The Falcon Community ⋘ คอมมูนิตี้ฟอลคอน ⋙

God โพสต์ 2025-8-3 21:59:24

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxsystem01 {
border-radius: 0px;
border: 0px double #000;
padding: 3px;
box-shadow: #000 0px 0px 10px;
background-image: url("https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/imagead66ef5ec55afa70.png");
background-attachment:fixed;}
</style>

<style>
#boxsystem02 {
width: 700px;
border-radius: 0px;
border: 0px dotted #ef4939;
padding: 100px;
box-shadow: #000 0px 0px 50px;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/black70.png");}
</style>


<style>
#boxsystem03 {
width: 300px;
border-radius: 50px;
border: 2px dotted #3F3F3F;
padding: 20px;
box-shadow: #3F3F3F 0px 0px 2em;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/9a1b9c38a32d3867fef6192052d28359.gif");}
</style>

<style>
.shadow {
 text-shadow: 1px 1px 0px #f3a9a2;
}
</style>


<div id="boxsystem01">


 <div id="boxsystem02">The Falcon Community⋘ คอมมูนิตี้ฟอลคอน ⋙ <img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/kapook_32200.gif" width="470" _height="40" border="0"> <table id="side" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody><tr>
<td><div id="text"><div style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/dd90xd9.png" width="512" _height="512" border="0"> <img src="https://i.imgur.com/YsLSToB.png" width="512" _height="512" border="0"></div></div></td><td><div id="picture"><img src="https://i.imgur.com/gBSMQhj.png" width="512" _height="512" border="0"></div></td>
</tr></tbody></table><iframe width="512" height="10" src="https://www.youtube.com/embed/mft3q1Y71HM?autoplay=1&loop=1&playlist=mft3q1Y71HM" frameborder="0" allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen=""></iframe>
⋘ คลิกที่ภาพเพื่อเยี่ยมชมด้านใน ⋙ <img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/kapook_32200.gif" width="470" _height="40" border="0"> <img src="https://img2.pic.in.th/pic/falcon.png" width="300" _height="300" border="0">คอมมูนิตี้ฟอลคอน The Falcon Community           ท่ามกลางซากปรักหักพังอันเก่าแก่ของเมืองสเปนที่ถูกทิ้งร้างใน ซานตา เฟ ได้ถือกำเนิดขึ้นเป็นชุมชนแห่งความหวังนามว่า คอมมูนิตี้ฟอลคอน ไม่ใช่เพียงหมู่บ้านที่หลงเหลือจากอดีต แต่เป็นดั่งรังเหยี่ยวที่ถูกก่อตั้งขึ้นด้วยวิสัยทัศน์ของ เวสลีย์ คาสเทลโล ผู้รวบรวมเด็กๆ ผู้พลัดหลงและถูกทอดทิ้งให้มาอยู่ร่วมกัน ณ ที่แห่งนี้ เพื่อเรียนรู้ศิลปะแห่งการเอาชีวิตรอดในโลกที่เต็มไปด้วยอสุรกาย ชุมชนแห่งนี้คือหลักฐานของความมุ่งมั่นที่จะยืนหยัดด้วยลำแข้งของตนเอง           ในยุคแห่ง The Last Olympian หลังชัยชนะเหนือเหล่าไททัน และคำร้องขอของ เพอร์ซีย์ แจ็กสัน ที่ทำให้เหล่าเทพหันกลับมาใส่ใจลูกหลาน กลุ่มฟอลคอนได้รับการรับรองจากพ่อแม่เทพเจ้าและล่วงรู้ถึงการมีอยู่ของค่ายฮาล์ฟบลัดและค่ายจูปิเตอร์ ทว่าด้วยจิตวิญญาณแห่งความเป็นอิสระ พวกเขากลับเลือกที่จะ ยืนหยัดอยู่ที่คอมมูนิตี้แห่งนี้ต่อไป ไม่ใช่เพราะความดื้อรั้น แต่เพราะพวกเขาได้ค้นพบ "เกราะป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุด" นั่นคือ "กันและกัน" ความผูกพันและความช่วยเหลือซึ่งกันและกันคือหัวใจที่ขับเคลื่อนให้พวกเขายังคงเติบโตอย่างมั่นคง ท่ามกลางโลกที่ไร้ซึ่งเขตแดนป้องกันทางกายภาพ           ภายหลังเหตุการณ์ ยุคเจ็ดวีรบุรุษ กลุ่มฟอลคอนได้ผันบทบาทจากการเอาชีวิตรอดเพียงลำพัง สู่การเป็นส่วนหนึ่งของระบบนิเวศแห่งโลกเดมี่ก็อตอย่างมีกลยุทธ์ พวกเขาได้ค้นพบวิถีทางใหม่ในการ หารายได้และทรัพยากร โดยการใช้ทักษะการเอาตัวรอดและการล่าสัตว์ที่สั่งสมมาอย่างยาวนาน เพื่อ ล่าอสุรกาย ที่ร่อนเร่อยู่นอกเขตแดนป้องกันของค่ายต่างๆ ชิ้นส่วนอันมีค่าของอสุรกายเหล่านี้ ไม่ว่าจะเป็นหนังพิษ เขี้ยวคมกริบ หรือพลังงานเวทมนตร์ ล้วนถูกนำมา แลกเปลี่ยนกับค่ายต่างๆ เพื่อนำผลตอบแทนมา พัฒนาคอมมูนิตี้ ของตนเองให้เติบโตยิ่งขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการเสริมสร้างโครงสร้างพื้นฐาน จัดหาเสบียง อาวุธยุทโธปกรณ์ หรือแม้กระทั่งจัดตั้งระบบการฝึกฝนเฉพาะตัวสำหรับสมาชิกใหม่ที่หลงเข้ามา           คอมมูนิตี้ฟอลคอนจึงเป็นมากกว่าชุมชน แต่เป็น รังเหยี่ยวแห่งผู้ถูกทอดทิ้ง ที่มิได้รอคอยความช่วยเหลือจากใคร หากแต่พร้อมที่จะบินออกไปแสวงหาและสร้างสรรค์หนทางของตนเองในโลกที่เต็มไปด้วยอันตรายใบนี้ พวกเขาคือสัญลักษณ์ของความมุ่งมั่น การพึ่งพาตนเอง และความผูกพันที่หล่อหลอมขึ้นจากประสบการณ์ร่วม<div style="text-align: left;"> </div> <img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/kapook_32200.gif" width="470" _height="40" border="0"> 

<div id="boxsystem03">
🦅 <a href="https://percyjackson.mooorp.com/falcon/falconindex.htm">ข้อมูลกลุ่มฟอลคอน</a></div>
 
<div id="boxsystem03">
💎 <a href="https://percyjackson.mooorp.com/falcon/shop.html">ข้อมูลร้านค้าฟอลคอน</a></div>

 </div> 


</div>

 



<style type="text/css">BODY{background:url("https://img2.pic.in.th/pic/imagefe3ab4eb9807036a.png"); background-attachment:fixed; }</style>


<style name="captain" type="text/css">
img:hover{
-webkit-transform:scale(1.1);
transform:scale(1.1);
}
img:hover{
overflow:hidden;
}
img{
-webkit-transition: all 1.0s ease;
transition: all 1.0s ease;
}
</style>


<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar{width:5px; height:5px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece:decrement{ background:#a63329!important; border-left:2px solid #662a1d; border-right:2px solid #662a1d; }
::-webkit-scrollbar-track-piece:increment { background:#662a1d!important; }
::-webkit-scrollbar-button{ background:#662a1d!important; height: 00px!important; }
::-webkit-scrollbar-thumb{ background: linear-gradient(#f9b56f, #a63329, #662a1d); border-top:1px solid #f2a433;border-radius:5px; border-bottom:0px solid #fbfaf2;border-radius:5px;}
::-webkit-scrollbar-thumb:hover{ background: linear-gradient(#f2a433, #a63329, #662a1d); border-top:1px solid #f2a433;border-radius:5px; border-bottom:0px solid #fbfaf2;border-radius:5px;}</style>



<style name="captain" type="text/css">img:hover {-webkit-transform: rotate(3deg);-moz-transform: rotate(3deg);-o-transform: rotate(3deg) }img {-webkit-transition:5s; -moz-transition:5s;
-o-transition:5s;} </style>



<style type="text/css">
#side{
margin-right:-1px;
width:512px;
height:512px;
overflow:hidden;}

#text
{text-align:center;
width:500px;
height:500px;
padding:5px;
overflow:auto;
color:#0e1c26;
background-color: ;}

#picture
{margin-left:-257px;
width:512px;
height:512px;
overflow:hidden;
-webkit-transition: opacity 0.9s linear;
-webkit-transition: all 0.9s ease-in-out;
-moz-transition: all 0.9s ease-in-out;
-o-transition: all 0.9s ease-in-out;}

#side:hover #picture
{margin-left:-1500px;}
</style>

</div>

Xolotl โพสต์ 4 วันที่แล้ว

<h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/Gemini_Generated_Image_dowc57dowc57dowc__1_-removebg-preview-1.md.png" border="0"></h1><h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 21 เดือน ธันวาคม ปี 2025</h1><span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เวลาสาย เวลา 11.00 น. เป็นต้นไป ณ ร้านฟอลคอน ซานตาเฟ รัฐนิวเม็กซิโก<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">◀️┃▶️ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> คีอาร์เดินฝ่าทางเดินโค้งของซากเมืองเก่าสเปนที่ซานตาเฟด้วยจังหวะเท้าเรียบสงบ แสงแดดยามบ่ายสาดทาบผนังหินสีดินจนทุกอย่างกลายเป็นเฉดทองอบอุ่นที่ตัดกับเงาเย็นของโครงอาคารที่พังทลาย เสียงลมลอดผ่านช่องโค้งเก่าแก่ดังก้องเป็นจังหวะยาวเหมือนเสียงหายใจของอดีตกาล ท่ามกลางอุโมงค์หินนั้น เธอเห็นเด็กวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งยืนคุยกันอยู่ตามแนวทางเดิน เสื้อผ้าเรียบง่ายแต่เต็มไปด้วยรอยซ่อมแซมและคราบฝุ่นจากการฝึกฝนกลุ่มฟอลคอน คอมมูนิตี้ที่เธอเคยได้ยินแต่ชื่อ ตอนนี้อยู่ตรงหน้าแล้ว <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ในหัวของคีอาร์เริ่มประมวลข้อมูลอย่างเป็นระบบ เธอจำได้จากฐานข้อมูลของค่ายว่า ผู้นำของที่นี่คือ เวสลีย์ คาสเทลโล ลูกของซุสที่หายตัวไปจากเรดาร์ของโลกเดมิก็อดตั้งแต่ยุคธาเลีย เกรช เขาคือผู้ก่อตั้งฟอลคอน หลังจากเคยใช้ชีวิตเร่ร่อนและถูกโลกของเทพทอดทิ้ง เวสลีย์รวบรวมเด็กที่ไม่มีที่ไป ตั้งกลุ่มขึ้นจากศูนย์และสอนพวกเขาให้รอดในโลกที่ไม่เหลือเกราะป้องกันใด ๆ นอกจากความไว้เนื้อเชื่อใจและการพึ่งพากันเอง <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">กลุ่มนี้ไม่ใช่ค่าย ไม่มีกำแพง ไม่มีกฎของโอลิมเปียน แต่มีระบบ... ของตนเอง<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เธอคิดขณะเดินลึกเข้าไป ลมร้อนจากทะเลทรายปะทะผิวหน้าแล้วหายไปในวินาทีเดียว <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">คีอาร์สวมเสื้อไหมพรมสีส้มปักโลโก้ค่าย <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">Camp Half-Blood<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ตัดกับแขนเสื้อถักสีดำที่คลุมไปจนถึงมือ เส้นผมสีบลอนด์ทองแดงสะท้อนแดดจนดูเหมือนเปลวไฟอ่อน ๆ พอเธอก้าวผ่านประตูโค้งแรก ดวงตาหลายคู่ก็หันมามอง บางคนหรี่ตามองโลโก้บนเสื้อ บางคนกระซิบกันเบา ๆ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “เธอมาจากค่ายฮาล์ฟบลัดเหรอ?” เสียงหนึ่งดังขึ้นจากเด็กหนุ่มร่างสูงผิวเข้ม เขาพิงกำแพงถือไม้คันธนูสั้นไว้ในมือ คีอาร์เหลือบตามองเขา แล้วพูดเสียงเรียบแต่ชัด “ใช่ค่ะ” อีกฝ่ายเลิกคิ้วเล็กน้อย ก่อนยิ้มแปลก ๆ “งั้นเหรอ ไม่ค่อยเห็นพวกค่ายมาที่นี่ด้วยตัวเองหรอก ปกติจะมีพวกคนกลางมาส่งของแทน” “ฉันตั้งใจมาเอง” คีอาร์ตอบในโทนสุภาพราวกับพูดกับเจ้าหน้าที่รัฐ “อยากแลกเปลี่ยนซื้อทรัพยากรบางอย่างค่ะ ได้ยินว่าที่นี่จัดการเรื่องพวกนั้นเก่ง” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เด็กหนุ่มหัวเราะในลำคอ “ก็ไม่บ่อยนักที่จะมีคนมาซื้อเองแบบนี้ เอาเถอะ เข้ามาข้างในก่อน เดี๋ยวฉันพาไปหาคนดูแลของกลาง” คีอาร์พยักหน้าเบา ๆ แล้วเดินตามเข้าไปในลานด้านในของคอมมูนิตี้ ฟอลคอนไม่ได้ดูเหมือนฐานทัพหรือหมู่บ้านเลย มันคือส่วนผสมระหว่างที่พักพิงและสนามฝึกหัด มีบ่อเก็บน้ำตรงกลาง ล้อมด้วยอาคารหินครึ่งถล่มที่ถูกปรับเป็นห้องทำงาน ห้องเก็บอาวุธ และโรงตีเหล็ก เสียงค้อนกระทบโลหะดังก้องเป็นระยะพร้อมประกายไฟจากเตาหลอมที่จุดไว้ใกล้กำแพง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เธอเห็นเด็กวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งกำลังฝึกการหลบหลีกด้วยอาวุธจำลอง อีกกลุ่มกำลังนั่งคัดชิ้นส่วนจากอสุรกาย เขี้ยว แผ่นเกล็ด ผง เพื่อเตรียมส่งไปยังค่ายต่าง ๆ ทุกคนขยับตัวอย่างมีระบบ ไม่มีคำสั่งจากใคร แต่ดูเหมือนเข้าใจหน้าที่ของตนเองอย่างดี <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> คีอาร์หยิบโทรศัพท์เดดาลัสขึ้นมาดูข้อมูลซ้ำในหัว แผนที่ 3 มิติฉายบนหน้าจอแสดงจุดโครงสร้างหลักของชุมชน มีเส้นทางลำเลียงวัตถุดิบจากส่วนล่างของเมืองขึ้นมาสู่ลานกลาง และช่องเก็บเสบียงในอาคารที่หันหน้าไปทางตะวันตก ระบบนี้ออกแบบโดยมือของเดมิก็อดแน่ ๆ แม้จะไม่ใช่ช่างฝีมือระดับเฮเฟตัส แต่มีความเป็นระเบียบแบบที่เกิดจากคนเคยผ่านสนามรบ <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ที่นี่ทำงานเหมือนรังนกเหยี่ยวจริง ๆ ทุกคนรู้จุดบินและรู้ทางกลับของตัวเอง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เด็กหนุ่มพาเธอเดินผ่านโค้งทางเดินอีกชั้นหนึ่ง ก่อนหยุดตรงหน้าประตูไม้บานใหญ่ที่ถูกแกะสลักเป็นรูปปีกเหยี่ยวกางออกครึ่งวงกลม เขาหันมามองเธอเล็กน้อย “รอก่อนนะ ฉันจะไปบอกคนข้างใน” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ได้ค่ะ” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> คีอาร์ยืนรอโดยไม่ขยับ ปลายนิ้วเย็นเฉียบจากอุณหภูมิของโลหะในอากาศ เธอมองซากหินที่ทอดยาวไปสุดทางเดินอีกด้าน เห็นเด็กหญิงผมสั้นในชุดหนังสีน้ำตาลกำลังผูกข้อมือเพื่อนชายที่แขนมีรอยข่วน รอยเลือดนั้นดูไม่ลึกมาก แต่เป็นภาพที่บอกได้ว่าชีวิตในที่นี่ไม่ได้ง่ายเลย <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> กลุ่มฟอลคอน…ไม่ใช่แค่รอด แต่ เติบโต ด้วยกฎของตัวเอง “เข้ามาได้แล้ว”  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> คีอาร์พยักหน้ารับอย่างสุภาพ ก่อนก้าวเท้าเข้าไปในห้องที่กลิ่นควันไม้และเหล็กหลอมปะปนกันไปเพื่อที่จะซื้อของ เสียงก้าวเท้าของคีอาร์สะท้อนเบา ๆ ไปตามพื้นหินที่ขรุขระ ก่อนที่ภาพเบื้องหน้าจะค่อย ๆ เผยออกมา ตลาดแลกเปลี่ยนโอลิมปัส ศูนย์กลางของทุกสิ่งที่เดมิก็อดผู้ชำนาญศิลปะการล่าและการค้าใฝ่หา ทั้งในแง่ของทรัพยากร พลัง และความลึกลับที่แทบไม่เคยหลุดออกไปสู่โลกภายนอกได้ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ลานกลางเปิดโล่งขนาดใหญ่ถูกล้อมด้วยซุ้มอาคารหินโค้งที่ผ่านการซ่อมแซมอย่างหยาบ ๆ แต่มั่นคง ผ้าผืนใหญ่สีแดงเข้มและเทาเงินถูกขึงเป็นเพดานชั่วคราวเหนือหัวเพื่อกันแดด เสียงเหล็กกระทบกัน เสียงคนต่อรองราคา และเสียงหวีดเบา ๆ ของพลังเวทจากของบางชิ้นผสมปนอยู่ในอากาศจนแทบแยกไม่ออก กลิ่นแปลก ๆ ของกำมะถัน ควัน เหล็ก และสมุนไพรทำให้บรรยากาศดูเหมือนตลาดโบราณในตำนานกรีกที่ถูกชุบชีวิตขึ้นมาอีกครั้ง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> คีอาร์หยุดอยู่ตรงทางเข้า มองรอบตัวอย่างนิ่งและมีระเบียบ สายตาไล่ผ่านแผงวางของที่อัดแน่นไปด้วยวัตถุดิบหายากระดับที่แม้แต่ค่ายฮาล์ฟบลัดเองก็อาจมีไม่ครบ เธอยกมือแตะแว่นบนสันจมูกอย่างเคยชิน สายตาสีเทาอมเขียวสะท้อนประกายไฟจากเตาหลอมใกล้ ๆ ขณะเดินเข้าไปในโซนสินค้าหลัก โต๊ะไม้ยาวเรียงรายเต็มพื้นที่ แต่ละโต๊ะมีแท่นแก้วหรือกล่องโลหะวางเรียงไว้ ข้างในบรรจุสิ่งของที่แทบจะดูไม่ออกว่าเกิดจากธรรมชาติหรือเวทมนตร์กันแน่ <span style="color: rgb(105, 105, 105); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ชิ้นแรกที่เธอเห็นคือผงพิษของอิมฟ์ผงละเอียดสีม่วงเข้มที่สะท้อนแสงได้ทุกครั้งที่มีคนเดินผ่าน มันดูงดงามเกินกว่าจะเป็นสิ่งอันตราย แต่กลิ่นฉุนที่แสบจมูกเพียงแตะปลายลมหายใจเดียวก็ทำให้รู้ว่า... ถ้าเข้าใกล้เกินไปคงไม่จบแค่จาม เธอก้มมองฉลากที่เขียนไว้ข้างกระปุก <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ใช้เพียงผงเดียวก็สามารถทำให้ม้าเซนทอร์ขนาดเต็มตัวมึนงงได้นานสามนาที<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> คีอาร์ย่นคิ้วนิด ๆ “เหมาะกับใช้ในกรณีจำเป็นเท่านั้น” เสียงเธอเบาแทบไม่ต่างจากการคิดในใจ <span style="color: rgb(105, 105, 105); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ถัดไปคือ<span style="color: rgb(105, 105, 105); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">หัวใจซาลาแมนเดอร์<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ที่ถูกวางไว้ในกล่องแก้วทรงกลมภายใต้การปิดผนึกเวท มันเต้นอย่างช้า ๆ จริง ๆ เหมือนยังมีชีวิต แสงสีส้มภายในเรืองขึ้นลงตามจังหวะนั้นราวกับกองไฟหายใจ คีอาร์มองมันเงียบ ๆ อยู่ครู่หนึ่ง ความร้อนแผ่ออกมาจนรู้สึกได้แม้ไม่เปิดฝา เธอคิดในใจว่า ถ้<span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">านำมาเป็นแหล่งพลังให้ชุดพลังงานต้นแบบได้ มันคงสามารถรักษาอุณหภูมิได้ตลอด 24 ชั่วโมงโดยไม่ต้องใช้ไฟฟ้าละมั้ง… <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> คีอาร์เดินต่อไปยังอีกมุมหนึ่ง เห็นขนจิ้งจอกขาว เรียงเป็นพวงในตะกร้าไม้ กลิ่นหอมจาง ๆ คล้ายดอกพีโอนีแตะปลายจมูก มันขาวบริสุทธิ์จนแทบสะท้อนแสง ดวงตาของคีอาร์นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอื้อมปลายนิ้วสัมผัสอย่างระมัดระวัง ความนุ่มของมันละเอียดจนแทบละลายไปกับผิวมือ ถัดไปคือหนังอัคลัตที่ขึงอยู่บนโครงไม้ขนาดใหญ่ ลวดลายคล้ายเกล็ดปลาผสมโลหะ เธอเอียงหน้าเล็กน้อย มองดูความหนาแน่นของชั้นผิว “ถ้าใช้สร้างเกราะได้ คงกันกระสุนได้สบาย” เธอพึมพำเบา ๆ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เสียงกระทบกันของเหล็กดังขึ้นจากอีกแผงหนึ่ง ขนกริมาลคิน ขนแมวสีเงินแวววาวถูกวางเรียงในถุงกำมะหยี่เล็ก ๆ เธอยิ้มบาง ๆ นึกถึงคำเล่าลือว่าเจ้าสัตว์พวกนี้มีนิสัยเย่อหยิ่งไม่ต่างจากแมวธรรมดา แผงถัดไปกรงเล็บเฮลฮาวนด์สีดำขลับวางเรียงอยู่ในกล่องโลหะ เส้นแสงบางจากภายในดูราวกับมันยังเก็บกลิ่นกำมะถันไว้ได้ เธอไม่เข้าไปใกล้เกินไปนัก เพราะรู้ดีว่ามันยังมีพลังเวทตกค้างอยู่ เมื่อเดินผ่านแต่ละแผง เธอเห็นสินค้าหลากหลายจนรู้สึกว่าที่นี่ไม่ใช่แค่ตลาด แต่คือพิพิธภัณฑ์แห่งโลกเดมิก็อด ทั้ง กระดองคาร์คินอส ขนาดเท่าประตูบ้านที่มันวาวดั่งโลหะผสม, น้ำมันคบเพลิงของแลมพาเดสที่เรืองแสงในขวดแก้ว, ปีกปีศาจเจอร์ซีย์ที่พับเก็บไว้ใต้ผ้าดำ, และแม้แต่ชิปประมวลผล AI ที่มีตราประทับของอาวุธ  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> คีอาร์หยุดนิ่งอยู่นานเมื่อมองเห็นสิ่งสุดท้าย ดวงตาเฟนริลมันถูกวางไว้ในโหลแก้ว มีแสงแดงเข้มกระพริบเป็นจังหวะช้า ๆ เหมือนยังมองกลับมาได้ทุกเมื่อ “ของระดับกลางและสูงทั้งหมดเลยนะ” เสียงชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง คีอาร์หันไปช้า ๆ เห็นชายร่างสูงสวมชุดหนังดำสะพายหอกสั้นไว้ข้างหลัง เขายิ้มเล็ก ๆ อย่างคนที่ดูออกว่าเธอไม่ใช่แค่คนมาเดินเล่น “... แล้ววันนี้มีอะไรดี ๆ ให้พวกเราหรือแค่มาดูของ?” คีอาร์ดันแว่นขึ้นนิดหนึ่ง “ทั้งสองค่ะ” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> อีกฝ่ายหัวเราะเบา “ตรงดีแฮะ งั้นยินดีต้อนรับสู่ตลาดแลกเปลี่ยนโอลิมปัส คุณลูกค้าใหม่จากค่ายฮาล์ฟบลัด ถ้าเธอมีของดี ฉันมั่นใจว่าเวสลีย์จะอยากพบแน่ ๆ” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ทันทีที่อีกฝ่ายบอกคีอาร์ไม่ได้แสดงสีหน้าหรือท่าทีลังเลแม้แต่น้อยเมื่อเอ่ยเสียงเรียบตามบุคลิกอันสุขุม “ไม่อยากพบหรอกค่ะ ฉันไม่อยากพบใครมากตอนนี้” คนขายที่ยังยืนอยู่ตรงหน้า ชายหนุ่มผิวเข้มคนเดิม ชะงักไปนิด เหมือนจะถามต่อแต่เลือกกลืนคำไว้เมื่อเห็นแววตาสีเทาอมเขียวที่นิ่งเฉียบจนไม่เปิดช่องสนทนาใด ๆ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> คีอาร์ก้มมองโต๊ะไม้ตรงหน้าอีกครั้ง ก่อนจะชี้นิ้วเรียวยาวไปยังถุงกำมะหยี่เล็ก ๆ ที่บรรจุขนกริมาลคิน ขนสีเงินนุ่มละเอียดที่สะท้อนแสงคล้ายเส้นไหม เธอพูดสั้น ๆ แต่ชัดเจน “เอานี่สิบชิ้นค่ะ” มือของพ่อค้าขยับหยิบตามจำนวน ขณะเธอก็เหลือบไปยังกล่องแก้วอีกด้านที่บรรจุขนนกอินทรีทองคำอยู่ข้างใน มันเปล่งประกายราวกับแสงจากท้องฟ้าเองกำลังหายใจอยู่ในนั้น “แล้วก็อันนั้น... สองชิ้นค่ะ” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เขาเงยหน้าขึ้น “ขนนกอินทรีทองคำ?” น้ำเสียงเต็มไปด้วยความตกใจปนไม่แน่ใจ “ราคาชิ้นละเก้าสิบเอ็ดดรักม่านะ คุณแน่ใจ—” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “แน่ใจค่ะ” เธอตอบก่อนจบประโยค น้ำเสียงเย็นเรียบไร้แววลังเล มือเรียวควักถุงเงินผ้ากำมะหยี่ออกจากกระเป๋าสะพาย แล้วเทเหรียญเทองขึ้นเงาวางลงบนโต๊ะ เสียงกระทบของโลหะดังแผ่วแต่ชัดในความเงียบที่คนรอบข้างเริ่มหันมามอง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> คีอาร์นับเร็วและแม่นยำเหมือนเครื่องคิดเลข “ห้าร้อยแปดสิบสองดรักม่า” เธอพูดขึ้นอย่างราบเรียบ ก่อนดันเหรียญทั้ง 582 ดรักม่า ไปทางคนขายโดยไม่แม้แต่จะขอส่วนลด<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> พ่อค้ากะพริบตาอย่างไม่แน่ใจ มือที่กำลังจะนับเหรียญถึงกับหยุดค้างกลางอากาศ “เอ่อ... ปกติไม่มีใครซื้อของขนาดนี้นะ โดยเฉพาะของหายากสองอย่างพร้อมกัน...” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ดีแล้วค่ะ งั้นจะได้ไม่ต้องมีใครมาแย่ง” เธอตอบเสียงเรียบ ไม่ได้มีรอยยิ้ม ไม่ได้มีน้ำเสียงเหน็บแนม มีเพียงความเรียบเฉยที่ทำให้คำพูดนั้นฟังจริงยิ่งกว่าคำล้อเล่น ชายหนุ่มรับเงินไปเงียบ ๆ ก่อนยื่นถุงขนกำมะหยี่กับกล่องขนนกอินทรีทองคำให้ “ยินดีที่ได้ทำธุรกิจด้วยแล้วกัน...” เขาพูดช้า ๆ เหมือนยังไม่หายตกใจ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> คีอาร์รับถุงไว้ด้วยสองมือ ดวงตาเย็นเฉียบหันมาสบ briefly แล้วพยักหน้าเบา ๆ “ขอบคุณที่ทำธุรกิจด้วยกันค่ะ” น้ำเสียงนุ่ม สุภาพ แต่ทิ้งความเย็นไว้ชัดเจนพอที่จะทำให้ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนพูดอยู่กับคนที่ไม่ต้องการเชื่อมสัมพันธ์ใด ๆ ทั้งนั้น เธอหันหลังให้โดยไม่รอคำตอบ เดินออกจากแผงอย่างมั่นคง ก้าวเท้าเรียบสม่ำเสมอ ขณะที่สายตาหลายคู่รอบตลาดยังคงจับจ้องร่างเธอราวกับเห็นใครสักคนกำลังใช้เศษเงินซื้อสมบัติของเทพ เสียงซุบซิบเริ่มดังขึ้นเบา ๆ ในหมู่สมาชิก <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “เด็กนั่นจ่ายสด... ไม่มีต่อเลยเหรอ?” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ห้าร้อยกว่าดรักม่า... เธอบ้าไปแล้วหรือเปล่า?” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ไม่ใช่บ้าหรอก ดูท่ามีเงินเกินใช้...” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> แต่คีอาร์ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เธอแค่ขยับกระเป๋าสะพายขึ้นให้อยู่ในตำแหน่งเดิมก่อนจะเดินไปตามเส้นทางออกของตลาด ลมพัดผ่านผมสีบลอนด์ทองแดงของเธอจนปลายผมฟาดเบา ๆ กับผ้าพันคอไหมพรมสีดำ เมื่อพ้นเขตประตูหินของตลาด ลมหนาวจากที่ราบสูงซานตาเฟก็ปะทะเต็มแรง กลิ่นซีดาร์ผสมกลิ่นหินแห้งลอยเข้ามาแทนกลิ่นโลหะและควันในตลาด เธอยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง สูดลมหายใจเข้าช้า ๆ ให้ลมหนาวผ่านเข้าสู่ปอด รู้สึกได้ถึงความเย็นที่แทรกผ่านผิวจนถึงกระดูก <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เธอเริ่มเดินกลับ เสียงส้นรองเท้ากระทบพื้นกรวดแห้งเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ด้านหลังคือตลาดแลกเปลี่ยนที่ค่อย ๆ เลือนหายไปในเงาโค้งหิน ข้างหน้าคือตัวเมืองซานตาเฟที่เริ่มกลับมามีเสียงผู้คนอีกครั้ง ลมพัดแรงขึ้นเล็กน้อย ราวกับกำลังติดตามเธออยู่เงียบ ๆ คีอาร์ก้มมองถุงกำมะหยี่ในมืออีกที สินค้าที่เธอเพิ่งซื้อทั้งหมดสะท้อนแสงอยู่ในนั้น ขนสีเงิน ขนนกทอง ทั้งหมดเงียบงันเหมือนเจ้าของมัน เธอยิ้มจางจนแทบไม่เห็น ก่อนจะพูดกับตัวเองเสียงเบาแทบจะกลืนหายไปกับสายลม <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “อย่างน้อย วันนี้ก็คุ้ม…”<div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div><hr style="border: none; border-top: 2px solid #BEBEBE; width: 100%;"><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;">ซื้อของกลุ่มฟอลคอน</div><div style="text-align: center;">ขนกริมาลคิน ราคาชิ้นละ 40 ดรักม่า ซื้อ 10 ชิ้น = 400 ดรักม่า</div><div style="text-align: center;">ขนนกอินทรีทองคำ ราคาชิ้นละ 91 ดรักม่า ซื้อ 2 ชิ้น = 185 ดรักม่า</div><div style="text-align: center;">รวมเงินที่ต้องจ่าย = 582 ดรักม่า</div>

หน้า: [1]

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver

The Falcon Community ⋘ คอมมูนิตี้ฟอลคอน ⋙