบวิ่งไปหอนอนฝั่งหญิงที่ที่ตอนนี้มีเธอกับรีชาพักกันสองคนก่อนที่จะเดินลึกตรงไปยังรูปปั้นของโพไซดอนเพื่อคุยกับเขา
<br><br>
   “สวัสดีค่ะพ่อตอนนี้ฉันกลับมาถึงบ้านแล้วนะ” เธอเอ่ยพร้อมกับยกมือขึ้นวางประทับ ณ มือของรูปปั้น “ฉันต้องไปถึงแอตแลนต้าเพื่อกู้ชีพเด็กสามคนหวิดจะกลายเป็นเพื่อนจอร์จซ้ำแล้วซ้ำเล่า— หมายถึง เกือบจะกลายเป็นวิญญาณลอยกลับค่ายน่ะค่ะจอร์จมันชื่อของวิญญาณที่ติดตามร็อกซาน่า ธิดาแห่งฮาเดสมาตั้งแต่เด็ก ๆ ฉันเลยชอบล้อความตายด้วยชื่อของเขาบ่อย ๆ อย่างไรก็ตามสายน้ำเยียวยาของคุณที่มอบพลังให้น่ะช่วยได้เยอะเลยน่ะขอบคุณนะคะ”
<br><br>
   วินาทีนั้นเองที่เธอเอ่ยจบสายลมกลิ่นเค็มพัดโชยโอบกายเล็กแม้ตอนแรกจะรู้สึกเย็นสบายแต่ว่าความหนักอึ้งที่ทำให้เธอหัวหนักเกินทนนั้นแล่นเข้ามาโดยพลันริปลีย์รู้ว่ามีสิ่งใดแปลกไปจากตอนแรกแต่ก็รู้สึกว่าร่างกายนี้ไม่อาจจะต่อต้านการทิ้งกายลงนั่งพิงกับแท่นรูปปั้นความมืดมิดได้เข้ามาเธอสลบไปจามภาระของร่างกายที่หนักอึ้งกระทันหัน
<br><br><div align="center"><img src="https://i.imgur.com/bH3hmBb.png" width="200" _height="200" border="0"></div><br>
</font>
</div>
<div style="margin-top: -550px; "><div style="height: 800px; background-image: url('https://img2.pic.in.th/pic/2fdb742eac38e9e7ea5730ff1b25b4e4fd521a82fcaac-AzsWKK_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div>
<br><br>
<div id="RIPS03">
<div style="text-align: left;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
<div align="center"><font size="6"><b>เปิดใช้งานเอฟเฟค</b></font></div>
<br><br>ปลดพลัง ภูมิคุ้มกันพิษ สื่อสารกับสัตว์ทะเล&ม้าภูมิคุ้มกันเปียก และ ฟองอากาศแห่งชีวิต ใช้ค่าตื่นรู้ 7 แต้ม
<br><br>
<b>◆BELIEVER◆</b> <br>
(ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ)<br>
- โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15<br><br>
<b>◆ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ◆</b><br>
โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15<br><br>
@God
</font></div></div>
<div style="margin-top: -100px; "><div style="height: 200px; background-image: url('https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/5720a3b19bcc91d47431705002cb55aebdda1a8f2df0-jXF7du_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div></div>
Ripley
โพสต์ 2025-7-19 10:19:44
<style>
#RIPS01 {
border: 0px double ;
width: 800px;
box-shadow: #FFFFFF 1px 1px 1em;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/f25a4e8ff181d79718c5abdd2ed2e4a3c100365011933-ZMDY1F_fw658webp.png");
}
</style>
<style>
#RIPS02 {
width: 75%;
border: 0px solid ;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<style>
#RIPS03 {
width: 63%;
border: 0px solid ;
padding: 50px;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<div align="center">
<div id="RIPS01">
<br><br>
<div id="RIPS02">
<div style="height: 400px; background-image: url('https://i.imgur.com/qCski30.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -250px; margin-right: -150px; text-align: right;">
<img height="500" src="https://i.imgur.com/Kke3enc.png" border="0" alt=""></div>
<br>
<div style="margin-top: -600px; text-align: center;">
<img width="600" src="https://img2.pic.in.th/pic/a8bbb7fc2cffd96a10b216e5f77bbe88.png" border="0" alt=""></div>
<div align="center">
<font face="TH SarabunPSK">
<b>
<span style="text-shadow: #345DA7 0px 0px 0.7px, #345DA7 0px 0px 25px, #345DA7 0px 0px 10px;">
<font color="#ffffff" size="7"> White Swan in The Ocean<br><br> Surprise—</font><br>
<font color="#ffffff" size="5">17th July 2025 10 PM</font>
</span>
</b>
</font></div>
<br><br>
<div style="text-align: left; display: block; width: 90%;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
  เวลา 21:08 น. — บ้านโพไซดอน, โถงกลางบ้าน
<br><br>
   เสียงประตูส่งเสียงเมื่อ ซันซ์ มาเดิล เคานต์ ผลักเข้ามาก่อน ตามติดด้วย เจโรม ปาร์ค ซึงยอน ที่สะพายกระเป๋ากีฬาไว้ด้านหลัง ทั้งคู่เพิ่งกลับจากการฝึกกลางลานค่าย รอยเปื้อนดินยังเกาะตามข้อศอกและแขนเสื้อ ขณะที่ซันซ์พูดโวยวายเสียงดังตามสไตล์
<br><br>
   “ให้ตายเถอะ! ไอ้พวกค่ายแอรีสนี่มันเล่นแรงชะมัด—เจ็บสีข้างไปหมด”
<br><br>
   “ก็บอกให้ใส่เสื้อเกราะก่อนแล้วไง…” เจโรมถอนหายใจเบา ๆ ก่อนวางกระเป๋าลง
<br><br>
   ทั้งคู่กำลังจะเดินเข้าครัวเพื่อหาน้ำดื่ม แต่จังหวะนั้นเอง สายตาของเจโรมเหลือบไปเห็นบางอย่างตรงรูปปั้นโพไซดอน—ร่างหนึ่งนั่งฟุบอยู่ข้างแท่นหิน สีผมทองน้ำตาลสว่างสะท้อนแสงเทียนจาง ๆ อย่างคุ้นตา
<br><br>
   “…ริปลีย์?” เจโรมเรียก
<br><br>
   ซันซ์หันขวับทันที “หือ? เฮ้! เดี๋ยว…เธอทำอะไรอยู่ตรงนั้น”
<br><br>
   เสียงฝีเท้าเร่งรีบเข้ามาใกล้ ริปลีย์นั่งพิงแท่นหิน มือยังแตะเบา ๆ ที่ฐานรูปปั้น ร่างเธอดูสงบนิ่ง แต่สีหน้าซีดเซียวเล็กน้อย ขนตายาวสั่นระริกเหมือนฝันอยู่ท่ามกลางทะเลลึก
<br><br>
   เจโรมย่อตัวลงทันที นิ้วแตะข้อมือเพื่อตรวจชีพจร “ยังมีชีพจรปกติ…แค่สลบไปเฉย ๆ แต่เย็นตัวผิดปกตินิดหน่อย”
<br><br>
   ซันซ์ทรุดนั่งลงข้าง ๆ มองสีหน้าเธออย่างไม่วางตา แล้วเอ่ยเบา ๆ พร้อมลูบหน้าผากที่มีเหงื่อบาง ๆ “ตกใจหมด—นึกว่าจะล้มหัวฟาดไปเฝ้าพ่อซะแล้ว”
<br><br>
   เจโรมเหลือบมองรูปปั้นโพไซดอนแล้วพึมพำ “…หรือว่าเธอเพิ่งได้รับพลังใหม่?”
<br><br>
   “รับพลังแบบรวดเดียว?” ซันซ์ทำหน้าฉงน
<br><br>
   “บางทีมันอาจจะมากเกินไป— แถมได้ยินว่าไปช่วยเด็กน้อยกับโค้ชเบย์มาอีก…” เจโรมอธิบายด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเด็กน้อยที่เป็นทั้งรุ่นน้องและลูกศิษย์ของเขาในคราวเดียวกันเท่าที่ได้ยินมาว่าเธอไปสู้ชีวิตที่แอตแลนต้า กลับมาก็สลบไปเพราะปลดพลังเยอะร่วมกับความอ่อนล้า ร่วงป๊อกแบบกะเอาคุ้มทั้งไปทำภารกิจทั้งปลดล็อกพลัง
<br><br>
   ซันซ์ถอนหายใจก่อนจะตัดสินใจโยนสัมภาระไปไว้ที่โซฟาในห้องโถงบ้านเพื่อกลับมายกตัวริปลีย์ขึ้นอุ้มด้วยท่าทางระวังสุด ๆ “งั้นพาเธอขึ้นไปหอนอนเถอะ จะปล่อยให้เธอฟุบอยู่นี่ทั้งคืนไม่ได้หรอก เดี๋ยวเป็นหวัดอีก”
<br><br>
   “ระวังหัวเธอด้วยนะ” เจโรมยกผ้าขนหนูเปียกหมาดที่หล่นอยู่ใกล้มือเธอขึ้นมาถือไว้แล้วเดินนำหน้า เปิดประตูฝั่งหอนอนหญิงให้สหายร่วมรุ่นได้ช่วยยกเด็กสาวรุ่นน้องไปนอนดี ๆ
<br><br>
   เวลา 22:01 น. — หอนอนฝั่งหญิง บ้านโพไซดอน
<br><br>
   เสียงนาฬิกาไม้ตีเบา ๆ ขณะที่ ริปลีย์ สวอนสัน ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ สายลมหอมเค็มยังลอยอยู่ในจมูก แต่กลิ่นนั้นแปรเปลี่ยนเป็นความอบอุ่นจากห้องที่เธอคุ้นเคย
<br><br>
   ผ้าห่มผืนบางถูกห่มไว้ถึงคอ ไฟในห้องเปิดไว้เบาสลัว เสียงลมหายใจของใครบางคนดังเบา ๆ อยู่ข้าง ๆ
<br><br>
   เธอเหลือบมองก็เห็นโต๊ะข้างเตียงมีโน้ตเขียนด้วยลายมือของใครบางคนวางไว้อย่างเรียบร้อย
<br><br>
“Welcome home, Ripley. You did well.”
— Jerome & Sanz
<br><br>
   ริมฝีปากเธอแย้มรอยยิ้มบาง ๆ ขึ้นช้า ๆ อย่างไม่รู้ตัว
<br><br><div align="center"><img src="https://i.imgur.com/bH3hmBb.png" width="200" _height="200" border="0"></div><br>
</font>
</div>
<div style="margin-top: -550px; "><div style="height: 800px; background-image: url('https://img2.pic.in.th/pic/2fdb742eac38e9e7ea5730ff1b25b4e4fd521a82fcaac-AzsWKK_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div>
<br><br>
<div id="RIPS03">
<div style="text-align: left;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
<div align="center"><font size="6"><b>เปิดใช้งานเอฟเฟค</b></font></div>
<br><br>
ปฏิสัมพันธ์กับ เจโรม ปาร์ค ซึงยอน<br>
+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุย<br>
<br><br>
@God
</font></div></div>
<div style="margin-top: -100px; "><div style="height: 200px; background-image: url('https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/5720a3b19bcc91d47431705002cb55aebdda1a8f2df0-jXF7du_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div></div>
Ripley
โพสต์ 2025-7-26 23:27:27
<style>
#RIPS01 {
border: 0px double ;
width: 800px;
box-shadow: #FFFFFF 1px 1px 1em;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/f25a4e8ff181d79718c5abdd2ed2e4a3c100365011933-ZMDY1F_fw658webp.png");
}
</style>
<style>
#RIPS02 {
width: 75%;
border: 0px solid ;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<style>
#RIPS03 {
width: 63%;
border: 0px solid ;
padding: 50px;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<div align="center">
<div id="RIPS01">
<br><br>
<div id="RIPS02">
<div style="height: 400px; background-image: url('https://i.imgur.com/qCski30.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -250px; margin-right: -150px; text-align: right;">
<img height="500" src="https://i.imgur.com/Kke3enc.png" border="0" alt=""></div>
<br>
<div style="margin-top: -600px; text-align: center;">
<img width="600" src="https://img2.pic.in.th/pic/a8bbb7fc2cffd96a10b216e5f77bbe88.png" border="0" alt=""></div>
<div align="center">
<font face="TH SarabunPSK">
<b>
<span style="text-shadow: #345DA7 0px 0px 0.7px, #345DA7 0px 0px 25px, #345DA7 0px 0px 10px;">
<font color="#ffffff" size="7"> White Swan in The Ocean<br><br> Special Meet with Dad ?</font><br>
<font color="#ffffff" size="5">24th July 20254 PM</font>
</span>
</b>
</font></div>
<br><br>
<div style="text-align: left; display: block; width: 80%;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
   จบจากการเรียนภาษากรีกโบราณกับรีเบคก้าแล้วนั้นก็ได้เวลาเตรียมตัวที่บ้านเพื่อเตรียมเก็บของออกไปท่องทะเลในวันนี้เสียทีริปลีย์เดินออกมาจากห้องพักหญิงเพื่อที่จะออกเดินทางได้แล้วเจโรมที่เป็นพี่ชายต่างแม่พ่วงตำแหน่งเมนเทอร์พี่เจโรมคงจะไปรอที่ชายหาดยามเย็น
<br><br>
   แต่ว่าอย่าแรกที่เข้ามาในสายตาของเธอคือเอียนเด็กน้อยที่เธอเพิ่งช่วยมาได้ไม่ถึงอาทิตย์ก็ต้องจากเขาไปไกลราว ๆ สี่วันเสียแล้ว
<br><br>
   “พี่ริปลีย์จะไปไหนหรอฮะ ?”
<br><br>
   “พอดีว่าต้องออกไปฝึกับพี่เจโรมน่ะ”
<br><br>
   “จะไม่อยู่บ้านอีกคนหรอฮะ ?”
<br><br>
   น้ำเสียงหงอยเหงาของเด็กที่เห็นพี่ชายหลาย ๆ คนเดินออกจากบ้านเพื่อทำภารกกิจบ้าง ไปเรียนบ้าง จนตอนนี้ทั้งบ้านเหลือแค่เธอ เจโรม และเอียน
<br><br>
   แล้วตอนนี้เธอกับเจโรมยังจะออกไปท่องทะเลด้วยกันอีกจนเหลือเขาคนเดียวในบ้านกว้างใหญ่
<br><br>
   “นี่เอียนจริง ๆ ถ้านับวันนี้ที่เราอยู่ด้วยกันแล้วรอพี่อีกสักสองวันแล้ววันที่สี่นับจากวันนี้พี่จะกลับมาหาเอียนพร้อมพี่เจโรมแน่นอน” เธอเอ่ยพร้อมกับย่อตัวลูบหัวเด็กตัวน้อย “ระหว่างนี้ก็ไปเล่นกับคาเซีย ไปเล่นกับไคล์ อย่าลืมไปเรียนตามคลาสไม่ให้ขาดด้วยเข้าใจไหมคะ ?”
<br><br>
   “เข้าใจฮะ”
<br><br>
   ทั้งสองกี่ยวก้อยสัญญากันเบา ๆ ก่อนที่ริปลลีย์จะกอดเด็กน้อยสักรอบเพื่อให้เขารู้สึกว่าเธอจะกลับมาหาเขาแน่นอน
<br><br>
   “ป้ะเดินไปส่งพี่หน้าบ้านเร็ว”
<br><br>
   จากทางเดินในบ้านเดินมาเจอเข้ากับห้องโถงหลักของบ้านที่ควรว่างเปล่าทว่า… ณ สถานที่ที่เสียงคลื่นกระทบชายฝั่งยังคงดังก้องอยู่ไม่ไกลจากบ้านไม้หลังใหญ่ของเคบินหมายเลข 3 ปรากฎชายร่างสูงในชุดเสื้อฮาวาย และ ในมือของเขา คือ หนังสือนิตยสารที่มีรอยไหม้และปกมันคือก็อซซิสเฮอร์มีส—
<br><br>
   Oh Sh*t
<br><br>
   คำว่าชิบหายตัวโต ๆ แปะอยู่เต็มหน้าของริปลีย์ภาพที่เธอโยนมันลงเตาไฟโดยลืมไปว่ามันเป็นเตาไฟเซ่นไหว้(เทพ)เจ้าฉายชัดในหัวมือเล็กที่ว่างอยู่ไม่ได้จับจูงมือเด็กน้อยก็ยกขึ้นมาลูบหน้าแรง ๆ หนึ่งรอบ ไม่ต้องสืบให้มากความ ของเซ่ไหว้ในมือที่ส่งถึงเขาชัดขนาดนี้ย่อมต้องเป็นเขาคนเดียว
<br><br>
   โพไซดอน—
<br><br>
   โพไซดอนเงยหน้าขึ้น รอยยิ้มคล้ายคลื่นล้อเล่นบนใบหน้าของเขา
<br><br>
   “ลูกของข้าเผาของถวายที่น่าสนใจดีจริง ๆ นะ…”
<br><br>
   ริปลีย์รีบยกมือขึ้นมาโบกไปมา หน้าขึ้นสีเหมือนลูกตำลึงที่ตกลงน้ำทะเล
<br><br>
   “ช้าก่อนค่ะ หนูอธิบายได้—”
<br><br>
   “ ‘บุตรแห่งไวน์ กับธิดาแห่งน้ำ — จับมือถือแขนกลางห้องสมุด’… ‘บรรยากาศรอบตัวมีม่านพลังแห่งความหวาน’…” เขาอ่านคร่าว ๆ ราวกับต้องการทวนเนื้อหาในมืออีกรอบ ก่อนที่เขาจะเข้นหัวเราะเบา ๆ “ลูกเจ้าอ้วนนั่นน่ะหรอ ?”
<br><br>
   “คือว่า นั่นน่ะเป็นเรื่องใส่สีตีใข่ชัด ๆ เลยค่ะทั้งหมดก็แค่อุบัติเหตุที่ฉันต้องรับผิดชอบที่ทำเขาเจ็บตัวแทนก็แค่นั้นเลย”
<br><br>
   “แค่นั้น ?”
<br><br>
   “ใช่ค่ะ แค่นั้น หนูก็แค่จะไปหาเรื่องเกี่ยวกับ—มิโนทอร์” เธอเอ่ยก่อนที่จะหันไปทางเอียน “ใช่สินี่เอียนค่ะ ที่หนูไปช่วยไว้จากมิโนทอร์เด็กคนนี้แหละค่ะ”
<br><br>
   “ดีเยี่ยมมากธิดาของข้า” เขาเอ่ยก่อนจะลุกขึ้นเดินมาหาเด็กทั้งสอง “ได้ยินที่เจ้าพูดก่อนหน้าว่าจะไปออกทะเลใช่ไหม ?เอาหินสมุทรเทพทั้งหมดที่เจ้ามีมาสิ”
<br><br>
   ริปลีย์ไม่เข้าใจเท่าไหร่แต่ว่าทำตามเขาแต่โดยดีหยิบหินทั้งหมดที่มีในตัวออกมาวางเรียงให้เขาทั้งหมดราว ๆ สามสิบกว่าก้อนโพไซดอนที่เห็นจำนวนทั้งหมดแล้วก็หยิบพวกมันทั้งหมดมากองรวมกันราว ๆ สามสิบก้อนและทำอะไรสักอย่างที่ทำให้พวกมันทั้งหมดเปล่งแสงจรัสออกมาณ ช่วงเวลาที่เธอลืมตตาขึ้นมาอีกทีตรงหน้าของเธอมีสองอย่าง หนึ่งคือเครื่องรางจากหินสมุทรเทพเมื่อครู่และแหวนหนึ่งวงสวยงาม
<br><br>
   “เครื่องรางที่จะทำให้ข้ารับรู้ถึงเจ้าอยู่เสมอ ธิดาแห่งข้า ส่วนแหวนวงงนี้เอาวไว้เก็บข้าวของจำนวนมากดูจากท่าทางของเจ้าแล้วคงจะชอบหอบของไม่ใช่น้อย ๆ เอาไปถอะ”
<br><br>
   ทั้งเพราะบารมีของเขาและการที่เขาเป็นพ่อของเธอทำให้เธอทำตามที่เขาพูดไปโดยปริยายมือเล็กหยิบของทั้งสองอย่างตรงหน้ามาถือไว้และพินิจดูให้ดี ดวงตาเล็กเหลือบไปเห็นหินที่ยังเหลือก็หยิบมายื่นให้เขาอีกที
<br><br>
   “ในเเมื่อท่านให้เครื่องรางกับหนูแล้วถ้าอย่างนั้นหนูให้มันค่ะ”
<br><br>
   โพไซดอนรับมาพร้อมกับรอยยิ้มที่ปรากฎเบาบางเมื่อเขาเห็นว่าธุระของเขาได้จัดการลงจนนเสร็จสิ้นเรียบร้อยแล้วก็ค่อย ๆ เรืองแสงออกมาและหายไปภายในพริบตา
<br><br>
   ]“เดี๋ยวสิ—”
<br><br>
   เธอยังไม่ทันได้บอกลาเลย…
<br><br>
   สุดท้ายคำบอกลานั้นกก็ได้เอ่ยออกมาแค่บอกลาเอียนคนเดียวก่อนที่เธอจะเดินทางไปยังชายหาดของค่ายเพื่อไปหาเจโรมเสียที
<br><br>
สะสมครบ 30 ก้อนเพื่อสร้างเป็น เครื่องรางสวมใส่ (คุณภาพทอง) จะช่วยเสริมการควบคุมพลังมั่นคงตลอดเวลาแม้จะถูกวายร้ายทำให้ถูกตัดขาดการเชื่อมโยงกับโพไซดอนในบางครั้ง
<br><br>
มอบบูชาถวายแก่เทพแห่งท้องสมุทรทุกองค์ ได้รับความโปรดปราน +50
<br><br><div align="center"><img src="https://i.imgur.com/bH3hmBb.png" width="200" _height="200" border="0"></div><br>
</font>
</div>
<div style="margin-top: -580px; "><div style="height: 800px; background-image: url('https://img2.pic.in.th/pic/2fdb742eac38e9e7ea5730ff1b25b4e4fd521a82fcaac-AzsWKK_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div>
<br><br>
<div id="RIPS03">
<div style="text-align: left;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
<div align="center"><font size="6"><b>เปิดใช้งานเอฟเฟค</b></font></div>
<br><br>
ปฏิสัมพันธ์กับ โพไซดอน<br>
+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุย<br>
<br>
การปฏิสัมพันธ์กับเอียน มาร์โลว์
การพูดคุย +7 ความสนิทสนม
ใช้ได้ตัวละครผู้หญิงเท่านั้น : ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 2 4 6 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัวคุณ ได้รับโบนัสพิเศษ+2 แต้ม (เฉพาะรุ่นพี่และเพื่อนเท่านั้น)<br><br>
[ทุกครั้งที่เจอโพไซดอนหรือเนปจูนแบบเจอกันจริงและใส่เสื้อตัวนี้จะได้รับความโปรดปรานโบนัส+5]<br><br>
<b>◆BELIEVER◆</b> <br>
(ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ)<br>
- โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15<br><br>
<b>◆ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ◆</b><br>
โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15<br><br>
@God
</font></div></div>
<div style="margin-top: -100px; "><div style="height: 200px; background-image: url('https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/5720a3b19bcc91d47431705002cb55aebdda1a8f2df0-jXF7du_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div></div>
Ripley
โพสต์ 3 วันที่แล้ว
<style>
#RIPS01 {
border: 0px double ;
width: 800px;
box-shadow: #FFFFFF 1px 1px 1em;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/f25a4e8ff181d79718c5abdd2ed2e4a3c100365011933-ZMDY1F_fw658webp.png");
}
</style>
<style>
#RIPS02 {
width: 75%;
border: 0px solid ;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<style>
#RIPS03 {
width: 63%;
border: 0px solid ;
padding: 50px;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<div align="center">
<div id="RIPS01">
<br><br>
<div id="RIPS02">
<div style="height: 400px; background-image: url('https://i.imgur.com/qCski30.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -250px; margin-right: -150px; text-align: right;">
<img height="500" src="https://i.imgur.com/Kke3enc.png" border="0" alt=""></div>
<br>
<div style="margin-top: -600px; text-align: center;">
<img width="600" src="https://img2.pic.in.th/pic/a8bbb7fc2cffd96a10b216e5f77bbe88.png" border="0" alt=""></div>
<div align="center">
<font face="TH SarabunPSK">
<b>
<span style="text-shadow: #345DA7 0px 0px 0.7px, #345DA7 0px 0px 25px, #345DA7 0px 0px 10px;">
<font color="#ffffff" size="7"> White Swan in The Ocean<br><br> Unlock The Power</font><br>
<font color="#ffffff" size="5">26 th August 20258 AM </font>
</span>
</b>
</font></div>
<br><br>
<div style="text-align: left; display: block; width: 80%;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
   ในช่วงเวลาที่แสนสดใส (?) แสงแดดส่องแยงตาน่ารักน่าชัง (?) ริปลีย์ผู้ที่พัผ่อนจากการไปโจมตีปีศาจทั้งหลายในป่าต้องห้ามมาสักพักก็ได้ฤกษ์ออกไปหาเดินเล่นจากเตียงนอนของเธอหน่อย
<br><br>
   “พี่หายดีแล้วหรอ?”
<br><br>
   เสียงน้อย ๆ ของเอียนดังขึ้นเมื่อเห็นร่างของหญิงสาวกายบางผู้มีศักดิ์เป็นรุ่นพี่และพี่สาวที่เขาเคารพรักพ่วงผู้ช่วยชีวิตริปลีย์เดินไปด้านหลังโซฟาที่เอียนกำลังนั่งอยู่ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบหัวน้อย ๆ ของเด็กอายุสิบสองสิบสามปีจนหัวฟู
<br><br>
   “หายดีตั้งแต่วันสองวันแรกแล้วที่เหลือขี้เกียจอ่ะ นอนเล่น”
<br><br>
   ริปลีย์เดินเนือย ๆ ต่อไปยังส่วนในของโถงกลางบ้านสถานที่ที่มีรูปปั้นของผู้เป็นพ่อประดิษฐานไว้เป็ฯดั่งแหล่งรวมใจ ที่พึ่งพิงและน่าจะเป็นของขลังปกปักรักษษได้บ้านได้ล่ะมั้ง ?
<br><br>
   ถ้าเทพที่เป็นพ่อของเธอถือว่าเป็นเทพผู้น่านับถือและมีผู้ศรัทธาไม่ต่างกันกับเทพในศาสนาอื่น ๆ ก็คงไม่ต่างจากรูปปั้นจีซัสในบ้านแหละ
<br><br>
   “หลังจากนี้ก็ต้องออกไปโลกภายนอกอีกแล้วหรือเปล่านะ ?”
<br><br>
   น้ำเสียงหวานเอ่ยก่อนจะยื่นมือไปวาง ณ ฝ่ามือที่ยื่นมาให้ลูก ๆ ทุกคนในเคบินที่สามทันใดนั้นเองเสียงภายนอกพลันอื้ออึง เสียงคลื่นสาดซัดไกล ๆ กลับใกล้เข้ามาราวกับว่ายืนอยู่โขดหินกลางทะเลวินาทีนั้น โลกทั้งใบของริปลี่ย์ก็หดแคบลงเหลือเพียงสัมผัสแห่งมหาสมุทร กลิ่นอายของค่าย... เสียงพูดคุยของเอียนที่เปิดการ์ตูนดูอยู่ไกลๆ... ทุกอย่างเลือนหายไป เหลือเพียงเสียงคลื่นที่คำรามก้องอยู่ในโสตประสาท อากาศในห้องโถงพลันเปลี่ยนเป็นกลิ่นเกลือและไอหมอกเค็มจัด พื้นไม้ใต้เท้าของเธอรู้สึกราวกับกำลังโคลงเคลงเบาๆ เหมือนยืนอยู่บนดาดฟ้าเรือที่ล่องอยู่กลางทะเลลึก
<br><br>
   เปลือกตาของเธอปิดลงโดยไม่รู้ตัว แต่ภาพที่เห็นในมโนสำนึกกลับชัดเจนยิ่งกว่าครั้งไหน... มันไม่ใช่ภาพ แต่เป็น ความรู้สึก
<br><br>
   เธอรู้สึกถึงแนวชายฝั่งของลองไอส์แลนด์ที่อยู่ห่างออกไป... รู้สึกถึงกระแสน้ำอุ่นกัลฟ์สตรีมที่ไหลเวียนอยู่ไกลออกไปหลายร้อยไมล์... รู้สึกถึงความเย็นเยียบของร่องลึกก้นสมุทรมาเรียนาที่อยู่อีกฟากของโลก ราวกับว่าแผนที่ของมหาสมุทรทั้งหมดได้ถูกกางออกและประทับลงในจิตวิญญาณของเธอ
<br><br>
   เธอรู้ตำแหน่งของตัวเอง... รู้ตำแหน่งของแอตแลนตา... รู้ตำแหน่งของลอนดอน... ทุกที่ที่เคยไป ทุกที่ที่ผืนน้ำสัมผัสถึง... ตอนนี้มันอยู่ในหัวของเธอทั้งหมด
<br><br>
   และในขณะที่จิตใจของเธอกำลังท่องไปทั่วโลก... พลังงานนั้นก็ได้ไหลผ่านร่างกายของเธอลงสู่ปลายนิ้วที่ยังคงสัมผัสกับรูปปั้น
<br><br>
   ฟู่...
<br><br>
   หยดน้ำในแก้วที่เอียนวางทิ้งไว้บนโต๊ะข้างโซฟาค่อยๆ สั่นไหว ก่อนที่มันจะลอยตัวสูงขึ้นจากแก้วอย่างนุ่มนวล ไม่สั่นคลอน ไม่แตกซ่านเหมือนครั้งที่เธอพยายามฝึกกับเจโรม ครั้งนี้มันแตกต่างออกไป... มันไม่ได้ถูก "บังคับ" แต่กำลัง "ตอบสนอง"
<br><br>
   มวลน้ำก่อตัวเป็นทรงกลมที่สมบูรณ์แบบ ลอยนิ่งอยู่กลางอากาศราวกับไข่มุกแห่งท้องทะเล
<br><br>
   "พี่ริปลีย์... เมื่อกี้..."
<br><br>
   เสียงเรียกที่สั่นเทาของเอียนดึงสติของเธอกลับมาสู่ความเป็นจริง ภาพมหาสมุทรในหัวเลือนหายไป เสียงคลื่นกลับไปอยู่ไกลดังเดิม
<br><br>
   ทรงกลมน้ำที่ลอยอยู่กลางอากาศค่อยๆ คลายตัวและหยดกลับลงสู่แก้วใบเดิมอย่างนุ่มนวลจนแทบไม่มีเสียง
<br><br>
   ริปลี่ย์ดึงมือออกจากรูปปั้นช้าๆ เธอก้มลงมองฝ่ามือของตัวเอง... แล้วเงยหน้าขึ้นมองรูปสลักหินอ่อนของผู้เป็นบิดา รอยยิ้มบางๆ ที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจและความเข้าใจได้ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเธอ
<br><br>
   นี่เธอได้พลังอีกแล้วใช่ไหม ?
<br><br>
   “ไม่มีอะไรเอียนแค่เรื่องปกติของเด็กทะเลที่พ่อเพิ่งจะให้ของเล่นใหม่น่ะ”
<br><br>
   ริปลีย์เดินออกมาจากรูปปั้นของเทพโพไซดอนก่อนจะเดินไปลูบหัวเอียนอีกรอบเพื่อปลอบใจเขาว่าทั้งหมดนั้นเป็ฯพลังของเธอไม่ใช่ใครอื่นให้ต้องกังวลใจเอียนพยักหน้ารับทราบว่าเรื่องเหล่านี้คงจะต้องเกิดขึ้นกับเขาในสักวันเป้นแน่
<br><br>
   “แล้วผมจะเป็นแบบนี้ไหม?”
<br><br>
   “เป็นสิไว้นายฝึกไปเรื่อย ๆ ลองไปไฮไฟฟ์กับรูปปั้นโพไซดอนดูเผื่อจะมีอะไรน่าสนใจเกิดขึ้นน่ะนะ”
<br><br>
   “ริปลีย์ ๆ เธอเดินได้แล้วหรอ ?”
<br><br>
   เสียงของร็อกซาน่าดังขึ้นเมื่อเธอกลับมายังห้องโถงกลางแถวโซฟาซึ่งเป็นจุดที่คนภายนอกเดินเข้ามาในเคบินจะเจอที่แรกริปลีย์เดินไปหาพี่สาวของเธอทันทีที่เห็นร่างเล็ก ๆ วัยห้าขวบของเจ้าหล่อน
<br><br>
   “เดินได้แล้วสิก่อนหน้านี้สำออยทั้งนั้—โอ้ย !”
<br><br>
   “นังตัวดีแกทำสำออยให้ฉันเป็นห่วงหรอกหรอ ?!”
<br><br>
   มือเล็ก ๆ ฟาดผัวะเข้าเต็มรักที่แขนต้นแขนบางแม้จะเป็นแรงเด็กน้อย แต่ว่าเวลาเด็กน้อยตีแรง ๆ มันก็เจ็บเหมือนกันนะริปลีย์ที่ร้องออกมาทำท่าทางเหมือนกับเจ็บเนื้อเจ็บตัวเกินกว่าความเป็นจริงนัก
<br><br>
   “โอ้ย ร็อกซี่ เธอตีฉันจนช้ำไปหมดแล้ว”
<br><br>
   “ตีทีเดียวเหอะ !”
<br><br>
   “เอ่อ ทั้งสองไม่ตีกันนะครับ”
<br><br>
   ภาพตรงหน้าของเอียนตอนนี้คือภาพของเด็กห้าขวบกำลังเท้าเอวใส่หญิงอายุสิบเจ็ดที่นอนโอดโอยแบบปลอม ๆ ที่พื้นห้องโถงเป็นอะไรที่ชวนงุงงและเหม่อลอยเอามาก ๆ หากว่าเขาไม่รู้ว่าคนตรงหน้าที่อายุห้าขวบมันมาจากฝีมือของฮีบี้น่ะ—
<br><br>
   “ภาพลักษณ์ฉันหายหมดแล้วอ่ะร็อกซี่”
<br><br>
   “หล่อนไม่มีอยู่แล้วย่ะอย่ามาพูด”
<br><br>
   สุดท้ายแล้วริปลีย์ก็เลือกจะชวนร็อกซาน่าไปเดินเล่นข้างนอก ปล่อยให้เอียนได้นั่งเล่นในหอพักต่อไปในเช้าวันอังคารแสนสงบ
<br><br><div align="center"><img src="https://i.imgur.com/bH3hmBb.png" width="200" _height="200" border="0"></div><br>
</font>
</div>
<div style="margin-top: -580px; "><div style="height: 800px; background-image: url('https://img2.pic.in.th/pic/2fdb742eac38e9e7ea5730ff1b25b4e4fd521a82fcaac-AzsWKK_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div>
<br><br>
<div id="RIPS03">
<div style="text-align: left;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
<div align="center"><font size="6"><b>เปิดใช้งานเอฟเฟค</b></font></div>
<br><br>
การปฏิสัมพันธ์กับ ร็อกซาน่า ออตาเวีย<br>
การพูดคุย +7 ความสนิทสนม<br>
<br>
การปฏิสัมพันธ์กับ เอียน มาร์โลว์<br>
การพูดคุย +7 ความสนิทสนม<br>
<br>
ปลดพลัง ควบคุมน้ำ และ เข็มทิศมหาสมุทร ใช้แต้มตื่นรู้ 13 <br><br>
@God
</font></div></div>
<div style="margin-top: -100px; "><div style="height: 200px; background-image: url('https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/5720a3b19bcc91d47431705002cb55aebdda1a8f2df0-jXF7du_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div></div>