Beastlore: The Field Notes of Ripley
<style type="text/css">BODY{background:url("https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/590f875029890667f47dacf7fc4de835788f33ff27eb0-A5Z6hr_fw658webp.png"); background-attachment:fixed; }</style><style type="text/css">.head1 {background-color:none ;}.head2 {background-color:none ;}</style><style>
#LianH01 {
border: 0px solid;
border-radius: 10px;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/42fc3bb9bddedb5985618e364aac9038d6b594c6264fa-pZ12tm_fw658webp.png"); }
#LianH02 {
border: 0px solid;
width: 700px;
box-shadow: #000000 5px 5px 5em;
background-color: #ffffff; }
#LianH03 {
border: 0px solid;
padding: 0px 50px;
width: 75%;}
</style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Mali:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Niramit:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&display=swap" rel="stylesheet">
<div style="margin-top: 0px; margin-left: 12px; text-align: center;">
<img height="500" src="https://img2.pic.in.th/pic/1965e4e8ad19654bf.png" border="0" alt=""></div>
<div style="margin-top: -300px;">
<div align="center">
<font face="Mali" size="3" color="#000000">
<div id="LianH01">
<div id="LianH02">
<div style="margin-top: -200px; text-align: center;"><b>
<br><br><br><br><br>
<span style="text-shadow: #696969 2px 2px 5px"><font size="6"> Beastlore</font><br><font size="5"> [ The Field Notes of Ripley ] <br></font></span></b><br><br>
<img height="500" src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/609943838e7cb74d787ba82bd16f6a22e3b22295d9d4-zFIk08_fw658webp.png" border="0" alt="">
</div><br><br>
<div style="margin-top: -50px; ">
<div id="LianH03">
<div align="left">
   <font size="5"></font>
<br><br>
   โอเค ฟังนะ...
<br><br>
   ฉันไม่ได้ตื่นเช้ามาคิดว่า “วันนี้ชั้นจะเจอวัวเหล็กพ่นไฟจากขุมนรกแน่ ๆ” (ใครจะคิดแบบนั้นวะ?)
<br><br>
   ฉันแค่หวังจะใช้ชีวิตในค่ายฮาล์ฟบลัดแบบเงียบ ๆ เต้นบัลเลต์บ้าง กวาดสระน้ำบ้าง กินโยเกิร์ต ดูนกนางนวล แต่ไม่เลย—โชคชะตาหรือใครสักคน (มองไปที่ท่านพ่อโพไซดอน) ดันพาฉันมาอยู่ใน “เควสต์ประสบภัยระดับหมอลำ”
<br><br>
   แถมตอนสู้กันก็ไม่มีใครเตรียมบัลเลต์คลาสให้ฉัน warm-up ด้วย คือจะขอซัก plié หรือ grand jeté ก็ไม่มีใครให้เวลามีแค่ “หอกสัมฤทธิ์” หนักบรรลัยหนึ่งเล่ม กับเสียงโค้ชเบย์ตะโกนว่า "ระวังหลัง!"
<br><br>
   เพราะงั้น…ฉันเลยคิดว่า "เอาวะ อย่างน้อยก็เขียนบันทึกไว้ เผื่อวันนึงมีคนถามว่า รอดมาได้ยังไง" (คำตอบ: บางทีก็เดชะบุญ บางทีก็ลื่นล้มหลบกรงเล็บพอดี)
<br><br>
   ฉันตั้งชื่อบันทึกนี้ว่า "Beastlore" เพราะว่า "Monsters are real, and I’ve seen them." (แล้วก็บางตัวก็น่ารัก…ถ้าไม่พยายามจะกินเราอะนะ)
<br><br>
   ขอให้โชคดีสำหรับใครก็ตามที่เปิดมาอ่านเล่มนี้ และถ้าอ่านถึงตรงนี้—เธอน่าจะมีปัญหาชีวิตเหมือนฉันแหละ ยินดีด้วย!
<br><br>
   – ริปลีย์ สวอนสัน
<br>
  
(ยังใส่รองเท้า point อยู่…ถึงจะเลอะเลือดอสูรกายไปบ้างก็เถอะ)
<br><br>
</div>
<div style="text-align: center;"><br><br>
<img style= "width: 75%;" src="https://i.imgur.com/LIeqPiH.png" border="0" alt=""> </div><br><br>
</div></div></div></div>
</div></font></div></div>
<div style="margin-top: -350px; margin-left: 15px; text-align: center;">
<img height="500" src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/2fb01bab36b9822eb.png" border="0" alt=""></div>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Ripley เมื่อ 2025-7-17 15:50 <br /><br /><style type="text/css">BODY{background:url("https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/590f875029890667f47dacf7fc4de835788f33ff27eb0-A5Z6hr_fw658webp.png"); background-attachment:fixed; }</style><style type="text/css">.head1 {background-color:none ;}.head2 {background-color:none ;}</style>
<style>
#LianH01 {
border: 0px solid;
border-radius: 10px;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/42fc3bb9bddedb5985618e364aac9038d6b594c6264fa-pZ12tm_fw658webp.png"); }
#LianH02 {
border: 0px solid;
width: 700px;
box-shadow: #000000 5px 5px 5em;
background-color: #ffffff; }
#LianH03 {
border: 0px solid;
padding: 0px 50px;
width: 75%;}
</style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Mali:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Niramit:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&display=swap" rel="stylesheet">
<div style="margin-top: 0px; margin-left: 12px; text-align: center;">
<img height="500" src="https://img2.pic.in.th/pic/1965e4e8ad19654bf.png" border="0" alt=""></div>
<div style="margin-top: -300px;">
<div align="center">
<font face="Mali" size="3" color="#000000">
<div id="LianH01">
<div id="LianH02">
<div style="margin-top: -200px; text-align: center;"><b>
<br><br><br><br><br>
<span style="text-shadow: #696969 2px 2px 5px"><font size="6"> Beastlore</font><br><font size="5"> [ The Field Notes of Ripley ] <br>EP. I<br></font></span></b><br><br>
<img height="500" src="https://img2.pic.in.th/pic/Red-and-Black-Vintage-Aesthetic-Illustrated-Memories-Photo-Book-Instagram-Post.png" border="0" alt="">
</div><br><br>
<div style="margin-top: -50px; ">
<div id="LianH03">
<div align="left">
   <font size="5">ชื่ออสุรกาย: Harpy (ฮาร์ปี้)</font>
<br><br>
  รูปลักษณ์อสุรกาย:
<br><br>
  มีลักษณะเป็นหญิงแก่รูปร่างผอมกรัง ปีกใหญ่และกรงเล็บอันแหลมคมแทนแขน แขนขาเต็มไปด้วยขนและเกล็ดบางส่วน เสียงร้องแหลมปานจะฉีกแก้วหู และกลิ่นตัวนั้น… พูดตรง ๆ ว่าเหมือนถังขยะหมักในฤดูร้อน (แถมโดนฝนอีกต่างหาก)
<br><br>
  การพิชิตครั้งแรก ณ ที่ใด: ณ ป่าต้องห้ามหรรษา
<br><br>
  ชีวประวัติอสุรกาย:
<br><br>
  ข้อมูลโดยสังเขป (สอบถามจากลิเลียน่า):
ฮาร์ปี้เป็นสัตว์ปีศาจในตำนานกรีก กึ่งนางพญากับนกนักล่า มีหน้าที่เป็นผู้ลงทัณฑ์ผู้กระทำผิดในนามของเหล่าเทพ หรือไม่ก็แค่ชอบขโมยของกินและทำลายทรัพย์สินของมนุษย์เล่น ๆ ปีกของมันคือจุดอ่อนหลัก เพราะใช้ในการเคลื่อนไหวหลัก—หากเสียปีกไป จะอ่อนแอลงอย่างมากและไม่สามารถโจมตีจากฟากฟ้าได้อีกฃ
<br><br>
  ข้อมูลจากประสบการณ์ตรง (ก่อนภารกิจ):
หนึ่งในฝูงฮาร์ปี้เคยบุกทำลายรถแม่ฉันกับร็อกซาน่าตอนขับส่งเข้าค่ายวันแรก นางขวิดจนไฟท้ายหลุด ฝากรอยกรงเล็บไว้เหมือนลงชื่อบนฝากระโปรงรถ เกือบจะได้ฝากตัวเป็นเพื่อจอร์จแล้ว—ไม่แปลกที่ฉันจะมีแค้นฝังหุ่น
<br><br>
  ประสบการณ์ของคุณ:
<br><br>
  ขอตั้งชื่อบันทึกประสบการณ์นี้ไว้เลยว่า “จงจำชื่อฉันไว้…เจ้าปีศาจตัวเหม็น”
<br><br>
  การเข้าไปในป่าต้องห้ามเพื่อเผชิญหน้ากับฮาร์ปี้ในครั้งนี้ไม่ใช่แค่ภารกิจ—มันคือ การปิดบัญชีแค้นส่วนตัว ชัด ๆ เมื่อเสียงร้องแรกแหลมดังขึ้น ฉันรู้ทันทีว่านี่คือ ของจริง และมันก็โฉบลงมาทักทายกันแบบไม่ต้องรำคาญคุยก่อนเหมือนมนุษย์ ฉันใช้หอกยาวที่ถือถนัดสองมือ (เหมือนถือไม้คทาออกเวทีบัลเลต์) ปัดกรงเล็บแล้วพลิกจังหวะสวนกลับไปที่ปีกอย่างแรง ปีกหัก—สิ้นอิสระ ฮาร์ปี้ร่วงลงกับพื้นแต่ที่หนักกว่านั้นคือจังหวะที่แทงทะลุขั้วหัวใจไปจนสุดพื้นดิน ฉันรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง—บางอย่างที่ไม่เคยรู้สึกในคลาสเต้น… ความว่างเปล่าแบบประหลาด
<br><br>
  หลังแทงเสร็จ ฉันสบัดหอกให้เลือดกระจายลงบนใบไม้พื้นป่า พอเห็นเลือดซึมลงดิน ฉันก็เริ่มสั่นเล็กน้อย… ใจไม่ได้สั่นเพราะกลัว แต่มัน ตื่นรู้ มากกว่า ว่าการเอาชีวิตใคร—even ถ้าเป็นปีศาจ—ไม่ใช่เรื่องเล็กเลย
<br><br>
  แต่ฉันจะไม่ลืม
<br><br>
   จะไม่ลืมว่าโลกนี้มันโหด
<br><br>
  และบางที…เราก็ต้องโหดพอจะอยู่ให้รอด
<br><br>
  “แล้วพรุ่งนี้ก็ต้องไปคลาสฝึกต่ออีกอยู่ดี” — เอาเถอะ อย่างน้อยก็ได้แต้มภารกิจกับไครอนแล้วหนึ่ง!
<br><br>
   – ริปลีย์ สวอนสัน
<br>
  
(ยังใส่รองเท้า point อยู่…ถึงจะเลอะเลือดอสูรกายไปบ้างก็เถอะ)
<br><br>
</div>
<div style="text-align: center;"><br><br>
<img style= "width: 75%;" src="https://i.imgur.com/LIeqPiH.png" border="0" alt=""> </div><br><br>
</div></div></div></div>
</div></font></div></div>
<div style="margin-top: -350px; margin-left: 15px; text-align: center;">
<img height="500" src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/2fb01bab36b9822eb.png" border="0" alt=""></div>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Ripley เมื่อ 2025-7-18 00:07 <br /><br /><style type="text/css">BODY{background:url("https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/590f875029890667f47dacf7fc4de835788f33ff27eb0-A5Z6hr_fw658webp.png"); background-attachment:fixed; }</style><style type="text/css">.head1 {background-color:none ;}.head2 {background-color:none ;}</style>
<style>
#LianH01 {
border: 0px solid;
border-radius: 10px;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/42fc3bb9bddedb5985618e364aac9038d6b594c6264fa-pZ12tm_fw658webp.png"); }
#LianH02 {
border: 0px solid;
width: 700px;
box-shadow: #000000 5px 5px 5em;
background-color: #ffffff; }
#LianH03 {
border: 0px solid;
padding: 0px 50px;
width: 75%;}
</style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Mali:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Niramit:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&display=swap" rel="stylesheet">
<div style="margin-top: 0px; margin-left: 12px; text-align: center;">
<img height="500" src="https://img2.pic.in.th/pic/1965e4e8ad19654bf.png" border="0" alt=""></div>
<div style="margin-top: -300px;">
<div align="center">
<font face="Mali" size="3" color="#000000">
<div id="LianH01">
<div id="LianH02">
<div style="margin-top: -200px; text-align: center;"><b>
<br><br><br><br><br>
<span style="text-shadow: #696969 2px 2px 5px"><font size="6"> Beastlore</font><br><font size="5"> [ The Field Notes of Ripley ] <br>EP. II<br></font></span></b><br><br>
<img height="500" src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/BeastloreCyclops.png" border="0" alt="">
</div><br><br>
<div style="margin-top: -50px; ">
<div id="LianH03">
<div align="left">
   <font size="5">ชื่ออสุรกาย: Cyclops (ไซคลอปส์)</font>
<br><br>
  
<br><br>
   รูปลักษณ์อสุรกาย:
<br>
   สิ่งมีชีวิตรูปร่างยักษ์ สูงราว 12 ฟุต ผิวหยาบหนาเป็นสีเทาปนเขียว มีเส้นขนกระจายตามแขนขา กล้ามแน่นยิ่งกว่านักมวยปล้ำ ตรงกลางหน้าผากมีตาดวงโตสีเหลืองเพียงดวงเดียว กลิ่นตัวแรงขนาดที่แมลงวันยังเวียนหัว อาวุธคู่ใจคือขวานหินขนาดใหญ่ที่ดูเหมือนเอาก้อนหินภูเขาไฟมาผูกติดไม้
<br><br>
  การพิชิตครั้งแรก ณ ที่ใด: ป่า---อีกแล้ว ?
<br><br>
   ชีวประวัติอสุรกาย:
<br>
   จากการสอบถามโค้ชเบย์ + หนังสือในห้องสมุดค่าย:
ไซคลอปส์เป็นเผ่ายักษ์ตาเดียวในตำนานกรีก มีหลากหลายชนิด บางสายพันธุ์รับใช้เทพเจ้า บางสายพันธุ์กลับเป็นปีศาจป่าเถื่อนที่ชอบจับคนมากิน
ตัวที่พวกเราเผชิญหน้าเป็นแบบหลัง — ป่าดิบเถื่อน แถมยังชอบทำเสียงฮัมเพลงหลอนประสาทขณะเดินล่าหาเหยื่อ จุดอ่อนหลักคือ ดวงตาดวงเดียวตรงกลางหน้าผาก และการรับรู้เสียงที่ไว หากได้กลิ่นหรือเสียงแปลก ๆ พวกมันจะพุ่งเข้าใส่ทันที
<br><br>
   ประสบการณ์ของคุณ:
<br>
   ขอตั้งชื่อบันทึกนี้ว่า “ไซคลอปส์ตาเดียวกับขี้มูกหนึ่งลิตร”
<br>
   ตอนแสงแดดใกล้ลับขอบเขา พวกเรายังเดินเท้าอยู่บนเส้นทางป่าแคบ ๆ เพราะหินถล่ม รถบัสไปต่อไม่ได้ ระหว่างทางมีเสียงขวานฟันต้นไม้ และเสียงฮัมเพลงต่ำ ๆ ตามมาแบบไม่มีต้นเสียง โค้ชเบย์ยังไม่ทันออกปากว่า “มีบางอย่างไม่ปกติ” เจ้านั่นก็โผล่หัวออกมาจากหลังต้นสน!
ไซคลอปส์ตาเดียว ตัวโตระดับตึกหนึ่งชั้น ถือขวานหินพุ่งเข้ามาทางลิเลียน่าแบบไม่พูดไม่จา
<br>
   ฉันหลบไปด้านข้าง แล้ววิ่งหาแหล่งน้ำใกล้ ๆ ซึ่ง—โชคดีมากที่มีธารน้ำข้างทางอยู่
แค่ปลายนิ้วแตะ ฉันก็ รู้สึกถึงแรงสายน้ำ วิ่งเข้าสู่ร่างแทนที่จะสร้างหอกน้ำ ฉันเลือก ใช้พลังของสายน้ำเคลือบลงบนหอกจริง ที่ถืออยู่—กลายเป็นหอกที่เหมือนมีคมใสแหลมยืดออกมาจากปลาย พลังน้ำรอบด้ามมันสั่นไหวราวกับคลื่นในพายุ
<br>
   “ระวังหัวนะ!” ฉันตะโกนแล้ว ซัดหอกเข้าใส่ไซคลอปส์ตรงโพรงจมูก
<br>
  ใช่—ตรงโพรงจมูกจริง ๆ ! น้ำที่เคลือบหอกทำให้คมแทงลึกเข้าไป ทะลุโพรงจมูก ผ่านเข้าไปถึงสมอง ดวงตาเดียวของมันเหลือกเบิกกว้างก่อนที่ร่างยักษ์จะล้มตึงเหมือนต้นไม้โค่น
<br>
   ฉันวิ่งเข้าไปกระชากหอกกลับคืนมา— และแบบ… eww
<br>
  มันมีน้ำมูกเหนียว ๆ สีเขียวอมเหลืองติดอยู่ที่ปลายหอกกับน้ำเคลือบด้วย!
<br>
   ฉันแทบกรี๊ด วิ่งไปล้างหอกที่ธารน้ำทันที ขัดซ้ำ 3 รอบ และสาบานว่าจะ ไม่มีวันใช้หอกแทงจมูกใครอีก…ถ้ามีทางเลือกอื่นนะ แต่ก็ใช่ว่าจะไร้ค่า — ฉันได้เรียนรู้ว่า
<br>
  หอก + น้ำ = ของขวัญจากพ่อโพไซดอน
<br>
  และบางที อี๋ก็จำเป็น ถ้าจะช่วยให้เรารอดชีวิต
<br>
   คืนนี้เราก่อไฟริมลำธารใต้ฟ้าใกล้มืด แม้จะเหนื่อย แต่ก็ยังหัวเราะได้กับคำพูดของลิเลียน่าว่า“หอกทะลุจมูก…จริง ๆ แล้วนั่นมันก็เวอร์ชั่นโหดของ ‘วิงการ์เดียมเลวิโอซา’ แหละ”
<br>
  ...ยอมรับเลยว่า ใช่ — แค่ไม่ต้องมีโทรลล์ในห้องน้ำก็พอแล้ว
<br><br>
   – ริปลีย์ สวอนสัน
<br>
  
(ขอจัดแรงกิ้งอสูรกายให้เจ้านี่เป็นตัวที่จะไม่แต่งสวยไปปราบเด็ดขาด)
<br><br>
</div>
<div style="text-align: center;"><br><br>
<img style= "width: 75%;" src="https://i.imgur.com/LIeqPiH.png" border="0" alt=""> </div><br><br>
</div></div></div></div>
</div></font></div></div>
<div style="margin-top: -350px; margin-left: 15px; text-align: center;">
<img height="500" src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/2fb01bab36b9822eb.png" border="0" alt=""></div>
<style type="text/css">BODY{background:url("https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/590f875029890667f47dacf7fc4de835788f33ff27eb0-A5Z6hr_fw658webp.png"); background-attachment:fixed; }</style><style type="text/css">.head1 {background-color:none ;}.head2 {background-color:none ;}</style>
<style>
#LianH01 {
border: 0px solid;
border-radius: 10px;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/42fc3bb9bddedb5985618e364aac9038d6b594c6264fa-pZ12tm_fw658webp.png"); }
#LianH02 {
border: 0px solid;
width: 700px;
box-shadow: #000000 5px 5px 5em;
background-color: #ffffff; }
#LianH03 {
border: 0px solid;
padding: 0px 50px;
width: 75%;}
</style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Mali:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Niramit:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&display=swap" rel="stylesheet">
<div style="margin-top: 0px; margin-left: 12px; text-align: center;">
<img height="500" src="https://img2.pic.in.th/pic/1965e4e8ad19654bf.png" border="0" alt=""></div>
<div style="margin-top: -300px;">
<div align="center">
<font face="Mali" size="3" color="#000000">
<div id="LianH01">
<div id="LianH02">
<div style="margin-top: -200px; text-align: center;"><b>
<br><br><br><br><br>
<span style="text-shadow: #696969 2px 2px 5px"><font size="6"> Beastlore</font><br><font size="5"> [ The Field Notes of Ripley ] <br>EP. III<br></font></span></b><br><br>
<img height="500" src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/BeastloreMinotaur.png" border="0" alt="">
</div><br><br>
<div style="margin-top: -50px; ">
<div id="LianH03">
<div align="left">
   <font size="5">ชื่ออสุรกาย: Minotaur (มิโนทอร์)</font>
<br><br>
  รูปลักษณ์อสุรกาย:
<br>
  อสูรร่างกึ่งคนกึ่งวัว สูงกว่า 8 ฟุต กล้ามเนื้อแน่นจนเห็นชัดแม้ในแสงสลัว เขาสีดำขลับขนาดใหญ่โค้งยาวสองข้างแหลมราวอาวุธ ดวงตาสีแดงก่ำ หายใจพ่นไอร้อนออกมาทุกครั้งที่มันกรนคำราม กลิ่นตัวเหม็นสาบคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นสนิมเหล็ก เลือด และเขม่าน้ำมัน ด้านมือถือขวานใหญ่ และใช้ทั้งแรงและความโกรธเป็นอาวุธหลัก
<br><br>
  การพิชิตครั้งแรก ณ ที่ใด: โกดังร้าง ฉากสุดคลาสสิคของการกำจัดตัวร้าย
<br><br>
  
ชีวประวัติอสุรกาย:
<br>
  จากการค้นคว้า + คำแนะนำจากโค้ชเบย์: มิโนทอร์เป็นสัตว์ประหลาดในตำนานกรีก มีต้นกำเนิดจากเกาะครีต เป็นลูกของราชินีกับวัวศักดิ์สิทธิ์ (ไม่ขอลงรายละเอียด) ถูกขังไว้ในเขาวงกตลับซับซ้อนก่อนจะถูกธีซีอุสสังหารในตำนานดั้งเดิม
<br>
  ในโลกความจริงของพวกเรา มิโนทอร์มักโผล่ออกมาในพื้นที่ร้าง ล่าพวกกึ่งเทพด้วยสัญชาตญาณอันรุนแรง มันมีแรงกายมหาศาล ความเร็วเหนือมนุษย์ และทนต่อการโจมตีระดับธรรมดา จุดอ่อนหลักคือ “บริเวณกลางหน้าผาก” และ “ด้านหลังคอ” ซึ่งเป็นจุดเปราะของกะโหลกหนา
<br><br>
  ประสบการณ์ของคุณ:
<br><br>
   ขอตั้งชื่อบันทึกตอนนี้ว่า “เมื่อมิโนทอร์มาเคาะห้องตีสาม”
<br>
  ตีสามแบบไม่ใช่กลางคืน... เพราะโลกนี้ไม่มีราตรี เสียงคำรามนั้น—ฉันจะไม่มีวันลืม มันสะท้อนอยู่ในอกเหมือนเบสดังสุดวอลลุ่ม ตื่นแบบไม่ต้องตั้งปลุก เพราะพื้นดินมันปลุกให้เอง พวกเรารีบวิ่งตามกลิ่นเวทจนถึงโกดังร้าง เด็กสามคนตัวสั่น มุดอยู่ในช่องแคบ—ยังปลอดภัย แต่ไม่นานถ้ามิโนทอร์บ้าพลังจะพังทั้งตึก
<br>
  ฉันทำหน้าที่ “กำบัง” พาเด็ก ๆ ไปซ่อน และให้คำสัญญาที่สำคัญกว่าสิ่งใด
<br><br>
  “ถ้าจบเรื่องนี้ได้ เราไปหาอะไรอร่อยกินกัน โอเค?”
<br><br>
  เด็กพยักหน้า ฉันไม่รู้ว่ากลัวฉันหรือกลัวมันมากกว่า แต่ก็หวังว่า...จะกลัวฉันน้อยกว่านิดนึง
<br>
  จากนั้นฉันวิ่งกลับไปช่วยลิเลียน่าและโค้ชเบย์ที่กำลังรับมือมิโนทอร์ เจ้านั่นแรงเยอะเกินมนุษย์—ตีลิเลียน่ากระเด็น แต่เธอก็ลุกมาแทงสวนอย่างไม่ยอมแพ้ ฉันใช้พลังค้นหาน้ำจนเจอบึงด้านนอกโกดัง รีบวิ่งไปแตะผิวน้ำ น้ำเย็นซึมเข้าสู่ตัวฉัน แล้ว—ฉันใช้พลังสร้าง ศรวารี จากมวลน้ำ ยิงพุ่งเข้าใส่มิโนทอร์จนบาดเจ็บ
<br>
  มันหันมา มุ่งเป้าใส่ฉันทันที พุ่งใส่พร้อมความโกรธสุดขีด ฉันปั้นโล่น้ำขึ้นต้านแรงกระแทก มันแตกกระจาย—แต่กันไว้ได้บางส่วน ฉันกระเด็นตกลงไปในบึง... แต่ขอบคุณพ่อโพไซดอน ที่น้ำคือบ้านของฉัน
<br>
  จากตรงนั้น ฉันเห็นโค้ชเบย์โจมตีจากด้านบน ลิเลียน่าตามซ้ำจากด้านหลังมิโนทอร์ทรุดลง—และฉันรู้ว่า นี่คือจังหวะของฉันฉันเคลือบหอกสัมฤทธิ์ด้วยวารีเข้มข้นและยืนเหนือผิวน้ำราวกับถูกผลักขึ้นโดยคลื่นสมุทร
<br><br>
  “ขอโทษนะ...แต่พ่อคงไม่ปล่อยให้ฉันล้มเหลวหรอก”
<br><br>
  ฉันพุ่งตัว หมุนหอกลงอย่างแม่นยำ แทงกลางหน้าผากของมันจนเสียงทุกอย่างเงียบ มันสลายกลายเป็นฝุ่น อย่างเท่เลยครับพี่น้อง
<br><br>
  เรารอด—และเด็ก ๆ ก็ยังมีชีวิตอยู่
<br><br>
  ฉันทรุดตัวลง ขอบคุณทุกอย่างที่ยังไม่ทำให้ฉันต้องไปทักทายจอร์จมันซะวันนี้เลย
<br><br>
   – ริปลีย์ สวอนสัน
<br>
  
(คิดถึงกลางคืนสุด ๆ)
<br><br>
</div>
<div style="text-align: center;"><br><br>
<img style= "width: 75%;" src="https://i.imgur.com/LIeqPiH.png" border="0" alt=""> </div><br><br>
</div></div></div></div>
</div></font></div></div>
<div style="margin-top: -350px; margin-left: 15px; text-align: center;">
<img height="500" src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/2fb01bab36b9822eb.png" border="0" alt=""></div>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Ripley เมื่อ 2025-7-28 15:11 <br /><br /><style type="text/css">BODY{background:url("https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/590f875029890667f47dacf7fc4de835788f33ff27eb0-A5Z6hr_fw658webp.png"); background-attachment:fixed; }</style><style type="text/css">.head1 {background-color:none ;}.head2 {background-color:none ;}</style>
<style>
#LianH01 {
border: 0px solid;
border-radius: 10px;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/42fc3bb9bddedb5985618e364aac9038d6b594c6264fa-pZ12tm_fw658webp.png"); }
#LianH02 {
border: 0px solid;
width: 700px;
box-shadow: #000000 5px 5px 5em;
background-color: #ffffff; }
#LianH03 {
border: 0px solid;
padding: 0px 50px;
width: 75%;}
</style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Mali:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Niramit:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&display=swap" rel="stylesheet">
<div style="margin-top: 0px; margin-left: 12px; text-align: center;">
<img height="500" src="https://img2.pic.in.th/pic/1965e4e8ad19654bf.png" border="0" alt=""></div>
<div style="margin-top: -300px;">
<div align="center">
<font face="Mali" size="3" color="#000000">
<div id="LianH01">
<div id="LianH02">
<div style="margin-top: -200px; text-align: center;"><b>
<br><br><br><br><br>
<span style="text-shadow: #696969 2px 2px 5px"><font size="6"> Beastlore</font><br><font size="5"> [ The Field Notes of Ripley ] <br>EP. IV<br></font></span></b><br><br>
<img height="500" src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/7037b25db5a1873375b36a1ccb071913.png" border="0" alt="">
</div><br><br>
<div style="margin-top: -50px; ">
<div id="LianH03">
<div align="left">
<font size="5">ชื่ออสุรกาย: Troll (โทรลล์)</font>
<br><br>
รูปลักษณ์อสุรกาย:
<br>
สูงกว่า 3 เมตร หน้าตาคล้ายลูกผสมระหว่างก็อตซิลล่าที่ไม่ได้นอนกับคนงานไซต์ก่อสร้างที่ลืมอาบน้ำมา 3 ปี ผิวหยาบหนาสีเขียวหม่นปนเทา มีขี้ไคลติดตามข้อต่อ เหงื่อไหลเป็นน้ำมันเครื่อง หน้าบาน ๆ มีจมูกโตคล้ายเตาอบพิซซ่า และน้ำมูกเหนียวไหลตลอดเวลา มือหยาบใหญ่ถือท่อนเหล็กเป็นอาวุธเสียงดัง “ฟึ่บ! ปัง!” ทุกครั้งที่เหวี่ยงเข้าใส่อะไร
<br><br>
การพิชิตครั้งแรก ณ ที่ใด: ห้างร้างที่ไม่มีใคร
<br><br>
ชีวประวัติอสุรกาย:
<br>
จากบันทึกของโค้ชเบย์ + เรื่องเล่าจากรุ่นพี่ในบ้านเฮอร์มีส: โทรลล์อุตสาหกรรมคือกลายพันธุ์ของโทรลล์ป่า ถูกมนต์ดำและเวทของเทพเจ้าเก่าที่หลงเหลือในเขตอุตสาหกรรมร้างเปลี่ยนสภาพให้ดุร้ายยิ่งขึ้น พวกมันอาศัยอยู่ในเมืองที่มนุษย์ทิ้งร้าง ไม่มีความสามารถในการวางแผน แต่แข็งแรง บ้าพลัง และเจ็บแต่ไม่รู้ตัว จุดอ่อนหลักคือ “ระบบหายใจ” — กล่าวคือ ถ้าจมูกโดนอะไรอุดเข้าไป พวกมันจะมึนงง งุนงง และหยุดขยับชั่วคราว
<br><br>
ประสบการณ์ของคุณ:
<br><br>
ขอตั้งชื่อบันทึกตอนนี้ว่า “หอกน้ำกับฮีเลียมแห่งชัยชนะ”
<br><br>
จอดรถแวะซื้อขนมกับห้องน้ำไม่เคยเป็นสัญญาณเตือนภัย แต่... “โทรลล์อุตสาหกรรม” นี่คือของแถมที่เราไม่ได้สั่ง
<br><br>
เสียงคำรามแรกที่ดังขึ้น ฉันคิดว่าเป็นเสียงจากหนัง Godzilla ที่เปิดทิ้งไว้จนเจ้านั่นวิ่งออกมาฟาดรถกระบะระเบิดเสียง “ปุ๊ง” เหมือน Pop Toy ขนาดยักษ์
<br><br>
เด็กสามคน—คาเซีย เอียน ไคล์—หน้าซีดจนอยากหาผ้าห่มคลุมให้ ลิเลียน่าและโค้ชเบย์ลงสนามอย่างกับทีมอเวนเจอร์ ส่วนฉัน รับหน้าที่ดูแลเด็ก ๆ... ก่อนที่เสียงในหัวจะแว่วขึ้นว่า
<br><br>
“ถึงเวลาโชว์ของแล้วค่ะคุณหงส์!”
<br><br>
ฉันหยิบขวดน้ำออกจากเป้—น้ำธรรมดานี่แหละ พึมพำเล็ก ๆ สร้างหอกวารีจากฝ่ามือ พร้อมหรี่ตาข้างหนึ่งตั้งสมาธิ และเป้าหมายของฉันคือ...
<br><br>
จมูก
<br><br>
ของเจ้าโทรลล์จมูกบาน โล่ง เหมือนหลุมอุกกาบาตบนหน้า
<br><br>
“จำไว้นะเด็ก ๆ — นี่น่ะคือการใช้ วิงการ์เดียม เลวิโอซา ของจริง!”
<br><br>
หอกน้ำพุ่งออกไป เสียงแหวกอากาศชัดเจนและ… ปึ้ก! ยัดพอดีเป๊ะเข้าไปในรูจมูก
<br><br>
โทรลล์เปลี่ยนเสียงคำรามจาก “GRRRHHH!!” เป็น “แอ่ก!?!!” เหมือนโดนสูบฮีเลียมมันยืนนิ่ง ขาตึง น้ำตาไหล น้ำมูกพุ่ง แล้วล้มตึงลงทั้งอย่างนั้น
<br><br>
ฉันไม่พูดอะไรอีก — เพราะเสียงเด็ก ๆ ดังขึ้นแทน
<br>
“มัน… จบแบบนี้เลยเหรอ?”
<br>
“แม่จะภูมิใจกับหอกน้ำยัดจมูกมั้ยนะ…”
<br>
“เหมือนดูหนังตลกไซไฟเลยพี่…”
<br><br>
โค้ชเบย์ถึงกับพูดว่า “ใครเล่าที่ค่าย ฉันจะปฏิเสธหมด”
<br><br>
ส่วนฉัน… แค่ยิ้ม และปล่อยให้หอกวารีสลายไป
<br>
“ประสบการณ์วันนี้: ได้ฆ่าโทรลล์ด้วยขวดน้ำดื่มไซส์ 500 มล.”
<br>
“ความมั่นใจของเด็ก ๆ: เพิ่มขึ้น 40%”
<br>
“อาวุธลับ: ความกล้า + ความแสบเล็กน้อย”
<br><br>
แวะซื้อขนมเสร็จแล้วค่ะ — ขอกลับขึ้นรถได้ยัง?
<br><br>
– ริปลีย์ สวอนสัน
<br>
(ลาก่อนเจ้าน้ำมูกย้อย)
<br><br>
</div>
<div style="text-align: center;"><br><br>
<img style= "width: 75%;" src="https://i.imgur.com/LIeqPiH.png" border="0" alt=""> </div><br><br>
</div></div></div></div>
</div></font></div></div>
<div style="margin-top: -350px; margin-left: 15px; text-align: center;">
<img height="500" src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/2fb01bab36b9822eb.png" border="0" alt=""></div>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Ripley เมื่อ 2025-7-28 15:11 <br /><br /><style type="text/css">BODY{background:url("https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/590f875029890667f47dacf7fc4de835788f33ff27eb0-A5Z6hr_fw658webp.png"); background-attachment:fixed; }</style><style type="text/css">.head1 {background-color:none ;}.head2 {background-color:none ;}</style>
<style>
#LianH01 {
border: 0px solid;
border-radius: 10px;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/42fc3bb9bddedb5985618e364aac9038d6b594c6264fa-pZ12tm_fw658webp.png"); }
#LianH02 {
border: 0px solid;
width: 700px;
box-shadow: #000000 5px 5px 5em;
background-color: #ffffff; }
#LianH03 {
border: 0px solid;
padding: 0px 50px;
width: 75%;}
</style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Mali:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Niramit:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&display=swap" rel="stylesheet">
<div style="margin-top: 0px; margin-left: 12px; text-align: center;">
<img height="500" src="https://img2.pic.in.th/pic/1965e4e8ad19654bf.png" border="0" alt=""></div>
<div style="margin-top: -300px;">
<div align="center">
<font face="Mali" size="3" color="#000000">
<div id="LianH01">
<div id="LianH02">
<div style="margin-top: -200px; text-align: center;"><b>
<br><br><br><br><br>
<span style="text-shadow: #696969 2px 2px 5px"><font size="6"> Beastlore</font><br><font size="5"> [ The Field Notes of Ripley ] <br>EP. V<br></font></span></b><br><br>
<img height="500" src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/MELUSINE.png" border="0" alt="">
</div><br><br>
<div style="margin-top: -50px; ">
<div id="LianH03">
<div align="left">
   <font size="5"><b>ชื่ออสุรกาย:</b> Melusine (เมลูซีน)</font>
<br><br>
  <b>รูปลักษณ์อสุรกาย:</b>
<br>
  รูปร่างภายนอกแรกเริ่มของเมลูซีนปรากฏเป็นชายหนุ่มงดงามราวเทพบุตรจากเทพนิยาย มีดวงตาอ่อนโยน แวววาวราวแสงเทียน ลมหายใจอบอุ่นดึงดูดจนรู้สึกคุ้นเคย แต่ภายหลังเมื่อลวงสำเร็จ—ภาพมายานั้นสลาย กลายเป็นร่างของหญิงสาวเงือกผมยาวสีดำสนิท ร่างท่อนล่างเป็นหางปลาคู่ขนาดใหญ่ พริ้วไหวในกระแสน้ำ ท่วงท่าทุกอิริยาบถสง่างามราวราชินีแห่งมหาสมุทร แต่ใบหน้าของนางแม้จะงดงาม ก็เต็มไปด้วยความเยือกเย็นและโทสะ แววตาเต็มไปด้วยความเกลียดชังต่อสายเลือดแห่งเทพทะเล
<br><br>
  <b>การพิชิตครั้งแรก ณ ที่ใด:</b> กลางมหาสมุทรแอตแลนติก
<br><br>
  
<b>ชีวประวัติอสุรกาย:</b>
<br>
  <b>ข้อมูลจากหอสมุดค่าย + บันทึกของรุ่นพี่อควาไดน์แห่งบ้านโพไซดอน:</b>
เมลูซีนเป็นอสุรกายในตำนานยุโรปดั้งเดิม เล่าขานว่าเป็นหญิงสาวครึ่งงูหรือครึ่งปลาที่สืบสายเลือดจากภูตทะเล บางเรื่องเล่าว่าเธอเคยเป็นธิดาแห่งสายน้ำที่ถูกสาปจากความทรยศ หรือเคยเป็นราชินีที่โดนหักหลังจนกลายเป็นอสูร
<br>
  ในกรณีของเมลูซีนที่พวกเราพบ—นางคือ เงาแห่งความเคียดแค้นที่ก่อเกิดในมหาสมุทรที่ไร้แสงจันทร์ บางทฤษฎีว่า นางเคยมีสายสัมพันธ์กับมหาเทพทะเลบางองค์ แต่ถูกทอดทิ้ง นางจึงเปลี่ยนความรักให้กลายเป็นแรงแค้นและเร่ร่อนใต้เกลียวคลื่นเรืองแสง คอยล่อลวงสายเลือดแห่งทะเลให้จมลงสู่ห้วงน้ำตลอดกาล
<br><br>
  <b>ประสบการณ์ของคุณ:</b>
<br><br>
   ขอตั้งชื่อบันทึกตอนนี้ว่า “แด่แสงจันทร์ที่หายไป และสายน้ำที่โอบกอดฉันไว้”
<br><br>
   วันนี้… ฉันได้ล่องเรือกลางมหาสมุทรแอตแลนติก ไม่มีคืน ไม่มีดาว ไม่มีจันทร์ แต่คลื่นทะเลด้านล่างกลับเปล่งแสงเหมือนกำลังฝันอยู่ในโลกที่ไม่มีจริง
<br><br>
   ตอนแรกฉันเห็นเขา—ชายหนุ่มอบอุ่นที่เหมือนมาจากละครรักในทีวีหลังข่าว ยิ้มแบบที่ใจอ่อนทุกที เขาเรียกชื่อฉันด้วยน้ำเสียงที่...คุ้นเหลือเกินเหมือนเสียงจากในหัวนอนฝันดี
<br><br>
   แต่เจโรม—พี่ชายที่เปรียบเสมือนเข็มทิศในทะเล—สะกิดฉันให้ตื่น
<br><br>
   “ตั้งสติไว้ริปลีย์ จับหอกซะ”
<br><br>
   เมื่อฉันมองอีกครั้ง สิ่งที่เห็นไม่ใช่ความฝัน แต่คือ เมลูซีน ผู้ซ่อนพิษในเปลือกน้ำเสียง
<br><br>
   นางตะโกนใส่เรา “สายเลือดของเทพมหาสมุทร…พวกแกน่ะ…อย่าได้อยู่เลย”
<br><br>
   และศึกก็เริ่มขึ้น คลื่นซัด ฟ้าปิด น้ำวนราวกับเกลียวโกรธของโลก
<br><br>
   เจโรมใช้หอกหมุนสร้างเกราะปัดละอองน้ำมีดจากท้องฟ้า ฉัน—ใช้สัมผัสแห่งทะเลค้นหาร่างจริงของนางที่แอบอยู่ในน้ำวนใต้เรือพอเจอ...เราก็เริ่มจู่โจมทันที
<br><br>
   เจโรมปล่อยแรงระเบิดคลื่นกระแทกให้น้ำกระจาย เมลูซีนโผล่ขึ้นกลางน่านน้ำ—ฉันรู้ว่าถึงเวลาแล้ว
<br><br>
   ฉันถือหอก สตรอมบริงเกอร์ กางขาให้มั่น ยึดตัวด้วยสายน้ำ และดีดกายขึ้นเหนือผิวน้ำ แทงหอกลงกลางอกของเธอด้วยแรงทั้งหมดที่มี เสียงแหลมหวีดสุดท้ายของเมลูซีนถูกกลืนไปกับแสงที่สลายตัวเธอลงไปใต้เกลียวคลื่น
<br><br>
   “ข้า…เกลียดนัก…”
<br><br>
   นั่นคือคำสุดท้ายของเธอ คำพูดที่ไม่ได้สาปเรา—แต่สาปแช่งความทรงจำของเธอเอง
<br><br>
   ฉันตกลงในน้ำ แต่เจโรมควบกระแสน้ำช่วยฉันกลับขึ้นเรือ เราทั้งคู่ไม่พูดอะไรสักพัก… เพราะบางครั้งน้ำทะเล ก็เก็บความเงียบได้ดีกว่าคำพูด
<br><br>
– ริปลีย์ สวอนสัน
<br>
(ว่าแต่ เขาคือใครกันแน่นะ ?)
<br><br>
</div>
<div style="text-align: center;"><br><br>
<img style= "width: 75%;" src="https://i.imgur.com/LIeqPiH.png" border="0" alt=""> </div><br><br>
</div></div></div></div>
</div></font></div></div>
<div style="margin-top: -350px; margin-left: 15px; text-align: center;">
<img height="500" src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/2fb01bab36b9822eb.png" border="0" alt=""></div>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Ripley เมื่อ 2025-7-28 15:11 <br /><br /><style type="text/css">BODY{background:url("https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/590f875029890667f47dacf7fc4de835788f33ff27eb0-A5Z6hr_fw658webp.png"); background-attachment:fixed; }</style><style type="text/css">.head1 {background-color:none ;}.head2 {background-color:none ;}</style>
<style>
#LianH01 {
border: 0px solid;
border-radius: 10px;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/42fc3bb9bddedb5985618e364aac9038d6b594c6264fa-pZ12tm_fw658webp.png"); }
#LianH02 {
border: 0px solid;
width: 700px;
box-shadow: #000000 5px 5px 5em;
background-color: #ffffff; }
#LianH03 {
border: 0px solid;
padding: 0px 50px;
width: 75%;}
</style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Mali:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Niramit:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&display=swap" rel="stylesheet">
<div style="margin-top: 0px; margin-left: 12px; text-align: center;">
<img height="500" src="https://img2.pic.in.th/pic/1965e4e8ad19654bf.png" border="0" alt=""></div>
<div style="margin-top: -300px;">
<div align="center">
<font face="Mali" size="3" color="#000000">
<div id="LianH01">
<div id="LianH02">
<div style="margin-top: -200px; text-align: center;"><b>
<br><br><br><br><br>
<span style="text-shadow: #696969 2px 2px 5px"><font size="6"> Beastlore</font><br><font size="5"> [ The Field Notes of Ripley ] <br>EP. VI<br></font></span></b><br><br>
<img height="500" src="https://img2.pic.in.th/pic/LUSCA.png" border="0" alt="">
</div><br><br>
<div style="margin-top: -50px; ">
<div id="LianH03">
<div align="left">
   <font size="5"><b>ชื่ออสุรกาย:</b> Lusca (ลูซก้า)</font>
<br><br>
  <b>รูปลักษณ์อสุรกาย:</b>
<br>
  ร่างมหึมาที่ครึ่งบนเป็นฉลามขาวขนาดเท่าช้าง หัวกว้าง ฟันแหลมเรียงตัวราวใบมีดหลายแถว ดวงตาสีดำสนิทไร้ม่านตา ท่อนล่างคือหนวดปลาหมึกมหึมานับสิบเส้นยาวนับสิบเมตร ซึ่งสามารถใช้ฟาด กวาด หรือดึงสิ่งมีชีวิตเข้าไปในปากอันเวิ้งว้างได้ หนวดแต่ละเส้นมีพลังดูดมหาศาล ผิวหนังของมันสามารถพรางตัวให้กลมกลืนไปกับท้องทะเลได้อย่างแนบเนียน ขนาดตัวโดยรวมว่ากันว่าใหญ่เกือบ 200 ฟุต
<br><br>
  <b>การพิชิตครั้งแรก ณ ที่ใด:</b> กลางมหาสมุทรแอตแลนติก
<br><br>
  
<b>ชีวประวัติอสุรกาย:</b>
<br>
  <b>จากบันทึกโบราณ + คำเตือนจากรุ่นพี่แห่งบ้านโพไซดอน:</b>
ลูซก้าเป็นอสูรกายที่เชื่อกันว่าอาศัยอยู่ใน Blue Holes (ปล่องน้ำลึกใต้ทะเล) ของบาฮามาส เป็นสิ่งมีชีวิตลูกผสมระหว่าง ฉลามขาว กับ ปลาหมึกยักษ์ หรืออาจเป็น เซฟาโลพอดโบราณสายพันธุ์กลายพันธุ์ ที่ยังมีชีวิตอยู่ ว่ากันว่ามันสามารถเปลี่ยนสีเพื่อพรางตัว มีพลังดูดมหาศาล และมีสัญชาตญาณนักล่าที่โหดเหี้ยมโดยเฉพาะต่อสายเลือดของเทพมหาสมุทร
<br>
  เคยมีบุตรแห่งโพไซดอนหลายคนหายตัวในทะเลลึกโดยไม่รู้สาเหตุ—และมีเพียงคำเดียวในกระแสคลื่นที่บอกเล่าว่า “ลูซก้า” คือผู้กระทำและเร่ร่อนใต้เกลียวคลื่นเรืองแสง คอยล่อลวงสายเลือดแห่งทะเลให้จมลงสู่ห้วงน้ำตลอดกาล
<br><br>
  <b>ประสบการณ์ของคุณ:</b>
<br><br>
   ขอตั้งชื่อบันทึกตอนนี้ว่า “มหากาพย์เฉียดตายเกือบได้กลายเป็นเพื่อนจอร์จ”
<br><br>
   มันควรจะเป็นวันกลับบ้าน ท้องทะเลแอตแลนติกเปิดทาง ฟ้าหม่นคลื่นสงบแต่แล้ว... คลื่นก็หยุดนิ่ง — อย่างผิดปกติจนน่าขนลุก
<br><br>
   “เงียบเกินไป...” พี่เจโรมว่าอย่างนั้น
<br><br>
   แล้วเสียงดูดน้ำขนาดมหึมาก็ดังขึ้นน้ำวนยักษ์ปรากฏ — และจากกลางใจของมัน ลูซก้า ก็ผงาดขึ้น หัวฉลาม ขาหนวด ฟันแหลม หนวดมหึมานับสิบเส้นขนาดใหญ่กว่าทุกอย่างที่ฉันเคยเห็น มันเปล่งเสียงในหัวเราว่า
<br><br>
   “สายเลือดโพไซดอน…อย่าได้อยู่เลย”
<br><br>
   แต่ฉันไม่ยอมมาตายที่นี่ไม่ใช่วันนี้
<br><br>
   ฉันใช้ “ฟองอากาศแห่งชีวิต” ปกป้องพี่ชาย แล้วกระโดดตามเขาลงไปใต้ทะเลมืดสนิท ลูซก้าใช้ความมืดและหมึกพรางตัว แต่ฉันใช้ “เซนเชอร์น้ำ” ค้นหาตำแหน่งกระแสน้ำบิดผิดธรรมชาติ
<br><br>
   เจอแล้ว...
<br><br>
   ฉันเร่งตัวพุ่งแทงหอกผ่านม่านพรางเข้าไป ลูซก้าคำราม และบ้าคลั่ง หนวดฟาดมืดทะเล พี่เจโรมสร้าง “มวลน้ำหมุนสวนทิศ” ทำให้มันเสียการควบคุม
<br><br>
   ฉันล่อมันไปที่น้ำตื้น แล้ว—
<br><br>
   “ตอนนี้แหละ ริปลีย์!”
<br><br>
   ฉันใช้พลังทั้งหมด แทงหอกสตรอมบริงเกอร์เข้าที่ เหงือกหลังกราม ของมัน จุดที่ไม่มีเกราะหนา ไม่มีหนวดกัน แสงเทอร์ควอยซ์ระเบิดออก ลูซก้ากรีดร้องลั่นก่อนร่างจะสลายกลายเป็นหมึกดำและน้ำทะเล
<br><br>
   เงียบ...
<br><br>
   เราสองพี่น้องว่ายขึ้นเรืออีกครั้ง หมดแรงเกือบขยับตัวไม่ได้
<br><br>
   “...โหดกว่าวาฬสามตัวรวมกันอีก”
<br><br>
   “ดีนะที่มันช้าลง ไม่งั้นคงกลายเป็นอาหารเช้าไปแล้ว”
<br><br>
   เราหัวเราะ หอบ เหงื่อปะปนเกลียวคลื่น ชนกำปั้นกับพี่ชายเบา ๆ — รอยยิ้มที่ได้จากรอดตายของจริง
<br><br>
– ริปลีย์ สวอนสัน
<br>
(เกือบได้เป็นเพื่อนจอร์จของแทร่แล้ว)
<br><br>
</div>
<div style="text-align: center;"><br><br>
<img style= "width: 75%;" src="https://i.imgur.com/LIeqPiH.png" border="0" alt=""> </div><br><br>
</div></div></div></div>
</div></font></div></div>
<div style="margin-top: -350px; margin-left: 15px; text-align: center;">
<img height="500" src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/2fb01bab36b9822eb.png" border="0" alt=""></div>
หน้า:
[1]