[บ้านพักหมายเลข 11] Internet Cafe - บ้านหมายเลข 11 - บ้านเฮอร์มีส - Percy Jackson and the Olympians Thailand

Daemon โพสต์ 2024-3-5 20:38:41

Dean โพสต์ 2024-3-9 00:21:25

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-3-9 00:40

https://lh7-us.googleusercontent.com/vI-Pci9O74o1KD_OSzTyxC_jxacTJMZpJ0ubuZJqx6XGuMp18q6c-Pi0P3MygQkJ92guZbGMWfEFEMBhIPIbidKLOLMoSNaGjbiTYPF080tUh4BdBp2nH30qx72Jg60geJq08d6isngq6_K2tx1UZ2I022https://lh7-us.googleusercontent.com/xqEKyKNeAueJDQFeWydCGvFvp0D4VBAFz4JRPdRh3B1U1ab0zHQVsc_g_F3Fj10ZEYSCVt9dRE91DdIo6JeiUn9S05ZQkcEzCPtYUSsJAPX5dfcQfM5QqUQLzmlgQ-XJkBV5bixNtTglYEXyUW9N1KIเพื่อพี่กะเทย
      ข้อความในโทรศัพท์มือถือหลั่งไหลเข้ามาทันทีเมื่อเชื่อมต่อไวไฟแต่ก็ยังไม่ดุเดือดเท่าตอนที่ใช้บริการอินเทอร์เน็ตที่กระท่อมเฮอร์มีสในครั้งแรก กระนั้นก็ยังมีข้อความจากมารดาส่งมาทักถามความเป็นอยู่ภายในค่าย เขาคงต้องโทรกลับไปเล่าให้แม่ฟังสักหน่อยว่าเมื่อไม่กี่วันนี้คุณพ่อโพเซดอนได้มาเยี่ยมเขาถึงบ้านพักด้วย
      “หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้..”

      ไม่บ่อยครั้งนักที่คุณนายอัลวาเรซไม่รับสาย แต่ดีนไม่ได้นึกไปถึงเรื่องเลวร้ายเพราะก่อนหน้านี้คุณแม่บอกว่าโทรศัพท์ของตัวเองมีปัญหาเรื่องแบตเตอรี่สักอย่าง เขาเลยเลือกเข้าแอปพลิเคชั่นเฟซบุ๊กเพื่อตอบข้อความจำนวนมากที่ทักเข้ามา แต่ก็เห็นเหตุที่ดีนติดต่อมารดาไม่ได้จนต้องทำปากร้องอ้อไม่ออกเสียง
      ‘ไปให้กำลังใจสาว ๆ ที่บอสตัน✌️’
      ข้อความแคปชั่นขึ้นใต้รูปภาพเช็คอินที่สนามบินซานอันโตนิโอเมื่อราว ๆ หนึ่งชั่วโมงก่อน ฉะนั้นตอนนี้คุณแม่มาเรียนน่าของเขาน่าจะกำลังอยู่บนเครื่องบิน น่าเสียดายที่ยังคุยกันตอนนี้ไม่ได้เขาจึงเลือกส่งข้อความเสียงตอบกลับไปแทน
      “สวัสดีครับคุณแม่ ตอนนี้ผมสบายดีไม่ต้องเป็นห่วงนะ ช่วงนี้ก็รับพาร์ทไทม์ในค่ายหาเงินไปด้วย น่าเบื่อนิดหน่อยตรงที่ออกไปข้างนอกไม่ได้แต่ก็ไม่ต้องคอยระแวงสัตว์ประหลาด คุณไครอนเรียกมันว่าฟิวรี่ส์ แต่จะอะไรก็ช่างเถอะ พออยู่อย่างปลอดภัยก็ทำให้นอนหลับได้อย่างสบายใจหน่อย”
      “แล้วก็ไม่กี่วันก่อนคุณพ่อมาหาที่ค่ายด้วยล่ะครับ ผิดคาดนิดหน่อย ผมนึกว่าพ่อจะหุ่นล่ำกล้ามแน่นเหมือนอาร์โนลด์สมัยเล่นคนเหล็กสอง ไม่รู้ว่าตอนที่พ่อจีบแม่เขามาในลุคนั้นหรือเปล่านะ ฮะ ๆ.. พวกเราคุยอะไรกันนิดหน่อยแล้วท่านก็ให้พรที่ทำให้ผมหายใจใต้น้ำได้ด้วย เห็นว่าพรต่อไปจะเป็นพรที่รักษาแผลในน้ำได้แต่ตอนนี้เลเวลผมยังไม่ถึง.. ไม่รู้ว่าแม่ยังโกรธพ่ออยู่หรือเปล่า ผมไม่ได้ขอให้แม่กลับไปคืนดี แต่คุณพ่อเขาเสียใจกับอดีตที่เคยทำลงไปจริง ๆ นะ”
      “ตอนนี้ผมมีเรื่องที่จะเล่าให้ฟังแค่นี้ ที่บอสตันก็สู้ ๆ นะ รักแม่ครับ บาย”
      ข้อความเสียงทั้งสามถูกส่งไปแต่ยังไร้การกดอ่าน เขาสลับหน้าจอไปตอบข้อความของคนอื่นแล้วก็ไถฟีดเล่น ซึ่งส่วนมากจะเป็นวีดีโอช็อตเพจหมาแมวแสนรัก หากใครก็ตามที่เข้ามาในอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ในช่วงนี้จะเห็นหนุ่มแว่นหนวดครึ้มยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ขณะมองหน้าจอมือถือ..
      กินเวลานานร่วมชั่วโมงทีเดียวกว่าที่ชายหนุ่มจะหลุดจากบ่วงสัตว์โลกน่ารัก แล้วตอนนี้ก็ได้เวลาเริ่มงานที่ต้องสานต่อ ก่อนอื่นก็ต้องหาข้อมูลเทพ LGBTQ เจ้าของแคมเปญบริจาคเงินช่วยค่ารักษาพยาบาลพี่กะเทยก่อน อย่างน้อยเราควรทำความรู้จักคนที่จะเผาของไปให้สักนิดจะได้ไม่เกิดเดดแอร์เวลาสื่อสาร
      เฮอร์มาโฟร์ไดตัส คือ เทพชั้นรองหรือที่เรียกว่า ‘มินิก็อด’ ที่เกิดขึ้นจากเทพีแห่งความงาม ความรัก และกามารมณ์อะโฟร์ไดท์ กับเทพแห่งการสื่อสารเฮอร์มีส เรื่องนี้ทำเอาดีนรู้สึกประหลาดใจขึ้นมากับการจับคู่กินกันเองของเทพคู่นี้ แต่ไม่ว่าจะเป็นจากความรักหรือความใคร่แบบ ‘วันไนท์แสตน’ หรือ ‘เฟรน วิท เบเนฟิต’ เขาก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะไปวิพากษ์วิจารณ์ความสัมพันธ์ของคนอื่นถ้ามันเป็นด้วยความสมัครใจของทั้งสองและไม่สร้างความแตกแยกกับครอบครัวของใคร ซึ่งในกรณีเทพเขาก็ไม่มั่นใจในข้อหลังนี้เหมือนกัน แต่ว่าก็ช่างมันเถอะ…
      สรุปเร็ว ๆ ก็คือ เฮอร์มาโฟร์ไดตัส เป็นหนุ่มรูปงามสุด ๆ ที่มีนางพรายตกหลุมรัก แต่เทพหนุ่มไม่ได้สนใจนางพรายเลยจนนางไปอธิษฐานต่อทวยเทพองค์อื่น ๆ ว่า ‘ขอให้ได้อยู่กับเขาตลอดไป’ จากนั้นเทพก็จัดให้ เสกให้เทพชายรวมร่างกับนางพรายหญิงจนกลายเป็นคนที่มีสองเพศไปเลย…
      ‘นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า.. จะขอพรจากเทพให้ลงรายละเอียดชัดเจนด้วย’

      ถ้าแบบนี้ดีนชักไม่แน่ใจว่าของบูชาที่จะถวายร่วมกับหลักฐานแจ้งโอนเงินจะทำให้ผู้รับแฮปปี้หรือไม่ เพราะดูทรงแล้วเฮอร์มาโฟร์ไดตัสไม่ได้ยินยอมที่จะมีร่างกายสองเพศตั้งแต่แรก ก็หวังว่าเทพที่ต้องอยู่ในสภาพนั้นมาเป็นร้อย ๆ พัน ๆ ปีจะเอ็นจอยกับร่างกายของตัวเองได้ ไม่งั้นเขาอาจจะถูกสาปที่ซื้อของบรรณาการมาให้ไม่ถูกใจ
      หลังจากเรียนรู้เรื่องเทพสองเพศแล้วชายหนุ่มก็เข้าไปโอนในบัญชีการกุศลเพื่อช่วยค่ารักษาพยาบาลเป็นจำนวนเงิน 30 ดอลลาร์ แล้วก็โพสต์เฟซบุ๊กให้กำลังใจเหล่าสาว ๆ หลังวันกะเทยผ่านศึกมาด้วย โพสต์เสร็จไปไม่นานก็มียอดไลค์ขึ้น ตามมาด้วยคอมเมนต์จำนวนสองโพสต์ไม่รวมลิ้งก์ข่าวในคอมเมนต์แรกของตัวเอง
https://i.imgur.com/W4oGPMg.png

      ‘โพสต์จริงจังมากกก นายดีนเปี่ยนไป๊!! 😱😱😱’

      เขาอ่านคอมเมนต์แรกจากจอร์จแล้วก็หัวเราะเบา ๆ แล้วกดอีโมจิรูปหัวเราะให้ข้อความของเพื่อน ถ้าไม่ใช่เป็นคำร้องขอของเทพเจ้าดีนอาจจะคิดไม่ถึงว่าเรื่องราวอาจลุกลามใหญ่โตจนกลายเป็นปัญหาระหว่างประเทศได้หลังจากนี้ เขาเวอร์ชั่นคิดน้อยคงมองว่าเป็นเรื่องตลกขำขันแล้วแชร์โพสต์ไปว่า ‘รอดูหนังเรื่องนี้ อยากให้ ไมเคิล เบย์ เป็นผู้กำกับ’ แทนก็ได้
      ชายหนุ่มพิมพ์ตอบพลางขยับริมฝีปากเอ่ยอ่านออกเสียงไปด้วย
      “เห็นงี้ฉันก็เกือบจะได้เป็นผู้ช่วยนักวิจัยนะเว้ย! 🤣🤣🤣”
      มาต่อคอมเมนต์ที่สองจากจูน อดีตหัวหน้าที่เป็นผู้จัดการร้านฟาสต์ฟู้ดคนสวยน่ารักแต่จีบไม่ได้
      ‘มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วยเหรอ หวังว่าพวกเธอจะไม่เป็นอะไรมากนะ ( •̯́ ^ •̯̀)’

      ชายหนุ่มกดอีโมจิห่วงใยตอบกลับไปแล้วก็พิมพ์ตอบข้อความ
      “นั่นสิ หวังว่าเรื่องราวจะไม่ลุกลามใหญ่โตด้วยนะ มาร่วมให้กำลังใจพี่กะเทยทั้งสองประเทศกันเถอะ 🥰”
      ผ่านไปห้านาทียังไม่มีใครคอมเมนต์ต่อ ชายหนุ่มจึงแคปหน้าจอแล้วต่อบลูทูธกับปรินเตอร์แล้วพิมพ์หลักฐานการโพสต์และสลิปโอนเงิน จากแคมเปญคราวก่อนสอนให้รู้ว่าทำดีต้องมีหลักฐานส่งถึงเทพ คราวนี้คุณพ่อไม่ได้บอกว่าเขาต้องทำอะไรบ้างแต่ดีนก็รู้ได้ทันทีว่าต้องมีใบงานไปส่ง..
      ‘เอาล่ะ เท่านี้ก็น่าจะใช้ได้แล้ว’
      พอเสร็จธุระเขาก็ออกจากกระท่อมเฮอร์มีสไปยังที่หมายต่อไปคือกองไฟบูชา
https://lh7-us.googleusercontent.com/rrinvkzLE68V21GgOUsT8_06lHUcER4vIgpNIwa5qReB8sbS3pbJNjZVT8lhmUeSDeYRLGRNQRRgJ0Uw0GcQ1Jc_lWDINZnXUwOhc8n9FnJrcrQPX3mvsYZs_zce2HR-meeB-uLwF978SjPnWgbY4CQโอนเงินค่ารักษาพยาบาลพี่กะเทยไทยและผินส์ จำนวน 30 ดอลลาร์
(รวมค่าธรรมเนียม = 32 ดอลลาร์)

Johnathan โพสต์ 2024-3-14 02:21:31

anne โพสต์ 2024-3-15 22:01:18

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Ally เมื่อ 2024-3-15 22:25 <br /><br /><div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxroleplay01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #11a263;
padding: 3px;
box-shadow: #11a263 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/eSxrf3H.png");}
</style>

<style>
#boxroleplay02 {
width: 800px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #11a263 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/0TV8LxS.png");}
</style>

<div id="boxroleplay01">
<font face="Sarabun" size="5">Internet Cafe</font><br><br>

<div id="boxroleplay02">
<p>

<font face="Kanit"><font size="3"><font color="#fff">
<br></font></font></font><img src="https://i.imgur.com/1m1S7YU.png" width="490" _height="500" border="0"></p><p><font style=""><font style=""><span style="font-size: 12px;"><br></span></font></font></p><p></p><div style="text-align: left;"><font color="#ffffff" face="Sarabun" size="4">หลังจากที่เด็กหญิงตัวเล็กๆ อย่างเอลี่เธอได้ทำการเดินก้าวเรียวขาบอบบาง เดินทางออกมาจากตรงบริเวณบ้านใหญ่ ได้เป็นระยะเวลาสักพักหนึ่ง ในที่สุดเธอก็เดินทางมาจนถึงบริเวณห้องอินเตอร์เน็ต คาเฟ่บ้านเฮอร์มีส เป็นที่เรียบร้อยแล้ว เด็กหญิงค่อยๆ ทำการเอ่ยบทสนทนา กับ เจ้า ของ ห้องอินเตอร์เน็ตออกไปในทันทีว่า </font></div><div style="text-align: left;"><font color="#ffffff" face="Sarabun" size="4"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sarabun" size="4" color="#f5deb3">"สวัสดีค่ะ คุณเจ้าของห้องห้องอินเตอร์เน็ต คาเฟ่ เอลี่ขออนุญาตยืมคอมพิวเตอร์ใช้สำหรับทำการโหวตแคมเปญรณรงค์อนุรักษืทะเลหน่อยนะคะ" </font><font face="Sarabun" size="4" color="#ffffff">หลังจากที่สิ้นสุดคำพูด ของ เด็กหญิงตัวเล็กลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก ก็มีเสียงของเจ้าของห้องตอบกลับมาว่า</font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sarabun" size="4" color="#ffffff"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sarabun" size="4" color="#00bfff">"ยืมใช้คอมพิวเตอร์ได้ตามสบายเลยค่ะ รหัสอินเตอร์เน็ตแป๊ะไว้ให้เรียบร้อยแล้วนะคะ" </font><font face="Sarabun" size="4" color="#ffffff">หลังจากที่สิ้นสุดคำพูด ของ เจ้าของห้องลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก เอลี่ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอื้อมมือเรียวบางข้างขวา ของ ตัวเธอเองไปทำการเปิดคอมพิวเตอร์ หลังจากที่ทำการเปิดคอมพิวเตอร์เสร็จเรัยบร้อยแล้วนั้นเด็กหญิงตัวเล็กก็หันไปอ่านรหัสอินเตอร์เน็ตที่แป๊ะไว้ พร้อมกับเอ่ยบทสนทสนทนาขึ้นมาในทันทีว่า</font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sarabun" size="4" color="#ffffff"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sarabun" size="4" color="#f5deb3">"รหัส คือ รหัส โอเคได้ ispassword" </font><font face="Sarabun" size="4" color="#ffffff">หลังจากที่เข้าใช้บริการอินเตอร์เน็ตได้เป็นที่เรียบร้อยแล้วนั้นเอลี่ก็รีบทำการเข้าไปยังหน้าเว็บไซต์ของแคมเปญรณรงค์อนุรักษ์ทะเล ต่อจากนั้นเธอก็เริ่มทำการกรอกข้อมูลชื่อ เลขประจำตัว สัญชาติ ประเทศ อีเมล์ ของ ตัวเธอเองให้เรียบร้อย หลังจากกรอกรายละเอียดทั้งหมดเสร็จสิ้นลงไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วนั้น เธอก็ทำการคลิกเมาส์กดลงไปที่ปุ่มที่เขียนระบุเอาไว้ว่า <i>เห็นด้วย </i>เพราะน้องปลาฉลามถึงจะโหดร้ายแต่ก็ไม่ควรที่จะต้องถูกนำมาฆ่าเพื่อเป็นอาหารมื้อหรูหรา ของ ใคร หลังจากที่โหวตเสร็จสิ้นเรียบร้อยแล้วนั้น เอลี่ก็จัดการปริ้นใบโหวตผลลัพธ์ออกมาเป็นหลักฐาน เพื่อที่จะเอาไปเผาส่งต่อเทพต่อไป หลังจากที่ทุกอย่างในส่วนนี้เรียบร้อยแล้วเธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการเดินก้าวเรียวขาบอบบางของตัวเอง เดินทางออกไปจากตรงบริเวณห้องอินเตอร์เน็ต คาเฟ่ และ เดินมุ่งหน้าไปยังตรงบริเวณ โถงอาหารประจำค่าย เตาไฟบูชาเทพ ต่อไป</font></div><font style=""><font style=""><br>

</font></font>

<p></p>

</div>
<div id="boxroleplay01">แคมเปญรณรงค์อนุรักษ์สัตว์ทะเล<br></div><br><br>
</div></div>

Dean โพสต์ 2024-3-24 08:36:02

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-3-24 08:43

https://lh7-us.googleusercontent.com/hSK1o1MtfXXvW-xS9Ytfj_-kMVWPqSFkX7qEhivroubo9j6nMfJpwKb9tGAq408RlsbAOIX-KqLO6WW5uIYpvB3bYT_REOD7lB5RirGFMDnx0PFZmA8O2oB3wUnjtB5H2ajUaNNDUxmYkvdrgGbL74A047https://lh7-us.googleusercontent.com/9skuZpiA9N4X5w4lJ-Yvvmc3IVxny40YU9z2tzlFzsGxCOS0b-aywxvH7KbbQ4cdE5y2pa0ZiYHxuQzk4kn52S7NnTMpwDHl8shk6AI2c2elcgEW60HN4DvklLgyDEd1ameevDdwS_Bctedb7pRqWO8พัสดุจากซานอันโตนิโอ
         นานร่วมสัปดาห์ที่ไม่ได้ไปอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ที่กระท่อมเฮอร์มีส อาจจะจริงอย่างที่โซเฟียเคยพูดเรื่องโซเชียลดีท็อกซ์ แม้ไม่ตรงนักแต่มันก็ทำให้ดีนติดโทรศัพท์มือถือน้อยลง ทว่ายังไม่ทันได้ต่อไวไฟเด็กบ้านเฮอร์มีสคนหนึ่งก็บอกกับเขาว่ามีพัสดุมาส่งเมื่อวาน น่าประหลาดใจที่มีคนส่งของมาได้ แล้วพอเซ็นรับของเขาก็ได้กระเป๋าเดินทางใบใหญ่ที่บรรจุของอยู่เต็ม ร่วม ๆ น่าจะเกินยี่สิบกิโลกรัม เป็นกระเป๋าเดินทางที่คุ้นเคยเพราะว่ามันเป็นของเขาเอง
         ผู้ส่ง          โดนัลด์ นีล          252 เอนคานโต้ พ้อยท์, ซาน อันโตนิโอ,          เท็กซัส 78244
                                                                                       ที่อยู่ผู้รับ                                                                                        ดีน นีล                                                                                        ลองไอแลนด์
         ไม่น่าเชื่อเลยแฮะว่าจ่าหน้าที่อยู่ผู้รับแค่นี้ก็ส่งมาถึง... ถึงชื่อผู้ส่งจะเป็นของคุณพ่อ แต่ดีนเชื่อว่าคุณแม่มาเรียนน่าต่างหากที่เป็นคนใช้ให้มาส่งให้ คาดการณ์จากขนาดกระเป๋าและน้ำหนักคงไม่พ้นเสื้อผ้าและข้าวของเครื่องใช้ประจำตัว ดีเลย ตอนนี้เขาใส่เสื้อส้มที่ได้รับแจกจากค่ายวนซ้ำจนสีเริ่มจะซีด พอเดาได้ว่าของคืออะไรก็ไม่จำเป็นต้องเปิดเช็ค พวกเด็กบ้านเฮอร์มีสยิ่งหูตาว่องไวกับสิ่งของมีค่าอยู่ด้วย…
         เขาลากกระเป๋ามาไว้ข้างตัวก่อนจะหามุมนั่งต่อไวไฟเล่นเน็ตตามจุดมุ่งหมาย รอบนี้หายไปตั้งสัปดาห์นึงจะต้องมีข้อความเข้าเยอะแน่ ๆ ซึ่งเป็นจริงอย่างที่คิด แค่เห็นจำนวนข้อความในกล่องแจ้งเตือนก็แอบรู้สึกเหนื่อยแล้ว แล้วเขาก็เบื่อที่จะสร้างภาพว่าตัวเองปกติดีทุกอย่างในไร่แสนสุขของญาติที่ชื่อว่าอะไรก็ไม่รู้ หรือว่าการมาอยู่ค่ายฮาล์ฟบลัดจะทำให้อยากเล่นมือถือน้อยลงจริง ๆ?
         ตอบข้อความของแม่ก่อน..
         ดูเหมือนว่าหลังจากที่กลับมาจากบอสตัน แม่ก็มีงานต่อเนื่องไปเป็นอาสาสมัครของสภากาชาด เพื่อช่วยเหลือผู้ประสบเหตุการณ์จลาจลที่เฮติ เพราะมีสาว ๆ จำนวนไม่น้อยเลยที่ได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์นองเลือดดังกล่าว ดีนไม่ได้รู้ข่าวคราวมามากนัก แต่เขารู้ว่าคุณแม่ต้องปลอดภัยอยู่แล้วเพราะไปกับองค์กรต้องมีมือดีให้การช่วยเหลือขนาบซ้ายขวาหน้าหลัง
         ในฐานะลูกก็อดเป็นห่วงไม่ได้ แต่ดีนก็รู้นิสัยของคุณแม่ดีว่าเธอไม่เคยย่อท้อต่อเรื่องแบบนี้ และชายหนุ่มก็ภูมิใจเหลือเกินที่เธอมีความกล้าหาญที่จะทำเพื่อสังคม ไม่เหมือนตัวเขาเองที่ยังเห็นแก่ตัวอยู่
         D.E.A.N.: สวัสดีครับคุณแม่          D.E.A.N.: เป็นไงบ้าง? ส่วนผมสบายดี          D.E.A.N.: ช่วงนี้เริ่มฝึกการต่อสู้แล้ว พอเก่งก็จะเอาตัวรอดข้างนอกได้ผมเบื่อค่ายกักกันนี่เต็มแก่          D.E.A.N.: ที่เฮติก็เต็มที่นะครับ รักษาสุขภาพด้วย
         จบการตอบแชทแม่ก็ไล่ตอบแชทอื่นต่อจนมาถึงข้อความหนึ่ง
         D.E.A.N.: โทษทีรอบนี้ตอบกลับช้าไปหน่อย          D.E.A.N.: ไม่ได้มีปัญหาอะไรหรอก สงสัยว่าธรรมชาติบำบัดจะทำให้ฉันติดมือถือน้อยลง          D.E.A.N.: มันไม่ได้ลึกลับซับซ้อนอย่างที่นายคิด แล้วไม่ได้ถูกลักพาตัวด้วย
         สงสัยว่าเขาจะทำให้คนแตกตื่นไปเสียแล้ว แต่ว่าดีนก็ทำตัวลึกลับซับซ้อนจริง ๆ นั่นแหล่ะ โกหกเพื่อนในเน็ตไปว่า ‘ช่วยญาติที่บ้านนอกทำไร่สตรอว์เบอร์รี่’ ใครเชื่อบ้างไม่รู้ เพราะมันดูออกจะกระทันหันเกินไปหน่อย แถมยังบอกไม่ได้อีกว่าบ้านญาติอยู่ที่ไหน เพื่อยืนยันหลักฐานว่านี่คือดีนตัวจริงไม่ได้โกหก (แต่ความจริงก็โกหก) ไม่ได้ถูกสวมรอย และไม่ได้ถูกลักพาตัว เลยต้องถ่ายเซลฟี่รูปตัวเองชูสองนิ้วให้ติดฉากหลังเป็นนาฬิกาบอกเวลาปัจจุบัน
         นิ้วพิมพ์ข้อความต่อเนื่อง ‘คิดถึงนายจัง ที่นี่ไม่มีใครให้อ้อนเลย ฉันเหนื่อยแล้วก็อยากรับพลังบวก’ ลังเลใจครู่หนึ่งที่จะกดส่ง ก่อนจะลบทั้งหมดทิ้งเหลือแค่คำว่า ‘คิดถึง’ จากนั้นก็พิมพ์ต่อ
         D.E.A.N.: คิดถึงโอลด์แฟชั่นท์ของนายจัง เคยชงกินเองแล้วไม่ได้เรื่องเลย
         เท่าที่ไล่เช็คดูเหมือนว่าตนจะตอบข้อความครบหมดแล้ว เขาโหลดคลิปสัตว์น่ารักลงมือถือเอาไว้ดูออฟไลน์อีกสี่ห้าคลิป ก่อนที่จะหมดธุระจากการใช้บริการอินเทอร์เน็ตคาเฟ่บ้านเฮอร์มีส
https://lh7-us.googleusercontent.com/k2z00sCLXVDMxeDLGhw-nlcLZNlS8kiEC5KdBtAxbDo-ItPJyS2BXkODv-kWCpGZ0_9QIP-5ZoeI5GnqmIbuQ4URdBX9W6szkmBTCzb0fD90N_2ZEDeuIawVjL2uXEaUH44NJ5pGWTc41nl-0Iu_xws

Dean โพสต์ 2024-4-4 18:39:31

https://lh7-us.googleusercontent.com/5BHnRQ1Q1cJLHmOjNu388QZ4nRmTCb0YdKKvmHDJP9LI6QDVADOIw8QoPOEIrEC_CPgd2beRD_wdb3VIwi1rJTxcaRQfvx8uyGnPMS3jBCrmcnysqjbTLaNqNP7A4gGXJndK-OCRt4mbeTVt7SCJMCg075https://lh7-us.googleusercontent.com/tuKBwa59p9igx8SbiAdLNnza8_WYFVblK9kjBib2MgyTUA1o_gO6ezAjmMAume4Ys2mq_0QXrS6D8V3iJTmDeShfiwzlkItuBG2kRBrF1re8z3Wm8I8Zf05mUAorJ4Y7FQ99dzaWIluUhCY5vL24m90เช็คข่าว
         ตรู๊ดดด.. ตรู๊ดดด..
         “ฮัลโหล…”
         ได้ยินเสียงปลายสายความรู้สึกหนักอึ้งมาเป็นอาทิตย์ก็ผ่อนคลายลงไปบ้างส่วน แม้ว่าเสียงของนางมาเรียนน่า อัลวาเรซ จะคล้ายรับสายจากคนส่งพัสดุหรือแสกมเมอร์ก็ตามที ถ้าโทรเบอร์ปกติติดแบบนี้แปลว่าเธอคงอยู่ที่อเมริกาแล้ว
         “แม่ โล่งอกไปที” ชายหนุ่มถอนหายใจจนปลายสายได้ยิน
         “ดีนเหรอลูก โอ้.. ให้ตายสิ แม่ไม่ชินกับเบอร์แบบนี้สักที ไม่รู้ว่าเป็นมิจฉาชีพหรือเปล่า” ได้ยินแม่ตอบกลับมาแบบนี้ชายหนุ่มก็หัวเราะ
         “งั้นเอาไงดีครับ หรือว่าคราวหน้าจะให้ผมวีดีโอคอลดี แม่จะได้เห็นหน้าลูกชายผู้หล่อเหลาคนนี้ด้วย”
         “แหม ลูกชายผู้หล่อเหลาเลยนะ” มาเรียนน่าแกล้งดัดเสียงแซะ “ถ้าเป็นลูกยังไงก็ได้ล่ะจ้ะ”
         สงสัยว่าคราวหน้าคงต้องทำอย่างนั้น แต่ปกติในเวลางานแม่จะไม่ค่อยรับสายเขาจึงไม่ค่อยอยากกวนเธอด้วยการวีดีโอคอลเสียเท่าไร แต่หากแม่บอกว่าได้ก็จัดไปไฟเขียว
         “ว่าแต่.. แม่เป็นไงบ้างครับ? ที่เฮติ ข่าวดูไม่ดีเลย” ดีนแกล้งเนียนเรียบ ๆ เคียง ๆ ถาม
         “สถานการณ์จริงเลวร้ายกว่าที่คิดอีกลูก แม่ก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี แต่ตอนนี้แม่กลับมาที่สหรัฐฯ แล้วอยู่ในช่วงพักผ่อน น่าจะเป็นครั้งแรกเลยที่ทีมเราเจอเรื่องร้ายแรงขนาดนั้น เลยมีแพลนว่าจะกลับมาพักตัวพักใจกันสักหนึ่งเดือนค่อยกลับไปทำงานต่อน่ะจ้ะ แต่ดีนไม่ต้องเป็นห่วงนะ เป็นงานที่ทำในอเมริกาเนี่ยแหล่ะ แล้วตอนนี้แม่ก็กำลังอยู่ที่นิวยอร์ก น่าเสียดายจริง ๆ ที่เราอยู่เมืองเดียวกันแต่กลับเจอกันไม่ได้”
         คุณแม่เองก็ดูเหมือนพยายามเลี่ยงไม่อยากเล่ารายละเอียดมากมายคงกลัวว่าเขาจะเป็นห่วง ดีนจึงไม่รู้เรื่องราวในมุมของแม่ แต่หากว่าอีกฝ่ายสบายใจที่จะให้เป็นแบบนั้นเขาก็ไม่คาดคั้นต่อ เพราะว่าดีนเองก็บอกแม่ไม่ได้เหมือนกันว่าเขาไปตามเธอไปที่ปอร์โตแปงซ์อย่างบ้าคลั่ง ทำอะไรหลายอย่างที่บ้าบิ่น เกือบจะได้เจอตัวกันแต่ว่าเขาบาดเจ็บไปก่อนแล้วต้องหลบเข้าที่กำบัง แต่ถ้าเขาไม่ได้ไปก็ไม่รู้ว่าป่านนี้แม่จะออกจากสนามกีฬาที่ใช้เป็นจุดอพยพแห่งหนึ่งได้หรือเปล่า
         “ถ้าแม่ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วครับ น่าเสียดายจริง ๆ แหล่ะที่ไม่ได้เจอกัน” ตอนนี้ภายในหัวของดีนครุ่นคิดว่าภารกิจของเฮอร์มีสว่ายังไงนะ? “เอ่อ.. แล้วแม่พักอยู่แถวไหนเหรอ?”
         “โรงแรมแถว ๆ โบเวอร์รี่น่ะจ้ะ ใกล้กลับอะพาร์ตเมนต์ลูกเลยแหล่ะ”
         น่าเสียดายจริง ๆ ด้วย เพราะโบเวอร์รี่อยู่ถัดจากที่พักนักศึกษาของเขาไปไม่กี่บล็อคเอง ถ้าขี่จักรยานแค่ห้านาทีก็ถึง
         “โอ้.. น่าเสียดายจริง ๆ ด้วยครับ แต่ว่าแม่ยังอยู่อีกนานใช่ไหมครับ แบบว่า.. ตอนอีสเตอร์แม่ก็ทำงาน แล้วที่บอกว่าหยุดเดือนนึงก็น่าจะเพิ่งหยุดใช่ไหม?”
         “ใช่แล้วจ้ะดีน เริ่มงานอีกทีต้นพฤษภาคมเลย แม่กำลังคิดอยู่ว่าจะกลับบ้านดีไหม แต่คิดอีกทีอยู่เที่ยวนิวยอร์กเป็นสาวโสดก็ไม่เลว แล้วก็สุขสันต์วันอีสเตอร์ด้วยนะจ๊ะ ถ้าดีนไม่พูดถึงแม่ก็ลืมไปเลยสงสัยจะทำงานมากเกินไป” ได้ยินเสียงจากปลายสายหัวเราะ แปลว่าแม่น่าจะลืมจริง
         “สุขสันต์วันอีสเตอร์ย้อนหลังครับ ผมอยากกลับบ้านไปฉลองกับคุณแม่แล้วก็คุณพ่อกับลุงไมค์ด้วยเหมือนกัน จะห้าปีแล้วสินะครับที่ผมไม่ได้กลับบ้านเลย”
         คิดแล้วก็ใจหาย เขาไม่ได้กลับไปบ้านหมายเลขสองห้าสอง เอนคานโต้ มาจะห้าปีแล้วเหรอ เป็นช่วงเวลาที่ยาวนานมากจริง ๆ ยังดีที่มีเทคโนโลยีอย่างวีดีโอคอล ทำให้เขาเฉลิมฉลองช่วงงานเทศกาลกับครอบครัวได้แม้ว่าแต่ละคนจะอยู่คนละสถานที่กัน
         ‘แต่ถ้าฝึกเสร็จแล้วก็น่าจะกลับไปได้แล้ว…’
         ใจนึงก็แอบคิดแต่อีกใจก็หวาดกลัว แม้ว่าเขาจะมีชีวิตรอดมาได้จนถึงป่านนี้แต่ทุกฝีก้าวนับตั้งแต่อายุสิบสองปีเป็นต้นมาโลกนี้ก็มีแต่ความอันตรายรอเขาอยู่ พอได้ห่างจากแสงสีและปาร์ตี้ ครอบครัวคือสิ่งที่ชายหนุ่มโหยหาสุดหัวใจ
         คงเห็นว่าดีนเงียบไปนานมาเรียนน่าจึงเอ่ยขึ้น
         “ไม่เป็นไรนะจ๊ะ ถึงลูกจะเป็นอะไรนะ.. เดมิก็อดเหรอ? แต่ยังไงลูกก็เป็นครอบครัวของเราเสมอ ทั้งแม่ โดนัลด์ และไมค์ต่างก็เป็นครอบครัวของลูกนะจ๊ะ”
         “ขอบคุณครับแม่” ได้ยินแบบนี้ก็ดีใจ เขาอยากจะแชร์เรื่องราวภายในค่ายให้แม่ฟังด้วย แต่แม่จะยอมรับเจโรมได้หรือเปล่านะ ไหนจะเด็กคนอื่น ๆ ที่ไม่ถูกรับรองอีก ไม่รู้ว่าหนึ่งในนั้นจะมีน้องเขาอยู่กี่คน หรืออาจจะไม่ใช่แค่คนเดียวด้วย จนพาลนึกไปถึงเรื่อง ๆ หนึ่ง “เอ่อ.. แม่ครับ ผมขอปรึกษาอะไรหน่อยได้ไหม?”
         “ได้สิจ๊ะ ถึงลูกจะอายุยี่สิบสามเป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่เราปรึกษากันได้เสมอทุกเรื่องเลยนั่นแหล่ะ”
         “โธ่ แม่ก็…” ดีนหัวเราะเสียงเบา เขาคิดอยู่นานว่าจะเริ่มเล่าเรื่องนี้อย่างไรดี “คือว่างี้.. ที่ผมเคยบอกแม่ในแชทน่ะครับ ว่าค่ายนี้เป็นค่ายของลูกเทพเจ้ากรีกใช่ไหม แล้วก็คือ.. ในนี้ก็น่าจะมีญาติของผมเต็มไปหมด อย่างเด็กบ้านอะธีน่านั่นก็น่าจะเป็นหลาน? หรืออะไรแบบนี้”
         “จ้ะ แล้วไงเหรอลูก? หรือดีนจะบอกว่าเจอเด็กบ้านโพไซดอนแล้ว ถ้าเป็นเรื่องนั้นแม่ไม่ถือสาอะไรหรอกนะ ยังไงพ่อของลูกก็ขึ้นชื่อเรื่องความเจ้าชู้พอ ๆ กันซุสอยู่แล้ว”
         “แม่รับได้?”
         “แน่นอนสิจ๊ะ”
         ดีนค่อนข้างประหลาดใจ เพราะว่าแม่ของเขารับไม่ได้กับระบบโพลีกามีในระดับที่ถ้ารู้เป็นต้องวีนแตก แต่สำหรับคู่ที่ไม่ได้แต่งงานผูกมัดกันเธอก็มีเหตุผลที่จะไม่ถือว่านั่นเป็นโพลีกามี บางทีแม่อาจจะหมดรักจากเจ้าสมุทรไปจนหมดสิ้นแล้วก็ได้ถึงได้โนสนโนแคร์ว่าพ่อจะไปซบอกหนุ่มเกาหลีที่ไหน
         แต่จุดประสงค์ที่จะปรึกษาไม่ใช่เรื่องนี้
         “นี่เหรอเรื่องที่ลูกไม่สบายใจน่ะ? ถึงว่าล่ะวันนี้ถึงได้น้ำเสียงสลดเชียว” แม่ก็ยังเป็นแม่ จับสังเกตลูกชายได้เสมอ แต่ที่เขาห่อเหี่ยวไม่ใช่แค่เรื่องนี้เพียงเรื่องเดียวหรอก
         “อ๋อ.. เปล่าครับ มันก็เกี่ยวด้วยนิดนึง แบบว่าไงดีล่ะ.. คือ ผมน่ะ บังเอิญเจอเพื่อนคนนึงที่แบบว่า… กิ๊กกันนิดหน่อยที่นี่ แล้วผมก็ไม่รู้ว่าเพื่อนคนนั้นเป็นลูกของเทพเจ้าองค์ไหน ถ้าหากว่าเป็นลูกพ่อเดียวกันขึ้นมาจะทำยังไงน่ะครับ แล้วแบบ.. ที่เคย ๆ กันมาจะทำยังไง บอกเลยว่าผมเข้าหน้าด้วยไม่ติด”
         “กลัวว่าจะเป็นอินเซสสินะจ๊ะ… ถ้าเป็นในมุมของแม่ก็คงจะลดความสัมพันธ์ลงมา ยังไงเลือดชิดก็จะมีปัญหาไม่ว่าลูกจะจริงจังกับเธอคนนั้นแค่ไหน” มาเรียนน่าพูดดักทางลูกชายเอาไว้ ไม่มีทางเสียหรอกที่ลูกชายตัวดีจะกิ๊กกับใครแค่นอนจับมือดูดาว แต่ดีนสิอึ้งพูดไม่ออกตอนได้ยินคำว่า ‘เธอ’
         “เอ่อ.. แม่ครับ คือว่า ‘เขา’ เป็นผู้ชายน่ะ”
         “โอ้…” คุณแม่อุทานเพียงแค่นั้น ถึงไม่เห็นภาพแต่จินตนาการออกเลยว่าแม่ต้องยกมือขึ้นทาบอกแน่ ๆ แต่เธอก็ตั้งสติได้เพราะชายผู้ที่เธอใช้ชีวิตร่วมกันมากว่ายี่สิบปีในฐานะพ่อและแม่ของลูกก็เป็นชายรักชาย “ดีนจะบอกว่าลูกเป็นเกย์สินะจ๊ะ”
         “ไม่! ไม่แม่! ยังไม่เกย์ แค่..เอ่อ ไบฯ เฉย ๆ” ดีนรีบแก้คำ
         “โธ่ดีน ไร้เดียงสาจังเลยลูก!” ปลายสายกลั้วขำ “โดนัลด์เคยบอกแม่ เกย์ ก็เริ่มมาจากการเป็น ไบฯ มาก่อนกันทั้งนั้นแหล่ะ”
         “ไม่ แม่! ผมยังรู้สึกกับผู้หญิงอยู่!!”
         “จ้า ๆ จะยังไงก็ช่าง แม่รับได้ แล้วก็ไม่ต้องมีคำจำกัดความไหนมาผูกมัดลูกไว้ด้วย ความรักไม่มีเชื้อชาติ ไม่เกี่ยงเพศสภาพหรือสีผิว แต่ก็มีอยู่เรื่องเดียว ต่อให้เขาเป็นผู้ชายก็ไม่ควรจะไปตกหลุมรักหากเป็นญาติกัน ไม่ก็รอจนกว่าที่ลูกจะแน่ใจว่าเขาไม่ใช่ญาติใกล้ชิดกับพ่อของลูก เหมือนแม่จะเคยได้ยินคำนานเรื่องเทพเล็ก ๆ ที่ไม่ได้กำเนิดมาจากโครนอสและเรอาอยู่นะจ๊ะ แต่เขาคนนั้นที่ลูกพูดถึงจะใช่บุตรของเทพเล็ก ๆ หรือไม่ลูกก็ต้องภาวนาเอาแล้วล่ะ”
         “ผมก็หวังว่าเขาจะไม่ใช่ ไม่งั้นต้องรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตแน่ ๆ เลย”
         “โอเค งั้นแม่จะช่วยภาวนาอีกแรงแล้วกัน”
         “ฟังดูแปลก ๆ นะครับ” ดีนหัวเราะ เขายังไม่ได้ตกลงปลงใจกับกิ๊กคนที่ว่านั้นเลย แล้วความจริงก็คือไม่เคยตกลงปลงใจกับใครเลยด้วย แต่ดูเหมือนหากเป็นเรื่องของหัวใจแม่ก็อยากให้เขาสมหวัง แบบนี้สินะที่เรียกว่ารักบริสุทธิ์จากคนเป็นพ่อเป็นแม่ ไม่มีตำหนิเขาเลยแม้แต่น้อย “เฮ้อ.. สบายใจขึ้นมานิดนึงแล้ว เหลือแค่เรื่องเดียวที่ไม่ได้เจอแม่สักทีนี่แหล่ะ”
         “ทำอย่างกับว่าลูกออกจากค่ายมาได้อย่างนั้นแหล่ะ แต่แม่เข้าใจนะ ถ้าข้างนอกอันตรายเราเจอกันผ่านวีดีโอคอลก็ได้จ้ะ”
         “คงตั้งอย่างนั้นไปก่อนครับ หรือไม่ผมก็อาจจะหาทางแหกคุกออกมา” ไม่ใช่ว่าไม่คิดเลยว่าตัวเองก็พอจะมีฝีมือที่รอดตายจากเฮติมาได้ แต่ดีนไม่รู้เลยว่าอสุรกายที่นิวยอร์กกับปอร์โตแปงซ์ที่ไหนจะโหดหินกว่ากัน “ล้อเล่นน่า ผมยังอยากมีชีวิตอยู่จนแก่เฒ่า ถ้าไม่คิดว่าปลอดภัยแน่ ๆ ผมไม่ออกมาจากค่ายหรอก”
         “ถ้างั้นก็ดีแล้วล่ะจ้ะ ลูกแม่ฉลาด อย่าคิดทำอะไรโง่ ๆ เลยนะ” พอแม่พูดจบเขาก็ได้ยินเสียงเคาะประตู แล้วก็ได้ยินเสียงประตูเปิดออก จากนั้นก็มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งที่น่าจะเป็นเพื่อนคุณแม่มาตามเรื่องรับประทานอาหารเย็น “โอ้ ดีน เดี๋ยวแม่ต้องออกไปข้างนอกแล้วล่ะจ้ะ ยังไงถ้าคิดถึงลูกก็โทรมาได้เสมอนะ”
         “ครับแม่ รักแม่นะ บายครับ”
         “รักลูกเหมือนกันจ้ะ”
         แล้วสายโทรศัพท์ก็ถูกวางไป การได้คุยเสียงดีกว่าพิมพ์คุยจริง ๆ ด้วย ตอนนี้จากที่รู้สึกเหี่ยว ๆ ก็รู้สึกได้รับพลังบวกมาเศษหนึ่งส่วนสามของแรงใจทั้งหมด ตอนนี้ถ้าได้กอดใครสักคนคงดีมาก แต่ว่าเขาคงได้แต่กอดหมอนข้างไปก่อน
         คุยกับแม่สบายใจไปแล้วก็ได้เวลาเชื่อมต่อไวไฟอัพเดทข่าวสารสักหน่อย ดีนหาเสิร์จข่าวเรื่องเมืองปอร์โตแปงซ์ก่อนเป็นอันดับแรก พยายามหาว่าในข่าวมีกล่าวถึงช่างประปาปริศนาหรือไม่ แต่ก็ไม่มีข่าวของสำนักไหน ๆ พูดถึง ถ้าไม่เป็นว่าเขาได้เวทมนตร์ลวงตาช่วยปกปิดตัวตนเอาไว้ ก็อาจจะเป็นกรณีแบบที่สหรัฐฯ ทำกับแอเรียฟิฟตี้วัน ใช่ว่าเขาจะเชื่อเรื่องเอเลี่ยนมีจริงหรอกนะ ถึงจะชอบฟังพอดแคสต์แนวเรื่องลี้ลับก็เถอะแต่ก็เป็นการศึกษาเพื่อความบันเทิง มันเซ็กซี่ออกจะตายไป
         เอาเป็นว่าดีนไม่ต้องกังวลเรื่องที่จะถูกประกาศล่าค่าหัว แค่นี้ชีวิตก็ลำบากมากพอแล้ว แต่ก็น่าเสียดายที่เมืองแห่งนั้นคงกลับมาเป็นสถานที่ที่สวยงามไม่ได้ง่าย ๆ อีกครั้ง หวังก็เพียงแค่ภาวนาให้เทพีเฮคาทีหายพิโรธโดยไว
         ‘จะว่าไป.. ต้องไปคุยกับเธอสักหน่อยไหมนะ… ไม่เอาอ่ะ ฉันไม่พร้อม น่ากลัว!’
         สรุปเองได้ภายในหนึ่งประโยค คราวนี้คงไม่หาญกล้าปากแจ๋วเหมือนตอนไปดีเบตกับแอรีส เพราะว่างวดนี้เจอขู่ฆ่ามาเลยจริง ๆ เนี่ยสิ
         จากนั้นก็อ่านข่าวในอินเทอร์เน็ตเรื่อย ๆ อย่างเรื่องสงครามที่ยูเครนที่เป็นหนึ่งในภารกิจลูกเทพ เขาไม่รู้ว่ามีใครในค่ายออกไปช่วยสู้รบบ้างแต่ที่แน่ ๆ ก็สถานการณ์ที่ยูเครนเองก็ไม่ได้ดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย คงได้แต่ภาวนาให้ทุกคนที่อยู่ที่นั่นปลอดภัย
         แล้วก็มาถึงข่าวดีหนึ่งอย่างที่เกิดขึ้นในประเทศที่เริ่มจะคุ้นหูขึ้นมาบ้างจากที่ตอนแรกเขาไม่มีความสนใจในประเทศเล็ก ๆ ภูมิภาคเอเซียอาคเนย์แห่งนี้เลย
         ‘ร่างกฎหมายสมรสเท่าเทียมผ่านมติของสภาผู้แทนราษฎร์แล้ว!’
         ช่างรู้สึกยินดีแทนกลุ่มเควียร์ชาวไทยเป็นอย่างยิ่ง ดีนอ่านเนื้อความแล้วแม้ว่าในกฎหมายจะยังมีข้อจำกัดหลายอย่างแต่ถือว่าเป็นก้าวแรกที่ดีสำหรับการคุณภาพชีวิตของกลุ่มแอลจีบีทีคิวในไทย บางทีเขาควรจะไปยินดีกับเทพเฮอร์มาโฟรไดตัสด้วย.. แต่ว่าเทพสองเพศใช่ชื่อนี้หรือเปล่านะ? ออกเสียงยากจนลืม…
         เสพข่าวสารทุกอย่างจบก็ถึงเวลาตอบแชทเสียที ครั้งที่แล้วที่เขาเข้ามาตอบแชทน่าจะเกือบสองอาทิตย์ได้มั้ง รู้สึกแปลก ๆ เหมือนกับว่าเหินห่างกับทุกคนมากเลย แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าจะต้องโกหกว่าเป็นคนธรรมดาที่ไปทำไร่กับญาติอีกนานแค่ไหน แล้วจะมีวันไหมที่ได้เฉลยความจริงที่พอจะเล่าได้ หรือว่ามันจะถูกเก็บไว้เป็นความลับตลอดกาล ทุกคนจะไม่ได้เจอเขาอีกแล้วเข้าใจไปว่าดีนกลายเป็นชาวไร่เต็มตัว ลด ละ เลิกโซเชียลมีเดีย ปลีกวิเวก มุ่งมั่นเดินตามทางความสันโดษ แล้วสุดท้ายเขาก็จะถูกลืม อา… เป็นตอนจบที่เศร้าฉิบเป๋ง
         ตอบข้อความจนหมดแล้วจนแชทเลื่อนลงมาถึงคนสุดท้ายที่ไร้การตอบกลับ มันยังคงขึ้นข้อความเดิมกับที่เขาส่งไปให้เมื่อครั้งก่อนนู้น
         D.E.A.N.: คิดถึงโอลด์แฟชั่นท์ของนายจัง เคยชงกินเองแล้วไม่ได้เรื่องเลย
         ‘ไม่ใช่ว่าถูกโกรธไปแล้วนะ?’
         พอเห็นว่าไม่ได้รับข้อความตอบกลับเขาก็เพียงแค่ส่งสติ๊กเกอร์ที่ดูน่าสงสารไปให้ตัวนึง
         D.E.A.N.: https://i.imgur.com/dpuFGZJ.gif
https://lh7-us.googleusercontent.com/L6cLniw96nC_9VVAANU9PUmrZkQAo7Llv9tQ3tll_l6LXqQ4l6Q3wLRa00qHV3XmeGUx1yNK2l6z6aAbMIsdv_MGTJwUPfaapKmAknjveOehjTA_7-vLGm3pqUaB_NDe6wRqMZz89odRF2JUHTYH9vUทราบข่าวสรุปเหตุการณ์ในยูเครน +10 EXPทราบข่าวสรุปเหตุการณ์ในเฮติ +10 EXP

Ripley โพสต์ 2024-4-18 21:19:02

Bright โพสต์ 2024-4-22 11:39:10

Dean โพสต์ 2024-4-22 23:20:21

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-4-23 15:48

https://lh7-us.googleusercontent.com/eTbyCFBQqsXVEaeWGqCu7Q6Q0qc0AHZX53jehzsO5ejLHAKGGudGAc-D5m8wclrrChte_3e88MF4sBcbMuDSohoBIFwfitqU_30LtEw7MMC22YEjMOQh2h7c7QGTYMVZu83xh13WVU_x2zpgGejr2BA090https://lh7-us.googleusercontent.com/tbBlqK3xGS0s9iy44FGhLCFaLIcXhgEkr-ZQFMo6Is81aATjZAu4RWA1kNHV7F6k29C09d-1nmyFW2xIaVo7w4BT5RpVYhoOVhWa8ubhNw_hy5sig9i5MAtlOneUo1EU_ioGD9noUI6NEzfqgK1uFJ0ร่วมสนับสนุนความเท่าเทียมในทั้งสองเพศ
         สัญญาเอาไว้ว่าเมื่อเสร็จภารกิจในนิวยอร์กจะรีบติดต่อไปหาแม่ แต่ดีนก็ปล่อยเวลาให้ล่วงผ่านมาในระดับหนึ่งกว่าจะจัดการนั่นนี่นู่นเสร็จ หวังว่าคุณนายอัลวาเรซจะไม่บ่นเขาจนหูฉี่ โทรศัพท์กดหาเบอร์ที่คุ้นเคย เมื่อต่อสายสัญญาณดังไม่เกินสองตรู๊ดคุณแม่ที่รักก็กดรับทันที
         “ฮัลโหล”
         “สวัสดีครับคุณแม่ ดีน นีล มารายงานตัวครับ”
         ชายหนุ่มทำเนียนพูดคุยด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ ไปก่อนหลังจากได้ยินเสียงรับสายจากแม่ คราวนี้เธอคงจำเบอร์ 444–444-4444 ได้แล้วน้ำเสียงตอนรับสายจึงดูไม่มีความลังเลใจว่าเบอร์ปริศนาโทรมาจากไรเดอร์ส่งของหรือว่าสแกมเมอร์
         “โอ้ ดีน ตอนนี้ลูกกลับไปถึงค่ายแล้วสินะ เป็นยังไงบ้างจ๊ะลูก”
         “ครับ ภารกิจก็เสร็จสิ้นไปด้วยดี พอดีว่าผมต้องจัดการนั่นนี่นิดหน่อยเลยโทรหาแม่ช้าไป ขอโทษด้วยนะครับ”
         “แม่เข้าใจจ้ะ ลูกเคยบอกนี่ใช่ไหมว่าที่ค่ายใช้เน็ตกับโทรออกยาก”
         ฟังจากน้ำเสียงคุณแม่ดูโล่งใจ พลอยทำให้ชายหนุ่มโล่งใจไปด้วยที่ไม่โดนบ่น ถ้าไม่มีอุปสรรคเรื่องอินเทอร์เน็ตเขาคงโพสต์สตอรี่ลงไอจีวันละห้ารอบเหมือนเมื่อก่อน แต่ตอนนี้ไอจีเขากลายเป็นแอคร้างไปแล้ว
         “คือว่างี้นะครับ ผมไปถามคุณไครอนมาแล้ว เขาบอกว่าฝันร้ายที่คุณแม่กับพวกน้านิกกี้เจอมาเป็นฝีมือของปีศาจฝันที่ชื่อว่าอะไรสักอย่างที่ผมลืมไปแล้ว แต่ปีศาจฝันร้ายตอนนี้ถูกปราบไปแล้วครับเพราะงั้นแม่ไม่ต้องเป็นห่วง”
         “อ้อ เรื่องมันเป็นแบบนี้นี่เอง แล้วภารกิจส่งของ ๆ ลูกล่ะจ๊ะ ไม่ได้บาดเจ็บตรงไหนใช่ไหม?”
         เจอคำถามนี้เข้าไปดีนได้แต่เม้มปากแล้วก็กลอกตา เขาครุ่นคิดว่าจะตอบไปตามตรงว่าเจออะไรมาบ้างหรือเลือกที่จะโกหกดี และสุดท้ายเขาก็เลือกอย่างหลัง เวลามีแผลแล้วใครเอ่ยถามเขามักจะเลี่ยงตอบด้วยการโกหกทำให้ดูเป็นเรื่องน้อยนิดทั้งที่เจ็บจนจะเป็นบ้า มันจึงเป็นเรื่องชินชาเหลือเกินที่ดีนเลือกจะกระทำ
         “เรียบร้อยดีครับ แผลที่มีก็แค่ถลอกนิดหน่อยตอนนี้หายดีแล้วแหล่ะ” ใช่ หายหมดแล้ว แต่เพราะว่าเขาได้รับน้ำเยียวยามาต่างหาก “อ้อ จริงด้วย แม่ต้องไม่เชื่อแน่ ๆ ว่าผมได้เจอกับเทพเจ้าเฮอร์มีสตัวจริง ความจริงแล้วเขาเป็นดาราหนังด้วยล่ะครับ เป็นหนึ่งในทีมผู้พิทักษ์จักรวาลในหนังอเวนเจอร์ส”
         “อเวนเจอร์สเหรอจ๊ะ อ๋อ แม่รู้แล้วคนที่สวมหน้ากากใช่ไหม” คำตอบของแม่ทำให้ดีนไม่แน่ใจว่าแม่รู้จักถูกคนเพราะตัวละครในหนังมาร์เวลมีคนที่ใส่หน้ากากเป็นสิบได้มั้ง แต่ถึงอธิบายไปเธอก็คงจะไม่รู้ว่าคือคนไหนอยู่ดี
         “อืม จะว่าไปก็ใช่แหล่ะครับ..” ก็เลยเปลี่ยนเรื่อง “วันนี้ผมว่าจะไปสอบวัดระดับวิชาหอก-โล่ด้วย แม่ให้กำลังใจผมหน่อยสิครับ”
         “ลูกแม่เติบโตขึ้นอีกขั้นแล้วสินะจ๊ะ อีกหน่อยลูกคงได้กลายเป็นวีรบุรุษในยุคใหม่เจริญรอยตามเฮอร์คิวลิสกับเพอร์ซีอุสแน่ ๆ ถ้างั้นแม่ก็ขอให้ดีนทำข้อสอบได้นะจ๊ะ แล้วก็อย่ากดดันตัวเองมากเกินไปล่ะ”
         “ขอบคุณครับแม่ แต่ว่าให้เป็นแบบเฮอร์คิวลิสเนี่ย.. ขอไม่เอาได้ไหม”
         คิดไปถึงตำนานวีรบุรุษเฮอร์คิวลิสที่ได้ศึกษามาอย่างน้อยนิด แม้จะถูกยกย่องว่าเป็นเดมิก็อดที่เก่งกาจที่สุดแต่กลับมีชีวิตที่น่าอดสูจนเกินไป คลั่งจนสังหารลูกเมีย ซ้ำยังมีตอนจบที่ดับอนาถในกองเพลิงแม้ว่าสุดท้ายแล้ววิญญาณจะได้ขึ้นไปอยู่บนโอลิมปัสก็เถอะ แต่เขาคิดว่ารางวัลนั้นไม่เห็นจะคุ้มค่าตรงไหนเลย เทพบนโอลิมปัสแต่ละองค์ก็แบบ… อย่าให้พูด
         เขาได้ยินเสียงปลายสายหัวเราะ
         “งั้นก็เป็นแบบเพอร์ซีอุสก็ได้ ยังไงก็ตามขอให้ลูกโชคดีนะจ๊ะ งี้ลูกจะไปสอบเลยไหม?”
         “แบบนั้นดีกว่าจริง ๆ ครับ แต่ดีที่สุดก็คือให้ผมไม่ต้องไปปราบตัวอะไรเถอะ ขอร้องล่ะ” นี่แหล่ะคำปรารถนาจากใจ ที่ไปเสี่ยงสอบวัดระดับการต่อสู้ก็เพื่ออยากจะออกจากค่ายไปใช้ชีวิตเฉกเช่นพลเมืองธรรมดาตาดำ ๆ ไว ๆ ไม่ได้อยากจะเป็นวีรบุรุษตำนานกรีกเลยสักนิด “อีกแป๊บนึงน่ะครับ ผมแวะมาทำภารกิจของเทพเฮอร์มาโฟรไดตัสด้วย ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง แค่ทำภารกิจง่าย ๆ อย่างการเข้าไปคอมเมนต์แสดงความคิดเห็นความเท่าเทียมทางเพศในโพสต์ที่มีผู้หญิงลวนลามผู้ชายในเทศกาลสาดน้ำที่ประเทศไทยน่ะครับ”
         “เทพสมัยนี้ทันสมัยจังเลยแฮะ แค่โพสต์ข้อความก็ถือเป็นภารกิจแล้วอย่างนั้นเหรอ” น้ำเสียงที่ปลายสายดูจะทึ่งไม่น้อย ซึ่งไม่ต่างจากที่เขารับภารกิจของพ่อเรื่องรณรงค์รักษาพันธุ์ฉลามและวาฬหรอก “แต่ว่ามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วยสินะ หวังว่าโดนัลด์กับไมค์จะไม่เจออะไรแบบนั้น ไม่ว่าเป็นผู้หญิงหรือชายก็ไม่ควรที่จะถูกล่วงละเมิดทางเพศกันได้เลยจริง ๆ”
         คิดไม่ผิดที่แม่จะตอบแบบนี้ มาเรียนน่าเป็นเฟมมินิสต์ตัวแม่ที่เรียกร้องสิทธิให้สตรีมาตลอดทั้งชีวิต เธอเพียงแค่เรียกร้องความเท่าเทียมทางเพศไม่ใช่เพื่อที่ผู้หญิงจะมีสิทธิ์เหนือกว่าชายหรือเพศวิถีอื่น ๆ ซึ่งนั่นคือสิ่งที่เฟมมินิสต์ตัวจริงเป็น ไม่ใช่ผู้ที่หลงทิศเรียกร้องสิทธิ์ที่จะละเมิดผู้อื่น เธอไม่เคยสอนให้เขาเป็นสุภาพบุรุษ ยกตัวอย่างเช่น ผู้ชายไม่จำเป็นจะต้องสละที่นั่งให้แก่สตรีตลอดเวลา แต่หากมีน้ำใจในฐานะของเพื่อนมนุษย์แม่ส่งเสริมให้เขาทำได้เลยในทันที
         “ผมก็คิดเหมือนแม่เลยครับ” ดีนยิ้มให้ปลายสายแม้ว่าเธอจะไม่เห็นรอยยิ้มของเขา “จะว่าไปพ่อกับลุงไมค์จะกลับมาจากไทยหรือยังนะ ผมกะว่าจะโทรไปคุยเล่นด้วยหน่อยเหมือนกัน”
         “น่าจะยังนะจ๊ะ เห็นโดนัลด์นางบอกว่าจะไปเที่ยวให้เต็มอิ่มสักเดือนนึง กว่าเขาจะกลับบ้านก็คงกลางเดือนหน้าล่ะมั้ง ลูกลองเข้าเฟซบุ๊กสิ อัพรูปมาแต่ละรูปคงสนุกกันน่าดู”
         “โอเคครับ คงได้แต่โพสต์คอมเมนต์คุยกันเหมือนเดิม งั้นเอาไว้กลางเดือนหน้าผมจะลองโทรหาพ่อดูอีกที ถ้าไงเดี๋ยวผมคงต้องวางสายก่อนแล้วล่ะครับแม่”
         “จ้ะลูกรัก แม่รักลูกนะ”
         “แต่ผมรักแม่มากกว่า บายครับ”
         หลังจากวางสายของแม่ก็ได้ฤกษ์ท่องอินเทอร์เน็ตอัพเดทข่าวสารแล้วก็โพสต์คอมเมนต์ทำภารกิจของเทพเฮอร์มาโฟรไดตัสเสียทีนึง แต่เพื่อไม่ให้โป๊ะขอศึกษาข่าวก่อน ซึ่งเมื่อหาอ่านแล้วมันสั้นพอ ๆ กับข้อความที่เทพเจ้าเขียนในบอร์ด
         ‘ไม่มีเนื้อหาอย่างอื่นนอกจากรูปภาพนี้สินะ’
         แล้วใครก็ช่างรัวชัตเตอร์ทันตอนนั้นน้ออยากรู้จริง ๆ เลย เท่าที่ดูไม่ได้เป็นเรื่องเป็นราวถึงขนาดต้องแจ้งความแต่ก็มีคอมเมนต์จากผู้คนจำนวนไม่น้อยที่ค่อนข้างจะเมคฟันกับรูปภาพดังกล่าว ทั้งมีม Woman ☕☕☕ และการบอกว่าเป็นผู้ชายควรจะชอบที่ถูกทำแบบนี้ ซึ่งหวังว่าเขาจะไม่ได้เข้าใจผิดจากการใช้กูเกิ้ลแปลภาษา

         สำหรับคนที่ใช้ชีวิตแบบเปลืองตัวสุด ๆ และไม่ค่อยถือสากับใครอย่างดีนบอกได้เลยว่าถ้าเขาถูกทำแบบนี้คงตกใจจนไม่อยากเข้าร่วมเทศกาลประเภทนี้อีก
         เอาล่ะในเมื่อโพสต์เกี่ยวกับปัญหาสังคมก็ได้เวลาของแอคหลุมจ๋า เขาทำการโควทประเด็นนั้นสั้น ๆ เพราะว่าเอ็กซ์มันทวีตได้แค่สองร้อยแปดสิบตัวอักษรหากไม่ได้จ่ายรายเดือน อยากจะเขียนให้มันยาวกว่านี้อยู่หรอกแต่ความที่ไม่อยากเสียเงินดันมีมากกว่า
         ‘เสร็จแล้วก็ โพสต์…’
https://i.imgur.com/lVXJzJy.png

         ผ่านไปเพียงแค่ไม่กี่นาทีก็มีทั้งยอดเฟบ ยอดรี แถมยังมีคนโควทโพสต์ของเขาไปอีก นี่แหล่ะ คือสิ่งที่น่ากลัวของเอ็กซ์ เขาไม่รู้เลยว่าจะถูกโควทเอาไปแขวนหรือเป็นความคิดเห็นที่ตรงกัน จิตใจของเขาบอบบางเกินกว่าจะรับเรื่องดราม่า เพราะงั้นขออนุญาตปิดไปก่อนแล้วกัน
         คราวนี้เทพเฮอร์มาโฟรไดตัสไม่ได้ให้พิมพ์หลักฐานไปแสดงเหมือนเมื่อคราวก่อน แต่เขาเชื่อว่าอีกฝ่ายที่เป็นเทพเจ้าจะต้องรับรู้ ใจตอนนี้เหมือนได้รับความเอ็นดูขึ้นมาอีกระดับ
         เสร็จภารกิจก็เข้าแชทตอบคอมเมนต์ต่าง ๆ ที่ดองไว้ร่วมสัปดาห์ บางคนก็ยังคุยต่อแต่ก็มีหลายคนที่คล้ายจะไม่ได้คุยต่อแล้ว โลกมันก็เป็นแบบนี้ ‘คนที่เราเคยสนิทสนม สักวันอาจเป็นเพียงแค่คนแปลกหน้า’ สัจจะธรรมที่ชวนให้ใจเจ็บจี๊ดแต่ดีนพยายามไม่คิดมาก ใครที่ยังถือว่าเขาเป็นคนสำคัญในชีวิตเขาก็เลือกที่จะเก็บคนเหล่านั้นไว้ก็พอแล้ว
         ดีนไล่ดูอัลบั้มรูปถ่ายของคุณพ่อกับลุงไมค์ มีทั้งภาพงานสงกรานต์ ทั้งคู่ใส่ชุดลายดอกและถือปืนฉีดน้ำ ภาพรองเท้าแตะกินขา มีภาพใส่ชุดไทย อาหารไทย อาคารบ้านเรือนร่วมสมัย และส่วนที่เจ๋งที่สุดคือภาพทั้งสองนั่งอยู่บนหลังช้าง
         “น่าอิจฉาจังเลยน้า..”
         ชายหนุ่มอมยิ้มมุมปาก เพียงแค่ทั้งสองมีความสุขเขาก็รู้สึกมีความสุขไปด้วยแล้ว
https://lh7-us.googleusercontent.com/eUKfKHkl-Kml6eGokVZHroi8Z9OBctWPhLq7DEzy25LBcFilRJyz_W9z0VXtPEUNDnLU0dazoRc-kqDEx9_HVE4pSyXavDHWS_m9DzwzHPoqNiGUKhAj445od_w3ytOQsb5BU1VfAyQehgMSwJN54ic
สำเร็จภารกิจ: ร่วมสนับสนุนความเท่าเทียมในทั้งสองเพศ
รางวัล: 35 EXP , +6 ดรักม่า ความโปรดปรานจากเฮอร์มาโฟร์ไดตัส +35 แต้ม
HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+25

Eloise โพสต์ 2024-4-24 22:48:35

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#Eloise01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #000000;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/rR3KDvy.png");}
</style>

<style>
#Eloise02 {
width: 800px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>

<style>
#Eloise03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #000000;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>

<div id="Eloise01">
<p>

<br><br></p>

<div id="Eloise02">
<p>

<font face="Kanit"><font size="3"><font color="#fff">
<br></font></font></font></p><div style="text-align: left;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit"><font style="" color="#ff8c00" size="6"><b style="">อินเทอร์เน็ตคาเฟ่</b></font><br></font></div><div style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/HiVVn9A.gif" border="0"><font face="Kanit"><font size="7" style="" color="#ff8c00"><b style=""><br></b></font></font></div><div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><br style="clear: both"><table class="float" style="float: left; margin-right: 5px;"><tbody><tr><td><div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ทำไมบ้านเฮอร์มีสถึงต้องเป็นบ้านที่มีอินเทอร์เน็ตอยู่บ้านเดียวด้วยนะ ขี้โกงชะมัด! ไม่เห็นจะยุติธรรมเลย เอโลอิสอยากให้บ้านเฮเฟตัสมีอินเทอร์เน็ตเข้าถึงบ้าง ทุกวันนี้แทบจะไม่รู้ข่าวสารของโลกใบนี้แล้ว ชีวิตที่ขาด wifi ช่างเป็นชีวิตที่เหมือนคนจะลงแดงน้ำลายฟูมปาก นี่มันยุคที่เทคโนโลยีเฟื่องฟูมากเลยนะ ทำไมถึงมีบ้านเดียวที่รับสัญญาณได้กันด้วย ถึงจะไม่ค่อยเห็นด้วยสักเท่าไหร่แต่มันก็เป็นหนทางเดียวที่เธอจะติดต่อหาแม่ได้เพราะมันมีสัญญาณโทรศัพท์ ก็เลยจำเป็นต้องเดินทางมายังบ้านเฮอร์มีสในโซนที่เป็น Internet Cafe เอโลอีสเลือกนั่งลงบริเวณเครื่องที่ว่าง ในระหว่างที่กดเปิดคอมรอให้มันรันเข้าหน้าหลักเธอก็จิ้มมือถือโทรหาแม่เป็นอันดับแรก ถือสายรอไม่นานอีกฝ่ายก็รับสาย</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#00ff00">“ฮัลโหลนี่ใครคะ แก๊งค์คอลเซ็นเตอร์หรือเปล่าเนี่ยทำไมเบอร์มีแต่เลข 4”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“แม่หนูเอง”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#00ff00">“อ้าวเอโลอิสเองเหรอ หายไปตั้งนานไม่ติดต่อหาแม่เลย นี่เป็นห่วงนะ”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“ที่ค่ายไม่มีสัญญาณเลยแม่ นี่เพิ่งหาที่ที่มีสัญญาณเจอ จะโทรมาบอกว่าถึงค่ายแล้ว และปลอดภัยดีอยู่ดีมีสุข แล้วก็…พ่อรับหนูเป็นลูกแล้ว</font><font color="#ff8c00"><font face="Kanit" size="3">นะ</font><font face="Kanit" size="3">”</font></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#00ff00">“ลูกได้เจอพ่อแล้วเหรอ?”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เสียงปลายสายฟังดูตื่นเต้นมาก</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“เปล่ายังไม่เจอเลย แต่ก็มีไปคุยหน้าเตาไฟบ้าง แล้วก็บอกไปแล้วว่าแม่คิดถึง”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#00ff00">“เตาไฟเหรอ แปลกจังเป็นวิธีสื่อสารของที่ค่ายเหรอลูก”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“ก็ประมาณนั้นค่ะ”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#00ff00"><font face="Kanit" size="3">“แล้วเป็นยังไงบ้างอาหารถูกปากไหม ที่หลับที่นอน ไม่ใครรังแกลูกหรือเปล่า? แล้วอยู่ค่ายทำอะไรบ้าง?”</font><font face="Kanit" size="3"> </font></font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ฟิโอน่ารัวคำถามมาเป็นชุด อาจเป็นเพราะความเป็นห่วงลูกสาวเพียงคนเดียวที่ต้องจากการนานกว่าที่เคย</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“อาหารอร่อยดี เอ้อ!แม่รู้มั้ยที่นี่น่ะฮาร์ปี้เป็นคนทำอาหารแหละ แล้วก็ที่พักดูดีมากเลยไม่เคยนอนเตียงสบายขนาดนี้มาก่อน ส่วนกิจกรรมก็ไม่มีอะไรมาก ก็มีไปซ้อมดาบ แล้ววันนี้หนูมีเรียนยิงปืนด้วยแหละ”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#00ff00">“ตายจริง คนอย่างลูกเนี่ยนะเรียนต่อสู้ ปกติเห็นแต่ทำงานบ้าน ทำงานช่างไม่น่าเชื่อเลยจริง ๆ…ไปเดี๋ยวนี้ค่ะ(เสียงตะโกนจากปลายสาย) เอ่อ ลูกแม่ต้องวางสายแล้วพอดีมีเคสด่วนเข้าไว้คุยกันใหม่นะ รักลูกจ้ะ”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“หนูก็รักแม่ค่ะ”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ไม่อยากวางสายเลยจริง ๆ แต่สุดท้ายก็ต้องวางจนได้ พอได้ยินเสียงของแม่แล้วเอโลอิสก็รู้สึกหายคิดถึงแม่ไปได้บ้าง เธอหันมาให้ความสนใจกับคอมตรงหน้าต่อ เธอกรอกรหัสที่ติดอยู่ลงไปเพื่อเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตเป็นครั้งแรกในรอบหลายวันหลังจากเดินทางมาถึงที่นี่</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“ไหนดูซิมีข่าวอะไรอัปเดตบ้าง…”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสเปิดโซเชียลมีเดียของตัวเองและข่าวแรกที่ปรากฎขึ้นคือข่าวเกี่ยวกับเทศกาลสงกรานต์ในประเทศไทย มีผู้หญิงลวนลามจับนมผู้ชายตอนเล่นน้ำโดยที่ผู้ชายไม่ยินยอม เอโลอิสอ่านแล้วก็ได้แต่ขมวดคิ้ว สังคมมันชักจะบิดเบี้ยวไปกันใหญ่แล้ว จู่ ๆ เธอก็นึกขึ้นได้ว่าภารกิจในบอร์ดที่เพิ่งไปดูมันจะต้องเป็นเรื่องนี้แน่ ๆ เลยทำการโพสต์สเตตัสในพื้นที่ของตนเองแต่เปิดสาธารณะเพื่อช่วยเรียกร้องสิทธิ์ผู้ชายที่โดนลวนลาม</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00"><b style="">การคุกคามทางเพศไม่ใช่เรื่องตลก ไม่ว่าเพศใดหรือว่าใครหน้าไหนก็ไม่สมควรจะได้รับการปฏิบัติแย่ ๆ แบบนั้น ลองเอาใจเขามาใส่ใจเรา สิทธิมนุษยชนมันไม่ได้รับรองแค่เพศใดเพศหนึ่งเท่านั้น ฉะนั้นควรให้เกียรติซึ่งกันและกัน และคิดให้มากกว่านี้ก่อนที่จะลงมือทำอะไรไป เพราะสุดท้ายการกระทำของคุณเองอาจนำมาซึ่งความเดือดร้อนและกระแสต่อต้านในภายภาคหน้าได้เหมือนกัน นี่มันยุคสมัยใหม่แล้วเลิกคิดว่าผู้ชายต้องให้เกียรติผู้หญิงฝ่ายเดียว ผู้หญิงก็ต้องให้เกียรติผู้ชายด้วยค่ะสาว!</b></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">พิมเสร็จก็กดโพสต์ออกไป ไม่นานนักก็มีแจ้งเตือนเด้งขึ้นรัว ๆ ทั้งยอดไลก์และยอดแชร์ ดูเหมือนว่ามีหลายคนที่เห็นด้วยกับความคิดเห็นของเธอ จนเข้ามาคอมเม้นต์กันใต้โพสต์ เธอไม่สนใจหรอกว่าจะมีพวกที่ไม่เห็นด้วยหรือเปล่า สุดท้ายเธอได้พูดในสิ่งที่ตัวเองคิดไปหมดแล้ว หวังว่าเทพเฮอร์มาโฟร์ไดตัสจะรับรู้ได้ถึงสิ่งที่เธอได้ช่วยเรียกร้องในครั้งนี้ เอโลอิสทำการล็อกเอ้าท์ออกจากโซเชียลจากนั้นก็ทำการปิดคอมเพื่อให้คนอื่นได้ใช้ต่อ เธอเดินออกจากบ้านเฮอร์มีสไป วันนี้รู้สึกเหมือนตัวเองเท่ยังไงก็ไม่รู้สิ!</font></div><div><br></div></div><div><br></div><div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div></div></div></td></tr></tbody></table></div><div style="text-align: left;"><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" face="Kanit"><font color="#ff0000"><b>ร่วมสนับสนุนความเท่าเทียมในทั้งสองเพศ</b></font><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ff0000" face="Kanit" size="4"><b><div>รางวัล: 35 EXP , +6 ดรักม่า </div><div>ความโปรดปรานจากเฮอร์มาโฟร์ไดตัส +35 แต้ม</div></b></font></div></div><p><font face="Kanit"><font size="3"><font color="#fff"><br><br>

</font></font></font>

</p>

</div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black">

<br>

</font></font></font><p></p></div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><b>

<br><br>

</b></font></font></font></div>

หน้า: 1 [2] 3 4

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver