[บ้านใหญ่] สถานพยาบาลประจำค่าย

God · โพสต์ 2024-3-1 17:14:48

หากท่านเป็นกึ่งเทพผู้หลงทาง สามารถสมัครสมาชิกเข้าร่วมกับเราได้ที่นี่ https://t.me/+etLqVX17bGg5ZjBl

คุณต้อง เข้าสู่ระบบ เพื่อดาวน์โหลดไฟล์นี้ หากยังไม่มีบัญชี กรุณา ลงทะเบียน

×

สถานพยาบาลประจำค่าย

นักรบย่อมมีบาดแผล เรื่องนี้ใคร ๆ ก็ทราบดี แม้แต่สายเลือดเทพนั้นก็ตายได้เช่นกัน..

หรือไม่ถึงตาย แต่ก็สามารถได้รับบาดเจ็บจากการทำภารกิจได้เช่นกัน

หรือมีอาการป่วยได้ เพราะมนุษย์สายเลือดเทพ ครึ่งเทพ หรือเสี้ยวเทพ

ก็ยังคงเป็นมนุษย์ ย่อมมีอาการเจ็บป่วยได้เหมือนเช่นคนธรรมดาสามัญ

ดังนั้น ที่นี่ สถานพยาบาลจึงถูกตั้งขึ้นมาเพื่อรักษาเหล่าเดมิก็อดที่ได้รับบาดเจ็บ

หรืออาการป่วยต่าง ๆ โดยมีบุตรแห่งอะพอลโลหมุนเวียนกันมา คอยให้การรักษา

และพยาบาลดูแลจนหายดี ซึ่ง แม้จะเป็นสถานพยาบาล ก็มีค่าใช้จ่าย

เพราะ เตรียมดรักม่าของท่านไว้ให้ดี ๆ ยิ่งเจ็บหนัก

คุณอาจเสียดรักม่าหลายเหรียญก็เป็นได้..

[ค่าบำรุงห้องพยาบาลหลังรับการรักษา]
5 เหรียญดรักม่า

*ไม่ต้อง+ค่าธรรมเนียมในการใช้บริการที่นี่

อาการที่เข้าข่ายใช้น้ำทิพย์

- โดนอสุรกายทำร้ายบาดเจ็บสาหัสบาดแผลหนักหลายจุด

- บาดแผลลึกจากของมีคมลึกมากและยาว

- แต่ถ้าอวัยวะขาดไม่สามารถใช้น้ำทิพย์รักษางอกได้

แค่สมานแผลและทำให้แผลหายอย่างรวดเร็วไร้รอยแผลเป็น

+++++++++++++++++++

[ผู้ดูแล : คิม อามิน]
ชาวเกาหลี บุตรีแห่งอะพอลโล ผู้ดูแลและเป็นหัวหน้างานรักษาและพยาบาล

เธอมีพรสวรรค์ด้านการรักษา อีกทั้งยังเป็นคนที่มีอารมณ์ขันเป็นส่วนใหญ่

และบางเวลาที่เธอก็มักจะจริงจังซึ่ง น่ากลัวไม่น้อย เหล่าพยาบาลจะให้ความเคารพในฐานะของหัวหน้าของสถานพยาบาลแห่งนี้ ตลอดจนบางคนที่มาศึกษางานก็ต่างเรียกเธอว่า"รุ่นพี่"

ชายใดที่เข้ามารักษาต่างไม่อยากที่จะออกจากสถานพยาบาลแห่งนี้เลยสักคน..

Johnathan · โพสต์ 2024-3-1 19:57:24

ΉΣΛᄂ FΛᄃΣƬӨЯ

ขึ้นชื่อว่ามนุษย์ เกิด,แก่,เจ็บ,ตาย ล้วนเป็นเรื่องธรรมชาติ ความเจ็บป่วยไข้นั้นเป็นสิ่งที่มนุษย์ทุกผู้ทุกนามตรงเจอ ไม่มีใครหลีกเลี่ยงได้ แม้แต่สายเลือดเทพผู้แข็งแกร่งก็ตาม ให้ตายสิ ฉันควรจะชินกับเรื่องพวกนี้ได้เสียที ฉันจากที่หนีมาจากเขตชิงช้าอย่างทุลักทุเลและสุดแสนจะอับอาย แต่มันควรจะเป็นเรื่องที่เขาควรชินชา เพราะหลายเหตุการณ์ในการถอยทัพ หรือทำภารกิจไม่สำเร็จ ในหลายสงคราม มันควรจะเป็นอะไรที่เขาควรจะชินกับมันได้เสียที

ที่สถานพยาบาล งานใหญ่ของหัวหน้าของสถานพยาบาล เหล่านางพยาบาลฝึกหัดสายเลือดต่างพากันมาช่วยปฐมพยาบาล พร้อมกับที่ชายหนุ่มก็โดนหัวหน้านางพยาบาลโวยชุดใหญ่..

"ทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองยังไม่เคยรับมือกับเรื่องพวกนี้ ก็ยังตะแบงเข้าไป.. นายนี่มัน.. ช่างเถอะ พวกเธอรีบทำแผลแล้วก็พาเขาออกไปได้แล้ว"

ท่าทางที่ดูอารมณ์เสียนั่น มันชวนให้ขายหนุ่มแอบยิ้มยังไงก็ไม่ทราบ เพราะด้วยความตัวเล็กของเธอด้วยล่ะมั้ง แถมต่อให้เขาจะทำท่าทางอารมณ์ไม่ดีเพียงใด สำหรับเขาก็รู้สึกว่า เธอไม่ได้น่ากลัวเหมือนอย่างที่ใครพูดไว้สักนิด ก็จริงอย่างที่ใครๆว่า ชายที่เข้ามารักษาในสถานพยาบาลไม่อยากจะหายป่วยหรือออกจากสถานพยาบาลเลย เธอดูหน้ากลัวในสายตาคนอื่น แต่ก็อาจจะไม่ใช่กับทุกๆคนก็เป็นได้..

เมื่อรักษาเสร็จเรียบร้อย เขาเดินไปที่เคาน์เตอร์ก่อนหยิบเหรียญดรักม่าขึ้นมา 5 เหรียญเพื่อจ่ายค่ารักษาพยาบาล ก่อนที่จะเดินออกจากสถานพยาบาลนี้ไป.. โดยไม่ได้สนใจอะไร แน่นอนว่าตอนนี้สิ่งที่เขานั้นต้องการ มีเพียงการ.. พัก..

Nymeria · โพสต์ 2024-3-3 19:01:12

นิกซ์นิ่งขรึมมาตลอดระยะทางจากลานชิงช้ามาจนถึงบ้านใหญ่ เด็กบ้านเอรีสทัง้สองได้แต่มองหน้ากันเลิ่กลั่กว่าพี่สาวเป็นอะไร ตกใจ? หรือว่าเจ็บมากรึเปล่า หนึง่ในนั้นสังเกตเห็นว่ามีเลือดซึมออกจากบาดแผลที่แขน แม้รอยจะตื้นมากแต่พวกก๊อบลินมักเจ้าเล่ห์ตามที่อาจารยืไครอนสอนบางครั้งพวกมันชอบเคลือบพิษที่อาวุธอาจมีอันตรายได้

“ พี่สาวฮะ.. รีบไปทำแผลกันก่อนดีกว่า ถ้าเกิดมีพิษขึ้นมาผิวสวยๆ ของพี่จะเป็นแผลเป็นนะฮะ “

อิเลียต บุตรแห่งเอรีสวัยสิบสามดึงแขนเสื้อของนิกซ์เบาๆ หากว่าเขาไม่เกิดอยากไปเลิ่นชิงช้าขึ้นมา บางทีพี่สาวหน้าใหม่คนนี้คงไม่ต้องเจ็บตัวก็ได้ ยอ่งนึกถึงตอนที่อีกฝ่ายช่วยเขาจากง้อมมือจ่าฝูงก๊อบลินเด็กน้อยไม่สามารถนิ่งเฉยดูเธอเลือดไหล

“ ใช่ฮะๆ ห้องพยาบาลอยุ่ไม่ไกลจากบ้านใหญ่ ที่นัน่มีน้ำทิพย์ของเหล่าบุตรอพอลโล่ จะแผลกว้างแค่ไหนก็สมานคืนได้ ไม่ทิ้งรอยบาดแผลด้วย! เดี่ยวผมนำทางไปเอง “

อีกทางหนึ่งคือไบรอันเด็กแว่นลุกครึ่งเอเชียที่สนใจจะตามติดนิกซ์ตั้งแต่เห็นหน้า อย่างไรก็ตาม การอยุ่กับเด็กที่ว่าง่ายเชื่อฟังดูจะเหมาะกับคุณหนูบ้านเอ็นลาดิสไม่น้อย

“ เห็นพวกเธอเป็นห่วงฉันขนาดนี้ ก็ได้.. ไปทำแผลก่อนแล้วกัน “

เจ้าของร่างระหงไม่ได้ตกใจหรือรุ้สึกเจ็บแผลแต่อย่างใด เธอแค่กำลังหงุดหงิดไปพร้อมๆ กับคิดหาวิธีจัดการเจ้าจ่าฝูงก๊อบลินนั้นให้ตายทั้งเป็นได้ราวๆ 108 วิธี แน่นอนว่าทุกหนทางเป็นงานศิลป์จึงใช้สมาะินิดหน่อย หญฺงสาวตามเด็กทั้งสองไปยังห้องพยาบาลดูเหมือนการรักษามีราคาที่ต้องจ่าย ต่อให้แผลเท่ารอยแมวข่วนก็ฟังว่าต้งอใช้น้ำทิพย์หนึ่งขวดหนึ่งครั้ง

“ ผิวสวยๆ แบบนี้ปล่อยให้เป็นแผลเป็นล่ะก็น่าเสียดายแย่ พวกเธอไปเจอก๊อบลินมายิ่งต้องรีบฆ่าเชื้อและทำแผล ดีแล้วล่ะจ้ะที่มาห้องพยาบาลก่อน หนหน้าก็ระวังตัวอีกนิดนะ ”

น้ำเสียงอ่อนหวานของคุณพยาบาลคอยเอาใจใส่แผลของเธอด้วยความถนอมราวกับที่จับอยุ่ไม่ใช่ผิวแต่เป็นก้อนปุยนุ่น หลังจ่ายดรักม่าในราค่าขูดรีดเป้นค่าน้ำทิพย์ ไนมีเรียถอนหายใจเฮือกหนึ่ง มาเหยียบค่ายได้วันเดียวเงินทุนก็ร่อยหรอเสียแล้ว หวังว่าในเร็วๆ นี้เธอคงต้องสรรหาวิธีสร้างความมั่งคั่งสักหน่อยแล้ว

Johnathan · โพสต์ 2024-3-3 23:50:50

ΉΣΛᄂIПG FӨЯ.. ƧӨMΣƬΉIПG

สำหรับทหารแล้ว มันคงไม่มีอะไรที่จะเจ็บไปกว่า ความพ่ายแพ้ที่เขานั้นไม่สามารถทำอะไรมันได้เลยอีกแล้วล่ะ.. ใช่ ความปราชัยที่ถูกบังคับให้ต้องยอมจำนน ที่ไม่ว่าจะหาหนทางยังไงก็ไม่สามารถจะเอาชนะได้ มันแย่เสียยิ่งกว่าความเจ็บปวดใดๆ จะให้เทียบกับแค่หัวโขกคานประตูจนหักและหน้าผากแตกก็คงไม่อาจจะเทียบได้..

และแล้วก็เป็นอีกครั้งที่เขาเข้ามาที่นี่ สายลุยเช่นเขาก็อาจจะต้องได้บาดแผลเยอะเป็นเรื่องปกติอันนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกนักเท่าไหร่ หากแต่คนอื่นๆจะคิดกันไปในทางอื่นๆ..

"เอาล่ะนอกลงที่เตียงคนไข้" คิมอามิน ผู้ดูแลสถานพยาบาลสั่งชายหนุ่มร่างยักษ์ให้นอนลงที่เตียงผู้ป่วยฉุกเฉิน โดยที่ชายหนุ่มเองก็ยอมทำตามแม้ว่าขาของเขานั้นจะห้อยลงมาครึ่งขา แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรค์กับทั้งสอง..

"เอ่ออ.. คุณ เออ.." ชายหนุ่มพยายามที่จะเอ่ยอธิบายหรือถามคำถามกับอีกฝ่าย แต่กลับมีเพียงคำตอบเดียวที่เธอเอ่ยออกมาอย่างไม่ค่อยพอใจในน้ำเสียงเท่าไหร่นัก..

"ขอร้อง ช่วยอยู่เฉยๆ ฉันไม่อยากเสียเวลากับนายเพิ่มอีก นี่เป็นอีกครั้งที่นายเข้ามาที่นี่ ยังไม่ทันที่นายจะออกไปได้จากที่นี่พ้นอาทิตย์ แค่ข้ามคืน นายก็กลับมาที่นี่อีกรอบแล้ว แล้วคราวนี้ เพราะความบ้าบิ่นของนายแท้ๆ ถึงทำให้เป็นแบบนี้.."

".. ผม.. ขอโทษ คราวหน้าจะระวังให้มากกว่านี้.."

ชายหนุ่มได้ฟังคำตำหนิเช่นนั้นก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากยอมรับจากใจจริง ซึ่งมันก็เป็นเช่นนั้น เขาไม่ค่อยมีสติเท่าไหร่เมื่อเจออะไรที่มันไม่ได้อยู่ในหัวของเขาหรือสิ่งที่เขานั้นคาดดะเนเอาไว้ล่วงหน้า.. และเมื่อผู้ดูแลพยาบาลได้ยินเช่นนั้น ก็ย่อมใจอ่อน เธอเตรียมอุปกรณ์ประถมพยาบาลมาวางไว้ที่โต๊ะเหล็ก แล้วก้มหน้าลงมองที่หน้าผากซึ่งมีเลือดซึมออกมาจากลอยถลอกนั้น

"แผลตื้นๆ แค่ถลอก คงไม่ได้เป็นอะไรมากนัก เอาล่ะ แค่ล้างแผลและใส่ยา ก็คงจะไม่เป็นอะไรแล้ว ไม่ต้องพึ่งน้ำทิพย์หรอก"

"โอเคครับ.. " ชายหนุ่มพูดตอบรับไป ขณะที่อีกฝ่ายกำลังเตรียมน้ำเกลือสำหรัล้างแผลและผ้าก๊อตเช็ตบริเวณรอบๆหน้าผากตรงจุดแผลที่เกิด ขณะที่ผู้ดุและสถานพยาบาลทำแผล นั้น กลิ่นหอมของกายหญิงสาวก็ทำเอาชายหนุ่มเคลิ้มไปเล็กน้อยถึงค่อยทักอีกฝ่ายด้วยความเป็นกันเอง..

"อืมม วันนี้ ผู้ช่วยคนอื่นไม่อยู่เหรอครับ?" ชายหนุ่มเอ่ยถาม

"อ้อ.. พวกเขาออกไปหาอะไรกินน่ะ ช่วงพัก มีอะไรเหรอ?" เธอเอ่ยถามขณะที่มือของเธอก็ยังทำแผลให้กับอีกฝ่ายอย่างเบามือทะนุถนอม..

"ไม่มีอะไรครับ.. อืมม ผมชอบกลิ่นของโรงพยาบาล เวลาผมได้ไป"

"อืม แล้วที่นี่กับโรงพยาบาลมัน.. ไม่ต่างกันเหรอ ทำไมนายถึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมาล่ะ" หญิงสาวเอ่ยถาม

"ก็นิดหน่อยน่ะครับ ผมแค่รู้สึกว่า สถานที่ บรรยากาศของที่นี่มันเหมือนกับโรงพยาบาลชั้นดี แต่ที่ผมรู้สึกได้อีกอย่างนึง.." จู่ชายหนุ่มก็เงียบไป หลันสายตาค่อยๆจ้องมองไปที่หญิงสาวที่กำลังทำแผลให้เขาอยู่.. หญิงสาวที่รู้ตัวก็เบี่ยงสายตาของตนเองออกไป จังหวะนั้นเองเส้นผมของเธอบางส่วนปลิวลงมาใส่ใบหน้าของเขา ทำเอาชายหนุ่มต้องใช้มือข้างที่ใก้ลที่สุดค่อยเกลี่ยนไรผมของเธอขึ้นไปทัดไว้ที่หู.. ทำเอาอีกฝ่านหน้าแดงจนไม่เป็นอันทำอะไร ซึ่งจริงๆเธอก็จัดการเสร็จเรียบร้อยแล้ว..

"มีอะไร?" หญิงสาวเอ่ยถามพลันมองหน้าชายหนุ่มที่ค่อยๆลุกขึ้นมา

"เออ.. เปล่า แค่จะบอกว่า คุณเป็นคนสวย.. เท่าที่ผมเคยเจอมาเลย" ขอโทษด้วยเรื่องที่.. เอ่ออ"

"ไม่เป็นไรหรอก ฉันควรจะขอโทษนายมากกว่า แต่ช่างเถอะ ถ้านายไม่ถือสาอะไร"

"ก็.. ไม่เป็นไรครับ แค่เกรงว่าคุณจะคิดว่าผมละลาบละล้วงคุณจนเกินไป" หญิงสาวเงียบไป ก่อนที่จะเก็ยเครื่องมือและอุปกรณ์ปฐมพยาบาล

"เอาล่ะ เสร็จแล้ว อย่าลืมจ่ายค่ารักษาที่ทางเข้านะ.." หญิงสาวพูดสั้น ชายหนุ่มโค้งให้เล็กน้อย ก่อนที่จะเดินไปจ่ายค่ารักษาพยาบาล ไม่ว่าจะแผลเล็กแผลใหญ่ ก็เริ่มที่ 5 ดรักม่าจริงๆ.. เขาควักเหรียญทองออกมา แล้ววางไว้ที่เคาน์เตอร์ ก่อนที่จะออกจากสถานพยาบาลไป..

Feria · โพสต์ 2024-3-4 09:40:42

Play it coolFeriaHayes time

"อีกนิดเดียวก็จะกำจัดได้แล้วเชียว เสียดายอ่า"

เฟเรียที่ถอยหนีมาจากเจ้าก็อบลินตัวร้ายไม่สิ ต้องพูดว่าเจ้าก็อบลินจ่าฝูงตัวร้ายมากกว่าที่ยั่วยุทำสงครามประสาทกับเธอจนติดกับดักทำเอาเธอไม่สามารถโจมตีต่อไปได้ ทั้ง ๆ ที่เธอเกือบชนะอยู่แล้วเชียว แต่ก็ช่างเถอะแก้แค้นยังไม่สายไปหรอกนะ แต่ตอนนี้ต้องรักษาตัวก่อนถึงแม้จะไม่สาหัสก็ตามทีเถอะ

"ขอโทษนะคะมารักษาค่ะ"

"ตายแล้วไปโดนไรมาคะนี่"

"โดนกับดักเจ้าจ่าฝูงก็อบลินมานิดหน่อยค่ะ แต่พอรู้ตัวทันเลยหนีออกมา ทั้ง ๆ ที่เกือบชนะแท้ ๆ"

เธอทำหน้ามุ่ยอย่างหัวเสียที่เอาชนะเจ้าจ่าฝูงก็อบลินไม่ได้ ก่อนจะนั่งลงบนเตียงคนไข้ในห้องพยาบาล

"เอาน่า ๆ แผลเล็กน้อยบาดเจ็บระดับกลาง ๆ แค่ราดน้ำทิพย์ก็หายแล้ว ส่วนเรื่องเจ้าจ่าฝูงนั่นเดี๋ยวหายแล้วค่อยเอาคืนก็ได้นะ"

ในตอนนั้นเองที่น้ำทิพย์ถูกราดลงบนบาดแผลของเธอจนแผลเริ่มสมานกันทีละนิดอย่างรวดเร็ว

"สุดยอดไปเลย เออ...ค่ารักษา..."

"คิดแค่ค่าบำรุงห้องพยาบาล 5 ดรักม่าน่ะ"

"แพงจัง อือ...นี่ค่ะ 5 ดรักม่า"

เธออุทานก่อนจะล้วงกระเป๋าตังค์เอาดรักม่าออกมา 5 เหรียญจ่ายให้กับพยาบาลที่รักษาให้เธอ ก่อนจะออกไปฝึกฝนตัวเองต่อเพื่อที่จะต่อสู้กับก็อบลินจ่าฝูงได้

รักษาตัว

bettyleg

Feria · โพสต์ 2024-3-5 02:59:31

Play it coolFeriaHayes time

ด้วยความซ่าบวกความเลือดร้อนระอุ ปุ๊ด ๆ ของเฟเรีย เด็กสาวผู้เป็นธิดาแห่งเทพฮิปนอสก็ทำให้เธอนั่นต้องมายังห้องพยาบาลประจำค่ายแห่งนี้บ่อยกว่ากลับบ้านฮิปนอสของเธออี๊ก เอาสิ๊ อยู่ดีไม่ว่าดี ไปท้าตีท้าต่อยกับพวกอสุรกายแบบไม่เว้นวันแบบนี้กันบ้างล่ะนี่ สงสัยต้องรับการฝึกฝนแบบจริงจังแล้วสิ เมื่อไรคลาสเรียนวิชาหอกจะเปิดกันบ้างนี่ อยากฝึกวิชาแล้วอ่าจะได้ไปพัฒนาตัวเองให้ศักยภาพสูงขึ่นได้อีก

"อ้าว! เธออีกแล้วเหรอ เมื่อเช้าพึ่งมาเองไม่ใช่รึไง แล้วไง ไปโดนตัวไหนมาล่ะ"

"ใช่ค่ะ รบกวนด้วยนะคั เออ..ฮาร์ปี้น่ะ"

"ฮาร์ปี้นี่นะ อ่ะ ๆ ก็อย่าซ่าอีกนะ ถ้าคิดว่าสู้ไม่ได้ก็ถอย หรือไม่ก็ไม่ต้องสู้แหละดีที่สุด"

เฟเรียฟังเสียงบ่นของพี่พยาบาลที่ราดน้ำทิพย์ใส่เธอ ก่อนจะล้มตัวลงบนเตียงผู้ป่วยหลับไปอย่างเหนื่อยล้า

bettyleg

Feria · โพสต์ 2024-3-5 10:48:15

Play it coolFeriaHayes time

วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่เฟเรียตื่นมาค่อยข้างจะสายเล็กน้อยแต่ก็ยังไม่ถึงเที่ยง

"อ้าวตื่นแล้วเหรอ เป็นไงบ้างหายดีรึยัง"

"ก็ดีขึ้นมากแล้วล่ะค่ะ"

เธอลุกมาจากเตียงผู้ป่วยที่กำลังนอนอยู่พลางยืดเส้นยืดสายอย่างสบายอารมณ์

"อย่าฝืนไปสู้กับอสุรกายที่เก่งกว่าเราอีกนะ พยายามพัฒนาตัวเองให้เก่งก่อนแล้วค่อยไปสู้ด้วยก็ยังไม่สายนะ ยังไงซะเจ้าพวกนี้ตายไปก็ไปก่อร่างใหม่อยู่แล้วด้วย"

"เข้าใจแล้วค่ะ"

"แล้วนี่จะไปทำอะไรต่อเหรอ"

"หนูว่าจะไปทำงานทำภารกิจในค่ายไปก่อนน่ะ เก่งขึ้นเมื่อไรจะไล่ล้างแค้นให้ครบรายตัวเลย"

"ก็สู้ ๆ แล้วกันนะ"

bettyleg

Johnathan · โพสต์ 2024-3-5 21:36:19

ΔH, SHΩΩT! HΞRΞ WΞ GΩ ΔGΔΦΠ!!

ใช่.. ฉันต้องสบถคำนั้นออกมาเลยทีเดียว.. ก็.. ปกติของฉันมันก็เป็นเรื่องที่ชวนให้เจ็บตัวหรือชวนให้วายป่วงให้กับตัวเองตลอด มันเลยทำให้ฉันเป็นขาประจำของสถานพยาบาลเหมือนๆกับคนอื่นๆที่เป็นสายลุยคล้ายๆกับฉัน อ่าฮะ.. มันก็เป็นแบบนั้นล่ะ.. ที่ทำให้ฉันสบถมันออกมาเมื่อฉันเดินมาที่หน้าของอาคารหลังนี้.. เจ้ต้องบ่นอีกแน่ๆ..

ซึ่ง สิ่งที่ชายหนุ่มพูดนั้น มันกเป็นอย่างที่เขานั้นพูดเลย แต่ก็นิดเดียวเพราะยังมีผู้ป่วยหรือเคสอื่นๆที่รอให้ไปดูอาการหรือรักษา แต่ก็ยังไม่วายแวะมาดุเจ้าตัวเล็กน้อยแถมด้วยการสั่งให้ผู้ช่วยพยาบาลจัดการกับเคสนี้(ชายหนุ่ม)หนักๆหน่อย จากสายตาที่เธอมองมาที่ชายหนุ่ม ที่ใครๆมองจากอาการ เขาก็รู้กันแน่ๆ ว่ามันจะต้องเป็นเช่นนั้น บ้างแอบอมยิ้มกันเป็นแทบๆ จนเผลอมีคนถามไปตรงๆ

"พี่ๆเป็นแฟนกันเหรอคะ?"

"อ้ากก!!" เสียงจากเตียงไม่ไกลมากนักดังขึ้นหลังจากที่เด็กสาวเอ่ยถาม ทำเอาชายหนุ่มเก็บอาการไม่อยู่

"ไม่ใช่ๆ พี่เอ่ออ พี่แค่เจอกับพี่เขาบ่อยกว่าคนอื่นๆน่ะ พี่มักจะมีเรื่องให้ได้เจ็บตัวกลับมาบ่อยๆ เลยต้องให้พี่เขารักษาให้บ่อยๆ ครั้งนี้ก็เหมือนกัน รบกวนหนูช่วยพี่ด้วยนะคะ"

เขาบอกว่าชายคนไหนพูดคะพูดขากับผู้หญิง ผู้ชายคนนั้นจะดูน่ารักขึ้น ซึ่งมันก็น่าจะเป็ฯไปตามทฤษฎี เด็กสาวแอบหน้าระเรื่อก่อนที่เธอจะทำแผลให้ชายหนุ่มจนเสร็จ..

"เรียบร้อยแล้วค่ะ พยายามอย่าให้แผลโดนน้ำหรือโดนสิ่งสกปรกนะคะ พรุ่งนี้มาล้างแผลอีกรอบนะคะ"

เด็กสาวพูดไปตามไดอาล็อกทั้งๆที่จริง เดมิก็อด หากไม่มีการฟื้นฟูตัวเองเบื้องต้น ก็เพียงแค่เทน้ำทิพย์ลงในแผล แผลนั้นก็จะกลับมาสมานเป็นปกติ แต่อาจจะด้วยเพราะ เด็กสาวอาจจะเป็นพยาบาลในโลกมนุษย์มาก่อน เธอจึงพูดไดอาล็อกนั้นขึ้นมา ทำเอาชายหนุ่มแอบอมยิ้ม

แต่ก็ไม่ได้พุดอะไรต่อ.. เขาเห็นบาดแผลที่หายจนสนิทแต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงเอาผ้าก๊อตมาพันบริเวณที่เป็นแผลเอาไว้ ซึ่งก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร แล้วลุกจากเตียงปฐมพยาบาลไปที่เคาน์เตอร์ จ่ายเหรียญ 5 ดรักม่าก่อนออกจากสถานพยาบาล เพื่อไปฝึกที่สามฝึกต่อ.. ด้วยเหตุที่.. เขายังไม่หมดแรง..

Johnathan · โพสต์ 2024-3-8 00:40:49

ΦDΦΩT DΞMΦGΩD

"ชัยชนะที่แทบจะแลกมาด้วยชีวิตของตัวเอง ฉันเองไม่อาจที่จะบอกได้ว่า มันเป็นอย่างไรต่อไป แต่ที่แน่ๆ เรียกว่าชัยชนะ มันก็สามารถเรียกได้อย่างไม่เก้อเขิน.. แต่ก็อาจจะเขินๆหน่อย เพราะมันเหมือนกับโชคช่วย ที่คมหอกที่ยาวเฟื้อยตัดโดนส่วนสำคัญในการใช้พยุงร่างกายเอาไว้พอดี แม้ว่าจะพลาดท่าในครั้งแรก แต่มันพาลตัดกำลังของฉันไปไม่น้อย มันเจ็บแทบขาดใจเลย เหมือนโดนรถบรรทุกคันใหญ่ๆที่วิ่งมาอย่างเร็วพุ่งชนแบบไม่เบรค ตัวกระเด็นติดผนังถ้ำแบบนั้น ดีที่หัวไม่กระแทก แต่ก็เพราะมันทำให้ฉันหัวเกือบกระแทก ฉันจึงทำให้มันหัวหัวกระแทกแทนฉันไป แบบเต็มๆ"

หลังจากที่ผ่านศึกหนักมาอย่างทุลักทุเล ในที่สุดเขาก็ได้กลับมายังค่ายในที่สุด กลับมาเจอห้องพยาบาลห้องเดิม และ.. ก็กลับมาเจอผู้ดูแลห้องพยาบาลเช่นเดิม.. เพิ่มเติมคือ คราวนี้สีหน้าของเธอนั้นดูนิ่ง ซึ่งมันไม่ได้หมายความว่าดี แต่มันหมายความว่าแย่ตังหาก

ชายหนุ่มในร่างเปลือยท่อนบนกับรอยเขียวช้ำบนร่างกาย ที่แม้ว่าจะปิดด้วยผ้าพัแผลยังไงก็ไม่สามารถบังไว้ให้มิดได้.. คิม อาร์มินที่นั่งอยู่หน้าของชายหนุ่มด้วยสีหน้านิ่งแต่รังสีของความตึงเครียดมันออกมารอบๆตัวของหยิงสาวจนชายหนุ่มสัมผัสได้ ทั้งสองต่างหันหน้าเข้าหากัน มีเพียงชายหนุ่มที่ไม่ได้มองตาเธอแต่ทำได้เพียงหลบตา เหมือนกับว่ากำลังสำนึกผิดในสิ่งที่ตนเองได้ทำลงไป ถึงแม้ว่าการรักษาและพยาบาลจะเป็นหน้าที่ของบุตรีหรือบุตรแห่งอะพอลโล่ แต่การที่เขารักษานั้นกับบางคนก็ไม่ใช่ทำไปเพราะเพียงแค่หน้าที่ เพราะบางคนนั้นก็มีจิตใจที่โอบอ้อมอารีในยามที่ช่วยเหลืออยู่ อาร์มินก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน..

เมื่อเธอเห็นใครก็ตามบาดเจ็บมา เธอจะให้การช่วยเหลือเสมอ เจ็บมากเจ็บน้อย อาการเบาบางหรืออาการสาหัสแทบปางตาย สำหรับเธอแล้วมีค่าเท่ากัน เธอจะคอยดูแลรักษาคนไข้อยู่เสมอ ถึงกระนั้น เธอก็กำชับกับทุกๆคนที่ผ่านเข้ามาในสถานพยาบาลแห่งนี้ ว่าให้ระมัดระวังตัวให้ดี ใช้ร่างกายที่เทพประทานมาอย่างคุ้มค่าและยาวนาน ซึ่งเธอนั้นก็ไม่ค่อยชอบ คนที่กลับมาที่นี่บ่อยๆ ด้วยหลายๆสาเหตุ ส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับเธอ ซึ่งเธอนั้นก็ไม่ได้ดีใจอะไร ซ้ำยังไม่ชอบคนที่สร้างเรื่องให้เข้าสถานพยาบาลเพราะว่ามาหาเธอ หากเธอรู้ว่าใครก็ตามที่หาเรื่องเจ็บตัวเพื่อมาหาเธอ หญิงสาวจะให้ผู้ช่วยของเขาจัดการและคิดค่ารักษาเพิ่มเป็นเท่าตัว เพราะด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง..

กับชายหนุ่มเอง เธอก็คิดอย่างนั้นเช่นเดียวกัน เพราะเห็นความถี่ของการเข้าออกสถานพยาบาลที่เหมือนกับเข้าร้านสะดวกซื้อเช่นนี้ แถมครั้งนี้ก็มาหนักมาก จนเธอเองรู้สึกเหนื่อยหน่ายกับชายคนนี้เสียเหลือเกิน..

"ก่อนที่ฉันจะรักษาด้วยสิ่งนี้ ฉันขอถามอะไรเป็นการส่วนตัวหน่อยได้มั้ย?"

หญิงสาวเริ่มเอ่ยถามพร้อมยกขวดน้ำทิพย์ขึ้นมา ซึ่งเป็นขวดไซส์ใหญ่กว่าทั่วๆไป

"...ได้.. "

ชายหนุ่มตอบเธอ แต่พยายามหลบเลี่ยงสายตาที่จะมองไปที่ตาเธอ

"คุณรู้สึกอะไรกับฉันรึเปล่า?"

หญิงสาวยิงคำถามอย่างไปตรงมา

"..เปล่า ไม่ได้รู้สึกอะไร แค่เคยบอกบอกไปว่า คุณสวยดี"

ชายหนุ่มเอ่ยตอบไปตามความเป็นจริง ไม่มีสิ่งอื่น แต่ก็กลับโดนอีกฝ่ายมองอย่างไม่เชื่อในคำพูดนั้น

"เหรอ.. คุณมีเหตุอะไรที่มาที่นี่บ่อยๆด้วยล่ะ ทุกๆวัน ฉันเห็นคุณเข้ามาที่นี่อย่างน้อยวันละหนึ่งครั้ง คุณรู้รึเปล่า? ห้าสิบดรักม่ามันไม่ใช่น้อยๆเลยนะ สิบวันมาแล้วที่คุณเข้ามาที่นี่เพื่อรับการรักษาน่ะ"

หญิงสาวเอ่ยติงชายหนุ่มด้วยอารมณ์ที่แย่กว่าเก่า

"ก็.. ก็รู้สิ แต่จะให้ทำยังไงล่ะ ฉันเองที่ไปสู้กับสิ่งต่างๆรอบค่ายมา มันก็ไม่ใช่ว่าจะเหงื่อไม่ตก เลือดไม่ออกเลยนี่ มันไม่ได้เหมือนมีดบาดนิ้วนะ แถมครั้งนี้เนี่ย.. เธอก็หน้าจะเห็นตำตาว่ามันหนักกว่าครั้งอื่นๆ"

ชายหนุ่มเองก็เริ่มขึ้นเสียงตามมาเล็กน้อย แม้ว่าตนเองจะเป็นฝ่ายที่ทำให้ลำบากใจก็ตามที

"รู้แต่ก็ยังสู้ไปหาเรื่อง ไม่คิดเลยหรือว่าถ้าวันไหนยาไม่เพียงพอมันจะเป็นยังไง? ของแบบนี้ไม่ได้มีให้ทุกๆวันนะ"

ฝ่ายหญิงสาวเองเมื่อถูกอีกฝ่ายขึ้นเสียง ตนเองก็ไม่ยอม

"แล้วจะให้ทำยังไงล่ะ ฉันเองมีสายเลือดแห่งเทพก็จริง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะเป็นพวกครึ่งเทพนะ ฉันไม่ได้มีพลังในการรักษาตัวเอง ไม่งั้นฉันจะมาที่นี่บ่อยๆทำไม แล้วแต่ละครั้ง มันก็เกิดเพราะฉันเองไปทำภารกิจ ไม่ได้ไปหาเรื่องเพื่อที่จะมาหาเธอหรอกนะ.."

"อ๋องั้นเหรอ? ขอโทษนะ.. คิดว่าฉันจะเชื่อคนอย่างนายงั้นเหรอ?.. "

!!!

ขณะที่ฝ่ายหญิงพูดจบด้วยความโกรธ เธอสาดน้ำทิพย์ในขวดใส่หน้าของชายหนุ่ม น้ำทิพย์ทั้งขวดค่อยๆไหลสู่ร่างกายตามส่วนต่างๆ ทำให้รอยแผลฟกช้ำหนักๆค่อยๆกลับคืนสภาพและหายาเป็นปกติ แต่ถึงกระนั้น ก็ใช่ว่ามันจะเป็นเรื่องดีสำหรับทั้งสองฝ่าย หญิงสาวเขวี้ยงขวดน้ำทิพย์ใส่หน้าของชายหนุ่มซึ่ง เขาก็พอมีไหวพริบ รับขวดนั้นเอาไว้ และหญิงสาวก็เดินปรี่ออกจากห้องรักษาไป.. ทิ้งไว้เพียงชายหนุ่มที่ รู้สึกผิดในใจ กับแต่ละเรื่องที่ตนเองได้ทำให้หญิงสาวรำคาญ แต่ตัวเขานั้นรู้ตัวเองดี ว่าเขานั้นไม่ได้คิดจะว่าหลี่ผู้ดูแล หรือจะมาจีบหรือมาปฏิสัมพันธ์อะไรกับเธอเลยสักนิด เขามาที่นี่ก็เพื่อมารักษา เพียงเท่านั้น เขานั่งคิดอยู่สักพัก ก่อนที่จะมีผู้ป่วยรายใหม่เข้ามา

ชายหนุ่มลุกจากเตียงปฐมพยาบาลแล้วสวมเสื้อกับเครื่องแต่งกายประจำตัวของเขาแล้วออกไปด้านนอก จ่ายเหรียญห้าดรักม่าเพื่อเป็นค่ารักษา ก่อนที่จะเดินออกไปอย่างจ๋อยๆ

Daemon · โพสต์ 2024-3-8 02:16:14

Take care

เดม่อนรีบวิ่งตรงดิ่งมายังห้องพยาบาล โดยเขาไม่สนใจว่าใครจะมองเขายังไง กลางดึกอุ้มหญิงสาวที่มีเลือดเต็มตัว(?) และตัวเขาก็มีบาดแผลหลายจุด รอยฟกซ้ำที่สาหัสพอสมควร แต่เขาก็อดกลั้นกัดฟัน

"เธอจะต้องไม่เป็นอะไรนะร็อกซาน่า" เดม่อนพูดในขณะอุ้มหญิงสาว เขาได้แต่หวังว่าเธอจะยังมีสติ แม้จะไม่ตอบเขาก็ตาม

@@@Roxana

เดม่อนรีบขึ้นบันไดไปยังบ้านใหญ่ ก่อนอุ้มหญิงสาวด้วยมือเดียวก่อน เพื่อใช้อีกมือเปิดประตูโพล่งเข้าไปแล้วกลับไปอุ้มสองมือเช่นเดิม

เขาวางร่างร็อกซาน่าบนเตียงผู้ป่วยก่อนหันไปแจ้งคุณพยาบาลสาว "ฝากดูแลเธอด้วยครับ เธอหมดสติและบาดเจ็บสาหัส"

"โอเคค่ะ คุณเองก็ไปรักษาตัวด้วยนะ ดูจะบาดเจ็บไม่น้อย" คุณพยาบาลคิมพูดขึ้น ก่อนเธอจะเรียกผู้ช่วย "เรร่า มาช่วยดูเด็กคนนี้หน่อย" คิมตะโกนก่อนเธอหันกลับไปดูแลร็อกกาน่าก่อน จะใช้น้ำทิพย์ราดตรง ๆ ไม่ได้ เธอหยิบขวดน้ำทิพย์มาก่อนค่อย ๆ ชะโลมเช็คตัวให้

"เชิญทางนี้ค่ะ" เรร่าผู้ช่วยพยาบาลผายมือ

ผมเดินตามหญิงสาวไป ก่อนเธอจะช่วยทำแผลห่าเชื้อให้เบื้องต้น ก่อนจะใช้น้ำทิพย์ค่อย ๆ ชะโลมตามแผลผม นี่คือความรู้สึกแสบ ๆ ร้อน ๆ ของน้ำทิพย์ แต่มันเหมือนจะได้ผล ผมรู้สึกไม่เจ็บปวดแล้ว

"ขอบคุณครับ นี่ค่าบำรุงครับ" เดม่อนยิ้มก่อนยื่นดรักม่าให้ตามที่ลิเลียน่าสอนเกี่ยวกับค่ายมา เรร่ารับเหรียญดรักม่าก่อนเธอเดินไปทำงานอื่นต่อ ผมที่หายดีแล้วเดินไปดูร็อกซาน่า

"เธอเป็นไงบ้างครับคุณพยาบาลคิม"

"ชะโลมน้ำทิพย์แล้ว เธออาการทุเลาแล้ว แต่ที่ยังหมดสติเพราะเสียเลือดมากเกินไป ตอนนี้เธอต้องใช้เวลาฟื้นตัวสักพัก น่าจะไม่เกินพรุ่งนี้เช้า" คุณคิมแนะนำเดม่อน ก่อนเธอจะขอตัวไปทำอย่างอื่นก่อน

เดม่อนเดินมาใกล้ ๆ เตียงเธอก่อนยกมือขึ้นลูบศีรษะ "ฟื้นไว ๆ นะ ร็อกซาน่า ตอนนี้แผลเธอก็หายดีแล้ว"

เดม่อนพูดกับร่างไร้สติร็อกซาน่า ก่อนเขาหยิบกระบองโทรลล์ที่ได้จากสินสงครามมาวางข้าง ๆ หญิงสาว เขาไม่รู้เหมือนกันว่าจะเอาไปทำอะไร งั้นขอยกให้เธอล่ะกัน

เดม่อนเดินออกจากห้องพยาบาลกลับไปยังบ้านพักอะโฟร์ไดท์ คืนนี้เป็นคืนที่หนักหน่วงจริง ๆ แม้เขาจะชนะโทรลล์มาได้ แต่พลังของเขาตอนนี้ก็ยังไม่แข็งแกร่งพอ การต่อสู้เมื่อกี้หากเขาพลาดเพียงนิดเดียวสภาพคงไม่ต่างกัน และเราทั้งคู่อาจจะต้องเป็นอาหารโทรลล์ไปทั้งสองคนเลย

@@@Roxana

ชำระค่าบำรุงห้องพยาบาลแล้ว 5 ดรักม่า

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			ลงทะเบียน

[บ้านใหญ่] สถานพยาบาลประจำค่าย

หากท่านเป็นกึ่งเทพผู้หลงทาง สามารถสมัครสมาชิกเข้าร่วมกับเราได้ที่นี่ https://t.me/+etLqVX17bGg5ZjBl

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

คะแนน

แสดงความคิดเห็น

คะแนน

ΉΣΛᄂIПG FӨЯ.. ƧӨMΣƬΉIПG

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

คะแนน

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

คะแนน

ΔH, SHΩΩT! HΞRΞ WΞ GΩ ΔGΔΦΠ!!

แสดงความคิดเห็น

ΦDΦΩT DΞMΦGΩD

แสดงความคิดเห็น

คะแนน

แสดงความคิดเห็น