The Lost Caduceus

Axel โพสต์ 2025-7-26 20:14:14

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#body{
background-image: url("https://i.makeagif.com/media/9-18-2018/r21do1.gif");
}
#boxtyche01 {
border-radius: 0px;
border: 3px solid #fff;
padding: 3px;
box-shadow: #76757a 0px 0px 2em;

#boxtyche02 {
width: 800px;
border-radius: 0px;
padding: 3px;
box-shadow: #000 0px 0px 1em;

</style>



<div id="body">
<div id="boxtyche01">
   <p><br></p><p><br></p><p><br></p><p><br></p><p><br></p>


<h1><br></h1><div><br><br><img src="https://i.imgur.com/zev6mR0.png" width="391" border="0"></div>




<div id="boxtyche02">
<div><br><br><img src="https://static.vecteezy.com/system/resources/thumbnails/012/634/800/small_2x/art-deco-outline-stroke-in-golden-color-for-classy-and-luxury-style-premium-vintage-line-art-design-element-free-png.png" width="391" _height="17" border="0" style="transition-property: all; filter: grayscale(100%);"><br><font size="1" face="Arial"><br></font></div><div><font face="TH Chakra Petch"><span class="shadow" style=""><b style=""><font style="" color="#c0c0c0"><font size="6"> The Lost Caduceus </font><br><font size="5">by Axel Mikailov </font></font></b></span></font><br></div><div><img src="https://static.vecteezy.com/system/resources/thumbnails/012/634/800/small_2x/art-deco-outline-stroke-in-golden-color-for-classy-and-luxury-style-premium-vintage-line-art-design-element-free-png.png" width="391" _height="17" border="0" style="transition-property: all; filter: grayscale(100%);"><font face="TH Chakra Petch" size="6"></font></div><div><br></div><div><font color="#c0c0c0" face="TH Chakra Petch"><font size="5">Prophecy: </font><br><font size="3">คทาปีกหัก สะท้านโลกา </font><br><font size="3"> โชคชะตาแกว่งไกว คล้ายเรือโยก </font><br><font size="3"> โอ้ทายาทแห่งโชค จงเงี่ยหูฟัง </font><br><font size="3"> ย่านแห่งราชินี ที่ซึ่งเสียงเพลงบรรเลง </font><br><font size="3"> สะพานเชื่อมสองฝั่ง สู่ดินแดนภราดร </font><br><font size="3"> จากเมืองไม่เคยหลับ สู่เมืองสวรรค์อุบัติใหม่ </font><br><font size="3"> จงระวัง กรีนสกิน ผู้หวนคืนจากอดีต </font><br><font size="3"> ควบคุมชะตาตน จงมองกระจกแห่งจิตใจตน<br><br><br></font></font><img src="https://i.imgur.com/9gBfBvM.png" width="800" _height="800" border="0"><font color="#c0c0c0" face="TH Chakra Petch"><font size="3"><br><br></font></font></div><div><font color="#c0c0c0" face="TH Chakra Petch" size="3"><br></font></div><div><font color="#c0c0c0" face="TH Chakra Petch" size="3"><br></font></div></div><font color="#fff" style=""></font></div>
</div>


<style type="text/css">BODY{background:url("https://i.imgur.com/tK7iKMY.jpg"); background-attachment:fixed; }</style><style type="text/css">.head1 {background-color:none ;}.head2 {background-color:none ;}</style>



<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar {width: 5px; height: 0px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece {background: #000;}
::-webkit-scrollbar-thumb { background-color: #000; border-radius:5px; }</style>
<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar{width:8px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece:decrement{ background:#000!important; }
::-webkit-scrollbar-track-piece:increment { background:#000!important; }
::-webkit-scrollbar-button{ background:#fbdc86!important; height: 00px!important; }
::-webkit-scrollbar-thumb{ background: #76757a!important; border-top:2px solid #76757a; border-bottom:2px solid #76757a; }
::-webkit-scrollbar-thumb:hover{ background:#242424!important; border-top:2px solid #242424;border-radius:5px; border-bottom:2px solid #242424;border-radius:5px; }</style>


<style>
.shadow {
   text-shadow: 1px 1px 20px #9b9b9b;
}
</style>

<style name="captain" type="text/css">img{-webkit-transition: all 1s ease;-moz-transition: all 1s ease;-o-transition: all 1s ease;-ms-transition: all 1s ease;transition: all 1s ease;}img:hover {-webkit-filter: grayscale(100%);}</style>

<div id="boxEw">
   <div align="center">
   <img src=" " width="250">
   <br>

   <div style="color: #ffffff; font-family: Kanit; font-size: 16px;"><br></div></div>
</div>
   <br><br><br><br>

<br><br>
</div>

<audio autoplay="" loop="" hidden="">
<source src="https://files.catbox.moe/vg8g21.mp3" type="audio/mpeg">
Your browser does not support the audio element.
</audio>

Axel โพสต์ 2025-7-26 22:44:20

Axel โพสต์ 2025-7-27 02:32:05

<div class="Axel-body" style="--color:#bbbbbb">
<div class="Axel-wrap"><div class="Axel-img">
<img src="https://i.postimg.cc/5y35JY1J/2.png"></div>
<div class="Axel-imc"><img src="https://i.postimg.cc/VLWZsv4d/1.png"></div>
<div class="Axel-title">A. Mikailov</div><div class="Axel-lyric">power of calculated luck</div>
<span class="cp cp-target-o"></span>

<div class="Axel-quote">To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel
</div>
<div class="Axel-texto"><font face="Kanit">
<p style="font-size: small;"></p><div style="text-align: left;"><div><font color="#aaaaaa" size="3">26.07.2025 | 08:40 AM</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ยี่สิบนาทีผ่านไปรวดเร็วราวกับถูกเทพเจ้าแห่งกาลเวลาเร่งความเร็ว เหล่าเดมิก็อดทั้งสามกลับมารวมตัวกันอีกครั้งที่ซุ้มประตูค่าย เบื้องหลังคืออาณาเขตที่ปลอดภัย และเบื้องหน้าคือโลกของมนุษย์ที่เต็มไปด้วยอันตรายที่มองไม่เห็น เอ็มบีสะพายกระเป๋าเป้ของเขาอย่างสบายๆ, ในขณะที่โนอาห์กอดสัมภาระของตัวเองไว้แน่นราวกับเป็นเครื่องรางชิ้นสุดท้าย</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#add8e6">"เราจะเดินทางกันด้วยแท็กซี่สามพี่น้องเกรย์" </font><font color="#aaaaaa" size="3">ดาชิประกาศเรียบๆ, ราวกับกำลังเรียกอูเบอร์ไปซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">คำพูดนั้นไม่ได้ทำให้เอ็มบีสะทกสะท้าน, เขาเพียงแค่ยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ แต่สำหรับโนอาห์, มันเหมือนกับคำพิพากษาประหารชีวิต ใบหน้าของเขาซีดเผือดลงในทันที, ดวงตาหลังกรอบแว่นเบิกกว้างด้วยความหวาดหวั่นอย่างเห็นได้ชัด <br></font><font size="3" color="#f5deb3"><br>"ทะ...แท็กซี่สามพี่น้องเกรย์เหรอครับ!?"</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">บุตรแห่งโชคชะตาไม่ได้สนใจท่าทีแขยงของเซเทอร์หนุ่ม เขาก้าวข้ามเขตแดนเวทมนตร์, หยุดยืนอยู่ริมถนน, แล้วล้วงหยิบเหรียญดรักม่าสีทองออกมาหนึ่งเหรียญ <br></font><font size="3" color="#add8e6"><br>"Stêthi 'Ô hárma diabolês"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> เขาเอ่ยคำเรียกโบราณด้วยน้ำเสียงที่ชัดเจน, ก่อนจะโยนเหรียญลงบนพื้นถนนยางมะตอย</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เสียงโลหะกระทบพื้นดัง แกร๊ง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ในเสี้ยววินาทีต่อมา, อากาศเบื้องหน้าก็บิดเบี้ยว, ตามมาด้วยเสียงยางรถยนต์ที่กรีดร้องจากความว่างเปล่า รถเช็คเกอร์แค็บสีเทาหม่นคันหนึ่งปรากฏตัวขึ้นจากที่ไหนไม่รู้, จอดสนิทอยู่ตรงหน้าพวกเขาราวกับมันอยู่ตรงนั้นมาตลอดเวลา ประตูหลังเปิดออกเองด้วยเสียงเอี๊ยดอ๊าดที่น่าขนลุก, เชื้อเชิญพวกเขาให้เข้าไปสู่การเดินทางที่เลวร้ายที่สุด</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เมื่อทั้งสามเข้าไปนั่งข้างใน, รถก็กระชากตัวออกไปอย่างรุนแรงจนร่างของทุกคนถูกอัดติดกับเบาะนั่ง โลกภายนอกหน้าต่างบิดเบี้ยวจนพร่าเลือน, ป้ายบอกทางและต้นไม้กลายเป็นเพียงเส้นสีที่พุ่งผ่านไปข้างหลังด้วยความเร็วที่ท้าทายกฎฟิสิกส์ทุกข้อ ท้องไส้ของพวกเขาปั่นป่วน, สมองโคลงเคลง, และเสียงหัวเราะคิกคักอันแหบแห้งของหญิงชราสามคนที่นั่งอยู่เบาะหน้าก็ยิ่งทำให้ทุกอย่างเลวร้ายลงไปอีก</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">โนอาห์นั่งตัวแข็งทื่อ, หน้าซีดเป็นไก่ต้ม, มือทั้งสองข้างกำแน่นจนข้อนิ้วขาวโพลน, พยายามอย่างสุดความสามารถที่จะไม่ให้อาหารเช้าพุ่งย้อนกลับออกมา เอ็มบี, แม้จะหน้าซีดไปบ้าง, แต่กลับมีรอยยิ้มกว้างของคนบ้าที่กำลังสนุกกับรถไฟเหาะที่อันตรายที่สุดในชีวิตปรากฏอยู่บนใบหน้า ส่วนบุตรแห่งไทคี…เขานั่งนิ่ง, กรามเกร็งแน่น, จ้องมองไปข้างหน้าอย่างเยือกเย็น, อดทนต่อความทรมานด้วยวินัยที่ถูกฝึกฝนมาอย่างดี</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">แล้วจู่ๆ…ทุกอย่างก็หยุดลง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">รถหยุดนิ่งอย่างกะทันหันจนร่างของพวกเขากระแทกไปข้างหน้า ก่อนที่ทุกอย่างจะกลับสู่ความเงียบ ประตูเปิดออกเองอีกครั้ง, ปล่อยให้พวกเขาที่กำลังมึนงงก้าวลงมายืนบนทางเท้าที่ดูปกติธรรมดาของย่านเฮลคิทเช่น</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดเงยหน้าขึ้นมองป้ายร้านเบื้องหน้า—UPS Store ที่ส่องสว่างด้วยไฟนีออนสีน้ำตาลและสีเหลือง แต่แล้วในพริบตา, ม่านหมอกที่บดบังความจริงก็กระพริบไหว...</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เพียงชั่วเสี้ยววินาที, ตัวอักษร U ก็หายไป, ถูกแทนที่ด้วยตัว O, ทำให้ป้ายนั้นอ่านว่า… OPS Store</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ก่อนที่ทุกอย่างจะกลับคืนสู่สภาพปกติ, ทิ้งไว้เพียงคำถามที่ไร้เสียงและความรู้สึกไม่สบายใจที่หนักอึ้งอยู่ในอากาศ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ความมึนงงจากแรงกระชากของกาลเวลาค่อยๆ จางหายไป, ถูกแทนที่ด้วยความเย็นเยียบของเครื่องปรับอากาศและกลิ่นของกระดาษลังที่คุ้นเคยในร้านส่งพัสดุ โนอาห์ยังคงมีสีหน้าซีดเผือด เขาพิงกำแพงเบาๆ เพื่อทรงตัว ในขณะที่เอ็มบียกมุมปากขึ้นเล็กน้อยราวกับเพิ่งลงจากเครื่องเล่นที่ถูกใจ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">บุตรแห่งโชคชะตาเป็นคนแรกที่ปรับตัวได้ เขาจัดปกเสื้อของตัวเองให้เข้าที่, แล้วเดินนำเพื่อนร่วมทีมทั้งสองเข้าไปในร้านที่ดูปกติธรรมดาจนน่าเบื่อ พนักงานชายคนเดียวที่อยู่หลังเคาน์เตอร์เงยหน้าขึ้นจากจอคอมพิวเตอร์, สายตาของเขาดูเฉื่อยชาและไร้ความรู้สึก, เป็นดวงตาของคนที่ทำอะไรซ้ำๆ เดิมๆ มาทั้งวัน</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">แอ็กเซลเดินตรงเข้าไปที่เคาน์เตอร์, ไม่ได้เสียเวลาไปกับการสำรวจชั้นวางของที่ว่างเปล่า </font><font size="3" color="#add8e6">"เรามีนัดกับเฮอร์เมสครับ"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> เขากล่าวเรียบๆ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">พนักงานชายคนนั้นมองหน้าเขานิ่ง, ก่อนจะเหลือบมองไปยังโนอาห์และเอ็มบีที่ยืนอยู่ข้างหลัง, แล้วรอยยิ้มที่รู้ทันก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา </font><font size="3" color="#808000">"แน่นอน"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> เขากล่าว, ก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินไปยังประตูร้าน</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เสียง แกร๊ก ดังขึ้นเมื่อเขาเอื้อมมือไปพลิกป้ายที่แขวนอยู่บนประตูจาก 'OPEN' เป็น 'CLOSED'</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">แล้วในจังหวะที่เขาหันกลับมา, ความเป็นจริงก็บิดเบี้ยวไปอีกครั้ง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เครื่องแบบพนักงานสีครามน่าเบื่อของเขา...ก็พลันสั่นไหวและคลายตัวออก, กลายเป็นเส้นด้ายสีเทาเข้มที่วิ่งวนและถักทอตัวเองขึ้นมาใหม่ในพริบตา, ก่อร่างเป็นชุดสูทสั่งตัดที่ดูสมบูรณ์แบบและทันสมัยจนน่าทึ่ง ท่าทีที่เคยดูเฉื่อยชาหายไป, ถูกแทนที่ด้วยความกระฉับกระเฉงและพลังงานที่เปี่ยมล้นซึ่งแผ่ออกมาจากตัวเขา</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#808000">"ยินดีต้อนรับสู่ Olympus Parcel Service"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> เขากล่าว, น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนจากความเนือยนาบเป็นความสดใสและเปี่ยมด้วยอำนาจ </font><font size="3" color="#808000">"ข้าคือเฮอร์เมส ยินดีที่ได้พบพวกเจ้าอย่างเป็นทางการ"</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#f5deb3">"ทะ...ท่านเฮอร์เมสตัวจริง!"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> โนอาห์อุทานออกมาอย่างตะกุกตะกัก, ดวงตาหลังกรอบแว่นเบิกกว้างด้วยความตกตะลึง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#fffacd">"เยี่ยมเลย" </font><font color="#aaaaaa" size="3">เอ็มบีพึมพำ, ดูเหมือนจะทึ่งในสไตล์มากกว่าสถานะความเป็นเทพของอีกฝ่าย</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#add8e6">"เป็นเกียรติครับ, ท่าน"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> ดาชิโค้งศีรษะลงเล็กน้อย, เป็นการแสดงความเคารพที่ถูกควบคุมไว้เป็นอย่างดี</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#808000">"ไม่ต้องมากพิธีหรอก" </font><font color="#aaaaaa" size="3">เทพเจ้าแห่งสารกล่าว, เขากลับไปยืนพิงเคาน์เตอร์ด้วยท่าทีสบายๆ แต่สายตาของเขากลับคมกริบ </font><font size="3" color="#808000">"เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า…ข้ามีปัญหา และพวกเจ้าคือทางแก้"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> เขาถอนหายใจยาว, ความรำคาญใจฉายชัดบนใบหน้า "</font><font size="3" color="#808000">คทาคาดูเซียสของข้า…ถูกขโมยไป"</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#f5deb3">"คาดูเซียส?" </font><font color="#aaaaaa" size="3">โนอาห์ทวนคำ, ใบหน้ายิ่งซีดลงไปอีก</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#808000">"ใช่แล้ว" </font><font color="#aaaaaa" size="3">เฮอร์เมสขยับเนคไทของตัวเองอย่างหงุดหงิด </font><font size="3" color="#808000">"มันไม่ใช่แค่สัญลักษณ์ แต่มันคือศูนย์กลางระบบสื่อสารทั้งหมดของโอลิมปัส คือกุญแจที่ควบคุมโลจิสติกส์ระหว่างโลกของมนุษย์กับโลกของเทพเจ้า ตอนนี้ทุกอย่างชะงักไปหมด"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> เขาหยุดไปชั่วครู่ </font><font size="3" color="#808000">"ตอนแรกข้าก็นึกว่าเป็นฝีมือลูกซักคน แต่ตรวจสอบดูแล้วพบว่าไม่ใช่..”</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">แอ็กเซลปล่อยให้คำว่า 'ไม่ใช่' แขวนอยู่ในอากาศที่นิ่งสนันของร้าน รับฟังมันไม่ใช่ในฐานะคำปฏิเสธ แต่ในฐานะข้อมูลชิ้นแรกที่ถูกวางลงบนโต๊ะเจรจา</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3"><font color="#add8e6">"คำพยากรณ์ของเรามีท่อนหนึ่งที่น่าสนใจครับ" </font><font color="#aaaaaa">บุรุษเจ้าของเส้นผมสีทองคำเอ่ยขึ้นเรียบๆ, ดึงความสนใจทั้งหมดกลับมาที่เขา, เปลี่ยนบทบาทจากการเป็นผู้รับภารกิจมาเป็นผู้ร่วมวิเคราะห์ </font><br><br><font color="#add8e6">"มันบอกว่า 'จงระวัง กรีนสกิน ผู้หวนคืน จากอดีต' ประโยคนี้ท่านนึกถึงอะไรบ้าง"</font></font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">แววตาของเฮอร์เมสเปลี่ยนไปในทันที ความหงุดหงิดที่เคยมีอยู่ถูกแทนที่ด้วยความครุ่นคิดที่เยียบเย็นระคนกับความรำคาญใจที่ต้องขุดคุ้ยความทรงจำเก่าๆ</font><font size="3" color="#808000"> "กรีนสกิน"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> เขาทวนคำนั้น, น้ำเสียงแฝงความดูแคลน</font><font size="3" color="#808000"> "พวกผิวเขียวน่ะมีเป็นร้อยเป็นพัน…ก็อบลิน, ออร์ค, แดรกคีเน่บางเผ่าพันธุ์…เป็นคำที่กว้างเกินไป"</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ความเงียบเข้าปกคลุมชั่วครู่, มีเพียงเสียงหึ่งๆ ของตู้เย็นในร้านที่ดังขึ้นทำลายความเงียบ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#808000">"คำว่า 'หวนคืนจากอดีต'…นั่นคือส่วนที่น่ากังวล" </font><font color="#aaaaaa" size="3">เทพเจ้าในชุดสูทกล่าว ความตึงเครียดในอากาศจับต้องได้ </font><font size="3" color="#808000">"มันหมายถึงอะไรบางอย่างที่ควรจะสาบสูญไปแล้ว...ถูกผนึก, ถูกสังหาร, หรือถูกลืมเลือนไปกับกาลเวลา"</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#fffacd">"เยี่ยม… สรุปคือทัวร์ล่าผีเก่ากึกรุ่นคุณปู่สินะ"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> เอ็มบีกล่าวแทรกขึ้นมาเบาๆ, ยังคงรักษาความไม่ทุกข์ร้อนของตัวเองไว้ได้อย่างน่าทึ่ง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">บุตรแห่งโชคชะตาไม่ได้สนใจคำพูดแทรกของเพื่อนร่วมทีม เขาพูดต่อ, ส่งข้อมูลชิ้นต่อไปให้เทพเจ้าตรงหน้า </font><font size="3" color="#add8e6">"นอกจากนี้, คำพยากรณ์ยังระบุถึงฟิลาเดลเฟียและนิวเฮเว่นด้วยครับ"</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#808000">"ฟิลาเดลเฟีย…เมืองแห่งภราดรภาพ นิวเฮเว่น…สวรรค์แห่งใหม่"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> เฮอร์เมสพยักหน้าช้าๆ, ต่อจิ๊กซอว์เข้าด้วยกันในหัวของเขาเอง </font><font size="3" color="#808000">"ใช่…สองเมืองนั้นมี 'กิจกรรม' ที่ผิดปกติเกิดขึ้นในช่วงหลังๆ นี้ แต่เพราะคาดูเซียสหายไป, เครือข่ายข้อมูลของข้าก็เหมือนคนตาบอดไปครึ่งหนึ่ง</font><font color="#aaaaaa" size="3">" เขาสบถออกมาเบาๆ ด้วยความหัวเสีย </font><font size="3" color="#808000">"ข้ารู้ว่ามีบางอย่างกำลังเคลื่อนไหว…แต่ไม่รู้ว่ามันคืออะไรหรืออยู่ที่ไหนกันแน่"</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ดวงตาที่เคยดูเฉื่อยชาบัดนี้กลับคมกริบ, เขามองตรงมายังเดมิก็อดทั้งสาม, การตัดสินใจได้ก่อตัวขึ้นแล้ว</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#808000">"ภารกิจของพวกเจ้าเปลี่ยนไปแล้ว"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> เขากล่าว, น้ำเสียงเปี่ยมด้วยอำนาจอีกครั้ง </font><font size="3" color="#808000">"ตอนนี้พวกเจ้าคือหูคือตาของข้า"</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#808000">"หน้าที่ของพวกเจ้าคือไปตามรอยพวกมัน ตรวจสอบว่าพวกมันเป็นใคร หาให้เจอว่าพวกมันซ่อนคาดูเซียสไว้ที่ไหน…แล้วเอามันกลับคืนมา ข้าไม่สนว่าพวกเจ้าจะทำยังไง แต่ข้าต้องการมันคืน…โดยเร็วที่สุด แล้วข้าจะถือว่าข้าติดหนี้พวกเจ้า…”<br><br><div style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/zk4P1jj.png" width="400" _height="150" border="0"></div></font></div><div><br></div></div>
<br>

<p style="font-size: small;"></p><div align="center" style="font-size: small;">
<img src="https://static.vecteezy.com/system/resources/thumbnails/012/634/800/small_2x/art-deco-outline-stroke-in-golden-color-for-classy-and-luxury-style-premium-vintage-line-art-design-element-free-png.png" width="300" border="0" style="filter: grayscale(100%);"><br><br><div align="center">Heroes: +25 ความโปรดปราน</div><div align="center">ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ: +15 ความโปรดปราน</div></div>

</font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<div class="Axel-tags">
<em class="Axel-tag">Power</em>
<em class="Axel-tag">Money</em>
<em class="Axel-tag">Game</em> <em class="Axel-tag">Music</em><div class="Axel-tt">CABIN 19</div></div>
</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2"><a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt">@Hye Ri</a></font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Kanit'); Kanit {font-family: 'Kanit';} </style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css">

<style>
.Axel-body br {
display: none;
}
.Axel-texto br {
display: block;
}
.Axel-body {
margin: 10px auto;
background: #171717;
width: 550px;
padding: 25px;
border-radius: 10px;
color: #aaa;
font: 12px Hind;
line-height: 18px;
text-align: justify;
}
.Axel-wrap {
background: #1a1a1a;
border-radius: 10px;
overflow: hidden;
border-top: 15px solid #131313;
position: relative;
}
.Axel-img {
width: 550px;
height: 150px;
display: block;
position: relative;
overflow: hidden;
}

.Axel-imc {
border: 10px solid #0a0a0a;
width: 100px;
height: 100px;
position: absolute;
top: 50px;
right: 10px;
outline: 1px solid #0a0a0a;
outline-offset: 4px;
z-index: 10;
}
.Axel-title {
font: 80px "Abril Fatface";
color: #d0d0d0;
margin-top: -100px;
z-index: 10;
position: relative;
padding: 20px;
text-shadow: #000 2px 2px 0;
}
.Axel-lyric {
text-transform: uppercase;
font-size: 10px;
letter-spacing: 10px;
padding: 20px;
margin-top: -60px;
position: relative;
z-index: 20;
text-align: right;
width: 390px;
text-shadow: #000 1px 1px 0;
color: #f0f0f0;
}
.Axel-texto {
padding: 50px;
margin: 50px 20px 20px;
position: relative;
z-index: 30;
background: #131313;
}
.Axel-body span {
color: #0a0a0a;
font-size: 20px;
background: var(--color);
clip-path: polygon(
50% 0%,
100% 0,
100% 35%,
100% 55%,
100% 100%,
50% 84%,
0 100%,
0 57%,
0 37%,
0 0
);
width: 20px;
height: 30px;
display: block;
padding: 20px;
color: #fff;
font-size: 20px;
position: relative;
float: left;
margin: -10px 0 0 20px;
z-index: 50;
position: relative;
opacity: 0.6;
}
.Axel-quote {
background: #0f0f0f;
margin: -10px 20px -30px 100px;
border: transparent solid 20px;
padding: 0 10px;
height: 30px;
overflow: hidden;
font: bold 10px Rajdhani;
text-transform: uppercase;
line-height: 1.5;
color: FFFFFF;
}

.Axel-tag {
font: bold 8px Poppins;
background: #151515;
padding: 10px;
color: #fdfafa;
margin: 5px 5px 0 0;
border-radius: 5px;
}
.Axel-tag:hover {
background: #d0d0d0;
}
.Axel-tags {
margin: 20px;
}
.Axel-tt {
float: right;
color: #d0d0d0;
font: bold 60px Poppins;
margin-top: -45px;
letter-spacing: -5px;
}
a.hr-credt {
text-decoration: none;
float: right;
padding: 10px 0;
color: #a0a0a0;
text-transform: uppercase;
position: relative;
top: -5px;
font: 10px calibri;
}
</style>

</font></font>

Axel โพสต์ 2025-7-27 04:19:35

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Axel เมื่อ 2025-7-27 16:15 <br /><br /><div class="Axel-body" style="--color:#bbbbbb">
<div class="Axel-wrap"><div class="Axel-img">
<img src="https://i.postimg.cc/5y35JY1J/2.png"></div>
<div class="Axel-imc"><img src="https://i.postimg.cc/VLWZsv4d/1.png"></div>
<div class="Axel-title">A. Mikailov</div><div class="Axel-lyric">power of calculated luck</div>
<span class="cp cp-target-o"></span>

<div class="Axel-quote">To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel
</div>
<div class="Axel-texto"><font face="Kanit">
<p style="font-size: small;"></p><div style="text-align: left;"><div style=""><font size="3">26.07.2025 | 09:30 AM</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3">เมื่อประตูร้าน OPS ปิดลง, โลกแห่งเทพเจ้าก็ถูกผนึกไว้เบื้องหลัง, ทิ้งให้พวกเขาเผชิญหน้ากับความเป็นจริงที่โหดร้ายและเสียงจอแจของย่านเฮลคิทเช่นอีกครั้ง แต่ก่อนที่พวกเขาจะได้ก้าวเท้าออกจากหน้าร้าน, เฮอร์เมสก็เรียกไว้ด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนจะกังวลใจอย่างแท้จริง</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3"><font color="#808000">"อ้อ, อีกอย่าง" </font>เขากล่าว, พร้อมกับยื่นกล่องกระดาษเล็กๆ ที่มีโลโก้ของร้านเบเกอรี่ชื่อดังในโอลิมปัสให้ <font color="#808000">"ถ้าเจอจอร์จกับมาร์ธา...ฝากให้พวกมันกินนี่ด้วย"</font></font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3">ทั้งสามมองหน้ากันด้วยความงุนงง จอร์จ? มาร์ธา? ใครกัน?</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3">เฮอร์เมสถอนหายใจยาว, ความหงุดหงิดของผู้เป็นพ่อที่ต้องดูแลลูกดื้อฉายชัดบนใบหน้า<font color="#808000"> "งูของข้าน่ะสิ! บนคทาคาดูเซียส!" </font>เขาบ่นอุบอิบ <font color="#808000">"ปกติพวกมันกินแต่ขนมแอมโบรเชียพอดีคำ ตอนนี้น่าจะอารมณ์เสียหงุดหงิดสุดๆ ไปแล้ว"</font></font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3">ยังไม่ทันที่พวกเขาจะได้ประมวลผลความแปลกประหลาดของภารกิจรองที่เพิ่งได้รับมา, ภาพที่ปรากฏขึ้นตรงหัวมุมถนนฝั่งตรงข้ามก็ดึงความสนใจของทุกคนไปในทันที</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3">มันคือก็อบลิน…</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3">ไม่ใช่ฝูง, แต่เป็นก็อบลินเพียงตัวเดียว, ร่างเล็กผอมโซของมันกำลังทำลับๆ ล่อๆ อยู่หลังถังขยะขนาดใหญ่, คอยชะโงกหน้าออกมามองที่ร้าน OPS เป็นระยะๆ ด้วยดวงตาสีเหลืองที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3"><font color="#add8e6">"กรีนสกิน…" </font>ดาชิพึมพำกับตัวเอง, สมองของเขากำลังเชื่อมโยงจุดต่างๆ เข้าด้วยกันอย่างรวดเร็ว</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3"><font color="#fffacd">"ฉันเห็นเป้าหมายแล้ว"</font> เอ็มบีเอ่ยขึ้นเรียบๆ, แต่ในแววตาของเขากลับเต็มไปด้วยประกายของนักล่าที่เจอเหยื่อ ปืนสไนเปอร์ไรเฟิลที่ถูกซ่อนไว้ใต้ม่านหมอกในสภาพของปลอกคอหนังสีดำถูกปลดปล่อยออกมาในพริบตา เขายกมันขึ้นประทับบ่าด้วยความเร็วและความมั่นคงที่น่าทึ่ง</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3"><font color="#f5deb3">"เดี๋ยว! จะทำอะไรน่ะ!?"</font> โนอาห์ร้องขึ้นอย่างตื่นตระหนก</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3">แต่ก็สายเกินไป</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3">เสียงแหวกอากาศที่เงียบกริบดังขึ้น, ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องที่แหลมสูงจนแสบแก้วหู ก็อบลินตัวนั้นล้มลงไปกองกับพื้น, ขาข้างหนึ่งของมันมีเลือดสีเข้มไหลซึมออกมาจากรูกระสุนเล็กๆ ที่แม่นยำ</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3"><font color="#fffacd">"เรียบร้อย" </font>บุตรแห่งอพอลโลกล่าว <font color="#fffacd">"จับมันมารีดข้อมูลได้เลย"</font></font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3">ทว่า, เสียงกรีดร้องของมันไม่ได้เป็นเพียงเสียงร้องแห่งความเจ็บปวด…มันคือสัญญาณเตือน</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3">ในเสี้ยววินาทีต่อมา, ฝาท่อระบายน้ำที่อยู่ใกล้ๆ ก็ถูกดันเปิดออก, ตามมาด้วยก็อบลินอีกสองตัวที่ปีนป่ายขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ประตูหลังร้านอาหารจีนที่อยู่ติดกันถูกถีบพังเข้ามาจากด้านใน, เผยให้เห็นก็อบลินอีกสามสี่ตัวที่ถือมีดทำครัวเป็นอาวุธ พวกมันพรั่งพรูออกมาจากทุกซอกทุกมุม, จากเงามืดของตรอกซอกซอย, จากระเบียงหนีไฟ, ล้อมกรอบพวกเขาไว้ในพริบตา</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3">จากภารกิจลอบเร้น…มันได้กลายเป็นการปะทะซึ่งๆ หน้าไปแล้ว</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3"><font color="#add8e6">"ยอดเยี่ยมไปเลย, เอ็มบี"</font> บุตรแห่งไทคีกล่าวประชดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น, มือของเขาค่อยๆ เลื่อนไปยังเข็มกลัดรูปปืนที่ปกเสื้อ, ดวงตาสีฟ้าเทาของเขากวาดมองประเมินจำนวนศัตรูและความได้เปรียบเสียเปรียบของสมรภูมิอย่างรวดเร็ว</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3">เอ็มบีไม่ได้ตอบ, เขาวิ่งเหยาะๆ ไปยังบันไดหนีไฟที่อยู่ใกล้ที่สุด, ปีนขึ้นไปอย่างรวดเร็วเพื่อหาที่มั่นบนที่สูงสำหรับยิงสนับสนุน ในขณะที่โนอาห์หยิบหนังสติ๊กคู่ใจของเขาออกมา, ใบหน้าซีดเผือดแต่ในแววตากลับเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะปกป้องเพื่อนร่วมทีม</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3">เกมได้เริ่มขึ้นแล้ว…และกระดานหมากรุกก็คือถนนของเฮลคิทเช่นนี่เอง</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3">ความโกลาหลระเบิดขึ้นราวกับพลุแตกในวันชาติ</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3">มีดทำครัวที่ขึ้นสนิมและท่อนเหล็กเป็นอาวุธ, ก็อบลินฝูงนั้นพรั่งพรูเข้ามาเหมือนฝูงมดที่แตกรัง, เสียงกรีดร้องแหลมสูงของพวกมันดังประสานกันจนแสบแก้วหู ในสถานการณ์เช่นนี้, กลยุทธ์ที่วางแผนไว้ก็ไร้ความหมาย, เหลือเพียงสัญชาตญาณดิบเถื่อนในการเอาตัวรอด</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3">ดาชิต้องรับหน้าศึกเกือบทั้งหมด เขากลายเป็นศูนย์กลางของพายุ, ปืนคู่ในมือของเขาสะบัดไปมาราวกับเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย, แต่ละนัดคือการคำนวณที่เยือกเย็นซึ่งส่งกระสุนทองสัมฤทธิ์ไปดับชีวิตของอสูรผิวเขียวทีละตัว เขาไม่ได้ยืนปักหลักสู้, แต่เคลื่อนที่อยู่เสมอ, ใช้ซากรถที่จอดอยู่และถังขยะเป็นที่กำบังชั่วคราว, พยายามอย่างสุดความสามารถที่จะสร้างกำแพงกั้นระหว่างฝูงอสูรกายกับโนอาห์</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3">เซเทอร์หนุ่ม, แม้จะหน้าซีดเผือด, แต่กลับไม่แข็งทื่อด้วยความกลัว เขายิงลูกหินและลูกเหล็กจากหนังสติ๊กคู่ใจอย่างต่อเนื่อง, อาจจะไม่ถึงตาย, แต่ก็สร้างความรำคาญใจและทำให้ศัตรูเสียจังหวะได้อย่างดีเยี่ยม, เปิดโอกาสให้บุตรแห่งไทคีมีเวลาหายใจและบรรจุกระสุนใหม่</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3"><b>ปัง! </b>เสียงสไนเปอร์ของเอ็มบีดังก้องมาจากเบื้องบน, เงียบแต่เด็ดขาด ก็อบลินที่กำลังจะกระโจนเข้าใส่ดาชิจากด้านหลังล้มคว่ำลง, กะโหลกของมันแตกกระจายเป็นรูโบ๋</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3">ทว่า, ท่ามกลางความสับสนอลหม่าน, ก็อบลินตัวหนึ่งที่ไวกว่าตัวอื่นก็หลุดจากการป้องกันไปได้ มันพุ่งเข้าใส่จุดอ่อนที่สุดของกลุ่ม—โนอาห์ มีดทำครัวในมือของมันตวัดผ่านอากาศ, กรีดเข้าที่แขนของเซเทอร์หนุ่มจนเป็นแผลยาว, เลือดสดๆ ไหลทะลักออกมา</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3">โนอาห์ร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด, ทรุดลงไปกับพื้น</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3"><b>ปัง!</b></font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3">เสียงปืนของดาชิดังขึ้นในทันที, กระสุนนัดนั้นเจาะเข้าที่กลางแสกหน้าของก็อบลินตัวนั้นอย่างแม่นยำและไร้ความปรานี จากนั้น, การต่อสู้ก็จบลงอย่างรวดเร็ว เดมิก็อดหนุ่มระเบิดความเกรี้ยวกราดที่ถูกควบคุมไว้ออกมา, กวาดล้างก็อบลินที่เหลือจนหมดสิ้นภายในเวลาไม่ถึงนาที</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3">เมื่อความเงียบกลับคืนมา, มีเพียงเสียงหอบหายใจของพวกเขาและเสียงร้องครางด้วยความเจ็บปวดของเชลยที่ถูกยิงที่ขาเท่านั้น ดาชิไม่รอช้า, เขาลากเชลยที่ยังเหลืออยู่—ซึ่งตอนนี้มีไม่ถึงห้าตัว—เข้าไปในตรอกแคบๆ ที่ไร้ผู้คนซึ่งอยู่ใกล้ๆ โนอาห์เดินตามมาอย่างทุลักทุเล, ใช้มือกดปากแผลของตัวเองไว้แน่น, ใบหน้าของเขาซีดจนแทบจะไร้สีเลือด</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3"><font color="#add8e6">"มานี่" </font>บุตรแห่งไทคีสั่งสั้นๆ, เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาแล้วพันแผลให้เซเทอร์หนุ่มอย่างหยาบๆ เพื่อห้ามเลือดไว้ก่อน เอ็มบีกระโดดลงมาจากบันไดหนีไฟอย่างแผ่วเบา, มองบาดแผลของโนอาห์แล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3"><font color="#fffacd">"โอเค โอเค...ได้เวลาโซโล่แล้ว"</font> บุตรแห่งอพอลโลกล่าว, เขาไม่ได้หยิบอุปกรณ์ทำแผลใดๆ ออกมา, แต่กลับเริ่มโยกตัวเบาๆ, ดีดนิ้วเป็นจังหวะ, แล้วบทสวดที่แปลกประหลาดที่สุดก็ดังขึ้น</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3" color="#fffacd">"โย่ว, โย่ว, โย่ว, อพอลโล, เทพแห่งแสงอาทิตย์, ขอพลังเยียวยาให้ข้าซักนิด, แผลนี้มันลึก, เลือดมันไหลนอนสต็อป, เกรงว่าจะไปทัวร์สติ๊ก, ส่งโกลเด้นไลท์มาฮีลให้มายเฟบโกธ, พลีส แดดดี้!"</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3">แสงสีทองอ่อนๆ เริ่มส่องสว่างออกมาจากฝ่ามือของเขา, อาบไล้บาดแผลของโนอาห์, และแผลฉกรรจ์นั้นก็เริ่มสมานตัวเข้าหากันอย่างน่าอัศจรรย์, ทิ้งไว้เพียงรอยแผลจางๆ</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3">ในขณะที่การแสดงดนตรีบำบัดกำลังดำเนินไป, บุรุษชาวรัสเซียก็หันไปให้ความสนใจกับ 'ธุรกิจ' ของเขา เขาเดินไปหยุดอยู่หน้าเชลยตัวแรกที่นอนกองอยู่กับพื้น</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3"><font color="#add8e6">"พวกแกมาทำอะไรที่นี่?"</font> เขาถามด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3">ก็อบลินตัวนั้นเพียงแค่ถ่มน้ำลายใส่เขาเป็นการตอบแทน</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3"><b>ปัง!</b></font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3">สมองของมันกระจายไปทั่วพื้นคอนกรีตที่สกปรก เขาเดินไปยังตัวถัดไปโดยไม่แม้แต่จะชายตามอง <font color="#add8e6">"คำถามเดิม"</font></font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3">ก็อบลินตัวที่สองตัวสั่นงันงก, ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3"><b>ปัง!</b></font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3">หลังจากผ่านไปพักหนึ่ง ตอนนี้เหลือเชลยเพียงสามตัว รวมถึงตัวที่ถูกยิงที่ขาซึ่งกำลังมองเขาด้วยแววตาที่หวาดกลัวสุดขีด</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3"><font color="#add8e6">"เอาล่ะ" </font>ผู้สืบทอดของตระกูลมิคาอิลอฟกล่าว, เขายกปืนขึ้นชี้ไปที่พวกมันทีละตัว <font color="#add8e6">"ใครพูดก่อน...รอด ที่เหลือตาย"</font></font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3">เสียงแย่งกันพูดที่ฟังไม่เป็นภาษาดังขึ้นในทันที, แต่ดาชิกลับจับได้ว่าใครเป็นคนเริ่มต้น เขาเหนี่ยวไกปืนอีกสองครั้งอย่างรวดเร็ว, เสียงร้องของก็อบลินอีกสองตัวเงียบหายไปตลอดกาล</font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3"><font color="#9acd32">"พวก...พวกเราถูกส่งมา...ให้จับตาดูร้านนั่น"</font> เชลยตัวสุดท้ายที่รอดชีวิตตะโกนออกมาอย่างสิ้นหวัง, ชี้ไปยังทิศทางของร้าน OPS <font color="#9acd32">"ให้คอยรายงานกลับไป! รัง...รังของเราอยู่ไม่ไกลจากที่นี่!"</font></font></div><div style=""><font size="3"><br></font></div><div style=""><font size="3">บุตรแห่งโชคชะตาพยักหน้าช้าๆ <font color="#add8e6">"ดีมาก"</font> เขากล่าว, ก่อนจะกระชากคอเสื้อของมันขึ้นมา <font color="#add8e6">"นำทางไป”</font></font></div><div style="font-size: small;"><br></div></div>
<div style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/9AEPhQi.png" width="400" _height="282" border="0"><br><br></div>

<p style="font-size: small;"></p><div align="center" style="font-size: small;">
<img src="https://static.vecteezy.com/system/resources/thumbnails/012/634/800/small_2x/art-deco-outline-stroke-in-golden-color-for-classy-and-luxury-style-premium-vintage-line-art-design-element-free-png.png" width="300" border="0" style="filter: grayscale(100%);"><br><br><div align="center">ปฏิสัมพันธ์กับ โนอาห์ & เอ็มบี</div><div align="center">น้ำหอมบุรุษ: เลขไบต์ 2 4 6 8 +2 โบนัสพิเศษ <br>การปะทะ: ก็อบลิน<u> <a href="https://percyjackson.mooorp.com/dzs_npccomrade-fight?aid=996"><font color="#c0c0c0">Link</font></a></u> ฝูงก็อบลิน<font color="#c0c0c0"> </font><a href="https://percyjackson.mooorp.com/dzs_npccomrade-fight?aid=1051" style="text-align: justify;"><font color="#c0c0c0">Link</font></a></div><div align="center" style="color: rgb(170, 170, 170); font-family: Kanit; font-size: small; text-align: -webkit-center; background-color: rgb(19, 19, 19);">สินสงคราม:</div><div align="center" style="color: rgb(170, 170, 170); font-family: Kanit; font-size: small; text-align: -webkit-center; background-color: rgb(19, 19, 19);">หมวกก็อบลิน</div><div align="center" style="color: rgb(170, 170, 170); font-family: Kanit; font-size: small; text-align: -webkit-center; background-color: rgb(19, 19, 19);">LUK 50 หน่วย จะดรอปดาบก็อบลินเพิ่ม 1 ชิ้น</div><div><br></div></div>

</font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<div class="Axel-tags">
<em class="Axel-tag">Power</em>
<em class="Axel-tag">Money</em>
<em class="Axel-tag">Game</em> <em class="Axel-tag">Music</em><div class="Axel-tt">CABIN 19</div></div>
</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2"><a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt">@Hye Ri</a></font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Kanit'); Kanit {font-family: 'Kanit';} </style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css">

<style>
.Axel-body br {
display: none;
}
.Axel-texto br {
display: block;
}
.Axel-body {
margin: 10px auto;
background: #171717;
width: 550px;
padding: 25px;
border-radius: 10px;
color: #aaa;
font: 12px Hind;
line-height: 18px;
text-align: justify;
}
.Axel-wrap {
background: #1a1a1a;
border-radius: 10px;
overflow: hidden;
border-top: 15px solid #131313;
position: relative;
}
.Axel-img {
width: 550px;
height: 150px;
display: block;
position: relative;
overflow: hidden;
}

.Axel-imc {
border: 10px solid #0a0a0a;
width: 100px;
height: 100px;
position: absolute;
top: 50px;
right: 10px;
outline: 1px solid #0a0a0a;
outline-offset: 4px;
z-index: 10;
}
.Axel-title {
font: 80px "Abril Fatface";
color: #d0d0d0;
margin-top: -100px;
z-index: 10;
position: relative;
padding: 20px;
text-shadow: #000 2px 2px 0;
}
.Axel-lyric {
text-transform: uppercase;
font-size: 10px;
letter-spacing: 10px;
padding: 20px;
margin-top: -60px;
position: relative;
z-index: 20;
text-align: right;
width: 390px;
text-shadow: #000 1px 1px 0;
color: #f0f0f0;
}
.Axel-texto {
padding: 50px;
margin: 50px 20px 20px;
position: relative;
z-index: 30;
background: #131313;
}
.Axel-body span {
color: #0a0a0a;
font-size: 20px;
background: var(--color);
clip-path: polygon(
50% 0%,
100% 0,
100% 35%,
100% 55%,
100% 100%,
50% 84%,
0 100%,
0 57%,
0 37%,
0 0
);
width: 20px;
height: 30px;
display: block;
padding: 20px;
color: #fff;
font-size: 20px;
position: relative;
float: left;
margin: -10px 0 0 20px;
z-index: 50;
position: relative;
opacity: 0.6;
}
.Axel-quote {
background: #0f0f0f;
margin: -10px 20px -30px 100px;
border: transparent solid 20px;
padding: 0 10px;
height: 30px;
overflow: hidden;
font: bold 10px Rajdhani;
text-transform: uppercase;
line-height: 1.5;
color: FFFFFF;
}

.Axel-tag {
font: bold 8px Poppins;
background: #151515;
padding: 10px;
color: #fdfafa;
margin: 5px 5px 0 0;
border-radius: 5px;
}
.Axel-tag:hover {
background: #d0d0d0;
}
.Axel-tags {
margin: 20px;
}
.Axel-tt {
float: right;
color: #d0d0d0;
font: bold 60px Poppins;
margin-top: -45px;
letter-spacing: -5px;
}
a.hr-credt {
text-decoration: none;
float: right;
padding: 10px 0;
color: #a0a0a0;
text-transform: uppercase;
position: relative;
top: -5px;
font: 10px calibri;
}
</style>

</font></font>

Axel โพสต์ 2025-7-27 13:31:34

<div class="Axel-body" style="--color:#bbbbbb">
<div class="Axel-wrap"><div class="Axel-img">
<img src="https://i.postimg.cc/5y35JY1J/2.png"></div>
<div class="Axel-imc"><img src="https://i.postimg.cc/VLWZsv4d/1.png"></div>
<div class="Axel-title">A. Mikailov</div><div class="Axel-lyric">power of calculated luck</div>
<span class="cp cp-target-o"></span>

<div class="Axel-quote">To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel
</div>
<div class="Axel-texto"><font face="Kanit">
<p style="font-size: small;"></p><div style="text-align: left;"><div><font color="#aaaaaa" size="3">26.07.2025 | 09:50 AM</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ก็อบลินเชลยผู้บาดเจ็บเดินกระโผกกระเผกไปตามทาง มันนำทางพวกเขาเข้าไปในตรอกซอกซอยที่ซับซ้อนราวกับเขาวงกต, ลึกเข้าไปในจุดที่แสงอาทิตย์ส่องลงมาไม่ถึง, ที่ซึ่งมีเพียงเงาที่น่าอึดอัดและกลิ่นเหม็นอับของขยะและน้ำเน่าที่ถูกทอดทิ้ง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ดาชิเดินตามมาในระยะที่ปลอดภัย, มือข้างหนึ่งอยู่ใกล้กับเข็มกลัดที่ปกเสื้อเสมอ, ดวงตาสีฟ้าเทาของเขากวาดมองทุกซอกทุกมุม, สัญชาตญาณของเขากำลังกรีดร้องว่ามีบางอย่างผิดปกติอย่างมหันต์</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ในที่สุด, ก็อบลินตัวนั้นก็หยุดลงที่ปากตรอกที่มืดและแคบแห่งหนึ่ง </font><font size="3" color="#9acd32">"ที่นี่แหละ! ข้างในนี่แหละ!"</font><font size="3" color="#98fb98"> </font><font color="#aaaaaa" size="3">มันตะโกนออกมา, เสียงของมันแหลมสูงและเต็มไปด้วยความหวาดกลัวที่เสแสร้งขึ้น ก่อนที่มันจะหมุนตัวแล้วออกวิ่งอย่างสุดชีวิต, หวังจะหนีหายเข้าไปในความมืด</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">แต่บุตรแห่งไทคีเร็วกว่า</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ไม่มีความลังเลแม้แต่เสี้ยววินาที มีดสั้นในมือของเขาถูกขว้างออกไป, ใบมีดสีเงินวูบวาบตัดผ่านอากาศที่นิ่งสนัน, ปักเข้าที่กลางกะโหลกศีรษะของอสูรผู้ทรยศอย่างแม่นยำและไร้ความปรานี ร่างที่กำลังกระโผกกระเผกนั้นร่วงลงไปกองกับพื้นคอนกรีตที่สกปรก, แน่นิ่งไปตลอดกาล ถึงมันไม่ตุกติกเขาก็ไม่คิดจะปล่อยไปเด็ดขาด</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ในเสี้ยววินาทีที่ความเงียบกลับคืนมา, เสียงร้องที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวอย่างแท้จริงก็ดังขึ้นจากด้านหลัง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#f5deb3">"เดธแมชชีน!"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> โนอาห์กรีดร้อง, เสียงของเขาแตกพร่าด้วยความตื่นตระหนกสุดขีด </font><font size="3" color="#f5deb3">"วิ่ง! ทุกคนวิ่งเดี๋ยวนี้!"</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เมื่อบุตรแห่งโชคชะตาและบุตรแห่งอพอลโลหันกลับไป, พวกเขาก็ได้เห็นสิ่งที่ทำให้เลือดในกายเย็นเยียบ—ตำรวจสามนายเดินออกมาจากตรอก ก่อนร่างกายของพวกเขากำลังเกิดการเปลี่ยนแปลงที่น่าสยดสยอง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เสียงเสียดสีของโลหะบดกันดังขึ้นจากภายในร่างของพวกเขา, ผิวหนังของพวกเขาก็เริ่มปริออก, เผยให้เห็นโครงสร้างเหล็กสีดำทมิฬที่อยู่ข้างใน เนื้อหนังลอกออกราวกับเปลือกผลไม้ที่ถูกปอก, แขนขาของพวกเขายืดออกและกลายเป็นลูกสูบไฮดรอลิกที่น่ากลัว, และดวงตาที่เคยเป็นของมนุษย์ก็ถูกแทนที่ด้วยเลนส์สีแดงฉานที่ไร้ความรู้สึกซึ่งจับจ้องมายังพวกเขา—<br><br>เป้าหมายที่ถูกล็อกไว้แล้ว</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ร่างของพวกมันขยายใหญ่ขึ้น, กลายเป็นจักรกลสังหารสูงกว่าสองเมตรที่เปล่งประกายด้วยโลหะสีเข้มและความมุ่งร้ายอันบริสุทธิ์</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">สัญชาตญาณเอาตัวรอดของทุกคนกรีดร้องขึ้นมาพร้อมกัน—สู้ไม่ได้! ต้องหนีเท่านั้น!</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">พวกเขาออกตัววิ่งในทันที กลับไปยังทางที่เพิ่งผ่านมา ก่อนจะปีนข้ามรั้วตาข่ายที่อยู่ด้านข้าง, มุ่งหน้าไปยังตรอกอีกเส้นหนึ่ง ดาชิเคลื่อนไหวเป็นคนสุดท้าย, เขาวิ่งกลับไปยังจุดที่ร่างของก็อบลินเคยอยู่ ร่างนั้นได้สลายกลายเป็นกองฝุ่นสีทองไปแล้ว, ทิ้งไว้เพียงมีดสั้นของเขาที่ปักอยู่บนพื้น…และกระดาษโน้ตแผ่นเล็กๆ ที่ถูกพับไว้ลวกๆซึ่งตกอยู่ข้างๆ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เขาไม่ลังเล, คว้าทั้งสองสิ่งนั้นขึ้นมาแล้วยัดใส่กระเป๋า, ก่อนจะดีดตัวตามเพื่อนร่วมทีมของเขาข้ามรั้วไปอย่างรวดเร็ว</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เสียงฝีเท้าโลหะหนักอึ้งกระทบพื้นคอนกรีตดังตามหลังมา, เป็นจังหวะที่สม่ำเสมอและไร้ความปรานี, ก้องกังวานไปทั่วตรอกซอกซอยราวกับค้อนของโรงตีเหล็ก พวกเขาวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต, หัวใจเต้นรัวอยู่ในอกราวกับจะทะลุออกมา, อะดรีนาลีนสูบฉีดจนทำให้ทุกอย่างรอบตัวพร่าเลือน พวกเขากระโดดข้ามถังขยะ, สไลด์ตัวลอดใต้ระเบียงหนีไฟ, พยายามทุกวิถีทางที่จะสร้างระยะห่าง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">แต่เสียงฝีเท้าโลหะยังคงไล่ตามหลังมาอย่างไม่ลดละ…หนึ่งในนั้นไม่เสียเวลาวิ่งอ้อม, แต่กลับพุ่งทะลุกำแพงอิฐของตึกที่ขวางหน้าเข้ามา, เศษซากของมันระเบิดกระจายไปทั่ว, ทำให้เส้นทางหลบหนีของพวกเขาสั้นลงไปอีก</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ใกล้เข้ามาทุกขณะ…เสียงแห่งความตายที่ทำจากเหล็กกล้ากำลังใกล้เข้ามาทุกที</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#f5deb3">"มันตามมาติดๆ เลย!"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> โนอาห์ตะโกน, เสียงของเขาขาดห้วงตามจังหวะการหายใจที่หอบกระชั้น</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#add8e6">"ช่วยบอกอะไรที่ฉันไม่รู้ที!" </font><font color="#aaaaaa" size="3">ดาชิตอบกลับ, เขากวาดสายตามองไปรอบๆ อย่างรวดเร็ว, สมองของเขากำลังประมวลผลทุกรายละเอียดของสภาพแวดล้อมที่สกปรกและรกระเกะระกะให้กลายเป็นอาวุธ </font><font size="3" color="#add8e6">"เอ็มบี! ถังขยะนั่น! ช่วยที!"</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">บุตรแห่งอพอลโลพยักหน้ารับโดยไม่ต้องมีคำอธิบายเพิ่มเติม เขากับบุตรแห่งโชคชะตาออกแรงเตะถังขยะเหล็กขนาดใหญ่สองสามใบให้ล้มลงมาขวางทางเดินที่แคบ, เศษขยะและขวดแก้วที่แตกกระจายเกลื่อนกลาดไปทั่วพื้น มันอาจจะหยุดพวกมันได้แค่ไม่กี่วินาที แต่นั่นก็คือเวลาที่มีค่า</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เสียงโครมครามดังขึ้นจากด้านหลังเมื่อจักรกลสังหารตัวหนึ่งพุ่งเข้าชนสิ่งกีดขวางนั้นอย่างไม่ไยดี, ไม่ได้พยายามจะวิ่งอ้อม, แต่กลับใช้พละกำลังดิบเถื่อนไถทุกอย่างให้พ้นทาง, แต่จังหวะของมันก็ชะงักงันไปชั่วครู่</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">พวกเขาใช้โอกาสนั้นวิ่งต่อไป, หัวใจเต้นระรัวในอกราวกับจะหลุดออกมาจากซี่โครง</font><font size="3" color="#f5deb3"> "ทางนี้!" </font><font color="#aaaaaa" size="3">โนอาห์ชี้ไปยังบันไดหนีไฟเก่าๆ ที่ขึ้นสนิมซึ่งพาดอยู่ข้างตึกอิฐหลังหนึ่ง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">พวกเขาปีนป่ายขึ้นไปอย่างไม่คิดชีวิต, มือที่สั่นเทาของพวกเขายึดเกาะกับขั้นบันไดเหล็กที่เย็นเฉียบและลื่น จากมุมสูง, พวกเขาเห็นเครื่องจักรสังหารทั้งสามกำลังฝ่าดงขยะขึ้นมา, เลนส์สีแดงฉานของพวกมันยังคงจับจ้องมาที่พวกเขาไม่วางตา</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#add8e6">"เราต้องถ่วงเวลามันอีก!" </font><font color="#aaaaaa" size="3">บุรุษชาวรัสเซียตัดสินใจอย่างเด็ดขาด, เขาหันไปเห็นตั้งร้านขายของเก่าที่ถูกทอดทิ้งอยู่บนดาดฟ้าใกล้ๆ </font><font size="3" color="#add8e6">"โนอาห์, พาเอ็มบีไปก่อน! ไปหาทางลงจากอีกฝั่ง! ฉันจะสร้างอะไรสนุกๆ ให้พวกมันเล่นเอง!"</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เซเทอร์หนุ่มลังเลอยู่เพียงชั่วครู่, แต่เมื่อเห็นแววตาที่แน่วแน่และเยือกเย็นของบุตรแห่งไทคี เขาก็พยักหน้ารับแล้วดึงแขนบุตรแห่งอพอลโลให้ตามเขาไป</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดไม่ได้เสียเวลา, เขากระโดดข้ามช่องว่างระหว่างตึกไปยังดาดฟ้าที่รกไปด้วยกองของเก่า, เริ่มผลักตู้ไม้ผุๆ, ชั้นวางหนังสือที่โยกเยก, และเศษเหล็กขนาดใหญ่ให้กองรวมกันที่ขอบดาดฟ้า, สร้างเป็นกำแพงชั่วคราวที่พร้อมจะร่วงหล่นลงไปได้ทุกเมื่อ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เสียงฝีเท้าโลหะหนักอึ้งเริ่มดังใกล้เข้ามา…พวกมันกำลังปีนบันไดหนีไฟตามขึ้นมาแล้ว</font></div><div><br></div></div>
<br>

<p style="font-size: small;"></p><div align="center" style="font-size: small;">
<img src="https://static.vecteezy.com/system/resources/thumbnails/012/634/800/small_2x/art-deco-outline-stroke-in-golden-color-for-classy-and-luxury-style-premium-vintage-line-art-design-element-free-png.png" width="300" border="0" style="filter: grayscale(100%);"><br>Run boys run<br><div align="center">ปฏิสัมพันธ์กับ โนอาห์ & เอ็มบี</div><div align="center">น้ำหอมบุรุษ: เลขไบต์ 2 4 6 8 +2 โบนัสพิเศษ</div></div>

</font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<div class="Axel-tags">
<em class="Axel-tag">Power</em>
<em class="Axel-tag">Money</em>
<em class="Axel-tag">Game</em> <em class="Axel-tag">Music</em><div class="Axel-tt">CABIN 19</div></div>
</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2"><a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt">@Hye Ri</a></font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Kanit'); Kanit {font-family: 'Kanit';} </style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css">

<style>
.Axel-body br {
display: none;
}
.Axel-texto br {
display: block;
}
.Axel-body {
margin: 10px auto;
background: #171717;
width: 550px;
padding: 25px;
border-radius: 10px;
color: #aaa;
font: 12px Hind;
line-height: 18px;
text-align: justify;
}
.Axel-wrap {
background: #1a1a1a;
border-radius: 10px;
overflow: hidden;
border-top: 15px solid #131313;
position: relative;
}
.Axel-img {
width: 550px;
height: 150px;
display: block;
position: relative;
overflow: hidden;
}

.Axel-imc {
border: 10px solid #0a0a0a;
width: 100px;
height: 100px;
position: absolute;
top: 50px;
right: 10px;
outline: 1px solid #0a0a0a;
outline-offset: 4px;
z-index: 10;
}
.Axel-title {
font: 80px "Abril Fatface";
color: #d0d0d0;
margin-top: -100px;
z-index: 10;
position: relative;
padding: 20px;
text-shadow: #000 2px 2px 0;
}
.Axel-lyric {
text-transform: uppercase;
font-size: 10px;
letter-spacing: 10px;
padding: 20px;
margin-top: -60px;
position: relative;
z-index: 20;
text-align: right;
width: 390px;
text-shadow: #000 1px 1px 0;
color: #f0f0f0;
}
.Axel-texto {
padding: 50px;
margin: 50px 20px 20px;
position: relative;
z-index: 30;
background: #131313;
}
.Axel-body span {
color: #0a0a0a;
font-size: 20px;
background: var(--color);
clip-path: polygon(
50% 0%,
100% 0,
100% 35%,
100% 55%,
100% 100%,
50% 84%,
0 100%,
0 57%,
0 37%,
0 0
);
width: 20px;
height: 30px;
display: block;
padding: 20px;
color: #fff;
font-size: 20px;
position: relative;
float: left;
margin: -10px 0 0 20px;
z-index: 50;
position: relative;
opacity: 0.6;
}
.Axel-quote {
background: #0f0f0f;
margin: -10px 20px -30px 100px;
border: transparent solid 20px;
padding: 0 10px;
height: 30px;
overflow: hidden;
font: bold 10px Rajdhani;
text-transform: uppercase;
line-height: 1.5;
color: FFFFFF;
}

.Axel-tag {
font: bold 8px Poppins;
background: #151515;
padding: 10px;
color: #fdfafa;
margin: 5px 5px 0 0;
border-radius: 5px;
}
.Axel-tag:hover {
background: #d0d0d0;
}
.Axel-tags {
margin: 20px;
}
.Axel-tt {
float: right;
color: #d0d0d0;
font: bold 60px Poppins;
margin-top: -45px;
letter-spacing: -5px;
}
a.hr-credt {
text-decoration: none;
float: right;
padding: 10px 0;
color: #a0a0a0;
text-transform: uppercase;
position: relative;
top: -5px;
font: 10px calibri;
}
</style>

</font></font>

Axel โพสต์ 2025-7-27 16:11:18

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Axel เมื่อ 2025-7-27 16:26 <br /><br /><div class="Axel-body" style="--color:#bbbbbb">
<div class="Axel-wrap"><div class="Axel-img">
<img src="https://i.postimg.cc/5y35JY1J/2.png"></div>
<div class="Axel-imc"><img src="https://i.postimg.cc/VLWZsv4d/1.png"></div>
<div class="Axel-title">A. Mikailov</div><div class="Axel-lyric">power of calculated luck</div>
<span class="cp cp-target-o"></span>

<div class="Axel-quote">To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel
</div>
<div class="Axel-texto"><font face="Kanit">
<p style="font-size: small;"></p><div style="text-align: left;"><div><font color="#aaaaaa" size="3">26.07.2025 | 10:05 AM</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ในวินาทีที่ปลายนิ้วโลหะของจักรกลตัวแรกแตะถึงขอบดาดฟ้า, แอ็กเซลก็ตัดสินใจ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เขาไม่ได้รอให้พวกมันปีนขึ้นมาจนครบ, ไม่ได้เสียเวลาไปกับการต่อรองที่ไร้ความหมาย เขาหมุนตัว, แล้วใช้แรงทั้งหมดถีบเข้าไปที่ใจกลางของกำแพงเศษขยะชั่วคราวที่เขาสร้างขึ้น</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เสียงไม้ผุๆ ที่แตกดังลั่นประสานไปกับเสียงโลหะที่บิดเบี้ยว, เศษซากของอารยธรรมที่ถูกทอดทิ้ง—ตู้เก่า, ชั้นหนังสือที่โยกเยก, ชิ้นส่วนเหล็กขึ้นสนิม—ร่วงหล่นลงไปราวกับห่าฝนแห่งความพินาศ มันไม่ได้ตกลงไปอย่างเงียบเชียบ, แต่กระแทกเข้ากับโครงสร้างเหล็กของบันไดหนีไฟและตัวของจักรกลสังหารที่กำลังปีนป่ายขึ้นมาอย่างจัง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เสียงโครมครามดังสนั่นหวั่นไหว, ตามมาด้วยเสียงโลหะที่ถูกบดขยี้และเสียงกรีดร้องที่ผิดเพี้ยนของเซอร์โวมอเตอร์ที่ทำงานผิดปกติ มันคือความโกลาหลที่ซื้อเวลาได้เพียงชั่วครู่…แต่นั่นก็คือทั้งหมดที่เขาต้องการ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">บุรุษชาวรัสเซียไม่ได้รอชมผลงาน เขาหมุนตัวแล้วออกวิ่งในทันที, กระโดดข้ามช่องว่างระหว่างตึกกลับไปยังดาดฟ้าที่โนอาห์กับเอ็มบีกำลังมองหาทางลงอยู่ พวกเขาพบกับบันไดหนีไฟอีกอันที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งและรีบไถลตัวลงไปอย่างไม่คิดชีวิต, ทิ้งความโกลาหลและเสียงคำรามที่บิดเบี้ยวของเครื่องจักรไว้เบื้องหลัง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เมื่อเท้าของพวกเขาสัมผัสกับพื้นถนนที่เต็มไปด้วยผู้คนอีกครั้ง, พวกเขาก็กลายเป็นเพียงเงา, กลมกลืนไปกับฝูงชนที่เดินกันขวักไขว่ของนิวยอร์กที่ไม่มีวันหยุดนิ่ง ทั้งสามมุ่งหน้าไปให้ไกลจากสมรภูมิรบที่เพิ่งผ่านมาให้มากที่สุด</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">หลังจากที่วิ่งลัดเลาะไปตามถนนได้สองสามช่วงตึก, ดาชิก็ดึงเพื่อนร่วมทีมทั้งสองคนเข้าไปหลบในซอกประตูของอาคารแห่งหนึ่งที่ค่อนข้างลับตาคน</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#f5deb3">"โอเค…เราน่าจะปลอดภัยแล้ว…ชั่วคราว"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> โนอาห์หอบหายใจอย่างหนัก, หน้าของเขายังคงซีดเผือด</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดไม่ได้ตอบ, เขากำลังจดจ่ออยู่กับสิ่งที่อยู่ในมือ—กระดาษโน้ตที่เขาคว้ามาได้จากข้างศพก็อบลิน เขากางมันออกอย่างระมัดระวัง มันไม่ใช่ข้อความ, แต่เป็นแผนที่ที่วาดขึ้นอย่างหยาบๆ ด้วยถ่าน, ชี้ไปยังทางลงอุโมงค์รถไฟใต้ดินที่ถูกทิ้งร้างแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากตรงนี้</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#add8e6">"เราจะไปต่อทางนี้"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> เขาเอ่ยสั้นๆ, ชี้ไปยังทิศทางบนแผนที่</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#fffacd">"เดี๋ยวนะ เดี๋ยวก่อน"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> เอ็มบีกล่าวแทรกขึ้นมา, น้ำเสียงของเขาเจือความไม่เชื่อถืออย่างเห็นได้ชัด </font><font size="3" color="#fffacd">"จะให้เราเชื่อแผนที่ของไอ้ตัวเขียวที่เพิ่งจะล่อเราไปหาหุ่นเทอร์มิเนเตอร์นี่นะ? เอาจริงดิพี่?</font><font color="#aaaaaa" size="3">"</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#add8e6">"แล้วนายมีทางเลือกที่ดีกว่านี้ไหมล่ะ?" </font><font color="#aaaaaa" size="3">บุตรแห่งไทคีถามกลับอย่างเยือกเย็น, ดวงตาสีฟ้าเทาของเขามองตรงไปยังอีกฝ่าย </font><font size="3" color="#add8e6">"ตอนนี้พวกหุ่นอาจกำลังตามหาเราอยู่บนถนน…พวกมันคาดไม่ถึงกรอกว่าเราจะลงใต้ดิน และนี่ก็คือเบาะแสเดียวที่เรามีจากก็อบลินด้วย"</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#f5deb3">"เขาพูดถูกนะ" </font><font color="#aaaaaa" size="3">โนอาห์พยักหน้าสนับสนุนอย่างรวดเร็ว, แม้ในแววตาจะยังคงเต็มไปด้วยความหวาดกลัว "ทางใต้ดินดีกว่าโดนพวกมันเล่นอยู่บนนี้"</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3"><font color="#fffacd">"เวร...แต่โอเค"</font><font color="#aaaaaa"> บุตรแห่งอพอลโลสบถออกมาเบาๆ, แต่เขาก็ไม่ได้เถียงต่อ ตรรกะของดาชิเยียบเย็นแต่ก็สมเหตุสมผลเกินกว่าจะปฏิเสธได้</font></font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เมื่อทุกคนได้ข้อสรุป, พวกเขาก็เคลื่อนตัวออกจากที่ซ่อน, กลมกลืนไปกับฝูงชนอีกครั้ง, แต่คราวนี้จุดหมายปลายทางของพวกเขาชัดเจน—บันไดที่มืดมิดซึ่งนำไปสู่โลกใต้ดินที่ไม่มีใครรู้จัก</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">บันไดเหล็กที่เย็นเฉียบและขึ้นสนิมนำทางพวกเขาลงไปสู่ความมืดใต้พิภพของมหานครนิวยอร์ก เสียงจอแจและความวุ่นวายของท้องถนนเบื้องบนค่อยๆ จางหายไป, ถูกแทนที่ด้วยเสียงน้ำหยดที่เป็นจังหวะ, เสียงหนูวิ่งอยู่ตามท่อและเสียงฝีเท้าของพวกเขาเองที่สะท้อนก้องไปในความเงียบที่น่าอึดอัด กลิ่นอับชื้นของราและคอนกรีตเก่าๆ ปะปนกับกลิ่นโอโซนจางๆ จากรางรถไฟที่ถูกทอดทิ้งมานานหลายทศวรรษ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">แสงสว่างจากปากอุโมงค์ค่อยๆ หรี่ลง, จากแสงสีทองของยามบ่ายกลายเป็นแสงสีเทา, แล้วจางหายไปในที่สุดจนความมืดเข้าครอบงำอย่างสมบูรณ์ มันไม่ใช่แค่การไม่มีแสง, แต่มันคือความมืดที่หนักอึ้งและจับต้องได้, บีบคั้นทุกประสาทสัมผัสจนทำให้รู้สึกเหมือนกำลังจมดิ่งลงไปในน้ำหมึกที่เย็นเฉียบ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#add8e6">"ไฟฉาย.."</font><font color="#aaaaaa" size="3"> บุตรแห่งไทคีเอ่ยขึ้น</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#fffacd">"โอเค...นี่มันมืดเกินไปแล้ว"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> เอ็มบีบ่นพึมพำแล้วหลับตาหลง เมื่อดวงตาสีอ่อนเปิดขึ้นอีกหน แสงสีทองอ่อนๆเริ่มเปล่งประกายออกมาจากตัวของเขา, ขับไล่ความมืดออกไปในรัศมีไม่กี่เมตร, สร้างเป็นรัศมีแห่งความปลอดภัยที่เคลื่อนที่ได้ แสงนั้นเผยให้เห็นผนังอุโมงค์ที่เต็มไปด้วยรอยกราฟฟิตีเก่าๆ และรางรถไฟที่ถูกสนิมกัดกินจนผุพัง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#add8e6">"เอ็มบี คุมแสงไว้" </font><font color="#aaaaaa" size="3">เสียงของดาชิดังขึ้น, เรียบและเยือกเย็นท่ามกลางความเงียบ </font><font size="3" color="#add8e6">"อย่าให้มันสว่างเกินไป เราไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่ในนี้บ้างที่ไวต่อแสง"</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">บุตรแห่งอพอลโลฮัมเบาๆในลำคอ และพยักหน้ารับ เขาหรี่แสงสีทองของตัวเองลงจนเหลือเพียงแสงสลัวๆ ที่พอให้มองเห็นทางข้างหน้าได้ ทำให้เงาของพวกเขาทอดยาวและเต้นระริกไปตามผนังอุโมงค์อย่างน่าประหลาด</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">พวกเขาเดินไปตามทางอุโมงค์ที่วกวนและน่าขนลุก, ผ่านแอ่งน้ำสกปรกและใยแมงมุม จนกระทั่งเสียงจอแจที่ฟังไม่เป็นภาษาเริ่มดังขึ้นจากข้างหน้า</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ในที่สุด, พวกเขาก็มาถึงห้องโถงขนาดใหญ่กว่าอุโมงค์เล็กน้อย, เป็นเหมือนชุมทางใต้ดินเก่าที่ถูกดัดแปลงให้เป็นที่พักพิง มีก็อบลินราวสิบตัวกำลังนั่งล้อมวงรอบกองไฟที่ลุกไหม้อย่างไร้ควัน, บางตัวกำลังลับมีด, บางตัวกำลังเล่นพนันด้วยกระดูกสัตว์, ไม่ได้ระวังตัวเลยแม้แต่น้อย</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#add8e6">"เตรียมพร้อมนะ..."</font><font color="#aaaaaa" size="3"> ดาชิกระซิบเบาๆ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">บุตรแห่งอพอลโลพยักหน้ารับ, รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นที่มุมปาก ขณะที่โนอาห์รีบยกมือขึ้นเตรียมจะปิดตาตัวเอง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ดาชิหลับตายกมือขึ้น…</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">แล้วสับมันลง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ในเสี้ยววินาทีนั้น, แสงสีทองที่เคยสลัวๆ ก็ระเบิดออกเป็นดวงอาทิตย์ขนาดจิ๋ว, แสงสีขาวเจิดจ้าสาดส่องไปทั่วทั้งอุโมงค์, กลืนกินทุกเงาและทุกสรรพสิ่ง, ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องที่เต็มไปด้วยความสับสนและตดใจของเหล่าก็อบลินที่ดวงตาไม่เคยเตรียมพร้อมสำหรับความสว่างระดับนี้</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ความสับสนวุ่นวายได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว—และนั่นก็คือทั้งหมดที่พวกเขาต้องการ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">สิบวินาทีที่ยาวนานราวกับชั่วนิรันดร์ผ่านพ้นไป แสงสว่างที่เคยเจิดจ้าระเบิดออกไปได้ลดความรุนแรงลงสู่ระดับแสงสลัวที่คุ้นเคยอีกครั้ง ทิ้งไว้เพียงจุดดำที่เต้นระริกอยู่ในม่านตาของเหล่าก็อบลิน</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เมื่อดาชิ, เอ็มบี, และโนอาห์ลืมตาขึ้นอีกครั้ง, สมรภูมิก็ได้ถูกเตรียมพร้อมไว้แล้ว</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ภาพเบื้องหน้าพวกเขาคือความโกลาหลโดยสมบูรณ์ ก็อบลินที่เคยนั่งอย่างสบายใจบัดนี้กลับวิ่งชนกันเองอย่างสับสน, บางตัวกรีดร้องอย่างเสียขวุญ, บางตัวยกมือกุมดวงตาที่พร่ามัวของตัวเอง, และบางตัวก็ล้มคว่ำลงไปกองกับพื้นเพราะสะดุดขาเพื่อน</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">มันไม่ใช่การต่อสู้...มันคือการเก็บกวาด</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">บุตรแห่งไทคีเคลื่อนไหวเป็นคนแรก, ปืนคู่ในมือของเขาปรากฏขึ้นมาราวกับเป็นส่วนหนึ่งของเงา, แต่ละนัดที่ยิงออกไปเงียบเชียบแต่เด็ดขาด, ส่งกระสุนทองสัมฤทธิ์ไปดับชีวิตของอสูรผิวเขียวที่ยังคงมึนงงอยู่ทีละตัว เอ็มบีไม่ได้ปีนขึ้นที่สูงในครั้งนี้, แต่เขาวิ่งเข้าสมทบ, ใช้พานท้ายปืนสไนเปอร์ฟาดเข้าที่ท้ายทอยของศัตรูที่อยู่ใกล้ตัวอย่างรุนแรง, ในขณะที่โนอาห์, แม้จะยังคงรักษาระยะห่าง, แต่ก็ยิงสนับสนุนด้วยหนังสติ๊กของเขาอย่างแม่นยำ, ปลดอาวุธและทำให้ก็อบลินที่เริ่มจะตั้งตัวได้เสียหลักล้มลง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">การสังหารหมู่ดำเนินไปอย่างรวดเร็วและเป็นระบบ, ไม่มีเสียงตะโกนสั่งการ, มีเพียงการเคลื่อนไหวที่ประสานกันราวกับซ้อมมาเป็นอย่างดี, จบสิ้นลงภายในเวลาไม่ถึงสองนาที</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เมื่อฝุ่นควันจางลง, เหลือเพียงร่างของก็อบลินที่สลายกลายเป็นกองฝุ่นสีทองเกลื่อนกลาดไปทั่วพื้น...ยกเว้นตัวเดียว</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">มันคือตัวที่ดูจะใหญ่และแข็งแรงที่สุด, อาจจะเป็นหัวหน้าของฝูงนี้, ซึ่งกำลังพยายามจะลุกขึ้นยืนอย่างทุลักทุเล, ดวงตาของมันยังคงแดงก่ำและพร่ามัว</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3"><font color="#aaaaaa">ดาชิไม่ได้ยิงมันในทันที เขาเดินเข้าไปหามันอย่างใจเย็น, ก่อนจะเตะเข้าที่ข้อพับขาของมันจนทรุดลงไปคุกเข่ากับพื้นอีกครั้ง </font><font color="#add8e6">"ฉันมีคำถาม"</font><font color="#aaaaaa"> เขาเอ่ยขึ้นเรียบๆ, จ่อปากกระบอกปืนไปที่กลางแสกหน้าของมัน </font><font color="#add8e6" style="">"และฉันก็หวังว่านายจะให้คำตอบที่ดีนะ"</font></font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">หลังจากผ่านการ 'พูดคุย' ที่ประกอบไปด้วยการตั้งคำถามสลับกับการใช้ด้ามปืนกระแทกเข้าไปที่ใบหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างใจเย็น รวมถึงสัมฤทธิ์วิเศษหนึ่งนัดที่ต้นขาของมัน, ก็อบลินตัวนั้นก็ยอมเปิดปากในที่สุด</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">มันสารภาพว่าพวกมันเป็นเพียง 'ทหารใหม่' ในกองทัพที่เพิ่งถูกเกณฑ์มา, ถูกส่งมาที่นี่เพื่อเฝ้าสังเกตการณ์และรายงานความเคลื่อนไหวบนพื้นผิวกลับไปยัง 'เบื้องบน' มันไม่รู้ว่าใครคือผู้นำ, หรือเป้าหมายที่แท้จริงคืออะไร แต่มันก็ได้ให้เบาะแสชิ้นสำคัญชิ้นหนึ่งออกมา…</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#9acd32">"คลัง…คลังลับ…ที่ฟิลาเดลเฟีย"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> มันละล่ำละลักออกมา, เสียงของมันแหบแห้งและเต็มไปด้วยความหวาดกลัว </font><font size="3" color="#9acd32">"น่าจะมีข้อมูลสำคัญอยู่ที่นั่น...นั่นคือทั้งหมดที่ข้ารู้! ข้าสาบาน!"</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ผู้สืบทอดของตระกูลมิคาอิลอฟจ้องมองมันนิ่ง, ประเมินความจริงจากแววตาที่หวาดกลัวสุดขีดนั้น</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3"><b>ปัง!</b></font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เขาเหนี่ยวไกปืน, จบชีวิตของพยานปากสุดท้ายลงอย่างเลือดเย็น </font><font size="3" color="#add8e6">"มันน่าจะพูดความจริง"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> เขากล่าวกับเพื่อนร่วมทีมที่ยืนมองอยู่ ปืนในมือสลายกลายเป็นอากาศธาตุ </font><font size="3" color="#add8e6">"แต่ข้อมูลมันน้อยเกินไป"</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เขาหันไปสำรวจรอบๆ ห้องโถงที่ตอนนี้ว่างเปล่า สายตาของเขาสะดุดเข้ากับกองอาวุธและเสบียงที่ถูกทิ้งไว้ข้างกองไฟที่มอดดับ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เบาะแสอาจจะน้อย…แต่บางทีของที่ระลึกที่พวกมันทิ้งไว้อาจจะให้ข้อมูลอะไรได้มากกว่านี้ก็ได้</font></div><div><br></div></div>
<div style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/H2AoCzl.png" width="400" _height="400" border="0"></div>

<p style="font-size: small;"></p></font><p></p><div align="center">
<img src="https://static.vecteezy.com/system/resources/thumbnails/012/634/800/small_2x/art-deco-outline-stroke-in-golden-color-for-classy-and-luxury-style-premium-vintage-line-art-design-element-free-png.png" width="300" border="0" style="filter: grayscale(100%);"><br><br><div align="center">ปฏิสัมพันธ์กับ โนอาห์ & เอ็มบี</div><div align="center">น้ำหอมบุรุษ: เลขไบต์ 2 4 6 8 +2 โบนัสพิเศษ</div><div align="center">การปะทะ:  ฝูงก็อบลิน <a href="https://percyjackson.mooorp.com/dzs_npccomrade-fight?aid=1057" style="text-align: justify;"><font color="#c0c0c0">Link</font></a></div><div align="center">สินสงคราม: หมวกก็อบลิน LUK 50 หน่วย จะดรอปดาบก็อบลินเพิ่ม 1 ชิ้น</div></div>

</div><font face="Kanit"><font size="2">

<div class="Axel-tags">
<em class="Axel-tag">Power</em>
<em class="Axel-tag">Money</em>
<em class="Axel-tag">Game</em> <em class="Axel-tag">Music</em><div class="Axel-tt">CABIN 19</div></div>
</font></font></div><font face="Kanit"><font face="Kanit"><font size="2"><a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt">@Hye Ri</a></font></font></font></div><font face="Kanit"><font face="Kanit"><font size="2">

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Kanit'); Kanit {font-family: 'Kanit';} </style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css">

<style>
.Axel-body br {
display: none;
}
.Axel-texto br {
display: block;
}
.Axel-body {
margin: 10px auto;
background: #171717;
width: 550px;
padding: 25px;
border-radius: 10px;
color: #aaa;
font: 12px Hind;
line-height: 18px;
text-align: justify;
}
.Axel-wrap {
background: #1a1a1a;
border-radius: 10px;
overflow: hidden;
border-top: 15px solid #131313;
position: relative;
}
.Axel-img {
width: 550px;
height: 150px;
display: block;
position: relative;
overflow: hidden;
}

.Axel-imc {
border: 10px solid #0a0a0a;
width: 100px;
height: 100px;
position: absolute;
top: 50px;
right: 10px;
outline: 1px solid #0a0a0a;
outline-offset: 4px;
z-index: 10;
}
.Axel-title {
font: 80px "Abril Fatface";
color: #d0d0d0;
margin-top: -100px;
z-index: 10;
position: relative;
padding: 20px;
text-shadow: #000 2px 2px 0;
}
.Axel-lyric {
text-transform: uppercase;
font-size: 10px;
letter-spacing: 10px;
padding: 20px;
margin-top: -60px;
position: relative;
z-index: 20;
text-align: right;
width: 390px;
text-shadow: #000 1px 1px 0;
color: #f0f0f0;
}
.Axel-texto {
padding: 50px;
margin: 50px 20px 20px;
position: relative;
z-index: 30;
background: #131313;
}
.Axel-body span {
color: #0a0a0a;
font-size: 20px;
background: var(--color);
clip-path: polygon(
50% 0%,
100% 0,
100% 35%,
100% 55%,
100% 100%,
50% 84%,
0 100%,
0 57%,
0 37%,
0 0
);
width: 20px;
height: 30px;
display: block;
padding: 20px;
color: #fff;
font-size: 20px;
position: relative;
float: left;
margin: -10px 0 0 20px;
z-index: 50;
position: relative;
opacity: 0.6;
}
.Axel-quote {
background: #0f0f0f;
margin: -10px 20px -30px 100px;
border: transparent solid 20px;
padding: 0 10px;
height: 30px;
overflow: hidden;
font: bold 10px Rajdhani;
text-transform: uppercase;
line-height: 1.5;
color: FFFFFF;
}

.Axel-tag {
font: bold 8px Poppins;
background: #151515;
padding: 10px;
color: #fdfafa;
margin: 5px 5px 0 0;
border-radius: 5px;
}
.Axel-tag:hover {
background: #d0d0d0;
}
.Axel-tags {
margin: 20px;
}
.Axel-tt {
float: right;
color: #d0d0d0;
font: bold 60px Poppins;
margin-top: -45px;
letter-spacing: -5px;
}
a.hr-credt {
text-decoration: none;
float: right;
padding: 10px 0;
color: #a0a0a0;
text-transform: uppercase;
position: relative;
top: -5px;
font: 10px calibri;
}
</style>

</font></font>

</font>

Axel โพสต์ 2025-7-27 19:59:33

Axel โพสต์ 2025-7-27 21:20:21

<div class="Axel-body" style="--color:#bbbbbb">
<div class="Axel-wrap"><div class="Axel-img">
<img src="https://i.postimg.cc/5y35JY1J/2.png"></div>
<div class="Axel-imc"><img src="https://i.postimg.cc/VLWZsv4d/1.png"></div>
<div class="Axel-title">A. Mikailov</div><div class="Axel-lyric">power of calculated luck</div>
<span class="cp cp-target-o"></span>

<div class="Axel-quote">To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel
</div>
<div class="Axel-texto"><font face="Kanit">
<p style="font-size: small;"></p><div style="text-align: left;"><div><font color="#aaaaaa" size="3">26.07.2025 | 02:25 PM</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">การก้าวเท้าลงไปในปากอุโมงค์แห่งความมืดมิดนั้นไม่ต่างอะไรกับการเดินเข้าสู่ลำคอของอสูรกายที่หลับใหล อากาศที่เย็นเยียบและเหม็นอับพุ่งเข้าปะทะใบหน้าของพวกเขาทันทีที่แสงสว่างจากโลกเบื้องบนถูกตัดขาด, มันคือกลิ่นของความเน่าเปื่อย, ของความสิ้นหวัง, และของกาลเวลาที่ถูกทอดทิ้ง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#fffacd">"โอเค…มืดจริง" </font><font color="#aaaaaa" size="3">เอ็มบีพึมพำ, ก่อนที่ดวงไฟสีทองนวลจะปรากฏขึ้นในมือของเขา, ขับไล่ความมืดมิดออกไปในรัศมีไม่กี่เมตร แสงนั้นเผยให้เห็นภาพของความเสื่อมโทรมที่แท้จริง—ซากศพของหลอดไฟนีออนที่ห้อยร่องแร่งลงมาจากเพดาน, ผนังที่เคยเป็นสีกระเบื้องบัดนี้กลับเต็มไปด้วยคราบราดำและรอยเขียนพ่นสีที่ซีดจางจนแทบจะอ่านไม่ออก, และพื้นคอนกรีตที่เปียกชื้นอยู่เสมอก็เต็มไปด้วยแอ่งน้ำสกปรก</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">พวกเขาเดินลึกเข้าไป, เสียงฝีเท้าของพวกเขาสะท้อนก้องไปในความเงียบ, มีเพียงเสียงน้ำหยดเป็นจังหวะที่ดังมาจากที่ไหนสักแห่งในความมืดเป็นเพื่อนร่วมทาง ไม่นานนัก, พวกเขาก็พบกับร่องรอยการตั้งถิ่นฐาน—มันคือแคมป์ของก็อบลินอย่างไม่ต้องสงสัย โต๊ะที่ทำขึ้นอย่างลวกๆ จากป้ายหยุดรถเก่าๆ, กองขยะที่ส่งกลิ่นเหม็นคละคลุ้ง, และเศษผ้าขี้ริ้วที่เคยเป็นเสื้อผ้าวางกองระเกะระกะไปทั่วบริเวณ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ทว่า, มันไม่มีการป้องกัน, ไม่มีผู้เฝ้ายาม, ไม่มีกับดัก มันดูเหมือนรังที่ถูกทอดทิ้งอย่างกะทันหัน</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#f5deb3">"ที่นี่ไม่มีอะไรเลย"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> โนอาห์พึมพำ, ยังคงกวาดสายตามองไปรอบๆ อย่างหวาดระแวง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">การค้นหาในช่วงแรกนั้นน่าผิดหวัง, พวกเขาไม่พบอะไรที่เป็นประโยชน์เลยนอกจากเศษอาวุธที่ขึ้นสนิมและกองกระดูกที่ถูกแทะจนเกลี้ยงเกลา จนกระทั่งสายตาของบุรุษชาวรัสเซียไปสะดุดเข้ากับกองผ้าใบเก่าๆ ที่ถูกสุมไว้ในมุมหนึ่งของห้องโถง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เขาใช้ปลายเท้าเขี่ยมันออก, เผยให้เห็นสมุดเล่มหนึ่งที่ถูกซ่อนไว้ สมุดปกหนังที่เย็บอย่างหยาบๆ, เมื่อพลิกดูคร่าวๆ, ข้างในเต็มไปด้วยตัวอักษรหวัดๆที่เขียนรายการข้าวของต่างๆ ไว้อย่างไม่เป็นระเบียบ—มันคือสมุดบัญชี, เป็นบันทึกการค้าของพวกมันอย่างไม่ต้องสงสัย ถัดจากสมุดเล่มนั้น, เขาก็พบกับเอกสารอีกแผ่นหนึ่งที่ถูกพับไว้ บนนั้นมีตราประทับขี้ผึ้งสีแดงเข้ม, เป็นรูปตัวอักษร 'G' ที่มีมงกุฎบิดเบี้ยวครอบอยู่ด้านบน</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">แต่ยังไม่ทันที่พวกเขาจะได้ตรวจสอบสิ่งที่เพิ่งค้นพบให้ละเอียด, เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากส่วนที่ลึกเข้าไปในอุโมงค์, หยุดทุกการกระทำของพวกเขาลงในทันที</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ครืด…</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เสียงทุ้มต่ำและสั่นสะเทือนดังมาจากส่วนที่ลึกเข้าไปในอุโมงค์, มันไม่ใช่เสียงรถไฟ, แต่เป็นเสียงของบางสิ่งที่หนักและใหญ่กำลังลากเท้าไปบนพื้นคอนกรีต เสียงนั้นสั่นสะเทือนมาถึงจุดที่พวกเขายืนอยู่, ทำให้ฝุ่นผงบนพื้นเต้นระริกเบาๆ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ทุกคนหยุดนิ่ง, แสงสีทองของเอ็มบีสาดส่องเข้าไปในความมืดที่ไร้จุดสิ้นสุดนั้น</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เงาร่างมหึมาหนึ่งค่อยๆ ปรากฏตัวขึ้นจากปลายอุโมงค์, ร่างกายของมันใหญ่โตจนแทบจะเต็มความกว้างของอุโมงค์, กล้ามเนื้อทุกมัดบิดเป็นเกลียว, และเขาคู่แหลมคมของมันก็สะท้อนแสงสีทองจนเป็นประกายวาววับ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#f5deb3">"มิโนทอร์…"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> โนอาห์ร้องออกมา</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">มันคำรามลั่น, เสียงของมันก้องกังวานไปทั่วสถานีร้าง, เป็นเสียงคำรามของความหิวกระหายและความเกรี้ยวกราดที่ถูกรบกวนการพักผ่อน</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">แล้วจิ๊กซอว์ชิ้นสุดท้ายก็เข้าที่ในหัวของบุตรแห่งโชคชะตาอย่างสมบูรณ์แบบ ความหละหลวมในการป้องกัน, การไม่มีเวรยาม, และการไม่มีกับดักใดๆ มันไม่ใช่ความผิดพลาด</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">นี่เอง…ปราการป้องกันตามธรรมชาติที่สมบูรณ์แบบที่สุด พวกก็อบลินมีเพื่อนบ้านที่อันตราย ซึ่งทำให้ที่นี่ปลอดภัยจากผู้บุกรุก</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">บุตรแห่งไทคีรีบเก็บของที่เจอลงกระเป๋าเป้แอร์เมสเป็นอย่างแรก</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">สมองของบุตรแห่งไทคีประมวลผลสถานการณ์ในเสี้ยววินาที—พื้นที่เปิดโล่งพอให้เคลื่อนไหว, ศัตรูมีขนาดใหญ่และเชื่องช้า, และทีมของเขามีความสามารถในการโจมตีระยะไกล</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#add8e6">"พอสู้ได้"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> เขาเอ่ยขึ้นเรียบๆ แต่ทุกคำพูดแฝงไว้ด้วยอำนาจที่ทำให้ทุกคนต้องเชื่อฟัง</font><font size="3" color="#add8e6"> "เอ็มบี เตรียมแสง โนอาห์..."<br><br>"หาที่กำบังแล้วคอยสนับสนุน"</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">โดยไม่รอคำตอบ, เขาเคลื่อนไหวเป็นคนแรก พุ่งแยกตัวออกจากกลุ่มไปอีกทางหนึ่ง, ทำให้ตัวเองกลายเป็นเป้าหมายที่เด่นชัดและน่าสนใจที่สุดในสายตาของอสูรกายร่างยักษ์ มันคือการล่อเสือออกจากถ้ำ, คือการดึงอันตรายให้ห่างจาก 'หน่วยสนับสนุน' ที่เปราะบางของเขา</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เสียงคำรามของมิโนทอร์ดังลั่นไปทั่วอุโมงค์, สัญชาตญาณนักล่าของมันล็อกเป้าหมายไปที่ร่างที่เคลื่อนไหวอย่างโดดเดี่ยว มันกระทืบเท้าจนพื้นคอนกรีตสั่นสะเทือนแล้วพุ่งทะยานเข้าใส่, ร่างมหึมาของมันแหวกผ่านอากาศที่เย็นเฉียบราวกับรถจักรไอน้ำที่หลุดออกมาจากราง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#add8e6">"เอาเลย!" </font><font color="#aaaaaa" size="3">ดาชิตะโกนสั่ง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ในวินาทีนั้น, เอ็มบีก็ยกมือขึ้น รวบรวมแสงสีทองที่เคยสลัวๆ ให้กลายเป็นดวงไฟที่สว่างจ้าและรุนแรง ก่อนจะปลดปล่อยมันออกไปเป็นระเบิดแสงที่ไร้เสียง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">โลกทั้งใบกลายเป็นสีขาวโพลนไปชั่วขณะ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">มิโนทอร์, ซึ่งดวงตาของมันคุ้นชินกับความมืดใต้พิภพมาตลอด, คำรามลั่นด้วยความเจ็บปวดและสับสน มันชะงักงัน, ก้มหัวลง, ส่ายไปมาอย่างบ้าคลั่ง, โจมตีอากาศที่ว่างเปล่าด้วยเขาแหลมคมของมันอย่างไม่เลือกทิศทาง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">การต่อสู้ได้เริ่มต้นขึ้นแล้วภายใต้เงื่อนไขของพวกเขา</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">บุรุษชาวรัสเซียใช้จังหวะนั้นให้เป็นประโยชน์, ปืนพกในมือของเขาปรากฏขึ้นมาราวกับภาพลวงตา เขาวิ่งวนรอบตัวอสูรที่ตาบอดชั่วคราว, ใช้เสาคอนกรีตที่ผุพังเป็นที่กำบัง, แล้วเริ่ม 'ตอด' มันอย่างเป็นระบบ กระสุนทองสัมฤทธิ์แต่ละนัดไม่ได้เล็งไปที่จุดตาย, แต่กลับพุ่งเข้าใส่ข้อต่อ, เอ็นร้อยหวาย, และกล้ามเนื้อต้นขา, ค่อยๆ ลดทอนความสามารถในการเคลื่อนไหวของมันลงทีละนิด</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff0000">"กรรรร!"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> มิโนทอร์กรีดร้องด้วยความโกรธ, ความเจ็บปวดทำให้มันเริ่มปรับตัวเข้ากับแสงได้เร็วขึ้น</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เสียงสไนเปอร์ของเอ็มบีดังก้องอุโมงค์เป็นครั้งคราว, กระสุนหนักเจาะเข้าที่แผ่นหลังหนาเตอะของมิโนทอร์จนเกิดเป็นแผลฉกรรจ์ แรงเจาะของกระสุนทำเอามันเซไปชั่วครู่ ตามมาด้วยช่วงเวลาที่เงียบไปเพื่อบรรจุกระสุนใหม่</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">แม้แต่โนอาห์ก็เข้าร่วมวงในแบบของเขาเอง เขาไม่ได้เข้าปะทะตรงๆ, แต่กลับวิ่งไปรอบๆ, ขว้างเศษอิฐและท่อนเหล็กเพื่อสร้างเสียงหลอกล่อ, ทำให้มิโนทอร์ที่กำลังสับสนยิ่งสับสนมากขึ้นไปอีก, ไม่รู้ว่าควรจะหันไปทางไหนดี</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">การโจมตีจากทุกทิศทางทำให้มิโนทอร์คลั่งอย่างสมบูรณ์แบบ มันเริ่มกวาดกระบองยักษ์ไปรอบตัวอย่างไม่เลือกหน้า, ทุบเสาคอนกรีตจนแตกเป็นชิ้นๆ สร้างความโกลาหลและอันตราย</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">แต่แล้ว, ท่ามกลางความสับสนอลหม่านนั้น, เอ็มบีก็เปลี่ยนจากการยิงกระสุนหนักมาเป็นลูกศรแสง เขารวบรวมพลังอีกครั้ง สร้างลูกศรที่ทำจากแสงบริสุทธิ์ขึ้นมา, แล้วยิงมันออกไปอย่างแม่นยำ มันพุ่งเข้าปักที่กลางแผ่นหลังของมิโนทอร์, ทำให้มันชะงักงันด้วยความเจ็บปวดจากพลังงานบริสุทธิ์ที่ระเบิดออก</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">นั่นคือช่องว่างสุดท้ายที่ดาชิต้องการ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เขาพุ่งเข้าไปในระยะประชิด, สไลด์ตัวลอดใต้แขนที่กำลังเหวี่ยงของมัน, แล้วยิงกระสุนสองนัดสุดท้ายอัดเข้าไปที่หลังหัวเข่าข้างที่ยังดีอยู่ของมันอย่างจัง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ร่างมหึมาของมิโนทอร์ทรุดลงไปกับพื้นคอนกรีต, เสียงกระดูกที่แตกหักดังลั่นไปทั่วอุโมงค์ที่เงียบสงัด มันพยายามจะยันตัวลุกขึ้นเป็นครั้งสุดท้าย, แต่ก็ทำได้เพียงแค่คำรามอย่างอ่อนแรง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">บุตรแห่งไทคีดินเข้าไปหามันอย่างเยือกเย็น, จ่อปากกระบอกปืนไปที่กลางแสกหน้าของมัน แล้วเหนี่ยวไกปืนเป็นครั้งสุดท้าย การต่อสู้ได้จบลงแล้ว</font></div><div><br></div></div>
<br>

<p style="font-size: small;"></p><div align="center" style="font-size: small;">
<img src="https://static.vecteezy.com/system/resources/thumbnails/012/634/800/small_2x/art-deco-outline-stroke-in-golden-color-for-classy-and-luxury-style-premium-vintage-line-art-design-element-free-png.png" width="300" border="0" style="filter: grayscale(100%);"><br><br><div align="center">ปฏิสัมพันธ์กับ โนอาห์ & เอ็มบี</div><div align="center">น้ำหอมบุรุษ: เลขไบต์ 2 4 6 8 +2 โบนัสพิเศษ</div><div align="center">+ 2 ตื่นรู้ จากการพิชิตมิโนทอร์ครั้งแรก <a href="https://percyjackson.mooorp.com/dzs_npccomrade-fight?aid=1056" style="text-align: justify;"><font color="#c0c0c0">Link</font></a></div><div align="center">สินสงคราม: </div><div align="center">- เขามิโนทอร์ (เลขไบต์ 0/1/6/9)</div><div align="center">- หนังมิโนทอร์ (เลขไบต์คู่ ยกเว้นเลขข้างบน)</div><div align="center">- เนื้อมิโนทอร์ (เลขไบต์คี่ ยกเว้นเลขข้างบน)</div></div>

</font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<div class="Axel-tags">
<em class="Axel-tag">Power</em>
<em class="Axel-tag">Money</em>
<em class="Axel-tag">Game</em> <em class="Axel-tag">Music</em><div class="Axel-tt">CABIN 19</div></div>
</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2"><a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt">@Hye Ri</a></font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Kanit'); Kanit {font-family: 'Kanit';} </style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css">

<style>
.Axel-body br {
display: none;
}
.Axel-texto br {
display: block;
}
.Axel-body {
margin: 10px auto;
background: #171717;
width: 550px;
padding: 25px;
border-radius: 10px;
color: #aaa;
font: 12px Hind;
line-height: 18px;
text-align: justify;
}
.Axel-wrap {
background: #1a1a1a;
border-radius: 10px;
overflow: hidden;
border-top: 15px solid #131313;
position: relative;
}
.Axel-img {
width: 550px;
height: 150px;
display: block;
position: relative;
overflow: hidden;
}

.Axel-imc {
border: 10px solid #0a0a0a;
width: 100px;
height: 100px;
position: absolute;
top: 50px;
right: 10px;
outline: 1px solid #0a0a0a;
outline-offset: 4px;
z-index: 10;
}
.Axel-title {
font: 80px "Abril Fatface";
color: #d0d0d0;
margin-top: -100px;
z-index: 10;
position: relative;
padding: 20px;
text-shadow: #000 2px 2px 0;
}
.Axel-lyric {
text-transform: uppercase;
font-size: 10px;
letter-spacing: 10px;
padding: 20px;
margin-top: -60px;
position: relative;
z-index: 20;
text-align: right;
width: 390px;
text-shadow: #000 1px 1px 0;
color: #f0f0f0;
}
.Axel-texto {
padding: 50px;
margin: 50px 20px 20px;
position: relative;
z-index: 30;
background: #131313;
}
.Axel-body span {
color: #0a0a0a;
font-size: 20px;
background: var(--color);
clip-path: polygon(
50% 0%,
100% 0,
100% 35%,
100% 55%,
100% 100%,
50% 84%,
0 100%,
0 57%,
0 37%,
0 0
);
width: 20px;
height: 30px;
display: block;
padding: 20px;
color: #fff;
font-size: 20px;
position: relative;
float: left;
margin: -10px 0 0 20px;
z-index: 50;
position: relative;
opacity: 0.6;
}
.Axel-quote {
background: #0f0f0f;
margin: -10px 20px -30px 100px;
border: transparent solid 20px;
padding: 0 10px;
height: 30px;
overflow: hidden;
font: bold 10px Rajdhani;
text-transform: uppercase;
line-height: 1.5;
color: FFFFFF;
}

.Axel-tag {
font: bold 8px Poppins;
background: #151515;
padding: 10px;
color: #fdfafa;
margin: 5px 5px 0 0;
border-radius: 5px;
}
.Axel-tag:hover {
background: #d0d0d0;
}
.Axel-tags {
margin: 20px;
}
.Axel-tt {
float: right;
color: #d0d0d0;
font: bold 60px Poppins;
margin-top: -45px;
letter-spacing: -5px;
}
a.hr-credt {
text-decoration: none;
float: right;
padding: 10px 0;
color: #a0a0a0;
text-transform: uppercase;
position: relative;
top: -5px;
font: 10px calibri;
}
</style>

</font></font>

Axel โพสต์ 2025-7-28 00:12:19

Axel โพสต์ 2025-7-28 01:35:45

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Axel เมื่อ 2025-7-28 01:39 <br /><br /><div class="Axel-body" style="--color:#bbbbbb">
<div class="Axel-wrap"><div class="Axel-img">
<img src="https://i.postimg.cc/5y35JY1J/2.png"></div>
<div class="Axel-imc"><img src="https://i.postimg.cc/VLWZsv4d/1.png"></div>
<div class="Axel-title">A. Mikailov</div><div class="Axel-lyric">power of calculated luck</div>
<span class="cp cp-target-o"></span>

<div class="Axel-quote">To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel
</div>
<div class="Axel-texto"><font face="Kanit">
<p style="font-size: small;"></p><div style="text-align: left;"><div><font color="#aaaaaa" size="3">26.07.2025 | 05:10 PM</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">การเดินทางบนรถบัสคือความน่าเบื่อที่ถูกห่อหุ้มด้วยเหล็กกล้าและกระจกปรับอากาศ มันคือสุญญากาศชั่วคราวระหว่างสมรภูมิ, เป็นช่วงเวลาที่ความคิดควรจะล่องลอย แต่สำหรับบุตรแห่งไทคี, มันคือช่วงเวลาแห่งการประมวลผลข้อมูล เขานั่งนิ่งริมหน้าต่าง, จ้องมองทิวทัศน์ของรัฐนิวเจอร์ซีย์ที่วิ่งผ่านไป—จากซากปรักหักพังของอุตสาหกรรมสู่ความเขียวชอุ่มของย่านชานเมือง—แต่ในใจของเขากลับเห็นเพียงตัวอักษร 'G' และมงกุฎที่บิดเบี้ยว</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">แล้วสมการที่เขากำลังคำนวณก็ถูกรบกวนด้วยตัวแปรที่ไม่คาดคิด</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ขณะที่รถบัสกำลังแล่นผ่านย่านที่ดูสงบและร่มรื่นของเมืองพรินซ์ตัน, สายตาที่ถูกฝึกมาให้มองหาความผิดปกติของบุตรแห่งไทคีก็ไปสะดุดเข้ากับเงาที่เคลื่อนไหวอย่างผิดธรรมชาติ มันไม่ใช่เงาของนักศึกษาที่กำลังรีบไปเข้าเรียน, หรือเงาของนักท่องเที่ยวที่กำลังชื่นชมสถาปัตยกรรมเก่าแก่ของมหาวิทยาลัย</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">มันคือเงาของก็อบลิน</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ฝูงเล็กๆ ราวไม่เกินสิบตัวกำลังทำลับๆ ล่อๆ อยู่ระหว่างอาคารอิฐสีแดงและพุ่มไม้ที่ถูกตัดแต่งอย่างสวยงาม, ร่างที่ผอมโซและหลังค่อมของพวกมันดูแปลกแยกและไม่เข้ากับสภาพแวดล้อมที่ดูสะอาดและเป็นระเบียบนี้โดยสิ้นเชิง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">และที่สำคัญกว่านั้น…บนเศษเสื้อเกราะหนังที่พวกมันสวมใส่อย่างลวกๆ, มีตราประทับที่คุ้นตาถูกวาดไว้ด้วยสีขาวอย่างหยาบๆ—ตัวอักษร ‘G’ และมงกุฎที่บิดเบี้ยว</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#add8e6">"นั่น"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> เขาเอ่ยขึ้นเบาๆ, แต่แฝงไว้ด้วยความเร่งด่วนที่ทำให้เพื่อนร่วมทีมทั้งสองคนที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ต้องหันมามองในทันที</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เอ็มบี, ที่กำลังเคาะนิ้วเป็นจังหวะไปกับเพลงที่ไม่มีใครได้ยิน, ชะงักงัน, แววตาที่เคยสบายๆ ของเขาเปลี่ยนเป็นความตื่นตัวของนักล่า โนอาห์, ที่กำลังพยายามทำตัวให้เล็กที่สุด, ยิ่งหน้าซีดลงไปอีก <br></font><font size="3" color="#f5deb3"><br>"อะไรหรอ?"</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#add8e6">"ปัญหาของเรา…อยู่ข้างนอกนั่น"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> ดาชิกล่าว </font><font size="3" color="#add8e6">"เราจะลงป้ายนี้ "</font><font color="#aaaaaa" size="3"> น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความเด็ดขาดที่ไม่อาจปฏิเสธได้</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เขากดกริ่งขอลงป้ายถัดไปอย่างรวดเร็ว, ไม่สนใจสายตาที่ฉงนของคนขับและผู้โดยสารคนอื่นๆ เมื่อประตูเปิดออก, ทั้งสามก็ก้าวลงมายืนบนทางเท้าของเมืองที่ไม่เคยอยู่ในแผนการเดินทางของพวกเขา, ทิ้งให้รถบัสคันนั้นวิ่งจากไป, ปล่อยพวกเขาไว้กับภารกิจที่เพิ่งจะเกิดขึ้นอย่างกะทันหันและมื้อเย็นที่เลื่อนออกไปก่อน</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#f5deb3">"แผนคืออะไร?" </font><font color="#aaaaaa" size="3">โนอาห์ถาม เสียงของเขาเจือความกังวล</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#add8e6">"จัดการ เหลือไว้ถามด้วย"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> แอ็กเซลตอบ, สั้นและกระชับ เขาไม่ได้เสียเวลาไปกับการวางแผนที่ซับซ้อน มันคือการจู่โจมแบบสายฟ้าแลบ, เข้าชาร์จก่อนที่พวกมันจะทันได้รู้ตัว</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">การปะทะเริ่มต้นขึ้นด้วยเสียงแหวกอากาศที่เงียบกริบจากที่มั่นบนที่สูงของเอ็มบี, ซึ่งหาตำแหน่งได้บนหลังคาโรงจอดรถที่อยู่ไม่ไกลในเวลาอันรวดเร็ว กระสุนนัดแรกไม่ได้ปลิดชีพ, แต่มันเจาะเข้าที่หัวไหล่ของก็อบลินตัวหนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นตัวเฝ้าระวัง, ทำให้มันกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและทำลายความเงียบทั้งหมด</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">นั่นคือสัญญาณเริ่มต้นสงคราม</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">บุรุษชาวรัสเซียกับเซเทอร์หนุ่มพุ่งเข้าใส่จากสองทิศทาง, กลายเป็นเงาสีดำที่เคลื่อนไหวด้วยความเร็วและความมุ่งร้าย ปืนคู่ในมือของดาชิคำรามขึ้นพร้อมกัน, แต่ละนัดถูกยิงออกไปด้วยความแม่นยำที่เยือกเย็น, ไม่ได้เล็งไปที่หัวใจหรือศีรษะ, แต่เล็งไปที่ขาและแขน—เป้าหมายไม่ใช่การสังหารหมู่, แต่คือการลดทอนศักยภาพในการต่อสู้และจับเชลย</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ฝูงก็อบลินที่ตื่นตระหนกพยายามจะตั้งหลักสู้, พวกมันชักอาวุธที่ทำขึ้นอย่างหยาบๆ ออกมา, แต่ก็สายเกินไปที่จะสร้างแนวป้องกันที่มีประสิทธิภาพได้ การจู่โจมที่ไม่คาดคิดทำให้พวกมันเสียเปรียบอย่างสมบูรณ์</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">โนอาห์ แม้จะยังคงรักษาระยะห่าง, แต่หนังสติ๊กในมือของเขาก็ทำงานได้อย่างยอดเยี่ยม ก้อนหินแต่ละนัดที่ยิงออกไปพุ่งเข้าปะทะกับข้อมือของก็อบลินที่กำลังจะเหวี่ยงอาวุธ, ทำให้พวกมันชะงักและเปิดโอกาสให้ดาชิเคลื่อนตัวเข้าไปจัดการได้อย่างง่ายดาย</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">การต่อสู้ดุเดือดแต่สั้น มันจบลงในเวลาไม่ถึงสามนาที, ทิ้งไว้เพียงก็อบลินสองสามตัวที่นอนร้องโอดโอยอยู่บนพื้น บาดเจ็บแต่ยังมีชีวิตอยู่ และอาจจจะมอบข้อมูลที่พวกเขาต้องการ(อย่างไม่เต็มใจ)</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ความพยายามในการเค้นข้อมูลจากเชลยที่เหลืออยู่กลายเป็นบททดสอบความอดทนที่ไร้ผลโดยสิ้นเชิง ก็อบลินที่ได้รับบาดเจ็บเหล่านั้น, แม้จะร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด, แต่กลับมีแววตาที่ดื้อรั้นและจงรักภักดีอย่างน่าประหลาด พวกมันปิดปากเงียบ, จ้องมองผู้จับกุมด้วยความเกลียดชัง, และไม่ยอมปริปากพูดอะไรออกมาเลยนอกจากคำสบถในภาษาที่น่ารังเกียจของพวกมัน</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">บุตรแห่งไทคีไม่ได้ใช้เวลาไปกับการทรมานที่ไร้จุดหมาย เขามองเห็นกำแพงแห่งความกลัวและความภักดีที่ก่อตัวขึ้นในดวงตาของพวกมัน และรู้ดีว่าการจะพังมันลงไปต้องใช้เวลามากเกินจำเป็น</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#add8e6">"เสียเวลาเปล่า"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> เขาเอ่ยขึ้นเรียบๆ เป็นการประกาศคำตัดสิน</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เสียงปืนดังขึ้นสองสามครั้ง แห้งแล้งและเด็ดขาด ยุติเสียงครวญครางและทุกคำถามที่ไร้คำตอบลงในทันที โนอาห์สะดุ้งเล็กน้อยกับความเลือดเย็นนั้น, แต่ก็ไม่ได้เอ่ยคำใดออกมา ในขณะที่เอ็มบีเพียงแค่ยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เมื่อจัดการกับหลักฐานและพยานปากสุดท้ายจนหมดสิ้น ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดก็ปัดฝุ่นที่มองไม่เห็นออกจากเสื้อของเขา <br></font><font size="3" color="#add8e6"><br>"เราต้องไปต่อ"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> เขากล่าวกับเพื่อนร่วมทีมที่ยืนรออยู่ </font><font size="3" color="#add8e6">"เปลี่ยนแผนเล็กน้อย...เราจะหารถเช่าแถวนี้"</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">พวกเขาเคลื่อนตัวออกจากสมรภูมิที่เพิ่งจบลง, ทิ้งความรุนแรงไว้เบื้องหลัง, กลมกลืนไปกับบรรยากาศที่ดูสงบสุขและเป็นระเบียบของเมืองพรินซ์ตันอีกครั้ง พวกเขาเดินไปตามทางเท้าที่สะอาดสะอ้าน, ผ่านอาคารอิฐสีแดงและสนามหญ้าที่ถูกตัดแต่งอย่างสวยงาม, ราวกับเป็นเพียงนักท่องเที่ยวสามคนที่กำลังมองหาร้านอาหารเย็นดีๆ สักร้าน</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">แต่เป้าหมายของพวกเขาในตอนนี้คือร้านเช่ารถที่ใกล้ที่สุด—ยานพาหนะที่จะนำพาพวกเขากลับไปยังมิดทาวน์, กลับสู่แผนการเดิมที่ถูกเลื่อนออกไปชั่วคราว, และกลับสู่เกมที่ซับซ้อนกว่าซึ่งยังคงรอคอยพวกเขาอยู่ข้างหน้า</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ไม่นานนัก, พวกเขาก็มาถึงที่หมาย มันไม่ใช่บริษัทเช่ารถขนาดใหญ่, แต่เป็นเพียงออฟฟิศเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ในตึกแถวเก่าแก่, มีป้ายชื่อบริษัทแขวนอยู่อย่างเรียบง่าย</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดเดินนำเข้าไป, กลิ่นของน้ำยาปรับอากาศและพรมที่ถูกดูดฝุ่นใหม่ๆ ต้อนรับพวกเขา ภายในนั้นตกแต่งอย่างเรียบง่ายและเป็นระเบียบ พนักงานหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งนั่งอยู่หลังเคาน์เตอร์, เงยหน้าขึ้นมองพวกเขาด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตรตามแบบฉบับของงานบริการ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ffc0cb">"สวัสดีค่ะ"</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#add8e6">"สวัสดีครับ ผมต้องการเช่ารถหนึ่งวัน"</font><font color="#aaaaaa" size="3"> บุตรแห่งไทคีกล่าวตอบด้วยรอยยิ้มที่สุภาพและมีเสน่ห์ไม่แพ้กัน</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เขาหยิบกระเป๋าสตางค์ของตัวเองออกมา, ไม่ได้ยื่นบัตรเครดิตแบล๊คการ์ดของตน, แต่กลับหยิบบัตรพลาสติกแข็งใบหนึ่งออกมา—บัตรของธนาคารสวิส ออกในชื่อ 'อเล็กซานเดอร์ เพตรอฟ', พร้อมด้วยบัตรประจำตัวนักศึกษาจากเอ็มไอทีที่เข้าคู่กันอย่างสมบูรณ์แบบ มันคือเอกสารปลอมคุณภาพสูง, เป็นผลงานศิลปะที่ถูกสร้างขึ้นอย่างพิถีพิถัน, สมบูรณ์แบบทั้งน้ำหนัก, ลายน้ำ, และแถบแม่เหล็กที่สามารถสแกนผ่านได้โดยไม่มีปัญหา</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">พนักงานหญิงรับเอกสารไปตรวจสอบ, พิมพ์ข้อมูลลงในคอมพิวเตอร์, และทุกอย่างก็ผ่านไปอย่างราบรื่นโดยไม่มีใครสงสัยแม้แต่น้อย 'อเล็กซานเดอร์ เพตรอฟ' มีตัวตนอยู่จริงในระบบ, มีประวัติที่สะอาดสะอ้าน, และมีเครดิตที่ดีพอที่จะเช่ารถยนต์ได้</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">ไม่ถึงสิบนาทีต่อมา, กุญแจรถยนต์ Nissan Altima 2022 สีดำเงาธรรมดาและไร้พิษสงที่สุดก็ถูกวางลงในมือของเขา โนอาห์ดูแปลกใจที่เขาไม่ได้เลือกรถราคาแพงเหมือนตอนขับไปค่าย ดาชิก็ตอบไปเพียง </font><font size="3" color="#add8e6">"ตอนนั้นฉันกวนตีนนายเล่น…"</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เมื่อทั้งสามคนเข้ามานั่งในรถ, เอ็มบีก็เสียบหูฟังของตัวเองในทันทีแล้วเอนหลังพิงกับเบาะ, ปล่อยให้โลกภายนอกจางหายไป ในขณะที่โนอาห์ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก, ราวกับเพิ่งยกภูเขาออกจากอกได้สำเร็จ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">บุตรแห่งไทคีสตาร์ทเครื่องยนต์, เสียงเครื่องยนต์ที่เรียบและสม่ำเสมอคือเสียงของความปกติที่เขาโหยหา เขานำรถออกจากลานจอด, ขับไปตามถนนที่ร่มรื่นของเมืองพรินซ์ตัน, ก่อนจะมุ่งหน้าขึ้นสู่ทางด่วน, ที่ซึ่งป้ายบอกทางสีเขียวขนาดใหญ่ชี้ไปยังจุดหมายปลายทางที่แท้จริงของพวกเขา</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">'New York City'</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font color="#aaaaaa" size="3">เกมได้กลับมาสู่เส้นทางเดิมอีกครั้ง และมื้อเย็นที่มิดทาวน์ก็กำลังรอพวกเขาอยู่</font></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/sSLMyEa.png" width="400" _height="50" border="0"></div></div>
<br>

<p style="font-size: small;"></p><div align="center" style="font-size: small;">
<img src="https://static.vecteezy.com/system/resources/thumbnails/012/634/800/small_2x/art-deco-outline-stroke-in-golden-color-for-classy-and-luxury-style-premium-vintage-line-art-design-element-free-png.png" width="300" border="0" style="filter: grayscale(100%);"><br><br><div align="center">ปฏิสัมพันธ์กับ โนอาห์ & เอ็มบี</div><div align="center">น้ำหอมบุรุษ: เลขไบต์ 2 4 6 8 +2 โบนัสพิเศษ</div><div align="center">การปะทะ:  ฝูงก็อบลิน<a href="https://percyjackson.mooorp.com/dzs_npccomrade-fight?aid=1059" style="text-align: justify;"><font color="#c0c0c0">Link</font></a></div><div align="center">สินสงคราม: หมวกก็อบลิน LUK 50 หน่วย จะดรอปดาบก็อบลินเพิ่ม 1 ชิ้น<br>ค่าบัสถึงนิวยอร์ก 30$ ค่าเช่ารถ 94$ = 124$</div><div><br></div></div>

</font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<div class="Axel-tags">
<em class="Axel-tag">Power</em>
<em class="Axel-tag">Money</em>
<em class="Axel-tag">Game</em> <em class="Axel-tag">Music</em><div class="Axel-tt">CABIN 19</div></div>
</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2"><a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt">@Hye Ri</a></font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Kanit'); Kanit {font-family: 'Kanit';} </style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css">

<style>
.Axel-body br {
display: none;
}
.Axel-texto br {
display: block;
}
.Axel-body {
margin: 10px auto;
background: #171717;
width: 550px;
padding: 25px;
border-radius: 10px;
color: #aaa;
font: 12px Hind;
line-height: 18px;
text-align: justify;
}
.Axel-wrap {
background: #1a1a1a;
border-radius: 10px;
overflow: hidden;
border-top: 15px solid #131313;
position: relative;
}
.Axel-img {
width: 550px;
height: 150px;
display: block;
position: relative;
overflow: hidden;
}

.Axel-imc {
border: 10px solid #0a0a0a;
width: 100px;
height: 100px;
position: absolute;
top: 50px;
right: 10px;
outline: 1px solid #0a0a0a;
outline-offset: 4px;
z-index: 10;
}
.Axel-title {
font: 80px "Abril Fatface";
color: #d0d0d0;
margin-top: -100px;
z-index: 10;
position: relative;
padding: 20px;
text-shadow: #000 2px 2px 0;
}
.Axel-lyric {
text-transform: uppercase;
font-size: 10px;
letter-spacing: 10px;
padding: 20px;
margin-top: -60px;
position: relative;
z-index: 20;
text-align: right;
width: 390px;
text-shadow: #000 1px 1px 0;
color: #f0f0f0;
}
.Axel-texto {
padding: 50px;
margin: 50px 20px 20px;
position: relative;
z-index: 30;
background: #131313;
}
.Axel-body span {
color: #0a0a0a;
font-size: 20px;
background: var(--color);
clip-path: polygon(
50% 0%,
100% 0,
100% 35%,
100% 55%,
100% 100%,
50% 84%,
0 100%,
0 57%,
0 37%,
0 0
);
width: 20px;
height: 30px;
display: block;
padding: 20px;
color: #fff;
font-size: 20px;
position: relative;
float: left;
margin: -10px 0 0 20px;
z-index: 50;
position: relative;
opacity: 0.6;
}
.Axel-quote {
background: #0f0f0f;
margin: -10px 20px -30px 100px;
border: transparent solid 20px;
padding: 0 10px;
height: 30px;
overflow: hidden;
font: bold 10px Rajdhani;
text-transform: uppercase;
line-height: 1.5;
color: FFFFFF;
}

.Axel-tag {
font: bold 8px Poppins;
background: #151515;
padding: 10px;
color: #fdfafa;
margin: 5px 5px 0 0;
border-radius: 5px;
}
.Axel-tag:hover {
background: #d0d0d0;
}
.Axel-tags {
margin: 20px;
}
.Axel-tt {
float: right;
color: #d0d0d0;
font: bold 60px Poppins;
margin-top: -45px;
letter-spacing: -5px;
}
a.hr-credt {
text-decoration: none;
float: right;
padding: 10px 0;
color: #a0a0a0;
text-transform: uppercase;
position: relative;
top: -5px;
font: 10px calibri;
}
</style>

</font></font>

หน้า: [1] 2 3

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver

The Lost Caduceus