[กระท่อมที่ 19] Hall of Tyche

God โพสต์ 2025-7-12 16:26:04

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxtyche01 {
border-radius: 0px;
border: 3px solid #fff;
padding: 3px;
box-shadow: #76757a 0px 0px 2em;
background-image: url("https://i.makeagif.com/media/9-18-2018/r21do1.gif");}
</style>

<style>
#boxtyche02 {
width: 800px;
border-radius: 0px;
padding: 3px;
box-shadow: #000 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.makeagif.com/media/9-18-2018/r21do1.gif");}
</style>




<div id="boxtyche01">
<p><br></p><p><br></p><p><br></p><p><br></p><p><br></p>

<h1><br></h1><div><br><br><img src="https://i.imgur.com/4ZRSu42.png" border="0"></div>




<div id="boxtyche02">
<div><br><br><img src="https://i.imgur.com/ZOeGo61.png" width="391" _height="17" border="0" style="transition-property: all; filter: grayscale(100%);"><br><font size="1" face="Arial"><br></font></div><div><font face="TH Chakra Petch"><span class="shadow" style=""><b style=""><font size="6" style="" color="#c0c0c0">Hall of Tyche</font></b></span></font><br></div><div><font size="4"><img src="https://i.imgur.com/ZOeGo61.png" width="391" _height="17" border="0" style="transition-property: all; filter: grayscale(100%);"><font face="TH Chakra Petch"></font></font></div><div><font size="4"><br></font></div><div><div><font color="#c0c0c0" face="TH Krub" size="5">ใจกลางโถงตั้งประติมากรรมอันสง่างามของเทพีไทคี สลักจากหินอ่อนดำแทรกเส้นแร่ทอง เทพีทรงยืนอย่างมั่นคงและงดงามใบหน้าสงบและไร้การตัดสินด้วยผ้าปิดตา มือหนึ่งโปรยเหรียญทองลงสู่พื้น ส่วนอีกข้างโอบคอร์นูโคเปียที่เต็มไปด้วยผลไม้ พืชผล และของมีค่า—สื่อถึงพรที่ไทคียินดีมอบแก่ผู้ที่เสี่ยงอย่างกล้าหาญ</font></div><div><font color="#c0c0c0" face="TH Krub" size="5"><br></font></div><div><font face="TH Krub" size="5"><font color="#c0c0c0">พื้นหินอ่อนสลับสีเขียวมรกตและงาช้างวางลายวงกลมรอบฐานรูปปั้น โดยมีเหรียญทองจริงโปรยอยู่เป็นวงกว้าง สะท้อนแสงจากโคมระย้าทองคำที่แขวนอยู่เบื้องบน</font><span style="color: rgb(192, 192, 192); font-family: " th="" chakra="" petch";="" font-size:="" medium;"="">ทุกสิ่งในโถงนี้ไม่ได้จัดวางด้วยตรรกะ แต่เหมือนถูกนำทางด้วยมือของโชคชะตา</span></font></div><div><font color="#c0c0c0" face="TH Krub" size="5"><br></font></div><div><font color="#c0c0c0" face="TH Krub" size="5">ผู้ที่เข้าสู่โถงบูชาแห่งนี้ย่อมสัมผัสได้ถึงแรงดึงดูดที่ทั้งอบอุ่นและน่าเกรงขาม ราวกับไทคีกำลังมองอยู่ แม้นดวงตานางถูกปิดบังไว้ก็ตาม—เพราะต่อหน้าเทพีแห่งโชคชะตา ไม่มีใครล่วงรู้ว่าเหรียญจะออกหัวหรือก้อย จนกว่าจะกล้าลงมือโยน.</font></div></div><div><font size="4"><br></font></div><div><br><br><br></div><br><br></div><br><br></div></div><font color="#fff" style="">


<style type="text/css">BODY{background:url("https://i.imgur.com/tK7iKMY.jpg"); background-attachment:fixed; }</style><style type="text/css">.head1 {background-color:none ;}.head2 {background-color:none ;}</style>



<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar {width: 5px; height: 0px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece {background: #000;}
::-webkit-scrollbar-thumb { background-color: #000; border-radius:5px; }</style>
<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar{width:8px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece:decrement{ background:#000!important; }
::-webkit-scrollbar-track-piece:increment { background:#000!important; }
::-webkit-scrollbar-button{ background:#fbdc86!important; height: 00px!important; }
::-webkit-scrollbar-thumb{ background: #76757a!important; border-top:2px solid #76757a; border-bottom:2px solid #76757a; }
::-webkit-scrollbar-thumb:hover{ background:#242424!important; border-top:2px solid #242424;border-radius:5px; border-bottom:2px solid #242424;border-radius:5px; }</style>


<style>
.shadow {
   text-shadow: 1px 1px 20px #9b9b9b;
}
</style>

<style name="captain" type="text/css">img{-webkit-transition: all 1s ease;-moz-transition: all 1s ease;-o-transition: all 1s ease;-ms-transition: all 1s ease;transition: all 1s ease;}img:hover {-webkit-filter: grayscale(100%);}</style></font>

<div id="boxEw">
   <div align="center">
   <img src=" " width="250">
   <br>

   <div style="color: #ffffff; font-family: Kanit; font-size: 16px;"><br></div></div>
</div>
   <br><br><br><br>

<br><br>

Axel โพสต์ 2025-7-12 18:08:18

<center>
<link href="https://dl.dropbox.com/s/0wgl9d2fkpbis0f/you%20think%20i%27m%20such%20a%20flower.css" rel="stylesheet">
<div id="rr_you-think-im-such-a-flower" style="--width: 430px; --img-height: 200px; --accent: #c5c5c5; --title-color: #000; --subtitle-color: #dadada; --main-font: 'Karla', sans-serif; --main-font-size: 12px; --main-font-line-space: 140%;"><a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」"></a>
<div class="rcontainer">
<div class="rheader" style="background-image: url('https://media.tenor.com/OZmrg8cdhjEAAAAM/hand-flex-clenched-fist.gif');"></div>
<div class="rtitle"><b style="text-align: left;">I didn't come to beg for Anything from you</b><i>I came to remind you that i exist.....</i></div>
<div class="rtxt"><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3"><b>11.07.2025 | 3.40 PM</b></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3">มันคือตลกร้ายชั้นเลิศ การที่เทพีแห่งโชคชะตาตัดสินใจแสดงตัวตนในฐานะมารดาของเขา ก็ตอนที่เขาทำใจยอมรับสภาพได้แล้วว่าจะต้องไปนอนรวมกับพวกหัวขโมยในสลัมเขต 11</font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3">แอ็กเซลผลักประตูเคบิน 19 เข้าไป แสงไฟนีออนหลากสีที่สาดส่องไปทั่วจนแสบตา ทำให้เขาโน้ตเงียบๆใใจว่าต้องมาจัดการภายหลัง</font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3">บุตรแห่งไทคีวางกระเป๋าเป้แอร์เมสลงบนเก้าอี้ในห้องพักใหม่ของตน เขาไม่ได้อยู่ที่นี่นานนัก แค่พอให้แน่ใจว่าข้าวของปลอดภัย จากนั้นจึงหันหลังเดินออกจากห้องพัก ไปยังโถงสำหรับบูชาเทพีเจ้าของเคบิน</font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3">ก้าวเดินของเขาสงบนิ่งและมั่นคงขณะมุ่งหน้าไปยังโถงกลาง แต่ภายในใจคือพายุที่กำลังก่อตัว เสียงฝีเท้าของเขาดังก้องสะท้อนกับพื้นหินอ่อนขัดมัน ที่นี่ไม่มีแสงนีออนไร้รสนิยม มีแต่แสงสีทองนวลตาจากโคมระย้าขนาดมหึมาที่ส่องกระทบเหรียญทองคำซึ่งโปรยปรายอยู่บนพื้นราวกับดวงดาวบนฟากฟ้าที่ตกดิน</font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3">และใจกลางของทุกสิ่ง…คือรูปสลักของหล่อน...</font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3">ประติมากรรมหินอ่อนสีดำสนิทแทรกเส้นแร่สีทองยืนตระหง่านอยู่บนแท่น หญิงสาวผู้มีผ้าปิดตา ใบหน้าสงบนิ่งไร้การตัดสินใดๆ มือข้างหนึ่งกำลังโปรยเหรียญแห่งโชค อีกข้างโอบอุ้มคอร์นูโคเปียที่เต็มไปด้วยความมั่งคั่ง มันคือภาพของพลังอันยิ่งใหญ่ ความสง่างาม และความห่างเหินอย่างที่สุด</font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3">เขาไม่ได้โค้งคำนับ ไม่ได้เอ่ยคำทักทายใดๆ ที่แสดงความเคารพ มีเพียงความเงียบที่โรยตัวลงมาระหว่างบุตรชายกับรูปสลักของมารดา</font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3"><b><font color="#5c96ab">"ในที่สุด…"</font> </b>เขาพึมพำกับตัวเอง เสียงของเขาแหบพร่าและเบาหวิวจนแทบจะกลืนหายไปกับความเงียบ </font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3" color="#5c96ab"><b>"คุณก็แสดงตัว… หรือแค่เบื่อที่จะปล่อยไปเรื่อยๆ"</b></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3">เขาก้าวเข้าไปใกล้ขึ้น ช้าๆ ทีละก้าว ความเย็นจากพื้นหินอ่อนแทรกซึมผ่านพื้นรองเท้าขึ้นมาสู่ร่างกาย ความน้อยเนื้อต่ำใจที่เขาพยายามกดมันไว้ลึกสุดใจเริ่มผุดพรายขึ้นมาเหมือนฟองอากาศในน้ำเดือด</font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3"><b><font color="#5c96ab">“คุณสนุกกับละครฉากนั้นไหม?”</font></b> เขาถามรูปสลักไร้ชีวิต <font color="#5c96ab"><b>“การปล่อยให้ลูกชายของคุณดิ้นรนเอาชีวิตรอดจากโลกทั้งใบที่ต้องการลบเขาออกไป ระหกระเหินไม่มีที่ไป เตรียมใจจะไปนอนในแหล่งรวมเด็กที่ถูกทอดทิ้ง… แล้วคุณก็มาแสดงตัวในวินาทีสุดท้าย มันคงเป็นเรื่องตลกสำหรับคุณสินะ”</b></font></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3">ความขมขื่นแล่นริ้วอยู่ในอก ความอิจฉาริษยาที่เขาไม่เคยยอมรับว่ามี มันแผดเผาอย่างรุนแรงเมื่อนึกถึงดมิทรี… น้องชายต่างแม่ของเขา ดีม่า มีอิริน่า มีแม่ที่แม้จะเลวร้ายและเจ้าเล่ห์ แต่ก็เป็นแม่ที่อยู่ตรงนั้น คอยผลักดัน คอยวางแผน ต่อสู้เพื่อให้ลูกชายของตัวเองได้ทุกสิ่งทุกอย่าง</font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3"><b><font color="#5c96ab">“ดีม่ามีแม่คอยปกป้อง” </font></b>แอ็กเซลพึมพำกับตัวเอง ดวงตาสีฟ้าเทาหม่นแสงลง <b><font color="#5c96ab">“แล้วผมล่ะ? ผมมีอะไร? เทพีผู้ยิ่งใหญ่ที่ซ่อนตัวอยู่หลังม่าน เล่นสนุกกับชีวิตคนอื่นเหมือนเกมงั้นเหรอ? ผมเป็นแค่เดิมพันข้างกระดานของคุณหรือไง”</font></b></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3">คำตอบคือความเงียบงัน...ความโกรธที่สุมอยู่ในใจมาตลอดสิบเจ็ดปีปะทุขึ้นมาอย่างฉับพลัน เขากำหมัดแน่นจนข้อนิ้วขาวซีด ง้างแขนขึ้นสูง หมายจะระบายความอัดอั้นทั้งหมดลงบนฐานหินอ่อน</font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3">แต่แล้ว… หมัดนั้นก็หยุดค้างอยู่กลางอากาศ ลมหายใจของเขาสะดุดติดขัดในลำคอ</font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3">ไม่… การทำแบบนั้นมันไม่มีประโยชน์ มันคือการกระทำของคนสิ้นไร้หนทาง ของคนที่ไม่สามารถควบคุมอะไรได้เลย และเขาก็ปฏิเสธที่จะเป็นคนแบบนั้น</font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3">บุตรแห่งไทคีลดหมัดลงอย่างเชื่องช้า ความเกรี้ยวกราดเมื่อครู่สลายไป เหลือเพียงความเหนื่อยล้าที่ว่างเปล่า เขาคลายมือออกอย่างแผ่วเบา แล้วยื่นปลายนิ้วไปสัมผัสกับฐานหินอ่อนสีดำเย็นเฉียบนั้น</font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3">สัมผัสนั้นเบาหวิว… แทบจะไร้น้ำหนัก มันไม่ใช่การท้าทาย ไม่ใช่การแสดงความรัก แต่เป็นการยอมรับอย่างเงียบงัน เป็นการสัมผัสแรกระหว่างเขากับตัวตนของมารดาที่เขาไม่เคยรู้จัก </font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3">เขายืนนิ่งอยู่แบบนั้นครู่หนึ่ง ก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆ ยืดตัวตรง ปัดฝุ่นที่ไม่มีอยู่จริงออกจากแขนเสื้อ แล้วจัดปกคอให้เข้าที่เหมือนทุกครั้ง ใบหน้าของเขากลับมาเรียบเฉย และเยือกเย็นอีกครั้ง ราวกับพายุอารมณ์เมื่อครู่ไม่เคยเกิดขึ้น</font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3"><b><font color="#5c96ab">"ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อเรียกร้องสิ่งใด"</font></b> เขาพูดกับรูปสลักด้วยน้ำเสียงสุภาพ<b><font color="#5c96ab">"ผมแค่มาเพื่อแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ ในฐานะ… บุตรชายของคุณ"</font></b></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3">เขาเว้นจังหวะเล็กน้อย</font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3" color="#5c96ab"><b>"ยินดีที่ได้รู้จักครับ… เทพีไทคี"</b></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3">พูดจบ เขาก็หันหลังให้แก่รูปสลักนั้นทันที ก้าวเดินออกจากโถงไปอย่างมั่นคงและเงียบเชียบ ไม่มีการเหลียวหลังกลับไปมองอีก เกมได้เริ่มขึ้นแล้ว…</font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></div><div class="rtxt" style="text-align: left;"><font size="3">------------------------------------------------------------</font></div><div class="rtxt"><br></div><div class="rtxt">ปลุกพลังเทพ: สัมผัสแห่งความรุ่งเรือง @God </div><div><br></div></div><div class="rtxt"><br></div><div class="rtxt"><b><b><b><br></b></b></b></div><b><b><b><b><b>
</b></b></b></b></b></div><b><b><b>
</b></b></b></div><b><b><b>
</b></b></b></center><b><b><b>
</b></b>
</b>

Axel โพสต์ 2025-7-14 02:49:00

Axel โพสต์ 2025-7-14 18:16:11

Axel โพสต์ 2025-7-16 01:51:53

<div class="amn-body" style="--color:#bbbbbb">
<div class="amn-wrap"><div class="amn-img">
<img src="https://i.postimg.cc/5y35JY1J/2.png"></div>
<div class="amn-imc"><img src="https://i.postimg.cc/VLWZsv4d/1.png"></div>
<div class="amn-title">A. Mikailov</div><div class="amn-lyric">power of calculated luck</div>
<span class="cp cp-target-o"></span>

<div class="amn-quote">To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel
</div>
<div class="amn-texto"><font face="Kanit"><font size="2">
<p style="text-align: left;">15.07.2025 | 06:40 PM</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">โถงบูชาของเทพีไทคีต้อนรับการกลับมาของเขาด้วยความเงียบสงัดและกลิ่นหอมเย็นของหินอ่อนเช่นเคย แสงสีทองของยามเย็นที่ไม่มีวันสิ้นสุดส่องลอดผ่านหน้าต่างทรงสูง, อาบไล้รูปสลักหินอ่อนสีดำให้ดูน่าเกรงขามยิ่งขึ้น</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">ทว่าวันนี้, สิ่งที่บุตรแห่งโชคชะตาหอบหิ้วเข้ามาไม่ใช่เพียงความว้าวุ่นใจ แต่เป็นกล่องไม้ที่บรรจุอุปกรณ์ทำเข็มกลัดครบชุด ดูเหมือนว่าด้วยสถานการณ์ที่บีบคั้น—สมาชิกอีกคนของบ้านที่ยังคงไม่กลับจากภารกิจและมีอายุมากเกินกว่าจะมาจัดการเรื่องจุกจิก—ตำแหน่งหัวหน้าบ้านจึงตกมาเป็นของเขาโดยปริยาย และงานแรกที่มาพร้อมกับความรับผิดชอบที่ไม่พึงประสงค์นี้ คือการสร้างสัญลักษณ์ประจำบ้านขึ้นมา</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เขาไม่ได้รู้สึกยินดีกับตำแหน่งนี้ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธมัน ความรับผิดชอบคืออำนาจรูปแบบหนึ่ง และเขาก็ไม่เคยปฏิเสธอำนาจ</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">แอ็กเซลวางกล่องอุปกรณ์ลงบนพื้นหินอ่อนอย่างแผ่วเบา ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งในตำแหน่งประจำของเขา—เอนหลังพิงกับฐานรูปสลักที่เย็นเฉียบของมารดา มันกลายเป็นพื้นที่ส่วนตัว, ห้องสารภาพบาปที่ไม่มีบาทหลวง, และห้องประชุมที่เขาสามารถรายงานผลให้ผู้บริหารสูงสุดที่ไม่เคยเข้าร่วมประชุมได้รับฟัง</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;"><font color="#add8e6">"การฝึกวันนี้…น่าสนใจกว่าที่คิด"</font> เขาเริ่มต้นบทสนทนาฝ่ายเดียว, สายตาจ้องมองไปข้างหน้าอย่างเลื่อนลอยขณะที่มือเริ่มเปิดกล่องและหยิบอุปกรณ์ออกมาจัดวางอย่างเป็นระเบียบ <font color="#add8e6">"พวกเขาเรียกมันว่า 'ระบำหลบกระทิง' ฟังดูเหมือนบทกวีมากกว่าการฝึกรบ แต่ปรัชญาของมันลึกซึ้ง…การใช้แรงของคู่ต่อสู้ให้ย้อนกลับมาทำร้ายตัวเอง มันคือตรรกะที่เรียบง่ายแต่ทรงพลัง"</font> เขานึกถึงความหงุดหงิดในดวงตาของบุตรแห่งแอรีสคนนั้น <font color="#add8e6">"ยิ่งเขาโกรธ, ยิ่งเขาพุ่งเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง, เขาก็ยิ่งเสียสมดุลมากขึ้นเท่านั้น ผมแทบไม่ต้องออกแรงเลย…แค่ก้าวหลบให้ถูกจังหวะ แล้วแรงของเขาเองก็จะจัดการส่วนที่เหลือให้"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;"><font color="#add8e6">"มันทำให้ผมนึกถึงคุณ…ผมคือมาทาดอร์, ส่วนคุณคือทุกอย่างในสนาม—ทั้งกระทิง, ทั้งฝูงชน, ทั้งผืนทราย ผมแค่เต้นรำไปตามจังหวะที่คุณกำหนด, หลบหลีกโชคชะตาที่คาดเดาไม่ได้ซึ่งคุณส่งมาให้…รอจังหวะที่จะสวนกลับ"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">น้ำเสียงของเขาเรียบเฉย, แต่แฝงไปด้วยความท้าทายที่ไม่อาจปิดบัง <font color="#add8e6">"แต่เรื่องที่น่าสนใจกว่านั้น…คือข่าวลือที่ศาลาอาหาร"</font> เขาเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าที่ถูกผ้าปิดตาของรูปสลัก <font color="#add8e6">"ไนมีเรีย… ชื่อที่คุ้นเคยเกินไปสำหรับเรื่องบังเอิญ แม้ผมจะยังไม่มั่นใจว่าเป็นคนเดียวกันกับที่ผมคิดรึเปล่าก็เถอะ...."</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เขาจ้องลึกเข้าไปในดวงตาหินที่มองไม่เห็น <font color="#add8e6">"บอกผมหน่อยสิ…นี่เป็นอีกหนึ่งตัวหมากที่คุณจงใจวางลงบนกระดานหรือเปล่า? ส่งเพื่อนเก่าของผมมาเพื่อทดสอบเพื่อสร้างความวุ่นวาย? หรือเพื่อดูว่าผมจะจัดการกับตัวแปรที่คาดไม่ถึงได้ดีแค่ไหน? มันเป็นแค่ความน่าจะเป็นที่เกิดขึ้นเอง, หรือเป็นเกมที่คุณจัดฉากขึ้นมา?"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">คำถามนั้นลอยอยู่ในความเงียบ…ไร้ซึ่งคำตอบ</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">บุรุษเจ้าของเส้นผมสีทองคำถอนหายใจเบาๆ แล้วกลับมาสนใจงานตรงหน้า จะออกแบบเข็มกลัดยังไงดี? ลูกเต๋า? เหรียญ? ไพ่? มันดูดาษดื่นและคาดเดาง่ายเกินไป…ไม่คู่ควรกับบ้านของเทพีผู้ควบคุมทุกความเป็นไปได้ในจักรวาล</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">ความคิดของเขาตีบตัน เขาจึงเอนศีรษะพิงกับฐานหินอ่อนอีกครั้งและหลับตาลง ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองใบหน้าของรูปสลักที่อยู่เหนือหัวของเขาอีกครั้ง</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">ใบหน้าที่สงบนิ่ง...ดวงตาที่ถูกผ้าปิดไว้ซึ่งมองเห็นทุกสิ่ง...และรอยยิ้มที่เหมือนจะรู้ทุกอย่างแต่ไม่เคยพูดอะไร</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">แล้วเขาก็พบคำตอบ</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">มันอยู่ตรงหน้าเขามาตลอด</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">แอ็กเซลยกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้มที่แท้จริงครั้งแรกของวัน <font color="#add8e6">"แน่นอนสิ..."</font> เขาพึมพำกับตัวเอง<font color="#add8e6"> "สัญลักษณ์ของบ้านนี้...ก็ควรจะเป็นหน้าของเจ้าของบ้านเอง"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เขาหยิบเครื่องมือขึ้นมาทันที ไม่มีความลังเลอีกต่อไป ปลายนิ้วที่เคยใช้ควบคุมไพ่และโยนเหรียญ บัดนี้กำลังเคลื่อนไหวด้วยความแม่นยำของช่างฝีมือชั้นสูง เสียงโลหะขูดกันเบาๆ ดังขึ้นเป็นจังหวะสม่ำเสมอในความเงียบสงัดของโถงบูชา เขาสลักลายเส้นของใบหน้าที่สง่างามนั้นลงบนแผ่นโลหะ, เน้นรายละเอียดของรอยยิ้มปริศนานั้นเป็นพิเศษ</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ แต่เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง, เข็มกลัดต้นแบบชิ้นแรกก็เสร็จสมบูรณ์ มันเป็นเข็มกลัดสีเงินขัดเงาที่สะท้อนภาพใบหน้าของเทพีไทคีออกมาอย่างสมบูรณ์แบบ—งดงาม, ลึกลับ, และเต็มไปด้วยคำสัญญาของโชคที่ยังไม่ถูกเปิดเผย</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">บุตรแห่งไทคียืนขึ้น, เก็บเครื่องมือทุกชิ้นกลับเข้ากล่องอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย, เช็ดเศษโลหะเล็กๆ บนพื้นจนสะอาดสะอ้านไม่เหลือร่องรอยใดๆ ทิ้งไว้</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">ความสมบูรณ์แบบคือลายเซ็นของเขา ไม่ว่าจะในเกม, การต่อสู้, หรือแม้แต่การทำความสะอาด</p><p style="text-align: left;"><br></p><div align="center">
<img src="https://static.vecteezy.com/system/resources/thumbnails/012/634/800/small_2x/art-deco-outline-stroke-in-golden-color-for-classy-and-luxury-style-premium-vintage-line-art-design-element-free-png.png" width="300" border="0" style="filter: grayscale(100%);"><br><br><div align="center">Believer +15 ความโปรดปราน</div><div align="center">[แบบฟอร์มส่งเข็มกลัด] </div><div align="center">กลุ่มเทพเจ้าของคุณ: Tyche</div><div align="center">รูปภาพเข็มกลัดขนาด 20x20 px:<font color="#fcfcfc"> </font><a href="https://i.imgur.com/ZCyXiRW.png" style="text-align: justify;"><font color="#ffffff">Link</font></a></div><div align="center">รูปภาพเข็มกลัดขนาด 84x84 px: <a href="https://i.imgur.com/SpyfJtz.png" style="text-align: justify;"><font color="#f7f7f7">Link</font></a></div><div><br></div></div>

</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<div class="amn-tags">
<em class="amn-tag">Power</em>
<em class="amn-tag">Money</em>
<em class="amn-tag">Game</em> <em class="amn-tag">Music</em><div class="amn-tt">CABIN 19</div></div>
</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2"><a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt">@Hye Ri</a></font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Kanit'); Kanit {font-family: 'Kanit';} </style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css">

<style>
.amn-body br {
display: none;
}
.amn-texto br {
display: block;
}
.amn-body {
margin: 10px auto;
background: #171717;
width: 550px;
padding: 25px;
border-radius: 10px;
color: #aaa;
font: 12px Hind;
line-height: 18px;
text-align: justify;
}
.amn-wrap {
background: #1a1a1a;
border-radius: 10px;
overflow: hidden;
border-top: 15px solid #131313;
position: relative;
}
.amn-img {
width: 550px;
height: 150px;
display: block;
position: relative;
overflow: hidden;
}
.amn-img:before {
content: "";
display: block;
width: 550px;
height: 150px;
position: absolute;
background: #000;
mix-blend-mode: color;
}
.amn-img:after {
content: "";
display: block;
width: 550px;
height: 150px;
position: absolute;
background: var(--color);
top: 0;
mix-blend-mode: multiply;
}
.amn-imc {
border: 10px solid #0a0a0a;
width: 100px;
height: 100px;
position: absolute;
top: 50px;
right: 10px;
outline: 1px solid #0a0a0a;
outline-offset: 4px;
z-index: 10;
}
.amn-title {
font: 80px "Abril Fatface";
color: #d0d0d0;
margin-top: -100px;
z-index: 10;
position: relative;
padding: 20px;
text-shadow: #000 2px 2px 0;
}
.amn-lyric {
text-transform: uppercase;
font-size: 10px;
letter-spacing: 10px;
padding: 20px;
margin-top: -60px;
position: relative;
z-index: 20;
text-align: right;
width: 390px;
text-shadow: #000 1px 1px 0;
color: #f0f0f0;
}
.amn-texto {
padding: 50px;
margin: 50px 20px 20px;
position: relative;
z-index: 30;
background: #131313;
}
.amn-body span {
color: #0a0a0a;
font-size: 20px;
background: var(--color);
clip-path: polygon(
50% 0%,
100% 0,
100% 35%,
100% 55%,
100% 100%,
50% 84%,
0 100%,
0 57%,
0 37%,
0 0
);
width: 20px;
height: 30px;
display: block;
padding: 20px;
color: #fff;
font-size: 20px;
position: relative;
float: left;
margin: -10px 0 0 20px;
z-index: 50;
position: relative;
opacity: 0.6;
}
.amn-quote {
background: #0f0f0f;
margin: -10px 20px -30px 100px;
border: transparent solid 20px;
padding: 0 10px;
height: 30px;
overflow: hidden;
font: bold 10px Rajdhani;
text-transform: uppercase;
line-height: 1.5;
color: FFFFFF;
}

.amn-tag {
font: bold 8px Poppins;
background: #151515;
padding: 10px;
color: #fdfafa;
margin: 5px 5px 0 0;
border-radius: 5px;
}
.amn-tag:hover {
background: #d0d0d0;
}
.amn-tags {
margin: 20px;
}
.amn-tt {
float: right;
color: #d0d0d0;
font: bold 60px Poppins;
margin-top: -45px;
letter-spacing: -5px;
}
a.hr-credt {
text-decoration: none;
float: right;
padding: 10px 0;
color: #a0a0a0;
text-transform: uppercase;
position: relative;
top: -5px;
font: 10px calibri;
}
</style>

</font></font>

Axel โพสต์ 2025-7-17 04:03:10

<div class="amn-body" style="--color:#bbbbbb">
<div class="amn-wrap"><div class="amn-img">
<img src="https://i.postimg.cc/5y35JY1J/2.png"></div>
<div class="amn-imc"><img src="https://i.postimg.cc/VLWZsv4d/1.png"></div>
<div class="amn-title">A. Mikailov</div><div class="amn-lyric">power of calculated luck</div>
<span class="cp cp-target-o"></span>

<div class="amn-quote">To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel
</div>
<div class="amn-texto"><font face="Kanit"><font size="2">
<p style="text-align: left;">16.07.2025 | 08:20 PM</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">โถงบูชาต้อนรับเขาด้วยความเย็นเยียบที่คุ้นเคย แสงสีทองที่ไม่ยอมดับลับจากฟากฟ้าส่องผ่านหน้าต่างบานสูงลงมา, อาบไล้รูปสลักหินอ่อนสีดำจนเงาวับ, ทำให้บรรยากาศภายในดูศักดิ์สิทธิ์และห่างเหินในเวลาเดียวกัน</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">แอ็กเซลวางกล่องปฐมพยาบาลขนาดเล็กที่เขาหยิบมาจากห้องส่วนกลางของเคบินลงบนพื้นหินอ่อนอย่างแผ่วเบา ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งในตำแหน่งเดิม—พิงแผ่นหลังเข้ากับฐานรูปสลักอันเย็นเฉียบของมารดา มันเป็นความขัดแย้งที่น่าขัน, การแสวงหาความปลอบประโลมจากสิ่งที่เย็นชาและไร้ความรู้สึก</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เขาถอดเสื้อนอกออกอย่างระมัดระวัง, เผยให้เห็นรอยฟกช้ำสีเขียวอมม่วงที่เริ่มก่อตัวขึ้นบนแขนซ้าย—ของที่ระลึกจากกระบองของไซคลอปส์ ความเจ็บปวดที่เคยเป็นแค่เรื่องรองบัดนี้กลับเรียกร้องความสนใจอย่างดื้อรั้น</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;"><font color="#add8e6">"คุณคงจะชอบดูละครโรงใหญ่สินะครับ"</font> เขาเอ่ยขึ้นลอยๆ, เริ่มพิธีกรรมการสนทนาฝ่ายเดียว ขณะที่มือข้างขวาเปิดกล่องปฐมพยาบาลที่ทุกอย่างถูกจัดเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบไร้ที่ติ</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เขาใช้สำลีชุบยาฆ่าเชื้อเช็ดคราบเลือดและฝุ่นดินออกจากแผลถลอกตามข้อนิ้วและแขนอย่างเบามือและพิถีพิถัน, ก่อนจะทายานวดลงบนรอยฟกช้ำอย่างช้าๆ ความเย็นวาบของยาที่สัมผัสผิวหนังค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นความอุ่น, ช่วยบรรเทาความเจ็บปวดลงได้บ้าง แต่ก็ไม่อาจลบความรำคาญใจของเขาออกไปได้</p><p style="text-align: left;"><font color="#add8e6"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#add8e6">"น่าเบื่อ...นั่นคือคำที่เหมาะที่สุด" </font>เขาพูดต่อ, เสียงสะท้อนเบาๆ ในความเงียบ <font color="#add8e6">"เสียงดัง, สกปรก, และไร้ซึ่งชั้นเชิงโดยสิ้นเชิง"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">บุตรแห่งโชคชะตาเอนศีรษะพิงกับหินอ่อน, ปล่อยให้ยาซึมซาบ <font color="#add8e6">"มันไม่มีศิลปะเอาเสียเลย เหมือนเอาค้อนปอนด์มาทุบนาฬิกาพก มันทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้าอย่างไม่เลือกหน้า...สิ้นเปลืองพลังงานโดยใช่เหตุ การปล่อยให้บัญชีเก่าๆ กลับมาทวงหนี้แบบนี้...มันไม่ค่อยเหมือนสไตล์ของคุณเลยนะ"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เขาหยุดไปครู่หนึ่ง, ราวกับกำลังรอฟังคำแก้ตัวที่ไม่มีวันมาถึง<font color="#add8e6"> "หรือว่านี่คือการทดสอบรูปแบบใหม่? การจัดการกับความวุ่นวายที่ไร้ระเบียบ? ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง, ผมคงต้องบอกว่ามันเป็นการออกแบบบททดสอบที่ค่อนข้าง...ขี้เกียจไปหน่อยนะ"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">คำพูดของเขาไม่ใช่การตัดพ้อ, แต่เป็นการวิจารณ์ผลงานศิลปะ เป็นการประเมินเกมที่ออกแบบมาอย่างหยาบกระด้าง</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เมื่อทำแผลเสร็จ, เขาก็เก็บอุปกรณ์ทุกชิ้นกลับเข้ากล่องอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย, เช็ดรอยยาที่อาจเปื้อนพื้นจนสะอาดสะอ้าน แขนข้างซ้ายของเขายังคงปวดตุบๆ แต่ก็อยู่ในระดับที่ควบคุมได้แล้ว</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เขานั่งนิ่งอยู่อย่างนั้นอีกพักใหญ่, ปล่อยให้ความเงียบและความเย็นของหินอ่อนโอบล้อมกาย</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">ไม่ว่าการเผชิญหน้าครั้งนี้จะเป็นฝีมือของโชคชะตาหรือเป็นเพียงเสียงสะท้อนจากอดีตที่ดังกลับมา...มันก็ได้จบลงแล้ว</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">และตอนนี้, เขาก็มีรอยแผลใหม่ไว้คอยเตือนใจ...ว่าในโลกใบนี้, ไม่ใช่ทุกปัญหาจะสามารถแก้ไขได้ด้วยไหวพริบเสมอไป บางครั้ง, ก็ต้องยอมลดตัวลงไปคลุกฝุ่นบ้างเหมือนกัน</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">ความเงียบในโถงบูชาหนาหนักขึ้นเมื่อคำบ่นเรื่องสุดท้ายของเขาจางหายไปในอากาศ แขนซ้ายที่เพิ่งถูกทำแผลยังคงส่งความเจ็บปวดระบมออกมาเป็นระลอก, เป็นเครื่องเตือนใจถึงความโกลาหลทางกายภาพที่เขาเพิ่งผ่านมา</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;"><font color="#add8e6">"เมื่อพูดถึงความวุ่นวายที่ไร้ชั้นเชิงแล้ว..." </font>เขาเปรยขึ้นมาอีกครั้ง, เปลี่ยนหัวข้อสนทนาอย่างลื่นไหล, "<font color="#add8e6">วันนี้ผมมีโอกาสได้อ่านบันทึกภารกิจของค่ายฉบับหนึ่ง...ก็ไม่ได้เลวร้ายหายนะเท่าเรื่องตามหาราชรถของอพอลโล่ฉบับนั้นหรอกนะ อันนั้นมันเหมือนมหกรรมอุบัติเหตุต่อเนื่องที่ดันลงเอยด้วยดีเพราะโชคช่วยล้วนๆ"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">รอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏขึ้นที่มุมปากของบุรุษชาวรัสเซีย <font color="#add8e6">"แต่ภารกิจ 'ฝันร้ายที่หนีไป' นี่ก็...เป็นกรณีศึกษาชั้นดีของความล้มเหลวในการควบคุมอารมณ์"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เขาขยับตัวเล็กน้อย, พยายามหาท่าที่สบายขึ้นสำหรับแขนที่บาดเจ็บ <font color="#add8e6">"แล้วการพึ่งพาสิ่งที่ควบคุมไม่ได้อย่างก็อบลินให้มันอยู่สงบเสงี่ยมก็ไม่ใช่สิ่งที่ควรทำ..."</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">ดวงตาสีฟ้าเทาของเขาหรี่ลง, ฉายแววของความผิดหวังอย่างเย็นชา <font color="#add8e6">"ที่แย่ที่สุดคือปฏิกิริยาของหัวหน้าทีม...การบุ่มบ่ามเข้าโจมตีเพราะความโกรธแค้นส่วนตัวน่ะ ในมุมมองของมนุษย์มันอาจจะพอเข้าใจได้ แต่ในทางยุทธวิธีมันคือสิ่งที่ยอมรับไม่ได้ อารมณ์คือสิ่งที่จะทำให้เกิดหายนะในสนามรบ"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;"><font color="#add8e6">"บางที...คุณก็ใจกว้างอย่างน่าประหลาดที่ปล่อยพวกเขาทำภารกิจสำเร็จและรอดกลับมาได้ โดยไม่ต้องสูญเสียใครไประหว่างทาง”</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">บุรุษชาวรัสเซียใช้มือขวายันพื้นหินอ่อนที่เย็นเฉียบเพื่อดันตัวเองลุกขึ้นยืน, การเคลื่อนไหวของเขาราบรื่นแต่ก็แฝงไว้ด้วยความระมัดระวังเมื่อแรงกดส่งความเจ็บปวดแล่นแปลบขึ้นมาตามแขนซ้ายที่บาดเจ็บ เขายืดตัวตรง, ปัดฝุ่นที่ไม่มีอยู่จริงออกจากกางเกงตามสัญชาตญาณ—เป็นความพยายามที่จะฟื้นฟูระเบียบให้กับโลกที่เต็มไปด้วยความโกลาหล</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เขายืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง, จ้องมองไปยังใบหน้าของรูปสลักหินอ่อนที่ถูกผ้าปิดตาไว้, ราวกับกำลังรอการตัดสินใจสุดท้ายจากคณะลูกขุนที่มองไม่เห็น</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;"><font color="#add8e6">"พรุ่งนี้…"</font> เขาเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ, น้ำเสียงเรียบเฉยแต่เด็ดเดี่ยว "<font color="#add8e6">ผมว่าจะลองไปพบผู้พยากรณ์ดู"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">ดวงตาสีฟ้าเทาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย, แฝงแววของความสงสัยใคร่รู้ที่เยือกเย็น <font color="#add8e6">"ทุกคนที่นี่พูดถึง 'เรเชล อลิซาเบธ แดร์' นักพยากรณ์แห่งเดลฟี ราวกับว่าหล่อนคือศูนย์กลางของทุกสิ่ง"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เขาหยุดไปชั่วขณะ, รอยยิ้มบางเบาที่ไม่น่าไว้วางใจปรากฏขึ้นที่มุมปาก</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;"><font color="#add8e6">"ผมแค่อยากจะไปดูให้เห็นกับตา…ว่าหล่อนเป็นเพียงแค่ตู้เพลงที่หยอดเหรียญโดยอพอลโล่ หรือเป็นผู้เล่นอีกคนหนึ่งบนกระดานนี้จริงๆ"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">บุตรแห่งโชคชะตาไม่ได้รอคำตอบ เขารู้ดีว่าไม่มีคำตอบใดๆ ให้รออยู่แล้ว เขาหมุนตัว เดินออกจากโถงบูชาไปอย่างเงียบเชียบ, ทิ้งให้มารดาผู้เป็นหินของเขาจมอยู่ในความเงียบงันและความมืดต่อไปตามลำพัง</p><div><br></div><p>
<br>

</p><div align="center">
<img src="https://static.vecteezy.com/system/resources/thumbnails/012/634/800/small_2x/art-deco-outline-stroke-in-golden-color-for-classy-and-luxury-style-premium-vintage-line-art-design-element-free-png.png" width="300" border="0" style="filter: grayscale(100%);"><br><br><div align="center"><div align="center">ปลดล็อคสกิล - ลางสังหรณ์แห่งชัยชนะ</div><div align="center">Belivever: +15ความโปรดปราน</div></div><div><br></div></div>

</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<div class="amn-tags">
<em class="amn-tag">Power</em>
<em class="amn-tag">Money</em>
<em class="amn-tag">Game</em> <em class="amn-tag">Music</em><div class="amn-tt">CABIN 19</div></div>
</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2"><a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt">@Hye Ri</a></font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Kanit'); Kanit {font-family: 'Kanit';} </style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css">

<style>
.amn-body br {
display: none;
}
.amn-texto br {
display: block;
}
.amn-body {
margin: 10px auto;
background: #171717;
width: 550px;
padding: 25px;
border-radius: 10px;
color: #aaa;
font: 12px Hind;
line-height: 18px;
text-align: justify;
}
.amn-wrap {
background: #1a1a1a;
border-radius: 10px;
overflow: hidden;
border-top: 15px solid #131313;
position: relative;
}
.amn-img {
width: 550px;
height: 150px;
display: block;
position: relative;
overflow: hidden;
}
.amn-img:before {
content: "";
display: block;
width: 550px;
height: 150px;
position: absolute;
background: #000;
mix-blend-mode: color;
}
.amn-img:after {
content: "";
display: block;
width: 550px;
height: 150px;
position: absolute;
background: var(--color);
top: 0;
mix-blend-mode: multiply;
}
.amn-imc {
border: 10px solid #0a0a0a;
width: 100px;
height: 100px;
position: absolute;
top: 50px;
right: 10px;
outline: 1px solid #0a0a0a;
outline-offset: 4px;
z-index: 10;
}
.amn-title {
font: 80px "Abril Fatface";
color: #d0d0d0;
margin-top: -100px;
z-index: 10;
position: relative;
padding: 20px;
text-shadow: #000 2px 2px 0;
}
.amn-lyric {
text-transform: uppercase;
font-size: 10px;
letter-spacing: 10px;
padding: 20px;
margin-top: -60px;
position: relative;
z-index: 20;
text-align: right;
width: 390px;
text-shadow: #000 1px 1px 0;
color: #f0f0f0;
}
.amn-texto {
padding: 50px;
margin: 50px 20px 20px;
position: relative;
z-index: 30;
background: #131313;
}
.amn-body span {
color: #0a0a0a;
font-size: 20px;
background: var(--color);
clip-path: polygon(
50% 0%,
100% 0,
100% 35%,
100% 55%,
100% 100%,
50% 84%,
0 100%,
0 57%,
0 37%,
0 0
);
width: 20px;
height: 30px;
display: block;
padding: 20px;
color: #fff;
font-size: 20px;
position: relative;
float: left;
margin: -10px 0 0 20px;
z-index: 50;
position: relative;
opacity: 0.6;
}
.amn-quote {
background: #0f0f0f;
margin: -10px 20px -30px 100px;
border: transparent solid 20px;
padding: 0 10px;
height: 30px;
overflow: hidden;
font: bold 10px Rajdhani;
text-transform: uppercase;
line-height: 1.5;
color: FFFFFF;
}

.amn-tag {
font: bold 8px Poppins;
background: #151515;
padding: 10px;
color: #fdfafa;
margin: 5px 5px 0 0;
border-radius: 5px;
}
.amn-tag:hover {
background: #d0d0d0;
}
.amn-tags {
margin: 20px;
}
.amn-tt {
float: right;
color: #d0d0d0;
font: bold 60px Poppins;
margin-top: -45px;
letter-spacing: -5px;
}
a.hr-credt {
text-decoration: none;
float: right;
padding: 10px 0;
color: #a0a0a0;
text-transform: uppercase;
position: relative;
top: -5px;
font: 10px calibri;
}
</style>

</font></font>

Axel โพสต์ 2025-7-18 15:39:03

Axel โพสต์ 2025-7-19 15:32:10

Axel โพสต์ 2025-7-19 21:15:10

<div class="amn-body" style="--color:#bbbbbb">
<div class="amn-wrap"><div class="amn-img">
<img src="https://i.postimg.cc/5y35JY1J/2.png"></div>
<div class="amn-imc"><img src="https://i.postimg.cc/VLWZsv4d/1.png"></div>
<div class="amn-title">A. Mikailov</div><div class="amn-lyric">power of calculated luck</div>
<span class="cp cp-target-o"></span>

<div class="amn-quote">To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel
</div>
<div class="amn-texto"><font face="Kanit"><font size="2">
<p style="text-align: left;">19.07.2025 | 06:55 PM</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">ทุกอย่างถูกจัดเก็บเรียบร้อย สัมภาระที่จำเป็นสำหรับการเดินทางถูกจัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบในกระเป๋าเป้สะพายหลังใบเดียว แผนการเดินทางถูกจารึกลงในสมอง, ทุกขั้นตอนถูกคำนวณไว้ล่วงหน้าอย่างสมบูรณ์แบบ แอ็กเซลพร้อมแล้วที่จะก้าวออกจากเคบินหมายเลขสิบเก้า, ทิ้งความปลอดภัย (ที่น่ากังขา) ของค่ายไว้เบื้องหลังชั่วคราว</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">ทว่า, ในจังหวะที่เขากำลังจะก้าวเท้าข้ามธรณีประตูเพื่อมุ่งหน้าไปยังสถานีรถไฟ ขาของเขากลับนำทางไปในทิศทางที่ต่างออกไป มันไม่ใช่การตัดสินใจ, แต่เป็นเหมือนสัญชาตญาณที่ฝังลึก, เป็นกิจวัตรที่เพิ่งถูกสร้างขึ้นแต่กลับหยั่งรากลึกอย่างรวดเร็ว—การแวะไปยังโถงบูชาของเทพีไทคีเป็นครั้งสุดท้าย</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เขาหยุดยืนอยู่หน้าทางเข้าโถง, ปล่อยให้ความเงียบและความเย็นเยียบของมันโอบล้อมกาย นี่คือบทสรุปสุดท้ายก่อนที่ม่านของบทละครฉากใหม่จะถูกเปิดขึ้น</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">บุรุษเจ้าของเส้นผมสีทองคำไม่ได้เข้าไปนั่งพิงรูปสลักเหมือนเช่นเคย เขายืนนิ่งอยู่ตรงกลางห้อง, ดวงตาสีฟ้าเทาจ้องมองไปยังใบหน้าหินอ่อนที่ถูกผ้าปิดตาไว้</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;"><font color="#add8e6">"ผมกำลังจะไปแล้ว"</font> เขาเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ, น้ำเสียงของเขาเรียบเฉยแต่ก้องกังวานในโถงที่ว่างเปล่า<font color="#add8e6"> "แล้วเดี๋ยวจะหาของเซ่นแปลกใหม่มาให้นะ รอดูได้เลย"</font> รอยยิ้มบางเบาที่แฝงความท้าทายปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา—มันคือคำอำลาในแบบฉบับของเขา, เป็นการวางเดิมพันครั้งใหม่บนโต๊ะที่มองไม่เห็น เขายืนนิ่งอยู่ในความเงียบงันนั้นอีกชั่วครู่, ไม่ได้คาดหวังคำตอบใดๆ, ก่อนจะหมุนตัวเพื่อจากไป</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">กริ๊ง...</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เสียงนั้นใสและกังวานอย่างประหลาด มันดังมาจากเบื้องหลัง, สะท้อนกับพื้นหินอ่อนของโถงที่ว่างเปล่า ไม่ใช่เสียงกระซิบที่มากับสายลม, แต่เป็นเสียงของโลหะที่กระทบกับหิน</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">บุรุษชาวรัสเซียชะงักฝีเท้า, ร่างกายของเขาแข็งทื่อไปชั่วขณะ เขายืนนิ่ง, ไม่ได้หันกลับไปในทันที, แต่ใช้ประสาทสัมผัสทุกส่วนเพื่อประเมินสถานการณ์</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เขาค่อยๆ หันกลับไปช้าๆ</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">บนพื้นหินอ่อนสีดำขัดมัน, ตรงจุดที่เขาเพิ่งยืนอยู่เมื่อครู่, มีเหรียญทองเหรียญหนึ่งกำลังหมุนติ้วอยู่กับที่, สะท้อนแสงสีทองของยามเย็นจนเกิดเป็นวงแสงพร่าเลือน มันหมุนอยู่อย่างนั้นนานผิดปกติ, ท้าทายกฎฟิสิกส์และความน่าจะเป็น, ก่อนจะค่อยๆ ช้าลงแล้วล้มลงกับพื้นดัง *แปะ* อย่างนุ่มนวล, โดยหันด้านหนึ่งขึ้นมาให้เห็นอย่างชัดเจน</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">ไม่ใช่เหรียญดรักม่า...</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">มันคือเหรียญทองคำที่สมบูรณ์แบบ, ปราศจากรอยขีดข่วนใดๆ ราวกับเพิ่งถูกหลอมขึ้นมาใหม่ ด้านที่หงายขึ้นนั้นสลักเป็นรูปหญิงสาวสวมมงกุฎกำแพงเมือง— ไทคี เทพีแห่งโชคชะตา</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">แอ็กเซลจ้องมองมันนิ่ง, หน้ากากแห่งความเยือกเย็นของเขายังคงไม่บุบสลาย</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">นี่ไม่ใช่ของขวัญ...ไม่ใช่เครื่องราง...</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">มันคือการวางเดิมพันตอบ</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">มันคือคำพูดที่ไร้เสียงจากเทพีแห่งโชคชะตา, เป็นการตอบรับคำท้าของเขา, เป็นการวางเงินกองกลางลงบนโต๊ะพนันที่</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">รอยยิ้มที่แท้จริงปรากฏขึ้นบนใบหน้าของบุตรแห่งไทคี—ไม่ใช่รอยยิ้มเย้ยหยันหรือท้าทาย, แต่เป็นรอยยิ้มของนักพนันที่เพิ่งได้รับไพ่ใบที่เขารอคอย</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เขาก้าวเข้าไป, ย่อตัวลง, แล้วหยิบเหรียญนั้นขึ้นมาอย่างแผ่วเบา ผิวโลหะให้ความรู้สึกเย็นเฉียบและหนักอึ้งอย่างน่าประหลาดในฝ่ามือของเขา เขาพลิกมันดูอีกด้าน—หญิงสาวถือดาบและตราชั่ง —เนเมซิส เทพีแห่งการลงทัณฑ์</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">โดยไม่เอ่ยคำใดอีก, เขาโยนเหรียญขึ้นไปในอากาศ, รับมันกลับมาด้วยหลังมืออย่างชำนาญ, แล้วสอดมันเข้าไปในกระเป๋ากางเกง</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">การอำลาได้สิ้นสุดลงแล้ว และเกมใหม่ก็ได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">บุตรแห่งโชคชะตาหันหลังให้กับมารดาผู้เป็นหินของเขาเป็นครั้งสุดท้าย, แล้วก้าวออกจากโถงบูชาไปอย่างเด็ดเดี่ยว, ไม่แม้แต่จะเหลียวกลับไปมอง</p><div style="text-align: left;"><br></div><p>
<br>

</p><div align="center">
<img src="https://static.vecteezy.com/system/resources/thumbnails/012/634/800/small_2x/art-deco-outline-stroke-in-golden-color-for-classy-and-luxury-style-premium-vintage-line-art-design-element-free-png.png" width="300" border="0" style="filter: grayscale(100%);"><br><br><div align="center">ข้าแอ็กเซล มิคาอิลอฟ ขอมอบศรัทธาต่อเหล่าเทพแก่เทพไทคี</div><div align="center">จำนวนศรัทธาที่มอบให้: 1000</div><div>Believer: +15 ความโปรดปราน </div></div>

</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<div class="amn-tags">
<em class="amn-tag">Power</em>
<em class="amn-tag">Money</em>
<em class="amn-tag">Game</em> <em class="amn-tag">Music</em><div class="amn-tt">CABIN 19</div></div>
</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2"><a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt">@Hye Ri</a></font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Kanit'); Kanit {font-family: 'Kanit';} </style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css">

<style>
.amn-body br {
display: none;
}
.amn-texto br {
display: block;
}
.amn-body {
margin: 10px auto;
background: #171717;
width: 550px;
padding: 25px;
border-radius: 10px;
color: #aaa;
font: 12px Hind;
line-height: 18px;
text-align: justify;
}
.amn-wrap {
background: #1a1a1a;
border-radius: 10px;
overflow: hidden;
border-top: 15px solid #131313;
position: relative;
}
.amn-img {
width: 550px;
height: 150px;
display: block;
position: relative;
overflow: hidden;
}

.amn-imc {
border: 10px solid #0a0a0a;
width: 100px;
height: 100px;
position: absolute;
top: 50px;
right: 10px;
outline: 1px solid #0a0a0a;
outline-offset: 4px;
z-index: 10;
}
.amn-title {
font: 80px "Abril Fatface";
color: #d0d0d0;
margin-top: -100px;
z-index: 10;
position: relative;
padding: 20px;
text-shadow: #000 2px 2px 0;
}
.amn-lyric {
text-transform: uppercase;
font-size: 10px;
letter-spacing: 10px;
padding: 20px;
margin-top: -60px;
position: relative;
z-index: 20;
text-align: right;
width: 390px;
text-shadow: #000 1px 1px 0;
color: #f0f0f0;
}
.amn-texto {
padding: 50px;
margin: 50px 20px 20px;
position: relative;
z-index: 30;
background: #131313;
}
.amn-body span {
color: #0a0a0a;
font-size: 20px;
background: var(--color);
clip-path: polygon(
50% 0%,
100% 0,
100% 35%,
100% 55%,
100% 100%,
50% 84%,
0 100%,
0 57%,
0 37%,
0 0
);
width: 20px;
height: 30px;
display: block;
padding: 20px;
color: #fff;
font-size: 20px;
position: relative;
float: left;
margin: -10px 0 0 20px;
z-index: 50;
position: relative;
opacity: 0.6;
}
.amn-quote {
background: #0f0f0f;
margin: -10px 20px -30px 100px;
border: transparent solid 20px;
padding: 0 10px;
height: 30px;
overflow: hidden;
font: bold 10px Rajdhani;
text-transform: uppercase;
line-height: 1.5;
color: FFFFFF;
}

.amn-tag {
font: bold 8px Poppins;
background: #151515;
padding: 10px;
color: #fdfafa;
margin: 5px 5px 0 0;
border-radius: 5px;
}
.amn-tag:hover {
background: #d0d0d0;
}
.amn-tags {
margin: 20px;
}
.amn-tt {
float: right;
color: #d0d0d0;
font: bold 60px Poppins;
margin-top: -45px;
letter-spacing: -5px;
}
a.hr-credt {
text-decoration: none;
float: right;
padding: 10px 0;
color: #a0a0a0;
text-transform: uppercase;
position: relative;
top: -5px;
font: 10px calibri;
}
</style>

</font></font>

Axel โพสต์ 2025-7-22 05:49:39

หน้า: [1] 2

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver

[กระท่อมที่ 19] Hall of Tyche