[บ้านพักหมายเลข 3] ห้องโถงหลัก

God โพสต์ 2024-3-1 18:04:45

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxsystem01 {
border-radius: 20px;
border: 0px solid #6ea6f9;
padding: 3px;
box-shadow: #6ea6f9 0px 0px 3em;
background-color: #fff;}
</style>

<style>
#boxsystem02 {
width: 600px;
border-radius: 10px;
padding: 3px;
box-shadow: #6ea6f9 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/4U6iuJm.gif");}
</style>

<style>
#boxsystem03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #11a263;
padding: 3px;
box-shadow: #11a263 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/9nCbcwk.gif")";}
</style>

<div id="boxsystem01">
<p><br></p><p><img src="https://i.imgur.com/SxVb0tk.png" width="300" _height="297" border="0"><br></p><h1><font style="font-family: Georgia; font-size: xx-large;" color="#000080">CAMP HALF-BLOOD</font><br><font color="#6acbf3"><font face="Georgia" style="font-size: x-large;">POSEIDON CABIN </font><font face="EucrosiaUPC" style="" size="6">3</font></font><br><br></h1><div><img src="https://i.imgur.com/5Kg2nHm.png" width="500" _height="60" border="0"><br></div><div><br></div><div style=""><br></div><table id="side" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody><tr>
<td><div id="text"><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><br></div><font face="TH SarabunPSK" style=""><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><a href="https://percyjackson.mooorp.com/thread/7/1/1"><img src="https://i.imgur.com/XfKTY2X.png" width="150" _height="75" border="0"></a><br></div><div style="text-align: center;"><br></div></font></div></td><td><div id="picture"><img src="https://i.imgur.com/ZpNPKkb.png"></div></td>
</tr></tbody></table>

<iframe width="800" height="10" src="https://www.youtube.com/embed/eHXyDaqJJ20?autoplay=1&loop=1&playlist=eHXyDaqJJ20" frameborder="0" allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen=""></iframe><br><font color="#4169e1"><br><font size="3" face="Noto Serif Thai">≪ คลิกที่ภาพห้องโถงเพื่อสักการะรูปปั้นเจ้าสมุทร </font></font><span style="color: rgb(65, 105, 225);"><font size="3" face="Noto Serif Thai">≫</font></span><font color="#4169e1"><br></font><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p>

<div id="boxsystem02" style="color: rgb(255, 255, 255);">
<p>

<style>
h1
{text-shadow: 0px 0px 10px #6ea6f9;}
</style>
</p><h1><br></h1><h1><font face="TH KoHo" size="6" color="#fffacd">ห้องโถงหลัก</font></h1><p></p>

<p><font face="TH KoHo" size="4" color="#add8e6"><b style="">บ้านหมายเลข 3 : โพไซดอน</b></font></p><p><img src="https://i.imgur.com/p4NP5Ks.png" border="0"><font face="TH KoHo" size="4" color="#add8e6"><b style=""><br></b></font></p><p><font style="" size="5" color="#ffffff" face="TH KoHo"><br></font></p><p><font color="#ffffff" face="TH KoHo" size="5">ห้องโถงหลักของเหล่าสายเลือดเจ้าสมุทรโพไซดอน</font></p><p><font color="#ffffff" face="TH KoHo" size="5">เป็นที่พักอาศัยในส่วนนั่งเล่นพักผ่อนหย่อนใจ</font></p><p><font color="#ffffff" face="TH KoHo" size="5">สุดมุมห้องประดิษฐานรูปปั้นขององค์พระบิดาโพไซดอน</font></p><p><font color="#ffffff" face="TH KoHo" size="5">ให้เหล่าลูก ๆ ได้เคารพบูชาเสมือนมีบิดาอยู่ในบ้าน</font></p><p><font color="#ffffff" face="TH KoHo" size="5"><br></font></p><p><b><i style="color: rgb(255, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium; white-space-collapse: preserve;">ไม่สามารถปลดพลังได้ในช่วงเดือนมกราคม - เมษายน 2025</i><font color="#ffffff" face="TH KoHo" size="5"></font></b></p><p><font color="#ffffff" face="TH KoHo" size="5"><br></font></p><p><img src="https://i.imgur.com/p4NP5Ks.png" width="400" _height="15" border="0"><font color="#ffffff" face="TH KoHo" size="5"><br></font></p><p><br></p><p><br></p><p><font color="#fff" style=""><br>
<font color="#fff" style="">

</font>

</font></p><font color="#fff" style="">

</font></div><font color="#fff" style="color: rgb(255, 255, 255);"><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black">

<br><br><br>

</font></font></font><p></p></font></div><font color="#fff" style=""><font color="#fff" style=""><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><b>

<br><br>

</b></font></font></font></font></font></div><font color="#fff" style=""><font color="#fff" style="">

<style type="text/css">BODY{background:url("https://i.imgur.com/F82YGP3.png"); background-attachment:fixed; }</style><style type="text/css">.head1 {background-color:none ;}.head2 {background-color:none ;}</style>

<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar {width: 5px; height: 0px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece {background: #214356;}
::-webkit-scrollbar-thumb { background-color: #214356; border-radius:5px; }</style>
<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar{width:8px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece:decrement{ background:#214356!important; }
::-webkit-scrollbar-track-piece:increment { background:#0f1d26!important; }
::-webkit-scrollbar-button{ background:#fbdc86!important; height: 00px!important; }
::-webkit-scrollbar-thumb{ background: #fbdc86!important; border-top:2px solid #fbdc86; border-bottom:2px solid #fbdc86; }
::-webkit-scrollbar-thumb:hover{ background:#fceab7!important; border-top:2px solid #fceab7;border-radius:5px; border-bottom:2px solid #fceab7;border-radius:5px; }</style>

</font><style>
h1
{text-shadow: 0px 0px 10px #add8e6;}
</style><style>
h1
{text-shadow: 0px 0px 10px #2fabe0;}
</style>

<style type="text/css"> img{ background:transparent: box-shadow:inset 0 0px 0px none; -webkit-transition: all 0.8s ease-out; -moz-transition: all 0.8s ease-out; transition: all 0.8s ease-out; padding:5px; border:2px none; } img:hover{ box-shadow:inset 100px 0px 1px #4ea3e0,inset -100px 0px 1px #4ea3e0;}</style>

</font><style>
h1
{text-shadow: 0px 0px 2px #0e1c26;}
</style><style type="text/css">
#side{
margin-right:-1px;
width:800px;
height:445px;
overflow:hidden;}

#text
{text-align:center;
width:790px;
height:440px;
padding:5px;
overflow:auto;
color:#0e1c26;
background-image: url("https://i.imgur.com/zyYXc1n.png");}

#picture
{margin-left:-405px;
width:810px;
height:460px;
overflow:hidden;
-webkit-transition: opacity 0.9s linear;
-webkit-transition: all 0.9s ease-in-out;
-moz-transition: all 0.9s ease-in-out;
-o-transition: all 0.9s ease-in-out;}

#side:hover #picture
{margin-left:-1500px;}
</style>

God โพสต์ 2024-3-5 16:18:33

[บุรุษปริศนามาที่บ้าน]
https://i.imgur.com/uV7nmKr.png

- โรลเพลย์กับผู้เดินผ่านไปมาห้องโถงแห่งนี้ วันที่ 5/3/2024เมื่อคุณเดินเข้ามาในเขตห้องโถง ก่อนพบบุรุษปริศนาคนหนึ่งนั่งบนโซฟาอยู่ก่อนแล้ว เขามองที่คุณ- สามารถสร้างสตอรี่โรลเพลย์สนทนาเรื่องอื่น ๆ ได้- โดยก่อนกลับพ่อของคุณบอกว่า สนับสนุนเฮอร์มาโฟร์ไดตัส ความคิดของเขาต้องการปลอบประโลมกลุ่มคน LGBT และไม่ต้องการให้ทั้งสองฝ่ายทะเลาะกันแต่แอรีสเขาต้องการให้ทั้งสองกลุ่มก่อสงครามเอเชียอาคเนย์ พวกเขาจะไม่ได้แค่เมื่อวาน (วันที่ 4 มีนาคม) แต่จะเป็นสงครามระดับเอเชียอีกอย่าง เจ้าอย่าลืมบอกต่อพี่น้องคนอื่น ๆ ที่มาทีหลังด้วย (กรณีคนมาถถึงค่ายหลังจากนี้)

- เมื่อจบการสนับสนุนคุณจะได้รับความโปรดปรานจากโพไซดอน +15 แต้ม หากเลือกตามประสงค์พ่อ

Dean โพสต์ 2024-3-3 05:01:41

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-4-20 19:20

https://lh7-us.googleusercontent.com/nzU0k6CZPhTz_AmUwWRZo-OcOQQrnemsY_CfsMFDmCfyzpuyzv5VkDfvoxCsFrCpJjv3SsDa6rlwksbZ3G-hB_fEicaNN1OrIWoCejDGsq-IohzUVSCt4BfTGOabAvf9mxaFT9m-NyM3eocs5xOn9Lg007 https://lh7-us.googleusercontent.com/_9aGCxmVk4TlYfiKT28-aBUiq-jT0fR6YpVQ5_hMEqndN0VSMhCjjWqwnX693UFBDyFyPpVA39gAs2Yl6YVV9O8Tp-4BH0Rgzlrjivuny7hnFoDJMX6MSKk9NEaPwV9fGGU-qtNw2n5cPeU4Bi6VhBAจัดการชีวิต

      เป็นวันที่สามแล้วสำหรับการใช้ชีวิตในค่ายฮาล์ฟบลัด ดีนใช้เวลาสิบสองชั่วโมงแรกไปกับการช็อคเมื่อได้รับรู้ความจริงที่คุณแม่ปิดบังเขาไว้ตลอดยี่สิบสามปี จากนั้นก็นั่งโง่ ๆ อยู่ที่กระท่อมของเด็ก ๆ บ้านเฮอร์มีส คงเป็นเพราะกระท่อมหลังนั้นเป็นสถานที่พักพิงของเด็กที่ยังไม่ได้รับการรับรองจากเทพเจ้าให้เป็นบุตร การมีชายแปลกหน้าอายุเกินเกณฑ์ไปอยู่ตรงนั้นหนึ่งคืนจึงไม่มีใครถามไถ่ หรือว่ามีแต่เขาไม่เหลือสติมาตอบก็ไม่อาจทราบ พอทำใจได้เขาถึงได้เข้ามาที่กระท่อมหมายเลขสามของตนเองในเช้าวันที่สอง
      ‘ภายในนี้กว้างกว่าที่คิด’
      จากที่เห็นภายนอกชายหนุ่มคิดว่ากระท่อมโพไซดอนมีขนาดเทียบเท่าบ้านลูกบอลในห้องสรรพสินค้า แต่เมื่อเข้ามาแล้วก็ได้พบกับห้องโถงกว่าซึ่งเป็นที่นั่งรับแขกและมีรูปปั้นเทพเจ้าโพไซดอนขนาดหนึ่งต่อหนึ่งตั้งอยู่ที่สุดโถงทางเดิน ภายในบ้านแห่งนี้ช่างเงียบสงัดต่างจากบ้านเฮอร์มีสที่มีผู้คนเข้าออกแทบจะตลอดเวลา ทั้งเด็กที่อาศัยอยู่ที่นั่นและทั้งผู้ที่เข้ามาใช้บริการอินเทอร์เน็ตคาเฟ่แห่งเดียว ณ ค่ายฮาล์ฟบลัด
      ‘แปลว่าพ่อไม่มีลูกคนอื่นเพิ่มเลยสินะ…’
      จะว่าดีใจก็คงจะดีใจล่ะมั้ง อย่างน้อยพอได้เป็นลูกคนเดียวก็ไม่ต้องไปแย่งความรักกับใคร แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพ่อแท้ ๆ ของตนจะไปมีลูกคนอื่นกับครอบครัวอื่นไม่ได้ แล้วเมื่อมาพิจารณาดูดี ๆ การที่บิดาเทพยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเขาบ่อยครั้งก็แปลว่าตนน่าจะอยู่ในครรลองสายตาของพระบิดาบ้าง ดีนอมยิ้มออกมาเล็กน้อย แต่พอมาอยู่ในที่เงียบ ๆ เช่นนี้เพียงลำพังเขาก็รู้สึกเหงาขึ้นมานิดหน่อย ถึงกระนั้นก็ยังไม่มีกะจิตกะใจไปปาร์ตี้อยู่ดี เพลียจิตจนแม้แต่จะไปหาดาริน่าก็ยังไม่มีแรง
      เมื่อเป็นบ้านที่ไม่มีคนอยู่และดูเหมือนจะไม่มีคนพักอาศัยมานาน แม้ว่าจะมีร่องรอยของการต่อเติมมาได้ไม่กี่ปี ฝุ่นฝ้าหยากไย่จึงเกาะอยู่ตามเฟอร์นิเจอร์ที่ไม่ได้ใช้สอย เขาใช้เวลาอีกครึ่งวันในการทำความสะอาศห้องหับให้พอจะพักอาศัยอยู่ได้ เท่าที่สำรวจคร่าว ๆ ไม่ได้เข้าไปทุกห้อง บ้านหลังนี้ประกอบด้วยโถงหลัก สระว่ายน้ำ และห้องนอน ซึ่งห้องที่เขาเข้าไปดูคือห้องนอนรวมชาย แต่ในเมื่อดีนครอบครองบ้านหลังนี้เพียงผู้เดียว (อย่างน้อยก็ในตอนนี้) ดังนั้นหากเขาอยากจะนอนตรงไหนชายหนุ่มก็นอนตรงนั้น เช่น ตรงโซฟารับแขก
      เมื่อสติมาดีนมาไล่ลิสต์สิ่งที่เขาควรต้องทำแต่ละอย่าง
      อย่างแรกคือการไปบ้านหมายเลขสิบเอ็ดอีกครั้งเพื่อขอใช้อินเทอร์เน็ตไวไฟ จัดการแจ้งรูมเมทว่าตนคงไม่ได้กลับไปที่ห้องอีกสักพักใหญ่ ๆ ซึ่งดีนก็ตอบไม่ได้ว่าพักใหญ่ ๆ ที่ว่าคือหนึ่งสัปดาห์ หนึ่งเดือน หรือหนึ่งปี เลยต้องไหว้วานให้คุณพ่อโดนัลด์กับลุงไมค์ช่วยทำเรื่องย้ายออกจากหอให้หน่อย ลำบากทั้งคู่ที่ต้องเดินทางไกลจากซานอันโตนิโอมาถึงนิวยอร์คแต่ทั้งสองก็เต็มใจ ความรักจากครอบครัวที่ส่งกำลังใจมาถึงเขาช่วยให้ดีนมีพลังที่จะสู้ต่อในโลกแห่งเทพมากขึ้น
      ต่อมาก็เรื่องงานที่เพิ่งได้แต่ยังไม่ทันได้เข้าทำงานก็ดันเกิดเรื่อง ดีนต้องโทรไปแจ้งกับศูนย์วิจัยของมหาวิทยาลัยฯ แล้วต้องขอโทษขอโพยทางนั้นเป็นการใหญ่ จากนี้คงจบสิ้นกันแล้วกับอนาคตนักวิจัยเทคโนโลยีพันธุศาสตร์ของมหาวิทยาลัย xxx นิวยอร์ค บอกได้เลยว่าการได้งานนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ หรือโควต้าศิษย์เก่า แต่ก็ช่างมันเถอะ เพราะเอาเข้าจริง ๆ ดีนก็ไม่ได้ชอบอาชีพนี้เท่าไร เขาก็แค่อยากหางานอะไรสักงานที่ตรงกับสายที่เรียนมา และงานร้านอาหารฟาสต์ฟู้ดก็ไม่เพียงพอสำหรับการดำรงค์ชีพอยู่ในมหานครที่มีค่าครองชีพสูงลิบลิ่ว ทางบ้านคงซัพพอร์ตหากว่าเขายังอยากใช้ชีวิตอย่างเอ้อระเหยต่ออีกสักหน่อย ทว่าดีนอยากยืนได้ด้วยลำแข้งของตัวเอง คงไม่มีใครที่อยากจะให้พ่อแม่พยุงเดินไปจนอายุสามสิบหรอกจริงไหม?
      เอาเป็นว่าเรื่องงานเลิกคิดไปก่อนยาว ๆ เลย เพราะในเมื่อเขาก้าวขาเข้ามาในโลกแห่งทวยเทพแล้วอะไร ๆ หลาย ๆ อย่างคงเปลี่ยนชีวิตเขาน่าดู
      หลังจากทำธุระติดต่อเรื่องย้ายออกอะพาร์ตเมนต์และลาออกจากงานแล้ว ดีนก็โหลดเพลย์ลิสต์ ‘ตำนานเทพกรีก' จากช่องดังลงโทรศัพท์มือถือ เอามาดูแบบออฟไลน์ต่อที่บ้านโพไซดอนเพื่อเรียนรู้ประวัติครอบครัวตัวเองรวมถึงความเป็นไปได้ของสิ่งที่อาจพบเจอในอนาคต ตอนนี้ก็ภาวนาแค่ว่าข้อมูลจากยูทูปเบอร์จะตรงกับตำนานเทพของจริงให้ได้สักเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ก็ยังดี ด้วยความที่ตนเป็นคนสมาธิสั้น การเรียนรู้ด้วยการอ่านจึงเป็นเรื่องยาก หากไม่มีใครสอนตัวต่อตัวหรือเล่าให้ฟังดีนแทบจะมีสมาธิจดจ่ออยู่กับเรื่องนั้นไม่ได้เลย จากนั้นเขาก็สิงโซฟานั่งเล่นไปยาว ๆ
      แต่พอฟังไปได้ยี่สิบกว่าตอนเขาก็เริ่มเบื่อ
      ‘เฮ้อ ไม่ได้ไปสังเคราะห์แสงเลยนี่หว่า ถึงได้เหี่ยว ๆ’
      บางทีเขาควรออกจากบ้านไปเดินเล่นที่อื่นบ้าง และในที่สุดชายหนุ่มก็นึกออกว่าเขาควรจะไปเดินเล่นแถวไหน

https://lh7-us.googleusercontent.com/8BYac6P0zb41p_mlu91EzGlpDOT9_Y6GK1GqYWXbyb7y3sAkuj7bDtHIt6zUqXR_9jcK8bWX63dVIEARXDVe-Jxd7L8-ZkD6BVvPsJGXlzP5LCZR8Li0bLvbooYKsSG0_REpdeBkse-lQs6XbprgFko

Dean โพสต์ 2024-3-5 23:51:32

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-4-20 19:21

God ตอบกลับเมื่อ 2024-3-5 16:18
[บุรุษปริศนามาที่บ้าน]

https://lh7-us.googleusercontent.com/VoUeIONSLzzlMlAqk8xcQWk6bkXQGMH_eO7uvHyV6E_j6XWPCD9uSDQk1MQa6cV7AiMRb1O9BEiJSftbJW-5G7XBwqksnWlFHfI6Whb78PWGEuPKYM6isYr3Xxho5dC-PrnPtoczXiXY113qvHIg9Tw016 https://lh7-us.googleusercontent.com/0b0ISKjUWyhSwAoUyRX5Oa3H09IqZXHhpVwHqzzq9OTKBp7vGdKps8p0SfZczzOl7EwIYzpRfERQIa6DxlPJjP487YbhoaAaCASCS8cCzI0-2jafDkfA4sBPS-Rxj7V87YodHF604Exn7eLYycidLbIOh my god!
      วันนี้ต้องออกไปทำอะไรหลาย ๆ อย่าง ควรจะเป็นหนึ่งวันที่เหนื่อยล้าทว่าตรงกันข้าม ดีนกลับรู้สึกกระชุ่มกระชวยมากกว่าที่เขาได้ออกไปเปิดหูเปิดตา สูดอากาศบริสุทธิ์และได้ลงแรงทำงาน การพบปะมนุษย์และได้คุยกันประปรายแม้ไม่มากแต่ก็ช่วยให้ชื่นชูใจได้เป็นอย่างดี เหมือนกับต้นไม้ได้น้ำอย่างไรอย่างนั้น นี่ถ้าปาร์ตี้ที่ได้ยินมาว่าจะจัดในวันสุดสัปดาห์ตลอดเดือนมีนาคมเริ่มงานตั้งแต่คืนนี้เลย ดีนคงไม่รอช้าที่จะออกลวดลายเท้าไฟสักหน่อย
      ประตูบ้านโพไซดอนถูกเปิดอ้าออก และทันทีเมื่อบานประตูแง้มเขาก็รู้สึกถึงความผิดปกติภายในนั้น
      ‘ทำไมไฟเปิดอยู่?’
      จะไม่ผิดตอนก่อนออกไปทำงานเขาน่าจะปิดไฟเรียบร้อย จะมีก็แค่โซฟาที่ใช้แทนเตียงนอนเท่านั้นที่ไม่ได้จัด เพราะอยู่คนเดียวความเป็นระเบียบจึงถูกทิ้งไว้ก่อน ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมามองภายในห้องโถงของบ้าน มีผู้ชายวัยกลางคนที่มีหนวดเคราไร้การตัดแต่งคนหนึ่งนั่งส่งยิ้มมาให้อยู่บนโซฟายาว ผ้าห่มที่เขากองทิ้งไว้หลังตื่นนอนก็ถูกพับอย่างเป็นระเบียบแล้ววางพาดอยู่กับพนักวางแขน ไม่ต้องสืบเลยว่าใครเป็นคนดูแล เพราะว่าที่นี่ไม่มีแม่บ้าน
      ‘เด็กใหม่?’
      แว้บแรกคิดไปในทรงนั้น แต่หนุ่มผิวน้ำผึ้งก็ต้องส่ายหน้าแรง ๆ จนแว่นเคลื่อน ไม่มีทางที่ลุงคนนั้นจะเป็นบุตรแห่งโพไซดอนอยู่แล้ว เพราะขนาดไครอนยังประหลาดใจเลยว่าเขาที่อายุยี่สิบสามอยู่รอดในโลกมนุษย์มาได้นานถึงขนาดนี้
      ถ้างั้นคำตอบจึงมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น!
      “พ่อเหรอ?”
      บุรุษปริศนาแย้มยิ้มให้ด้วยสายตาอบอุ่น เขาพนักหน้าลงแทนคำตอบที่ไถ่ถาม ทว่ารอยยิ้มนั้นก็สลดลงไปเมื่อมหาเทพผู้ซึ่งเป็นบิดาเห็นสีหน้าผิดหวังที่ออกมาจากใบหน้าของบุตรชายเมื่อเห็นว่าบิดาผิดลุคจากที่เขาคิด ไม่มีส่วนไหนที่เหมือนรูปปั้นเทพบูชาที่ยืนจ้องหน้าในห้องโถงอยู่ทุกวัน
      จะบอกว่าพ่อเหมือนเอ็นพีซีตกปลาในเกมสตาร์ดิววัลเล่ย์อย่างวิลลี่ไม่มีผิด…
      “ทำไม?”
      “ก็ผมคิดว่าพ่อจะหุ่นล่ำกล้ามแน่นเหมือน เจสัน โมโมอา ซะอีก… ดูรูปปั้นสิ!”
      มือไม้ผายไปทางรูปเคารพมหาเทพโพไซดอนทรงฮิปโปแคมปัส ทั้งแน่น ทั้งดุดัน ทรงเดียวกับ เจสัน โมโมอา ตอนควบอาชาในบทของคาลโดรโกก็ไม่ปาน             “โธ่เอ๊ย นึกว่าอะไร นี่ก็แค่ร่างจำแลง”
      เทพแห่งมหาสมุทรวาดมือไปด้านหน้า ฉับพลันใบหน้านั้นก็เปลี่ยนไปใกล้เคียงกับรูปปั้นเทพเจ้าที่ดีนพรรณา แต่เพียงชั่วพริบตาใบหน้าของเทพบิดาก็กลับมาสู่ร่างเดิม เมื่อเห็นกลมายาต่อหน้าต่อตาคนเป็นลูกก็อ้าปากค้างทำตาตั้ง นี่น่าจะเป็นครั้งแรกที่ชายหนุ่มได้เห็นมนตราของจริง
      “โอเค ๆ ผมเข้าใจแล้ว จริง ๆ ก็ไม่ได้สนเรื่องรูปลักษณ์ แต่ว่ามันผิดคาดไปหน่อย” ว่าแล้วก็ยกมือขึ้นมาทำเป็นสัญลักษณ์ว่านิดหน่อยจริง ๆ พอหายอึ้งแล้วดีนก็เดินไปนั่งลงบนโซฟาตรงกันข้ามกับบิดา “แล้วที่พ่อมาที่นี่.. เพราะเจอหน้าลูกชายสุดหล่อใช่เปล่า?”
      โพไซดอนกระแอมหนึ่งครั้งเมื่อบุตรชายช่างกล้ามากที่จะชมตัวเองต่อหน้าต่อตาจนแม้แต่เทพยังรู้สึกกระดากอายแทน แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าลูกชายเมื่อโตมาเป็นหนุ่มแล้วช่างสง่างามหากไม่ทำตัวเรื้อนไปเสียก่อน ดวงตาสีน้ำตาลเข้มนั่นหวานฉ่ำเหมือนหญิงสาวผู้เป็นที่รักนางหนึ่งนามว่า ‘มาเรียนน่า’ ไม่มีผิด ติดแต่เพียงแค่แม้คิดถึงขนาดไหนภรรยามนุษย์คนนี้ก็ไม่เคยติดต่อมาทั้งที่เขาเคยสอนวิธีบูชาเทพไปแล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างมหาเทพกับนางผู้ที่เคยรักคงจบลงเพียงเท่านี้ และในฐานะบิดาอย่างโพไซดอนก็ได้แต่แอบดูแลบุตรชายอยู่ห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ
      “จะว่าอย่างนั้นก็ใช่.. ลูกเป็นคนบอกว่าคุยต่อหน้ากันดีกว่ามิใช่หรือ พ่อก็อยู่ตรงนี้แล้ว” เทพโพไซดอนผายมือออกกว้าง ก่อนจะหุบแขนในท่านั่งเดิม “แต่ก็มีบางสิ่งที่พ่อไม่สบายใจเลยอยากคุยกับลูกด้วย”
      “โอ้.. ถ้างั้นคุยกันเรื่องทั่วไปกันก่อนดีกว่า แล้วเก็บเอาเรื่องหนักใจของพ่อไว้ทีหลัง ไม่งั้นเดี๋ยวอดสนุกหมด เพราะผมไม่รู้ว่าพ่อจะมีเวลาว่างมาคุยเล่นกันแบบนี้บ่อย ๆ ไหม เห็นแคมเปญสัตว์ทะเลแล้ว เป็นเรื่องยุ่งยากมากเลยใช่ไหม?”
      “ก็จริง ถูกของลูกเลยหล่ะ” เทพแห่งท้องทะเลพยักหน้ารับ การปกครองน่านน้ำในยุคสมัยใหม่มีแต่งานหิน ไหนจะพวกมนุษย์ที่ชอบทำน้ำมันรั่วลงทะเลอีก ต่อให้เป็นเจ้าสมุทรก็ใช่ว่าจะจัดการได้ง่าย ๆ แต่ตอนนี้ราชาแห่งแอตแลนติสคงว่างขึ้นหนึ่งอย่างเพราะไม่ต้องคอยส่งบอดี้การ์ดมาดูแลลูกชาย “ว่าแต่แขนนั่น..”

      ผู้เป็นบิดาชี้มือมาที่แขนข้างซ้ายของดีนที่แทบไม่ได้ใช้งานมาร่วมสัปดาห์
      “อ๋อ เนี่ยน่ะเหรอ ไหล่หลุดจากการโดน เอ่อ.. ผมไม่รู้ว่าที่นี่เรียกมันว่าตัวอะไร แต่มันแปลงร่างมาเป็นรถบรรทุกแล้วก็ไล่บี้ผม จริง ๆ แล้วมันก็ไม่ได้เจ็บอะไรแล้วแต่หมอให้ใส่ไว้ก่อนกว่าจะถึงกำหนดถอดออกก็เกือบสิ้นเดือน ยังไงที่นี่ก็ต้องเรียนการต่อสู้ใช่ไหม ผมเลยกะว่าจะพักรักษาตัวให้หายดีก่อนดีกว่า”
      “ความจริงแล้วบุตรแห่งโพไซดอนจะรับการเยียวยารักษาจากแหล่งน้ำธรรมชาติได้ แต่ตอนนี้จิตของลูกยังไม่ตื่นรู้มากพอ จากนี้ลูกจะต้องฝึกฝนตัวเองให้ดีและเมื่อมีภัยจนได้รับบาดเจ็บก็สามารถใช้สายน้ำบรรเทารักษาอาการได้”
      พอได้ฟังคำอธิบายต่อหน้าบิดาดีนก็ทำหน้าตื่นเต้น
      “โห ผมเองก็มีพลังอะไรแบบนี้ด้วยสินะ ค่อยสมกับเป็นลูกเทพหน่อย แต่จิตยังไม่ตื่นรู้มากพอนี่มัน.. ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร ต้องทำยังไงครับ นั่งสมาธิแบบเซ็น อะไรเทือกนั้นเหรอ?”
      “พลังตื่นรู้รับได้หลายทาง จากการฝึกจิตก็ใช่ การฝึกฝนร่างกายก็ใช่ หรือจิตอาจเปิดหลังสำเร็จภารกิจต่าง ๆ ก็ใช่ด้วยเช่นเดียวกัน”
      “พูดแบบนี้คล้าย ๆ กับสารอะดรีนารีนเลยแฮะ..” มือข้างที่ว่างยกขึ้นกุมคางพลางครุ่นคิด
      “ตามความเข้าใจของมนุษย์คงเป็นเช่นนั้น แต่การตื่นรู้เป็นอะไรที่ซับซ้อนกว่ากันมาก เอลวินลูกยื่นมือมานี่สิ พ่อจะให้พร” แม้จะยังงงอยู่แต่ชายหนุ่มก็ยื่นมือออกไปด้านหน้าอย่างว่าง่ายไม่ต่างอะไรกับโกลเดินริทรีฟเวอร์ที่ถูกขอมือ เทพบิดาประสานฝ่ามือกับชายหนุ่มก่อนจะตรัสสั่ง “เอาหล่ะหลับตาลง”
      เมื่อเห็นว่าบุตรทำตามแล้วมหาเทพแห่งท้องทะเลก็ส่งผ่านพลังบางอย่างมาที่ดีน สัมผัสที่แตะมือบิดาไม่ได้ต่างอะไรกับมือของมนุษย์ทั่วไป มันอบอุ่นเหมือนกับมือของคุณพ่อโดนัลด์และคุณลุงไมค์ที่เลี้ยงเขามา ภายใต้เปลือกตาที่ปิดอยู่ ชายหนุ่มเห็นภาพของใต้มหาสมุทรอันลึกลับได้ส่งเข้าผ่านเข้าสู่โสตประสาท สมจริงคล้ายกับว่าเขากำลังดำน้ำอยู่ ต่างแค่ว่าเขาไม่เคยเห็นภาพใต้ทะเลคมชัดมากขนาดนี้มาก่อนนอกจากดูสารคดีใต้น้ำหรือซีจีหนังเงือกน้อยผจญภัย
      และเมื่อทุกอย่างกลับสู่ปกติดีนก็ลืมตาขึ้น
      “เป็นอย่างไรบ้าง?”
      “มันแปลก ๆ ไม่รู้ว่าผมจินตนาการภาพไปเองหรือเป็นเรื่องจริง ว่าแต่เมื่อกี้นี้พ่อให้พรอะไรมาครับ?”
      “มันคือพลังที่จะทำให้ลูกสามารถหายใจใต้น้ำได้ เพียงแต่พลังนี้ไม่ได้ช่วยให้ลูกว่ายน้ำเก่งขึ้นหากไม่ผ่านการฝึกฝน”
      “จริงดิครับ โห! พลังสมกับเป็นลูกพ่อมาก งั้นเดี๋ยวผมไปลองก่อน”
      กล่าวจบชายหนุ่มก็วิ่งออกหลังบ้านแล้วกระโดดลงสระว่ายน้ำเกลือทันที เสียงกระโดดลงน้ำดัง ‘ตู้ม!’ ทำเอาบิดาที่กำลังยิ้มค้างได้แต่ส่ายหน้าขวับ ๆ อย่างเอือมระอา แม้บุตรชายคนนี้จะอายุมากที่สุดตั้งแต่ที่ได้เคยเจอกันในครั้งแรก แต่ความซุกซนมีมากกว่าตอนที่เทพเจ้าเจอเพอร์ซี่ในวัยสิบสองปีเสียอีก
      ผ่านไปห้านาทีดีนถึงได้ขึ้นมาจากสระเนื้อตัวเปียกโชก จนบิดาต้องชี้ไปที่ห้องอาบน้ำ
      .       .       .
      ป๊อก! ซ่า…
      กระป๋องน้ำอัดลมถูกเปิดแล้วยื่นส่งไปให้มหาเทพโพไซดอนในคราบเอ็นพีซีนักตกปลา ส่วนคนเป็นลูกเดินอ้อมโซฟาไปนั่งที่เดิมด้วยชุดใหม่หลังอาบน้ำมาหมาด ๆ เขาขยี้ซับเส้นผมที่เปียกน้ำไปด้วยสลับกับจิบเครื่องดื่มอีกกระป๋องที่ตนหยิบมา หากเป็นเบียร์เย็น ๆ คงจะดีกว่านี้เยอะ
      “สรุปก็คือ ถ้าพลังตื่นรู้ของผมมากพอก็จะมีพลังที่คล้าย ๆ กับเมื่อกี้นี้สินะครับ แล้วเวลาจะปลุกพลังก็แค่ไปไหว้รูปปั้นแล้วก็จับมือของรูปปั้นพ่อ จากนั้นผมก็จะได้พลังมาแบบนี้สินะ.. ว่าแต่รูปปั้นนี่มือพ่อไม่ว่างจะให้จับตรงไหน? แล้วงี้บูชาของตรงนี้เลยได้ไหมจะได้ไม่ต้องไปที่เตาไฟ?”
      ความเป็นเจ้าหนูจำไมถามทุกอย่างที่สงสัยไม่เคยหมดจนบิดาเทพต้องกรอกตา แบบนี้ล่ะมั้งลูกชายสายเลือดมนุษย์ผู้นี้ถึงได้เลือกเรียนวิทยาศาสตร์
      “รูปปั้นข้าอยากจับตรงไหนก็จับ ส่วนการถวายของยังจำเป็นต้องไปที่เตาไฟ คิดเสียว่าการขนส่งมันคนละหลักการกัน”
      “อ๋อ.. อย่างนี้นี่เอง.. ทีนี้มาถึงเรื่องหนักใจของพ่อดีกว่า คืออะไรครับ?”
      เมื่อเข้าประเด็นซีเรียสเทพโพไซดอนก็ถอนหายใจออกมาเบา ๆ
      “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวปัญหาทางทะเล แต่เป็นเรื่องความความขัดแย้งในหมู่มนุษย์ที่อาจเป็นชนวนนำไปสู่สงคราม”
      “สงคราม! อีกแล้วเหรอ อยากบอกนะว่าพี่แอรีส…”
      เมื่อพูดถึงตรงนี้เจ้าสมุทรก็พยักหน้าอย่างแช่มช้า จนดีนใจหาย จะมีสงครามครั้งใหม่ที่แย่กว่ารัสเซีย-ยูเครน กับอิสราเอล-ปาเลสไตน์ เกิดขึ้นอีกเหรอ
      “เรื่องนี้เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน ให้ลูกดูนี่น่าจะเข้าใจง่ายกว่า” เทพโพไซดอนหยิบอุปกรณ์บางอย่างออกมา มันมีลักษณะเป็นปริซึมใสทว่าวาววับเหลือบไปด้วยแสงสีรุ้งส่องออกมา เห็นบุตรชายทำหน้าสงสัยเห็นทีว่าบิดาคงต้องอธิบาย “นี่คือเครื่องมือสื่อสารของเทพีไอริส เทพเจ้าใช้สิ่งนี้แทนโทรศัพท์มือถือ”
      พอฟังคำตอบดีนก็ขยับปากเป็นคำว่า ‘อ๋อ’ แล้วมองภาพฉายเหตุการณ์บางอย่างที่สะท้อนอยู่กับกระจก เป็นภาพข่าวของกลุ่มคนทะเลาะกันท่าทางรุนแรงทีเดียวเชียว คนในนั้นพูดภาษาบางอย่างในโลกที่ไม่รู้จัก แต่ซับไตเติลแปลภาษาเขียนว่า ‘อีกะเทย!’ ‘มึงสิอีกะเทย!’ แม้จะไม่เข้าใจแต่ดูแล้วชุลมุนวุ่นวายเป็นอย่างมาก แต่กะเทยทะเลาะกันจะเป็นปัญหาระดับโลกได้อย่างไร
      “คืออะไร ไม่เข้าใจเลยครับ…”
      “เรื่องของเรื่องก็คือเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นที่ประเทศไทย มีกลุ่ม LGBTQ สองประเทศทะเลาะกัน แล้วเหตุการณ์บานปลายจนอาจจะเป็นปัญหาระหว่างประเทศได้ คร่าว ๆ ก็ประมาณนี้”
      “สรุปได้กระชับจับใจความมาก..” ชายหนุ่มแอบพึมพำ เพราะการใช้อินเทอร์เน็ตในค่ายฮาล์ฟบลัดไม่ได้สะดวกสบายใช้ได้ทุกที่อย่างในโลกปกติดีนถึงตกข่าวสารไปเยอะ แต่ถ้ามาทรงนี้หรือว่า.. “แคมเปญใช่ไหมครับ?”
      “ใช่” โพไซดอนพยักหน้า “พ่อสนับสนุนเฮอร์มาโฟร์ไดตัส ความคิดของเขาต้องการปลอบประโลมกลุ่มคน LGBT และไม่ต้องการให้ทั้งสองฝ่ายทะเลาะกัน แต่แอรีสเขาต้องการให้ทั้งสองกลุ่มก่อสงครามเอเชียอาคเนย์ พวกเขาจะไม่ได้แค่เมื่อวานแต่จะเป็นสงครามระดับเอเชีย”
      คนที่เรียนประวัติศาสตร์มาแม้จะไม่เก่งกาจแต่ก็พอจำได้ ความขัดแย่งระหว่างประเทศบางทีมันก็เกิดขึ้นเพราะน้ำผึ้งหยดเดียวแบบนี้..
      ‘แต่… ใครคือเฮอร์มาโฟร์ไดตัส?’
      “พ่อเลยอยากให้ผมช่วยสนับสนุนเทพเฮร์มาโฟร์ไดตัสใช่ไหมครับ แล้วผมต้องทำยังไงบ้าง?”
      “สิ่งที่ลูกต้องทำคือโอนเงินเพื่อสนับสนุนค่ารักษาพยาบาล LGBT เหล่านั้น 15-30 เหรียญ แล้วคอมเมนต์ปลอบประโลมให้พวกเขาปรองดองกันจนเกิดสันติภาพในภูมิภาคแห่งนั้น พ่อรู้ว่าลูกอาจจะมีดอลลาร์อยู่ไม่มากแต่ก็อยากจะให้ช่วยสนับสนุนพวกเขาเหล่านั้นหน่อย”
      พระบิดาพูดดักทางเอาไว้ซะหมดในเรื่องความยาจกของดีน แต่เขาเห็นด้วยว่าทุกคนไม่ว่าจะเป็น LGBTQ เพศไหนชนชาติใดก็ตามไม่ควรก่อสงครามหรือมีเรื่องบาดหมางกัน การบริจาคเงินสามสิบเหรียญก็ไม่ได้ถือว่ามากเท่าไร แค่ทำงานกับเจ๊ฮาร์ปี้แล้วเลือกรับดอลลาร์มาก็ได้แล้วสามสิบ แถมช่วงนี้ก็แทบไม่ได้ใช้เงินเลยนอกจากซื้อของถวายเทพ สภาพคล่องในกระเป๋าสตางค์จึงจัดว่าอยู่ในจุดที่สมดุลย์กันอยู่
      “โอเค ได้ครับพ่อ ขอบคุณที่มาแจ้งข่าวด้วย ถ้าพ่อไม่บอกผมก็คงไม่รู้…” ตนเพิ่งไปส่องกระดานข่าวสารมาแน่นอนว่าคงไม่ได้ไปส่องอีกในเร็ว ๆ นี้ “ประเทศไทยเป็นประเทศที่คุณพ่อโดนัลด์กับลุงไมค์บ่นว่าอยากไปเทศกาลเล่นน้ำตั้งนาน ผมจะต้องช่วยไม่ให้เกิดความขัดแย้งในภูมิภาคนั้นอยู่แล้ว ฉะนั้นพ่อก็วางใจได้เลย เอาไว้ผมทำงานอีกรอบแล้วจะไปบริจาคเงินให้ครับ”
      เจ้าสมุทรยิ้มอย่างภาคภูมิใจให้แก่ลูกชาย จนพาลคิดถึงแม่ของลูกไม่ได้ว่าเธอช่างสอนเขามาเป็นคนที่มีทัศนคติที่ดีจริง ๆ
      “ขอบคุณลูกมาก ...เอลวิน ถ้ายังไงฝากบอกพี่น้องคนอื่นด้วยหากพวกเขามาถึง”
      “หืม?” กำลังจะซึ้งอยู่แล้วเชียวแต่พอพ่อพูดคำว่า ‘พี่น้องคนอื่น’ ก็ทำเอาเงยหน้าหันขวับก่อนจะขยับปากพึมพำ ก่อนที่น้ำเสียงจะกลับมาปกติ “อา.. มีลูกคนอื่นอีกสินะ พวกเขาเกิดขึ้นจากความยินยอมใช่ไหม?”
      คนเป็นลูกหรี่ตาจ้องมองบิดาเขม็งผ่านกรอบแว่นสายตา ด้วยดวงตาที่เหมือนแม่ ตอนนี้มหาเทพถึงกับรู้สึกหนาวหลังเหมือนกับว่ามาเรียนน่ามาจ้องเอง
      “แน่นอนสิ เรื่องนั้นเป็นความผิดพลาดที่พ่อเรียนรู้แล้ว มันไม่มีทางเกิดขึ้นอีกแน่นอน”
      “ก็แล้วไป..”
      ดีนคลายท่าทีลงแม้จะเคืองนิดหน่อยก็เถอะที่พ่อนอกจากจะมีลูกชื่อเพอร์ซี่ก่อนหน้าเขาไม่กี่ปีแล้วยังเจ้าชู้มีบ้านเล็กบ้านน้อยอื่น ๆ อีก แต่ก็ว่าไม่ได้เพราะว่าตัวเองก็วันไนท์แสตนไว้เยอะ แต่วันไนท์แสตนกับสร้างครอบครัวเพิ่มมันก็ไม่เหมือนกัน
      “แล้วคืนนี้พ่อจะอยู่ค้างที่นี่หรือเปล่า คือว่าผมไม่ได้เข้าไปนอนในห้องนอนน่ะ พออยู่ในห้องที่มีเตียงว่าง ๆ หลายเตียงแล้วรู้สึกหลอน ๆ ยังไงไม่รู้ ผมก็เลยนอนที่โซฟา”
      “โอ้.. พ่อรู้” ใช่สิ.. เข้ากระท่อมมาหวังจะเซอร์ไพรส์ลูกชายแต่กลับดันเจอว่าคุณลูกดันหอบเอาหมอนผ้าห่มมากองไว้ที่โซฟา มองลงมาจากดาวเนปจูนก็รู้ว่าดีนใช้ห้องโถงในการหลับนอน แถมยังเป็นพ่อที่ต้องมาพับผ้าห่มให้อีก “เสียดาย พ่อยังมีงานที่ต้องกลับไปทำ”
      “เข้าใจครับ งั้นคงใกล้ได้เวลาแล้วหรือเปล่า?”
      พวกเขาสองพ่อลูกใช้เวลาสนทนากันเนิ่นนานจนตอนนี้ก็ล่วงเลยจนใกล้จะเข้าเที่ยงคืนแล้ว สำหรับโพไซดอนการทำความรู้จักกับบุตรชายแม้จะกินเวลาที่เขาแอบแว้บขึ้นมาจากมหาสมุทรมากกว่าที่คิด แต่ให้ ‘ปัญหา’ ที่ต้องสะสางรออีกหน่อยจะเป็นไรไป โอกาสเช่นนี้ใช่ว่าเขาจะปลีกตัวขึ้นมาได้ง่าย ๆ เสียที่ไหน
      “ใช่ พ่อต้องไปแล้วล่ะ ถ้ายังไงลูกก็รักษาตัวดี ๆ นะ”
      “ครับ พ่อก็เหมือนกันนะ ขอบคุณที่มอบพรให้ผมด้วย บายนะพ่อ”
      ดีนลุกขึ้นไปส่งมหาเทพโพไซดอนที่หน้าประตูกระท่อมหมายเลขสาม โบกมือลาเบา ๆ แต่กระนั้นก็อย่าให้ถึงกับต้องหอมแก้มเลย แล้วเมื่อเห็นว่าเทพบิดาเจ้าสมุทรเดินหายไปจนลับสายตาแล้วประตูกระท่อมโพไซดอนก็ปิดประตูลง
      ‘พ่อก็ดูเป็น.. มนุษย์มากกว่าที่คิดแฮะ’
https://lh7-us.googleusercontent.com/zV2h0lguxolv1MY4Wv9qxOq8HEDVGZu0tMl2hpP84WLyoexDevOdtrrELtWjjeN-5c9FVWxMFzew79G_zosAted0cCm06hFZCkhFRrFQBu0L7lnGSjaJVldP13yJUG7D3D5stPuFhd_PdhHKa1Okwh0ปลดล็อกสกิล [หายใจใต้น้ำ]
มอบ [เลมอนโซดา] แก่ [God-03] โพไซดอน

Dean โพสต์ 2024-3-15 19:25:34

https://lh7-us.googleusercontent.com/f5l2qf0i_wKPKZtRMKuak7uyUWNvIfYgOO6o1iI99B6PavsBRc4H8dgmAUhK3opOQKepecH1WC-fJVJgT-3rh4OZWguL83sB97-RYPWKi1g0tdLaYsoc_NUAbDzn6C1MXA2It7JmJurdW1GUU_HtOcA031https://lh7-us.googleusercontent.com/JUTqC0T7UhDqh26UFWaywxzOKFsgMeJgmpCoRcTzfg176dmGDmUetCsVQJLN2kgNaxedFytNMudrWLACNzM7Is9OvLE7nt_D-rR7m1OkmQrRxq_IuTWZ3N7b-wZT7tN500dXA0jbrv00G6NkTfxR9YMเงินค่าอะไรนะ?
      ช่วงสายของวันหลังจากทานอาหารเช้าเสร็จดีนก็กลับมาที่บ้านโพไซดอนและจัดแจงกวาดเศษใบไม้หน้าบ้านพักหมายเลขสามทิ้งเสียหน่อย แม้ไม่ใช่ฤดูใบไม้ร่วงแต่การอยู่ค่ายกลางป่าเขาท่ามกลางแมกไม้ล้อมรอบเช่นนี้หย่อมมีเศษใบไม้ปลิวตกมาบ้างเป็นธรรมดา ปกติชายหนุ่มไม่ค่อยได้ใส่ใจในเรื่องนั้น ตอนอยู่บ้านเขาก็กวาดใบไม้ที่ปลิวหล่นทิ้งไปตอนที่คุณพ่อหรือคุณแม่ใช้งานเท่านั้นเอง อาจจะด้วยความว่างล่ะมั้งทำให้เขาใส่ใจในสิ่งรอบตัวมากขึ้นแล้วรู้สึกว่าปล่อยปละละเลยเอาไว้ไม่ได้ ดีนไม่รู้ว่าจะต้องอยู่ที่ค่ายนี้อีกนานเท่าไร ถ้าให้ปลอดภัยร้อยเปอร์เซ็นก็คงต้องอยู่ที่นี่ไปตลอดชีวิต ซึ่งในใจร่ำร้องออกมาว่า “ม่ายยยย” ไปแล้ว
      แต่ไม่ว่าจะนานเท่าไรก็ตามเขาก็ไม่อยากจะอาศัยอยู่ท่ามกลางกองขยะหรอกนะ…
      “สวัสดีจ้า ใช่ ‘ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล’ หรือเปล่า?”
      จู่ ๆ ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งที่อายุพอ ๆ กันเดินมาทักแถมยังเรียกชื่อเต็มที่ไม่ได้ยินมานานเสียอีก แต่ว่าดีนไม่คุ้นหน้าเจ้าหล่อน ไม่เคยเห็นผ่านหน้าที่โถงอาหาร อาจเป็นรุ่นพี่อีกคนที่เพิ่งกลับมาค่ายใหม่ล่ะมั้ง? เห็นช่วงนี้รุ่นพี่ฮิตกลับค่ายกันอาจเพราะเริ่มปีการศึกษาใหม่.. ว่าแต่ที่ค่ายนี้มันมีปิดเทอมหรือเปล่าก็ยังไม่รู้เลย
      “ใช่ครับ ดีน นีล” แม้จะงุนงงไปบ้างแต่ชายหนุ่มก็ขานรับ แล้วพอยิ่งคิดถึงเรื่องรุ่นพี่กลับค่ายแถมมุ่งหน้ามายังบ้านโพไซดอนอีก ก็ทำให้เขาตาโตขึ้นมา “หรือว่าคุณจะเป็น!?”
      “ใช่จ้า ไปรษณีย์ไอริสเอาของมาส่งน่ะ” หญิงสาวยื่นซองกระดาษสีขาวที่ถูกปิดผนึกอย่างดีมาให้ตรงหน้า “ช่วยเซ็นรับให้ด้วยนะ”
      ดูเหมือน ‘ใช่’ ที่ว่า จะคนละอย่างกับ ‘ใช่’ ที่เขาคิด… ตอนแรกก็คิดว่าเธอจะพูดว่า ‘สวัสดี ฉันก็เป็นลูกพ่อโพไซดอนเหมือนนายแหล่ะ’ อะไรทำนองนี้… แต่ถ้าไม่ใช่ก็แล้วไป เขารับซองสีขาวมาแล้วเซ็นรับเอกสารการส่งของให้
      “ว่าแต่… ไปรษณีย์ไอริส? ไม่ยักรู้แฮะ นึกว่ามีแต่เฮอร์มีสเอ็กซ์เพรสซะอีก”
      “มีสิ ตึกข้าง ๆ โถงอาหารไง ความจริงแล้วค่อนข้างจะเป็นคู่แข่งกันน่ะ” เธอขยิบตา
      พอได้คำตอบก็ถึงบางอ้อ ตอนแรกดีนคิดว่าอาคารสำนักงานนั้นจะเป็นที่ทำการอะไรสักอย่างที่มักจะแปะป้ายว่า ‘บุคคลภายนอกห้ามเข้า’ เขาเลยไม่ทันได้สนใจ
      “เอ๊ะ งี้ถ้าทำงานที่ไปรษณีย์ไอริสก็หมายความว่าเธอเป็นลูกของเทพีไอริสใช่ไหม? ถ้างั้นรู้จักดาริน่าหรือเปล่า?”
      ดีนนึกถึงรุ่นน้องมหาลัยที่มาค่ายด้วยกัน หลังจากวันนั้นพวกเขาก็ไม่เคยเจอหน้ากันอีกแม้ว่าดีนจะเคยไปเคาะประตูบ้านไอริสอยู่หลายครั้งแต่ก็ดูเหมือนว่าจะคลาดกันตลอด นึกเป็นห่วงอยู่เสมอว่าเธอจะสบายดีไหมแต่จะติดต่อไปถึงก็ยากเย็นเสียเหลือเกิน
      “แน่นอน ดาริน่าเป็นน้องสาวฉันนี่หน่า อ๊ะ! จำได้แล้ว เธอเคยเล่าให้ฟังว่ามาที่ค่ายกับรุ่นพี่ที่มหาลัย นายนี่เองสินะ ถ้าเป็นห่วงล่ะก็เธอสบายดี” หญิงสาวหัวเราะเบา ๆ พอเป็นคนกันเองแบบนี้ถึงได้สนิทใจที่จะแนะนำตัวหน่อย “ฉัน ทีน่า แซนโดวาล ยินดีที่ได้รู้จักนะรุ่นพี่ของดาริน่า”
      “ดีน นีล ครับ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน ถ้างี้ผมเขียนจดหมายฝากคุณไปได้ไหม?”
      “ได้สิ ได้แน่นอน แต่ว่าไม่ใช่ตอนนี้นะ นายต้องเอาจดหมายไปส่งที่ศูนย์รับฝากของตามขั้นตอน คือ.. ฉันไม่อยากรับงานโดยไม่มีหลักฐานการส่งน่ะ เรื่องเคลมสินค้ามันค่อนข้างยุ่งยาก”
      “โอเค เข้าใจ ๆ”
      แม้แต่ระบบการขนส่งของเทพยังต้องใช้หลักฐานด้วยสินะ ความจริงแล้วไม่ควรต้องสงสัยเลย ขนาดทำแคมเปญต่าง ๆ ยังต้องคอยส่งหลักฐานรายงานภารกิจ
      “เดี๋ยวฉันต้องไปทำงานต่อแล้วล่ะ ถ้ามีของที่อยากส่งถึงใครภายในค่ายก็ไปที่ศูนย์รับฝากของได้นะดีน ไปรษณีย์ไอริสยินดีต้อนรับ”
      “เร็ว ๆ นี้จะไปใช้บริการนะทีน่า ไว้เจอกัน”
      โบกมือลาหญิงสาวบ้านไอริสที่คล้อยหลังจากไปพร้อมกับกลิตเตอร์สายรุ้งฟรุ้งฟริ้งลอยตามหลังอย่างกับเดอะลิตเติ้ลโพนี่ แต่ตอนนี้เขาสงสัยจริง ๆ ว่าใครส่งอะไรมา ชายหนุ่มพลิกซองสีขาวในมือไปมาจ่าหน้าผู้รับแค่ ‘ถึง ผู้ไม่ระบุนาม ขอบคุณสำหรับตารางสอน’ ไม่มีแม้แต่อักษรคำว่า ‘ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล’ เลยแม้แต่สักตัวเดียว
      “เดี๋ยวนะ.. ตารางสอนอะไร? ส่งผิดป่ะเนี่ย”
      เรียวคิ้วขมวดมุ่นแต่เมื่อกะพริบตาอีกทีเหมือนว่าเขาเห็นอักษรสีรุ้งจาง ๆ เคลือบใต้ข้อความออกมาเป็นชื่อของเขา ถ้าเวทมนตร์ระบุแบบนี้ก็ไม่น่าจะผิด ไหน ๆ แล้วก็เลยเปิดซองจดหมายออกมาดู ในนั้นมีเงินตั้งสามสิบเหรียญ
      “เฮ้ย! เงิน!!”
      แม้ช่วงนี้จะร้อนเงิน แต่ครั้นจะให้ใช้เงินที่เป็นค่าตอบแทนตารางสอนอะไรก็ไม่รู้ที่ตนเองไม่รู้เรื่องก็รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไร หรือว่าเขาควรจะเอาเงินนี้ไปโดเนทแคมเปญไหนสักที่ดีนะ?
https://lh7-us.googleusercontent.com/KSl7zzKqI_WebVQs_y6YvcQkZITkL2SVTX2kAMiWdkw6FedGdjt7WyK1WTDCaek8TlS3fqbUomHFiSaA8AuR4_czKX4JTnp8RqjM6MsmEgPCHX3ThOgC2RBKDHDopKRxIuIYeyhw65y6fJI2FoKd84E[รับของขวัญ 30 ดอลลาร์]

Dean โพสต์ 2024-3-17 04:43:49

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-4-20 19:41

https://lh7-us.googleusercontent.com/H9q0iVCvQxG9tpOIeC7HnTtraaq25xjhhie9L6H3ZnUFEGCO-fvBw9Tj0ZBX2f3moDsKbcHi3qRT5Xs-L8nEpdXthl53EOtpSUkzSpSMkz1kJ5RFssnFEbMCEM2DWQFriwZrf78PfHmHsUpg4rvzsD0034https://lh7-us.googleusercontent.com/o8p5_-4W_tLELE_UbSyXGqCo8BhCe3wJJLXIldPsRYO3AgS08t4v7IYDNRps98YmsgHcEoqoUIGWuDam-GbOQ5U6gqDZVYfh6NYpP-jXVsR0n--2JJRyjN789WlAg2w7VN4ilUC4EJJkAkydaS_RoG0
พี่น้องอีกคนหนึ่ง
      ออกมาจากงานปาร์ตี้ตอนเกือบเที่ยงคืน วันนี้เหนื่อยเป็นบ้า แม้เหงื่อจะโทรมกายแต่ไม่อาบน้ำได้ไหม… ดีที่บ้านพักกับลานกองไฟอยู่ไม่ห่างกันมากเท่าไร เดินไปแค่ไม่กี่ก้าวก็ถึง แล้วพอผลักบานประตูเปิดออกมาเขาก็ได้ยินเสียงคนปรบมือให้เสียงดังจนแทบสะดุ้ง
      “การแสดงเมื่อกี้ไม่เลวเลยนะครับ”
      ดีนรีบมองไปทางต้นเสียงก็เห็นว่ามีชายหนุ่มสัญชาติเอเซียคนหนึ่งที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับเขานั่งอยู่ที่โซฟารับแขกตัวตรงกันข้ามกับตัวที่เขาใช้แทนเตียงนอน ดูท่าทางแล้วคุ้นเคยกับที่นี่เป็นอย่างดีไม่เหมือนคนมาใหม่
      “นายเป็นใคร?” เรียวคิ้วคมเข้มขมวดมุ่นเข้าหากัน ความจริงแล้วไม่ควรจะมีใครนอกจากบุตรแห่งโพไซดอนจะเข้ามาที่นี่ได้สิ แล้วพอคิดได้แบบนั้นความจริงที่มีอยู่เพียงหนึ่งเดียวก็กระจ่างขึ้นมาทันที “หรือว่า!?”
      “พี่น้องร่วมสายเลือดเดียวกันกับคุณ เพียงแต่ผมไม่แน่ใจว่าใครเป็นพี่ใครเป็นน้อง” ชายคนนั้นยิ้มตอบด้วยความสุภาพและน้ำเสียงที่นุ่มนวล
      “ฉันเกิดปีสองพันหนึ่ง”
      “ถ้างั้นคุณก็เป็นพี่ ผมเกิดสองพันสอง”
      นาทีนี้ไม่รู้ว่าควรจะดีใจที่ได้เจอพี่น้องที่พลัดพรากกันมากว่ายี่สิบปีหรือไม่ หรือควรจะโกรธคุณพ่อโพเซดอนที่มีโลกหลายใบดี แต่ตามตำนานเจ้าสมุทรเองก็ใช่ย่อย คบทั้งหญิงทั้งชายแถมยังเคยกระทำเรื่องแย่ที่เกินรับไหว นี่พอคุณแม่เขาทิ้งพ่อไปก็ถึงกับรีบไปซบอกสาวเอเซียแล้วปั๊มลูกออกมาเลยเหรอ
      ‘พ่อนี่ร้ายชะมัด’
      เป็นช่วงเวลาที่เกิดเดดแอร์มาชั่วหนึ่งอึดใจจนคล้ายกับเกิดสุญญากาศภายในห้อง…
      แต่ดีนจะเอาความโกรธไปลงกับคนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ไม่ได้หรอก ยังไงเรื่องนี้มันก็เกินจะแก้ไขมาตั้งยี่สิบกว่าปีแล้วนี่นา..
      “ฉัน ดีน นีล ยินดีที่ได้รู้จัก ถึงเป็นพี่แต่คงต้องขอคำแนะนำจากนายเยอะ”
      “ยินดีเช่นกันครับ ผม เจโรม ปาร์ค ซึงยอน เรียกว่าเจโรมก็ได้น่าจะสะดวกปากพี่มากกว่า ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็ถามได้เลยครับพี่ชาย”
      “โอเคเจโรม ตอนนี้ฉันกำลังอึ้งอยู่ ไม่รู้ว่าจะเริ่มชวนคุยเรื่องอะไรดี”
      ดีนเดินมาทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาฝั่งที่ไว้ใช้นอน ไม่ใช่แค่อึ้งหรอก เขามาจนหัววิ้งไปหมด ตอนลงจากเวทีก็เหมือนได้ยินเสียงพ่อชมแล้วก็พูดอะไรบางอย่างแต่สมองจับใจความไม่ได้ เขารู้ว่าบางทีเทพเจ้าจะสื่อสารกับมนุษย์ด้วยเสียงกระซิบ แต่ตอนนี้เขาดันเมาเนี่ยสิ เลยไม่แน่ใจว่าแค่หลอนไปเองหรือเปล่า
      “ถ้างั้นผมเป็นคนชวนคุยเองครับ” เจโรมยิ้มปางพลางประสานมือไว้ที่เข่า “พี่คงสงสัยว่าทำไมผมถึงมาที่นี่ ผมมาจัดงานเลี้ยงฉลองริมหาดเพราะว่าแคมเปญรณรงค์สัตว์ทะเลของท่านพ่อชนะ คนทั่วไปหันมาโหวตร่วมกันอนุรักษ์น้องฉลามและวาฬทั่วท้องทะเลที่กำลังใกล้สูญพันธุ์ให้จัดเข้าสู่หมวดสัตว์สงวน ยุติกิจกรรมการล่าน้อง ๆ ทั้งสองชนิดในทันทีที่แล้วตอนนี้ UN ได้ประกาศใช้ไปทั่วโลกแล้วด้วยครับ”
      “อ๊ะ! แคมเปญนั้นชนะแล้วเหรอ!” ข่าวดีที่ได้รับทำเอาชายหนุ่มสร่างเมาขึ้นมาได้ชั่วขณะ ไม่มีอะไรจะน่ายินดีไปกว่าการที่สัตว์โลกแสนรักได้รับการปกต้องอย่างดีจากทั้งมนุษย์และทวยเทพ แต่ก็นึกเรื่องขำขึ้นมาได้อีกอย่าง “งี้แบบนี้ก็แปลว่าเทพแอรีสแพ้อีกแล้วสิ โธ่เอ๊ย ก็ไม่น่ามางัดตั้งแต่แรกนะพี่ชาย”
      “อย่าไปพูดแบบนี้ในค่ายซี้ซั้วนะครับ เดี๋ยวพี่ได้เจ็บปากโดยไม่รู้ตัวหรอก”
      ถึงเจโรมจะปรามแต่ก็ดันหลุดขำไปด้วย ก่อนหน้านี้น้องชายคงจะเคยมีประสบการณ์เทือก ๆ นี้จากกระดานบอร์ดหินมาเยอะ ก็เลยเห็นภาพได้ไม่ยาก                “โอเค จะระวังตัว เอาเข้าจริงก็เกือบถูกเด็กแอรีสหลอกให้ไปขายของที่บ้านป้าเอมเหมือนกัน” นั่งได้ไม่นานดีนก็ลุกขึ้นจากโซฟา “ฉันเริ่มสร่างเมาแล้ว ขอไปทำธุระส่วนตัวแป๊บ”
      “เชิญเลย”
      เจโรมผายมือให้พี่ชาย ตัวเขาเองก็อยู่ในวงการบันเทิงมาหลายปีแล้วด้วยความเป็นลูกผู้ชายเหมือนกันก็พอเข้าใจว่าดีนคงจะไปขับแอลกอฮอล์ออกจากกระแสเลือด ไม่นานเกินรอชายหนุ่มผิวแทนก็กลับมา แม้ไม่ถึงกับอาบน้ำแต่ก็ล้างหน้าล้างตาแปรงฟันมาเรียบร้อย ในมือถือขวดน้ำแร่สองขวดมาด้วย ขวดหนึ่งยื่นมาให้ทางหนุ่มหน้าตี๋
      “นี่ก็ดึกแล้วไม่รู้ว่านายแปรงฟันหรือยัง งั้นก็เอานี่ไปดื่มก่อน”
      “ขอบคุณครับ”
      การดื่มน้ำสะอาดหลังจากที่ดื่มมาหนัก ๆ ก็ช่วยให้ตาสว่างขึ้นมาได้หน่อย แต่จะดีกว่านี้หากได้ซดซุปไก่หรือกาแฟดำเข้ม ๆ แต่คงต้องไปถอนแก้แฮงค์เอาตอนเช้า แล้วพอสร่างเมาแล้วเรื่องที่อยากจะถามเจโรมก็มีเป็นกระบุง
      “แล้วนายเป็นไง ชีวิตช่วงนี้ ก่อนหน้านี้ หรือว่าตอนที่อยู่ค่าย”
      คนเป็นพี่ใช้ภาษากายวนมือเรียบ ๆ เคียง ๆ เนียนถามประวัติส่วนตัวของอีกฝ่ายไปด้วย ยังไงก็อยากรู้อยู่ดีว่าลูกชายอีกคนของเทพโพไซดอนที่ไม่ถูกเมียทิ้งจะมีสภาพแบบไหน ฝ่ายน้องชายก็เข้าใจได้โดยทันทีว่าดีนต้องการจะถามถึงอะไร อีกฝ่ายพยักหน้ารับ งั้นก็เล่าตั้งแต่แรกเลยแล้วกัน
      “ตอนเด็ก ๆ ผมอาศัยอยู่ที่ซีแอตเทิลกับคุณพ่อกันแค่สองคน พออายุเก้าขวบถึงได้ย้ายกันไปอยู่ที่เกาหลี—..”
      “มินาล่ะ เคยอยู่สหรัฐฯ มาก่อนนี่เองนายถึงได้พูดอังกฤษชัดขนาดนั้น แต่ว่า… อยู่กับพ่อแค่สองคน ยังไงนะ? นายกับคุณพ่อโพเซดอนแค่สองคน?”
      ถามไปตามความเข้าใจของตัวเอง เพราะมหาเทพเป็นเพศชายแล้วอีกฝ่ายก็ไม่ได้พูดถึงแม่ ตัวละครในเรื่องราวของเจโรมดูแปลก ๆ หรือว่าคุณแม่ของอีกฝ่ายเสียไปตั้งแต่เด็กเทพสมุทรจึงต้องเลี้ยงดูด้วยตัวเองกันนะ แต่ถ้าเป็นแบบนั้นก็น่าเศร้าเกินไป ฝ่ายคนถูกขัดจังหวะได้แต่ยิ้มแห้ง เหมือนกับเป็นเรื่องที่อธิบายยากจนอยากข้ามช็อตนี้ทิ้งไปเลย
      “ไม่ใช่ครับ พี่ฟังก่อน เดี๋ยวผมไปอธิบายทีเดียวตอนสุดท้ายเลย”

      ดีนพยักหน้ารับทำท่ารูดซิบปากจากนั้นก็ทำสัญญาณมือ ‘โอเค’ เจโรมถึงได้เล่าต่อ

      “ช่วงที่อยู่เกาหลีไม่ค่อยดีนัก ตอนเด็ก ๆ ผมเป็นคนที่เงียบกว่านี้แล้วก็พูดคุยกับใครไม่ค่อยเป็น เลยปรับตัวกับเพื่อนใหม่ค่อนข้างยาก พอผมเริ่มจะสนิทกับคนอื่นก็มีเรื่องแปลก ๆ เกิดขึ้น เรื่องที่พวกเราทุกคนในค่ายโดนมาเหมือนกัน ผมก็เลยถูกส่งตัวมาอยู่ที่ค่ายฮาล์ฟบลัด เป็นเด็กที่ไม่ได้รับการรับรองจากทวยเทพเป็นปี ๆ ซึ่งชีวิตของเด็กที่ไม่ได้รับการรับรองก็ไม่ดีนักหรอก ถูกกดขี่บ้าง กดดันตัวเองจนเผลอทำอะไรเกินตัวบ้าง จนกระทั่งวันหนึ่งที่ผมแข่งชิงธงชนะ ท่านพ่อถึงได้ให้การรับรองครับ”
      น้องชายเชื้อสายเกาหลีแค่นยิ้มบาง ๆ ที่มุมปาก มันไม่ง่ายเลยกับการใช้ชีวิตทั้งในฐานะมนุษย์และเดมี่ก็อด ฝ่ายดีนที่ได้ฟังก็เงียบกริบ ไม่ใช่เป็นเพราะถูกสั่งว่าห้ามขัด แต่เป็นเพราะเขาไม่รู้จะตอบอย่างไรดีถ้าถึงคราวต้องผลัดกันเล่าเรื่องของตัวเองให้อีกฝ่ายฟัง การที่อีกฝ่ายต้องมีชีวิตลำบากเทพบิดาไม่รับรองเป็นเพราะว่าคุณพ่อโพไซดอนต้องเอาตามาช่วยมองดูแต่ลูกชายฝั่งนี้ไม่ให้ตายหรือเปล่า ความรักจึงไม่ได้กระจายไปถึงอีกคน แต่ก็ยังสงสัยที่บอกว่าอยู่กับคุณพ่อแค่สองคน ทำไมถึงไม่รับรองบุตรเสียเลยล่ะ หรือก่อนหน้านั้นจะเกิดเรื่องบาดหมางที่ทำให้ทั้งสองคนต้องทะเลาะกันจนมองหน้ากันไม่ติด คงต้องเก็บความสงสัยเอาไว้จนกว่าอีกฝ่ายจะเล่าจบ
      “ผมใช้ชีวิตอยู่ในค่ายนี้มาเจ็ดปีถึงได้ออกไปข้างนอกได้อย่างปลอดภัย ผมและเพื่อน ๆ ต่างบ้านที่ออกมาด้วยกัน พวกเรามีความฝันอยากเป็นนักดนตรีก็เลยตั้งวงด้วยกันชื่อว่า GETS!X ไม่รู้ว่าพี่เคยได้ยินชื่อวงบ้างไหม?” ดีนส่ายหน้า แม้เขาจะชอบเต้นรำในปาร์ตี้ แต่เรื่องทางฝั่งเอเซียที่นอกเหนือจากมังงะแล้วเขาก็แทบจะไม่รู้อะไรเลย “เรื่องทั้งหมดของผมก็มีประมาณนี้ครับ”
      “โอเค ถ้างั้นคำถามแรกเลย ที่นายบอกว่าอยู่กับคุณพ่อแค่สองคนแต่ว่าพ่อไม่รับรองสายเลือดหมายความว่ายังไงนะ?”
      “คืองี้ครับ เรื่องราวมันอาจจะชวนสับสนนิดหน่อย แต่ขอให้พี่ลืมเรื่องกฎทางวิทยาศาสตร์ของโลกนี้ก่อน” เจโรมเกริ่นนำ จากนั้นเขาก็เป่าปากแล้วเงียบไปเล็กน้อยก่อนจะตอบคำถามอย่างจริงจัง “คุณพ่อของผมที่ว่าเป็นคุณพ่อชาวเกาหลี ไม่ใช่ท่านพ่อโพไซดอน คนละคนกันนะครับ คุณพ่อ กับ ท่านพ่อ…”
      “อาฮะ คุณพ่อกับท่านพ่อ…” เหมือนจะเข้าใจเพราะที่บ้านเขาก็มีพ่อที่เป็นเกย์เหมือนกัน แต่ต่างกันตรงที่กรณีดีนพ่อโดนัลด์เป็นเพียงคุณพ่อในนามไม่ได้ให้กำเนิดเขาออกมา ซึ่งมันไม่เหมือนกันกับกรณีของเจโรมเลยแม้แต่น้อย “นายแน่ใจนะว่าคนที่เลี้ยงดูนายมาเป็นพ่อที่แท้จริง”
      “ครับ คุณพ่อกับผมมีดีเอ็นเอเหมือนกันถึงเก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์ เป็นพ่อลูกกันแน่นอนครับ”
      “แต่ว่า.. โทษทีนะ ฉันรู้ว่าไม่ควรถามเรื่องละลาบละล้วงแบบนี้ แต่ว่า..” ดีนอึกอักเล็กน้อย แต่อีกฝ่ายบรรลุนิติภาวะแล้วก็ไม่จำเป็นต้องเลี่ยงคำ “ปฏิสนธิกันยังไง? แบบว่า ทั้งคุณพ่อของนายแล้วก็คุณพ่อ.. หมายถึงท่านพ่อโพไซดอนไม่น่าจะมีรังไข่ ต่อให้เป็นเกย์แต่ก็น่าจะให้กำเนิดทารกไม่ได้นี่ แล้วอุ้งเชิงกรานของผู้ชายก็ไม่เหมาะกับการตั้งครรภ์หรือว่า.. หรือว่านายเป็นเด็กโคลนนิ่ง? ฉันรู้ว่าการโคลนนิ่งในมนุษย์ผิดกฎหมายแต่ก็พอทำได้ แล้วถึงจะทำได้ แต่สัตว์ทดลองจากการวิจัยที่เกิดจากการโคลนนิ่งก็ไม่สามารถมีอายุยืนยาวเพราะเทโลเมอรีสสั้นเกินไป หรือที่แอตแลนติสมีวิทยาการที่สูงกว่านั้น?”
      เจโรมได้แต่อ้าปากพะงาบ ๆ หาช่องแย้งพี่ชายที่รัวทฤษฎีใส่มาเป็นชุดไม่ทัน แต่พอพูดถึงเรื่องลึกซึ้งก็ทำให้เขาหน้าแดงลามไปจนถึงใบหู จนต้องหยิบหมอนอิงขึ้นมาปิดใบหน้า
      “ก็ถึงได้บอกให้พี่ลืมหลักเหตุผลไปก่อน” คนน้องตอบด้วยเสียงอู้อี้ “ส่วนเรื่องใครเป็นคนท้องผมก็ไม่ทราบหรอกครับ”
      “โทษที ฉันลืม นายบอกฉันแล้วนี่หน่าว่าให้โยทฤษฎีทิ้งไป....” ดีนพยายามสงบจิตสงบใจตัวเอง แต่ในหัวหยุดคิดถึงเรื่องนี้ไม่ได้ เงียบไปไม่ถึงสามวินาทีเขาก็ทนหุบปากไม่ไหวจนต้องพล่ามต่ออีกรอบ “คุณพ่อของนายเป็นมนุษย์ไม่น่าท้องได้ ถ้าไม่ใช่แบบ.. ถูกเสกมนตร์ใส่ แต่เทพเนี่ยสิ… เซลล์ภายในร่างกายเป็นไงกันแน่ก็ยังไม่รู้เลย หรือว่าเทพจะเหมือนม้าน้ำตัวผู้? รับไข่จากตัวเมีย.. ในที่นี้อาจเป็นน้ำเชื้อของเพศผู้ จากนั้นก็ใส่ในถุงหน้าท้อง อ่า… แปลกชะมัด แต่อีกกรณีนึงคือเหมือนปลานีโม่ที่ตัวผู้สามารถเปลี่ยนเป็นเพศเมียแล้วตั้งท้องได้ อืมมม กรณีนี้ก็สมเหตุสมผล.. มันสมเหตุสมผลตรงไหนว้า!!”
      ตอนนี้เจโรมเอาหมอนปิดหูทั้งสองข้างของตัวเองไปแล้ว..
      “หยุดเถอะครับ พี่พูดอะไรออกมาน่าอายจะตาย! ขนาดเทพซูสยังให้กำเนิดเทพีอะธีน่าจากการผ่าหัวเลย เพราะงั้นกรณีของท่านพ่อ พี่ก็อย่าไปหาเหตุผลเลยครับ”
      พอได้ยินเจโรมโวยใส่ดีนก็ชะงักไป เรื่องให้กำเนิดโดยการผ่าหัวเนี่ย เขานึกว่าเป็นแค่เรื่องในตำนานเพื่อเปรียบเปรยบางอย่างเสียอีก แบบ... เทพีอะธีน่าเกิดมาจากศีรษะของเทพซูสผู้เป็นเทพสูงสุดเพราะงั้นก็เลยฉลาด
      ‘ไม่นะ.. งั้นเทพีอะโฟรไดท์ก็เกิดมาจาก - - - จริง ๆ เหรอ!?!’
      พอคิดถึงเรื่องการกำเนิดเทพด้วยวิธีพิศดารดีนก็ทำหน้าขำแปลก ๆ แบบมีมเลโอนาร์โด ในหนังเรื่อง จังโก้ อันเชน จนคนน้องต้องปาหมอนใส่
      “พอ ๆ เลิกคิด! พี่ก็เถอะ อย่าให้ผมเล่าแต่เรื่องของตัวเองให้ฟังสิ”
      ดีนยกน้ำแร่ขึ้นดื่มรวดเดียวหมดหวังว่าจะคูลดาวน์สติของตัวเองให้เย็นลง มันก็พอจะช่วยได้นิดนึงมั้ง
      “ฉันเพิ่งรู้เมื่อไม่นานมานี้ว่ามีพ่อเป็นเทพ คือครอบครัวของฉันค่อนข้างจะปกติ.. แต่จะพูดแบบนั้นซะทีเดียวก็คงไม่ถูก คนภายนอกคงมองว่าไม่ปกติแหล่ะ ตั้งแต่จำความได้ฉันก็รู้ว่าคุณพ่อที่เลี้ยงฉันมาท่านเป็นเกย์ แล้วก็มีลุงไมค์ที่เป็นแฟนของคุณพ่ออยู่ด้วย พวกเราเลยอยู่ด้วยกันสี่คน คุณพ่อ คุณแม่ ฉัน แล้วก็ลุงที่เป็นแฟนพ่อ แบบว่าฉันไม่นึกเอะใจสักนิดว่าความจริงแล้วคุณแม่เป็นเพื่อนสนิทกับคุณพ่อแล้วแชร์บ้านอยู่ด้วยกันต่างหาก”
      “แต่ความจริงเพิ่งถูกเฉลยว่าคุณแม่ฉันรักกับคุณพ่อโพไซดอน แต่ว่าแม่รับเรื่องที่พ่อเคยทำในอดีตไม่ได้ก็เลยหนีมาตอนที่กำลังท้องฉันอยู่ ฉันก็เติบโตมาแบบเด็กปกติที่ไม่รู้อะไรเลยเนี่ยแหล่ะ ส่วนเรื่องประหลาดก็เจอบ่อย ๆ เลย แต่ก็โชคดีรอดมาได้ทุกครั้ง จนเจอกับรุ่นพี่ที่ตอนหลังรู้ว่าน่าจะชื่อ ‘เพอร์ซี่’ มาช่วยไว้แล้วก็บอกให้ฉันมาที่นี่ ตอนแรกก็คิดว่าเป็นพวกลัทธิล้างสมองมนุษย์อยู่หรอกแต่พอเอาเข้าจริงแล้ว…” เขาเงียบไปนิดหน่อย “หรือว่าฉันจะถูกล้างสมองไปแล้วจริง ๆ”
      “โธ่ไม่เอาสิ ถึงจะน่าเหลือเชื่อแต่ทุกอย่างคือความจริงนะครับ ลัทธิคงให้พลังทำให้พี่หายใจใต้น้ำได้เป็นปกติไม่ได้หรอกใช่ไหมล่ะ?” เจโรมพยายามให้เหตุผล ตอนนี้คนน้องรู้สึกปวดหัวนิด ๆ กับความคิดที่ช่างสงสัยเสียเหลือเกินของพี่ชาย “แต่ว่าเจอพี่เพอร์ซี่ด้วยเหรอ โชคดีจังนะครับ แถมยังอยู่รอดมาได้จนถึงตอนนี้โดยไม่ต้องเข้าค่ายอีกต่างหาก”
      “อื้ม.. ก็นะ บอกแล้วว่าฉันดวงแข็ง”
      ดีนไม่กล้าบอกไปตรง ๆ ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาได้รับการช่วยเหลือจากบิดาเทพมากมายจนสามารถมีชีวิตรอดมาจนถึงทุกวันนี้ เป็นเพราะตัวเขาหรือเปล่านะที่ทำให้น้องไม่ได้รับการเหลียวแลและตกระกำลำบากมากกว่าตัวเขาเยอะ
      “แต่นายเป็นเด็กดี ทำไมคุณพ่อถึงไม่รีบรับรองนะ ไม่เข้าใจ”
      “บางทีเราก็หาเหตุผลจากเทพเจ้าไม่ได้หรอกครับ พี่ก็รู้ว่าท่านพ่อเป็นตัวแทนของอะไร”
      “รู้สิ คุณไครอนบอกมา ม้าใช่ไหมล่ะ”
      ฟังถึงตรงนี้เจโรมก็ยิ้มค้าง สายตาช่างว่างเปล่าเสียเหลือเกิน…
      “ดูทำหน้าเข้า ไม่ได้มีแค่นั้นสักหน่อย นอกจากม้าแล้วก็มี สายน้ำ ทะเล พายุ แผ่นดินไหว น้ำท่วม แล้วก็ความแห้งแล้งใช่ไหมล่ะ?”
      “ใช่ครับแล้วพี่เห็นความแตกต่างในนั้นไหม เป็นเทพแห่งน้ำ ทะเล และพายุ แต่ก็เป็นตัวแทนของแผ่นดินไหว น้ำท่วม และความแห้งแล้ง หมายความว่าท่านพ่อเป็นเทพเจ้าที่มีอารมณ์แปรปรวนเอาแน่เอานอนไม่ได้”
      “เออ จริงด้วยแฮะ…”
      มาถึงตรงนี้ดีนถึงได้ฉุกใจคิด คุณพ่อที่เคยเจอดูเป็นชายใจเย็นเหมือนน้ำ ไม่ได้มีท่าทีขี้โมโห แต่ก็ดันมีวีรกรรมสุดงี่เง่าอยู่พอตัวจนแทบจะไม่อยากเชื่อว่าชายใจดีคนนั้นน่ะเหรอจะทำเรื่องโหดร้ายได้ลง
      “งี้แปลว่าคุณพ่อชอบเด็กร้าย ๆ งั้นสินะ..”
      “ไม่นะครับ พี่ก็ดูเป็นไนซ์กายดีออก” เจโรมเงยหน้ามอง เขาตัดสินพี่ชายจากการที่ได้พบกันวันนี้ล้วน ๆ
      “ม่ายยย นายยังไม่รู้จักฉันดีพอ ถึงจะเป็นไนซ์กาย..ล่ะมั้ง แต่ว่าฉันก็ไม่ใช่เด็กดีแบบที่นายเป็นเลย”
      ถ้าให้เล่าวีรกรรมทั้งหมดให้น้องฟังมีหวังอีกฝ่ายต้องช็อคแน่ ๆ เพราะงั้นเก็บไว้เป็นความลับอีกพักนึงไปก่อนนะ..
      “แล้วนายนอนกี่โมง นี่ก็ดึกมากแล้วนะ” ดีนกล่าวพลางหยิบหมอนและผ้าห่มออกมาคลี่เตรียมนอน
      “ก็เกินเวลามาเยอะอยู่ครับ แต่ว่าพี่นอนตรงนี้เหรอ?” น้องชายทำสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ ห้องนอนดี ๆ ก็มีไม่นอน ทำไมมานอนที่โซฟารับแขก
      “อือฮึ ก็นอนตรงนี้มาจะเดือนนึงแล้ว ขี้เกียจขึ้น ๆ ลง ๆ บ้าน”
      จากนิสัยที่คาดการณ์ฟังดูแล้วไม่ผิดคาด ความเอาแน่เอานอนไม่ได้ช่างสมกับเป็นบุตรแห่งท้องทะเลโดยแท้ ทำเอาเจโรมหัวเราะออกมาเบา ๆ
      “ห้องนอนมีไว้นอนนะครับ ไม่ได้มีเอาไว้เก็บหมอน เอางี้ ช่วงนี้ผมมาอยู่ค่ายสักระยะนึง จากนี้เป็นต้นไปเราขึ้นไปนอนที่ห้องนอนกันเถอะครับ ส่วนคืนนี้เดี๋ยวผมนอนข้างล่างเป็นเพื่อน”
      “ตามใจนายเลย”
      ดีนกล่าว จากนั้นเขาก็เห็นน้องชายวิ่งขึ้นไปเอาเครื่องนอนจากห้องนอนลงมานอนด้วยข้างล่าง ทั้งสองนอนคุยกันอีกพักใหญ่ ๆ จนเผลอหลับกันไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้…
https://lh7-us.googleusercontent.com/srpxHQTUP0HXgCwQFaOqQIb4Dpdg5iSWNFyRQP1tY80BaquvnP1HnBMWa506f8XXkGfDbzRc1dQlZtb4452KSw0QU_XHUQkTRW2vzBcsvP-kzTSM8eF4GQpWDoljg8INXUgYsQf46NvO2tFvqKGEhMoความสัมพันธ์กับรุ่นพี่เจโรม +30 แต้มความสัมพันธ์แรกพบรางวัล +10 EXP , +15 เกียรติยศสำหรับความนอบน้อมทักทายรุ่นพี่มอบ [น้ำแร่] ให้ [เจโรม ปาร์ค ซึงยอน]โบนัสพิเศษ +2 แต้ม จากน้ำหอม

Dean โพสต์ 2024-3-27 19:20:14

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-3-27 19:30

https://lh7-us.googleusercontent.com/sn5b5cZY9US_ttNnkTu4we59fxQYArWlTABnJy_NfLrV2Qe49tP_C6tVX0SB_hiIJ5_YYqtJR6SfGi1harzfFIRM4mKMh5PTdUx364zjV9CuLvE1-CRsFH6Ub79kYVzEWyObMbXP_YGAXCAShASPyRw056https://lh7-us.googleusercontent.com/0reMO5TKukV4Gsu6IR95Sc1JFuPTgybfMERMDk7EczwDmRH4T2nDqR2vN5tMtiOYip4KR6dLLfVgX0VskjlrGItH0nxKcvry-jdORd30uYKNJy7o0jFblMxsFKPxUQTRxDV_3bcNas3GHIJFCrQHTdoพรจากพ่อ
         กลับมาถึงบ้านพักก็รีบเก็บของใส่กระเป๋าเป้โดยเร็วที่สุด เจโรมน่าจะออกไปเตรียมงานปาร์ตี้ต่อแล้วเขาจึงไม่เห็นตัว เรื่องของน้องเอาไว้ก่อน ดีนทวนความจำอีกครั้งว่าต้องใช้อะไรบ้าง
         “พาสปอร์ต เอ็มอาร์อี น้ำดื่ม อืม.. เครื่องใช้จุกจิกเอาไปด้วยนิดนึง แว่นตาด้วย ส่วนชุดเกราะอยู่ตรงนี้ครบ เดี๋ยวค่อยใส่”
         หลังแพ็คกระเป๋าเป้เสร็จก็ระลึกสิ่งที่ไครอนแนะนำมา ต้องขอพรจากบิดาเทพ..
         “พ่อ ฟังอยู่ไหม? ผมกำลังจะช่วยแม่นะ พ่อต้องช่วยคุ้มครองแม่ด้วยนะครับ ขอร้องล่ะ”
         ชายหนุ่มอ้อนวอนต่อรูปปั้นองค์เทพโพไซดอนทรงฮิปโปแคมปัส แม้จะเป็นคนรักตัวกลัวตายอย่างสุดซึ้ง แต่พอถึงเวลาจะปกป้องคนที่รักเขากลับไม่เคยคิดขอพรถึงตัวเอง
         『เอลวิน ลูกจำที่พ่อเคยสอนลูกได้ไหม?』
         กระแสเสียงหนึ่งดังก้องอยู่ในโสต สุ้มเสียงนี้ดีนเคยได้ยินตอนที่พ่อมาที่บ้าน แต่ในตอนนี้เขาไม่รู้ว่ารูปปั้นกำลังคุยกับเขาอยู่จริง ๆ หรือว่าจิตปรุงแต่งคิดไปเอง กระนั้นถ้อยคำภายในหัวที่ถามถึงเรื่องที่พ่อเคยสอน ไม่แน่ใจว่าใช่ไหม แต่ดีนจำได้อยู่เรื่องหนึ่ง ชายหนุ่มวางมือประทับลงบนรูปปั้นอันเย็นเฉียบเหมือนสายน้ำ จากนั้นค่อย ๆ หลับตา
         『ใช่แล้วลูก ทำแบบนั้นแหล่ะ』
         ภาพใต้ท้องสมุทรปรากฏขึ้นภายในหัวฉากต่อฉาก เขาเห็นฝูงปลารวมถึงม้าประหลาดที่มีท่อนล่างเป็นเงือกแหวกว่ายไปมารอบตัว ความเซอร์เรียลอย่างหนึ่งคือ เหมือนเขาจะได้ยินสัตว์ทะเลเหล่านั้นหัวเราะคิกคักกันอย่างมีความสุขเมื่อได้แหวกว่ายอย่างอิสระในกระแสน้ำเย็น และเหนือไปกว่านั้นพวกมันเรียกเขาว่า ‘ท่านชาย’
         『พ่อขอมอบพรนี้ให้แก่เจ้า จงต่อสู้เพื่อมารดาอันเป็นที่รัก』
         ราวกับว่าภาพในจิตแทรกผ่านเข้ามาในร่างจนทำให้รู้สึกเย็นสบายและจิตใจก็สงบ ดีนลืมตาขึ้นมองรูปปั้นตรงหน้า สิ่งที่เขาเห็นไม่ได้แตกต่างจากเมื่อก่อนหน้า บางทีความสับสนในใจอาจจะสร้างภาพปลอบประโลมตัวเองเมื่อเคารพรูปปั้นบิดา                   จัดของเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว ขอพรพ่อก็แล้ว จากนั้นเขาก็ใส่ชุดเกราะและถืออาวุธสัมฤทธิ์เตรียมออกไปทำภารกิจ แต่เกือบลืมอะไรไปบางอย่าง ดีนนำตุ๊กตาหมาในเครื่องแต่งกายเม็กซิกันที่เพิ่งซื้อมาเมื่อกี้วางไว้บนโต๊ะ จากนั้นก็เขียนโน้ตด้วยลายมือเร่งรีบหน็บเอาไว้ในจุดที่มองเห็นได้สะดวกตา

https://i.imgur.com/eC3Fglx.png

         ถึง เจรี่
         ฉันออกไปข้างนอก ไม่รู้จะกลับมาเมื่อไร หรือจะได้กลับมาอีกไหม แต่ฉันไม่ยอมตายง่าย ๆ หรอก ถ้าคิดถึงก็เอาหมาไปกอด
                                                                                       จาก ดีน
         นอกจากการเตรียมของเพื่อออกเดินทางก็ยังสั่งเสียบุคคลที่สนิทด้วยเกือบครบ ขาดแค่คุณดี รุ่นพี่ออสติน และอาจารย์ไครอน แต่คงไม่เป็นไรหรอกมั้งในเมื่อเวลามีจำกัด เขาหวังว่าทุกคนจะเข้าใจ
         แล้วเมื่อไม่มีอะไรติดพันอีก ดีนก็ออกจากบ้านโพไซดอนแล้วรีบเดินทางไปที่ต้นสนธาเลีย
https://lh7-us.googleusercontent.com/6fivrvmZKF7LLuerY29BOj6VSLsLLECPHjrchRU2Xu7f0cAAvQ7Pp2eTHZgpDmFIRoHy_1Ml_uYkaVBXl9Z8zf9kedwU3ATlH253tawbG70JF51qnav4yg2qO_hGohnnyRZHuHM_yI5UUN2T70I2oIgปลดล็อกสกิล [สื่อสารกับเหล่าปลาและม้า]
BELIEVER [ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15
----------------------ข้า ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล ขอมอบศรัทธาต่อเหล่าเทพแก่เทพ โพไซดอนจำนวนศรัทธาที่มอบให้: 1,000
----------------------วาง [ตุ๊กตายัดนุ่น] เป็นที่ระลึกให้ [เจโรม ปาร์ค ซึงยอน]

Ripley โพสต์ 2024-4-15 19:35:49

Bright โพสต์ 2024-4-20 18:34:10

Bright โพสต์ 2024-4-24 12:14:47

หน้า: [1] 2 3

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver

[บ้านพักหมายเลข 3] ห้องโถงหลัก